Pełny tekst orzeczenia

1.Przewodniczący:

1.SSO Ewa Rusin

1.Protokolant:

1. Magdalena Telesz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 908/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 czerwca 2022 roku sygnatura akt II K 318/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

1.4.  Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. K.

Oskarżony nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego

Informacja Krajowego Rejestru Karnego z dnia 5.10.2022r.

k.159

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Informacja Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy, który nie podlega kwestionowaniu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1.Obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia (art. 438 pkt 2 kpk) tj. art. 410 kpk w zw. z art. 7 kpk poprzez przeprowadzenie dowolnej oceny zeznań pokrzywdzonej, świadka K. K. oraz wyjaśnień oskarżonego
i uznaje ich za wzajemnie uzupełniające się, spójne i jasne w zakresie sprawstwa oskarżonego skutkiem czego Sąd poczynił błędne ustalenia faktyczne co do czasu trwania działania sprawcy oraz zamiaru oskarżonego co doprowadziło Sąd do uznania , że oskarżony wypełnił znamiona czynu z art. 193 kk, podczas gdy informacje wynikające z tych dowodów są rozbieżne i niepełne albowiem ani pokrzywdzona ani świadek nie mieli wiedzy, ile czasu faktycznie przebywał oskarżony w należącym do niej lokalu a oskarżony nie potwierdził aby przebywał tam w sposób ciągły, co uzasadniałoby przypisanie mu takiego okresu działania nadto z przeprowadzonych dowodów nie wynika, aby oskarżony miał zamiar popełnienia czynu, natomiast z zeznań pokrzywdzonej można wnioskować, że przedmiotowy lokal nie zapewniał jej potrzeb bytowych ani poczucia bezpieczeństwa i prywatności, nie pełnił dla niej funkcji mieszkalnej, co uniemożliwia ostatecznie uznanie, że doszło do popełnienia prze oskarżonego czynu z art. 193 kk ;

2. Obrazy przepisów prawa materialnego
w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu (art 438 pkt 1 kpk) poprzez przeprowadzenie błędnej wykładni art. 193 kk i uznanie, że przepis ten obejmuje ochroną prawną lokale, w których nikt nie mieszka, co miało miejsce w niniejszym przypadku, podczas gdy wykładnia literalna jak i celowościowa tego przepisu wskazują, że przepis ten nie chroni cudzego mienia (bez względu na jego funkcję) a wyłącznie wolność osoby od zakłóceń oraz przeszkód w korzystaniu z lokalu, który stanowi dla danej osoby miejsce wypoczynku oraz chroni prywatność tej osoby , co w niniejszym stanie faktycznym nie nastąpiło albowiem lokal mieszkalny na dzień 30 października 2020 roku był pusty, pokrzywdzona nie wynajmowała go nikomu, sama również nie zaspokajała w nim własnych potrzeb mieszkaniowych, nadto przedmiotem ochrony jest możliwość dysponowania lokalem zaś z przeprowadzonego materiału dowodowego wynika, że pokrzywdzona cały czas mogła nim władać i korzystać z niego , co oznacza, że zachowanie oskarżonego nie mogło spowodować naruszenia miru domowego pokrzywdzonej w przedmiotowym lokalu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ponieważ oba zarzuty apelacyjne dotyczą tego samego czynu, zostaną omówione łącznie.

Zarzut obrazy przepisów procedowania z art. 438 pkt 2) kpk może dotyczyć jedynie niezgodności przebiegu postępowania z wymogami prawa procesowego poprzez zaniechane wypełnienia konkretnych nakazów lub naruszenie zakazów proceduralnych, ewentualnie przepisów dotyczących samego orzekania, czy konstruowania orzeczenia. (vide: wyrok SN z dnia 8 września 2009 r., WA 26/09, OSNwSK 2009/1/1844), która to obraza przepisów nadto musi skutkować wpływem na treść wyroku. Takie błędy w badanej sprawie nie wystąpiły.

W odniesieniu do prawidłowości sądowej oceny dowodów zarzuty apelacji nie przekonują, by nastąpiła ona z obrazą prawa procesowego art. 7 kpk i art. 410 kpk. Uznanie - przy zastosowaniu kryteriów tego przepisu - za wiarygodne jednych dowodów i odrzucenie wiarygodności innych to prawidłowy proces ocenny, zaś następcze oparcie ustaleń faktycznych na dowodach ocenionych jako wiarygodne nie może zostać potraktowane jako obrazą art. 7 kpk tylko dlatego, iż ustalenia te nie są akceptowane przez apelującego.

Ustalenia faktyczne sąd I instancji poczynił m. in. w oparciu o pozytywną ocenę wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, w których podał cyt. „ przyznaję, że w dniu 30 października 2020r. świadomie naruszyłem mir domowy mieszkania na ul. (...) należącego do K. B.. Posiadałem klucze zapasowe do tego mieszkania ponieważ wcześniej wynajmowałem je od K.….oryginalne klucze oddałem właścicielce przy eksmisji, ale przed tym dorobiłem sobie kopie kluczy…w tym mieszkaniu przebywałem okazjonalnie…” k. 55, które to wyjaśnienia powinny być znane apelującej obrońcy. Z tymi wyjaśnieniami korelują - słusznie uznane za wiarygodne - zeznania pokrzywdzonej, która wskazała, iż po eksmisji oskarżonego do 30 października 2020r. jej mieszkanie stało puste, po tej dacie pokrzywdzona przybyła do lokalu w dniu 22 grudnia 2020r., zastała w nim nie tylko oskarżonego, ale także jego liczne rzeczy osobiste a nawet 3 koty. Zatem z czego miałby wynikać naprowadzana obraz prawa procesowego skutkująca błędnymi ustaleniami faktycznymi, tego nie sposób stwierdzić. Z pewnością nie wynika z podnoszonych przez apelującego okoliczności, że przedmiotowy lokal nie zapewniał potrzeb bytowych ani poczucia bezpieczeństwa i prywatności oraz nie pełnił funkcji mieszkalnej dla pokrzywdzonej.

Równie błędnie apelująca dokonała wykładni przepisu art. 193 kk, podnosząc, że ów przepis nie obejmuje ochroną prawną lokali, w których nikt nie mieszka, nie chroni prawa własności lokalu.

Obraza prawa materialnego polega na tym, że do prawidłowo skonstruowanego stanu faktycznego sąd zastosował przepis, choć tego nie mógł zrobić, bądź też mimo tego, że był zobowiązany dany przepis zastosować, tego nie uczynił. Takie okoliczności w niniejszej sprawie także nie występują.

Wszak przywołany przepis penalizuje prawo człowieka do spokojnego zamieszkania, korzystania z lokali użytkowych i innych pomieszczeń ( gdzie np. jest prowadzona działalność gospodarcza) czy ogrodzonej działki gruntu, wolnego od zakłóceń przez osoby, których tam nie pożąda. Pokrzywdzona eksmitując oskarżonego z przedmiotowego lokalu i następnie zamykając drzwi wejściowe na klucz dostatecznie i nader czytelnie wyraziła swą wolę, by nikt – także i oskarżony- do tego lokalu bez jej zgody nie wchodził.

3.2.

3. Rażącej niewspółmierności orzeczonej kary

(art. 438 pkt 4 kpk) poprzez nienadanie występującym w sprawie okolicznościom łagodzącym dostatecznej mocy i w konsekwencji wymierzenie za czyn z art. 193 kk kary 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 288 § 1 kk kary 6 miesięcy pozbawienia wolności a następnie wymierzenie kary łącznej 8 miesięcy pozbawienia wolności a więc bliżej maksymalnego wymiaru kary (w kierunku zasady kumulacji) , podczas gdy biorąc pod uwagę postawę sprawcy, jego dotychczasowy styl życia oraz zachowanie po popełnieniu czynu w szczególności niekaralność, przyznanie się do winy, przeproszenie pokrzywdzonej za swoje zachowanie, wyrażenie skruchy i chęci naprawy szkody (jeszcze w toku sprawy), uzasadnione było co najmniej warunkowe umorzenie postępowania a w przypadku skazania zastosowanie kary łagodniejszego rodzaju.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Także i ten zarzut okazał się chybiony. Sąd I instancji wymierzył oskarżonemu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia przewidzianego w art. 193 kk i z art. 288 § 1 kk, połączył kary jednostkowe w łączną z zastosowaniem zasady częściowej absorpcji, w dodatku tak orzeczoną karę łączną warunkowo zawiesił na okres próby ( na najkrótszy możliwy okres 1-go roku), co zostało wzmocnione obowiązkiem probacyjnym naprawienia szkody za dokonane uszkodzenie mienia pokrzywdzonej. Tego rodzaju orzeczenie kończące postępowanie spełnia wszystkie kryteria zawarte w art. 53 § 1 i § 2kk i bynajmniej nie stanowi dla oskarżonego ponadprzeciętnej dolegliwości.

Wypada przypomnieć, że od daty uszkodzenia samochodu pokrzywdzonej i wyrządzenia szkody oszacowanej na 4200 złotych ( czynu przyznanego przez oskarżonego) upłynęło blisko 2 lata, a oskarżony nie podjął żadnych realnych działań, by ową szkodę naprawić, choć pracuje zarobkowo, a nawet zebrał środki na ustanowienie obrońcy z wyboru.

Dla podjęcia w ogóle rozważań o możliwości warunkowego umorzenia postępowania niezbędnym jest wykazanie, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne ( art. 66 § 1 kk). W treści apelacji brak jakiegokolwiek odniesienia do tych przesłanek w zakresie każdego z przypisanych czynów ( stopień społecznej szkodliwości ocenia się w odniesieniu do okoliczności przedmiotowo – podmiotowych tego czynu, a nie podnosząc okoliczności zachowania się oskarżonego po jego dokonaniu (niekaralność, przyznanie się do winy, przeproszenie pokrzywdzonej za swoje zachowanie, wyrażenie skruchy i chęci naprawy szkody), bo te są wymienione jako kolejne warunki z art. 66 § 1 kk).

Sąd odwoławczy z urzędu warunków dla warunkowego umorzenia także się nie dostrzega.

Wniosek

1.  Uchylenie rozstrzygnięcia w przedmiocie kary łącznej (pkt III)

2.  Zmianę zaskarżonego orzeczenia
w pkt I części dyspozytywnej wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu z art. 193 kk oraz w pkt II części dyspozytywnej wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres próby wynoszący rok, ewentualnie wymierzenie kary trzech miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby wynoszący rok;

3.  W sytuacji nieuwzględnienia wniosków w pkt 2. ( w szczególności uniewinnienia oskarżonego):

a.  o zmianę orzeczenia poprzez warunkowe umorzenie postepowania karmnego co do każdego z czynów , tj. z pkt I i II części dyspozytywnej wyroku, łącznie na okres próby wynoszący rok albo

b.  zmianę orzeczenia co do kary
i wymierzeni a czyn z pkt I części dyspozytywnej wyroku kary dwóch miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z pkt II części dyspozytywnej wyroku trzech miesięcy pozbawienia wolności i w związku z tym na podstawie art. 85 kk i art. 86 kk wymierzenie kary łącznej czterech miesięcy pozbawienia wolności,
w zawieszeniu na okres próby wynoszący rok;

4 ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji;

5. zwolnienie oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych związanych z postepowaniem odwoławczym

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Żaden z alternatywnych wniosków apelacyjnych nie okazał się zasadny, o czym przesądza argumentacja w sekcjach 3.1 i 3.2 wyżej i jako takie nie stanowią podstawy do postulowanego orzeczenia reformatoryjnego, względnie kasatoryjnego w rozumieniu art. 437 § 2 kpk, nie wystąpiły także okoliczności o jakich mowa w art. 440 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie skazujące.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1. Nieskuteczność zarzutów apelacyjnych.

2. Sąd I instancji poczynił trafne ustalenia faktyczne, a następnie ich prawidłową subsumpcję, skutkującą słusznym skazaniem oskarżonego.

3. Ponadto w sprawie nie wystąpiły podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu apelacyjnego.

4. Wymierzoną karę łączną pozbawienia wolności z zastosowaniem dobrodziejstwa probacji ocenić należy jako wyjątkowo umiarkowaną. To kara przede wszystkim wychowawcza wobec oskarżonego, odpowiada też pozostałym kryteriom art. 53 kk.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O należnych Skarbowi Państwa kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art.636 § 1 kpk i art.627 kpk oraz na podstawie art.8 w zw. z art.3 ust.3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r./tj. DZ. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./, zasądzając je od oskarżonego wobec przegrania apelacji

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie skazujące

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana