Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 636/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 30 czerwca 2022 roku w sprawie II K 810/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty obrazy prawa procesowego.

W szczególności zarzut obrazy art. 4 kpk i art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, a w szczególności bezkrytyczne przyjęcie za wiarygodne zeznań świadka T. P. co do czasu zauważenia samochodu R. (...) wjeżdżającego do lasu i przyjęcia, że samochodem tym jechał oskarżony, a nie wzięcie pod uwagę zeznań świadka N. S. i wynikającej z nich różnicy czasu obecności oskarżonego w lesie.

Zarzut obrazy art. 5 § 2 kpk poprzez niepoczytanie wynikających stąd wątpliwości na korzyść oskarżonego.

Zarzut obrazy art. 170 § 1 pkt 5 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z ustnej opinii uzupełniającej biegłego toksykologa na okoliczność czasu rozpoczęcia spożywania alkoholu przez oskarżonego.

Wynikający z powyższych zarzutów i powiązany z nimi zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony był w stanie nietrzeźwości jeszcze przed wjechaniem samochodem do lasu mimo, że świadek N. S. widział oskarżonego i rozmawiał z nim w tym lesie w godzinach 8.40 – 9.05.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty apelacji obrońcy są bezzasadne.

Przede wszystkim prawidłowo ustalono, że świadek T. P. widział w dniu 19 sierpnia 2021 roku około godziny 9.30 oskarżonego prowadzącego pojazd marki R. (...) tzw „zygzakiem” po drodze publicznej, a następnie zaobserwował, że oskarżony wjechał tym samochodem z drogi do lasu. Zeznania, jakie złożył świadek N. S. nie zaprzeczają temu i nie świadczą o niewinności oskarżonego ( a także o niewiarygodności świadka T. P.) z trzech zasadniczych powodów.

Po pierwsze, świadek N. S. nie był pewien, czy widział w lesie oskarżonego, aczkolwiek uznał to za prawdopodobne („ na więcej niż 80% mógł to być oskarżony” – k. 108v).

Po drugie, świadek N. S. absolutnie nie pamiętał, w którym dniu zobaczył w lesie w godzinach między 8.40 a 09.05 mężczyznę podobnego do oskarżonego przy samochodzie marki R. (...). Nie potrafił potwierdzić, czy było do w dniu 19 sierpnia 2021 roku. Zatem nawet jeżeli faktycznie spotkał tam oskarżonego, to mogło być to innego dnia ( wcześniej, niż w dniu 19 sierpnia 2021 roku). Wszak oskarżony jest mieszkańcem pobliskiej miejscowości, jest także grzybiarzem i w tamtych lasach zbiera grzyby, zresztą fakt, że zjechał z drogi w ten akurat dukt leśny niemal niewidoczny z trasy poświadcza, że znał ten teren i bywał tam wcześniej. Dlatego do takiego spotkania mogło dojść innego dnia.

Po trzecie i najważniejsze, oskarżony w pierwszych wyjaśnieniach – wyraźnie o to pytany – kategorycznie zaprzeczył, aby spotkał kogokolwiek w lesie w dniu zatrzymania, zanim nie obudził do policjant. Wyjaśnił, że tego dnia od rana widział się jedynie około godziny 7.00 rano z ojcem, potem około 7.30 z kolegą S. T. i około 8.00 ze sprzedawczynią w sklepie w miejscowości S.. Tam zakupił alkohol, potem pojechał do lasu, gdzie miał zbierać grzyby pijąc ten alkohol, po czym położył się spać w samochodzie. Nikogo innego tego dnia nie widział, za zatem z nikim w lesie się nie spotkał ( k. 30 v).

Skoro tak, to świadek N. S. nie widział w tym dniu ( tj. w dniu 19 sierpnia 2021 roku) oskarżonego – zatem musiał się z nim spotkać ( zakładając, że był to oskarżony) innego dnia. Wpisuje się to w zeznania N. S., który wcale nie twierdził, aby do spotkania, o jakim zeznawał, doszło w dniu 19 sierpnia 2021 roku. Tym samym wszystkie zarzuty apelacyjne związane z oceną zeznań tego świadka i z ustaleniami faktycznymi z nich wynikającymi są chybione.

Chybione są również pozostałe zarzuty próbujące podważyć ocenę wiarygodności świadka T. P..

Co do czasu przejazdu między duktem leśnym, w który skręcił oskarżony, a miejscem zamieszkania świadka, to przecież świadek nie mierzył tego stoperem, nie był skupiony na zegarku tylko na jak najszybszym dotarcia do domu i powrotem na miejsce, a podawany przez niego czas ( około 7 minut w obie strony – k. 88v) nie świadczy o jego niewiarygodności, gdyż tak mógł to odebrać i odczuć w emocjach i pośpiechu, w którym działał. Tym bardziej, że rzeczywisty czas przejazdu nie odbiega od tego podanego przez świadka w sposób rażący. Z odtworzonego na rozprawie filmu rejestrującego taki przejazd wynika, że w jedną stronę wyniósł on 7 minut i 4 sekundy ( k. 107v). Ale przecież samochód na tym filmie poruszał się zwykłym tempem, z zachowaniem przepisów o ruchu drogowym. Tymczasem T. P. spieszył się, chciał bowiem jak najszybciej dojechać do domu i wrócić na to miejsce, pokonał więc ten dystans szybciej. Mógł to odczuć jako około 7 minut, choć mogło to trwać kilka minut dłużej.

Co do widoczności wnętrza kabiny samochodu oskarżonego, to ze zdjęć wynika, że szyby jego pojazdy wcale nie były całkowicie zaciemnione tylko „przyciemnione”, co umożliwia obserwację postaci wewnątrz, zwłaszcza w słoneczny dzień.

Co do przewrócenia się oskarżonego na fotel pasażera przy skręcaniu w prawo, to przecież nikt nie twierdził, że stało się to na skutek działania siły odśrodkowej przy skręcie, tylko na skutek braku koordynacji oskarżonego, który kręcąc kierownicą w prawo nie potrafił zachować równowagi i przechylił się na fotel pasażera.

Co do zarzutu, jakoby ciepłota maski samochodu oskarżonego stwierdzona przez policjantów wynikała z nagrzania przez słońce, to przecież samochód ten stał w cieniu, a doświadczony funkcjonariusz policji wyczuł ciepłotę pokrywy silnika, a nie całej karoserii badanego pojazdu.

Chybione są zarzuty związane z oddaleniem wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z ustnej opinii uzupełniającej biegłego toksykologa na okoliczność czasu rozpoczęcia spożywania alkoholu przez oskarżonego. Przecież nie jest istotne o której oskarżony zaczął ten alkohol spożywać, tylko to, że nie mógł go spożyć w deklarowanych ilościach po godzinie 9.30 ( a więc później niż w czasie, w którym prowadził po drodze publicznej samochód). Istotne zatem jest, że spożył go wcześniej niż o godzinie 9.30 i że prowadząc pojazd mechaniczny po drodze publicznej znajdował się już w stanie prowadzącym do nietrzeźwości ( co z opinii toksykologa wynika). Poza tym obrońca skrzętnie pomija, że wersja oskarżonego o ilości i czasie spożycia alkoholu nie może być prawdziwa, zostało to wykazane w w/w opinii biegłego toksykologa.

Hipoteza obrońcy, że świadek T. P. widział na drodze kogoś innego poruszającego się samochodem tej samej marki i w tym samym kolorze co samochód oskarżonego jest nieprawdopodobna. Sąd nie wierzy w tak piramidalny zbieg okoliczności, że ktoś inny poruszając się identycznym samochodem wjechał dokładnie w ten sam dukt leśny, na którym stał już zaparkowany bliźniaczy samochód oskarżonego i w ciągu około 15 minut odjechał stamtąd porzucając zamiar zbierania grzybów na widok śpiącego w swoim samochodzie oskarżonego.

Wreszcie wersja oskarżonego o zbieraniu grzybów połączonym z piciem alkoholu również jest niedorzeczna, przede wszystkim dlatego, że oględziny samochodu nie wykazały, aby znajdowały się w nim jakiekolwiek grzyby lub chociażby pojemniki, w które się je zbiera ( koszyk, wiaderko, chociażby reklamówka). Tymczasem oskarżony wyjaśniał, że przez ponad godzinę chodził po lesie z wiaderkiem zbierając do niego grzyby – niczego takiego nie znaleziono w jego samochodzie.

Dlatego nie zachodziły w tej sprawie nie dające się usunąć wątpliwości o jakich mowa w art. 5 § 2 kpk, albowiem zostały one rozwiane w drodze rzetelnej oceny dowodów i zasad logiki oraz doświadczenia życiowego. To, że skarżący się z tą oceną nie zgadza nie oznacza, że zachodzi przesłanka nakazująca stosować instytucję in dubio pro reo.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to powyżej omawiane.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zwarte w nim rozstrzygnięcia ( z tym, że opłatę za pierwszą instancję skorygowano w trybie art. 16 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych - nie jest to zmiana wyroku, tylko korekta opłaty w przewidzianym do tego trybie).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omawiane.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych skorygowano ( na korzyść oskarżonego) błędne wyliczenie opłaty za pierwszą instancję. Sąd Rejonowy pawdopodobnie obliczając opłatę od grzywny przyjął stawkę 20 % od kwoty grzywny, chociaż z uwagi na orzeczenie grzywny na podstawie art. 71 § 1 kk powinien przyjąć stawkę 10 %. To spowodowało zawyżenie opłaty za pierwszą instancję o 50 zł.

Ponadto na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 20 zł zwrotu wydatków postępowania odwoławczego ( ryczałt za doręczenia) i 170 zł opłaty za drugą instancję.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok skazujący

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana