Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 625/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 22 marca 2022 roku, sygn. akt IV K 527/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. N.

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Informacja e - (...)

k. 109

2.1.1.2.

A. N.

Figurowanie przez oskarżonego
w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Dokument wydany przez Komendę Stołeczną Policji

k. 111 - 112

2.1.1.3.

A. N.

Oskarżony jest osobą karaną

Aktualna Karta Karna

k. 114 - 116

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja e - (...)

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.2

Dokument wydany przez Komendę Stołeczną Policji

Załączony dokument został sporządzony przez uprawniony do tego organ. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.3

Aktualna Karta Karna

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażąca niewspółmierność kary poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary 1 roku ograniczenia wolności połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie oraz środka karnego polegającego na zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, która to kara oraz środek karny nie odpowiadają społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, jak i nie korespondują ze stopniem winy oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że rodzaj i wysokość wymierzonej przez Sąd Rejonowy wobec A. N. kary 1 roku ograniczenia wolności, połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie oraz środka karnego, polegającego na zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, nie cechują się rażącą niewspółmiernością, wobec czego apelację obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadną. Z uwagi natomiast na to, że skarżący nie kwestionował ustaleń faktycznych, kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu czy też winy A. N., odnoszenie się do tych kwestii uznać należy za niecelowe i poprzestać wyłącznie na stwierdzeniu, że w ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy jest kompletny, a jego ocena, dokonana przez sąd I instancji - prawidłowa i niebudząca wątpliwości.

Odnosząc się do podniesionego w apelacji zarzutu zaznaczyć należy w pierwszej kolejności, że rażąca niewspółmierność kary zachodzi wówczas, gdy sąd I instancji w sposób jaskrawy nie wyważy rodzaju i wysokości wymierzanej kary z okolicznościami przewidzianymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., co skutkować będzie nieproporcjonalnością tej kary. Podkreślić należy przy tym, że na gruncie art. 438 pkt. 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby, również w potocznym znaczeniu tego słowa, „rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się zaakceptować. Zmiana zaskarżonego wyroku z powodu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary może mieć zatem miejsce dopiero wtedy, gdy wykazana zostanie wyraźna dysproporcja między karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2004 roku, sygn. akt II AKa 514/04).

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy wymierzył A. N. karę proporcjonalną i adekwatną do okoliczności przedmiotowej sprawy, co następnie w należyty sposób uzasadnił, dokładnie omawiając zarówno okoliczności przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Sąd Okręgowy w pełni zgadza się z przedstawionymi przez sąd I instancji motywami, prowadzącymi do wymierzenia podsądnemu kary i środka karnego takiego rodzaju i wysokości, jak wskazano powyżej. Podkreślenia wymaga, że zarzucany podsądnemu czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Sąd Rejonowy natomiast skorzystał w niniejszej sprawie z instytucji sankcji zamiennej z art. 37a § 1 k.k., wymierzając A. N. karę łagodniejszą niż przewiduje to ustawowe zagrożenie.

Zauważyć należy, że podnoszone przez apelującego okoliczności łagodzące, związane z przyznaniem się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz jego motywacją do kierowania pojazdem pomimo obowiązującego zakazu, związaną z chęcią wykonywania obowiązków zawodowych, zostały przez Sąd Rejonowy uwzględnione w treści uzasadnienia. Sąd Okręgowy podziela przy tym stanowisko sądu I instancji, że niezatrzymanie przez podsądnego pojazdu niezwłocznie po uruchomieniu przez policjantów sygnału świetlnego i dźwiękowego stanowi istotną okoliczność obciążającą, która nie mogła zostać zignorowana przy określaniu rodzaju i wysokości wymierzanej A. N. kary.

Odnosząc się do pozostałych okoliczności łagodzących podnoszonych przez obrońcę oskarżonego, jak brak wyrządzonej popełnionym przestępstwem szkody majątkowej i nienaruszenie przez podsądnego dóbr osobistych jakiejkolwiek osoby, czy też krótki dystans, który A. N. pokonał prowadząc samochód, raz jeszcze przypomnieć należy, że Sąd Rejonowy, stosując instytucję uregulowaną w art. 37a k.k., wymierzył oskarżonemu karę łagodniejszą od najniższej możliwej do wymierzenia zgodnie z ustawowym zagrożeniem czynu z art. 244 k.k. Biorąc pod uwagę okoliczności obciążające podsądnego, takie jak jego uprzednia karalność, w tym za czyn z art. 178a § 1 k.k. w zb. z art. 178b k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz lekceważący stosunek do poleceń funkcjonariuszy policji, rodzaju i wysokości wymierzonej mu kary i środka karnego zdecydowanie nie można określić jako rażąco niewspółmiernych i nieadekwatnych do okoliczności popełnionego czynu zabronionego. Z powyższych rozważań jednoznacznie wynika, że wyrok sądu I instancji, wbrew twierdzeniom apelującego, w odpowiedni sposób uwzględnia stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu. Dzięki tak ukształtowanemu wymiarowi kary i środka karnego zagwarantowane zostaną też cele w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary ograniczenia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności podniesionego w apelacji zarzutu brak było podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego i złagodzenia wymierzonej A. N. kary i środka karnego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 22 marca 2022 roku, sygn. akt IV K 527/19 w zaskarżonej części

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesiona w apelacji argumentacja obrońcy oskarżonego nie mogła podważyć prawidłowości i zasadności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w zakresie rodzaju i wysokości kary oraz środka karnego wymierzonych A. N.. Wobec tego, wniosek skarżącego o zmianę zaskarżonego wyroku nie został uwzględniony, a wyrok w zaskarżonej części utrzymano w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty. Zgodnie bowiem z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, w razie nieuwzględnienia apelacji wniesionej na korzyść oskarżonego, zwróconej przeciwko rozstrzygnięciu o winie lub karze zasadniczej, sąd wymierza za postępowanie odwoławcze opłatę w wysokości należnej za pierwszą instancję. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 ust. 2 ww. ustawy stanowi z kolei, że skazany w pierwszej instancji na karę do 1 roku ograniczenia wolności obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 180 złotych.

Sąd Okręgowy zasądził także od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym. . Przepis art. 636 § 1 k.p.k. stanowi bowiem, że w sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy. Apelacja obrońcy oskarżonego była w niniejszej sprawie jedynym środkiem odwoławczym i nie została uwzględniona.

W ocenie Sądu Okręgowego, możliwości finansowe A. N. nie uzasadniają zwalniania go z ponoszenia kosztów procesu.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części co do kary i środka karnego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana