Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2022 r.

Sąd Rejonowy w Łęczycy, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wojciech Wysoczyński

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Retkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2022 r.

sprawy z powództwa H. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria (...) z siedzibą w K.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwoty:

a) 4.582,11 zł /cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt dwa złote 11/100/ wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty;

b) 300 zł / trzysta złotych/ wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 26 marca 2021 roku do dnia zapłaty;

c) 1.307,48 zł /jednego tysiąca trzysta siedem złotych 48/100/ tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  nakazuje pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łęczycy kwotę 173,39 zł /sto siedemdziesiąt trzy złote 39/100/ tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych;

4.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łęczycy kwotę 445,88 zł /czterysta czterdzieści pięć złotych 88/100/ tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych;

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 listopada 2021 r. powódka H. K. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria (...) z siedzibą w K. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika - adwokata, wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. kwot:

- 6.529,27 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty tytułem częściowego odszkodowania za szkodę w pojeździe F. (...) nr. rej. (...)

- 300 złotych tytułem kosztów sporządzania prywatnej opinii wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 marca 2021 roku do dnia zapłaty. Powódka wniosła nadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu wg norm przepisanych / pozew k. 3-8/.

Sąd Rejonowy w Łęczycy nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 10 listopada 2021 roku, uwzględnił roszczenie zgłoszone w pozwie / nakaz zapłaty k. 42 /.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 1 grudnia 2021 roku, pozwana reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika – radcę prawnego wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu. / k. 46-50/.

Strona pozwana w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty wskazała, iż zakwalifikowała szkodę jako tzw. szkodę całkowitą zgodnie z treścią OWU AC. Pozwany przyznał, że wypłacił odszkodowanie w wysokości netto: 18.617,89 zł. W ocenie pozwanego wypłacone odszkodowanie w pełni rekompensuje szkodę. Pozwany wskazał, że kwalifikacja szkody nie była sporna między stronami. Ubezpieczyciel kwestionował, aby wartość pojazdu przed szkodą wynosiła netto: 39.700 zł jak twierdzi powódka. W ocenie strony pozwanej przedłożona przez powódkę wycena nie może stanowić podstawy do dopłaty odszkodowania. Pozwany wskazał, iż wycenił wartość pojazdu przed szkodą w stanie nieuszkodzonym z uwzględnieniem stanu pojazdu w dacie przyjęcia do ubezpieczenia, jego wyposażenia, pochodzenia, przebiegu itd. zgodnie z treścią OWU AC oraz umową ubezpieczenia AC. Ubezpieczyciel podniósł, że strona powodowa nie wykazała, aby rozliczenie szkody przez pozwanego nastąpiło w sposób nieprawidłowy, niezgodny z treścią umowy Autocasco oraz OWU AC. / sprzeciw k. 46-48/.

Sąd Rejonowy ustalił:

W dniu 17 grudnia 2019 roku doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...), którego właścicielem w dniu zdarzenia był poszkodowany - W. M. (1).

Przedmiotowy pojazd objęty był ważnym, dobrowolnym ubezpieczeniem z zakresu Autocasco zawartym z pozwanym w wariancie serwisowym numer polisy (...) bezsporne, dokumentacja 20 -21 /.

Przedmiotowa szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi, który przyjął swoją odpowiedzialność za zdarzenie, następnie po przeprowadzeniu procesu likwidacji szkody decyzją z dnia 2 stycznia 2020 roku, pozwany przyznał oraz wypłacił odszkodowanie w wysokości netto: 18.617,89 zł. Ubezpieczyciel uznał, że w sprawie zaszła tzw. szkoda całkowita. Strona pozwana oceniła, że wartość rynkowa pojazdu w stanie nieuszkodzonym przed szkodą wynosiła netto: 33.170,73 zł, zaś wartość pojazdu po szkodzie kształtowała się na poziomie netto: 14.552.85 zł. / bezsporne, decyzja k. 20-21/.

W dniu 26 lutego 2021 r. W. M. (2) zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności przysługujących cedentowi wobec ubezpieczyciela, a wynikających z zaistniałej szkody z dnia 17 grudnia 2019 roku / umowa k. 14-16/.

Powódka zleciła sporządzenie kalkulacji naprawy, mające na celu ustalenie rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu / kalkulacja k. 23-38/.

Powódka poniosła koszty sporządzenia na jego rzecz prywatnej kalkulacji naprawy samochodu w wysokości 369 zł brutto na podstawie wystawionej faktury VAT nr (...) z dnia 21 marca 2021 roku / faktura k.19/.

Powódka w dniu 18 marca 2021 rok, zawiadomiła pozwanego o nabyciu przez siebie wierzytelności z tytułu szkody z dnia 17 grudnia 2019 roku oraz wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 6.529,27 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wezwania tytułem częściowego odszkodowania za szkodę w pojeździe F. (...) nr. Rej. (...) oraz kwoty 300 złotych tytułem kosztów sporządzania prywatnej opinii wraz z ustawowymi odsetkami w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania / wezwanie k. 18/.

Pismem z dnia 19 kwietnia 2021 roku, pozwany odmówił spełnienia świadczenia powódki / bezsporne, pismo k. 22/.

Zgodnie z treścią §12 ust. 3 Załącznika nr 2 do OWU AC: W razie wystąpienia szkody całkowitej oraz szkody polegającej na całkowitym zniszczeniu (unicestwieniu) pojazdu, (...) S.A. ustala odszkodowanie w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy wartością rynkową pojazdu na dzień powstania szkody a wartością jego pozostałości po szkodzie, z zastrzeżeniem § 3 ust.1 pkt 6.

Jak zaś stanowi § 3 ust. 1 pkt 6 OWU AC: opcję gwarantowanej sumy ubezpieczenia’' zapewniającą przy likwidacji szkody całkowitej i kradzieżowej utrzymanie sumy ubezpieczenia równej wartości pojazdu z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia przez cały okres trwania tej umowy. Rozszerzenie umowy o opcję gwarantowanej sumy ubezpieczenia jest możliwe wyłącznie w razie: ustalenia wartości pojazdu na dzień ubezpieczenia na podstawie katalogu cen pojazdów E. lub aktualnej wyceny niezależnego rzeczoznawcy samochodowego lub na podstawie faktury zakupu pojazdu nowego, zaku­pionego w salonie dealerskim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; ubezpieczenia pojazdu w wieku do 5 lat, którego miejscem pierwszej rejestracji jest Rzeczypospolita Polska; umowy zawieranej w wariancie SERWIS z rozszerzeniem zakresu ochrony o odstąpienie od zmniejszania sumy ubezpieczenia o wypłacone odszkodowanie, o którym mowa w pkt 1).

Zgodnie z §12 ust. 1 Załącznika nr 2 do OWU AC. W celu ustalenia, czy powstałą szkodę należy zakwalifikować jako szkodę całkowitą, (...) S.A. ustala szacunkowe koszty naprawy pojazdu, przyjmując do wyceny: normy czasowe operacji technologicznych określone przez producenta pojazdu, zawarte w systemach kalkulacyjnych E., A., lub DAT; średnią stawkę za jedną roboczogodzinę zakładów naprawczych danej marki pojazdu z terenu działania jednostki organizacyjnej (...) S.A., na którym została zawarta umowa ubezpieczenia; koszty części zamiennych oryginalnych serwisowych, bez uwzględniania ich zużycia eksploatacyjnego, oraz koszty części i materiałów wynikające z technologii naprawy, zawarte w systemach kalkulacyjnych E., A. lub DAT.

Wartość pojazdu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...)Al w stanie nieuszkodzonym sprzed zdarzenia z dnia 17 grudnia 2019 roku wynosi w systemie eksperckim E. netto: 39.100 zł (co odpowiada kwocie brutto: 48.100 zł).

Koszt naprawy pojazdu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...) w wyniku zdarzenia z dnia 17 grudnia 2019 roku wynosi w systemie eksperckim E. brutto: 65.656,74 zł przy zastosowaniu stawki rbg netto: 140 zł jako obserwowana, zasadna stawka rbg dla spraw likwidowanych z Autocasco zawartego w wariancie serwisowym.

Wartość pojazdu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...) w stanie nieuszkodzonym sprzed zdarzenia z dnia 17 grudnia 2019 roku wynosi w systemie eksperckim E. netto: 39.100 zł.

Wartość pojazdu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...) w stanie uszkodzonym w wyniku zdarzenia z dnia 17 grudnia 2019 roku wynosi w systemie eksperckim E. brutto: 15.900 zł.

Proponowana wysokość odszkodowania, którą wskazuje system E. z zachowaniem wszelkich zasad i kryteriów stosowanych przy rozliczeniach tego typu szkód wynosi brutto: 23.200 zł./ opinia biegłego k. G. P. k. 101-139/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów niebudzących wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Istotna dla ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie okazała się sporządzona w niniejszej sprawie opinia biegłego. Opinia jest jasna, spójna, nie zawierała wewnętrznych sprzeczności, odpowiadała w sposób jednoznaczny i logiczny na postawione w tezie dowodowej pytania, a nadto została sporządzona przez osobę o niezbędnych do tego kwalifikacjach. Co istotne, po złożeniu przez biegłego pisemnej opinii, pełnomocnicy stron nie wnosił ani o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ani też o zobowiązanie biegłego do złożenia opinii uzupełniającej akceptując tym samym zaprezentowane w opinii wnioski.

Biegły w celu do wydania opinii w niniejszej sprawie przeanalizował zebrany materiał akt sprawy, akta szkody, a takie zawartość płyty CD dołączonej do akt sprawy oraz zapoznał się z dokumentacją zdjęciową przedstawiającą uszkodzenia pojazdu. Biegły zapoznał się z wyliczeniami przedłożonymi przez stronę powodową i pozwaną. Opiniujący biegły zapoznał się także ze stanowiskami wyrażonymi przez strony sporu w toku procesu, a takie z polisą AC oraz zapisami OWU AC obowiązującymi dla sprawy. Biegły przeanalizował zatem cały materiał zgromadzony w aktach sprawy i na jego podstawie wydał opinię.

Sąd zważył, co następuje:

powództwo było zasadne w części.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z § 2 pkt 1 wskazanego przepisu świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Stosownie do art. 821 k.c. przedmiotem ubezpieczenia majątkowego może być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W przedmiotowej sprawie strony łączyła umowa ubezpieczenia majątkowego AC, której przedmiotem był pojazd F. (...).

Bezsporne w sprawie było zajście zdarzenia, które spowodowało szkodę w rozumieniu OWU, którymi strony były związane, a co za tym idzie bezsporna była sama zasada odpowiedzialności pozwanego, który w toku likwidacji szkody uiścił na rzecz powoda kwotę 18.617,89 zł. Bezsporna i niebudząca wątpliwości była też kwestia legitymacji czynnej powódki. Poszkodowany – strona umowy ubezpieczenia przelał przysługującą jej wobec pozwanego wierzytelność na powódkę, co zostało wykazane przez złożenie do akt umowy cesji.

W sprawie sporna była natomiast wysokość szkody, do której pokrycia ubezpieczyciel był obowiązany z tytułu umowy AC.

Rozważania w tej kwestii zacząć należy od konstatacji, iż umowa ubezpieczenia AC jest w odróżnienia od ubezpieczenia OC umową dobrowolną. Co za tym idzie „strony umowy ubezpieczenia mogą więc, w granicach wyznaczonych treścią normy wynikającej z art. 805 k.c., uzgodnić, zaistnienie jakiego zdarzenia będzie rodziło po stronie ubezpieczyciela obowiązek wypłaty odszkodowania” (Wyrok SN z 13.05.2021 r., IV CSKP 45/21, OSNC 2022, nr 2, poz. 18). Podobnie należy ocenić kwestię sposobu ustalania wysokości odszkodowania, która kształtowana jest przez postanowienia umowne i zależy m.in. od przyjętego wariantu ubezpieczenia.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z likwidacją szkody z dobrowolnego ubezpieczenia Autocasco zawartego w wariancie serwis. Podstawą określenia wartości pojazdu na polisie AC jest system E., zatem zasadne staje się rozliczenie całej szkody według programu E., gdyż według danych właśnie z tego systemu zawarto dobrowolną umowę AC. Wartość pojazdu według umowy ubezpieczenia (polisy AC) została zawarta w kwocie netto. Zgodnie z treścią OWU AC w omawianej sprawie zachodzi przypadek tzw. szkody całkowitej, gdyż koszt naprawy pojazdu przekracza 70% wartości pojazdu sprzed zdarzenia.

Mając na uwadze, że polisę zawarto w kwocie netto, jako poprawne wartości wyliczeń należało przyjąć wariant I opinii biegłego ( wartość netto ). Jak wynika z niekwestionowanych przez strony wniosków opinii biegłego wartość pojazdu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...) w stanie nieuszkodzonym sprzed zdarzenia z dnia 17 grudnia 2019 roku wynosi w systemie eksperckim E. netto: 39.100 zł. Wartość pojazdu marki F. (...) o nr rejestracyjnym (...) w stanie uszkodzonym w wyniku zdarzenia z dnia 17 grudnia 2019 roku wynosi w systemie eksperckim E. brutto: 15.900 zł. Proponowana wysokość odszkodowania, którą wskazuje system E. z zachowaniem wszelkich zasad i kryteriów stosowanych przy rozliczeniach tego typu szkód wynosi brutto: 23.200 zł.

Pozwany wypłacił w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 18.617,89 złotych tytułem zwrotu kosztów naprawy, a zatem żądanie powódki z tego tytułu było zasadne do kwoty 4.582,11 zł. / 23.200 zł. –18.617,89 zł /.

W pozostałym zakresie powództwo jako nieudowodnione należało oddalić, co też Sąd uczynił w punkcie 2 wyroku.

Odnosząc się natomiast do żądania kwoty 300 złotych tytułem zwrotu kalkulacji kosztów naprawy pojazdu, to zauważyć należy, że zgodnie treścią Uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 września 2019 r. III CZP 99/18 poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania.

W uzasadnieniu przywołanej uchwały Sąd Najwyższy podkreślił, że w razie zlecenia ekspertyzy przez cesjonariusza wierzytelności odszkodowawczej okoliczności miarodajne do ustalenia istnienia związku przyczynowego odnoszą się do cesjonariusza.

Roszczenie o zwrot kosztów ekspertyzy stanowi własne roszczenie, które ma oparcie w nabytym roszczeniu i w jego dynamice (tak Sąd Najwyższy w wymienionej uchwale z dnia 29 maja 2019 r.). Podobnie jak w odniesieniu do poszkodowanego, który zlecił opinię, wymagane jest uwzględnienie z punktu widzenia konieczności i racjonalności poniesionych wydatków, a w szczególności to, czy cesjonariusz prowadzi działalność gospodarczą obejmującą nabywanie i dochodzenie roszczeń odszkodowawczych. Zwrot kosztów będzie uzasadniony wówczas, gdy opinia służy bezpośrednio dochodzeniu roszczenia o odszkodowanie wcześniej przez poszkodowanego, a następnie przez cesjonariusza, nie jest zaś powiązana wyłącznie z umową cesji, np. w celu oceny ryzyka, jakie wiąże się z nabywaną wierzytelnością.

W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów z dnia 29 maja 2019 r. III CZP 68/18, Sąd Najwyższy podkreślił, że chociaż prowadzenie przez cesjonariusza działalności gospodarczej obejmującej nabywanie i dochodzenie roszczeń odszkodowawczych nie wyłącza a limine możliwości dochodzenia przez niego od ubezpieczyciela równowartości kosztów zleconej ekspertyzy, to jednak w sposób istotny wpływa na ocenę przysługiwania mu takiej możliwości. Wskazał przy tym, że nie mogą być uznane za pozostające w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym i nie mogą wejść w zakres odszkodowania ubezpieczeniowego wydatki na ekspertyzy zlecone przez cesjonariusza osobie trzeciej, które służą ocenie opłacalności cesji (…).

W realiach niniejszej sprawy ekspertyza została zlecona przez powoda i wykonana po dacie umowy cesji, a więc zlecona czynność nie wiązała się z ocena opłacalności cesji.

Co więcej pozwany skutecznie nie wykazał, że powódka na datę umowy cesji była certyfikowanym rzeczoznawcą bądź zatrudniała takie osoby oraz miał dostęp do programów rozliczeniowych mogących służyć do poprawnej oceny wypłaconego odszkodowania / por. Wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 22 stycznia 2015 r. VIII Ga 196/14/.

Dodatkowo nie można też powódce czynić zarzutu i w konsekwencji obciążać ją negatywnymi konsekwencjami własnych działań związanych z tym, że powódka przed wystąpieniem na drogę sądową starała się upewnić co do zasadności i wysokości swoich roszczeń.

Wymaga podkreślenia, że przyjęty przez pozwanego sposób likwidacji szkody pozostawał w sprzeczności z art. 361§ 2 k.c., gdyż nie rekompensował on bowiem w pełni strat, które poprzednik prawny powódki poniósł w wyniku zdarzenia ubezpieczeniowego, co potwierdziła opinia biegłego powołanego w toku postępowania. Działania powódki związane ze zleceniem opinii wywołane zostały wadliwym wykonaniem zobowiązania przez pozwanego.

Uwzględniając powyższe, zasadnym jest zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 300 złotych tytułem zwrotu kwoty uiszczonej przez powódkę za wykonanie niezależnej opinii rzeczoznawcy.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeczono zgodnie z art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 kc. Stosownie do tego ostatniego przepisu ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

W przedmiotowej sprawie dnia 2 stycznia 2020 r. pozwany zapłacił część należnego powódce odszkodowania. Decyzja z dnia 2 stycznia 2020 roku zakończyła postępowanie likwidacyjne. Roszczenie w tym zakresie było więc zasadne.

Natomiast od dochodzonej kwoty 300 złotych odsetki należało zasądzić od dnia 26 marca 2021 roku. Jak ustalono, powódka w dniu 18 marca 2021 rok, zawiadomiła pozwanego o nabyciu przez siebie wierzytelności z tytułu szkody z dnia 17 grudnia 2019 roku oraz wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 300 złotych tytułem kosztów sporządzania prywatnej opinii wraz z ustawowymi odsetkami w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania. Mając powyższe na uwadze początkowy termin naliczania odsetek oznaczono na dzień 26 marca 2021 roku.

Zarówno w sprzeciwie, jak również na dalszym etapie postępowania pozwany nie kwestionowała sposobu i terminu naliczania odsetek ustawowych co do kwot dochodzonych pozwem. Mając na uwadze treść artykułu 230 k.p.c. uznać należy, że pozwany przyznała przedmiotowy fakt.

O kosztach procesu orzeczono stosownie do art. 100 kpc, kierując się zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów. Poniesione przez powoda koszty wyniosły 2.717 zł (opłata od pozwu – 400 zł, koszty pełnomocnika 1.817 zł, koszty zaliczki na opinię biegłego 500 zł), zaś koszty poniesione przez pozwanego 2.317 zł (zaliczka na opinię biegłego w kwocie 500 zł, koszty pełnomocnika 1.817 zł). Łącznie więc koszty procesu wyniosły 5034 zł. Powódka przegrała proces w 28%. Powinna więc ponieść koszty procesu w kwocie 1.409,52 zł (5034 zł x 28%). Na rzecz powódki należało zasądzić różnicę między wskazaną kwotą a wartością rzeczywiście poniesionych przez niego kosztów, tj. kwotę 1.307,48 zł, co uczyniono w punkcie 1c wyroku.

Sąd na postawie na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2010r., nr 90, poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 100 k.p.c. w punktach 3 i 4 wyroku obciążył powódkę i pozwanego nieuiszczonymi kosztami sądowymi, które wyniosły łącznie 619,27 zł. W przypadku powódki jest to kwota 173,39 zł., w przypadku pozwanego kwota 445,88 złotych.