Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1476/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. D.

w dniu 25 września 2020r. w N. gm. D. działając wspólnie i w porozumieniu w celu wymuszenia zwrotu służącej T. D. od Z. K. (1) wierzytelności pieniężnej, zastosowali przemoc i groźbę bezprawną wobec Z. K. (1) w ten sposób, że E. S. (1) posługując się przedmiotem przypominającym broń palną groził pokrzywdzonemu pozbawieniem życia, a T. D. uderzył metalową rurką pokrzywdzonego w głowę powodując naruszenie jego nietykalności cielesnej, po czym zabrali mu pieniądze w kwocie 1900zł, co stanowi wobec oskarżonego T. D. przestępstwo z art. 191 § 2 kk w zw z art. 217§ 1 kk w zw z art. 11 § 2 kk, a wobec oskarżonego E. S. (1) przestępstwo z art. 191 § 2 kk.

1.1.2.

E. S. (1)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1)  Z. K. (1) i T. D. kilkukrotnie współpracowali w wykonywaniu prac budowlanych, zleconych przez klientów Z. K. (1), ustalając, że będą rozliczać się w piątki , a stawka godzinowa miała wynosić 20 zł . Z. K. (1) nie wypłacił wynagrodzenia należnego T. D. z tytułu uprzednio wykonywanych prac u jego siostry i sąsiada, bo nie miał pieniędzy . Z uwagi na zażyłe relacje T. D. nie zrezygnował jednak z pracy u pokrzywdzonego. W dniu 21 września 2020 roku w/w mężczyźni rozpoczęli wykonywać prace zlecone im przez E. S. (2). T. D. zwrócił się do Z. K. (1) by ten zażądał zaliczki od E. S. (2), bo potrzebował pieniędzy i wiedział , że pokrzywdzony dostanie je w piątek . W dniu 25 września 2020 r. po tym jak T. D. zakończył pracę, Z. K. (1) otrzymał od E. S. (2) zaliczkę w kwocie 2000 zł. Wieczorem w dniu 25 września 2020 roku T. D. zadzwonił do Z. K. (2) i zażądał wypłaty pieniędzy. Z. K. (1) odmówił mu jednak , mając obawy co do stanu trzeźwości T. D. oraz poinformował go, że pieniądze otrzyma w kolejnym dniu. T. D. faktycznie w tym dniu był nietrzeźwy i uznał , że pracodawca chce go oszukać unikając wypłaty należnego wynagrodzenia

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. D.

k. 30-31, 39-42, 116-117, 195-197, 381- 384

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego E. S. (1)

k. 97-100, 124-125, 203-205, 385- 387

Częściowo zeznania świadka Z. K. (1)

k. 2-5, 51-54, 387- 388a

Zeznania E. S. (2)

k. 208- 209, 390

2)  W związku z tym T. D. poprosił o pomoc w odzyskaniu pieniędzy za pracę E. S. (1) , przekazując mu , że pokrzywdzony jest mu winien 2000 zł. Tego samego dnia w godzinach wieczornych T. D. wraz z E. S. (1) udali się pojazdem E. S. (1) na poszukiwania Z. K. (1). W okolicy sklepu zauważyli pojazd Z. K. (1). W pojeździe poza w/w znajdowali się P. M. i K. W.. E. S. (1), podszedł do auta od strony pasażera przystawiając do głowy P. M. pistolet do kompresora i polecił mu wysiąść z samochodu . P. M. i K. W. opuścili auto. Wtedy E. S. (1) i T. D., który podszedł od strony kierowcy , zażądali od Z. K. (1) wypłaty pieniędzy. Kolejno T. D. dwukrotnie uderzył metalową rurką w głowę Z. K. (1). Następnie E. S. (1) przystawił do głowy Z. K. (1) pistolet od kompresora, grożąc w ten sposób pokrzywdzonemu pozbawieniem życia . Z. K. (1) ponieważ wiedział, że jest winien T. D. pieniądze, wyjął plik banknotów na kwotę 1900 zł i zaczął je odliczać wtedy E. K. wyrwał mu pieniądze oraz wyciągnął kluczyki ze stacyjki, które wyrzucił . E. S. (1) i T. D. udali się do pojazdu E. S. (1) i odjechali. Uzyskaną w powyższy sposób kwotę podzielili między sobą.

Wyjaśnienia oskarżonego T. D.

k. 30-31, 39-42, 116-117, 195-197, 381- 384

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego E. S. (1)

k. 97-100, 124-125, 203-205, 385- 387

Częściowo zeznania świadka Z. K. (1)

k. 2-5, 51-54, 387- 388a

Protokoły przeszukań i oględzin

k. 75-84, 85-86, 214- 218, 223-227, 228- 234

Opinia sądowo- lekarska

k. 183

3)  T. D. ma 35 lat. Z zawodu jest stolarzem. Jest żonaty. Na utrzymaniu ma żonę i jedno dziecko. Utrzymuje się z wykonywania prac dorywczych jako robotnik budowlany z czego osiąga dochód w kwocie 3500 zł. Uprzednio był karany. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

Oświadczenie oskarżonego

k. 30v, 381

Dane o karalności

k. 49-50

4)  E. S. (1) ma 23 lata. Posiada wykształcenie gimnazjalne. Jest kawalerem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Utrzymuje się z prac dorywczych jako robotnik budowlany z czego osiąga dochód w kwocie ok. 4000 zł. Uprzednio była karany. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

Oświadczenie oskarżonego

k. 381

Dane o karalności

k. 97-98, 178-179

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. D.

Czyn z art. 191 § 2 kk w zw. z art.. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

E. S. (1)

Czyn z art. 191§ 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1)  Użycie przemocy przez E. S. (1) i T. D. wobec Z. K. (1) w celu dokonania zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy pokrzywdzonego w kwocie 1900 zł i kluczyka do samochodu marki R. .

Wyjaśnienia oskarżonego T. D.

k. 30-31, 39-42, 116-117, 195-197, 381- 384

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego E. S. (1)

k. 97-100, 124-125, 203-205, 385- 387

Częściowo zeznania świadka Z. K. (1)

k. 2-5, 51-54, 387- 388a

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Fakty 1-4 z pkt. 1.1.1

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. D.

Za wiarygodne Sąd uznał twierdzenia oskarżonego, że wraz z E. S. (1) udał się na poszukiwania pokrzywdzonego w celu odebrania od niego zaległego wynagrodzenia albowiem twierdzenia te znajdują odzwierciedlenie w relacji pokrzywdzonego, przedstawionej przed sądem . Sam przebieg zdarzeń w dniu 25 września 2020 r. co do użycia przemocy, groźby i faktu zaboru pieniędzy w celu zwrotu wierzytelności , zarówno pokrzywdzony jak i oskarżeni tożsamo opisali . T. D. nieco odmiennie przedstawiał kwotę wierzytelności należnej od pokrzywdzonego, choć od razu E S. wskazał , że wynosi 2000 zł. Sam Z K. ostatecznie zeznał, że był winien 1500 zł oskarżonemu i tyle zamierzał mu oddać, jednocześnie twierdząc, że był gotów przekazać mu wszystkie pieniądze tytułem zaliczki za kolejne prace , które mieli razem wykonywać. Wskazać należy, że Z K. twierdził, że był więcej winien oskarżonemu za pracę u E S. , niż podawał T D.. Podkreślić należy, że rozbieżności co do wysokości tej kwoty nie były na tyle duże by osłabiały wiarygodność oskarżonego T D..

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego E. S. (1)

Relacja oskarżonego złożona przed sądem koreluje zarówno z wyjaśnieniami T. D. jak i pokrzywdzonego dlatego też sąd zasadniczo dał mu wiarę. Nie mniej tylko częściowo wiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym bowiem o ile oskarżony nie kwestionował swojego udziału w zdarzeniu, to przesłuchiwany po raz pierwszy zaprzeczył by groził komuś lub by posiadał broń i w tej części Sąd nie dał mu wiary , dopiero podczas kolejnych przesłuchań przyznał, że wymachiwał w czasie zdarzenia pistoletem do kompresora, który przypomina broń. Sąd nie dał wiary, że E S. wyrzucił kluczyk do pojazdu w obawie by Z K. nie prowadził go w stanie nietrzeźwości, choć P M. przyznał, że był nietrzeźwy i mogła być wyczuwalna woń alkoholu w pojeździe , gdyż sprzeczne jest to z zasadami doświadczenia życiowego. W ocenie Sądu celem działania oskarżonego było uniemożliwienie pościgu za nimi pokrzywdzonemu, gdyż pojazd E S. pozostał w pewnej odległości od miejsca zdarzenia .

Częściowo zeznania świadka Z. K. (1)

Sąd dał wiarę pokrzywdzonemu odnośnie zeznań złożonych przed Sądem albowiem jego relacja koreluje z wyjaśnieniami oskarżonego T. D. i z wyjaśnieniami oskarżonego E. S. (1). Z. K. (1) co prawda zeznając po raz pierwszy pominął okoliczność, iż zalegał T. D. z wypłatą wynagrodzenia i w tej części Sąd nie dał mu wiary z uwagi na wewnętrzną sprzeczność jego zeznań i sprzeczność z wyjaśnieniami oskarżonych. Pokrzywdzony przed sądem przyznał, że z tytułu uprzednio wykonywanych prac winien był wypłacić T. D. 500 zł oraz z tytuły zlecenia wykonywanego u E. S. (2) powinien wypłacić mu połowę uzyskanej od niej kwoty tj. 1000 zł. Co istotne pokrzywdzony zeznał, że gdyby T. D. zwrócił się do niego o wypłatę wynagrodzenia w kwocie wyższej niż 1500 zł to zapewne otrzymałby ją jako zaliczkę na poczet zleceń wykonanych w przyszłości. W zakresie samego przebiegu zdarzenia w dniu 25 września 2020 r. tj co do użycia przemocy, groźby i faktu zaboru pieniędzy w celu zwrotu wierzytelności zeznania pokrzywdzonego i relację oskarżonych są zgodne.

Zeznania E. S. (2)

Zeznania świadka są logiczne i spójne wewnętrznie, świadek opisała okoliczności przekazania zaliczki za wykonaną usługę (...). Jej relacja koreluje z zeznaniami pokrzywdzonego i wyjaśnieniami T D., który wiedział o wypłacie, wobec czego sąd dał świadkowi wiarę.

Protokoły przeszukań i oględzin

Dowód niebudzący wątpliwości, nie kwestionowany przez strony

Opinia sądowo- lekarska

Opinia fachowa i rzetelna sporządzona przez biegłego mającego dużą wiedze i doświadczenie zawodowe. Opinia zawiera kategoryczne wnioski co obrażeń jakie ujawniono u pokrzywdzonego.

Dane o karalności

Dowód niebudzący wątpliwości, nie kwestionowany przez strony

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Fakty 1-2 z pkt. 1.1.1

Zeznania świadka P. M.

Ś. opuścili auto zanim doszło do rozmowy pokrzywdzonego z oskarżonymi wobec czego nie mieli wiedzy o okolicznościach zdarzenia, a ich zdawkowe relacje oparte były na treściach przekazanych im przez pokrzywdzonego.

Zeznania świadka K. W.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.

T. D.

E. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej z art. 280 § 1 kk podlega kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Natomiast przestępstwo z art. 191 § 2 kk popełnia kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności. Konstrukcję normatywną przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. i art. 191 § 2 k.k. różnicuje cel działania sprawców stosujących przemoc wobec osoby.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że oskarżeni stosując przemoc i groźbę pozbawiania życia wobec Z. K. (1) działali z zamiarem zaboru w celu przywłaszczenia jego mienia w postaci pieniędzy w kwocie 1900 zł i kluczyka do pojazdu . Oskarżeni bowiem zgodnie i konsekwentnie twierdzili, że przemocy i groźby wobec Z. K. (1) dopuścili się w celu wymuszenia na nim zwrotu wierzytelności z tytułu niewypłaconego T. D. wynagrodzenia. Wierzytelność ta bezspornie w dacie czynu istniała, co potwierdził sam pokrzywdzony. Nadto pomimo, że jej dokładna wartość jest sporna to oscylowała w kwocie, którą oskarżeni przemocą odebrali pokrzywdzonemu. Co istotne Z. K. (1) przyznał, że oddał oskarżonym pieniądze bo i tak miał je oddać T. D. oraz że gdy oskarżeni zażądali pieniędzy to miał on świadomość, że chodzi o kwotę którą zalegał T. D.(k. 388a). Poza tym zaczął odliczać pieniądze kiedy zażądano ich od niego, bowiem jego zdaniem był winien o 400 zł mniej koledze, co jest jednak sporne . W takich okolicznościach oczywistym jest, że celem działania oskarżonych było zmuszenie Z. K. (1) do zwrotu wierzytelności, a nie zabór pieniędzy w celu przywłaszczenia . Sąd zatem dokonał zmiany kwalifikacji prawnej czynu i zakwalifikował wyżej opisane zachowanie oskarżonych jako przestępstwo z art. 191 § 2 kk. Sąd wobec oskarżonego T. D. dokonał kumulatywnej kwalifikacji z art. 217 § 1 kk a to z uwagi na okoliczność, iż wskutek uderzenia pokrzywdzonego przez T. D. w głowę metalową rurką doszło do naruszenia jego nietykalności cielesnej.

Wskazać przy tym należy, że brak jest także jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że oskarżeni zabierając pokrzywdzonemu kluczyki od samochodu działali z zamiarem ich przywłaszczenia. Kluczyki oskarżeni odebrali pokrzywdzonemu tuż po tym gdy przemocą uzyskali od niego pieniądze po które przyszli , zatem ich celem było wyłącznie uniemożliwienie podjęcia pokrzywdzonemu pościgu za nimi. Oskarżeni nie mieli żadnego innego powodu by odebrać pokrzywdzonemu kluczyki, które przecież same w sobie nie przestawiają żadnej wartości.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. D.

Sąd wymierzając karę miał na uwadze treść art. 53 § 1 k.k. Oceniając stopień winy oskarżonego wskazać należy że miał on pełną możliwość zachowania się zgodnie z obowiązującymi przepisami, gdyż nic nie ograniczało go w podejmowaniu decyzji, co do zachowania się zgodnego z prawem. W ocenie Sądu zatem stopień winy jest wysoki. Oceniając stopień społecznej szkodliwości sąd miał na uwadze rodzaj i charakter naruszonego dobra , a także okoliczności działania . W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwość czynu oskarżonego T D. również jest wysoki. Oskarżony wiedział, że pokrzywdzony będzie dysponował pieniędzmi dopiero w dniu zdarzenia, był nietrzeźwy i telefoniczna odmowa wypłaty skłoniła go do użycia przemocy i groźby wobec pokrzywdzonego, którego znał, z którym pracował i utrzymywał dobre relacje. O ile Z K. był mu winien pieniądze z prac wykonanych wcześniej, to przecież na kwotę wierzytelności składała się w połowie należność za remont u E. S. (2), wymagalna w dniu zdarzenia, a której wypłatę pokrzywdzony zadeklarował oskarżonemu w kolejnym dniu, gdy będzie trzeźwy . Z drugiej strony Sąd uwzględnił , że przemoc zastosowana wobec pokrzywdzonego nie była nadmierna , tym bardziej, że pomimo iż T D. uderzył Z K. metalową rurką spowodował jedynie naruszenie nietykalności cielesnej u niego . Na niekorzyść oskarżonego świadczy jego uprzednia karalność. Na korzyść oskarżonego świadczy, jego postawa w trakcie procesu- przyznał, się on do zarzucanego mu czynu i wyjawił okoliczności jego popełniania, wyraził skruchę i przeprosił pokrzywdzonego. Pomimo uprzedniej karalności wiódł ustabilizowany tryb życia, pracował, wychowywał z żoną dziecko. Mając na uwadze powyższe w ocenie Sądu karą spełniającą swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej będzie kara 1 roku pozbawiania wolności. Za przypisany oskarżonemu czyn z art. 191 § 2 kk ustawa przewiduje zagrożenie karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. W ocenie sądu brak jest podstaw do orzeczenia kary we wnioskowanej przez prokuratora wysokości 2 lat pozbawienia wolności , tym bardziej że była to kara minimalna za przestępstwo rozboju , a o taką kwalifikację wnosił oskarżyciel. Natomiast kara zaproponowana przez obrońcę i oskarżonego tj 4 miesięcy pozbawienia wolności, ewentualnie kara mieszana byłaby nieadekwatna do opisanych wyżej stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu i nie uwzględniałaby dyrektywy wymiaru kary

E. S. (1)

Po ustaleniu, ze oskarżony wyczerpał wszystkie ustawowe znamiona czynu opisanego w art. 191§2 kk Sąd oceniał jego społeczną szkodliwość. Biorąc pod uwagę sposób i okoliczności popełnienia czynu podkreślić należy, ze oskarżony działał kierując się źle pojętą potrzebą pomocy T D.. Nie sposób nie dostrzec, ze przygotował się do groźby zabierając ze sobą przypominającą pistolet część od kompresora, a zarazem w stosunku do pokrzywdzonego oskarżony stosował wyłącznie przemoc psychiczną . Biorąc pod uwagę wszystkie elementy społecznej szkodliwości należało ocenić jej stopień jako wysoki, ale niższy niż T D. .

Mając na względzie znamiona strony podmiotowej oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo umyślnie, działając z zamiarem bezpośrednim .

Na stopień winy , którą Sąd przypisał oskarżonemu i uznając go również jako wysoki , choć niższy niż T D. , wpłynęła z jednej strony łatwość rozpoznania znaczenia czynu, stan wiedzy w tym zakresie , z drugiej zaś sytuacja w której działał E S. tj chcąc pomóc T D. . Jednocześnie zamierzał sam skorzystać z odzyskanych pieniędzy , wspólnie spożywając alkohol ze współoskarżonym. Okoliczności te nie usprawiedliwiały oskarżonego .

Przy wyborze i wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, a przede wszystkim konieczność dostosowania jej do stopnia winy i społecznej szkodliwości. Poza wyżej wymienionymi okolicznościami Sąd miał na względzie również konieczność wychowawczego oddziaływania kary . Sąd uwzględnił z jednej strony uprzednią karalność oskarżonego, choć za odmienne rodzajowo przestępstwa , a zarazem to, że przed zatrzymaniem pracował, co przemawia na jego korzyść. Podobnie jak okoliczność, że wyraził skruchę i przeprosił pokrzywdzonego. Mając na uwadze powyższe w ocenie Sądu karą spełniającą swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej będzie kara 10 miesięcy pozbawiania wolności. Te same okoliczności co omówione wobec T D. przemawiały za nieorzekaniem kar w wysokościach proponowanych przez strony.

T. D.

E. S. (1)

II.

na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł na rzecz pokrzywdzonego Z. K. (1) nawiązkę poprzez zapłatę na jego rzecz przez oskarżonego T. D. kwoty 2500 złotych oraz przez oskarżonego E. S. (1) kwoty 2000 zł. Wysokość nawiązki sąd ustalił w oparciu o rodzaj naruszonego dobra tj wolność od niedozwolonego oddziaływania innych na swobodę decyzji, wolność od strachu , prawo do nietykalności, rozmiar krzywdy, stopień winy sprawców oraz doznane przez pokrzywdzonego cierpienia oraz ujemne przeżycia psychiczne. Kwoty nawiązki wobec obu oskarżonych są zróżnicowane albowiem sąd musiał uwzględnić okoliczność iż T. D. zastosował wobec pokrzywdzonego przemoc fizyczną co wpłynęło na większy rozmiar krzywdy.

E. S. (1)

III.

Na podstawie art. 44 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego E. S. (1) przepadek pistoletu do kompresora E. opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na k 239 pod pozycją 1 albowiem służył on do popełnienia przestępstwa.

E. S. (1)

T. D.

IV.

Na podstawie art. 230 § 2 kpk Sąd zwrócił oskarżonemu E. S. (1) pistolety do kompresora CE 2000 i MAX 45SI opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na k 239 pod pozycją 2,3 i oskarżonemu T. D. telefony komórkowe LG i H. opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na k 239 pod pozycją 7,8 gdyż z uwagi na zakończenie postępowania rzeczy zabezpieczone od oskarżonych stały się zbędne.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. D.

E. S. (1)

V.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie oskarżonemu T. D. od dnia 28 września 2020 roku godz 14.00 do dnia 26.01.2021r do godz 11.00 i oskarżonemu E. S. (1) od dnia 30 września 2020 roku godz 13.00 do dnia 26.01.2021r do godz 11.00

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Ustawowe zagrożenie czynu przypisanego oskarżonym co prawda umożliwia zastosowanie wobec nich art. 37b kk bowiem przestępstwo im przypisane stanowi występek, nie mniej stwierdzić należy, iż w kontekście wysokiego stopnia winy oskarżonych i wysokiego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu a także rozmiaru krzywdy i uprzedniej karalności oskarżonych, kary o charakterze sekwencyjnym w żadnym razie nie spełniłyby swoich celów tak w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI. 

Na koszty sądowe złożyły się:

Co do T. D.:

- 180 zł. tytułem opłaty od kary pozbawiania wolności orzeczonej na podstawie art. 2 ust. 1 pkt. 3 w zw. z ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych,

- 20 zł. ( ½ z 40 zł.) tytułem połowy ryczałtu za doręczanie wezwań i zawiadomień w sprawie na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k.,

- 30 zł. tytułem opłaty za udzielenie informacji z rejestru skazanych na podstawie art. 618 § 1 pkt 10 k.p.k.,

- 20 zł. tytułem opłaty za przechowywanie zajętych i zabezpieczonych przedmiotów na podstawie art. 618 § 1 pkt 4 k.p.k.,

- 40 zł tytułem kosztów transportu oskarżonych na podstawie art. 618 § 1 pkt 3 k.p.k.,

- 69,60 zł tytułem kosztów opinii biegłego lekarza na podstawie art. 618 § 1 pkt 9 k.p.k.,

Co do E. S. (1) :

- 180 zł. tytułem opłaty od kary pozbawiania wolności orzeczonej na podstawie art. 2 ust. 1 pkt. 3 w zw. z ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych,

- 20 zł. ( ½ z 40 zł.) tytułem połowy ryczałtu za doręczanie wezwań i zawiadomień w sprawie na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k.,

- 30 zł. tytułem opłaty za udzielenie informacji z rejestru skazanych na podstawie art. 618 § 1 pkt 10 k.p.k.,

- 20 zł. tytułem opłaty za przechowywanie zajętych i zabezpieczonych przedmiotów na podstawie art. 618 § 1 pkt 4 k.p.k.,

- 40 zł tytułem kosztów transportu oskarżonych na podstawie art. 618 § 1 pkt 3 k.p.k.,

Sąd obciążył oskarżonych kosztami postępowania- T. D. kwotą 359.60 zł i oskarżonego E. S. (1) kwotą 290 zł albowiem koszty te zostały one spowodowane ich nagannym zachowaniem i nikt inny nie powinien ich ponosić. Sytuacja rodzinna i materialna oskarżonych pozwala na uiszczenie przez niech kosztów szczególnie, że przed tymczasowym aresztowaniem osiągali oni dochody.

6.  1Podpis

SSR Iwona Wąsik- Winiarczyk