Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: IV K 250/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku, w IV Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: SSO Aleksandra Kaczmarek (spr.)

SSO Robert Studzienny

Ławnicy: Alicja Mielewczyk, Elżbieta Fikus, Małgorzata Żurawka

Protokolant: Magdalena Fischoeder

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 10 maja 2022, 17 maja 2022 roku, 13 czerwca 2022 roku sprawy:

D. K., syna B. i I. z domu K., urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 kwietnia 2021 roku w miejscowości W. gmina K. działając z zamiarem bezpośrednim usiłował pozbawić życia F. S. zmierzając swoim zachowaniem do jego dokonania poprzez zadanie F. S. ciosów nożem w okolice twarzy i klatki piersiowej oraz brzucha, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci ran kłutych klatki piersiowej i podbrzusza oraz drobnych ran czoła w postaci przecięcia całej grubości skóry i prawdopodobnie tkanki podskórnej, które to obrażenia nie naruszają czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął, przy czym uderzenie ostrym narzędziem w klatkę piersiową lub brzuch jest narażeniem na powstanie skutku z art. 156 § 1 kk, tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk w zb. z art.157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

orzeka

I.  oskarżonego D. K., w ramach czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, uznaje za winnego tego, że w dniu 28 kwietnia 2021 roku w miejscowości W., gmina K., zadał F. S. ciosy nożem w okolice twarzy i klatki piersiowej oraz brzucha, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci rany kłutej okolicy podobojczykowej lewej i rany podbrzusza prawego oraz drobnych ran czoła w postaci przecięcia całej grubości skóry i prawdopodobnie tkanki podskórnej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni, zaś ten sposób działania oskarżonego naraził pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk, czyn ten kwalifikuje z art. 157 § 2 kk w zb. z art. 160 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk na podstawie art. 160 § 1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego F. S. kwoty 3.000,- (trzy tysiące) zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz 400 (czterysta) zł tytułem naprawienia szkody;

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zalicza okres tymczasowego aresztowania od dnia 28 kwietnia 2021 roku godz. 20:15 do dnia 24 czerwca 2022 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrócić F. S. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr I/155/21/P pod pozycją 6, 12,13;

V.  na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrócić D. K. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr I/155/21/P pod pozycją 15-18;

VI.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr I/155/21/P pod pozycją 14;

VII.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. Nr 123 z 2002 r. poz. 1058 z późn. zm.) oraz § 17 ust. 1 pkt 2, § 17 ust. 2 pkt 5 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata R. W. kwotę 1402,20,- zł (jeden tysiąc czterysta dwa złote dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu nieopłaconych kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu;

VIII.  na podstawie 626 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów procesu.