Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2022 roku

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

Protokolant: Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2022 roku w Warszawie

sprawy J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość zadłużenia z tytułu składek

na skutek odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z dnia 26 marca 2021 roku, znak: (...)

z dnia 26 marca 2021 roku, znak: (...)

1.  oddala odwołania;

2.  zasądza od J. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

sędzia Agnieszka Stachurska

UZASADNIENIE

J. P. w dniu 18 maja 2021r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 26 marca 2021r., znak: (...) oraz z dnia 26 marca 2021r., znak: (...), zaskarżając je w całości. Zarzucił naruszenie prawa materialnego i procesowego . W uzasadnieniu odwołań wskazał, że zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, zaś jako moment wymagalności przyjąć trzeba dzień, w którym składki powinny zostać uiszczone przez płatnika. Składki wskazane w zaskarżonej decyzji są w ocenie ubezpieczonego nienależne, bowiem doszło do ich przedawnienia. Ponadto, ich nienależność wynika z tego, że płatnik jako wspólnik spółki cywilnej nie podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, ponieważ nie świadczył pracy osobiście w spółce. Wskazując na powyższe, ubezpieczony wniósł o uchylenie zaskarżonych decyzji (odwołanie z dnia 17 maja 2021r., k. 3 i 13 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania od obu zaskarżonych decyzji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz o zasądzenie od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swe stanowisko, organ rentowy podniósł, że J. P. prowadzi działalność gospodarczą i podlega ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu w okresie od 10 lipca 2008r. do 18 października 2013r. oraz od 1 listopada 2013r. do chwili obecnej. Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, płatnik składek ma obowiązek obliczania, naliczania oraz opłacania w terminie należnych składek za każdy miesiąc kalendarzowy. Ubezpieczony z tego obowiązku nie wywiązał się. W związku z figurującym na jego koncie zadłużeniem organ rentowy w dniu 15 września 2020r. wysłał zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za okres od lutego 2016r. do lipca 2016r., na ubezpieczenie zdrowotne za okres od lipca 2020r. do sierpnia 2020r. oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od września 2015r. do lipca 2016r. Zawiadomienie zostało doręczone w dniu 21 września 2020r. W dniu 26 marca 2021r. Zakład wydał decyzję stwierdzającą, że ubezpieczony jest dłużnikiem organu rentowego z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za okres od lutego 2016r. do lipca 2016r. w wysokości 3.676,05 zł i na Fundusz Pracy za okres od września 2015r. do lipca 2016r. w wysokości 650,07 zł. Organ rentowy wskazał, że w świetle 24 ust. 5b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od dnia podjęcia pierwszej czynności zmierzającej do wyegzekwowania należności z tytułu składek, o której dłużnik został zawiadomiony, do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego. W przedmiotowej sprawie zawiadomienie o wszczęciu postępowania wyjaśniającego z tytułu zadłużenia składkowego na ubezpieczenia społeczne za okres od lutego 2016r. do lipca 2016r. i na Fundusz Pracy za okres od września 2015r. do lipca 2016r. zostało odebrane w dniu 21 września 2020r., co spowodowało zawieszenie biegu terminu przedawnienia. Z kolei pismem z dnia 29 stycznia 2021r. organ wszczął postępowanie w sprawie wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za styczeń 2016r. Decyzją z dnia 26 marca 2021r. organ umorzył, jako bezprzedmiotowe, postępowanie w sprawie określenia wysokości zadłużenia na ubezpieczenia społeczne za styczeń 2016r., albowiem płatnik składek dokonał wpłat w dniach 29 stycznia 2021r. i 23 lutego 2021r. Skoro więc uznał dług i go zapłacił, to organ rentowy dokonał umorzenia postępowania (odpowiedź na odwołania z dnia 14 czerwca 2021r., k. 6-7 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. P., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) – wspólnik spółki cywilnej (...).C. o nr NIP (...) i REGON (...) z siedzibą przy ul. (...) lok. 305 w W. (adres do korespondencji ul. (...), (...)-(...) W.) od 1 listopada 2013r. do 31 października 2015r. oraz od 1 listopada 2015r. był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych (bezsporne, a ponadto deklaracje rozliczeniowe ZUS DRA za okres 09/2015-07/2016, k. 88-109 a.s.).

Składki na ubezpieczenia społeczne za okres od stycznia 2016r. do lipca 2016r., składki na ubezpieczenie zdrowotne za okres od lipca 2020r. do sierpnia 2020r. oraz składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od września 2015r. do lipca 2016r. nie zostały zapłacone (bezsporne).

J. P. w okresie od 8 października 2009r. do 31 grudnia 2014r. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę u płatnika składek J. S.. W okresie od 26 lipca 2016r. do 31 maja 2017r. wykonywał umowę zlecenia u płatnika składek SM (...). Za miesiąc sierpień 2016r. płatnik wskazał za J. P. podstawę wymiaru składek w wysokości 7.161,30 zł. Składka została opłacona w sierpniu 2016r. Następnie ubezpieczony został zatrudniony na podstawie umowy o pracę od 1 czerwca 2017r. u płatnika składek SM (...) (bezsporne).

Płatnik składek (...) s.c. powinien opłacić składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od września 2015r. do grudnia 2015r. za K. Ł., I. D., za styczeń 2016r. za S. M., I. D., za luty 2016r. – marzec 2016r. za K. Ł., I. D., P. G., S. M., W. K., za kwiecień 2016r. za K. Ł., I. D., P. G., A. P., W. K., za maj 2016r. – czerwiec 2016r. za I. D., A. P., W. K., za lipiec 2016r. za I. D., M. N., A. P., P. R. (bezsporne).

Pismem z 15 września 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. zawiadomił J. P. o wszczęciu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za okres luty 2016r. – lipiec 2016r., na ubezpieczenie zdrowotne za lipiec i sierpień 2016r. oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres wrzesień 2015r. – lipiec 2016r. Pismo zostało skierowane na ul. (...) w W. i odebrane przez B. P. (1) w dniu 21 września 2020r. (zawiadomienie z 15 września 2020r.; potwierdzenie odbioru nienumerowane karty akt ZUS).

Następnie pismem z 29 stycznia 2021r. organ rentowy zawiadomił ubezpieczonego o zakończeniu postępowania dowodowego, zakreślając termin 7 dni na wypowiedzenie się. Pismo zostało odebrane w dniu 22 lutego 2021r. przez B. P. (2) – pełnomocnika (zawiadomienie z 29 stycznia 2021r.; potwierdzenie odbioru – nienumerowane karty akt ZUS).

W dniu 26 marca 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję znak: (...), w której stwierdził, że J. P. jest dłużnikiem z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy. Zadłużenie z należnymi odsetkami na dzień wydania decyzji wyniosło łącznie 6.000,12 zł, w tym z tytułu:

1)  składek na ubezpieczenia społeczne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za okres od lutego 2016r. do lipca 2016r. w kwocie 3.676,05 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 1.413,00 zł;

2)  składek na Fundusz Pracy w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za okres od września 2015r. do lipca 2016r. w kwocie 650,07 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 261,00 zł (decyzja ZUS z 26 marca 2021r. – nienumerowane karty akt ZUS).

Pismem z dnia 29 stycznia 2021r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. zawiadomił J. P. o wszczęciu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za miesiąc styczeń 2016r. Pismo nie zostało odebrane przez płatnika i zostało zwrócone do organu rentowego jako przesyłka nie podjęta w terminie (zawiadomienie z 15 września 2020r. wraz z kopertą – nienumerowane karty akt ZUS).

W dniu 26 marca 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. wydał decyzję znak: (...), umarzającą jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie określenia na koncie J. P. należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za miesiąc styczeń 2016r., ponieważ należności wskazane w piśmie o wszczęciu postępowania zostały opłacone w dniu 29 stycznia 2021r. oraz w dniu 23 lutego 2021r. (decyzja ZUS z 26 marca 2021r. – nienumerowane karty akt ZUS).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dokumentów, których żadna ze stron nie kwestionowała, a i Sąd z urzędu nie znalazł podstaw do tego, aby odmówić im wiarygodności. Ponadto niektóre z okoliczności, na jakie wskazał ZUS, nie były kwestionowane przez J. P., zostało więc przyjęte, że są one bezsporne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Tytułem wstępu należy wskazać, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998r. (tekst jedn. Dz. U. z 2022r. poz. 1009 – dalej jako ustawa systemowa lub u.s.u.s. ) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność. Na mocy art. 13 pkt 4 u.s.u.s., osoby prowadzące działalność gospodarczą podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o działalności gospodarczej. W świetle art. 16 ust. 4 i art. 17 ust. 3 u.s.u.s. osoby prowadzące działalność pozarolniczą (gospodarczą) finansują w całości, z własnych środków, a także sami obliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

O wskazanym wyżej obowiązku mowa jest także w art. 46 ust. 1 u.s.u.s., zgodnie
z którym płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Nadto, stosownie do treści art. 47 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, nie później niż:

1)  do 10 dnia następnego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie;

2)  do 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych;

3)  do 15 dnia następnego miesiąca - dla pozostałych płatników.

Od nieopłaconych w terminie składek, w myśl art. 23 ust. 1 u.s.us., należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia
29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem art. 56a. Z kolei zgodnie z art. 32 ustawy systemowej do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Nie ma przy tym również wątpliwości, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest władny egzekwować wspomniany wyżej obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia oraz stwierdzać zarówno istnienie, jak i wysokość zobowiązania z tego tytułu. O kompetencjach organu rentowego w tym zakresie wprost stanowi art. 83 ust. 1 ustawy systemowej.

W rozpatrywanym przypadku kwestią sporną było, w jakim okresie J. P. w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej był zobowiązany do uiszczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy. Ubezpieczony twierdził, że jako wspólnik spółki cywilnej nie powinien podlegać ubezpieczeniom społecznym, ponieważ nie prowadził działalności osobiście. Odnosząc się do wskazanego zarzutu, podkreślenia wymaga, że wspólnik spółki cywilnej jest osobą prowadząca działalność gospodarczą. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021r., poz. 162), przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Oczywiście istnienie wpisu w ewidencji działalności gospodarczej nie przesądza o faktycznym prowadzeniu takiej działalności, ale prowadzi do domniemania prawnego w rozumieniu art. 234 k.p.c., według którego osoba wpisana w ewidencji jest traktowana jako prowadząca działalność gospodarczą. Domniemanie takie może być obalone, ale wymaga to przeprowadzenia przeciwdowodu. Przeprowadzenie przeciwdowodu obciąża stronę twierdzącą o faktach przeciwnych twierdzeniom wynikającym z domniemania (wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 11 stycznia 2005r., I UK 105/04, OSNP 2005 Nr 13, poz. 198; z dnia 25 listopada 2005r., I UK 80/05, OSNP 2006 nr 19-20, poz. 309; z dnia 30 listopada 2005r., I UK 95/05, OSNP 2006 nr 19-20, poz. 311). W konsekwencji ciężar dowodu wykazania nieprowadzenia działalności gospodarczej (art. 6 k.c.) spoczywa na ubezpieczonym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2007r., III UK 133/06, OSNP 2008 nr 7-8, poz. 114).

W ocenie Sądu Okręgowego, ubezpieczony nie udowodnił, że nie prowadził działalności gospodarczej w okresie, którego dotyczą zaskarżone decyzje. Okoliczność zaś, że jest wspólnikiem spółki cywilnej, nie zmienia jego statusu jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, a poza tym w toczącym się sporze jest kwestią drugorzędną, istotne jest bowiem to tylko, że ubezpieczony, pozostając wspólnikiem spółki cywilnej, jest wciąż osobą prowadzącą działalność gospodarczą i podlega wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Taki wpis stwarza domniemanie, że osoba we wpisie wymieniona prowadzi działalność gospodarczą. Ubezpieczony choć podniósł, że działalności, mimo wpisu w (...), nie prowadził, to nie przedstawił dowodów na tę okoliczność. Tymczasem to jego obciążał obowiązek dowodzenia w tym zakresie. Skoro w (...) zostało wskazane, że w okresach, które obejmuje decyzja, ubezpieczony był osobą prowadzącą działalność (wpis rodzi domniemanie, że jest zgodny ze stanem faktycznym), to w razie prezentowania twierdzeń przeciwnych, to właśnie ubezpieczonego, a nie organ rentowy, obciążał obowiązek ich udowodnienia. Ubezpieczony obowiązkowi temu nie sprostał, choć na rozprawie w dniu 18 stycznia 2022r. został mu zakreślony 14 dniowy termin na złożenie dowodów potwierdzających nieprowadzenie działalności gospodarczej w okresach, których dotyczą zaskarżone decyzje (k. 44 a.s.). Z kolei sygnalizowana przez ubezpieczonego okoliczność nie wykonywania działalności osobiście nie ma istotnego znaczenia, gdyż osoba prowadząca działalność gospodarczą nie musi tej działalności prowadzić osobiście, może zatrudniać pracowników, może posługiwać się innymi osobami, które w jej imieniu działalność prowadzą, zatem sama okoliczność niewykonywania działalności osobiście, czy też nie świadczenia pracy osobiście w ramach spółki cywilnej, na którą ubezpieczony się powoływał, nie niweczy domniemania wynikającego z (...).

Uwzględniając wskazane argumenty, Sąd nie podzielił stanowiska J. P. co do tego, że są podstawy, aby uznać, że działalności nie prowadził, a tym samym że nie jest dłużnikiem Zakładu. Bazując na tym, co wynika ze zgromadzonych dokumentów, Sąd ustalił, że J. P. w okresie, którego dotyczą zaskarżone decyzje, podlegał ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu. Był zatem zobowiązany opłacić składki na ubezpieczenia społeczne za miesiące od stycznia 2016r. do lipca 2016r. i na Fundusz Pracy za miesiące od września 2015r. do lipca 2016r.

Przechodząc do analizy zgłoszonego przez ubezpieczonego zarzutu przedawnienia spornych należności, wskazać należy, że zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. Należności objęte zaskarżoną decyzją dotyczyły nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne za okres od lutego 2016r. do lipca 2016r. oraz składek na Fundusz Pracy za miesiące od września 2015r. do lipca 2016r. Przyjęcie daty wymagalności każdej z tych należności składkowych na dziesiąty dzień następnego miesiąca, zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej, prowadzi do wniosku, że upływ terminu przedawnienia następował w przypadku nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w przedziale od 11 marca 2016r. do 11 sierpnia 2016r., zaś w przypadku składek na Fundusz Pracy od 11 października 2015r. do 11 sierpnia 2016r. – w zależności od miesiąca, za który składki były należne.

Dokonując rozważań dotyczących kwestii przedawnienia należności składkowych należy mieć na względzie nie tylko wskazany 5 letni termin przedawnienia składek, ale i przypadki, w których następuje zawieszenie biegu terminu przedawnienia. Jeden z takich przypadków został uregulowany w art. 24 ust. 5b ustawy systemowej. Przepis ten przewiduje, że bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od pierwszego dnia miesiąca, w którym nastąpiło rozpoczęcie potrąceń ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych wypłacanych przez Zakład lub podjęcie pierwszej czynności zmierzającej do wyegzekwowania należności z tytułu składek, o której dłużnik został zawiadomiony, do ostatniego dnia miesiąca, w którym zakończono potrącenia, lub do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego. Nie on miał jednak zastosowanie w przedmiotowej sprawie, choć to właśnie na ten przepis powołał się ZUS. Zdaniem Sądu, tym przepisem, który powinien mieć w sprawie zastosowanie jest art. 24 ust. 5f ustawy systemowej. Wymieniony przepis stanowi, że bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu od dnia wszczęcia przez Zakład postępowania w sprawie wydania decyzji ustalającej obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym, podstawę wymiaru składek lub obowiązek opłacania składek na te ubezpieczenia do dnia, w którym decyzja stała się prawomocna.

Wobec zacytowanej treści ww. przepisu wysłanie do ubezpieczonego zawiadomienia o wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie ustalenia wysokości jego zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek należy traktować jako czynność skutkującą zawieszeniem biegu terminu przedawnienia. Taki pogląd znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2020r., III AUa 975/18, który rozpoznając sprawę o zbliżonym stanie faktycznym stwierdził, że „w pojęciu decyzji ustalającej obowiązek opłacania składek mieści się decyzja, której przedmiotem jest stwierdzenie wymiaru zadłużenia składkowego”. W dalszej części uzasadnienia powyższego orzeczenia, w ślad za orzecznictwem sądów administracyjnych, Sąd Apelacyjny wskazał, iż „za datę wszczęcia postępowania z urzędu należy przyjąć pierwszą czynność w sprawie wobec strony podjętą przez organ administracji z urzędu” ( zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 października 1999r., IV ASA. (...) ). Z tej perspektywy zaskarżona decyzja z 26 marca 2021r., dotycząca stwierdzenia wymiaru zadłużenia składkowego, niewątpliwie stanowiła decyzję ustalającą obowiązek opłacania składek, a co za tym idzie, wszczęcie postępowania poprzedzającego jej wydanie, wywiera wpływ na bieg terminu przedawnienia. Skoro art. 24 ust. 5f u.s.u.s. przewiduje zawieszenie biegu terminu przedawnienia „od dnia wszczęcia postępowania” w ujęciu określonym w cytowanym wyżej orzeczeniu, to za dzień, w którym doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia należy uznać w analizowanym przypadku dzień 21 września 2020r., kiedy płatnik odebrał zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia wysokości należności z tytułu składek. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie innych sądów (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 5 grudnia 2019r., III AUa 501/18; wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 18 września 2019r., III AUa 510/19).

Podsumowując, Sąd Okręgowy zważył, że bieg terminu przedawnienia należności składkowych, wskazanych w zaskarżonej decyzji, uległ zawieszeniu w dniu 21 września 2020r., tj. w dniu, w którym nastąpiło odebranie pisma wszczynającego postępowanie pod adresem wskazanym przez płatnika, jako adres do doręczeń, tj. ul. (...) w W.. Tym samym wedle stanu na dzień, w którym decyzja została wydana, nie doszło do przedawnienia żadnej z należności składkowych w niej wskazanych. Najstarsza należność składkowa - składka za wrzesień 2015r. stała się wymagalna w dniu 11 października 2015r., tym samym upływ 5-letniego terminu jej przedawnienia nastąpiłby z dniem 11 października 2020r. Doręczenie ubezpieczonemu zawiadomienia o wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie ustalenia wysokości należności z tytułu składek w dniu 21 września 2020r. przerwało bieg terminu przedawnienia w stosunku do tej najstarszej z należności, a co za tym idzie, również w stosunku do pozostałych. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji. W rozpatrywanej sprawie zarówno wysokość zaległości z tytułu należności składkowych, jak i podstawa ich naliczenia, została wykazana przez organ rentowy (art. 34 ustawy systemowej) i nie została przez ubezpieczonego skutecznie podważona. Ubezpieczony nie kwestionował wysokości zadłużenia ani sposobu obliczenia zaległych należności składkowych. Wskazał jedynie na okoliczność, że organ rentowy w doręczonym mu piśmie (k. 42-43 a.s.) poinformował, że na dzień 31 grudnia 2020r. na jego koncie stwierdzono nadpłatę w wysokości 6.105,13 zł. W odpowiedzi Zakład wyjaśnił, że po dacie otrzymania ww. pisma, J. P. wystąpił do ZUS o przeksięgowanie składek z jego konta na konto (...) S.C. W konsekwencji pismem z dnia 29 stycznia 2021r. został poinformowany, że z jego konta na konto ww. płatnika zostały przeksięgowane następujące wpłaty: 2.858,23 zł z 21 sierpnia 2020r., 2.858,23 zł z 7 października 2020r., 2.858,23 zł z 7 października 2020r., 2.858,23 zł z 26 października 2020r. i 2.858,23 zł z 8 grudnia 2020r. Ponadto ZUS wskazał J. P., że skutkiem przeksięgowania i rozliczenia jego konta na dzień 29 stycznia 2021r. jest niedopłata z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za okres styczeń 2016r. – lipiec 2016r. w kwocie 4.398,99 zł, z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne za grudzień 2020r. w kwocie 362,34 zł i na Fundusz Pracy i FGŚP za okres od września 2015r. do lipca 2016r. w kwocie 650,07 zł, przy czym do wskazanych kwot należy jeszcze doliczyć odsetki za zwłokę (k. 57-58 a.s.).

W związku z powyższym zarzut ubezpieczonego, dotyczący braku niedopłaty na jego koncie, został oceniony jako bezzasadny. Odnośnie zaś zarzutu ubezpieczonego dotyczącego jego zatrudnienia u innego płatnika i innego tytułu do podlegania ubezpieczeniom w lipcu 2016r., to wyjaśnić należy, że z dokumentów które przedstawił ZUS wynika, że owszem od 26 lipca 2016r. J. P. został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez innego płatnika składek, ale podstawa wymiaru składek została zadeklarowana począwszy od miesiąca następnego. W tym kontekście słuszny jest więc argument organu rentowego, że kwota, która została zapłacona w miesiącu sierpniu, nawet jeśli częściowo była należna również za miesiąc lipiec, jest uznana za kwotę wypłaconą w tym miesiącu, w którym została postawiona do dyspozycji osoby, której ją wypłacono, wobec czego o ile w miesiącu sierpniu 2016r. była podstawa do tego, aby ubezpieczony, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, z racji posiadania innego tytułu do ubezpieczeń społecznych, nie był zobowiązany do opłacania składek, to w miesiącu lipcu 2016r. takiej podstawy nie było. Ta podstawa nie istniała również w innych miesiącach tego okresu, którego dotyczy zaskarżona decyzja, dlatego też Sąd ocenił, że brak jest podstaw do tego, żeby w tym zakresie kwestionować stanowisko ZUS. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.

Odnosząc się do drugiej z zaskarżonych przez J. P. decyzji, wydanej w dniu 26 marca 2021r., Sąd zważył, że to odwołanie również nie zasługiwało na uwzględnienie. Decyzja, o której mowa, obejmuje umorzenie, jako bezprzedmiotowego, postępowania w sprawie określenia na koncie J. P. należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za miesiąc styczeń 2016r. Należy przy tym zauważyć, że decyzja ta nie nakłada na ubezpieczonego obowiązku zwrotu jakiegokolwiek zadłużenia, a wyłącznie umarza postępowanie, które organ rentowy ocenił jako bezprzedmiotowe. Zdaniem Sądu, skoro organ rentowy tak właśnie rozstrzygnął w zakresie zaległych składek za miesiąc styczeń 2016r., to jakakolwiek zmiana tej decyzji, nie mogła mieć miejsca. Co więcej ubezpieczony nie wskazał, w jaki sposób Sąd miałby ją skorygować. Z uwagi na powyższe Sąd oddalił odwołanie od powyższej decyzji, ponieważ brak było podstaw do jej zmiany.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie
art. 99 k.p.c. w zw. art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zasądzając od ubezpieczonego – jako strony przegrywającej – na rzecz organu rentowego kwotę, której wysokość została ustalona na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 265) oraz przy uwzględnieniu okoliczności, że przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było zadłużenie z tytułu nieopłaconych składek. W takiej sytuacji koszty zastępstwa procesowego powinny zostać ustalone według stawek liczonych od wartości przedmiotu sporu (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2019r., III UZP 9/19), a ta objęła należności
z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy wraz z odsetkami, które stanowią łącznie 6.000,12 zł (art. 126 ¹ § 3 k.p.c.). W tej sytuacji zasądzeniu od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego podlegała kwota 1.800 zł, o jakiej mowa w § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia.