Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie w VIII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Igor Tuleya

Protokolant: Karolina Laszczyk, Roman Akopian, Bartosz Budziński

w obecności Prokuratora: Renaty Śpiewak,

po rozpoznaniu w dniach: 17 lipca, 19 lipca, 31 sierpnia 2018 roku

sprawy:

M. C. (1) syna W. i K. z domu O. urodz. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że:

w okresie od dnia 14 maja 2015 r. do dnia 9 czerwca 2015 r. w bliżej nieustalonym miejscu, działając w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami oraz w zamiarze ukrycia pochodzenia środków finansowych pochodzących z czynu zabronionego na szkodę podmiotu (...) J. D. (1), B. D. (1) z siedzibą w K., w dniu 14 maja 2015 r. założył w Banku (...) rachunek bankowy o numerze (...), na który w dniu 9 czerwca 2015 r. przyjął przelaną przez Ł. F. kwotę 25.600 zł., pochodzącą z rachunków należących do pokrzywdzonych;

tj. o czyn z art. 299 § 1 i § 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

I. M. C. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu - przy czym ustala, że dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne - wyczerpującego dyspozycje art. 299 § 1 i § 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 299 § 1 w zw. z § 5 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;

II. Zwalnia oskarżonego z ponoszenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt VIII K 110/18

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego przeprowadzonego
w toku niniejszego postępowania, Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. C. (1) korzystał z pomocy Miejskiego Ośrodka (...) w Ł., I Wydział Pracy Środowiskowej od dnia 01 listopada 2013 roku do dnia
31 października 2014 roku, w wyniku czego otrzymywał zasiłek stały w wysokości
529,00 złotych miesięczne na swoje konto o numerze (...) prowadzone przez (...) S.A., I Oddział w Ł.. Na w/w konto wpływały również później świadczenia na rzecz M. C. (1), tj. od grudnia 2016 roku do sierpnia 2017 roku zasiłek stały w wysokości 604,00 złotych miesięcznie plus składka na ubezpieczenie zdrowotne, w grudniu 2016 roku zasiłek celowy w wysokości 100,00 złotych, w okresie
od lutego do kwietnia 2017 roku zasiłek celowy w wysokości 60,00 złotych miesięcznie oraz w okresie od lipca do sierpnia 2017 roku zasiłek celowy w wysokości 100,00 złotych miesięcznie.

Jeszcze w tym okresie, tj. od dnia 29 kwietnia 2014 roku do dnia 14 października 2014 roku oraz od dnia 01 grudnia 2014 roku do dnia 18 kwietnia 2015 roku korzystał z pomocy
w formie skierowania do Schroniska (...) w Ł. Towarzystwa Pomocy Im. (...). B. A. koło (...) przy ul. (...). Przebywał jeszcze
w w/w schronisku dla mężczyzn 29 lipca 2015 roku, jednak został z niego wydalony
po upływie 5 dni z powodu spożywania alkoholu w w/w placówce. Dopiero od dnia
27 września 2016 roku przebywa w Schronisku (...)
Im. Ś. B. A. przy ul. (...) w Ł..

W dniu 27 kwietnia 2015 roku M. C. (1) w Urzędzie Miasta Ł. zgłosił utratę swojego dowodu osobistego o numerze (...) wydanego przez Prezydenta Miasta Ł.. Od tego czasu legitymuje się dowodem osobistym o numerze
(...) wydanym w dniu 29 kwietnia 2015 roku przez Prezydenta Miasta Ł.. Następnie w dniu 14 maja 2015 roku około godz. 12:22, M. C. (1) w oddziale w Ł. przy ul. (...). (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K., zawarł umowę rachunku, umowę o kartę płatniczą do rachunku (kartę debetową) oraz umowę o korzystanie z systemów bankowości elektronicznej dla klientów indywidualnych, wskazując swój adres korespondencyjny jako ul. (...) w Ł.. Pod
w/w adresem nigdy jednak nie zamieszkiwał. Na podstawie w/w umowy Bank prowadził dla M. C. (1) konto osobiste „D. w PLN” o numerze (...), założone przez niego wyłącznie w celu przyjęcia środków pochodzących
z przestępstwa, rachunek oszczędnościowo – rozliczeniowy w EUR o numerze (...) oraz otwarte konto oszczędnościowe w PLN o numerze (...). Ponadto, do konta zostały mu wydane karty płatnicze:
„(...)” oraz (...)

Przed dniem 08 czerwca 2015 roku B. D. (1) logując się do rachunków osobistych o numerze (...) oraz (...), jak i firmowych o numerze (...) oraz (...), za pośrednictwem serwisu (...), przy wykorzystaniu profili internetowych powiązanych z kartami debetowymi numer (...)
i (...), otrzymała fałszywy komunikat o konieczności wprowadzenia kodu odnośnie zabezpieczeń. Następnie wprowadziła ona otrzymane komunikatem SMS kody. Wprowadzenie w/w kodów spowodowało dodanie nowych odbiorców oraz numerów rachunków, tj. (...) należący do Ł. F. oraz (...) należący do E. Z.. Ponadto instalacja na komputerze B. D. (1) złośliwego oprogramowania typu „(...)” pozwoliła na uzyskanie przez nieznane osoby nazwy użytkowania oraz hasła bankowości internetowej, którymi się ona posługiwała przy dokonywaniu płatności z kont internetowych. Ingerencja zewnętrznego oprogramowania na komputerze B. D. (1) spowodowała niemożność zalogowania się przez nią do bankowości elektronicznej w okresie od 08 do 10 czerwca 2015 roku.

W dniu 08 czerwca 2015 roku z kont o numerze (...) oraz (...) prowadzonych przez (...) S.A. na rzecz firmy (...) (...) J. D. (1), nastąpiły dwie nieuprawnione transakcje, poprzez dokonanie przelewu pieniędzy w kwocie 17.000,00 złotych oraz 24.000,00 złotych (łącznie: 41.000,00 złotych) z w/w kont na konto o numerze (...) prowadzone przez Bank (...) S.A., na rzecz Ł. F.. Powyższa transakcja nie była zlecana oraz nie została autoryzowana przez właściciela J. D. (1) czy pełnomocnika B. D. (1).

Ł. F. przebywał na terenie A. od dnia 09 czerwca 2015 roku. Ze swojego rachunku bankowego o numerze (...) w okresie
od 09 do 11 czerwca 2015 roku dokonał szeregu płatności oraz wypłat gotówki w różnych częściach W. B. (m. in. w L., P., L., (...), S., A. C., B.) przy użyciu należącej do niego i przypisanej do w/w konta karty debetowej nr (...). Ponadto jeszcze w dniu 09 czerwca 2015 roku
z w/w rachunku dokonał przelewu środków w kwocie 25.600,00 złotych na rachunek
założony w celu prania brudnych pieniędzy o numerze (...), prowadzony od dnia 14 maja 2015 roku przez (...) Bank (...) S.A. na rzecz M. C. (1) – tytułem „kupno samochodu”. Powyższe środki zostały zablokowane
na rachunku M. C. (1) jako pochodzące z przestępstwa w dniu
15 czerwca 2015 roku, a następnie postanowieniem Prokuratora prowadzącego postępowanie z dnia 13 kwietnia 2017 roku w sprawie sygn. akt (...) jako dowody rzeczowe zostały zwrócone na konto pokrzywdzonych B. i J. D. (1) prowadzone przez (...) S.A. I Oddział w K..

W dniu 10 czerwca 2015 roku B. D. (1) bezskutecznie próbowała
zalogować się do swoich i męża kont przy użyciu bankowości elektronicznej. Po kolejnej nieudanej próbie zdecydowała się na kontakt z Bankiem przy użyciu infolinii Banku
(...) S.A. Od pracownika w/w banku dowiedziała się, że z ich kont dokonywane są nieautoryzowane przez nią przelewy bankowe na konta osób jej nieznanych. Posiadając taką informację, zdecydowała się za pośrednictwem w/w infolinii zablokować konta przed dalszą kradzieżą środków.

W toku pierwotnego postępowania przygotowawczego wyłączono do odrębnego postępowania sprawę J. K.. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 04 kwietnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 233/15 została on uznana za winną popełnienia zarzucanego jej w akcie oskarżenia czynu, wyczerpującego znamiona
z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 287 §1 k.k. w zb. z art. 299 §1 i 5 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.
w zw. z art. 12 k.k., i za to na podstawie art. 299 §1 i 5 k.k. w zw. z art. 11 §3 k.k., przy zastosowaniu art. 60a k.k. oraz art. 60 §6 pkt 3 k.k. skazano ją na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Kolejno postanowieniem z dnia 27 maja 2016 roku z akt postępowania sygn.
(...)wyłączono do odrębnego postępowania sprawę E. Z., Ł. F. i W. P.. Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2016 roku w sprawie sygn. akt VIII K 111/16 Sąd Okręgowy w Warszawie uznał W. P.
za winnego zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu z art. 286 §1 k.k.
w zb. z art. 287 §1 k.k. w zb. z art. 299 §§1 i 5 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, warunkowo zawieszając jej wykonanie na okres próby wynoszący 3 lata. Natomiast wyrokiem Sądu Okręgowego
w W. z dnia 19 października 2016 roku w sprawie sygn. VIII K 106/16, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 02 czerwca 2016 roku, skazano E. Z. za czyn z art. 299 §5 k.k. w zw. z art. 299 §1 k.k. oraz art. 287 §1 k.k.
w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, a Ł. F.
za czyn z art. 299 §§1 i 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Oskarżony M. C. (1) urodzony (...) w Ł., syn W. i K. z domu O., jest obywatelem polskim z wykształceniem zawodowym operator suwnic, zdobytym w czasie odbywania kary pozbawienia wolności
w Zakładzie Karnym w C.. Jest bezdzietnym kawalerem bez zobowiązań alimentacyjnych. W schroniskach dla bezdomnych przebywa od 2013 roku, a w Schronisku (...). B. A. przy ul. (...) w Ł. przebywa od 27 września 2016 roku. Wcześniej otrzymywał zasiłek w wysokości
605,00 złotych, jednak od 2 lat jest zatrudniony w firmie sprzątającej (...) w Ł. jako pracownik gospodarczy, z tytułu czego otrzymuje stały dochód w wysokości około 1.000,00 - 1.400,00 złotych miesięcznie. Nie był leczony psychiatrycznie, jednak był leczony odwykowo z uzależnienia od alkoholu w 2016 i 2017 roku w (...) Zakładu (...) w Ł. przy ul. (...). Pozostaje pod stałą opieką neurologa i ortopedy z uwagi na przejście operacji związanej z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa.

W oparciu o całość zebranego materiału oraz wyniki badania sądowo-psychiatrycznego u oskarżonego M. C. (1) nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Stwierdzono natomiast zaburzenia osobowości oraz uzależnienie od alkoholu w fazie deklarowanej abstynencji, jednak w czasie dokonywania zarzucanych mu czynów rozumiał on ich znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Również jego aktualny stan psychiczny pozwalał na udział w czynnościach procesowych oraz umożliwiał mu prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Oskarżony dokonał zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu działają w warunkach powrotu do przestępstwa. Był osobą wielokrotnie karaną przez SP w Ł., Sąd Rejonowy
w Łodzi, Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi oraz Sąd Rejonowy dla Łodzi
– Śródmieścia w Łodzi; ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia
w Łodzi z dnia 09 maja 2016 roku w sprawie sygn. akt VI K 283/16 za czyn z art. 284 §3 k.k. na karę 2 miesięcy pozbawieni wolności oraz karę grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych po 10,00 złotych każda, a samego czynu dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia z dniem 18 października 2013 roku kary łącznej 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 30 marca 2011 roku w sprawie sygn. akt IV K 180/11 za przestępstwa podobne umyślne – czyny
z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 64 §2 k.k. oraz art. 286 §1 k.k. i art. 297 §1 k.k.
i art. 270 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

jedynie częściowo wyjaśnień oskarżonego :

M. C. (1) (T. II, k. 316-320; T. III, k. 523-527;
T. IV, k. 604v-605v, 607);

zeznań pokrzywdzonych/świadków:

M. S. (T. I, k. 25-26, 68-69; T. IV, k. 609v);

B. D. (1) (T. I, k. 32-33, 71-72, 162-164; T. IV, k. 605v-606);

J. D. (1) (T. I, k. 35-36; T. IV, k. 606-606v);

S. P. (T. I, k. 189-191; T. IV, 609v);

J. K. (T. III, k. 448-449; T. IV, k. 606v-607);

ponadto ujawnionych podczas rozpraw w dniach 17 i 19 lipca 2018 roku wyjaśnień współpodejrzanych:

Ł. F. (T. I, k. 103-105);

oraz zeznań świadków:

O. S. (T. I, k. 29-30)

B. S. (T. III, k. 443-444; T. IV, k. 607);

a także na podstawie dokumentów w postaci:

postanowienia (T. I, k. 1-7); dokumentacji bankowej (T. I, k. 9-85, 110-121, 138-142, 195-205; T. II, k. 207-219; T. III, k. 415-417, 419-432); dokumentacji (T. I, k. 90-97,
143-151, 165-185; T. II, k. 220-236, 348-394; T. III, k. 513-515); wykazu dowodów rzeczowych (T. I , k. 108); pism (T. I, k. 161; T. II, k. 255, k. 346-347, 395-400); protokół oględzin (T. I, k. 186); informacji (T. I, k. 194; T. II, k. 244, 249-251); odpisów wyroków
(T. II, k. 256-284; T. III, k. 456-471; T. IV, k. 619–620, 623–624, 626–627, 632–633); informacji z KRK (T. III, k. 498; T. IV, k. 629–631); opinii sądowo-psychiatrycznej
(T. III, k. 539-541); informacji (T. III, k. 544); zaświadczenia o utracie dowodu osobistego
(T. IV, k. 603); wydruków z systemu NOE SAD (T. IV, k. 612–615); wywiadu środowiskowego (T. IV, k. 621–622).

Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego należy mieć
na uwadze kilka kwestii natury wprowadzającej i porządkującej, a co odnosi się niewątpliwie do wyjaśnień oskarżonego i jego specyfiki procesowej. Oskarżony bowiem w ramach gwarantowanego mu prawa do obrony może bezkarnie składać fałszywe wyjaśnienia - o ile służy to realizacji wspomnianego prawa do obrony. Jest przy tym osobą żywotnie zainteresowaną korzystnym dla siebie rozstrzygnięciem, tj. uniewinnieniem bądź możliwie najłagodniejszym wyrokiem. Nie oznacza to jednak, że każde wyjaśnienia należy apriorycznie odrzucić jako dowód niewiarygodny. Wyjaśnienia oskarżonego
są pełnoprawnym dowodem w sprawie, podlegającym swobodnej sędziowskiej ocenie zgodnie z art. 7 k.p.k. Specyfika tego dowodu wymaga jednak bardziej wnikliwej analizy
z odniesieniem do pozostałego materiału dowodowego. W rozpatrywanej sprawie jest
to o tyle ważne, że wyjaśnienia oskarżonego w toku całego postępowania ewoluowały. Wraz ze wzrostem stopnia zaawansowania postępowania karnego prowadzonego przeciwko niemu, oskarżony coraz bardziej ujawniał swoją rolę w zdarzeniu objętym aktem oskarżenia.

Oskarżony M. C. (1) podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu 24 listopada 2017 roku nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, oraz korzystając z przysługujących mu praw odmówił składania wyjaśnień. Oświadczył, że będzie odpowiadał na zadawane pytania. Jak wyjaśnił, nie posiadał i nie posiada żadnego rachunku bankowego, nie zna również osoby o danych Ł. F..
W tamtym okresie nie posiadał samochodu i nie wiedział nic o jego rzekomej sprzedaży czy też kupnie. Podsądny nie przypominał sobie, aby jakaś osoba prosiła go o założenie rachunku bankowego. Po okazaniu mu umowy rachunku bankowego z dnia 15 maja 2015 roku
z (...) Bank (...) S.A. znajdującej się w aktach sprawy, oskarżony wyjaśnił, że przypomina sobie, iż zakładał rachunek bankowy, na który miały wpływać pieniądze z zasiłku stałego wypłacanego przez Miejski Ośrodek (...) w Ł., który w tamtym czasie otrzymywał. Jak podał, nie przypomina sobie, aby na ten rachunek wpływały jakieś inne środki pieniężne. Wyjaśnił, że podpisy na przedstawionej umowie i innych dokumentach bankowych zostały przez niego złożone osobiście. Dalej wskazał, że nie zna się
na bankowości elektronicznej, w tamtym okresie nie posiadał komputera, nie miał też dostępu do Internetu. M. C. (1) wyjaśnił ponadto, że nie wypłacał żadnych pieniędzy
z konta, ani nie dokonywał przelewów. Z treści jego depozycji wynikało, że upoważnienie
do jego konta posiadała siostra J. K., która uprawiona była do dokonywania wypłat pieniędzy z rachunku bankowego. Nie przypominał sobie również, aby na powyższy rachunek otrzymał kwotę 25.600,00 złotych. Jak wyjaśnił, w 2015 roku przebywał
w Schronisku (...) imienia św. A., utrzymywał się wówczas z prac dorywczych, zbierał puszki, makulaturę.

(T. II, k. 316-320 – protokół przesłuchania podejrzanego)

Podobnie podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu 23 marca 2018 roku, kiedy to po zmianie zarzutu nie przyznał się do jego popełnienia. Podtrzymał swoje poprzednio złożone wyjaśnienia w sprawie i dodatkowo wskazał, że za cały proceder odpowiedzialna była kobieta o imieniu (...) - której nazwiska nie pamiętał. Jak wyjaśnił, pojechał do niej do mieszkania, a następnie wspólnie z wyżej wymienioną oraz nieznanym mu mężczyzną udali się do Banku, w którym podpisał jakiś dokument. Podsądny nie pamiętał nazwy banku do którego się udał, pamięta tylko, że Bank mieścił się na rogu ul. (...)
i ul. (...) w Ł.. Oskarżony nie był również w stanie podać, czego dotyczyły dokumenty, ponieważ - jak wyjaśnił - nie zapoznawał się z nimi. Dodatkowo wskazał, że jego rolą w całej sprawie było udanie się do Banku za namową kobiety o imieniu A.
i podpisanie jakichś dokumentów, przy czym nie posiadał on wiedzy do czego miały one służyć, ponieważ nie został o tym poinformowany. Ostatecznie, z wyjaśnień M. C. (1) wynikało, że za dokonanie powyższego nie otrzymał żadnej zapłaty od wyżej wskazanych osób i nie wiedział dlaczego to zrobił – „chyba ze swojej głupoty”.

(T. III, k. 523-527 – protokół przesłuchania podejrzanego)

Ostatecznie, podczas rozprawy głównej w dniu 17 lipca 2018 rok oskarżony potwierdził, że był w banku, jednak nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Stwierdził,
że jego rolą było wyłącznie podpisanie papierów. Dodał, że może rozważyć skorzystanie
z dobrowolnego poddania się karze, ponieważ wiedział, że tak czy inaczej będzie ukarany. Zauważył, że powinien się przyznać i otrzymać jakąś karę, gdyż istotnie podpisał papier - tak jak to ujęto w zarzucie. Z uwagi jednak na zaproponowaną przez niego karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, wniosku nie uwzględniono z racji opozycji Prokuratora.

Oprócz powtórzenia swoich wcześniejszych depozycji wyjaśnił, że w banku nie miał przy sobie okularów. Były z nim jeszcze 3 osoby, które „podsunęły mu jakieś kwity
do podpisania”. Jego rolą było wyłącznie podpisanie dokumentów - za co nic nie otrzymał, ponieważ zrobił to bezinteresownie. Według jego wiedzy żadnego konta nie zakładał tylko coś podpisał. Nie rozpoznał siebie na okazanym mu wizerunku z k. 78. Nie kwestionował przy tym tego, że podpisywał dokumentację bankową, jednak nie musiał tam podawać żadnych danych. Potwierdził swoje wcześniejsze słowa zauważając, że nie zakładał żadnego konta w (...) Bank (...) S.A. Jedynie to, na które wpływa jego zasiłek. Podkreślił,
że „wkręciła go w to ta A., za co nic nie dostał”. Aktualnie podjął parce w firmie sprzątającej dla osób niepełnosprawnych. Uzyskuje dochody w granicach około 1.000,00 złotych. Od prawie 2 lat utrzymuje abstynencję. Przebywa obecnie w schronisku dla bezdomnych. Stara się o własny lokal - złożył pismo do Prezydenta Ł.. Próbuje ułożyć sobie życie, funkcjonować po ludzku. Od tego „głupiego incydentu” jakoś mu się udaje. Odnosząc się do zeznań świadka B. S. wyjaśnił, że nic mu nie mówią jej personalia i nie wiedział, dlaczego przesłuchiwano tę kobietę.

(T. IV, k. 604v-605v, 607 – protokół rozprawy głównej)

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego M. C. (1) w większości
za niewiarygodne, nielogiczne oraz sprzeczne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. W ocenie Sądu, twierdzenia podsądnego o braku świadomości co do założenia konta w (...) Banku (...) S.A. i jego przeznaczenia wynikały z przyjętej przez niego linii obrony, mającej na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwo. Za powyższym przemawiał przede wszystkim fakt, że oskarżony dopiero po okazaniu w toku przesłuchania umowy rachunku bankowego w w/w Banku wskazał, iż na umowie widnieją jego podpisy, a konto otworzył w celu pobierania zasiłku otrzymywanego z M. w Ł. – co także negatywnie zweryfikowano w toku postępowania ujawniając inny rachunek podsądnego. Należy również zauważyć, że oskarżony przy zawieraniu powyższej umowy wskazał jako adres do doręczeń miejsce, pod którym faktycznie nigdy nie przebywał,
co potwierdziła przesłuchiwana w charakterze świadka B. S.. Co istotne, również siostra M. C. (1) wiarygodnie zeznała, że w powyższym celu,
tj. pobierania zasiłku, posiadał on konto wyłącznie w (...) S.A. do którego była upoważniona. Ponadto, jak wynikało z informacji uzyskanej z Miejskiego Ośrodka (...), oskarżony faktycznie otrzymywał wskazane przez niego świadczenia socjalne, zaś środki finansowe z tytułu uzyskiwanego zasiłku przekazywane były w formie przelewu
na rachunek bankowym prowadzony na rzecz M. C. (1) w Banku (...),
a nie w (...) Bank (...). Powyższe podważa również wersję oskarżonego co do samej nieumiejętności posługiwania się rachunkami bankowymi, skoro czynnie korzystał z konta
w (...) S.A. Wersji nakłonienia go do założenia rachunku w (...) Banku (...) przez (...) oraz przebywania w oddziale w/w Banku jeszcze innych osób przeczy również zabezpieczone na potrzeby postępowania nagranie monitoringu oddziału (...) Bank (...), Oddział w Ł. przy ul. (...) z dnia 14 maja 2015 roku. W trakcie kolejnych przesłuchań oskarżony M. C. (1) wskazał bowiem, że wraz z kobietą
o imieniu A. oraz innym nieznanym mężczyzną, udał się do Banku, gdzie podpisał jakieś dokumenty. Z jego wyjaśnień wynikało, że wspomniana kobieta namówiła go do podpisania tych dokumentów. Nie był jednak w stanie podać, czego dotyczyły podpisywane przez niego dokumenty, ponieważ nie zapoznał się z ich treścią. Jak podał, nie wiedział też, czemu dokładnie miały służyć, ponieważ nie został o tym poinformowany. Z powyższego miał również rzekomo nie otrzymać żadnej gratyfikacji. Na wydruku z w/w nagrania monitoringu na k. 78 ujawniono jednak wyłącznie wizerunek oskarżonego, który według podsądnego ostatecznie nie przedstawiał go. Istotnie, dostrzegalne były różnice w wyglądzie w/w postaci, jednak nie na tyle aby móc wykluczyć tożsamość podsądnego na w/w nagraniu. Natomiast powyższe odmienności uzasadnić można nie tylko upływem czasu, ale głównie zmianą trybu życia oskarżonego i prezentowany ówcześnie poważny nałogiem alkoholowym. Podjęte przez śledczych czynności nie doprowadziły również do ustalenie miejsca zamieszkania wyżej wspomnianej kobiety o imieniu A., jak i nie potwierdziły w ogóle jej tożsamości. Doświadczenie życiowe jak i zasady logiki nie pozwalają przy tym przyjąć, że w istocie
z założenia rachunku w (...) Bank (...) S.A. i udostępnienia go osobom trzecim oskarżony nie otrzymał żadnej gratyfikacji – tym bardziej, że w tym czasookresie, tj. od dnia 18 kwietnia 2015 roku do dnia 29 lipca 2015 roku nie korzystał z pomocy w formie skierowania
do Schroniska (...) w Ł. Towarzystwa Pomocy Im. (...). B. A. koło (...) przy ul. (...) lub przy ul. (...) w Ł., w których
to schroniskach dotychczas regularnie przebywał. Chociaż siostra oskarżonego wskazała,
że w tym okresie podsądny zamieszkiwał u niej bez dokładnego wskazania terminu (co nie jest równoznaczne z ciągłym przebywaniem u niej) nie wykluczone, że w tym okresie otrzymał on za swoją rolę w przestępczym procederze wynagrodzenia, spożytkowane
na zaspokajanie nałogu alkoholowego – co w oczywisty sposób uniemożliwia przebywanie
w w/w schronisku dla bezdomnych. Podobnie w przypadku podania w w/w umowie adresu zamieszkania świadka B. S.. Nie do zaakceptowania pozostaje bowiem przyjęcie, że oskarżony nic nie wiedział o adresie ul. (...) w Ł., skoro w/w świadek wyraźnie wskazał, że na ten adres przychodziły inne pisma do M. C. (1), w tym z kancelarii (...). Oskarżony musiał więc już wcześniej wykorzystywać ten adres.

Z uwagi na skromne wyjaśnienia oskarżonego, Sąd uznał, że w pozostałej części jego depozycje, jako zgodne z zebranym materiałem dowodowym lub jako niezaprzeczone, były wiarygodne. Oskarżony przyznał, że posiadał konto w (...) S.A., na które wpływały zasiłki, jaki i, że podpisał umowę o założeni rachunku w (...) Banku (...) S.A. Wyjaśnienia powyższe, jako w pełni zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, były
w ocenie Sądu dowodem, który winien być podstawą czynionych w sprawie ustaleń faktycznych.

Ujawnione depozycje współpodejrzanego Ł. F. nie były pomocne przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy. Podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu 30 grudnia 2015 roku w sprawie sygn. akt (...) nie przyznał się on do zarzucanego mu czynu oraz odmówił składania wyjaśnień. Odpowiadając na pytania prokuratora wskazał, że nie wie o co chodzi w tej sprawie. Zakładał konto o którym była mowa w jego zarzucie
w Banku (...), ponieważ chciał pojechać do N. do pracy. W maju 2015 roku został wyrzucony z noclegowni przy ul. (...) w J., ponieważ przyszedł pod wpływem alkoholu. Zostawił tam wtedy dokumenty, w tym te dotyczące założenia konta bankowego w Banku (...), i numery (...) zapisane na kartkach. Innych dokumentów tam nie zostawił. Nie wiedział, co się stało później z tymi dokumentami. Ponadto nic mu nie mówiło nazwisko wskazane w zarzucie. Wskazał, że w noclegowni przebywa dużo ludzi, jednak nie obcokrajowcy oraz, że nie posiadał telefonu przed zatrzymaniem.

(T. I, k. 103-105 – protokół przesłuchania podejrzanego)

Oceny wiarygodności wyjaśnień Ł. F. tut. Sąd dokonał prawomocnie
i wyczerpująco w sprawie sygn. akt VIII K 106/16 i nie ma potrzeby ich powielania jako zawartych w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 października 2016 roku załączonym do akt śledztwa. W tym miejscu należało jednakże zauważyć – co istotne dla niniejszego postępowania – że sąd nie dał wiary depozycjom w/w co do dokonywanych na jego rachunku przelewów i wypłat. Jak wynikało z zabezpieczonej historii jego rachunku w Banku (...) S.A., była z niego wypłacana gotówka, robiono płatności na terenie W. B. i wykonano przelew na rzecz oskarżonego M. C. (1) tytułem zakup samochodu.

W sprawie przesłuchano również pracowników Banku (...) S.A. ( (...)) oraz (...) Banku (...) S.A.

Podczas przesłuchania w charakterze świadka w dniu 13 lipca 2015 roku M. S. zeznała, że w dniu 10 czerwca 2015 roku Bank (...) S.A. otrzymał zgłoszenie o dokonaniu kradzieży środków pieniężnych z kont prowadzonych na rzecz podmiotu (...) reprezentowanego przez B. D. (1). Wskazała,
że ustalono, iż nieznani sprawcy dokonali z konta prywatnego B. i J. D. (1) oraz z konta podmiotu (...) J. D. (1) szeregu nieuprawnionych przelewów, które były kierowane na konta E. Z. oraz Ł. F., tj.:

- dnia 08 czerwca 2015 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla firmy (...) przelew środków w kwocie 17.000,00 PLN
na rachunek nr (...) prowadzony w Banku (...)
w (...) S.A. na rzecz Ł. F. (PESEL (...));

- dnia 08 czerwca 2015 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla firmy (...) przelew środków w kwocie 24.000,00 PLN
na rachunek nr (...) prowadzony w Banku (...)
w (...) S.A. na rzecz Ł. F. (PESEL (...));

- dnia 08 czerwca 2015 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla B. D. (2) oraz Pana J. D. (2) przelew środków
w kwocie 26.000,00 PLN na rachunek nr (...) prowadzony
w Banku (...) S.A. na rzecz E. Z. (nr paszportu (...));

- dnia 08 czerwca 2015 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla B. D. (2) oraz J. D. (2) przelew środków w kwocie 24.000.00 PLN na rachunek nr (...) prowadzony w Banku (...) S.A. na rzecz E. Z. (nr paszportu (...));

- dnia 09 czerwca 2015 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla B. D. (2) oraz J. D. (2) przelew środków w kwocie 27.000,00 PLN na rachunek nr (...) prowadzony w Banku (...) S.A. na rzecz E. Z. (nr paszportu (...));

- dnia 09 czerwca 2015 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla B. D. (2) oraz J. D. (2) przelew środków w kwocie 23.000,00 PLN na rachunek nr (...) prowadzony
w Banku (...) S.A. na rzecz E. Z. (nr paszportu (...));

- dnia 10 czerwca 2015 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla B. D. (2) przelew środków w kwocie 26.000,00 PLN
na rachunek nr (...) prowadzony w Banku (...)
w (...) S.A. na rzecz E. Z. (nr paszportu (...));

- dnia 10 czerwca 2015 roku z rachunku bankowego nr (...) prowadzonego dla B. D. (2) przelew środków w kwocie 23.000,00 PLN
na rachunek nr (...) prowadzony w Banku (...)
w (...) S.A. na rzecz E. Z. (nr paszportu (...));

Ponadto wskazała, że Ł. F. z rachunku bankowego nr (...) dokonał szeregu wypłat gotówki na terenie A. przy użyciu karty debetowej
nr (...). Ponadto Ł. F. w dniu 09 czerwca 2015 roku z w/w rachunku dokonał przelewu środków w kwocie 25.600,00 PLN na rachunek nr (...) prowadzony w (...) Bank (...) S.A. na rzecz M. C. (1) tytułem - kupno samochodu. Na wniosek Banku (...) S.A., (...) Bank (...) S.A dokonał blokady środków w kwocie 25.600,00 PLN oraz złożył w dniu
15 czerwca 2015 roku zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa do Prokuratury Rejonowej Ł. Ponadto, E. Z. z rachunku bankowego nr (...) dokonał wypłat gotówki oraz wypłat w bankomatach przy użyciu karty debetowej nr (...). Zauważyła, że Bank podejrzewa, iż prawdopodobnie komputer, z którego korzystała B. D. (1) został zainfekowany szkodliwym oprogramowaniem. Wszystkie operacje zostały wykonane z profilów internetowych powiązanych z kartami debetowymi numer (...) oraz (...) należącymi do B. D. (1). Klientka logując się w dniu 08 czerwca 2015 roku
do rachunków osobistych jak i firmowych za pośrednictwem serwisu (...) otrzymała najprawdopodobniej komunikat o konieczności wprowadzeniu kodu odnośnie ubezpieczenia. Następnie Klientka wprowadziła otrzymane komunikatem SMS kody. Wprowadzenie w/w kodów według świadka spowodowało dodanie nowych odbiorców oraz nr rachunków, tj. (...) - Ł. F. oraz (...) - E. Z..

(T. I, k. 25-26, 68-69 – protokół przesłuchania świadka)

Powyższe depozycje świadek potwierdziła podczas rozprawy głównej w dniu 19 lipca 2018 roku.

(T. IV, k. 609v – protokół rozprawy głównej);

Przesłuchana w charakterze świadka w dniu 14 lipca 2015 roku O. S. , zajmującą stanowisko Dyrektora Departamentu Przeciwdziałania Oszustwom w (...) Banku (...), zeznała, że w dniu 15 czerwca 2015 roku złożyła zawiadomienie o powzięciu podejrzenia, że środki finansowe znajdujące się na rachunku bankowym klienta M. C. (1) pochodzą z przestępstwa i wniosła o podtrzymanie blokady na tym rachunku. Jak podała, dokonała powyższego po otrzymaniu pisma Banku (...) S.A. informującego o wykonaniu nieautoryzowanych transakcji przez ich klienta w kwocie 25.600,00 złotych. Z powyższego pisma wynikało, że nieznani sprawcy po uzyskaniu dostępu do systemu bankowości internetowej ich klienta, przejęli hasła i login, a następnie dokonali kradzieży środków finansowych z rachunku w kwocie 25.600,00 złotych. Rachunek, na który wpłynęła powyższa kwota, prowadzony jest w Oddziale Ł., ul. (...) i został założony w dniu 14 maja2015 roku przez M. C. (1). Wskazała, że jest on jedyną osobą upoważnioną do korzystania z niego. Jak wynikało z zeznań świadka, na skutek zawartej w wyżej wskazanym piśmie informacji, złożyła zawiadomienie o podejrzeniu,
że środki finansowe znajdujące się na rachunku bankowym prowadzonym na rzecz M. C. (1) pochodzą z przestępstwa oraz wniosła o podtrzymanie blokady w w/w. kwocie na przedmiotowym rachunku.

(T. I, k. 29-30 – protokół przesłuchania świadka)

Przesłuchana w dniu 26 kwietnia 2016 roku w charakterze świadka S. P. potwierdziła okoliczności rozmowy telefonicznej z B. D. (1), w których informował ją o wychodzących z jej konta przelewach na rzecz nieznanych jej odbiorców. Jak podała, ponieważ prowadziła samochód, poradziła jej, aby zadzwoniła na infolinię. Później dowiedziała się, że sprawa pani D. jest w dziale nadużyć i ryzyka, tym samym ich działania zostały ograniczone, ponieważ już ten dział bezpośrednio kontaktował się z panią D.. Z tego co wiedziała, to państwo D. chcieli od banku zwrotu środków, jednak ostatecznie nie wie czy je uzyskali. Z tego co przekazała jej B. D. (1) wynikało,
że „ona coś kliknęła”. Zeznała, że nie ma możliwości kontrolowania „losów przelewu”, może tylko zobaczyć, że przelew wyszedł i ewentualnie na jakie konto, jednak w jaki sposób został autoryzowany - tego nie widzi. Jak podała, nie posiada systemowych możliwości blokowania bądź wysyłania przelewu. Na zajmowanym przez nią stanowisku nie posiada uprawnień operacyjnych dotyczących transakcji na kontach. Jej obowiązkiem jest zgłoszenie niepokojących sytuacji dotyczących kont klientów

(T. I, k. 189-191 – protokół przesłuchania świadka)

Powyższe depozycje świadek potwierdziła podczas rozprawy głównej w dniu 19 lipca 2018 roku.

(T. IV, k. 609v – protokół rozprawy głównej)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. S., O. S. i S. P. w całości, uznając je za spójne, konsekwentne i logiczne, a nadto zgodne
z zeznaniami pozostałych świadków, którym Sąd dał wiarę, oraz zabezpieczoną dokumentacją bankową. Depozycje M. S. były w istocie powtórzeniem złożonego przez Bank (...) S.A. w W. ( (...)) zawiadomienia
o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z dnia 17 czerwca 2015 roku. Szczególnie istotne znaczenie dla postępowania miały depozycje w/w świadka w zakresie, w jakim zrelacjonowała ona przepływ kolejnych środków finansowych z kont B. i J. D. (1) na konta Ł. F., E. Z. i M. C. (1) wraz
z podaniem konkretnych dat oraz wyciągniętych z tego logicznych wniosków. Ponadto przedstawiła prawdopodobne okoliczności utraty kontroli nad zabezpieczeniami bankowymi przez pokrzywdzonych D.. Zauważyła, że nie tylko pokrzywdzeni w tym okresie padli ofiarą oszustwa, ale takich pokrzywdzonych wśród klientów Banku (...)
w (...) S.A. było więcej. Szczegółowo opisała także kolejne podejmowane przez Bank działania po ujawnieniu nieuprawnionego transferu pieniędzy. Przedstawione przez świadka O. S. okoliczności dokonania przelewu środków pochodzących z przestępstwa
na rzecz klienta ich Banku (...) nie budziły wątpliwości. Podobnie okoliczności towarzyszące podjętym przez Bank działaniom jak i zastosowanej blokadzie środków na koncie w/w klienta. Podobnie ogólne depozycje S. P., dotyczące zgłoszenia przez pokrzywdzoną B. D. (1) faktu nieautoryzowanych przelewów z jej kont oraz podjętych wtedy przez jej bank działań. Co ważniejsze, świadek opisała procedury postępowania jej banku, w przypadku ujawnienia włamania się na konto klienta
i zablokowania rachunków. Sąd dokonując oceny zeznań w/w świadków pod kątem ich wartości dowodowej, miał na względzie fakt, że M. S. (będąca pracownikiem Banku (...) S.A. w W.), O. S. (będąca dyrektorem (...) Banku (...) S.A.) oraz S. P. (będąca dyrektorem (...) Banku (...) S.A. w W.) dawały rękojmię wiary swoich zeznań, nie były w nich stronnicze o czym świadczy chociażby tytułowanie wymienionych osób mianem (...)/ (...), opisując kolejne przedsiębrane przez siebie czynności podawały szczegóły i potrafiły umiejscowić konkretne zdarzenia
w miejscu i czasie, a ich treść pozostawała w zgodzie ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Ponadto zeznania M. S. były również spójne
z uznanymi za prawdziwe zeznaniami innych świadków, w tym pokrzywdzonych D.. Z tych względów, Sąd uznał powyższe zeznania za materiał dowodowy przydatny do oparcia na nim ustaleń faktycznych. Natomiast, z uwagi na ogólnikowość zeznań S. P., Sąd pomocniczo oparł na nich ustalenia stanu faktycznego.

W sprawie przesłuchano również pokrzywdzonych w/w działaniami. Podczas przesłuchania w charakterze świadka w dniu 10 czerwca 2015 roku B. D. (1) zeznała, że 10 czerwca 2015 roku po zalogowaniu się przy użyciu osobistego laptopa,
na stronę internetową Banku (...) na dwa konta handlowe firmy (...) J. D. (1) ujawniła zbyt małą ilość środków pieniężnych
na kontach o nr (...) oraz (...). Wskazała, że po raz ostatni na wspomniane konto logowała się w dniu 08 czerwca 2015 roku w godzinach dopołudniowych, tj. 10:00-12:00, gdzie wówczas wysokość środków pieniężnych znajdujących się na koncie bankowym była prawidłowa. Dalej zeznała, że w dniu 10 czerwca 2015 roku około godziny 10:00-12:00 na obu kontach, odkryła nieautoryzowane transakcje z dnia 08 czerwca 2015 roku, gdzie po ich ujawnieniu w/w wylogowała się
z systemu bankowości elektronicznej, celem zalogowania się na prywatne konto bankowe.
Z uwagi na niemożliwość dokonania powyższego, świadek skontaktowała się z (...) Banku, który przyjął od niej telefonicznie i mailowo reklamację. B. D. (1) zgłosiła ten fakt na tzw. infolinii Banku (...), gdzie uzyskała informację, że w dniu 10 czerwca 2015 roku z prywatnych kont należących do świadka i jej męża J. D. (1) zrobiono kolejne przelewy najprawdopodobniej na kwoty 26.000,00 złotych oraz 23.000,00 złotych. Ze strony pracowników Banku otrzymała informację, że nastąpiło włamanie na konto prywatne i firmowe, dokonano kradzieży środków pieniężnych i fakt ten może wynikać z oprogramowania, które zostało zainstalowane na komputerze, za pomocą którego w/w logowała się do systemu bankowości elektronicznej. Odnośnie kont bankowych zauważyła, że w ostatnim czasie przez przedmiotowym zdarzeniem, zarówno ona jak i jej mąż J. D. (1) nie dokonywali zmian/korekt/modyfikacji w prywatnym jak i firmowych kontach firmy (...) J. D. (1). Z zeznań złożonych przez B. D. (1) wynikało, że przed ujawnieniem przestępstwa, prawdopodobnie w dniu 08 czerwca 2015 roku, po zalogowaniu się na stronie Banku (...), pojawił się komunikat dotyczący ubezpieczenia transakcji, gdzie zaistniała konieczność podania kodu dostępu, aby dokonać zalogowania, który został przez nią wprowadzony, dzięki czemu mogła dokonać dalszych czynności. Ponadto, świadek wskazała, że posiada zainstalowane na swoim komputerze oprogramowanie antywirusowe.

(T. I, 71-72 – protokół przesłuchania świadka)

Przesłuchana ponownie w dniu 24 czerwca 2015 roku B. D. (1) wskazała,
że nie posiada informacji na temat złożonej przez siebie reklamacji. Nie posiada żadnego stanowiska Banku w tej sprawie. Zwracała się z prośbą o udostępnienie potwierdzenia nieautoryzowanych transakcji, jednak do chwili złożenia zeznań ich nie otrzymała. Jak podała, od momentu zdarzenia nie logowała się na żadne z kont, z których dokonano kradzieży pieniędzy.

(T. I, k. 32-33 – protokół przesłuchania świadka)

Ostatecznie przesłuchana w dniu 06 kwietnia 2016 roku świadek zauważyła,
że zablokowania kont należących do niej i męża - kont osobistych oraz konta firmowego męża dokonała w dniu 10 czerwca 2016 roku za pośrednictwem infolinii C. Banku. Wcześniej monitowała do banku, że nie może się zalogować. Kiedy logowała się na koncie klienta okazało się, że nie widzi konta, tylko pojawia się komunikat z banku „defect, spróbuj później, przepraszamy”. Powiedziano jej, żeby spróbowała później. Tego dnia ponownie próbowała się zalogować do konta, kiedy okazało się to niemożliwe, skontaktowała się
z infolinią i powiedziała o swoich problemach. Zadzwoniła także do swojego doradcy
- S. P., jednak ona nie odbierała telefonu. Potem otrzymała od niej informację, żeby kontaktowała się z jej asystentką. W międzyczasie zadzwoniła do Banku i dowiedziała się o wychodzących z jej konta przelewach. Jak podała, miesiąc przed przesłuchaniem zgłosiła zamknięcie konta, a przelewy z kont wyszły w trakcie wypowiedzenia

(T. I, k. 162-164 – protokół przesłuchania świadka)

Powyższe depozycje świadek potwierdziła podczas rozprawy głównej w dniu 17 lipca 2018 roku.

(T. IV, k. 605v-606 – protokół rozprawy głównej);

Zeznania J. D. (1) niewiele więcej wniosły do ustaleń faktycznych. Podczas przesłuchania w charakterze świadka w dniu 24 czerwca 2015 roku relacjonował,
że dostęp do kont osobistych oraz firmowego dla prowadzonej przez niego firmy posiada tylko on i jego żona, która jest jednocześnie pełnomocnikiem firmy. Do obu kont możliwy jest dostęp przez Internet, jednak on osobiście nigdy nie logował się w ten sposób. Jak podał, wszystkimi sprawami związanymi z finansami i płatnościami zajmowała się żona. Zeznał,
że posiada tylko jedną kartę płatniczą do konta prywatnego i korzysta z niej jedynie przy transakcjach realizowanych w sklepie lub wypłatach z bankomatu. Nigdy jej nie używał
do płatności przez Internet. Żona informowała go o problemach z zalogowaniem się do konta bankowego, jednak szczegółów nie znał. Z tego co wiedział, to żona dzwoniła do Banku
i wyjaśniała sprawę. Okazało się, że doszło do włamania na konta bankowe w banku (...) i z obu kont - osobistego i firmowego zostały skradzione pieniądze, jednak nie orientował się w jakiej dokładnie kwocie. Wskazał, że nie posiada wiedzy, w jaki sposób dokonano nieautoryzowanych przelewów na ich szkodę.

(T. I, k. 35-36 – protokół przesłuchania świadka)

Powyższe depozycje świadek potwierdził podczas rozprawy głównej w dniu 17 lipca 2018 roku. Zauważył dodatkowo, że czuję się pokrzywdzony, ale przez bank, a nie przez oskarżonego, ponieważ pieniądze zostały skradzione w banku. Wskazał, że równolegle toczy się sprawa cywilna przeciwko bankowi, aby ten zwrócił pieniądze, które były na rachunku firmowym i prywatnym. Bank nie posiadał w tamtym czasie zabezpieczeń, nie potrafił również wskazać IP komputerów, z których nastąpiła kradzież. Pracownicy banku zapewniali ich, że bank jest ubezpieczony, że jest „atak hakerski na bank” i że wszystko zostanie
im zwrócone.

(T. IV, k. 606-606v - protokół rozprawy głównej)

Sąd uznał, że zeznania świadków B. i J. D. (1) w pełni polegały
na prawdzie. Ich relacje co do okoliczności dowiedzenia się o nieautoryzowanych przelewach z kont osobistych jak i firmowych, jak i co do okoliczności zawiadomienia o tym Banku
i Policji były bowiem konsekwentne, w przypadku B. D. (1) rzeczowe, wzajemnie się uzupełniały, a nadto korespondowały z zeznaniami M. S., O. S.
i S. P.. Mając na uwadze fakt, że świadkowie byli także pokrzywdzonymi
w sprawie, Sąd dokonał oceny zeznań w/w pod kątem ich wartości dowodowej. Należy jednak zauważyć, że opisując transakcje internetowe, głównie B. D. (1) podawała szczegóły i potrafiła umiejscowić konkretne zdarzenia w miejscu i czasie, co zostało potwierdzone zeznaniami J. D. (1). W ocenie Sądu, świadczyło
to o wiarygodności i bezstronności świadków. Ponadto, wskazali oni szereg okoliczności dotyczących obsługi prowadzonych kont, osób odpowiedzialnych za dostęp do bankowości elektronicznej ich kont oraz stosowanych zabezpieczeń - co Sąd uznał za przydatne
w sprawie.

Zważywszy na treść wyjaśnień oskarżonego w zakresie wskazanego w umowie z dnia
14 maja 2015 roku adresu korespondencyjnego przy ul. (...) w Ł.,
w sprawie w dniu 06 lutego 2018 roku przesłuchano świadka B. S. . Wyżej wymieniona zeznała, że nie zna M. J. podała, w/w nie zamieszkiwał w mieszkaniu, które ona wynajmuje od 2009 roku. Świadek nie była w stanie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego M. C. (1) podał jej adres zamieszkania jako adres do korespondencji w Banku. Co jednak ważne, B. S. zauważyła,
że w 2015 roku na adres świadka przychodziła korespondencja kierowana na nazwisko oskarżonego, najczęściej z Kancelarii (...), ale nie posiadała wiedzy na temat jakiejkolwiek korespondencji adresowanej z (...) Bank (...). Świadek ponadto zeznała,
że nigdy nie prosiła M. C. (2), aby założył rachunek bankowy w (...) Banku (...) ani w jakimkolwiek innym banku.

(T. III, k. 443-444 – protokół przesłuchania świadka)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. S. w całości. Jej depozycje pozwoliły przy tym w części podważyć wiarygodność wyjaśnień oskarżonego. Sąd zważył,
że świadek w swoich zeznaniach nie była stronnicza. Opisując okoliczności towarzyszące zamieszkaniu pod w/w adresem w Ł. podawała szczegóły i potrafiła umiejscowić konkretne zdarzenia w miejscu i czasie a ich treść uzupełniała zgromadzony w sprawie materiałem dowodowym, w związku z czym dawały podstawę do oparcia na nich ustaleń stanu faktycznego. Ponadto, zostały one dodatkowo uwiarygodnione przez czynności podjęte przez śledczych, którzy w drodze rozpytania na w/w okoliczność uzyskali stanowisko administratora w/w nieruchomości. Niewątpliwie jej adres był używany jako fikcyjny adres do dokonywani kolejnych przestępstw.

W celu weryfikacji wyjaśnień M. C. (1) w sprawie w dniu
23 stycznia 2018 roku przesłuchano również świadka J. K. - siostrę oskarżonego, która potwierdziła, że utrzymuje stały kontakt z bratem. Jak podała, w okresie maj - lipiec 2015 roku brat zamieszkiwał u niej w mieszkaniu, jednak nie pamięta jak długo, ponieważ po jakimś czasie wyprowadził się na ul. (...) do Schroniska dla Mężczyzn. Świadek zeznała, że w tamtym okresie oskarżony nie pracował, utrzymywał się z zasiłku dla bezrobotnych w wysokości 604,00 złotych miesięcznie. Co ważne, wskazała, że kwota zasiłku przelewana była na rachunek bankowy M. C. (1), prowadzony przez Bank (...) S.A., do którego posiadała upoważnienie. Z uwagi na jego problemy
z alkoholem, świadek upoważniona była do odbioru wspomnianego zasiłku. Zauważyła,
że nie przekazywała mu gotówki, tylko robiła dla niego zakupy, jak również płaciła za jego pobyt w Schronisku im. (...) w Ł. około 100,00 złotych. Jak podała, brat nie posiadał żadnych innych rachunków bankowych - poza tym jednym w (...) S.A., na który wpływał zasiłek otrzymywany z M.. Świadek osobiście prosiła M. C. (1) o założenie rachunku bankowego w celu przelewania zasiłku z M., a brat upoważnił ją do tego rachunku w momencie jego zakładania. Do rachunku została dołączona karta płatnicza, z której korzystała. Karta ta była imienna i została wydana na jej dane osobowe. Ponadto, brat nie wspominał, aby założył jakiś rachunek na prośbę innej osoby.
W tamtym czasie ani ona ani jej mąż nie posiadali żadnego samochodu. Brat w tamtym czasie również nie posiadał, a tym samym nie sprzedawał żadnego samochodu.

(T. III, k. 448-449 – protokół przesłuchania świadka)

Podczas rozprawy głównej w dniu 17 lipca 2018 roku świadek potwierdziła swoje wcześniejsze depozycje oraz dodatkowo zeznała, że oskarżony posiada rachunek bankowy
w banku (...) S.A. od 2014 roku. Rachunek w (...), którego jest współwłaścicielką, zakładała razem z oskarżonym. Brat nie miał dostępu do rachunku (...), ponieważ bała się, że może wszystko stracić, „przepić”. Mógł nie chodzić do M. do kasy, więc postanowiła namówić go na założenie w/w konta. Oskarżony musiał podpisać dokumenty, musiał okazać dowód osobisty. Wskazała, że M. C. (1) pracuje od 2017 roku w firmie (...). Utrzymuje abstynencję od pełnych dwóch lat, stara się o własne mieszkanie.

(T. IV, k. 606v-607 – protokół rozprawy głównej)

Zeznania J. K. Sąd uznał w całości za wiarygodne. Były one konsekwentne oraz spójne, a nadto zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego, którym - w części - Sąd dał wiarę, oraz zabezpieczoną dokumentacją bankową. Przedstawione przez świadka okoliczności założenia i prowadzenia konta w (...) S.A. nie budziły wątpliwości. Podobnie okoliczności towarzyszące podjętym przez nią działaniom w celu zapobieżenia roztrwonieniu przez oskarżonego środków na nie wpływających. Zeznania świadka były bowiem zgodne
z zasadami logiki, a jednocześnie pozostawały w zgodzie z treścią pozostałego materiału dowodowego. Sąd zważył, że świadek będący siostrą M. C. (1), tj. osobą bliską oskarżonemu, mógł mieć interes w koloryzowaniu lub przeinaczaniu faktów na jego korzyść. Sąd dostrzegł jednak, że pomimo tego, świadek w swoich zeznaniach nie była stronnicza. Rzeczowo opisując kolejne przedsiębrane przez siebie czynności, podawała szczegóły i potrafiła umiejscowić konkretne zdarzenia w miejscu oraz czasie, w związku
z czym jej depozycje dawały podstawę do oparcia na nich ustaleń stanu faktycznego.

Z uwagi na to, że w stosunku do M. C. (1) istniało podejrzenie
co do jego poczytalności, w toku postępowania przygotowawczego powołano biegłych lekarzy psychiatrów M. O. i G. K. , celem przeprowadzenia badania z udziałem w/w oskarżonego. Podczas badania M. C. (1) w dniu 19 kwietnia 2018 roku biegli nie stwierdzili u oskarżonego objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Stwierdzili natomiast zaburzenia osobowości oraz uzależnienie od alkoholu w fazie deklarowanej abstynencji, jednak w czasie dokonywania zarzucanych mu czynów rozumiał on ich znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Ponadto ustalono, że w/w może uczestniczyć w toczącym się postępowaniu
i jest zdolny do obrony w sposób samodzielny.

(T. III, k. 539-541- protokół wraz z opinią)

Jest oczywiste, że wiadomości specjalne ze swej istoty są atrybutem biegłych,
a kontrola opinii przez organ procesowy – siłą rzeczy – doznaje tu pewnych ograniczeń. Jednak obowiązkiem Sądu korzystającego z takiego dowodu, jest przeprowadzenie analizy
i oceny z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania oraz sprawdzenia zupełności opinii, kompletności materiałów będących jej podstawą, poprawności zastosowanych metod badawczych i przyjętych sposobów wnioskowania . Należy podkreślić, że opinia z dnia
19 kwietnia 2018 roku została złożona w formie pisemnej. W sprawach bardziej skomplikowanych, zwłaszcza gdy w celu wydania opinii należało przeprowadzić określone badania, obliczenia itp. opinia pisemna ma w praktyce procesowej większy walor. Pozwala bowiem na precyzyjniejsze prześledzenie badań i toku rozumowania biegłego, opartego na nich wynikach. Opinia biegłego jest dowodem, podlegającym – jak każdy dowód – kontroli
i ocenie organu procesowego. Dlatego też obowiązuje ustawowy wymóg, aby opinia zawierała sprawozdanie z przeprowadzonych przez biegłego czynności i dokonanych spostrzeżeń. Właściwa ocena opinii możliwa jest bowiem jedynie wówczas, gdy znane są wszystkie przesłanki, na których została oparta. Sąd Najwyższy jednoznacznie określił, że nie jest wystarczające przedstawienie przez biegłego ostatecznej konkluzji. Biegli powinni wskazać drogę, która doprowadziła ich do odpowiedzi na postawione pytania.
W szczególności, opinia powinna zawierać opis metod i sposobu przeprowadzenia badań oraz określenia porządku, w jakim je przeprowadzono, a także przytaczać wszystkie argumenty oparte na stwierdzonych okolicznościach, które mają związek z badanymi faktami
i są podbudowane fachowymi wyjaśnieniami biegłych. W tej właśnie części biegli uzasadniają swoje poglądy, wyrażone w końcowych wnioskach, i dlatego ta część powinna zawierać najwięcej materiału, opartego na specjalistycznej wiedzy ( wyrok SN z dnia
19 września 1973 roku, III KR 187/73 ). Wnioski opinii powinny dotyczyć jej przedmiotu, wskazanego przez organ procesowy w postanowieniu o powołaniu biegłego, a ponadto odpowiadać na wszystkie postawione pytania szczegółowe. Jeżeli wyniki badań nie pozwalają na wysunięcie kategorycznych wniosków, biegły powinien wypowiedzieć się co do stopnia ich prawdopodobieństwa. Ocena przydatności dowodowej tych ostatnich wniosków należy
do organu procesowego, a ostateczna do Sądu, i zależy od konfiguracji wszystkich dowodów ujawnionych w sprawie.

Znajdująca się w aktach sprawy opinia niewątpliwie spełnia powyższe wymogi. Z tych względów, Sąd uznał ją za jasną, rzetelną, wewnętrznie spójną i wyczerpującą. Ponadto, jej wiarygodność nie była kwestionowana przez strony jak i Sąd z urzędu nie dostrzegł potrzeby jej podważenia.

Ostatecznie, Sąd ocenił jako wiarygodne pozostałe zgromadzone w sprawie dokumenty. W ocenie Sądu, zostały one sporządzone w sposób rzetelny i fachowy, przez osoby uprawione, posiadające odpowiednie kompetencje oraz zgodnie z obowiązującymi procedurami. Nadto, ich autentyczności oraz prawdziwości treści w nich zawartych nie podważała żadna ze stron, jak również nie ujawniono w zgromadzonym materiale dowodowym innych dowodów mogących dać podstawę do zakwestionowania ich przez Sąd
z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdził, że M. C. (1) dopuścił się występku prania brudnych pieniędzy działając wspólnie i porozumieniu
z innymi ustalonymi osobami , który to czyn zostały mu zarzucony w akcie oskarżenia
z tym zastrzeżeniem, że w/w przestępstwa dokonał w warunkach powrotu
do przestępstwa.

M. C. (1) aktem oskarżenia z dnia 30 maja 2018 roku (data prezentaty) został oskarżony o to, że w okresie od dnia 14 maja 2015 roku do dnia 09 czerwca 2015 roku w bliżej nieustalonym miejscu, działając w krótkich odstępach czasu, wspólnie
i w porozumieniu z innymi osobami oraz w zamiarze ukrycia pochodzenia środków finansowych pochodzących z czynu zabronionego na szkodę podmiotu (...) J. D. (1), B. D. (1) z siedzibą w K. w dniu 14 maja 2015 roku założył w Banku (...) rachunek bankowy o numerze (...), na który w dniu 09 czerwca 2015 roku przyjął przelaną przez Ł. F. kwotę
25.600,00 złotych, pochodzącą z rachunków należących do pokrzywdzonych,

tj. o czyn z art. 299 §§1 i 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

(T. IV, k. 557-575 – akt oskarżenia)

Podczas rozprawy głównej w dniu 31 sierpnia 2018 roku Sąd uprzedził obecnych
o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu
na art. 299 §§1 i 5 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. i art. 12 k.k.

Prokurator wniósł o uznanie oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu
i wymierzenie kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

(T. IV, k. 639v – protokół rozprawy głównej)

Przestępstwo prania brudnych pieniędzy (art. 299 §1 k.k.) jest przestępstwem formalnym z narażenia. Dla stwierdzenia go należy wykazać nie tylko dokonanie przez sprawcę czynności wykonawczych, ale i świadomość posługiwania się przezeń wartościami majątkowymi o przestępczym pochodzeniu oraz wolę udaremnienia lub znacznego utrudnienia identyfikacji tych pieniędzy przez uprawnione organy. Do zrealizowania tego występku wystarczy, że odnośne działania mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia albo miejsca umieszczenia (ukrycia) przedmiotów lub wartości majątkowych pochodzących z czynu zabronionego.

W zakresie ustalenia przestępstwa pierwotnego stanowiącego źródło wartości majątkowych objętych czynnościami wykonawczymi związanymi z praniem brudnych pieniędzy, sąd zachowuje samodzielność jurysdykcyjną (art. 8 §1 k.p.k.). Przestępstwo zwane inaczej źródłowym, nie musi być stwierdzone odrębnym wyrokiem sądu.

Znamię „korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego” musi być udowodnione w postępowaniu karnym w taki sam sposób, jak wszystkie pozostałe znamiona przestępstwa z art. 299 §1 k.k. Ustawa nie wymaga przy tym ustalenia, by czyn, stanowiący źródło wartości majątkowych mających charakter „brudnych pieniędzy”, spełniał wszystkie znamiona przestępstwa. Sąd powinien ustalić te przedmiotowe elementy czynu „pierwotnego”, które pozwalają zakwalifikować go jako konkretny czyn zabroniony zawarty w ustawie karnej jak też wskazać tę kwalifikację.

Jak trafnie wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 02 lutego 2011 roku
sygn. akt II KK 159/10 dla realizacji znamion z art. 299 §1 k.k. konieczne jest,
by te wymienione w dyspozycji tego przepisu rzeczy, stanowiące przedmiot karalnych czynności wykonawczych, pochodziły z „korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego”. Oznacza to, że niezbędne jest ustalenie owego czynu oraz korzyści bezpośrednio lub pośrednio z niego odniesionej przez sprawcę lub inną osobę, a następnie wprowadzonej do obrotu. Uznanie danej osoby sprawcą „prania brudnych pieniędzy”, spenalizowanego w występku z art. 299 §1 k.k., wymaga wykazania mu świadomości posługiwania się wartościami majątkowymi o przestępczym pochodzeniu oraz wolę udaremniania lub znacznego utrudniania identyfikacji tych pieniędzy przez uprawnione organy. Podkreślenia przy tym wymaga, że warunkiem odpowiedzialności z art. 299 §1 k.k. jest, by przewidziane w nim wartości pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, zatem niezbędne jest ustalenie owego czynu oraz korzyści bezpośrednio lub pośrednio z niego odniesionej przez sprawcę lub inną osobę, a następnie wprowadzanej do obrotu.

Nie ulega więc wątpliwości, że przypisanie przestępstwa, o którym mowa
w art. 299 §1 k.k. wymaga precyzyjnego wykazania, że ściśle określony czyn zabroniony umożliwił oskarżonemu podejmowanie decyzji ekonomicznych, konsekwencją których ma być zalegalizowanie środków uzyskanych z tego przestępstwa. Przepisy art. 299 k.k. regulują problematykę odpowiedzialności za różne formy popełnienia przestępstwa. Jego istota polega na podejmowaniu działań zmierzających do wprowadzenia do legalnego obrotu gospodarczego lub finansowego pieniędzy lub innych środków płatniczych, papierów wartościowych czy szerzej mienia pochodzącego z działalności przestępczej.

Za kluczową w niniejszej sprawie należy uznać uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2013 roku sygn. akt I KZP 19/13 o mocy zasady prawnej, zgodnie z którą przedmiotem czynności wykonawczej przestępstwa określonego
w art. 299 §1 k.k. są wymienione w tym przepisie „środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości” pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z popełnienia czynu zabronionego. Sprawcą przestępstwa określonego w art. 299 §1 k.k. może być również sprawca czynu zabronionego, z którego popełnieniem związana jest korzyść stanowiąca przedmiot czynności wykonawczej.

Nie ulega wątpliwości, że w niniejszym postępowaniu korzyści stanowiące przedmiot przestępstwa z art. 299 §1 k.k. pochodziły bezpośrednio z popełnienia przestępstwa nieuprawnionej ingerencji w konta bankowe pokrzywdzonego podmiotu (...) J. D. (1), B. D. (1) z siedzibą w K. przez nieustalone osoby. Natomiast sam oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jak wspomniano już powyżej przy ocenie jego wyjaśnień niewiarygodnym, nielogicznym a przede wszystkim sprzecznym
z doświadczeniem życiowym pozostawało, że podsądny miał założyć konto i udostępnić
je osobie trzeciej (rzekomo nieustalonej (...)) nieodpłatnie – przy czym samej sumy
za dokonanie w/w nie zdołano ustalić.

Zabronione zachowanie może polegać na przyjmowaniu, przekazywaniu lub wywozie za granicę, pomocy w przenoszeniu własności lub posiadania, a także na podejmowaniu innych czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia. W niniejszej sprawie działanie oskarżonego polegało na tym, że w okresie od dnia 14 maja 2015 roku do dnia 09 czerwca 2015 roku w bliżej nieustalonym miejscu (gdyż miejsca działania osób dokonywujących włamań na konta pokrzywdzonych nie zdołano ustalić), działając w krótkich odstępach czasu, wspólnie
i w porozumieniu z innymi osobami oraz w zamiarze ukrycia pochodzenia środków finansowych pochodzących z czynu zabronionego w dniu 14 maja 2015 roku założył
w Banku (...) rachunek bankowy o numerze (...), na który w dniu 09 czerwca 2015 roku przyjął przelaną przez Ł. F. kwotę 25.600,00 złotych, pochodzącą z rachunków należących do pokrzywdzonych.

W literaturze wskazuje się na etapy (tzw. prania) podejmowane w stosunku
do tzw. brudnych pieniędzy:

1.  umiejscowienie (placement) - polega na wprowadzeniu nielegalnych środków do systemu finansowego (zwykle poprzez wpłatę na konto) i obchodzenie kontroli wpłat przez dzielenie całej kwoty na mniejsze sumy, poniżej progu rejestracji;

2.  integracja/legitymizacja (integration), która polega na „dorobieniu” legalnego świadectwa dla pieniędzy i może polegać na zmieszaniu pieniędzy pochodzących
z „prania” z dochodami legalnymi.

Jak ustalono, w dniu 14 maja 2015 roku około godz. 12:22, M. C. (1) w oddziale w Ł. przy ul. (...). (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą
w K., zawarł umowę rachunku, umowę o kartę płatniczą do rachunku (kartę debetową) oraz umowę o korzystanie z systemów bankowości elektronicznej dla klientów indywidualnych. Na podstawie w/w umowy Bank prowadził dla M. C. (1) konto osobiste „D. w PLN” o numerze (...), założone przez niego wyłącznie w celu przyjęcia środków pochodzących
z przestępstwa, rachunek oszczędnościowo – rozliczeniowy w EUR o numerze (...) oraz otwarte konto oszczędnościowe w PLN o numerze (...). Ponadto, do konta zostały mu wydane karty płatnicze:
„(...)” oraz (...)

Następnie, w dniu 08 czerwca 2015 roku z kont o numerze (...) oraz (...) prowadzonych przez (...)
w (...) S.A. na rzecz firmy (...) (...) J. D. (1), nastąpiły dwie nieuprawnione transakcje, poprzez dokonanie przelewu pieniędzy w kwocie 17.000,00 złotych oraz 24.000,00 złotych (łącznie: 41.000,00 złotych) z w/w kont na konto o numerze (...) prowadzone przez Bank (...) S.A., na rzecz Ł. F.. Powyższa transakcja nie była zlecana oraz nie została autoryzowana przez właściciela J. D. (1) czy pełnomocnika B. D. (1).

Ostatecznie Ł. F., przebywając na terenie A. od dnia 09 czerwca 2015 roku, Ze swojego rachunku bankowego o numerze (...)
w okresie od 09 do 11 czerwca 2015 roku dokonał szeregu płatności oraz wypłat gotówki
w różnych częściach Wielkiej Brytanii; a w dniu 09 czerwca 2015 roku z w/w rachunku dokonał przelewu środków w kwocie 25.600,00 złotych na rachunek założony w celu prania brudnych pieniędzy o numerze (...), prowadzony od dnia
14 maja 2015 roku przez (...) Bank (...) S.A. na rzecz M. C. (1) – tytułem „kupno samochodu”. Powyższe środki zostały zablokowane na rachunku M. C. (1) jako pochodzące z przestępstwa w dniu 15 czerwca 2015 roku, a następnie postanowieniem Prokuratora prowadzącego postępowanie z dnia 13 kwietnia 2017 roku w sprawie sygn. akt (...) jako dowody rzeczowe zostały zwrócone na konto pokrzywdzonych B. i J. D. (1) prowadzone przez (...) S.A.
I Oddział w K..

Jest to o tyle ważne, że omawiane przestępstwo jest przestępstwem formalnym -zachowanie sprawcy sprowadza się do udaremnienia lub znacznego utrudnienia przeprowadzenia wskazanych czynności. Jednakże nie jest konieczne, by udaremnienie lub znaczne utrudnienie faktycznie miały miejsce. Wystarczy, że czyn sprawcy mógł spowodować taki skutek (tak: Górniok (w:) Górniok i in., t. 2, s. 454; Zawłocki (w:) Wąsek II, s. 1212; Wróbel (w:) Zoll III, s. 657-658).

W rozpatrywanej sprawie działanie oskarżonego M. C. (1) miało na celu udaremnienie lub znacznie utrudnienie stwierdzenie przestępnego pochodzenia przyjętych przez niego środków pieniężnych. Oskarżony przyjmując na swoje konto pieniądze od Ł. F., zmierzał do ukrycia, że są to pieniądze pochodzące z oszustwa bankowego.

Ustalając, że zachowanie oskarżonego M. C. (1) zrealizowało formę zjawiskową sprawstwa bezpośredniego, Sąd miał świadomość, że rozróżnienie pomocnictwa, współsprawstwa i sprawstwa, w przypadku prania brudnych pieniędzy, jest kwestią płynną i może zostać przeprowadzone wyłącznie na gruncie okoliczności konkretnej sprawy. Decydujący okazał się przy tym wkład, jaki dane zachowanie wniosło w popełnienie przestępstwa ( por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 4 lipca 2013 roku, sygn. akt II AKa 151/13). W niniejszej sprawie - w ocenie Sądu - zachowanie oskarżonego stanowiło na tyle istotny wkład w działalność przestępczą całej grupy, by przypisać mu odpowiedzialność karną
w postaci sprawstwa. Uczestniczył on bowiem na tym etapie przestępczego procederu,
w którym uzyskane z przestępstwa wartości pieniężne materializują się i trafiają
do powszechnego obiegu, zacierając jednocześnie swoje pochodzenie. Pozostawało zatem uznać, że oskarżony dokonał popełnienia czynu z art. 299 §1 k.k., w tym w warunkach
§5 działając w porozumieniu z innymi ustalonymi bądź nie osobami. W doktrynie nie budzi wątpliwości, że przez „działanie w porozumieniu” należy rozumieć nie tylko sprawstwo, współsprawstwo, lecz wszelkie formy opartego na porozumieniu współdziałania przestępnego (w tym pomocnictwo) (por. Kodeks karny. Komentarz, A. M., Lex 2010). Zarzut przedstawiony przez Prokuratora należało jednakże uzupełnić o ustalenie, że M. C. (1) dopuścił się zarzucanego czynu w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, bowiem samego czynu dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia z dniem 18 października 2013 roku kary łącznej 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 30 marca 2011 roku w sprawie sygn. akt IV K 180/11 za przestępstwa podobne umyślne – czyny z art. 279 §1 k.k.
w zw. z art. 64 §2 k.k. oraz art. 286 §1 k.k. i art. 297 §1 k.k. i art. 270 §1 k.k.
w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k.

- czym wyczerpał łącznie znamiona przestępstwa z art. 299 §§1 i 5 k.k.
w zw. z art. 64 §1 k.k. i art. 12 k.k.

Uznając sprawstwo i winę oskarżonego M. C. (1) w zakresie zarzuconego mu czynu za udowodnione, Sąd przystąpił do wymiaru kary.

Rozważając aspekt wymiaru kary za przypisane oskarżonemu przestępstwo, Sąd miał na względzie dyrektywy ogólne tego wymiaru zamieszczone w art. 53 §1 k.k. oraz dopełniające je dyrektywy szczegółowe opisane w §2 tego przepisu. Zgodnie z tym przepisem, statuującym przesłanki wymiaru kary, sąd orzeka karę według swojego uznania,
w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Nadto wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących
na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości
i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego.

Mając powyższe na uwadze, poczytując na niekorzyść oskarżonego M. C. (1), że był wcześniej wielokrotnie karany (w tym za przestępstwa podobne)
i odpowiadanie w warunkach powrotu do przestępstwa, Sąd wymierzył oskarżonemu
na podstawie art. 299 §1 w zw. z §5 k.k. karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności,
o czym orzekł w punkcie I. wyroku.

Orzeczona kara - jako minimalna za w/w czyn - plasuje się zdecydowanie bliżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, która wynosi od roku do 10 lat pozbawienia wolności powiększonej odpowiednio o zaostrzenie kary wynikające z odpowiedzialności karnej
w warunkach powrotu do przestępstwa. Sąd miał na uwadze rozmiary działalności przestępczej prowadzonej przez oskarżonego. Wprawdzie współdziałał on w oszustwach bankowych na rzecz niewielu podmiotów (przelewy nastąpiły z kont pokrzywdzonych: B. D. (1), J. D. (1) i (...) J. D. (1)), jednak kwoty wyłudzone od poszczególnych pokrzywdzonych były znaczne. W ocenie Sądu, nie bez znaczenia przy tym pozostawało, że oskarżony nie odgrywał wiodącej roli w tym przestępczym procederze. W toku prowadzonego śledztwa osób bezpośrednio zaangażowanych w ingerencję systemów informatycznych nie udało się jednak ustalić. Wprawdzie przepis art. 69 §1 k.k. w zw. z art. 4 §1 k.k. (w brzmieniu obowiązujący do dnia 01 lipca 2015 roku, gdyż samego czynu oskarżony dopuścił się w okresie od dnia 14 maja 2015 roku do dnia 09 czerwca 2015 roku) wprowadzał możliwość warunkowego zawieszenia wykonania w/w kary, jednak indywidulane okoliczności sprawy, jak i odpowiadanie oskarżonego w warunkach powrotu do przestępstwa, nie pozwoliły na uznanie, że karą adekwatną wobec niego może być kara z dobrodziejstwem jej warunkowego zawieszenia – tym bardziej, że jak wynika z K. wcześniej wymierzone tak kary swoich celów nie spełniały. Jedynie orzeczona w powyższej postaci kara, czyni zadość prewencji ogólnej, albowiem dąży do wzbudzenia u osób pokrzywdzonych przekonania, że brak poszanowania dla obowiązującego prawa rodzi szereg niekorzystnych konsekwencji, a sprawca, nawet
po wielu latach, musi ponieść surowe tego skutki, przewidziane w kodeksie karnym.

Ostatecznie na podstawie art. 624 §1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia
23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223
ze zm.), w punkcie II. wyroku Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych i nie wymierzył mu opłaty. Orzekając o kosztach postępowania, Sąd miał na względzie sytuację finansową oskarżonego, który aktualnie osiąga minimalne dochody, a wcześniej korzystał z pomocy Miejskiego Ośrodka (...) w Ł..