Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 65/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

K. P. (1)

K. P. (1)

- K. P. (1) uznano za winną popełnienia czynu zarzucanego w punkcie I. aktu oskarżenia z następującymi zmianami w jego opisie:

- czyn został popełniony w okresie od 25 sierpnia 2012 roku do 23 października 2019 roku,

- łączna wartość szkody wyniosła 1.231.290,64 zł, stanowiąc mienie znacznej wartości,

- kwota wypłaty z dnia 15 stycznia 2019r. potwierdzona dokumentem kasowym KW (...) z rachunku J. U. wynosiła 30.000 zł.,

- wypłata kwoty 20.000 zł. z rachunku M. C. (1), potwierdzona dokumentem kasowym KW (...) miała miejsce 30 października 2013r.,

- wypłata kwoty 29.000 zł. z rachunku M. C. (2), potwierdzona dokumentem kasowym KW (...) miała miejsce 13 stycznia 2017r.,

- wyeliminowano z opisu czynu stwierdzenia „K. S., M. S. (1)” oraz „ w dniu 17.03.2015 r. dokonała wypłaty kwoty 10.000 zł nr dokumentu kasowego KW (...) z rachunku członka Kasy A. C.”,

- wyeliminowano z opisu czynu zachowania K. P. (1) polegające na wypłacie i przywłaszczeniu pieniędzy z rachunków:

- M. C. (1), potwierdzonych dowodami wypłaty KW o numerach: 157 (kwota 170.000 zł), 85 (kwota 30.000 zł), 291 (kwota 56.000 zł), 320 (kwota 1.000 zł), 342 (kwota 10.000 zł), 219 (kwota 10.000 zł), 326 (kwota 14.000 zł), 159 (kwota 50.000 zł), 259 (kwota 30.000 zł), 37 (kwota 14.000 zł), 84 (kwota 30.000 zł), 276 (kwota 33.000 zł), 34 (kwota 50.000 zł), 374 (kwota 160.000 zł), 188 (kwota 35.000 zł), 179 (kwota 30.000 zł),

- M. C. (2), potwierdzonych dowodami wypłaty o numerach: 117 (kwota 7.000 zł), 244 (kwota 15.000 zł), 95 (kwota 15.000 zł), 379 (kwota 10.000 zł),

- A. C., potwierdzonego dowodem wypłaty o numerze: 204 (kwota 24.000 zł)

i przyjęto, że tak opisane zachowania oskarżonej wyczerpały znamiona art. 284 § 2 kk w związku z art. 294 § 1 kk w zbiegu z art. 287 § 1 kk, art. 270 § 1 kk, art. 271 § 1 i § 3 kk, art.276 kk w związku z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 24 czerwca 2020r. w związku z art.4 § 1 kk.

- w miejsce czynu zarzucanego w punkcie II. aktu oskarżenia K. P. (1) została uznana za winną tego, że w dniach 9 i 10 czerwca 2017 roku w O., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. J. i K. K. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzieliły innej osobie (co do której toczy się odrębne postępowanie karne) pomocy w dokonaniu oszustwa i wyłudzeniu kwoty 7.299,59 zł. z tytułu pożyczki Nr (...) udzielonej w kwocie 10.000 zł przez (...) F. S. z siedzibą w G. na dane M. W. w ten sposób, że będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów, poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentacji dotyczącej przyznania wskazanej wyżej pożyczki w ten sposób, że K. P. (1) będąca starszym opiekunem finansowym w/w oddziału, poświadczyła wraz z A. P. swoimi podpisami własnoręczność podpisu M. W. na deklaracji członkowskiej z dnia 9 czerwca 2017 roku i umowie pożyczki z dnia 10 czerwca 2017 roku, K. K. (1) będąca doradcą finansowym w/w oddziału poświadczyła swoim podpisem własnoręczność podpisu M. W. na wniosku o udzielenie pożyczki z dnia 9 czerwca 2017 roku, a nadto A. J. poświadczyła swoimi podpisami własnoręczność podpisu M. W. na oświadczeniu (...)-u o udzieleniu pożyczki z dnia 10 czerwca 2017 roku i na dyspozycji wypłaty kwoty 1400 zł tytułem prowizji od udzielonej pożyczki, wiedząc, że w rzeczywistości podpisy na wskazanych wyżej dokumentach nie zostały złożone przez M. W., tylko inną osobę i w ten sposób swoim zachowaniem ułatwiła tej osobie wyłudzenie kwoty 7.299,59 zł, wypłaconej tytułem udzielonej pożyczki na szkodę (...) im. (...) oraz M. W., przyjmując, że K. P. (1) swoim zachowaniem wyczerpała dyspozycję art. 271 §1 i 3 kk w związku z art. 18 § 3 kk w związku z art. 286 § 1 kk i art.11 § 2 kk.

- oskarżona została uznana za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie III. aktu oskarżenia z tą zmianą iż przyjęto, że czyn został popełniony w okresie od 4 kwietnia 2012 roku do 4 grudnia 2019 roku, czym oskarżona wyczerpała dyspozycję art. 286§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie I:

A. J., K. P. (1) i K. K. (1) były zatrudnione w (...) S. z siedzibą w G. , oddział w O., ul. (...).

A. J. sprawowała funkcję kierownika oddziału, K. P. (1) była starszym opiekunem finansowym i zajmowała się między innymi obsługą kasową klientów, a K. K. (1) początkowo pracowała jako starszy opiekun finansowy, a następnie - jako doradca finansowy.

W okresie od 25 sierpnia 2012 roku do 23 października 2019 roku A. J., K. P. (1) i K. K. (1) w ramach wspólnych bezprawnych działań dokonały nieuprawnionych wypłat środków pieniężnych należących do członków Kasy bez ich zgody i wiedzy w łącznej kwocie 2.025.290,64 zł.

Były to następujące wypłaty:

1)  z rachunku M. C. (1):

- w dniu 25 sierpnia 2012 r. kwota 59.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 października 2013r. kwota 20.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 28 maja 2014r. kwota 170.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 17 czerwca 2014r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 17 grudnia 2014r. kwota 56.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 19 grudnia 2014r. kwota 1.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 grudnia 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 15 stycznia 2015r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 31 stycznia 2015r. kwota 14.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 14 lutego 2015r. kwota 50.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 21 lutego 2015r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 maja 2015r. kwota 14.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 8 lipca 2015r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 22 lipca 2015r. kwota 33.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 7 listopada 2015r. kwota 50.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 12 czerwca 2014r. kwota 50.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 4 sierpnia 2017r. kwota 59.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 1 marca 2017r. kwota 35.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 18 marca 2017r. kwota 35.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 31 października 2016r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 5 listopada 2016r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 27 grudnia 2016r. kwota 43.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 16 marca 2018r. kwota .59.800 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 28 marca 2014r. kwota 160.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 27 czerwca 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 1 lipca 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 lipca 2014r. kwota 18.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 1 października 2016r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 września 2019r. kwota 45.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 12 marca 2016r. kwota 35.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 14 maja 2016r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 5 października 2016r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 18 lutego 2017r. kwota 9.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 3 marca 2017r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 11 marca 2017r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 22 maja 2017r. kwota 2.400 zł. brak dokumentu kasowego KW ,

- w dniu 22 maja 2017r. kwota 1.800 zł. brak dokumentu kasowego KW,

- w dniu 28 września 2017r. kwota 1.200 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

2) z rachunku M. C. (2):

- w dniu 11 sierpnia 2014r. kwota 7.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 19 sierpnia 2014r. kwota 15.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 8 października 2014r. kwota 15.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 28 października 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 1 sierpnia 2014r. kwota 17.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 27 sierpnia 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 sierpnia 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 2 września 2014r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 15 września 2014r. kwota 20.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 20 września 2014r. kwota 19.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 26 września 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 13 stycznia 2017r. kwota 29.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 7 lutego 2017r. kwota 25.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 marca 2017r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 8 kwietnia 2017r. kwota 6.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 24 kwietnia 2017r. kwota 6.800 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

3) z rachunku M. J. (1):

- w dniu 29 kwietnia 2019r. kwota 12.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 21 maja 2019r. kwota 40.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

4) z rachunku M. J. (2):

- w dniu 5 grudnia 2016r. kwota 6.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

5) z rachunku A. C.:

- w dniu 22 lutego 2018r. kwota 800 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 3 lipca 2018r. kwota 50.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 sierpnia 2018r. kwota 12.033,06 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 sierpnia 2018r. kwota 21.075,96 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 sierpnia 2018r. kwota 3.890,98 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 24 października 2018r. kwota 3.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 8 listopada 2018r. kwota 1.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 września 2019r. kwota 4.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 23 października 2019r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 21 marca 2014r. kwota 10.600 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 19 czerwca 2017r. kwota 24.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 26 czerwca 2018r. kwota 1.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 4 lipca 2018r. kwota 2.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 19 listopada 2018r. kwota 2.600 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

6) z rachunku I. N.:

- w dniu 30 września 2019r. kwota 50.021,85 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

7) z rachunku Z. P.:

- w dniu 21 maja 2019r. kwota 50.155,45 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 września 2019r. kwota 209.690,77 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

8) z rachunku C. S.:

- w dniu 26 października 2017r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 7 listopada 2017r. kwota 4.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 15 lutego 2018r. kwota 260 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 23 listopada 2017r. kwota 2.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

9) z rachunku J. U.:

- w dniu 22 listopada 2018r. kwota 36.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 15 stycznia 2019r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 24 stycznia 2019r. kwota 35.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 9 września 2019r. wpłata kwoty 51.800 zł. nr dokumentu kasowego KP (...),

10) z rachunku D. P.:

- w dniu 29 sierpnia 2018r. kwota 20.234,33 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

11) z rachunku J. W. (2):

- w dniu 30 sierpnia 2018r. kwota 17.221,07 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 sierpnia 2018r. wpłata kwoty 7.000 zł. nr dokumentu kasowego KP (...),

- w dniu 11 września 2018r. kwota 7.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

12) z rachunku M. L.:

- w dniu 27 września 2018r. kwota 16.907,17 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 22 listopada 2019r wpłata. kwoty 17.000 zł. nr dokumentu kasowego KP (...),

- w dniu 24 stycznia 2019r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

przy czym w związku z tym, że w okresach od 13 września 2013r. do 8 grudnia 2013r. oraz od 2 października 2014r. do 16 kwietnia 2015r. K. P. (2) przebywała na długotrwałych zwolnieniach lekarskich, a ponadto na części dokumentów KW nie znalazły się odciski jej pieczęci, jak również podpisy, czy parafy potwierdzające jej udział w niżej wyszczególnionych wypłatach, w tych okresach nie uczestniczyła ona wraz z A. J. i K. K. (1) w wypłatach pieniędzy z rachunków:

- M. C. (1), potwierdzonych dowodami wypłaty KW o numerach: 157 (kwota 170.000 zł), 85 (kwota 30.000 zł), 291 (kwota 56.000 zł), 320 (kwota 1.000 zł), 342 (kwota 10.000 zł), 219 (kwota 10.000 zł), 326 (kwota 14.000 zł), 159 (kwota 50.000 zł), 259 (kwota 30.000 zł), 37 (kwota 14.000 zł), 84 (kwota 30.000 zł), 276 (kwota 33.000 zł), 34 (kwota 50.000 zł), 374 (kwota 160.000 zł), 188 (kwota 35.000 zł), 179 (kwota 30.000 zł),

- M. C. (2), potwierdzonych dowodami wypłaty o numerach: 117 (kwota 7.000 zł), 244 (kwota 15.000 zł), 95 (kwota 15.000 zł), 379 (kwota 10.000 zł),

- A. C., potwierdzonego dowodem wypłaty o numerze: 204 (kwota 24.000 zł).

Pomysłodawcą tego przestępczego procederu była A. J.. Bezpośrednich wypłat pieniędzy z rachunków członków Kasy dokonywały K. P. (1) i K. K. (1). Takie wypłaty dokonywała również A. J., ponieważ znała hasła dostępu do stanowisk kasowych, przy czym w praktyce oddziału zdarzało się, że A. J. pod nieobecność kasjera na jego danych użytkownika dokonywała operacji finansowych. Wypłaty pieniędzy wymagały dodatkowo akceptacji drugiego pracownika ze szczególnymi uprawnieniami, które miały A. J. i K. K. (1). Obie dokonywały autoryzacji bezprawnych wypłat z rachunków członków Kasy bez ich obecności. Nadto udostępniały sobie nawzajem piny do kart autoryzacyjnych. K. K. (1) udostępniała swoją kartę z pinem najczęściej K. P. (1). Gdy sama dokonywała wypłaty pieniędzy, to o autoryzację najczęściej prosiła A. J., która wiedziała o bezprawności takich wypłat.

Pracownikami uprawnionymi do autoryzacji transakcji były również B. L. (2) i K. P. (3). Zdarzało się, że były one proszone przez A. J., K. P. (1) i K. K. (1) o autoryzację wypłat, przy czym pracownice te nie miały świadomości, że autoryzacja dotyczy bezprawnych wypłat.

Wypłacone przez nie pieniądze były zanoszone do pokoju kierowniczki, nie objętego monitoringiem i tam chowane do torebek.

K. P. (1) lub K. K. (1) dokonywały poszczególnych wypłat pieniędzy tylko dla siebie lub tylko dla kierowniczki albo wypłaconymi pieniędzmi dzieliły się dwie lub wszystkie oskarżone.

Członkowie Kasy nic nie wiedzieli o wypłatach dokonywanych z ich rachunków. K. P. (1), K. K. (1) i A. J. podrabiały ich podpisy na dokumentach kasowych KW, przy czym niektóre z tych dokumentów zostały przez nie usunięte. Uruchamiały bez wiedzy klientów umowy o linie pożyczkowe i dokonywały fikcyjnych księgowań w systemie na rachunkach klientów. Pieniądze wypłacały przede wszystkim z rachunków osób, które nie interesowały się stanem swojego konta ze względu np. na wiek lub nie miały do niego dostępu elektronicznego. W systemie informatycznym dokonywały zmian adresów członków Kasy i na te adresy była wysyłana korespondencja, co powodowało, że klienci nie wiedzieli, jaki jest stan środków pieniężnych na ich rachunkach lub wpisywały w systemie zastrzeżenie o treści nie wysyłania sald.

W celu ukrycia niedoboru gotówki w kasie były sporządzane na koniec dnia fikcyjne raporty kasowe potwierdzające zgodność stanu środków pieniężnych ze stanem faktycznym kasy. W razie niezapowiedzianych kontroli w oddziale, dokonywały one fikcyjnych operacji, aby stan kasowy był zgodny z faktyczną ilością gotówki w kasie np. tylko w systemie informatycznym wypłacały gotówkę z konta danego klienta, a po kontroli operacje te były z powrotem anulowane.

W dniach od 23 do 30 października 2019 roku i od 4 listopada do 6 grudnia 2019 roku została przeprowadzona w oddziale w O. szczegółowa kontrola, która ujawniła powyżej opisane nieprawidłowości.

Wypłacone przez oskarżone bezprawnie pieniądze z rachunków członków Kasy zostały im zwrócone na konta przez (...) im. (...) z siedzibą w G..

- co do czynu zarzucanego w punkcie II. aktu oskarżenia:

W dniu 9 czerwca 2017 roku B. L. udała się do oddziału (...) F. S. w O. przy ulicy (...). Chciała uzyskać pożyczkę, ale okazało się, że nie posiada zdolności kredytowej. Wtedy A. J. pełniąca funkcję kierownika wyżej wymienionego oddziału zaproponowała aby wzięła pożyczkę na kogoś z rodziny. B. L. (1) postanowiła zaciągnąć pożyczkę na dane swojej matki M. W., która już wtedy była osobą starszą ( 88 lat), schorowaną i samodzielnie nie poruszającą się.

Tego samego dnia B. L. (1) złożyła deklarację członkowską na dane swojej matki i w miejscu „podpis członka kasy” podpisała się imieniem i nazwiskiem swojej matki (...). Pod treścią deklaracji podpisy złożyły jako pełnomocnicy A. J. i K. P. (1).

W tym samym dniu złożyła również wniosek o przyznanie pożyczki w kwocie 10.000 zł. na dane swojej matki wraz z zaświadczeniem ZUS-u o wysokości emerytury osiąganej przez matkę.

Pod treścią wniosku podpisała się danymi (...). Wniosek ten przyjęła od niej K. K. (1), która złożyła swój podpis w miejscu „ Własnoręczność podpisu Wnioskodawcy potwierdzam”.

Następnego dnia, tj. 10 czerwca 2017 roku B. L. (1) ponownie stawiła się w oddziale (...)-u. Podpisała wtedy danymi matki (...) oświadczenie (...)-u, z którego wynikało, że udzieli pożyczki w kwocie 10.000 zł. ze spłatą w 59 ratach.

A. J. złożyła swój podpis w miejscu „własnoręczność podpisu wnioskodawcy potwierdzam”. W dniu 10 czerwca 2017 roku została zawarta umowa pożyczki Nr (...) na podstawie której (...) F. S. z siedzibą w G., reprezentowana przez A. J. i K. P. (1), udzieliła M. W. pożyczki w kwocie 10.000 zł. na cel konsumpcyjny, na okres do 15 maja 2022 roku. Podpisy pod treścią umowy złożyły: w imieniu Kasy – A. J. i K. P. (1), natomiast dane pożyczkobiorcy podrobiła B. L. (1) składając podpis w brzmieniu (...).

B. L. (1) podpisała danymi matki (...) również dyspozycję wypłaty przelewem kwoty 1400 zł. tytułem prowizji od udzielonej pożyczki, przy czym dyspozycję tę jako przedstawiciel Kasy podpisała A. J.. Całkowita kwota pożyczki wynosiła 7.299,59 zł. po odliczeniu kosztów związanych z jej uzyskaniem – m. inn. prowizji we wskazanej wyżej kwocie 1400 zł. i opłaty za ubezpieczenie kredytu w wysokości 975,01 zł. Wypłacono ją B. L. (1).

M. W. nic nie wiedziała o zaciągnięciu pożyczki przez córkę na jej dane osobowe. Pożyczka ta nie została spłacona przez B. L. (1). M. W. zmarła w dniu 9 czerwca 2020 roku.

- co do czynu zarzucanego w punkcie III. aktu oskarżenia:

W dniu 25 września 2008 roku Z. B. zawarła w (...) S. z siedzibą w G., oddział w O. umowę o kartę płatniczą (...) nr (...) na kwotę 2.000 zł. Linia pożyczkowa umożliwiała wielokrotne zadłużanie się w ciężar rachunku do kwoty 2.000 zł, zwanej limitem. Do czasu spłaty zadłużenia z tytułu umowy, każda wpłata na rachunek podlegała zaliczeniu na poczet spłaty zadłużenia. Spłata części lub całości zadłużenia powodowała odpowiednie podwyższenie kwoty, jaką pożyczkobiorca w ramach limitu mógł dysponować. W dniu 4 kwietnia 2012 roku część środków z zobowiązania nr (...) w wysokości 1.748,61 zł. zostało zaksięgowanych na linię pożyczkową (...). Linia pożyczkowa nie została zamknięta w systemie informatycznym Kasy, nie została spłacona, co umożliwiało dalszą wypłatę środków z wyżej wymienionej linii w ramach przyznanego limitu. W rzeczywistości zadłużenie zostało spłacone w całości przez Z. B.. Jednakże K. P. (1) pracująca w oddziale Kasy w O. jako starszy opiekun finansowy bez wiedzy i zgody Z. B. korzystała z tej linii pożyczkowej i dokonywała wypłat pieniędzy. W efekcie tych działań spowodowała zadłużenie na koncie Z. B., które na dzień 4 grudnia 2019 roku wynosiło 1.720,95 zł., co wykazała kontrola przeprowadzona w oddziale (...)-u

W dniu 30 grudnia 2019 roku (...) dokonał zwrotu powyższej kwoty na rachunek Z. B. i linia pożyczkowa została zamknięta.

zeznania T. B.

protokoły kontroli wraz z dokumentacją finansową

zeznania

T. B.

M. S. (2)

J. Ś.

B. S.

opinie z zakresu badania pisma ręcznego

świadectwo pracy K. P. (1)

wyjaśnienia oskarżonej: K. P. (1)

zeznania (wyjaśnienia) K. K. (1)

zeznania świadków: M. S. (2) J. B. S. A. D.

pismo (...)-u

opinie z zakresu pisma ręcznego

wyjaśnienia K. P. (1)

dokumentacja

opinia z zakresu pisma ręcznego

wyjaśnienia B. L. (1)

zeznania M. W.

skrócony odpis aktu zgonu

umowa o kartę płatniczą (...)

zeznania Z. B.

wyjaśnienia K. P. (1)

protokół kontroli

344-349

22-170, 180-290, (...), 1520-1530, (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...),

344-349

358-361

(...)- (...)

2270- (...)

(...)- (...), (...)- (...)

1425v.

850-852, 3240- (...), 4413v.- (...)

(...)- (...)-870, (...)-3120

358-361

(...)- (...)

2270- (...)

(...)- (...)

(...)

(...)- (...), (...)- (...)

(...)- (...)

(...), (...)-1370

(...)

(...)

(...)- (...)

3350

291-294

507-510

(...)- (...)

184

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Czyn opisany w punkcie I. aktu oskarżenia (punkt 1. wyroku)

Dowody w postaci:

- zeznań kierownika regionalnego (...) im. (...) w G. T. B.,

- dokumentów opisujących wyniki kontroli przeprowadzonej w oddziale jednostki w O. przez uprawnionych pracowników,

- ich zeznania,

w połączeniu z zeznaniami pokrzywdzonych członków Kasy, opiniami z zakresu badania autentyczności pisma ręcznego, zeznaniami pracowników oddziału w O. i w znacznej mierze - wyjaśnieniami oskarzonej doprowadziły do uznania K. P. (1) za winną czynu przypisanego jej w pkt 1. wyroku.

Za podstawę ustaleń w zakresie: ilości, dat, rodzaju operacji finansowych, ich księgowych klasyfikacji sąd przyjął jako uznane za nie budzące wątpliwości zarówno wyniki kontroli, jak i zeznania kierownika regionalnego jednostki T. B. oraz kontrolujących jednostkę M. S. (2), J. Ś., B. S., A. D..

Pokrzywdzeni członkowie Kasy M. C. (1), M. C. (2), A. C., Z. P., C. S., I. N., J. U., D. P., J. W. (1), M. L. stanowczo zaprzeczyli aby dokonywali zakwestionowanych wypłat pieniędzy i aby złożyli podpisy na okazanych im dokumentach kasowych KW. Sąd uznał ich zeznania za wiarygodne tym bardziej, że z opinii z zakresu pisma ręcznego wynika, że na dokumentach kasowych wskazanych w stanie faktycznym sprawy, podpisy członków Kasy nie zostały przez nich osobiście nakreślone, a zostały podrobione.

K. P. (1) przyznała się częściowo do popełnienia czynu zarzucanego w pkt I. aktu oskarżenia, tj. do przywłaszczenia pieniędzy w kwocie około 250.000 zł. Z jej wyjaśnień wynika, że pomysłodawcą przestępnego procederu była kierowniczka A. J.. Zdarzały się sytuacje, że K. P. (1) wypłacała pieniądze z kasy dla siebie, dla kierowniczki lub K. K. (1), a czasem dzieliły się tymi pieniędzmi. Zdarzało się, że K. P. (1) lub K. K. (1) wypłacały pieniądze dla A. J. z kasy bez żadnych operacji, A. J. obiecywała, że odda pieniądze, ale ich nie oddała i w kasie powstawało zadłużenie. Kierowniczka znała jej hasło dostępu do kasy i zdarzało się, że sama siadała przy jej stanowisku kasowym i na jej koncie użytkownika obsługiwała klientów. Dlatego mogły mieć miejsce takie sytuacje, że A. J. najpierw wygenerowała na jej koncie użytkownika potwierdzenia wypłat, a potem kazała jej złożyć na nich podpisy nie informując, że dotyczą transakcji bezprawnych. Jej zdaniem K. K. (1) mogła przywłaszczyć dla siebie kwotę około 300-350 tys. zł., a resztę pieniędzy przywłaszczyła A. J.. Po okazaniu dowodów wypłat KW i dowodów wpłat KP - K. P. (1) stwierdziła, że znacznej części dokumentów nie podpisywała, a nawet jeśli podpisywała, to musiało to nastąpić w sytuacji, kiedy inny pracownik bez jej wiedzy i zgody dokonywał bezprawnych transakcji na jej koncie użytkownika, przy czym miała tu na myśli A. J..

K. P. (1) przyznała, że wypłat pieniędzy z kont klientów bez ich zgody i wiedzy dokonała:

-odnośnie A. C. (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 50.000zł.), przy czym autoryzująca tę operację na jej prośbę K. P. (3) nic nie wiedziała o bezprawności transakcji, pieniądze zostały przeznaczone na pokrycie manka w kasie ze względu na kontrolę;

-odnośnie Z. P. (dowody wypłat KW (...) na kwotę 50.155,45zł. i KW (...) na kwotę 209.690,77zł.), przy czym pieniądze zostały przeznaczone na pokrycie manka w kasie z uwagi na kontrolę, obie transakcje autoryzowała K. K. (1), przy czym zarówno ona jak i A. J. wiedziały, że są to transakcje bezprawne, K. P. (1) przyznała się również do podrobienia podpisu klientki Z. P.;

–odnośnie M. C. (1):

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 10.000zł.), przy czym nie pamiętała kto podrobił podpis klienta i na co zostały przeznaczone pieniądze, K. K. (1) autoryzowała transakcję i wiedziała, że jest bezprawna,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 10.000zł.), na którym podrobiła podpis klienta, a pieniądze przywłaszczyła dla siebie,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 170.000 zł.), przy czym K. P. (1) nie miała nic wspólnego z tą operacją, a jedynie dowiedziała się od K. K. (1), że wypłaciła te pieniądze dla A. J., która przeznaczyła je na zakup mieszkania w O.;

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 30.000zł.), K. P. (1) wypłacone pieniądze przekazała w całości A. J., nie pamiętała kto podrobił podpis klienta,

(dowody wypłat KW (...) na kwotę 10.000zł., KW (...) na kwotę 35.000zł. i KW (...) na kwotę 45.000zł.), wypłacone pieniądze zostały przeznaczone na wyrównanie manka w kasie, nie pamiętała kto podrobił podpis klienta;

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 43.000zł), wypłacone pieniądze zostały przekazane A. J. w kwocie 40.000 zł., a kwotę 3.000 zł. K. P. (1) zatrzymała dla siebie, nie pamiętała kto podrobił podpis klienta;

(dowody wypłat KW (...) na kwotę 9.000zł., KW (...) na kwotę 5.000zł. i KW (...) na kwotę 5.000zł. ), K. P. (1) podzieliła się wypłaconymi pieniędzmi chyba z K. K. (1), nie pamiętała kto podrobił podpis klienta;

- odnośnie M. C. (2):

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 20.000zł.), wypłacone pieniądze przekazała w całości A. J., nie pamiętała kto podrobił podpis klienta,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 19.000zł.), nie pamiętała dokładnie okoliczności transakcji i tego kto podrobił podpis klienta,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 10.000zł.), pieniądze najprawdopodobniej zostały przeznaczone na wyrównanie manka w kasie, nie pamiętała kto podrobił podpis klienta,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 29.000zł.) K. P. (1) podzieliła się wypłaconymi pieniędzmi z K. K. (1) i A. J., nie pamiętała kto podrobił podpis klienta,

- odnośnie I. N. (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 50.021,85zł.), wypłacone pieniądze zostały przeznaczone na wyrównanie manka w kasie, K. P. (1) przyznała, że podrobiła podpis klienta,

- odnośnie J. U.:

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 36.000zł.), wypłacone pieniądze zostały przeznaczone na wyrównanie manka w kasie, podpis klienta podrobiła K. K. (1),

(dowody wypłat KW (...) na kwotę 30.000zł., , KW (...) na kwotę 35.000zł., dowód wpłaty KP 33 na kwotę 51.800zł.), K. P. (1) przyznała, że podrobiła na tych dokumentach podpisy klienta, a operacje miały służyć wyrównaniu manka w kasie i uzupełnieniu środków z uwagi na fakt, że J. U. złożyła wniosek o wypłatę środków z książeczki,

- odnośnie D. P. (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 20.234,33zł.), K. P. (1) przyznała, że podrobiła podpis klienta na prośbę A. J., która stwierdziła, że wypłaciła tej klientce pieniądze, ale ona spieszyła się i nie podpisała potwierdzenia wypłaty,

- odnośnie M. L.: (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 16.907,17zł.) K. P. (1) przyznała, że cześć środków przekazała na pokrycie manka w kasie a część K. K. (1), (dowód wpłaty KP 306 na kwotę 17.000zł.), K. P. (1) nie pamiętała okoliczności tej transakcji, (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 5.000zł.) wypłacone pieniądze zostały przekazane K. K. (1), przy czym na wszystkich trzech wskazanych wyżej dowodach K. K. (1) podrobiła podpisy klienta.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia K. P. (1) oraz depozycje K. K. (1) w tej części, w której przyznały się do dokonania przestępstwa i opisały przstępczy mechanizm ich działań, natomiast nie dał im wiary w pozostałej części uznając, że stanowią przyjętą linię obrony mającą służyć umniejszeniu swojej odpowiedzialności za popełniony czyn.

Analiza całokształtu materiału dowodowego wskazuje, że K. P. (1), K. K. (2) i A. J. działając wspólnie i w porozumieniu, dokonały bezprawnych wypłat środków pieniężnych należących do członków Kasy.

Przestępczy proceder trwał siedem lat i tylko one były zaangażowane w jego realizację. Pieniądze wypłacały dla siebie lub dzieliły się nimi, przy czym niewątpliwym jest, że każda z nich przez ten długi okres czasu miała świadomość swoich własnych bezprawnych działań, jak i bezprawnych działań współoskarżonych, akceptowała je i w żadnym momencie nie zdecydowała o zaprzestaniu tej działalności i zawiadomieniu kierownictwa jednostki. Takie zachowanie umożliwiało funkcjonowanie przestępczego procederu, a tym samym doprowadziło do uznania, że A. J., K. P. (1) i K. K. (1) działały w ramach współsprawstwa i uzgodnionego podziału ról.

Obsługą kasową zajmowała się K. P. (1) i do września 2015 roku K. K. (1), dlatego to one głównie dokonywały bezpośrednich wypłat pieniędzy, przy czym jak wynika z ich wyjaśnień pieniądze te czasem wypłacały dla siebie, czasem tylko dla kierowniczki lub nimi dzieliły się. Wypłata z rachunku klienta wymagała dodatkowego zatwierdzenia przez drugiego pracownika z wyższymi uprawnieniami niż kasjer. Rola A. J. polegała głównie na dokonywaniu takich autoryzacji wypłat dokonywanych przez oskarżone. Od września 2015 roku autoryzacji dokonywała także K. K. (1).

Z wyjaśnień K. P. (1) i zeznań K. K. (1) jednoznacznie wynika, że A. J. była w pełni świadoma, że autoryzuje bezprawne transakcje. Z wyjaśnień tych wynika również, że za przyzwoleniem kierowniczki oddziału karty do autoryzacji z kodami pin były na zasadzie wzajemnego zaufania udostępniane osobom obsługującym kasy oraz że w praktyce osoby autoryzujące transakcje nie weryfikowały ich autentyczności i prawidłowości.

Okoliczność ta znalazła potwierdzenie w zeznaniach pracowników oddziału: B. L. (2), K. P. (3), M. B. i A. K., które sąd uznał za wiarygodne.

Uprawnionymi do autoryzacji były między innymi B. L. (2) i K. P. (3). Wśród wypłat wskazanych w opisie czynu zarzucanego w pkt I. znajduje się kilkanaście wypłat autoryzowanych przez B. L. (2) i kilka wypłat zatwierdzonych przez K. P. (3). Na dokumentach kasowych KW dotyczących tych wypłat figurują jako kasjerzy K. P. (1) lub K. K. (1), które stanowczo twierdziły, że oprócz nich, żaden inny pracownik nie był wtajemniczony w przestępczy proceder. Należy zaznaczyć, że wszyscy pracownicy oddziału również zgodnie zeznali, że nic o bezprawnych działaniach nie wiedzieli.

Dlatego sąd uznał za wiarygodne zeznania B. L. (2) i K. P. (3) uznając, że pracownice te dokonując autoryzacji wskazanych wyżej wypłat nie miały świadomości, że są to wypłaty nieuprawnione.

Z procesowych relacji K. P. (1) i K. K. (1) wynika również, że A. J. znała ich hasła dostępowe do stanowisk kasowych oraz zdarzało się, że na ich użytkowniku sama dokonywała operacji finansowych.

Okoliczność ta znalazła potwierdzenie w zeznaniach K. C., która zeznała, że zdarzało się, iż kierowniczka wysyłała ją do miasta w celu załatwienia różnych spraw, a w tym czasie sama zajmowała miejsce przy jej kasie i na jej użytkowniku dokonywała operacji kasowych. Później prosiła ją o uzupełnienie podpisów na dokumentach, co K. C. robiła, ufając i nie weryfikując dokładnie treści operacji.

Wśród wypłat wskazanych w opisie czynu z pkt I. są dwie wypłaty na kwoty 30.000 zł (KW (...)) i 35.000 zł (KW (...)) z rachunku M. C. (1), gdzie na dokumentach kasowych KW jako kasjer figuruje K. C., przy czym obie wypłaty autoryzowała właśnie A. J.. W tym zakresie sąd dokonał modyfikacji opisu czynu eliminując z niego m.in. te dwie wypłaty. U podstaw takiej redukcji lega wątpliwość, czy K. P. (1) wiedziała o tym, że A. J. przeprowadziła takie nielegalne operacje.

Należy zaznaczyć, że za przyzwoleniem kierowniczki oddziału nie realizowano obowiązku rzetelnego sporządzania raportów dziennych odnośnie stanu gotówki w kasie, co potwierdzają wyjaśnienia K. K. (1), K. P. (1) oraz zeznania pracowników oddziału.

W oddziale były dwa stanowiska kasowe i każdy kasjer sam liczył gotówkę znajdującą się w jego kasie, a drugi kasjer podpisywał raport nie sprawdzając jego prawidłowości. Taka praktyka powodowała, że A. J., K. P. (1) i K. K. (1) bez trudu poświadczały nieprawdę w raportach odnośnie zgodności stanu księgowań ze stanem gotówki w kasie. Oczywistym jest, że A. J. wiedziała o tej praktyce, bo w przeciwnym razie, sprawując należyty nadzór, od razu zauważyła by istniejące sprzeczności.

Z zeznań M. B. wynika, że zauważyła sytuację, w której K. P. (1) dokonała wypłat bez obecności klienta, a K. K. (1) autoryzowała je, o czym powiedziała A. J., ale ta zignorowała tę informację. Powiedziała również kierowniczce, że nie będzie podpisywać raportów K. P. (1) bo ma obawy co do ich rzetelności. A. J. zapewniła ją, że dokona sprawdzenia tych raportów, ale tego nie uczyniła i od tego czasu K. P. (1) już w ogóle nie zwracała się do niej o podpisanie raportów. M. B. zauważyła również sytuacje, w których K. P. (1) mimo urlopu przychodziła do pracy. Po pewnym czasie zdecydowała się powiadomić o swoich spostrzeżeniach kierownika regionalnego, co spowodowało przeprowadzenie dogłębnej kontroli w czasie której wykryto trwający od lat przestępny proceder.

Podane przez M. B. fakty także dodatkowo potwierdzają, że A. J. współdziałała z K. P. (1) i K. K. (1) w dokonaniu przestępstwa.

Sąd, mając na uwadze wszystkie dowody wskazane wyżej uznał, że K. P. (1), A. J. i K. K. (1) popełniły przestępstwo w warunkach współsprawstwa, którego istotą jest wyraźne lub milczące porozumienie osób współdziałających w dokonaniu wspónie zaplanowanego czynu i dążenie do wspólnego celu w ramach uzgodnionego podziału ról.

Przedstawione wyżej kryminogenne praktyki panujące w oddziale umożliwiały im dokonywanie bezprawnych wypłat środków pieniężnych z kont członków Kasy bez ich zgody i wiedzy (znajomość haseł dostępu do stanowisk kasowych i pinów do kart autoryzacyjnych, dokonywanie autoryzacji bez weryfikacji operacji), a także wykonywanie zabiegów pozwalających na ukryciu przestępczego procederu (nierzetelne raporty kasowe, zmiany adresów korespondencyjnych klientów, wprowadzanie do systemu zastrzeżeń o niewysyłaniu sald).

Każda z nich miała świadomość zarówno swojego bezprawnego działania jak i świadomość bezprawnych działań pozostałych współoskarżonych.

Tylko dzięki wspólnym działaniom oskarżonym udało się realizować proceder bezprawnych wypłat przez tak długi czas. Należy nadmienić, że nawet w przypadku kontroli w oddziale oskarżone potrafiły wspónie i sprawnie, a co najistotniejsze – skutecznie i szybko dokonać zmian w systemie informatycznym np. zerwania lokaty klienta, wypłaty pieniędzy w celu zapewnienia zgodności stanu księgowego z faktycznym stanem gotówki w kasie, a po kontroli – anulować takie operacje, co powodowało niemożność wykrycia nieprawidłowości przez organy nadzorcze (...)-u przez długi okres czasu.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że celem działania K. P. (1) i dwóch innych współsprawczyń było osiągnięcie korzyści majątkowej, a taką korzyść stanowi nie tylko korzyść osiągnięta dla siebie, ale również dla innej osoby. Dlatego wszystkie ich działania należy ocenić jako wspólne, podjęte w ramach uzgodnionego podziału ról w celu realizacji wspólnego celu jakim jest osiągnięcie korzyści majątkowej.

Nie jest możliwe precyzyjne ustalenie, jaką konkretnie kwotę przywłaszczyła dla siebie każda z nich, a wynika to z faktu, że różne były konfiguracje wypłat (oskarżone wypłacały pieniądze tylko dla siebie lub dla innej oskarżonej lub wypłatą dzieliły się we dwie lub trzy). Nie dowiedzie tego sama analiza dokumentów kasowych choćby dlatego, że np. stanowisko kasjera pełniły K. P. (1) i K. K. (1), wobec czego to ich dane figurują w tych dokumentach, a przecież takie wypłaty były realizowane również dla A. J., która jako kierownik kas nie obsługiwała, choć miała do nich dostęp i mogła dokonywać wypłat na użytkowniku innego kasjera, przy czym wtedy na dokumentach kasowych i tak figurowały dane tego kasjera – tak było np. w przypadku kasjera K. C..

Ponownie rozpoznając sprawę sąd wziął pod uwagę dokument w postaci świadectwa pracy K. P. (1) (k. 1407), na podstawie którego ustalił dwa, ponadprzeciętnie długie okresy absencji oskarżonej, wynikające z faktu przebywania na zwolnieniach lekarskich. Następnie dowód ten sąd skonforntował z jednej strony danymi zawartymi w sprawozdaniu pokontrolnym sporządzonym w związku z kontrolą w opoczańskim oddziale (...)-u, z drugiej zaś – z dokumentami KW oraz opinią biegłego z zakresu badania pisma ręcznego. W wyniku wzajemnej analizy tych dowodów sąd uznał, że istnieją poważne i nieusuwalne wątpliwości co do tego, by przyjąć, że K. P. (1) w czasie owych nieobecności w pracy osobiście uczestniczyła, czy też miała choćby wiedzę na temat tych wypłat, dokonywanych podówczas przez A. J. i K. K. (1). Z tego powodu sąd wyeliminował wyżej opisane zachowania z oppisu przestępstwa przypisanego oskarżonej.

Zeznania świadków B. D., K. Z., W. G., P. W., A. Ś., C. R. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Czyn opisany w punkcie II. aktu oskarżenia (punkt 2. wyroku) Wyjaśnienia K. P. (1) w połączeniu z opinią z zakresu pisma ręcznego jednoznacznie wskazują, że M. W. nie zaciągnęła pożyczki w oddziale (...)-u, a uczyniła to jej córka B. L. (1). Z wyjaśnień K. P. (1) wynika, że B. L. (1) nie miała zdolności kredytowej pozwalającej na zaciągnięcie tego zobowiązania, wobec czego A. J. zaproponowała jej zaciągnięcie pożyczki na kogoś z rodziny. Wtedy B. L. (1) postanowiła wziąć kredyt na swoją matkę. Wszystkie dokumenty niezbędne do wzięcia kredytu zostały sporządzone na dane jej matki M. W., przy czym podpisała je za nią B. L. (1). M. W. nie była obecna w oddziale (...)-u. Kobieta nic nie wiedziała o zaciągnięciu kredytu na jej dane przez córkę, co sama przyznała w swoich zeznaniach. Powyższe okoliczności znajdują potwierdzenie w opinii z zakresu pisma ręcznego, z której wynika, że wszystkie podpisy na dokumentach o brzmieniu M. W. zostały podrobione przez B. L. (1). Sąd nie dał wiary twierdzeniom, że M. W. brała dla siebie kredyt i była obecna w oddziale, ponieważ przeczą temu stanowcze relacje zarówno K. P. (1), jak i M. W..

Sąd również nie dał wiary wyjaśnieniom A. J. i K. K. (1), w których zaprzeczyły aby miały jakąś wiedzę odnośnie okoliczności zaciągania przedmiotowego kredytu. Sąd uznał ich zaprzeczenia za przyjętą linię obrony. Analiza dokumentów jednoznacznie wskazuje, że obok podrobionych przez B. L. (1) podpisów matki znajdują się podpisy pracowników oddziału (...)-u w O. - K. P. (1), A. J. i K. K. (1), szczegółowo opisane w stanie faktycznym sprawy. Należy zaznaczyć, że wniosek o pożyczkę przyjęła K. K. (1), która złożyła swój podpis w miejscu „Własnoręczność podpisu Wnioskodawcy potwierdzam”. Z kolei A. J. podpisała się pod oświadczeniem (...)-u o udzieleniu pożyczki również w miejscu „Własnoręczność podpisu wnioskodawcy potwierdzam”. Skoro więc obie potwierdziły własnoręczność podpisu wnioskodawcy, a wnioskodawcą tym nie była M. W., to z pewnością wiedziały, że jako kredytobiorca występuje inna osoba, tj. B. L. (1).

Czyn opisany w punkcie III. aktu oskarżenia (punkt 3. wyroku)

Sąd mając na uwadze zeznania Z. B., wyniki kontroli przeprowadzonej w oddziale (...)-u w O. oraz wyjaśnienia K. P. (1) uznał winę K. P. (1) za udowodnioną w zakresie czynu zarzucanego jej w punkcie III aktu oskarżenia. Z. B. stanowczo zeznała, że już dawno spłaciła zadłużenie z linii pożyczkowej i w ogóle nie korzystała z karty. Po okazaniu jej umowy, stwierdziła, że figuruje w niej inny adres zamieszkania aniżeli jej a do korespondencji wskazano adres, pod którym nigdy nie zamieszkiwała. Nie wiedziała, że na jej karcie jest jakieś zadłużenie. Podczas kontroli przeprowadzonej w oddziale placówki okazało się, że na dzień 4 grudnia 2019 roku figuruje zadłużenie w kwocie 1.720,95 zł.

K. P. (1) przyznała, że korzystała z linii pożyczkowej Z. B.. Sama dokonywała wpłat na tę linię aby nie została zamknięta, przy czym zdarzało się, że ją wykorzystywała dokonując wypłat pieniędzy gotówką. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej za wiarygodne i nie budzące wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania

zgodna z zarzutem

3.2. Podstawa prawna skazania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Niniejszy wyrok został wydany wobec K. P. (1) w wyniku ponownego rozpoznania sprawy na skutek rozstrzygnięcia o charakterze kasatoryjnym, wydanego przez Sąd Apelacyjny w Łodzi w dniu 10 czerwca 2022r. w sprawie o sygn. akt II AKa48/22.

Pierwotnie sprawa toczyła się przeciwko K. P. (1) i dwóm innym oskarżonym – A. J. i K. K. (1), co do których wyrok skazujący uprawomocnił się. Należy przy tym nadmienić, że czyny zarzucane K. P. (1) w punktach I. i II. aktu oskarżenia były tożsame z czynami, za które skazane zostały pozostałe dwie oskarżone, zaś K. P. (1) miała się tych czynów dopuścić w ramach współsprawstwa.

Odnotować trzeba, że pierwszy wyrok sądu pierwszej instancji poddany został kontroli instancyjnej na skutek apealcji prokuratora i obrońców oskarżonych, w tym – K. P. (1), przy czym oskarżyciel publiczny skierował zarzuty na niekorzyść oskarżonej wyłącznie przeciwko rozstrzygnięciu o karze pozbawienia wolności wymierzonej za czyn opisany w punkcie I. aktu oskarżenia (wskazując na jej rażącą niewspółmierność), zaś obrońca K. P. (1) wniósł apelację przeciwko rozstrzygnięciu dotyczącmu czynu z punktu I. aktu oskarżenia, zarówno co do winy, jak i wymierzonej zań kary. Tymczasem sąd drugiej instancji dopatrzył się w procedowaniu sądu okręgowego wobec K. P. (1) uchybienia mającego rangę bezwzględnej przyczyny odwoławczej (art.439 § 1 pkt 10 kpk) i w omawianym zakresie uchylił wyrok w całości co do K. P. (1) z mocy samej ustawy, niezależnie od granic zaskarżenia, przy czym z pisemnych motywów sporządzonych przez sąd drugiej instancji nie wynikało, by uchylenie wyroku wydanego przez sąd okręgowy – prócz wspomnianej bezwzględnej przyczyny odwoławczej – miało inną niż wynikająca z art.439 § 1 kpk, podstawę prawną. W ocenie sądu okręgowego ów fakt procesowy, analizowany przez pryzmat art.439 § 2 kpk, który dopuszcza możliwość uchylenia wyroku z powodu zaistnienia przesłanek wymienionych w art.439 § 1 pkt 9-11 kpk tylko na korzyść oskarżonego, jeśli owo uchylenie następuje wyłącznie z powodu zaistnienia owych bezwzględnych przyczyn odwoławczych sprawił, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd pierwszej istancji związany był pośrednim zakazem reformationis in peius, który nie pozwalał na wydanie wobec K. P. (1) w żadnym jego aspekcie orzeczenia surowszego niż to, które zostało uchylone. W szczególności omawiane ograniczenie dotyczyło rozstrzygnięcia o karze, niezlaeżnie od tego, czy sąd ponowanie rozpoznający sprawę podzielałby, choćby co do zasady, argumenty przedstawione w środku odwoławczym wniesionym przez prokuratora.

Poczynione wyżej uwagi miały dla sądu ponownie orzekającego w pierwszej instancji doniosłe znaczenie, bowiem istotnie zawężały one spektrum rozważań, jakie sąd ten poczynił zwłaszcza w prosesie wyboru wysokości kar wymierzonych za czyn przypisany oskarżonej w punkcie 1. wyroku.

Czyn opisany w punkcie 1. wyroku.

Sąd przyjął, że K. P. (1) swoim zachowaniem wyczerpała dyspozycje art. 284§2 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 287§1 kk, art. 270§1 kk, art. 271§1 i §3 kk, art. 276§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk w zw. z art. 65§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 24 czerwca 2020r. w związku z art.4 § 1 kk (sąd zastosował ustawę względniejszą, tj. obowiązującą przed dniem 24 czerwca 2020r. z uwagi na wprowadzenie po tej dacie surowszych zasad wymiaru kary za czyn ciągły przewidzianych w art.57b kk).

Istota przywłaszczenia z art. 284 § 2 kk polega na bezprawnym potraktowaniu uzyskanej wcześniej cudzej rzeczy (w tym środków płatniczych) jak swojej własnej. Okoliczność tworzącą typ kwalifikowany przywłaszczenia w postaci sprzeniewierzenia, stanowi powierzenie sprawcy rzeczy przez jej właściciela lub osobę działającą w imieniu właściciela, przy czym dochodzi tu do nadużycia zaufania, jakim obdarzył sprawcę właściciel rzeczy, ponieważ sprawca rozporządza tą rzeczą jak swoją własną, wbrew woli właściciela.

Przepis art. 287 § 1 kk reguluje odpowiedzialność karną w sytuacji, gdy sprawca bez upoważnienia między innymi zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych; art. 270§1 kk dotyczy odpowiedzialności za podrabianie dokumentów w celu użycia ich za autentyczne; art. 276§1 kk przewiduje odpowiedzialność między innymi za usunięcie dokumentu, którym sprawca nie ma prawa wyłącznie rozporządzać; art. 271§1 kk określa odpowiedzialność karną w sytuacji, gdy osoba uprawniona do wystawienia dokumentu poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, przy czym § 3 przewiduje surowszą odpowiedzialność karną, gdy sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

K. P. (1), działając wspólnie i w porozumieniu z dwiema innymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczyła sobie powierzone im (z racji pełnionych obowiązków w pokrzywdzonej jednostce) środki pieniężne należące do członków (...)-u w ten sposób, że dokonywała bezprawnych wypłat tych środków, szczegółowo wskazanych w stanie faktycznym sprawy, bez wiedzy i zgody członków Kasy, nie mając upoważnienia wprowadzała do systemu elektronicznego Kasy nowe zapisy oraz zmiany dotychczasowych danych informatycznych, podrabiała podpisy klientów Kasy na dokumentach kasowych KW, przy czym część dokumentów KW została przez nią usunięta, dokonywała autoryzacji wypłat tych środków przez drugiego pracownika kartą z numerem (...), uruchamiała na dane klientów Kasy umowy o linie pożyczkowe, dokonywała fikcyjnych księgowań w systemie na rachunkach klientów, poświadczała nieprawdę w raportach kasowych odnośnie zgodności gotówki pomiędzy stanem kasowym a stanem fizycznym w oddziale.

Jej działania, podobnie, jak pozostałych współsprawczyń, były umyślne, towarzyszył im zamiar bezpośredni, przy czym oskarżona miała pełną świadomość realizacji wszystkich ustawowych znamion przestępstwa zarówno przez siebie, jak i pozostałe współsprawczynie.

Łączna wartość szkody wyrządzonej przestępstwem stanowi mienie znacznej wartości, ponieważ przekracza wartość progową wskazaną w art.115 § 5 kk ( art. 294§1 kk). Zgodnie z art. 115 § 5 kk mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 zł.

Oskarżona działała w warunkach art. 12 § 1 kk, ponieważ jej zachowania zostały podjęte w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dotyczącego chęci przywłaszczenia pieniędzy, a zamiar ten był realizowany przy nadarzających się okazjach.

Co istotne, po zmianach opisu czynu przypisanego K. P. (1) w punkcie 1. wyroku, a konkretnie – wyeliminowaniu szeregu jednostkowych czynów, których wedle aktu oskarżenia oskarżona miała dopuścić się pomiędzy dniem 25.08.2012r. a dniem 28 marca 2014r. powstała temporalna luka wynosząca niemal 2 lata, w której oskarżona nie podejmowała sprzeznych z prawem działań (w tym okresie czasu K. P. (1) przebywała m. in. na zwolnieniu lekarskim). Ów fakt obiektywnie miał swoje normatywne znaczenie, bowiem sąd powinien w tej sytuacji – z uwagi na wspomniany dystans czasowy dzielący poszczególne zachowania sprawcy – potraktować incydentalne zachowanie K. P. (1), podjęte w dniu 25 sierpnia 2012r. jako odrębny czyn i wyłączyć je spoza zbioru zachowań spiętych klamrą czynu ciągłego, jednakże takiemu zabiegowi sprzeciwiało się obowiązywanie pośredniego zakazu reformationis in peius, o którym wpsomnaiano w początkowej części rozważań prawnych. Sąd okręgowy reprezentuje pogląd, że takie rozwiązanie, choć normatywnie i faktograficznie poprawne, prowadziłoby do pogorszenia sytuacji oskarżonej względem orzeczenia, które zostało uchylone, bowiem byłoby de facto skazaniem za inny, wyodrębniony czyn, formalnie zawierający się w zdarzeniu historycznym objętym aktem oskarżenia i co do zasady zaaprobowanym przez sąd pierwszej instancji podczas pierwszego chronologicznie procedowania w sprawie, a konsekwencją takiego zabiegu byłoby wymierzenie oskarżonej dodatkowej kary. Z tego powodu sąd okręgowy podczas ponownego rozpoznania sprawy nie wyłączył przywłasczenia, którego oskarzona dpuściła się w dniu 25 sierpnia 2012r. z grupy zachowań będących składowymi czynu ciągłego, za który skazana ona została w punkcie 1. wyroku.

Wbrew argumentom obrony zawartym w uzasadnieniu apelacji i głosach końcowych sąd przyjął, że K. P. (2) – w okresie od sierpnia 2014r. do 31 października 2019r. – z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu (art. 65§1 kk).

Przyjęcie działania oskarżonej w warunkach, o których mowa w art.65 § 1 kk wynikało z jednej strony z wielości zachowań składających się na przypisany jej czyn ciągły, z drugiej zaś – z kwot pieniędzy, które padały jej łupem przez ponad pięć lat kryminalnych zachowań. Wysokość przywłazczonych przez oskarżoną środków pieniężnych wielokrotnie przekraczała jej wynagordzenie, które otrzymała za ów okres pracy w (...), zaś ilość bezprawnych pobrań pieniędzy klientów instytucji wskazywała na to, że przywłaszczenia, których oskarzona się dopuszczała stanowiły regularne i stałe uzupełnienie jej finansowych potrzeb. Analogicznie, przekonywująco i obszernie wypowiedział się w tej kwesti Sąd Apelacyjny w Łodzi przy okazji oceny zarzutów zawartych we wniesionych na korzyść pozostałych dwóch oskarżonych, środkach odwoławczych inicjujących postepowanie dtugointancyjne (k. 4345v. – (...)); uwagi te można wprost odnieść do oceny prawnej ustaleń dotyczących K. P. (1).

W oparciu o doknane ustalenia faktyczne sąd dokonał zmian w opisie czynu z punktu I. aktu oskarżenia poprzez przyjęcie, że: czyn został popełniony w okresie od 25 sierpnia 2012 roku do 23 października 2019 roku; kwota wypłaty z dnia 15 stycznia 2019r., dokument kasowy KW (...) z rachunku J. U. wynosiła 30.000 zł oraz wypłata kwoty 20.000 zł z rachunku M. C. (1), dokument kasowy KW (...) miała miejsce 30 października 2013r. a wypłata kwoty 29.000 zł z rachunku M. C. (2) (dokument kasowy KW (...)) miała miejsce 13 stycznia 2017r. Sąd wyeliminował z opisu czynu zapis, że wśród pokrzywdzonych członków Kasy byli K. S. i M. S. (1), ponieważ wśród wypłat środków pieniężnych wskazanych w opisie czynu brak jest wypłat dokonanych na ich szkodę.

Sąd wyeliminował z opisu czynu wypłatę dokonaną dnia 17 marca 2015 roku w kwocie 10.000 zł (dokument kasowy KW (...)) z rachunku A. C.. Z opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego wynika, że A. C. nie nakreśliła swojego podpisu na dokumencie KW w pozycji „ Powyższą kwotę otrzymałem”. Jednocześnie z uwagi na zastosowaną metodę naśladownictwa biegły nie był w stanie wskazać wykonawcy tego podpisu. Stwierdził, że parafy w miejscu podpisu kasjera zostały prawdopodobnie nakreślone przez I. S.. Z dokumentu KW i zapisów w systemie elektronicznym wynika, że kasjerem dokonującym tej wypłaty była I. S., a pracownikiem autoryzującym tę wypłatę była B. L. (2). Obie kobiety zaprzeczyły, aby dokonały tej wypłaty, przy czym I. S. stanowczo zeznała, że nikomu nie udostępniała hasła do swojego stanowiska kasowego i odchodząc od kasy zawsze się wylogowywała. Jest to jedyna wypłata spośród wskazanych w opisie czynu, w której według dokumentów i zapisów informatycznych nie uczestniczyła K. P. (1), A. J. i K. K. (3), ani w roli kasjera ani w roli osoby autoryzującej wypłatę. W tej sytuacji sąd uznał, że odnośnie tej wypłaty istnieją nie dające rozstrzygnąć się wątpliwości, czy rzeczywiście dokonały jej oskarżone, wobec czego należało wyeliminować ją z opisu czynu.

Do poczynienia powyższych zmian w opisie czynu przypisanego oskarżonej sąd był ponadto zobligowany przy okazji ponownego rozpoznania sprawy w związku z obowiązywaniem wymogów wynikających z art.439 § 2 kpk w związku z art.443 kpk.

Jak wspomniano we wcześniejszej części uzasadnienia, w relacji do pierwotnie wydanego wyroku sądu pierwszej instancji sąd ponownie rozpoznający sprawę dokonał dalej idących modyfikacji opisu czynu zawartego w punkcie I. aktu oskarżenia, a zmiany te były dopuszczalne, bowiem poczynione zostały na korzyść oskarżonej.

Sąd wyeliminował z opisu szereg zachowań polegających na wypłacie środków pieniężnych przez K. P. (1) mając na uwadze fakt, że z poczynionych ustaleń wynikało, że K. P. (1) w okresach: od 18 września 2013r. do 8 grudnia 2013r. i od 2 października 2014r. do 16 kwietnia 2015r. miała przerwy w świadczeniu pracy spowodowane długotrwałymi absencjami. Z dowodów w postaci dokumentów KW, raportów kasowych oraz opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego wynikało, że żaden z dokumentów potwierdzających przedmiotowe wypłaty gotówki w owych okresach czasu nie nosił śladów stempla imiennego, bądź podpisu (parafy) oskarżonej. Powyższe okoliczności powodowały, że sąd okręgowy nie miał podstaw, by w sposób pewny i niewątpliwy wnioskować, że w przywłaczeniu owych kwot współuczestniczyła K. P. (1), bowiem bardziej prawdopodobna wydaje się wersja, że owe wypłaty w celu przywłaczenia dokonywane były przez A. J. i K. K. (1) bez porozumienia, a nawet – bez zwiedzy – K. P. (1).

W analogiczny sposób sąd ocenił sytuacje, w których z poczynionych ustaleń wynikało, że na dowodowych dokumentach KW nie widniał stępel imienny oskarżonej, a z opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego oraz protokołu pokontrolnego wynikało, że w procesie wypłaty uczestniczyły inne pracownice (...), aniżeli oskarżona. Sąd uznał bowiem, że istnieje wątpliwość co do tego, by K. P. (1) faktycznie brała udział w owych wypłatach, czy uczestniczyła w podziale uzyskanych w ten sposób kwot oraz by w ogóle miała świadomość ich dokonania przez inne osoby, tym bardziej, że sama oskarzona negowała swój udział, czy choćby – świadomość tego, że wypłaty takie były dokonywane. W tym więc zakresie, wobec braku możliwości dowodowych pozwalających na potwierdzenie zarzutów aktu oskarżenia w sposób jednoznaczny i pewny, sąd rozstrzygnął owe wątpliwości zgodnie z zasadą wyrażoną w art.5 § 2 kpk.

Czyn opisany w punkcie 2. wyroku.

Sąd uznał, że oskarżona swoim zachowaniem wyczerpała dyspozycję art art. 271 §1 i 3 kk w związku z art. 18 § 3 kk w związku z art. 286 § 1 kk i art.11 § 2 kk.

Przepis art. 271§1 kk określa odpowiedzialność karną w sytuacji gdy funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, przy czym § 3 powołanego przepisu przewiduje surowszą odpowiedzialność karną, gdy sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Stan faktyczny sprawy niewątpliwie wskazuje, że oskarżona z racji zajmowanego przez siebie stanowiska w oddziale (...)-u w O., była – obok dwóch innych współsprawczyń – osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów związanych z udzieleniem przedmiotowej pożyczki. Jednocześnie wiedziała, że stroną umowy nie jest M. W., tylko jej córka B. L. (1). K. P. (1) przyznała, że B. L. (1) nie mogła otrzymać pożyczki z uwagi na brak zdolności kredytowej, dlatego kierownik jednostki A. J. zaproponowała jej wzięcie na kogoś z rodziny. Oskarżona składając swoje podpisy na dokumentach związanych z pożyczką, szczegółowo wymienionych w stanie faktycznym, poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, ponieważ w roli aspirującej do bycia członkiem (...)-u, a finalnie – pożyczkobiorcą, nie występowała M. W., a podpisy oskarżonej i jej koleżanek z pracy właśnie potwierdzały własnoręczność podpisów pożyczkobiorcy. Sprawczynie wiedziały również, że podpisy o brzmieniu M. W. zostały podrobione przez jej córkę, która sama przyszła do oddziału i bez udziału matki załatwiała wszystkie formalności związane z umową.

Ich działanie zostało zakwalifikowane jako działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ponieważ taką korzyść niewątpliwie osiągnęła B. L. (1). Jednocześnie K. P. (1) swoim wspólnym zachowaniem z pozostałymi oskarżonymi udzieliła B. L. (1) pomocy w dokonaniu przez nią przestępstwa oszustwa (art. 286§1 kk) na szkodę (...)-u.

Zgodnie z art. 18§3 kk jako pomocnik ponosi odpowiedzialność ten, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie.

Wobec tego, że strona podmiotowa pomocnictwa wyraża się w umyślności zachowania, pomocnik musi mieć co najmniej świadomość, do jakiego czynu zabronionego może udzielić pomocy, godząc się na to.

Mając na uwadze powyższe sąd uznał, że K. P. (1) obok A. J. i K. K. (1), poświadczając nieprawdę co do osoby pożyczkobiorcy, ułatwiła B. L. (1) dokonanie oszustwa i w tym zakresie towarzyszył jej zamiar ewentualny. Mogła bowiem przewidzieć, że B. L. (1) zaciągając kredyt na dane swojej matki i nie mając zdolności kredytowej, może w przyszłości tego kredytu nie spłacić i na taką ewentualność się godziła, czym ułatwiła jej popełnienie przestępstwa z art. 286§1 kk.

Czyn opisany w punkcie 3. wyroku.

Przepis art. 286§1 kk określa odpowiedzialność za oszustwo, którym jest doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd.

Stan faktyczny sprawy wskazuje, że K. P. (1) wprowadziła w błąd instytucję finansową co do tożsamości osoby użytkującej linię pożyczkową, przy czym linię tę użytkowała bez wiedzy i zgody Z. B., a powodując zadłużenie w kwocie 1.720,95 zł. doprowadziła (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Działała umyślnie, z zamiarem bezpośrednim i miała pełną świadomość wszystkich ustawowych znamion przestępstwa.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1., 2., 3.

5.

6.

7.

Jako okoliczności łagodzące sąd poczytał:

- niekaralność oskarżonej,

- fakt częściowego przyznania się do winy, popartego złożeniem wyjaśnień, w których opisała ona mechanizm przestępczego działania, zarówno swój, jak i współdziałających z nią oskarżonych.

Za okoliczności obciążające sąd uznał:

- działanie oskarżonej w warunkach czynu ciągłego (w tym wypadku podstawą wymiaru kary był art.12 § 1 kk obowiązujący w czasie dokonania czynu ciągłego przypisanego w punkcie 1. wyroku, ponieważ aktualnie obowiązujący art.57b kk, który wszedł w życie w dniu 24.06.2020r. przewiduje surowsze granice odpowiedzialności za przestępstwo popełnione w warunkach, o których mowa w art.12 § 1 kk),

- znaczny, kilkuletni okres przestępczej aktywności K. P. (1),

- wielkie rozmiary szkody wyrządzonej przestępstwem, w rozumieniu art.115 § 6 i 7a kk,

- działanie wspólnie i w porozumieniu z dwiema innymi osobami, w ramach trwającego przez wiele lat, przestępczego porozumienia, warukującego bezkarność poczynań oskarżonej,

- zrealziwoanie jednym zachowaniem dyspozycji kilku norm karnoprawnych, w tym także – działanie czynem ciągłym,

- dużą liczbę zachowań, które stanowiły czyn ciągły przypisany w punkcie 1. wyroku,

- niezwykłą zuchwałość i poczucie bezkarności, jakie towarzyszyły oskarżonej podczas popełnienia czynu ciągłego opisanego w punkcie 1. wyroku.

Wbrew stanowisku obrony sąd nie znalazł podstaw pozwalających na nadzwyczajne złagodzenie kar wymierzonych K. P. (1) za przypisane jej przestępstwa, w szczególności w oparciu o art.60 § 3 kk; nie sposób przyjąć, by oskarżona ujawniła organom ścigania informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia; K. P. (2) przeczyła, by występku opisanego w punkcie 1. miała dopuścić się w ramach współsprawstwa, a ponadto negowała część z przypisanych jej zachowań. Co więcej, o faktach będących przedmiotem niniejszego postępowania organy ścigania powzięły wiadomość zanim K. P. (1) zdecydowała się opowiedzieć w ramach swych procesowych depozycji. W tym więc sensie niedopuszczalne jest przyjęcie, by oskarżona „ujawniła” stosownym organom informacje, o których mowa w powołanym przepisie.

Odwołując się do uwag poczynionych przy okazji rozważań prawnych niniejszego uzasadnienia sąd okręgowy zauważa, że przy określaniu wysokości kar pozbawienia i grzywny obowiązywał pośredni zakaz reformationis in peius, który wyznaczał górną granicę kar, jakie mogły zostać wymierzone oskarżonej w orzeczeniu zapadłym w wyniku ponownego rozpoznania sprawy (art.439 § 2 kpk).

Na podstawie art. 41 § 1 kk sąd orzekł wobec oskarżonej zakaz zajmowania stanowisk związanych z obrotem środkami pieniężnymi na okres 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia. Sąd orzekając ów środek karny miał na uwadze uporczywe, umyślne i rażące nadużycia, jakich oskarzona dopuściła się w związku ze stanowiskiem powiązanym z obrotem środkami finansowymi, skalę owych nadużyć i wysokość przywłaczonych środków.

Na podstawie art. 46 § 1 kk sąd uwzględnił w całości wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, zasądzając od oskarżonej kwotę 59.000 zł na rzecz (...) F. S. z siedzibą w G. tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym w punkcie 1. wyroku oraz kwotę 7.299,59 zł. na rzecz pokrzywdzonej Kasy tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym w punkcie 2. wyroku.

Z pisma pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wynika, że (...)uzyskała zwrot utraconych pieniędzy w pozostałej części od (...) Towarzystwo (...) (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka (...) (obecnie (...).). Z tego powodu zasądzenie obowiązków naprawienia szkody od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego podmiotu byłoby niezasadne.

Z uwagi na uprzednie, proawomocne skazanie A. J. i K. K. (1) za czyny tożsame z tymi, za które skazana została K. P. (2), orzeczenie obowiązków naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami opisanymi w punktach 1. i 2. miało charakter odpowiedzialności solidarnej.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

8.

Na podstawie art. 63 § 1 kk sąd zaliczył na poczet kary łacznej pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od 17 lutego 2020 roku, godz. 06:58 do 24 marca 2020 roku, godz. 15:25.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

9.

Sąd zasądził od oskarzonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę ustaloną zgodnie z art. 2 ust.1 pkt 4, 5, art. 3 ust 1, art. 6 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz.223 z późniejszymi zmianami).

8. PODPIS