Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 6 września 201 roku Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. postanowił zaliczyć K. B. do osób niepełnosprawnych. Stopień niepełnosprawności określono na lekki na stałe . Jako kod przyczyny niepełnosprawności wskazano 06-E i 02-P.

K. B. odwołał się od tego orzeczenia.

Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) orzeczeniem z 7 grudnia 2017 r. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Odwołanie od powyższego orzeczenia wniósł K. B. domagając się jego zmiany. Odwołujący się podniósł , że jego stan zdrowia uzasadnia ustalenie u niego umiarkowanego stopnia niepełnosprawności . Ponadto wyższy stopnień niepełnosprawności dałby mu krótszy czas pracy i inne przywileje z tym związane ( k 103) .

W odpowiedzi na odwołanie Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) wniósł o jego oddalenie, podając na uzasadnienie swojego stanowiska argumenty tożsame z tymi, które legły u podstaw wydania zaskarżonej decyzji:

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Orzeczeniem z dnia 6 września 2017 roku Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w B. postanowił zaliczyć K. B. do osób niepełnosprawnych. Stopień niepełnosprawności określono na lekki na stałe . Jako kod przyczyny niepełnosprawności wskazano 06-E i 02-P .

Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) orzeczeniem z 7 grudnia 2017 r. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Powyższe ustalono na podstawie akt Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności - prawdziwości tych dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała.

Powołany przez Sąd biegły sądowy z zakresu neurologii dla wydania opinii przeanalizował dokumentację medyczną odwołującego się , przeprowadził również wywiad i wykonał badanie przedmiotowe .

W oparciu o powyższe biegły stwierdził , że odwołujący się spełnia warunki do ustalenia u niego lekkiego stopnia niepełnosprawności z zakresu symbolu 10-N na stałe .

W wydanej opinii uzupełniającej biegły podtrzymał powyższe stanowisko .

/ opinia k 16 – 19 , opinia uzupełniająca k 87 - 88 /

Odwołujący się nie wniósł zastrzeżeń do treści tej opinii .

(...) nie wniósł zastrzeżeń do treści tej opinii.

Powołany przez Sąd biegły sądowy z zakresu psychiatrii dla wydania opinii przeanalizował dokumentację medyczną odwołującego się , przeprowadził również wywiad i wykonał badanie przedmiotowe .

W oparciu o powyższe biegły stwierdził , że odwołujący się spełnia warunki do ustalenia u niego lekkiego stopnia niepełnosprawności z zakresu symboli 02-P .

/ opinia k 53 – 57/

Odwołujący się nie wniósł zastrzeżeń do treści tej opinii .

(...) nie wniósł zastrzeżeń do treści tej opinii.

Sąd dał wiarę powyższym opiniom ponieważ zostały sporządzone przez fachowców , a nadto opinie te są spójne i należycie umotywowane . Biegli szczegółowo opisali stan zdrowia odwołującego się , przedłożoną dokumentację , przebieg badania , w sposób jasny uzasadnili wnioski . Podkreślenia wymaga , że biegli, którzy sporządzali opinie w sprawie są długoletnimi biegłymi . Sąd uznał więc, że brak powodów do dopuszczania dowodu z opinii uzupełniającej biegłego , lub opinii innego biegłego .

Sąd miał przy tym na względzie treść wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 18 lutego 1974 r. II CR 5/74/LexPolonica nr 325852/ stwierdzającego , że „okoliczność, że opinia biegłych nie ma treści, odpowiadającej stronie, zwłaszcza gdy wypowiadało się kilka kompetentnych pod względem fachowym zespołów biegłych, nie może uzasadniać przeprowadzenia dowodu z opinii dalszych biegłych. Za nieuzasadnione należy uznać stanowisko, według którego nie wolno zaniechać przeprowadzenia dowodu z opinii dalszych biegłych, jeżeli dotychczas opracowane opinie biegłych nie dają podstaw do rozstrzygnięcia sprawy w sensie twierdzonym przez stronę. Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona.”

Sąd Rejonowy ustalając powyższy stan faktyczny oparł się także na dokumentach prywatnych jak i dokumentacji urzędowej zgromadzonej w sprawie, których moc dowodowa w świetle przepisów art. 244 i 245 kpc nie budziła żadnych wątpliwości, i nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd oceniał wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału (art. 233 § 1 k.p.c.), mając na uwadze że przepis art. 233 § 1 k.p.c. zobowiązuje Sąd do oceny konkretnych dowodów i w związku z całym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, jak również i to, że swobodna ocena dowodów nie jest całkowicie dowolna, a normy swobodnej oceny dowodów wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i wiążąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego (por. orzeczenie SN z dnia 10 czerwca 1999r., sygn. akt II UKN 685/98, OSNAPiUS 2000, numer 17, poz. 655).

Mając powyższe na względzie Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:

1) znaczny,

2) umiarkowany,

3) lekki.

Art. 4 powołanej ustawy definiuje stopnie niepełnosprawności . I tak :

Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę mającą naruszoną sprawność organizmu:

1) niezdolną do podjęcia zatrudnienia,

2) zdolną do wykonywania zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej albo w zakładzie aktywizacji zawodowej,
wymagającą niezbędnej w celu pełnienia ról społecznych stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu zdolną do wykonywania zatrudnienia na stanowisku pracy przystosowanym odpowiednio do potrzeb i możliwości wynikających z niepełnosprawności, wymagającą w celu pełnienia ról społecznych częściowej lub okresowej pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu zdolną do wykonywania zatrudnienia, nie wymagającą pomocy innej osoby w celu pełnienia ról społecznych.

O stopniu niepełnosprawności orzekają / zgodnie z treścią art. 6 ustawy / :

1) powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności - jako pierwsza instancja,

2) wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności - jako druga instancja.

Od orzeczenia wojewódzkiego zespołu przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminie 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem wojewódzkiego zespołu, który orzeczenie wydał. Jeżeli wojewódzki zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, wydaje orzeczenie, w którym uchyla lub zmienia zaskarżone orzeczenie.

W przedmiotowej sprawie ustalono , że odwołujący się nie spełnia warunków do ustalenia u niego innego stopnia niepełnosprawności niż lekki – według powołanych przepisów .

W tej sytuacji brak podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia w tym zakresie .

W sprawie ustalono również , że niepełnosprawność odwołującego się powinna być określona również symbolem 10 – N . Wobec powyższego w tym zakresie zaskarżoną decyzję zmieniono .

Wobec powyższego stanu faktycznego i prawnego, na zasadzie art. 477 /14 / § l i 2 kpc, orzeczono jak w sentencji .

Sędzia

Z

1/ odnotować zwrot uzasadnienia w kontrolce

2/ odpis wyroku z uzasadnieniem dor odwołującemu się / z pouczeniem o apelacji /

3/ kal 14 dni

BB 27 lutego 2019 roku