Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 682/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 29 lipca 2022 roku w sprawie II K 49/22.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, które to naruszenie miało wpływ na treść skarżonego orzeczenia tj.:

a) art. 4 kpk w zw. z art. 410 kpk w zw. z art. 7 kpk polegającą na dowolnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i w konsekwencji arbitralnym uznaniu, że zachowanie oskarżonej wypełniło znamiona czynu z art. 157 § 2 k.k., podczas gdy oskarżona swoim zachowaniem nie spowodowała u oskarżyciela prywatnego wskazywanych przez niego obrażeń powodujących naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni;

b) art. 424 § 1 pkt 1 kpk i art. 7 kpk poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów polegającej na nieuzasadnionej i poczynionej bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uznaniu, że przedstawiona przez oskarżoną wersja wydarzeń, że swoim zachowaniem nie wyczerpała znamion czynu z art. 157 § 2 kk, była niewiarygodna i stanowi wyraz przyjętej linii obrony, podczas gdy oskarżona od początku przeczyła by miała uderzyć oskarżyciela drzwiami samochodu, co pokrywa się z zeznaniami świadka S. D. oraz załączoną płytą CD.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść wyroku, polegający na przyjęciu, że oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu, podczas gdy ujawniony w toku przedmiotowego postępowania materiał dowodowy nie potwierdził, by we wskazanym dniu dopuściła się znamion czynu określonego w art. 157 § 2 kk, zwłaszcza, że podchodząc do pojazdu oskarżyciela i chcąc porozmawiać z osobami się w nim znajdującymi się została potraktowana gazem;

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść wyroku, polegający na dowolnym przyjęciu, że oskarżona swoim zachowaniem spowodowała u oskarżyciela prywatnego wskazywane przez niego obrażenia powodujące naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podczas gdy zarówno z wyjaśnień oskarżonej, zeznań świadków, zwłaszcza S. D., złożonych w toku całego postępowania, nagrania na płycie CD wynika, iż:

- oskarżona nie pchnęła drzwi samochodu;

- oskarżona w momencie gdy zbliżyła się do samochodu od strony kierowcy, została potraktowana gazem.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść wyroku, polegający na dowolnym przyjęciu, że oskarżona uderzyła drzwiami samochodu oskarżyciela, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na takie twierdzenie, w sytuacji gdy oskarżona w momencie podejścia samochodu została potraktowana gazem.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty te zostaną ocenione łącznie, co pozwoli zarazem uniknąć powielania tych samych rozważań i analiz.

Analizując całokształt zebranych w sprawie dowodów należy uznać, że sąd rejonowy zebrał je w sposób wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia i nalżycie ocenił, co pozwoliło mu na wyprowadzenie prawidłowych ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonej. Poczynione przez sąd ustalenia faktyczne generalnie znajdują odpowiednie oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Sąd odwoławczy te analizy podziela, są one znane skarżącemu i nie wymagają powtarzania, co wiązałoby się z cytowaniem obszernych fragmentów uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Z związku jednak z podniesionymi zarzutami sąd odwoławczy musi odnieść się do niektórych okoliczności wywiedzionych w apelacji obrońcy.

Materiał dowodowy osobowy prezentuje niespójne wersje przebiegu inkryminowanego zdarzenia. Sąd I instancji ustosunkował się do istotnych dowodów osobowych w sprawie, mając w polu widzenia określone między nimi rozbieżności i stanowisku swemu dał wyraz w uzasadnieniu. Ma jednak rację skarżący, iż sąd ten w sposób pobieżny zweryfikował dowody osobowe w oparciu o załączoną do akt płytę CD z nagraniem tych zajść. Nagranie to pozwala zweryfikować dowody osobowe oraz uszczegółowić w II instancji ustalenia dokonane w zaskarżonym wyroku.

W konsekwencji analizy tego nagrań dokonanej przez sąd II instancji, rekonstrukcja przedmiotowego czynu mogła być uzupełniona na rozprawie apelacyjnej, bowiem zdarzenia te nagrała osoba towarzysząca oskarżycielowi prywatnemu i sąd I instancji ujawnił je na rozprawie głównej, a sąd odwoławczy na rozprawie apelacyjnej dokonał oględzin tego nagrania. Nie było ono kwestionowane przez żadną ze stron.

W tym kontekście należy podnieść, iż:

- odwożone córki w dniu 19 września 2021 roku do miejsca zamieszkania matki A. L. i G. L. nie płakały. Wyszły one z samochodu dopiero po zobaczeniu oskarżonej. Za nimi opuścił pojazd G. L. i oddalił się od niego kilka metrów w kierunku grupy osób, w której przebywała A. L.. Zatrzymał się patrząc w ich stronę i podniósł na wysokość twarzy telefon komórkowy demonstrując jakby nagrywał nim tą grupę. W tym czasie przebywająca w samochodzie jego matka B. L. (1) zaczęła go coraz bardziej emocjonalnie wzywać do powrotu do pojazdu, na co on nie reagował. Dopiero jak grupa obserwowanych osób ruszyła w stronę samochodu, G. L. wrócił do środka. A. L. podbiegła do tego samochodu ( w towarzystwie trzech mężczyzn ). Chwyciła za otwarte drzwi pojazdu od strony kierowcy ( 2, 40 – 3.32 pierwszego nagrania );

- na drugim nagraniu stoi obok tych otwartych drzwi i złapała je rękoma. Naparła nimi na te drzwi, one się trochę przymknęły, jednak ponownie odbiły się na zewnątrz. A. L. dopychała dalej te drzwi, które w końcu zostały zamknięte. Wykrzykiwała jeszcze jakieś kwestie do siedzących w środku i odeszła ( 02-19 s drugiego nagrania ).

Zaakcentowane fragmenty nagrania wskazują, iż:

- pomiędzy stronami jest głęboki konflikt i brak zaufania;

- postawa G. L., który pokazywał grupie byłej żony, że ją nagrywa telefonem komórkowym, była prowokacyjna. Tak też ją odebrała B. L. (1), która nieskutecznie wzywała go do natychmiastowego powrotu do samochodu; dopiero gdy zobaczył on, iż ta grupa zareagowała nieprzyjaźnie biegnąc w jego stronę, schronił się do samochodu;

- A. L. próbowała zamknąć otwarte drzwi pojazdu od strony kierowcy. Na tym miejscu siedział B. L. (2). Nie mogła osiągnąć tego skutku, gdyż drzwi się nie domykały. Pomimo tego dociskała je, aż do osiągnięcia tego celu. Brak możliwości zamknięcia drzwi mógł wynikać tylko z przeszkody, którą w tych realiach były wystające z pojazdu części ciała kierowcy. Napierając dalej na drzwi oskarżona zakładała, że godzi nimi w pokrzywdzonego i na to się godziła, powtarzając te czynności sprawcze;

- zachowanie A. L. i innych „atakujących” wskazuje, że ich głównym celem było przegonienie przyjezdnych; gdy się temu podporządkowali nie eskalowali awantury i rękoczynów.

Okoliczności faktyczne ustalone przez sąd I instancji zostały zweryfikowane w instancji odwoławczej w oparciu o nagrania inkryminowanych zdarzeń w sposób zmniejszający wagę tego czynu. Obiektywizacja w tym zakresie dowodów osobowych doprowadziła sąd odwoławczy do korekty przedmiotowego czynu, poprzez sprecyzowanie czynności sprawczych i powodu, który do nich doprowadził oraz dookreślenia celu grupy oskarżonej po dobiegnięciu do samochodu.

Dokonane ustalenia nie pozwalają jednak na taką zmianę zaskarżonego wyroku, która prowadziłaby do uniewinnienia oskarżonej, do czego brak podstaw faktycznych i prawnych. W zakresie dokonanych korekt w II instancji apelacja oskarżonego była skuteczna. W pozostałym zakresie zarzuty tej apelacji raziły ogólnikowością i brakiem wykazania wpływu deklarowanych uchybień na treść zaskarżonego wyroku. Czynności sprawcze zostały szczegółowo udowodnione na podstawie nagrań, które weryfikują dowody osobowe.

Nie budzi więc zastrzeżeń, że sąd rejonowy w zasadniczych kwestiach związanych z odpowiedzialnością prawnokarną sąd nie dał wiary oskarżonej, do czego był uprawniony. Dokonany przez niego wybór dowodów, został jednak uzupełniony w instancji odwoławczej przez weryfikację odbiegających od siebie wersji na tle całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności.

Apelacja podważa stanowisko sądu przede wszystkim z pozycji wyjaśnień oskarżonej oraz własnych subiektywnych ocen wymowy przeprowadzonych na rozprawie dowodów, przy wybiórczym i subiektywnym ujęciu ich zakresu, charakteru i treści.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej A. L. od zarzucanego jej czynu, ewentualnie w razie nieuznania zarzutów pierwotnych za zasadne, o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie jej kary grzywny w dolnych granicach ustawowego zagrożenia w liczbie 10 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 10 złotych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do uwzględnienia wniosku o wydanie wyroku uniewinniającego, co sąd odwoławczy podniósł we wcześniejszych częściach uzasadnienia. Sąd II instancji uznał ostatecznie, iż zaistniały przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania wobec A. L.. Warunkowe umorzenie postępowania może być stosowane do drobnych przestępstw. Do takich należy typ czynu zabronionego z art. 157 § 2 kk o takim charakterze, a sylwetka oskarżonej takiemu rozstrzygnięciu nie sprzeciwia się.

3.2.

Rażąca niewspółmierności kary ( w razie nieuznania zarzutów głównych za zasadne ) w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości oraz winy wynikającej z orzeczenia zbyt wysokiej kary, która to nie odzwierciedla należycie stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu oraz nie uwzględnia w wystarczającej mierze obu celów kary określonych w art. 53 § 1 k.k. w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej, które uzasadniają w przedmiotowej sprawie wymierzenie oskarżonej kary grzywny w dolnych granicach ustawowego zagrożenia w liczbie 10 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 10 złotych, gdzie orzeczona kara wydaj e się nieadekwatna do stopnia zawinienia oskarżonej, społecznej szkodliwości czynu, a przede wszystkim następstw, jakie wystąpiły po ujawnieniu zarzucanego oskarżonej czynu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Celem reakcji karnej jest zapobieganie przestępstwom. Cel ten konkretyzuje się w postaci prewencji generalnej i prewencji indywidualnej. Prewencja indywidualna wiąże się z odpowiednim oddziaływaniem na sprawcę przestępstwa. Sprowadza się ona do zapobiegnięcia ponownemu popełnieniu przestępstwa przez konkretnego sprawcę, poprzez dobranie i zastosowanie odpowiedniej reakcji karnej. Oskarżona nie była dotychczas karana. Niekaralność sprawcy stanowi zawsze okoliczność łagodzącą – świadczy bowiem pozytywnie o dotychczasowym życiu oskarżonego, zwłaszcza, iż w kontekście osoby dojrzałej, która przez kilkanaście lat dorosłego życia przestrzegała porządku prawnego. Z materiału dowodowego wynika wzajemność wrogich postaw byłych małżonków. To prowokacyjne zachowanie syna pokrzywdzonego doprowadziło do eskalacji tego zajścia.

Oskarżona ma stałe miejsce zamieszkania, pracuje. Ma na utrzymaniu dwoje dzieci. Z danych osobopoznawczych wynika, iż prowadzi ona ustabilizowane życie, co wskazuje, że czyn ten był incydentem w jej zachowaniu i wynika z rozkładu pożycia małżeńskiego i przymusowych kontaktów byłych małżonków wywołanych opieką nad wspólnymi dziećmi. Na przyjęcie społecznej szkodliwości tego czynu i stopnia zawinienia - nieznacznego stopnia wskazują jego okoliczności: w szczególności akt przemocy fizycznej nie cechował się nadmiernym nasileniem, obrażenia ciała doznane przez pokrzywdzonego polegały na stłuczeniach spowodowanych pośrednio -dociskaniem przez sprawcę drzwi samochodu. Szczegółowe przesłanki dotyczące sprawcy uzasadniają postawioną wobec niego dodatnią prognozę kryminologiczną. Postawy oskarżonej z punktu widzenia przyjętego przez porządek prawny systemu aksjologicznego – są generalnie pozytywne i nie ma potrzeby obecnie ich korygowania poprzez wymierzenie jej kary. Oskarzona rozwiodła się z G. L.; z dziećmi teraz ma inne centrum życiowe. Ułożeniu dalszych stosunków ( najmniej konfliktowych ) pomiędzy rodzinami sprzyjać będzie bardziej orzeczony środek probacyjny, a nie kara dla matki, która musi się jednak kontaktować z rodziną byłego męża realizując wspólną opiekę nad córkami.

Sąd odwoławczy nie podzielił wywodów apelacji wskazujących, iż sprawca wymaga wymierzenia mu łagodniejszej kary. Uznał, iż zaistniały przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania, czyli zastosowania środka probacyjnego. Czyn ten był uwarunkowany sytuacyjnie, a oskarżonej nie trzeba „odstraszać” karą, natomiast już sam przebieg postępowania wobec oskarżonej tworzy warunki, aby zrozumiała naganność swojego postępowania, co z pewnością przełoży się na przestrzeganie przez nią prawa w przyszłości.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej A. L. od zarzucanego jej czynu, ewentualnie w razie nieuznania zarzutów pierwotnych za zasadne, o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie jej kary grzywny w dolnych granicach ustawowego zagrożenia w liczbie 10 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 10 złotych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do uwzględnienia wniosku o wydanie wyroku uniewinniającego, co sąd odwoławczy podnosił we wcześniejszych częściach uzasadnienia. Sąd odwoławczy uznał ostatecznie, iż zaistniały przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania wobec A. L.. Warunkowe umorzenie postępowania może być stosowane do drobnych przestępstw. Do takich należy typ czynu zabronionego z art. 157 § 2 kk o takim charakterze, a sylwetka oskarżonej takiemu rozstrzygnięciu nie sprzeciwia się.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sprawstwo

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak podstaw faktycznych i prawnych do korekty zaskarżonego wyroku w tym zakresie.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

W miejsce rozstrzygnięć zawartych w zaskarżonym wyroku

( kary grzywny 80 stawek dziennych po 10 złotych jedna stawka i nawiązki), sąd odwoławczy warunkowo umorzył postępowanie wobec A. L. na okres próby jednego roku ( art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk ); orzekł od oskarżonej na rzecz oskarżyciela prywatnego 500 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę płatne w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku.

Zwięźle o powodach zmiany

Należy zaznaczyć, iż okres próby będzie służył weryfikacji postawionej wobec sprawcy prognozy kryminologicznej.

Orzeczenie od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 500 złotych płatnego w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku przede wszystkim służyć będzie kompensacyjnym i poprawczo-wychowawczym celom orzekanego środka probacyjnego. Do celów postępowania karnego należy uwzględnienie prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego (art. 2 § 1 pkt 3 kpk), w tym naprawienie już w postępowaniu karnym, gdy to możliwe, szkody wyrządzonej przestępstwem. Zadośćuczynienie w takiej wysokości uwzględnia charakter i rozmiar krzywd doznanych przez pokrzywdzonego, na który składa się znaczny ból wynikły z doznanych stłuczeń i kilkudniowy okres jego trwania. Ponadto także zasądzone od oskarżonej wysokie koszty procesu będą miały walor wychowawczy i zapobiegawczy. Z uwagi na dotychczasowe życie i okoliczności tego czynu, A. L. nie wymaga dla utrwalenia postaw w kierunku przestrzegania społecznie akceptowanych norm postępowania, większej represyjności reakcji karnej, ale przede wszystkim oddziaływania wychowawczego.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1c

Obniżenie do 500 złotych kwoty wydatków zasądzonych w punkcie 3 od oskarżonej na rzecz oskarżyciela prywatnego tytułem poniesionych przez niego kosztów zastępstwa procesowego w pierwszej instancji.

W postępowaniu z oskarżenia prywatnego warunkowego umorzenia postępowania, - prezes sądu lub referendarz sądowy zarządza zwrot uiszczonych przez oskarżyciela prywatnego zryczałtowanych wydatków w całości ( art. 622 kpk ). B. L. (2) przy wniesieniu prywatnego aktu oskarżenia uiścił 300 złotych tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków postępowania ( k 18 ).

Sąd odwoławczy w punkcie 5 wyroku w związku z warunkowym umorzeniem postępowania nakazał sądowi I instancji zwrócić oskarżycielowi prywatnemu kwotę 300 złotych uiszczonych tytułem zryczałtowanych wydatków w sprawie.

Sąd I instancji w punkcie 3 zaskarżonego wyroku zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżyciela prywatnego 800 złotych poniesionych przez niego kosztów procesu ( na tym etapie procesu). Kwota ta obejmuje też 300 złotych z w/w tytułu. W związku z nakazaniem zwrotu tej kwoty w postępowaniu odwoławczym oskarżycielowi prywatnemu bezpośrednio przez sąd I instancji, wymagane od oskarżonej na jego rzecz koszty procesu za I instancję zostały pomniejszone do kwoty 500 złotych.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3, 4, 5

Do kosztów procesu za postępowanie odwoławcze od orzeczeń kończących postępowanie w sprawie mają odpowiednie zastosowanie przepisy o kosztach za postępowanie przed sądem pierwszej instancji ( art. 634 kpk ).

Od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego ( art. 627 kpk ).

Przepis art. 627 kpk stosuje się odpowiednio w razie warunkowego umorzenia postępowania ( art. 629 kpk ). Odpowiednie stosowanie art. 627 i 628 kpk w sprawach z oskarżenia prywatnego nakłada na sąd obowiązek zasądzenia od oskarżonego na rzecz oskarżyciela prywatnego poniesionych przez niego wydatków w przypadku warunkowego umorzenia postepowania.

Oskarżyciel prywatny może dochodzić zasądzenia jedynie swoich uzasadnionych wydatków, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika (art. 616 § 1 pkt 2 kpk ).

Uregulowanie te oznaczają, iż zasadą jest, iż w przypadku warunkowego umorzenia postępowania koszty procesu w sprawie ponosi oskarżony.

Aktualnie stawki minimalne opłat za czynności adwokatów i radców prawnych, a także wysokość opłat za czynności adwokatów i radców prawnych przed organami wymiaru sprawiedliwości, określa odpowiednio rozporządzenie MS z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800).

Opłaty stanowiące podstawę zasądzania kosztów zastępstwa prawnego i kosztów adwokackich ustala się z uwzględnieniem stawek minimalnych, które przed sądem okręgowym jako drugą instancją wynoszą 840 złotych.

Ponadto sąd odwoławczy zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa 60 złotych opłaty za obie instancje ( art. 7 i art. 10.1 ustawy o opłatach w sprawach karnych ); kwotą 300 złotych stanowiącej zryczałtowane wydatki w sprawie - którą sąd odwoławczy w punkcie 5 wyroku w związku z warunkowym umorzeniem postępowania nakazał sądowi I instancji zwrócić oskarżycielowi prywatnemu - należało obciążyć oskarżoną.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

Kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana