Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 51/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. J.

Wyrok k. 2849-2861

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. J. od 2005 r. pracowała w banku (...) w Oddziale w T. Pracowała w tym banku do końca września 2013r., z przerwą na wychowanie dziecka, w charakterze starszy asystent, a następnie doradca klienta z funkcją kasjera. Od marca 2014 r. pracowała w (...) w placówce w T. Pracowała w charakterze starszego doradcy. W okresie od 02.05.2016 r. do 01.10.2017 r. zajmowała stanowisko Kierownika P. A. (...) w T. Oskarżona w w/w P. zatrudniona była do dnia 31.05.2021 r., chociaż faktycznie po raz ostatni była w miejscu pracy w dniu 13.05.2021 r. Została zwolniona w oparciu o art. 52§1 pkt. 1 kp.

W trakcie pracy w (...), a przede wszystkim w A. (...), oskarżona A. J. zagarniała pieniądze klientów banku, których stale obsługiwała. Były to najczęściej osoby starsze, które nie miały dostępu do bankowości elektronicznej, przez internet. Nawiązywała z nimi bliższy kontakt, ze wzajemnością dzieliła się z nimi sprawami osobistymi. Klienci obsługiwani przez oskarżoną, nie chcieli korzystać z usług innych pracowników A. (...). Oskarżona utrzymywała z nimi kontakt telefoniczny, wysyłała życzenia świąteczne, informowała o nieobecności w pracy.

Oskarżona stosowała różne metody w celu przejęcia pieniędzy klientów. Zakładała fikcyjne rachunki i lokaty, podrabiając stosowne dokumenty, w tym potwierdzenia wpłat i przelewów, które drukowała dla klientów, ale nie zatwierdzała do systemu bankowego. Sporządzała dokumenty w postaci potwierdzenia wypłat i przelewów, które podkładała pokrzywdzonym osobom do podpisania, którzy nie byli tego świadomi. Także przelewała pieniądze pomiędzy rachunkami osób pokrzywdzonych, w celu ich wypłacenia lub ukrycia swojej działalności. Korzystała przy tym z telefonów pokrzywdzonych w celu autoryzacji, a następnie kasowała smsy. Oskarżona posunęła się nawet do przyjazdu do pokrzywdzonych w celu przyjęcia od nich pieniędzy na rzekomo otwarte lokaty. Namawiała ofiary do otwierania lokat, kusząc wyższym oprocentowaniem, niezgodnym z faktycznie ustalonym przez bank.

Swoją niezgodną z prawem działalność oskarżona rozpoczęła w (...) w 2012 r. wobec pokrzywdzonych małżeństwa A. i K. K. (2), którzy w w/w banku oraz w A. (...) posiadali rachunki o numerach: (...), (...) oraz (...). W 2012 r. pokrzywdzonych zaczęła obsługiwać oskarżona. W dniu 02.04.2012 r., za namową oskarżonej, K. K. (2) zawarła umowę lokaty nr (...), na którą przelała pieniądze w kwocie 25 500 zł. Następnie w dniu 27.04.2012 r. na rachunek (...) przelana została kwota 20 049,13 zł, w związku z likwidacją jednostek uczestnictwa (...) (...). Następnej wpłaty dokonali w dniu 07.05.2012 r. w kwocie 20 100 zł. W rzeczywistości zarówno lokata, jak i wpłaty nie zostały zrealizowane, zaś oskarżona przywłaszczyła w/w pieniądze, natomiast w dniu 08.01.2013 r. zamknęła rachunek. Oskarżona podłożyła stosowne dokumenty w postaci wypłaty i likwidacji konta do podpisania. Kolejnych wpłat pokrzywdzeni dokonali w dniach 09.04.2019 r. i 08.03.2021 r. odpowiednio w kwotach 40 000 zł i 20 000 zł, przy czym oskarżona rozbiła je na dwie części po 20 000 zł i po 10 000 zł. Z tych wpłat zaksięgowano w dniu 08.03.2021 r. kwotę 10 000 zł na rachunek (...), którą wypłacono w dniu 16.03.2021 r. oraz w dniu 09.04.2019 r. na rachunek (...) kwotę 20 000 zł, wypłata nastąpiła w dniu 23.07.2019 r. Pokrzywdzeni nie mieli świadomości wypłat pieniędzy, zaś oskarżona podłożyła K. K. (2) do podpisania potwierdzenia wypłat kwot 20 000 i 10 000 zł.

Następną osobą pokrzywdzoną była R. S. (1), która w dniach 18.03.2014 r. i 09.04.2014 r. wpłaciła kwoty 16 218,02 zł i 9047,23 zł, łącznie 25 265,25 złotych. Pokrzywdzona otrzymała od oskarżonej potwierdzenia tych dwóch wpłat. Jednak oskarżona nie przekazała tych pieniędzy na rachunek pokrzywdzonej, tylko je przywłaszczyła.

E. G. (1) posiadała w A. (...) trzy rachunki o nr (...) (...), (...) i (...). Pokrzywdzona nie dokonywała wypłat z tych rachunków. Oskarżona podkładała nieświadomej tego pokrzywdzonej potwierdzenia wypłat oraz przelewów, które ona podpisywała. Na niektórych potwierdzeniach, na kwotę 11 700 zł, nie było podpisów pokrzywdzonej i taką kwotę otrzymała od banku w wyniku złożonych reklamacji. Ponadto oskarżona korzystała z telefonu pokrzywdzonej przy odbieraniu kodów autoryzacyjnych. W sumie oskarżona dokonała następujących wypłat i przelewów:

-w dniu 05 maja 2014 r. w kwocie 2 420 złotych,

-w dniu 15 maja 2014 r. w kwocie 4 000 złotych,

-w dniu 20 czerwca 2014 r. w kwocie 10 000 złotych,

-w dniu 30 czerwca 2014 r. w kwocie 1 600 złotych,

-w dniu 18 listopada 2014 r. w kwocie 500 złotych,

-w dniu 09 maja 2017 r. w kwocie 3 000 złotych,

-w dniu 25 lipca 2017 r. w kwocie 2 500 złotych,

-w dniu 05 grudnia 2017 r. w kwocie 3 500 złotych,

-w dniu 23 lutego 2018 r. w kwocie 1 300 złotych,

-w dniu 12 marca 2018 r. w kwocie 2 500 złotych,

-w dniu 03 kwietnia 2018 r. w kwocie 900 złotych,

-w dniu 21 maja 2018 r. w kwocie 800 złotych,

-w dniu 05 czerwca 2018 r. w kwocie 950 złotych,

-w dniu 14 sierpnia 2018 r. w kwocie 1 700 złotych,

-w dniu 10 września 2018 r. w kwocie 900 złotych,

-w dniu 17 października 2018 r. w kwocie 800 złotych,

-w dniu 10 stycznia 2019 r. w kwocie 2 500 złotych,

-w dniu 08 kwietnia 2019 r. w kwocie 2 100 złotych,

-w dniu 04 czerwca 2019 r. w kwocie 3 300 złotych,

-w dniu 19 sierpnia 2019 r. w kwocie 2 000 złotych,

-w dniu 25 października 2019 r. w kwocie 1 700 złotych,

-w dniu 04 grudnia 2019 r. w kwocie 2 000 złotych,

-w dniu 12 marca 2020 r. w kwocie 2 900 złotych,

-w dniu 26 czerwca 2020 r. w kwocie 3 000 złotych,

-w dniu 22 września 2020 r. w kwocie 3 000 złotych,

-w dniu 20 października 2020 r. w kwocie 2 100 złotych,

-w dniu 17 grudnia 2020 r. w kwocie 2 000 złotych,

-w dniu 27 stycznia 2021 r. w kwocie 1 000 złotych,

-w dniu 05 lutego 2021 r. w kwocie 1 100 złotych,

-w dniu 25 marca 2021 r. w kwocie 1 000 złotych,

-w dniu 04 maja 2021 r. w kwocie 3 000 złotych,

-w dniu 27 kwietnia 2014 r. w kwocie 8 000 złotych,

-w dniu 30 maja 2014 r. w kwocie 10 000 złotych,

-w dniu 26 czerwca 2014 r. w kwocie 3 965,12 złotych,

-w dniu 05 grudnia 2017 r., w kwocie 1 500 złotych,

-w dniu 23 luty 2018 r. w kwocie 2 700 złotych,

-w dniu 03 kwietnia 2018 r. w kwocie 1 100 złotych,

-w dniu 21 maja 2018 r. w kwocie 1 700 złotych,

-w dniu 14 sierpnia 2018 r. w kwocie 1 800 złotych,

-w dniu 10 września 2018 r. w kwocie 900 złotych,

-w dniu 17 października 2018 r. w kwocie 900 złotych,

-w dniu 10 stycznia 2019 r. w kwocie 2 500 złotych,

-w dniu 08 kwietnia 2019 r. w kwocie 2 900 złotych,

-w dniu 04 czerwca 2019 r. w kwocie 2 700 złotych,

-w dniu 19 sierpnia 2019 r. w kwocie 1 900 złotych,

-w dniu 25 października 2019 r. w kwocie 2 800 złotych,

-w dniu 04 grudnia 2019 r. w kwocie 1 000 złotych,

-w dniu 20 grudnia 2019 r. w kwocie 990 złotych,

-w dniu 12 marca 2020 r. w kwocie 1 100 złotych,

-w dniu 26 czerwca 2020 r. w kwocie 5 000 złotych,

-w dniu 22 września 2020 r. w kwocie 3 000 złotych,

-w dniu 20 października 2020 r. w kwocie 1 900 złotych,

-w dniu 17 grudnia 2020 r. w kwocie 2 100 złotych,

-w dniu 27 stycznia 2021 r. w kwocie 1 000 złotych,

-w dniu 25 marca 2021 r. w kwocie 2 000 złotych,

-w dniu 29 kwietnia 2021 r. w kwocie 161,33 złotych. Łącznie oskarżona zagarnęła kwotę 133 686,45 zł. Ponadto w dniu 29.03.2021 r. E. G. (1) na prośbę oskarżonej przyszła do palcówki i podczas tej wizyty, nieświadomie podpisała podsunięte jej dokumenty zawarcia umowy pożyczki na kwotę 19 000 zł, która wpłynęła na jej rachunek w tym samym dniu. Z tego kredytu oskarżona wypłaciła kwoty 8700 zł i 10 000 zł w dniach 07.04.2021 r. i 29.04.2021 r.

Ponadto w dniu 29.04.2021 r. oskarżona dokonała spłaty raty w wysokości 461,33 zł, przekraczając o kwotę 161,33 zł pozostałą część do 19 000 zł. W dniu 29.03.2021 r. pokrzywdzona otrzymała od oskarżonej kartkę z zapisaną kwotą 96 358,20 zł i na jej uwagę, że powinna to być wyższa kwota, stwierdziła, że jak się wszystko zliczy to będzie ok. 120 000 zł. Oskarżona pomimo zaprzestania pracy w A. (...), kontaktowała się z pokrzywdzoną w dniach 2, 25 i 30 czerwca 2021 r. Oskarżona przychodziła do sklepu pokrzywdzonej i korzystała z jej telefonu komórkowego. W dniach 2 i 30 czerwca 2021 r. spłaciła z rachunku pokrzywdzonej o końcowych cyfrach (...) dwie raty pożyczki w kwocie po 461,33 zł. Ponadto w dniu 02.06.2021 r. przelała pokrzywdzonej na inny rachunek 3000 zł, zaś 30.06.2021 r. przyniosła jej i przekazała w sklepie 7000 zł, gdyż wcześniej pokrzywdzona telefonicznie powiadomiła oskarżoną o zamiarze wypłaty kwoty 10 000 zł. Kwota 7000 zł wystarczyła ponieważ w dniu 02.06.2021 r. oskarżona przelała pieniądze w wysokości 3000 zł.

E. K. (1) w dniach 27.02.2015., 28.05.2015 r. i 28.09.2015 r. założyła trzy lokaty. W ostatniej umowie brak było wpisanej kwoty, natomiast w dwóch wcześniejszych wpisano odpowiednio 4400 zł i 5000 zł. Ponadto pokrzywdzona była przekonana, że na jednej z tych trzech lokat znajdowała się kwota 9074,86 zł, która była wynikiem faktycznie założonej lokaty w dniu 16.07.2014 r. Środki z tej lokaty wpłynęły na rachunek pokrzywdzonej w dniu 16.02.2015 r. i w tym samym dniu zostały wypłacone w wysokości 9000 zł. Natomiast na potwierdzeniu wpłaty powyższej kwoty wpisano „do 16.06.2015r.”, co oznaczało, że miała zostać wykorzystana w formie lokaty. W sumie oskarżona przywłaszczyła na szkodę E. K. (1) pieniądze w łącznej kwocie 22 400,00 zł.

Także w przypadku pokrzywdzonej G. R. oskarżona dokonywała wypłat pieniędzy z jej dwóch rachunków nr (...) i (...). Oskarżona podkładała pokrzywdzonej potwierdzenia wypłat do podpisania i korzystała z jej telefonu komórkowego do przyjmowania kodów weryfikacyjnych. W dniu 18.01.2016 r. na rachunek o końcowych cyfrach (...) wpłynęła kwota 101 328,18 zł tytułem upływu terminu lokaty. Kwota 100 000 zł została przelana na rachunek o końcowych cyfrach (...). Z tej kwoty została założona nowa lokata w kwocie 50 000 zł, zaś pozostała część została wypłacona w okresie od 26.01.2016 r. do 17.03.2016 r. Pokrzywdzona dokonała przelewu 90 000 zł na rzecz D. B. w dniu 6.07.2016 r. Ponieważ na koncie nie było takiej kwoty, oskarżona w dniach 05 i 06.07.2016 r. przelała dwukrotnie z rachunku innej klientki banku, H. O. (1), kwoty po 45 000 zł. W dniu 30.10.2017 r. na rachunek o końcowych cyfrach (...) oskarżona przelała z rachunku innej osoby, pokrzywdzonej E. M. (1), kwotę 50 000 zł, którą w kilku transakcjach wypłaciła w okresie od 31.10.2017 r. do 20.11.2017 r. Pokrzywdzona wypłacała niewielkie kwoty pieniędzy do 1000 zł. W sumie oskarżona dokonała wbrew woli pokrzywdzonej następujących wypłat:

- w dniu 24 października 2014 r. w kwocie 6 000 złotych,

- w dniu 11 maja 2015 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 11 sierpnia 2015 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 20 listopada 2015 r. w kwocie 5 000 złotych,

- w dniu 04 stycznia 2016 r. w kwocie 1 300 złotych,

- w dniu 04 stycznia 2016 r. w kwocie 2 000 złotych,

- w dniu 26 stycznia 2016 r. w kwocie 10 000 złotych,

- w dniu 01 lutego 2016 r. w kwocie 11 000 złotych,

- w dniu 25 lutego 2016 r. w kwocie 10 000 złotych,

- w dniu 02 marca 2016 r. w kwocie 18 000 złotych,

- w dniu 17 marca 2016 r. w kwocie 2 000 złotych,

- w dniu 07 kwietnia 2016 r. w kwocie 25 000 złotych,

- w dniu 14 kwietnia 2016 r. w kwocie 25 000 złotych,

- w dniu 22 stycznia 2016 r. w kwocie 1 328 złotych,

- w dniu 19 maja 2016 r. w kwocie 5 000 złotych,

- w dniu 06 października 2016 r. w kwocie 1600 złotych,

- w dniu 04 listopada 2016 r. w kwocie 1500 złotych,

- w dniu 10 lutego 2017 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 08 marca 2017 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 12 kwietnia 2017 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 02 maja 2017 r. w kwocie 2 000 złotych,

- w dniu 02 czerwca 2017 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 04 lipca 2017 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 16 sierpnia 2017 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 06 września 2017 r. w kwocie 1 300 złotych,

- w dniu 04 października 2017 r. w kwocie 1 400 złotych,

- w dniu 20 listopada 2017 r. w kwocie 1 200 złotych,

- w dniu 01 grudnia 2017 r. w kwocie 1 400 złotych,

- w dniu 01 marca 2018 r. w kwocie 1 700 złotych,

- w dniu 30 marca 2018 r. w kwocie 1 200 złotych,

- w dniu 09 maja 2018 r. w kwocie 1 300 złotych,

- w dniu 18 lipca 2018 r. w kwocie 1 400 złotych,

- w dniu 24 września 2018 r. w kwocie 1 200 złotych,

- w dniu 05 października 2018 r. w kwocie 1 182,83 złotych,

- w dniu 31 stycznia 2019 r. w kwocie 1 100 złotych,

- w dniu 02 kwietnia 2019 r. w kwocie 2000 złotych,

- w dniu 30 kwietnia 2019 r. w kwocie 2 800 złotych,

- w dniu 13 sierpnia 2019 r. w kwocie 2 000 złotych,

- w dniu 09 października 2019 r. w kwocie 2 000 złotych

- w dniu 30 stycznia 2020 r. w kwocie 3 000 złotych,

- w dniu 27 lutego 2020 r. w kwocie 5 000 złotych,

- w dniu 02 marca 2020 r. w kwocie 3 500 złotych,

- w dniu 23 marca 2020 r. w kwocie 5 000 złotych,

- w dniu 23 kwietnia 2020 r. w kwocie 9 000 złotych,

- w dniu 05 czerwca 2020 r. w kwocie 2 000 złotych,

- w dniu 02 lipca 2020 r. w kwocie 2 500 złotych,

- w dniu 01 października 2020 r. w kwocie 3 000 złotych,

- w dniu 02 listopada 2020 r. w kwocie 2000 złotych,

- w dniu 07 stycznia 2021 r. w kwocie 2 000 złotych,

- w dniu 07 stycznia 2021 r. w kwocie 2 000 złotych,

- w dniu 02 lutego 2021 r. w kwocie 1 500 złotych,

- w dniu 04 maja 2021 r. w kwocie 5 000 złotych.

Łącznie oskarżona dokonała zaboru co najmniej kwoty 207 410,83 zł na szkodę G. R..

D. K. (1) w dniu 26.08.2015 r. zawarła dwie umowy lokat oszczędnościowych na kwoty po 10 000 zł, z których jedna faktycznie nie znalazła potwierdzenia w dokumentacji A. (...)i została przez oskarżoną podrobiona wraz z potwierdzeniem wykonania wpłaty. Natomiast środki z drugiej lokaty, po upływie terminu wpłynęły na wspólny rachunek z matką G. R. o końcowym numerze (...). Ponadto pokrzywdzona D. K. (1) systematycznie dokonywała wpłat w okresie od 29.05.2017 r. do 19.02.2021 r. w kwotach 7000 zł, 2 500 zł, 2000 zł, 3000 zł, dwa razy po 4000 zł, 5 500 zł, 8000 zł, 6000 zł, 1500 zł i 10 000 zł. Co do części wpłat, mianowicie dokonanych w okresie od 2019 r. do maja 2020 r., wpłaciła łącznie 10 000 zł, zaś w kwietniu 2021 r. 4000 zł, pokrzywdzona nie otrzymała potwierdzenia od oskarżonej, która tłumaczyła to awarią drukarki. Łącznie oskarżona przywłaszczyła kwotę 78 500 zł na szkodę D. K. (1). Oskarżona na potwierdzeniach wpłat i na kartce wpisywała salda kwot, które miały znajdować się na koncie pokrzywdzonej, ostatnia brzmiała 97 215,13 zł.

Z. F. (1) od 28.10.2014 r. otwierała lokaty terminowe w A. (...) oraz posiadała dwa rachunki ROR i trzy rachunki oszczędnościowe. W sumie od 28.10.2014 r. do 09.11.2017 r. pokrzywdzona otworzyła 31 lokat terminowych, które w rzeczywistości nie zostały zarejestrowane przez oskarżoną w systemie banku, zaś umowy były spreparowane. Na umowach tych brak było podanych kwot. Jednakże pokrzywdzona otrzymała potwierdzenia wpłat na te lokaty w następujących kwotach: 5 100 zł, 16 000 zł, 5 507,69 zł, 1030 zł, 1150 zł, 5 264,48 zł, 9 000 zł, 2 520 zł, 1815 zł, 2 070 zł, 3 025,56 zł, 13 090 zł, 5 920 zł, 13 270 zł, 5 000 zł, 1000 zł, 4200 zł, 2 280 zł, 1 430 zł, 5 200 zł, 1000 zł, 2 180 zł, 1 100 zł, 2 000 zł, 1370 zł, 1130 zł, 1600 zł, 2 500 zł, 4600 zł, 1800 zł, 1230 zł, 3200 zł, 1600 zł, 2000 zł i 11 000 zł. Ponadto pokrzywdzona w okresie od 12.01.2018 r. do 19.02.2021 r. wpłaciła następujące kwoty, które nie zostały zaksięgowane przez oskarżoną na jej rachunki lub lokaty: 2500 zł, 4000 zł, 3700 zł, 10 000 zł, 4000 zł, 4600 zł, 3000 zł, 4000 zł, 5200 zł, 5000 zł, 7500 zł, 5000 zł, 6000 zł, 4800 zł, 29 526,39 zł, 20 000 zł, 4800 zł, 18 000 zł. Ponadto przelew kwoty 20 000 zł z rachunku (...) na rachunek (...), który nie został wykonany. Na podrobionych umowach lokat wykorzystywała oskarżona numery rachunków E. K. (1) i innego klienta banku oraz numer jej faktycznej jednej lokaty. Pokrzywdzona w dniu 19.11.2020 r. zleciła oskarżonej przelanie kwoty 44 250 zł, otrzymała od oskarżonej trzy dyspozycje potwierdzenia przelewów w kwotach dwa razy po 20 000 zł i raz 4250 zł z rachunku końcowych cyfrach (...) na rachunek końcowych cyfrach (...). W rzeczywistości nie zostały wykonane przelewy, zaś pokrzywdzona uważała, że nastąpiły przelewy z odwrotne z rachunku (...) na nowo otwarty (...). Na drugim z wymienionych kont nigdy nie było środków pozwalających na wykonanie takich przelewów. Faktycznie w dniu 06.11.2020 r. wpłynęła kwota 44 250 zł na konto (...), która została wypłacona w dniach 09.11.2020 r., 19.11.2020 r. i 09.12.2020 r. dwa x 20 000 zł i 4250 zł. Wypłat dokonała oskarżona wykorzystując telefon pokrzywdzonej. Łącznie oskarżona zagarnęła na szkodę Z. F. (1) kwotę 390 094,66 zł.

A. S. (1) posiadała dwa rachunki w (...) (...), mianowicie ROR i oszczędnościowy. W okresie od 17 lutego 2017 r. do 19 października 2020 r. dokonała wpłat na rachunek oszczędnościowy numer (...) w następujących kwotach: 5000 zł, 10 000 zł, 7000 zł, 14 000 zł, 1000 zł, 500 zł, 4000 zł i 1200 zł. Łącznie wpłaciła 42 700 zł. Z konta tego wypłaciła w sumie kwotę 24 200 zł, przy czym 20 000 zł w dniach 25.08.2017 r. i 28.09.2017 r. po 10 000 zł. Ponieważ oskarżona pomimo przyjęcia wpłat i wystawienia potwierdzeń, nie zaksięgowała tych pieniędzy, które przywłaszczyła, w momencie wyrażenia chęci ich wypłaty przez pokrzywdzoną, podjęła czynności w celu jej zrealizowania. Mianowicie w dniu 24.08.2017 r. na konto pokrzywdzonej przelała kwotę 20 000 zł od innej osoby pokrzywdzonej, T. K. (1), która nie była tego świadoma. Dodatkowo oskarżona na poczet pokrzywdzonej zaciągnęła 4 pożyczki, trzy zostały zawarte bez jej wiedzy. W przypadku ostatniej pożyczki pokrzywdzona wyraziła zgodę, na prośbę oskarżonej, w celu wykonania planu przez placówkę i miała zostać anulowana w ciągu 14 dni. W rzeczywistości oskarżona nie anulowała pożyczki i w dniu 12.05.2020 r. wpłynęła na rachunek kwota 52 000 zł. Następnie w dniach 15.06.2020 r., 19.06.2020 r., 22.06.2020 r., 03.07.2020 r. i 16.07.2020 r. oskarżona dokonała wypłat w łącznej kwocie 48 800 zł.

K. R. (1) w dniach 26.01.2016 r. i 20.01.2016 r. założyła w (...) dwie lokaty na kwoty 10 000 zł i 20 000 zł. Z lokat wypłaciła w dniu 22.09.2020 r. kwotę 9000 zł. Oskarżona podrobiła umowę jednej z lokat na kwotę 10 000 zł. Natomiast druga faktycznie została przez nią założona, jednakże odnośnie lokaty na kwotę 20 000 zł, nastąpiło w dniu 26.04.2016 r. jej wypowiedzenie, a pieniądze przekazane na rachunek pokrzywdzonej o końcowych cyfrach (...) i tego samego dnia wypłacone. Wypłaty dokonała oskarżona i nie została ona autoryzowana kodem sms. Pokrzywdzona była przekonana o istnieniu obydwu lokat, tym bardziej, że oskarżona na umowach posiadanych przez K. R. (1) wpisała odpowiednio wyższe kwoty, gdyż miały dojść odsetki. Kwota 9000 zł, którą oskarżona wypłaciła pokrzywdzonej w dniu 22.09.2020 r. nie mogła pochodzić z żadnej z lokat pokrzywdzonej, gdyż w tym czasie ich nie było. Tym samym oskarżona przywłaszczyła oraz zabrała oskarżonej łącznie kwotę 30 000 zł.

W dniu 01.09.2020 r. pokrzywdzona założyła dwie lokaty na rzecz B. S. (2), które miały być kontynuacją dotychczasowych. Jedna była na kwotę 45 652,13 zł, zaś druga na kwotę 46 428,30 zł. Obydwie umowy zostały sfałszowane przez oskarżoną i w ogóle nie zostały zarejestrowane w systemie bankowym. Pokrzywdzona przychodziła do oskarżonej, która na tych umowach wpisywała aktualne kwoty po doliczeniu odsetek i tak na dzień 01.01.2021 r. miały wynosić 46 334,20 zł oraz 47 112,20 zł. Na jednym z kont została kwota 15 060,90 zł. Tym samym oskarżona przywłaszczyła kwotę wynikającą z różnicy sumy tych lokat a pozostawioną kwotą na koncie, co dało wynik 78 383,50 zł.

K. i P. O. (1) zawarli trzy lokaty terminowe w (...), które zostały podrobione przez oskarżoną, z dnia 20.04.2016 r., 05.04.2017 r. 12.10.2017 r., 10.01.2021 r. o numerach (...), (...) i (...) na kwoty 9 735,80 zł, 21 396,40 zł i 22 000 zł. Z tych trzech lokat, pierwszą o końcowych cyfrach numeru (...), oskarżona ujęła w rejestrze banku i rachunku o tym samym numerze, ale z datą 15.06.2016 r. i w kwocie 5000 zł, którą zamknęła w dniu 18.10.2016 r., przelewając pieniądze na inny rachunek o końcowych cyfrach (...). Pokrzywdzeni nie wiedzieli o tym i byli przekonani o kontynuowaniu lokaty. Powyższe lokaty miały być kontynuowane i pokrzywdzeni wpłacali na nie dodatkowe środki, także na pierwszą z trzech wymienionych, i w związku z tym oskarżona preparowała kolejne umowy lokat na odpowiednio wyższe kwoty z tymi samymi numerami. W maju 2021 r. oskarżona dwukrotnie udała się do miejsca zamieszkania pokrzywdzonych i odebrała od nich kwoty 11 000 zł i 5000 zł w celu dopłaty do dwóch lokat w zapewnieniu ich kontynuowania. Oskarżona w W. wydała K. O. (1) dwie umowy lokat o takich samych numerach, końcowe cyfry 7710 i (...), na których były daty 17.05.2021 r. i 20.05.2021 r. Na umowach wpisano daty, gdy faktycznie w tym czasie oskarżona nie pracowała w placówce banku. Ostatecznie na ostatnich umowach wpisano kwoty 55 321,16 zł, 30 278,26 zł i 75 327,16 zł. W rzeczywistości lokat tych nie było, zaś pieniądze w łącznej kwocie 160 926,58 zł przywłaszczyła oskarżona.

H. D. (1) założyła w (...) dwie lokaty, będąc obsługiwaną przez oskarżoną, w dniach 01.08.2019 r. i 05.08.2019 r. o numerze (...). Umowy tych lokat zostały przez oskarżoną spreparowane i na obydwóch był ten sam, w/w numer. Ponadto w dniu 24.04.2020 r. pokrzywdzona zawarła umowę rachunku oszczędnościowego numer (...), która również została przez oskarżoną podrobiona. Jednakże wcześniej, bo w dniu 22.07.2014 r. została zawarta umowa rachunku oszczędnościowego o tym samym numerze, końcowe cyfry (...). Lokaty opiewały na kwoty 17 734,73 zł i 20 989,30 zł. Natomiast na w/w rachunek oszczędnościowy pokrzywdzona wpłaciła w dniach 21.01.2020 r. i 22.04.2020 r. kwoty 10 000 zł i 7000 zł. Potwierdzenia tych wpłat zostały wykonane przez oskarżoną, która nie zaksięgowała tych kwot na rachunku, zaznaczając w systemie „do usunięcia”. Tym samym oskarżona przywłaszczyła w/w kwoty w łącznej wysokości 55 724,03 zł.

E. M. (1) posiadała w(...) rachunek nr (...). W dniach 30.10.2017 r. i 04.12.2017 r. oskarżona podłożyła pokrzywdzonej polecenia przelewów pieniędzy i wykorzystała jej telefon komórkowy do odebrania kodów weryfikacyjnych odpowiednio w kwotach 50 000 zł i 40 000 zł. Pieniądze te zostały przelane na rachunki, w pierwszym przypadku G. R., zaś w drugim H. D. (1), które to osoby były obcymi dla pokrzywdzonej. Oskarżona nie miała zgody pokrzywdzonej na wykonanie tych przelewów.

K. M. posiadała w(...) dwa rachunki bankowe o numerach (...) i (...). Z tych dwóch rachunków wypłacono pieniądze w dniach 20.03.2018 r., 24.04.2018 r. i 09.05.2018 r. odpowiednio w kwotach 4 000 zł, 2 x po 15 000 zł, 11 000 zł i 5 700 zł. W dniach 24.04.2018 r. i 09.05.2018 r. dokonano po dwie wypłaty z obydwu rachunków. W przypadku K. M. nie wysyłano kodów weryfikacyjnych, gdyż pokrzywdzona nie podała numeru telefonu komórkowego. Oskarżona podkładała pokrzywdzonej do podpisania potwierdzenia wypłat, zagarniając w sumie kwotę 50 700 zł.

Z. R. posiadała w (...) dwa rachunki o numerach (...) i (...). Oskarżona okresie od 4 stycznia 2019 r. do 20 maja 2020 r. wykorzystując zaufanie pokrzywdzonej, podkładała jej do podpisania potwierdzenia wypłat i wykorzystywała jej telefon do odbioru kodów weryfikacyjnych. Oskarżona dokonała następujących wypłat:

- w dniu 4 stycznia 2019 r. w kwocie 1000 złotych,

-w dniu 9 grudnia 2019 r. w kwocie 16 000 złotych,

-w dniu 6 marca 2020 r. w łącznej kwocie 7000 złotych,

-w dniu 16 marca 2020 r. w kwocie 1500 złotych,

-w dniu 9 lipca 2020 r. w kwocie 6750,06 złotych,

-w dniu 31 maja 2019 r. w kwocie 6 000 złotych,

-w dniu 24 czerwca 2019 r. w kwocie 6 000 złotych,

-w dniu 19 sierpnia 2019 r. w kwocie 7 000 złotych,

-w dniu 9 grudnia 2019 r. w kwocie 16 000 złotych,

-w dniu 24 stycznia 2020 r. w kwocie 20 000 złotych,

-w dniu 29 kwietnia 2020 r. w kwocie 20 000 złotych,

-w dniu 11 maja 2020 r. w kwocie 4 800 złotych,

-w dniu 20 maja 2020 r. w kwocie 16 000 złotych,

-w dniu 21 sierpnia 2020 r. w kwocie 1 000 złotych,

- w dniu 30 grudnia 2020 r. w kwocie 5000 złotych.

Oskarżona zabrała pokrzywdzonej łącznie kwotę 119 052,06 zł.

B. i Z. S. (1) posiadali w A. (...)trzy rachunki o numerach (...), (...), (...). Ponadto wcześniej w 2013 r. pokrzywdzeni posiadali rachunek o numerze (...). Ponieważ wypłacili z niego wszystkie środki uważali, że rachunek został zamknięty. W rzeczywistości rachunek w dalszym ciągu był otwarty. Oskarżona także w tym przypadku wypłacała pieniądze z rachunków pokrzywdzonych, wykorzystując ich zaufanie, podkładała im do podpisania potwierdzenia wypłat i korzystała z ich telefonów do odbioru kodów weryfikacyjnych. Oskarżona wypłaciła pieniądze:

-w okresie od 28 czerwca 2018 r. do 19 lipca 2018 r. w kwocie 2 000 złotych,

-w dniu 17.08.2018 r. zabrała w kwocie 25 000 złotych,

-w dniu 13 czerwca 2019 r. w kwocie 40 000 złotych,

-w dniu 16 lipca 2019 r. w kwocie 25 000 złotych,

w dniu 12 grudnia 2019 r. w kwocie 4900 złotych,

-w dniu 28 lipca 2020 r. w kwocie 1 500 złotych,

-w dniu 04 lipca 2018 r. w kwocie 10 000 złotych,

-w dniu 14 września 2018 r. w kwocie 10 000 złotych,

-w dniu 22 października 2018 r. w kwocie 20 000 złotych,

-w dniu 02 lipca 2019 r. w kwocie 35 000 złotych,

-w dniu 18 grudnia 2019 r., w kwocie 15 000 złotych,

-w dniu 28 lipca 2020 r. w kwocie 11 000 złotych,

-w dniu 05 lipca 2018 r. w kwocie 30 000 złotych,

-w dniu 19 lipca 2018 r. w kwocie 30 000 złotych,

-w dniu 19 lipca 2018 r. w kwocie 30 000 złotych,

-w dniu 12 grudnia 2019 r. w kwocie 4 900 złotych,

-w dniu 19 lutego 2020 r. w kwocie 1600 złotych,

-w dniu 28 lipca 2020 r. w kwocie 4000 złotych,

-w dniu 17 października 2018 r. w kwocie 30 000 złotych,

-w dniu 21 listopada 2018 r. w kwocie 20 000 złotych,

-w dniu 06 grudnia 2018 r. w kwocie 10 000 złotych,

-w dniu 19 lutego 2020 r. w kwocie 15 000 złotych.

W dniu 14.02.2019 r. B. S. (1) zleciła przelew kwoty 38 000 zł z G. Bank do A. (...). Wcześniej udała się palcówki A. (...) w T. do oskarżonej prosząc o numer rachunku w celu przelania w/w kwoty pieniędzy. Oskarżona podała jej wcześniejszy numer, z którego nie korzystali pokrzywdzeni od 2013 r., czyli (...). Z tego powodu pieniądze trafiły na to konto i następnego dnia zostały wypłacone przez oskarżoną, po wyłudzeniu podpisu na potwierdzeniu i wykorzystaniu telefonu pokrzywdzonej. Na prośbę pokrzywdzonych oskarżona miała założyć dwa rachunki w kwotach po 200 000 zł. Jeden miał zostać założony w dniu 30.06.2019 r. i faktycznie umowę tego rachunku otrzymali pokrzywdzeni. Jednakże umowa ta została spreparowania na innej prawdziwej umowie na prowadzenie rachunku o tym samym numerze z dnia 26.06.2018 r. Na sfałszowanej umowie wpisano kwotę 200 000 zł. Tym samym oskarżona dokonała zaboru środków pieniężnych z rachunków pokrzywdzonych na łączną sumę 412 960,00 zł.

K. P. (1) posiadała w A. (...) rachunek oszczędnościowy o nr (...). Pokrzywdzona dokonywała na nim jedynie wpłat, czy to w gotówce, czy tez przelewem, nie wypłacając żadnych środków. Rachunek ten został spreparowany pod kątem oprocentowania, zamiast 0,8% wpisano 3,4%. Ponadto posiadała rachunki o nr (...), (...). Pokrzywdzona na dwa ostatnie rachunki wpłaciła pieniądze:

- w dniu 25.04.2017 r. w kwocie 20000 zł,

- w dniu 26.04.2017 r. w kwocie 3000 zł,

- w dniu 14.06.2018 r. w kwocie 8000 zł,

- w dniu 04.09.2019 r. w kwocie 15 000 zł,

- w dniu 30.09.2019 r. w kwocie 5000 zł.

Wszystkie te wpłaty nie zostały zaksięgowane na rachunkach, pomimo wydania przez oskarżoną potwierdzeń wpłat. W systemie oskarżona zaznaczyła te transakcje jako do usunięcia. Ponadto K. P. (1) wydała polecenia przelewów z rachunku nr (...) na rachunek (...) kwoty 42 500 zł, która nie została przez oskarżoną wykonana, pomimo przesłania autoryzacyjnego kodu SMS. Niespełna dwie minuty później oskarżona podjęła czynności o anulowaniu tego przelewu. Natomiast został wykonany w dniu 15.10.2019 r. pomiędzy w/w rachunkami przelew na kwotę 20 000 zł. Następnie w dniu 29.10.2019 r. oskarżona wypłaciła powyższą kwotę, wykorzystując telefon pokrzywdzonej do potwierdzenia kodu weryfikacyjnego oraz uzyskując jej podpis na wypłacie. Także zostały wykonane w dniu 06.08.2020 r. dwa przelewy między w/w rachunkami na kwoty po 15 000 zł, gdyż wcześniej pierwszy z wymienionych rachunków został zasilony kwotą 30 000 zł. W rzeczywistości oskarżona wykonała jeden z tych przelewów, wydając pokrzywdzonej potwierdzenia dwóch. Oskarżona sfałszowała trzy lokaty terminowe w dniach 20.02.2020 r., dwie o nr (...), (...) oraz jedna nr (...). Numery dwóch pierwszych lokat należały do innych klientów banku, zaś trzeci stanowił rachunek należący do pokrzywdzonej. Na tych rachunkach ręcznie wpisane były kwoty:

- na pierwszej 23 872,16 zł +8000 i kwota 31 872,30 zł,

- na drugiej kwota 26 927,15 zł, która została przekreślona i dopisana kwota 28 927,15 zł.,

- na trzeciej kwota 40 000 zł.

Lokaty miały zostać założone ze znajdujących się środków na rachunkach.

Ostatecznie pokrzywdzona straciła 62 500 zł, która to kwota winna być na rachunku o końcowych cyfrach (...), wynikająca z przelewów na kwoty 42 500 zł i 20 000 zł. Ponadto trzy lokaty w kwotach 28 927,15 zł i 31 872,30 i 40 000 zł, co łącznie dało kwotę 163 299 zł.

M. K. (1) w dniu 20.06.2017 r. założył w A. (...) lokatę w wysokości 90 000 zł, obsługiwała go oskarżona. Pokrzywdzony otrzymał dwie umowy terminowej lokaty oszczędnościowej z w/w dnia. Jedna została sporządzona ręcznie, na druku. Druga na komputerze, na której znajdowała się pieczątka oskarżonej i jej podpis. W obydwu wymieniona jest kwota 90 000 zł, natomiast różny okres i oprocentowanie. Na jednej okres 3 miesięcy i 3,8%, na drugiej 4 miesiące i 4%. Pokrzywdzony nie interesował się losem tej lokaty i dopiero po ujawnieniu sprawy, ustalił w (...), że w ogóle nie została zarejestrowana w systemie i obydwie umowy zostały podrobione. Jedna z załączonych przez niego umów została spreparowana z innej, zaś środki przelane przez pokrzywdzonego trafiły na konto H. O. (1), którego numer został wpisany do obydwu tych dokumentów lokaty. Przy drugiej brak barkodu. Pokrzywdzony wykonał przelew na rachunek wymieniony w dokumentach otwarcia lokaty. Rachunek ten wkrótce został zamknięty, w dniu 16.08.2017 r., środki z niego przelane, kwota 10 000 zł wypłacona. G. K. (1) korzystał z bankowości elektronicznej, lecz według oskarżonej, otwarta lokata nie miała być widoczna przez niego po zalogowaniu.

S. S. (2) posiadała w (...) rachunek o numerze (...). W dniu 10.05.2018 r. oskarżona podsunęła pokrzywdzonej do podpisania potwierdzenie wypłaty kwoty 25 000 zł, wykorzystując przy tym jej telefon komórkowy w celu odbioru sms z kodem weryfikacyjnym. Tym samym oskarżona zagarnęła kosztem pokrzywdzonej w/w kwotę pieniędzy.

W. O. (1) posiadał w (...) rachunki o numerach (...) i (...). Oskarżona podsuwała pokrzywdzonemu do podpisania potwierdzenia wypłat, zagarniając łącznie kwotę 44 200 zł.

T. K. (1) w okresie od 24 sierpnia 2017 r. do 23 sierpnia 2020 r. otworzyła w (...) cztery umowy lokat terminowych. Były to następujące umowy lokat:

- z dnia 24.08.2017 r. na kwotę 40 975,54 zł,

- z 19.10. (...). na kwotę 51 958,37 zł,

- z 2019 r. na kwotę 97 718,64 zł,

- z 23.03.2020 r. na kwotę 98 618,22 zł.

Powyższe umowy zostały podrobione na bazie umów innych klientów. Przy lokacie z 2019 r. brak daty, zaś z mało czytelnej pieczęci dziennej wynikał jedynie rok. Także zostały podrobione związane z nimi potwierdzenia otwarcia lokat. Ostatnie dwie lokaty miały być otwierane w oparciu o poprzednie, dlatego kwota szkody została ustalona w oparciu o ostatnią lokatę i w takiej ostatecznie wysokości oskarżona przywłaszczyła pieniądze.

S. S. (1) posiadała w (...) rachunek numer (...), na który wpłaciła kwoty 4000 zł i 5000 zł. W dniu 28.07.2020 r. oskarżona podsunęła pokrzywdzonej polecenie wypłaty kwoty 8500 zł, korzystając z jej telefonu komórkowego, w celu odbioru kodu weryfikacyjnego. Tym samym oskarżona zagarnęła w/w kwotę pieniędzy na szkodę S. S. (1).

A. J. jest rozwódką, matką dwójki dzieci, z których jedno jest niepełnoletnie. Przed zatrzymaniem oskarżona nie pracowała. Oskarżona jest współwłaścicielką domu z działką i samochodu marki f. (...), nie była dotychczas karana.

Przeciwko oskarżonej został wytoczony proces o zwrot pieniędzy, które musiała zwrócić bankowi (...).

Wyjaśnienia oskarżonej

Dokumenty dot. zatrudnienia i zwolnienia

Zeznania świadków: A. K.,

K. K.

zawiadomienie

Dokumenty bankowe

R. S.

Dokumenty bankowe

E. G.

Dokumenty bankowe

E. K.

Dokumenty bankowe

G. R.

D. K.

Dokumenty bankowe

H. O.

E. M.

D. K.

Dokumenty bankowe

Z. F.

Dokumenty bankowe

A.  S.

Dokumenty bankowe

K. R.

Dokumenty bankowe

B. S.

Dokumenty bankowe

K. O.

P. O.

Dokumenty bankowe

H. D.

Dokumenty bankowe

E. M.

Dokumenty bankowe

K. M.

Dokumenty bankowe

M. R.

zawiadomienie

Dokumenty bankowe

B. S.

Z. S.

Dokumenty bankowe

K. P.

Dokumenty bankowe

M. K.

Dokumenty bankowe

S. S.

Dokumenty bankowe

W. O.

Dokumenty bankowe

H. J.

T. K.

Dokumenty bankowe

S. S.

Dokumenty bankowe

Dane osobowe

Dane o karalności

Tabela uznanych reklamacji

Pismo

korespondencja

353-356, 992-995, 2653-2655, 2725

1579-1602

1066, 2723-2724

1076, 2727

838-843, 1079-1085

1086-1254,

1375-1380, 2014-2054

1564-1565,

2726v-2727

2392-2406, 2422-2424

540-541, 1009-1010, 2708-2710, 2790

544-586,

1011-1043, 1388-1395, 1981-1987

375-376, 2724v-2725

379-407, 844-846, 1360-1362

702-703,

280-1v-2802

2715-2716, 2790v, 2839, 2840

706-740, 1439

1344, 2785v-2786

2741-2742

638-639, 2715-2716, 2790v-2791

642-670, 844-846, 2258-2284

411-412, 1045, 1634, 2725v-2726

415-539, 1373-1374, 1406-1434

1535-1563, 1746-1893

253-254, 339, 1055, 2787v-2789

274-285, 775-797, 1653-1743, 2285-2389

892-893896-903, 1440-1441

587-588, 2710-2711

587-588, 2710-2711

593-607,

844-846, 1352-1359, 1998-2013

608-609, 884, 1060, 2712-2713

635, 2713v-2714

612-634, 1061,

2681-2690

82-83, 2739v-2740

86-111, 327-338, 775-797, 2187-2217

54-55, 1063, 2741v-2743

56-72, 141-172, 775-797, 1437-1438, 1965-1980

33, 38, 1056, 2741

47-48, 799-800, 2177-2186

860-861

1-2

3-31, 116-139, 864-883, 1634-1652

211-212, 997-998, 1057-1058, 1444-1445, 2459-2460, 2746v-2748

221, 2748

214-217, 288-325, 831-834, 1001-1008, 1381-1387, 1894-1943

930-931, 1059, 2722v-2723

932-961, 1372, 1396-1401,

2407-2418

851-852, 2714

844-846, 855-859, 1363-1364

176-177, 1062, 2786v-2787

141-172, 181-209, 775-797, 2218-2257

745-746, 2711

749-774

826-827, 2722

2461-2462, 2721v-2722

829, 844-846, 1373-1374, 1402-1405, 2155-2176

227-228

227-228

78-81, 141-172, 232-252

2653

835, 2430

1449

1570-1576

1577-1578, 1744-1745

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadków

K. M.

J. L.

E. M.

H. D.

S. S.

B. S.

Z. S.

S. S.

A. S.

E. K.

Z. F.

E. G.

B. S.

K. O.

P. O.

D. K.

G. R.

W. O.

H. J.

G. K.

M. R.

K. R.

K. P.

M. B.

A. K.

K. K.

D. Ś.

K. W.

H. O.

E. Z.

I. S.

I. S.

R. S.

A. S.

E. W.

T. K.

Dokumenty bankowe przedłożone przez pokrzywdzonych i przez(...) (...)

Dokumenty dotyczące sytuacji majątkowej oskarżonej

i jej zatrudnienia

skrócony odpis zgonu S. S.

Z zeznań E. G. (1) wynikało, że z trzech kont jej i męża oskarżona zabrała pieniądze, przy czym podawała różne kwoty. Początkowo 115 000 zł, później łącznie 145 000 zł, ostatecznie 142 000 zł. W postępowaniu sądowym wskazała jeszcze trzy umowy, jedna z dnia 09.01.2013 r. z rachunku oszczędnościowego „Pracowite Konto Oszczędnościowe, druga z 18.04.2013 r. o prowadzenie rachunku bankowych papierów wartościowych i trzecia z 18.04.2013 r. zlecenia nabycia jednostek uczestnictwa (...) Parasolowy. Wszystkie zostały zawarte w (...), ostatnia przez oskarżoną i opiewała na kwotę 10 000 zł. Pokrzywdzona nie wiedziała co się stało z pieniędzmi z tych umów, jednak przy wyliczeniu szkody uwzględniła dwie umowy na łączną kwotę 40 000 zł. Świadek przedłożyła w śledztwie wyciągi z trzech kont, zaznaczając kwestionowane transakcje lub ich wysokości. Transakcje dotyczyły głównie wypłat, ale także przelewów na inne rachunki, a nawet zasilenia jej konta o numerze końcowym (...). Analizując przedłożone wyciągi z rachunków oraz przeprowadzone ich badanie przez pracowników (...), należy przyjąć, że oskarżona dokonała zaboru mienia na łączną kwotę 133 686,45 zł. Sąd przyjął kwestionowane transakcje przez świadka, jednak nie wszystkie dotyczyły zagarnięcia należących do niej pieniędzy. Sąd wyeliminował kwoty 25 450,00 zł, 4000 zł, 9000 i 6000 zł z dat 7, 9 października 2014 r. oraz 6 i 7 listopada 2014 r., gdyż dotyczyły pieniędzy, które wcześniej oskarżona przelała na rachunek pokrzywdzonej od osoby obcej, mianowicie M. B. (2). Świadek M. B. (2) zaprzeczył aby przelał lub zlecał przekazanie pieniędzy odpowiednio w kwotach 30 000 zł i 15 000 zł na rzecz E. G. (1). W/w świadkowie zgodnie zeznali, że nie znali siebie i nie dokonywali z własnych woli transakcji pomiędzy należącymi do nich kont. Dlatego należało przyjąć, że oskarżona wykorzystała należące do nich rachunki na własne potrzeby i środki przelane z konta M. B. (2), przekazała na inne rachunki. Także nie przyjęto kwot 3900 zł i 30 zł przelanych w dniach 26.06.2014 r. i 01.10.2016 r. z rachunku o końcowych cyfrach 7590, gdyż dotyczyły innego konta pokrzywdzonej, mianowicie o końcówce (...). Sąd przyjął dodatkowo dwie transakcje przelewów kwot po 461,33 zł tytułem spłaty kredytu z dnia 2 i 30 czerwca 2021 r. E. G. (1) jednoznacznie zaprzeczyła świadomemu zaciągnięciu kredytu i związanego z tym jego spłaty, co znalazło potwierdzenie w wyciągu z rachunku o końcowych cyfrach (...). Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej za wiarygodne, świadek przedstawiła środki pieniężne, nie pochodzące od niej, szczerze i uczciwie kwestionując świadomie wykonane zlecenia transakcji. Ostatecznie świadek przyznała, że w dniu 29.04.2021 r. wypłaciła jakąś kwotę, ale na pewno nie w wysokości 10 000 zł, wskazywała na 3000 zł, nie była tego pewna. Sąd nie przyjął zagarnięcia kwoty 20 000 zł, którą ujawniła pokrzywdzona dopiero podczas rozprawy sądowej. Jak wynika z przedłożonych przez nią dokumentów, powyższa kwota została przeznaczona na nabycie papierów wartościowych emitowanych przez bank (...) oraz jednostek uczestnictwa funduszy skarbowych w dniu 18.04.2013 r. Pokrzywdzona nie wyjaśniła sprawy tych funduszy, które ujawniła podczas rozprawy, jak sama przyznała przy drugim przesłuchaniu w postępowaniu sądowym, jedynie przedłożyła dokument ich wykupu. Zebrany materiał dowodowy nie pozwolił na uznanie, że to oskarżona doprowadziła do ich wykupienia i ich zaboru. Z analizy przeprowadzonej przez pracowników banku wynikało, że zabezpieczono monitoring z okresu kwiecień-maj 2021 r. Według pracowników banku w dniu 29.04.2021 r. na monitoringu widać było jak pokrzywdzona odebrała pieniądze, jednakże wielkość przekazanego jej pliku wskazywał na kwotę niższą niż 10 000 zł, wynikającą z potwierdzenia wypłaty. Natomiast w dwóch innych przypadkach pokrzywdzona nie pobrała pieniędzy, chociaż podpisywała dokumenty oraz potwierdzenie wypłat. Pokrzywdzona zaprzeczyła aby faktycznie pobrała pieniądze. Oskarżona tłumaczyła to zmianą przepisów w banku. W celu wyjaśnienia powyższej rozbieżności zwrócono się do (...) o nadesłanie właściwego zapisu monitoringu, który potwierdził ustalenia pracowników banku, podłożenia wielu kartek do podpisania pokrzywdzonej, w sumie 6 podpisów oraz korzystania z jej telefonu przez oskarżoną.

Mając na uwadze zapis monitoringu oraz zeznania pokrzywdzonej, Sąd nie przyjął kwoty 10 000 zł. Także nie przyjął jednej z kwot 10 000 zł z dnia 20.06.2014 r. Jak wynika z wyciągu, najpierw nastąpiła wypłata, następnie wpłata i ponownie wypłata, wszystkie transakcje tego samego dnia, czyli 20.06.2014 r., co wskazuje na niezdecydowanie po stronie pokrzywdzonej. W przypadku dnia 05.05.2014 r. dokonano przelewów z obydwu kont pokrzywdzonej, jeden z konta o końcowych cyfrach 7590 w kwocie 2500 zł na jej rachunek (...), natomiast z tego drugiego w kwocie 2420 zł na rachunek J. T. (1), ojca oskarżonej, przy czym nazwisko brzmiało T.. Pierwszy przelew był niezbędny aby oskarżona mogła przelać pieniądze na rachunek ojca. Tym samym przyjęto kwotę 2420 zł. Sąd nie przyjął kwot 8700 zł i 10 000 zł wypłaconych w dniach 07.04.2021 r. i 29.04.2021 r., a także kwotę 300 zł, jako część raty kredytu spłaconego w dniu 29.04.2021 r., czyli łącznie 19 000 zł, odpowiadający wysokości pożyczki, która wpłynęła na konto w dniu 29.03.2021 r. Jak zeznała pokrzywdzona, nie zaciągnęła tego kredytu, a dokumenty z nim związane podpisała nieświadomie, po podsunięciu jej przez oskarżoną. Pokrzywdzona zaprzeczyła wypłatom wykazanych w wyciągach obydwu jej rachunków. Analiza wyciągów z rachunków przemawia za wersją świadka. Dopiero dwa ostatnie przelewy z konta (...) z 02.06.2021 r. i 30.06.2021 r. dotyczą zasilenia innego rachunku i nie były kwestionowane przez pokrzywdzoną. Dodatkowo pokrzywdzona złożyła do akt kartkę z datą 29.03.2021 r. i liczbą 96 358,20 zł. Jednocześnie jak zeznała, oskarżona miała ją zapewnić, że po zaksięgowaniu wszystkich wpłat, łączna kwota wyniesie ok. 120 000 zł. Jak wynika z zeznań pokrzywdzonych i załączonych przez nich dokumentów, było to typowe zachowanie oskarżonej, polegające na podawaniu stanu posiadanych pieniędzy przez ręczne ich wpisanie na kartkach lub dokumentach wydawanych klientom.

Sąd przyjął na podstawie wykazu z rachunków E. G. (1) dokonane wypłaty przez oskarżoną, z wyżej wymienionymi różnicami. A. J. przyznała się do zagarnięcia kwoty ok. 50-60 tys. zł., jednocześnie zaprzeczyła aby uczyniła to w 2014r. Także zaprzeczyła zajmowaniu się obligacjami i funduszami skarbowymi, gdyż nie było to przedmiotem prowadzenia przez placówkę. Po ujawnieniu transakcji dotyczących J. T. (2) i M. B. (2) z 2014 r. oskarżona im nie zaprzeczyła ani nie potwierdziła.

W sprawie zagarnięcia pieniędzy na szkodę Z. R., przesłuchano jej córkę M. R.. Jak wynikało z jej zeznań w 2020 r. zabrała matkę Z. R. do (...)i obecnie z uwagi na wiek i stan zdrowia, nie można jej przesłuchać (k.927). M. R. po skonsultowaniu z matką, zaznaczyła na wyciągach z dwóch rachunków o końcowych cyfrach (...) i (...), transakcje wypłat, których pokrzywdzona nie dokonywała. Transakcje te zostały wymienione w przyjętym zarzucie. Sąd nie przyjął kwot 15 000 zł (w akcie oskarżenia omyłkowo wpisano 150 000 zł) i 5000 zł z dnia 19 i 31 marca 2020 r., gdyż powyższe wypłaty potwierdziła M. R.. Ponadto kwotę 15 000 zł z dnia 25.04.2018 r., gdyż jak wynikało z wydruku z rachunku, w dniu poprzedzającym taka kwota wpłynęła od innej osoby pokrzywdzonej, K. M. i M. R. nie zaznaczyła jej jako zagarniętą. Także nie przyjęto kwot 15 000 zł z 25.04.2018 r., 10 000 zł z 14.01.2020 r. i 1000 zł z 21.08.2020 r., M. R. nie zaznaczyła ich w przedłożonych dokumentach. Natomiast kwotę 7502,06 zł z dnia 09.07.2020 r. należało pomniejszyć o 750 zł, gdyż faktycznie taką ilość pieniędzy wypłaciła Z. R., co zostało zaznaczone w wyciągu z konta. Natomiast zaszła potrzeba przyjęcia dodatkowo kwoty 5000 zł z dnia 30.12.2020 r., wynikała z różnicy pomiędzy potwierdzeniem wpłaty 45 000 zł, a zaksięgowanej w wysokości 40 000 zł. Także kwotę 1000 zł z dnia 04.01.2019 r., na potwierdzenie M. R. przedstawiła potwierdzenie wpłaty, która nie znalazła odbicia w rachunku pokrzywdzonej. Łączna suma strat wyniosła 119 052,06 zł. Także nie przyjęto kwot 15 000 zł z 25.04.2018 r., 10 000 zł z 14.01.2020 r. i 1000 zł z 21.08.2020 r., M. R. nie zaznaczyła w przedłożonych dokumentach. Oskarżona przyznała się do zabrania kwoty 56 500 zł.

Zeznania E. M. (1) wskazywały na utratę w sumie 90 000 zł. Świadek szczerze przyznała, że początkowo uważała, iż faktycznie sama wypłaciła te pieniądze. Dopiero po przemyśleniu uznała, że zostały jej zabrane przez oskarżoną.

Twierdzenia świadka znalazły potwierdzenie w wydruku z jej konta o numerze zaczynającym się od cyfr 38. Z tego wydruku wynika, że w dniach 30.10.2017 r. i 04.12.2017 r. zostały przelane pieniądze odpowiednio w kwotach 50 000 zł i 40 000 zł. Pieniądze te zostały przelane na rachunki, w pierwszym przypadku G. R., zaś w drugim H. D. (1), które to osoby były obcymi dla pokrzywdzonej, co korespondowało z ich zeznaniami. Z analizy przeprowadzonej przez pracowników banku, wynikały nieprawidłowości w prowadzeniu rachunku pokrzywdzonej przez oskarżoną, jednocześnie zostały zarchiwizowane potwierdzenia wykonania w/w przelewów. Oskarżona przyznała się do zaboru kwoty 50-60 tys. zł.

Świadek K. M. zeznała, że z trzech rachunków, zostały jej zabrane pieniądze z dwóch w łącznej kwocie 50 700 zł. Znalazło to potwierdzenie w załączonych dokumentach bankowych, w tym analizie przeprowadzonej przez pracowników (...), który w całości uznał reklamację pokrzywdzonej i pokrył szkodę. Z dokumentów wynikało, że z dwóch rachunków wypłacono pieniądze w dniach 20.03.2018 r., 24.04.2018 r. i 09.05.2018 r. odpowiednio w kwotach 4 000 zł, 2 x po 15 000 zł, 11 000 zł i 5 700 zł. W dniach 24.04.2018 r. i 09.05.2018 r. dokonano po dwie wypłaty z obydwu rachunków. W przypadku K. M. nie wysyłano kodów weryfikacyjnych, gdyż pokrzywdzona nie podała numeru telefonu komórkowego. A. J. przyznała się do zagarnięcia pieniędzy należących do w/w pokrzywdzonej.

Z zeznań świadka H. D. (1) wynikało, że w (...) założyła 2 lokaty i rachunek oszczędnościowy na kwoty 23 000 zł, 22 000 zł i 17 000 zł. W dniu 21.05.2021 r. w placówce banku w T. pokrzywdzona ustaliła, że pieniądze z tych lokat i rachunku zniknęły. Zeznania pokrzywdzonej znalazły potwierdzenie w załączonych dokumentach bankowych. Świadek załączyła do akt potwierdzenia otwarcia tych lokat z odręcznymi zapiskami pochodzącymi od oskarżonej. Wynika z nich, że H. D. (1) miała dwie lokaty oszczędnościowe na rachunku o początkowych cyfrach 46 oraz jedną na rachunku (...). Z zapisów ręcznych na pierwszych stronach tych lokat wynika, że na dwóch pierwszych były kwoty: na jednej na dzień 08.12.2020 r. – 23 577,60 zł, na drugiej na dzień 01.04.2021 r. – 20 783,46 zł. Na odwrotnych stronach tych lokat pokrzywdzona zapisała ich stan na dzień 01.08.2021 r. i 08.08.2021 r. po dokonanych przez nią kolejnych wpłatach, i tak 25 396,10 zł i 21 626,96 zł. Natomiast na trzeciej lokacie na dzień 24.04.2021 r. wpisano odręcznie kwotę 18 731,90 zł. Ponadto pokrzywdzona złożyła dwa potwierdzenia wpłat w dniu 24.01.2020 r. kwot 10 000 zł i 7 000 zł na rachunek zaczynający się od 52. Z wydruków rachunków wynikało, że pokrzywdzona posiadała trzy, zaczynające cyframi 52, 38 i 94. Brak rachunku zaczynającego się od 46, gdzie winny być dwie lokaty. Z wydruków wynika, że na rachunkach pokrzywdzonej pozostały niewielkie kwoty, kilku złotych. Z rachunku o początkowych cyfrach 52 dokonano wypłat kwestionowanych przez pokrzywdzoną w łącznej wysokości 45 600 zł. Z rachunku o początkowych cyfrach 38 wypłacono łącznie 10 000 zł, natomiast z rachunku o początkowych cyfrach 94 wypłacono łącznie 100 481,20 zł. Na ten ostatni rachunek wpłynęły pieniądze kwestionowane przez pokrzywdzoną, mianowicie 40 000 zł od E. M. (1) i 40 zł od M. J., obecnie byłego męża oskarżonej. H. D. (1) zaprzeczyła wypłacaniu pieniędzy z rachunków, jednocześnie zaprzeczyła aby posiadała pieniądze w wysokości zarzucanej oskarżonej w pkt. V aktu oskarżenia. Stratę określała na kwotę 62 000 zł, natomiast bank uznał reklamacje do kwoty 56 126,19 zł, na którą zaliczył wpłaty w kwotach 10 000 zł i 7000 zł, dwie lokaty w kwotach 20 989,30 zł i 17 734,73 zł wraz z odsetkami. Analizując przedstawione przez pokrzywdzoną dokumenty, pracownicy banku stwierdzili spreparowanie tych dwóch umów i rachunku, który wcześnie został założony na ten sam numer oraz brak wpłat w/w kwot. Wypłaty znalazły potwierdzenie w dokumentacji bankowej.

Z analizy wydruków z kont bankowych wynika, że dokonano w sumie znacznie wyższych wypłat, niż wymienia pokrzywdzona. Podczas rozprawy pokrzywdzona wprost zaprzeczyła aby posiadała pieniądze w kwocie wymienionej 1 pkt. V zarzutu, czyli ponad 190 tys zł.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, Sąd przyjął kwotę wynikającą z zeznań pokrzywdzonej i załączonych do nich dokumentów oraz analizy przeprowadzonej przez pracowników banku, którzy uwzględnili dwie lokaty i dwie wpłaty, które nie zostały zaksięgowane na rachunku. Dlatego przyjęto kwotę 55 724,03 zł, na którą złożyła się suma kwot z dwóch lokat i dwóch, w/w wpłat.

Zebrany materiał dowodowy nie pozwolił na ustalenie, poza wszelką wątpliwość, zagarnięcia kwot z rachunków pokrzywdzonej, która sama je kwestionowała. Oskarżona przyznała się do zagarnięcia kwoty rzędu 40-50 tys. zł. Początkowo wskazywała niższą kwotę ok. 30 000 zł, na rozprawie podwyższyła do wcześniej wskazanej wysokości.

Z zeznań S. S. (2) wynikało, że oskarżona zabrała jej kwotę 4000 zł. Na ich potwierdzenie świadek złożyła szczegółowe zestawienie wpłat i wypłat, z których wynikał brak 4000 zł. Na potwierdzenie swoich wyliczeń świadek przedłożyła potwierdzenia wykonania wpłat i wypłat wraz z wyciągiem z rachunku o początkowych cyfrach 12. Bank uznał reklamację w wysokości 2900,94 zł plus odsetki w wysokości 609,29 zł. Jednocześnie nie odniesiono się do różnicy pomiędzy zgłoszoną przez pokrzywdzoną kwotą a uznaną . Analiza przeprowadzona przez pracowników banku wskazuje na szereg nieprawidłowości związanych z obsługą S. S. (2). Kilka wpłat i wypłat nie zostało ujętych w systemie, także wypłaty były wykonywane z innych rachunków, jak z dnia 29.04.2020 r. kwoty 15 000 zł, 11.02.2021 r. kwoty 10 000 zł, 05.05.2021 r. kwoty 8000 zł. Sąd przyjął kwotę zagarnięcia 25 000 zł (pokrzywdzona potwierdziła otrzymanie odsetek w kwocie 147,12 zł), zaś wyeliminował kwoty z dnia 01.07.2019 r. - 10 239,74 zł i 12.03.2020 r. - 223,56 zł. Pokrzywdzona w wyciągu zaznaczyła datę 01.07.2019 r. i kwotę 10 239,74 zł, jakie kwestionowała. Jednakże podczas przesłuchania na rozprawie świadek potwierdziła wypłatę powyższej kwoty w dniu 01.07.2019 r., a także otrzymanie odsetek w wysokości 223,56 zł. Z tych względów z zarzutu należało wyeliminować powyższe kwoty. Oskarżona przyznała się do zagarnięcia pieniędzy na szkodę w/w pokrzywdzonej.

Z zeznań G. K. (1) wynikało, że zginęły mu pieniądze z jednej lokaty w wysokości 90 000 zł, założonej 20.06.2017 r. Na potwierdzenie swoich słów świadek przedłożył dwie umowy terminowej lokaty oszczędnościowej z w/w dnia. Jedna została sporządzona ręcznie, na druku, z której wynika, że została zawarta przez oskarżoną. Druga na komputerze, na której znajduje się pieczątka oskarżonej i jej podpis. W obydwu wymieniona jest kwota 90 000 zł, natomiast różny okres i oprocentowanie. Na jednej okres 3 miesięcy i 3,8%, na drugiej 4 miesiące i 4%. Pokrzywdzony przyznał, że nie interesował się losem tej lokaty i dopiero po ujawnieniu sprawy, ustalił w (...), że w ogóle nie została zarejestrowana w systemie. Analiza przeprowadzona przez pracowników banku potwierdziła wersję pokrzywdzonego. Jedna z załączonych przez niego umów została spreparowana z innej, zaś środki przelane przez pokrzywdzonego trafiły na konto H. O. (1), które zostało wpisane do obydwu tych dokumentów lokaty. Przy drugiej brak barkodu. W analizie potwierdzono wykonanie przelewu na rachunek wymieniony w dokumentach otwarcia lokaty. Z analizy wynikało, że umowy zostały spreparowane, rachunek, na który wpłynęły pieniądze, wkrótce zamknięty, w dniu 16.08.2017 r., środki z niego przelane, kwota 10 000 zł wypłacona. Bank nie uznał reklamacji G. K. (1) z uwagi na upływ okresu od założenia lokaty oraz korzystania przez pokrzywdzonego z bankowości elektronicznej. Powyższe nie mogło wzbudzić zastrzeżeń odnośnie wiarygodności zeznań pokrzywdzonego. Jednoznacznie z jego zeznań i załączonych przez niego dokumentów, a także analizy przeprowadzonej przez pracowników banku, wynikało, że faktycznie lokata nie została przez oskarżoną założona, dokumenty jej dotyczące zostały przez nią sfałszowane, zaś pieniądze, pokrzywdzony, wbrew swojej woli, przelał na rachunek innej osoby. Powyższych ustaleń nie zmienia fakt korzystania z bankowości elektronicznej przez pokrzywdzonego, gdyż jak twierdziła oskarżona, lokata nie miała być widoczna na stronie internetowej przez G. K. (1). Oskarżona nie przyznała się do przywłaszczenia pieniędzy z tej lokaty, jednak nie zaprzeczyła sporządzeniu dokumentów, zasłaniając się niepamięcią. Przyznała, że większość lokat jakie założyła była fikcyjna i jeśli klienci wyrażali chęć wypłaty, ściągała pieniądze z konta innego klienta.

B. S. (2) od kilku lat posiadała lokaty terminowe w A. (...), także obsługiwała ją oskarżona. W dniu 01.09.2020 r. pokrzywdzona założyła dwie lokaty, które miały być kontynuacją dotychczasowych. Jedna była na kwotę 45 652,13 zł, zaś druga na kwotę 46 428,30 zł. Pokrzywdzona przychodziła do oskarżonej, która na tych umowach wpisywała aktualne kwoty po doliczeniu odsetek i tak 46 334,20 zł oraz 47 112,20 zł, na dzień 01.01.2021 r. Po ujawnieniu sprawy okazało się, że w ogóle nie zostały założone w/w lokaty, zaś na jednym z kont została kwota 15 060,90 zł. Zeznania świadka znalazły pełne potwierdzenie w załączonych przez nią dokumentach, w tym dwóch umów z założenia lokat z dnia 01.09.2020 r., a także z analizy przeprowadzonej przez pracowników banku. Umowy okazały się spreparowane i w rzeczywistości nie zostały zarejestrowane w systemie bankowym. Tym samym oskarżona zabrała pokrzywdzonej kwotę wynikającą z różnicy sumy tych lokat a pozostawioną kwotą na koncie, co dało wynik 78 383,50 zł. Bank w całości uznał reklamację pokrzywdzonej. Oskarżona przyznała się najpierw do zaboru 10 000 zł, które zwróciła, a następnie kwoty do 40 000 zł.

G. R. wskazała kwotę ok. 150 000 zł, jaką miała stracić w wyniku działań oskarżonej. Pokrzywdzona kwestionowała zarówno część wpłat, jak i wypłaty, zastrzegając, że przelewy wychodzące dotyczyły regulowania opłat stałych, za media. Raz na przełomie 2020 i 2021 roku wypłaciła większą kwotę, 1000 zł. Przyznała, że przelała wyższą kwotę, jak wynikało z rachunku, 90 000 zł, dla D. B. w związku z zakupem domu przez wnuczkę. Zakwestionowała otrzymanie przelewów od H. O. (1) i E. M. (1), jednocześnie na załączonych dwóch rachunkach zaznaczyła wpływy i wypłaty, które nie realizowała. Z zarzutu należało wyeliminować wypłaty za okres od 31.10.2017 r. do 20.11.2017 r. w łącznej kwocie 49 900 zł, gdyż pochodziły z przelewu dokonanego z konta E. M. (1). Natomiast od H. O. (1) wpłynęły dwa przelewy w dniach 5 i 6.07.2016 r. po 45 000 zł. Jednakże były one niezbędne dla oskarżonej w celu realizacji zlecenia pokrzywdzonej, przelania kwoty 90 000 zł na zakup domu. W przypadku G. R. przeprowadzona analiza przez pracowników banku nie wyjaśniła sprawy związanej z jej środkami pieniężnymi w A. (...). Przedstawione przez pokrzywdzoną dokumenty potwierdziły jej relację. Pokrzywdzona założyła dwie lokaty w dniach 22.06.2015 r. i 26.01.2016 r. na kwoty 35 000 i 50 000 zł. na które otworzono rachunki o końcowych cyfrach (...) i (...). Ponadto pokrzywdzona przedłożyła wykazy dwóch rachunków o końcowych numerach (...) i (...). Końcowe salda na tych rachunkach wynosiły 9,08 zł i 742,94 zł. Przy drugim rachunku kwota 742,94 zł dotyczy daty 04.05.2021 r., kiedy na dane pokrzywdzonej dokonano wypłaty 5000 zł. G. R. zaprzeczyła pobraniu tych pieniędzy, jednocześnie zaznaczyła, że podczas pobytu w placówce banku, oskarżona wykorzystywała jej telefon. Pokrzywdzona nie tylko kwestionowała wypłaty, ale także wpłaty na łączną kwotę 217 350 zł. Analiza tych wyciągów wskazuje, że daty wpłat kwot 35 000 zł i 50 000 zł pokrywały się z otwarciem lokat. Z konta o końcowych cyfrach (...) w dniu 26.01.2016 r. najpierw obciążono kwotą 50 000 zł, tytułem założenia lokaty, a w dniu 07.04.2016 r. uznano w/w kwotę, którą wypłacono po 25 000 zł w dniach 07.04.2016 r. i 14.04.2016 r. Należy wskazać, że z treści umowy terminowej lokaty, w/w rachunek wymieniono tylko w zakresie obciążenia, czyli pobrania środków, zaś do rozliczenia rachunek o końcowych cyfrach (...). Tymczasem pieniądze z lokaty wpłynęły ponownie na rachunek o końcowych cyfrach (...). Z wyciągu z rachunku o końcowych cyfrach (...) wynika, że kwota 100 000 zł wpłynęła w dniu 18.01.2016 r., nie zaś jak zeznała pokrzywdzona 22.06.2015 r. i była wynikiem wypłaty lokaty w łącznej kwocie 101 328,18 zł. Następnie kwotę 100 000 zł przelano w dniu 22.01.2016 r. na rachunek o końcowych cyfrach (...), z której następnie założono lokatę 50 000 zł, wcześniej opisaną, zaś dokonano w okresie od 26.01.2016 r. do 17.03.2016 r. wypłat w kwotach dwa razy po 10 000 zł, 11 000 zł, 18 000 zł i 2000 zł.

Jak wynika z powyższej analizy pokrzywdzona nie pamiętała wszystkich wpłat na swoje konta, jak i wypłat. Z uwagi na wiek, podczas przesłuchania w postępowaniu sądowym, świadek nie pamiętała szczegółów związanych z transakcjami na jej kontach. Z tego względu na ten temat zeznawała jej córka D. K. (1), która przyznała, że obecnie nie można się matką porozumieć. Według D. K. (1) matka za pośrednictwem rachunku ROR, czyli o końcowych cyfrach (...), realizowała opłaty oraz drobne wypłaty do 500 zł. Jednakże zeznania tego świadka nie były precyzyjne z uwagi na brak możliwości dokonania szczegółowych ustaleń z matką. D. K. (1) zaznaczyła na rachunku ROR, między innymi wypłaty, które uznała, że nie były dokonane przez G. R.. Oskarżona przyznała się do zaboru poprzez wypłaty pieniędzy z rachunków pokrzywdzonej, nie potrafiła podać kwoty. Podczas ostatniej rozprawy dodatkowo wyjaśniła, że G. R. zlecała opłaty oraz dokonywała wypłat w różnych kwotach do 1000 zł. Ponadto raz wypłaciła 10 000 zł na rzecz jednej z wnuczek, prosząc przy tym, aby nie mówić o tym córce D. K. (1). Mając na uwadze art. 5§2 kpk, Sąd przyjął w części wersję pokrzywdzonej, za jej wiarygodnością przemawiała analiza z wyciągów jej rachunków, przy czym uwzględnił zeznania D. K. (1), jak i wyjaśnienia oskarżonej. Z wyjaśnień oskarżonej i zeznań D. K. (1) wynikało, że pokrzywdzona G. R. wykazywała braki w pamięci, zapominała o zleceniach wcześniejszych opłat i wypłat, dlatego do jej zeznań złożonych w tym postępowaniu, czyli zarówno w śledztwie, jak i podczas rozprawy, należy podejść z ostrożnością. Z zeznań D. K. (1) wynikało, że pokrzywdzona nie tylko zlecała w banku wykonywanie opłat, ale także dokonywała wypłat. Świadek nie potrafiła w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości podać kwot wypłat, uważając, że nie były znaczne., przyjmując górną kwotę w wysokości 500 zł. Jednakże jej zeznania wskazywały na domniemanie przyjętej górnej kwoty. Pokrzywdzona w śledztwie właściwie kwestionowała większość wypłat, także w kwotach kilkuset złotych, 300, 400 i 500. Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, sąd przyjął, że zagarnięcie dotyczyło wypłat powyżej 1000 zł, jak wynikało z wyjaśnień oskarżonej. Ponadto z zarzutu zagarnięcia wyeliminowano jedną z wypłat w kwocie 10 000 zł, o której wyjaśniła oskarżona, z dnia 31 marca 2016 r., jako ostatniej w tej wysokości. Z uwagi na upływ czasu, wiek i stan zdrowia G. R., wystąpiły wątpliwości co do wypłat do powyższej wysokości przez oskarżoną i dlatego przyjęto powyższy pułap wypłat. Natomiast w świetle zeznań pokrzywdzonej, D. K. (1) i wyjaśnień oskarżonej, nie wystąpiły wątpliwości co do zagarnięcia pieniędzy z wypłat przekraczających powyższą granicę. Na rachunku o końcowych cyfrach (...), po wypłacie 25 000 zł, pozostała niewielka kwota 36,71 zł. Natomiast w dniach 05, 06.07. 2016 r. wpływają przelewy od H. O. (1), które wcześniej zostały przedstawione, w celu przekazania pieniędzy na zakup domu. Sekwencja zdarzeń pozwala na jednoznaczne przyjęcie, że pokrzywdzona miała w tym czasie świadomość posiadanych środków finansowych, które pozwalały na jednorazową zapłatę kwoty 90 000 zł. Ponadto oskarżona dokonała przelewu w/w kwoty dopiero po uzyskaniu pieniędzy z konta H. O. (1), na które w następnym roku przelała pieniądze w tej samej kwocie, w wyniku sfałszowania umowy lokaty wystawionej na G. K. (1). Świadek H. O. (1) zaprzeczyła znajomości z w/w osobami i wiedzy na temat wykonywanych na jej rachunku przelewów z nimi związanych. Nie dziwi fakt, że H. O. (1) nie stwierdziła braku środków na swoim koncie w momencie jego likwidacji. Wskazuje to na umyślne działanie oskarżonej, która zagarnęła wcześniej pieniądze z tego rachunku i w celu zapobieżeniu ujawnienia, dokonała w/w przelewów. Jednakże wcześniej dokonała przywłaszczenia pieniędzy pokrzywdzonej, zaś kwotę 90 000 zł można uznać za częściowe naprawienie szkody, chociaż czas i sposób jego wykonania, przemawia za przyjęciem, że chodziło o uniknięcie ujawnienia procederu i tym samym odpowiedzialności. Natomiast dokonany przez oskarżoną przelew na rachunek pokrzywdzonej od E. M. (1) kwoty 50 000 zł, nie łączył się koniecznością wypłaty na rzecz pokrzywdzonej, która nie potwierdziła potrzeby uzyskania takiej kwoty. Także przemawia za tym fakt kilkakrotnych wypłat w kwotach od 6000 do 15 000 zł, podobnie jak we wcześniejszej sytuacji odnoszącej się do kwoty 100 000 zł. Sąd nie przyjął wszystkich wypłat wymienionych w zarzucie XVII aktu oskarżenia. Przede wszystkim w/w wypłat w okresie od 31.10.2017 r. do 20.11.2017 r. w związku z wcześniejszym przelaniem na rachunek pokrzywdzonej pieniędzy od E. M. (1). Ponadto przelewy z dnia 19.11.2014 r., 26.08.2015 r., 25.02.2016 r. i 27.04.2016 r., gdyż były wykonane na inny rachunek należący do oskarżonej oraz jej wnuczki K. S.. Ponadto transakcje z 21.02.2020 r. i 24.02.2020 r. gdyż dotyczyły wpłat. Natomiast kwota 1000 zł, którą oskarżona miała przekazać pokrzywdzonej na przełomie 2020 i 2021 r. nie znalazła potwierdzenia w wyciągach, brak takiej wypłaty. Oskarżona zajmowała różne stanowiska odnośnie zagarnięcia pieniędzy na szkodę G. R.. Początkowo temu przeczyła, później przyznała, przy czym nie pamiętała kwoty, którą miała zwrócić, ostatecznie określiła wartość na kwotę ok. 50 000 zł.

Z powyższych względów przyjęto kwotę 207 410,83 zł, którą zagarnęła oskarżona pokrzywdzonej G. R..

Zeznania D. K. (1) wskazują brak łącznej kwoty 96 816,74 zł. Na potwierdzenie swoich słów świadek przedłożyła potwierdzenia wpłat na łączną kwotę 58 000 zł, ponadto dwie umowy lokat terminowych po 10 000 zł. Według świadka w okresie od 2019 r. do maja 2020 r. wpłaciła łącznie 10 000 zł, zaś w kwietniu 2021 r. 4000 zł, na co nie otrzymała potwierdzenia wpłat od oskarżonej, która tłumaczyła to awarią drukarki. (...) częściowo uznał reklamację w kwocie 58 377,01 zł, na co złożyła się kwota 57 601,61 zł, wynikająca z różnicy kwot 58 000 a 398,39 (kwota pozostała na koncie) oraz 775,40 zł, odsetki. Z analizy przeprowadzonej przez pracowników banku wynika, że jedna lokata o końcowym numerze (...) została przelana na jej wspólny rachunek z matką G. R. o końcowym numerze (...). Natomiast co do drugiej lokaty miało nie dojść do jej zrealizowania, nie miała zostać zasilona wykazaną kwotą pieniędzy. Sąd przyjął kwotę drugiej lokaty, gdyż z zeznań D. K. (1) wynikało, że faktycznie została założona i przedłożyła zarówno umowę, jak i potwierdzenie wpłaty kwoty 10 000 zł. Jak zauważono w analizie przeprowadzonej przez pracowników banku, miała zostać zawarta jeszcze jedna umowa o lokatę, która nie doszła do skutku. Faktycznie pokrzywdzona nie zgłosiła tej trzeciej umowy i nie posiadała żadnych dokumentów. Dlatego należało przyjąć wersję pokrzywdzonej, o stracie pieniędzy związanej z jedną z zawartych umów. Natomiast Sąd nie przyjął kwoty 10 000 zł z drugiej umowy, gdyż jak wynikało z analizy oraz wydruku z konta o końcowym numerze (...), pieniądze po jej zakończeniu, zostały na nie przekazane. Ostatecznie Sąd przyjął łączną kwotę 78 500 zł, na którą złożyły kwoty 54 500 zł, wynikająca z przedłożonych przez pokrzywdzoną potwierdzeń wpłat, 10 000 zł i 4000 zł, wynikające z zeznań pokrzywdzonej oraz z jednej lokaty w wysokości 10 000 zł. Z potwierdzeń wpłat, przedłożonych przez pokrzywdzoną wynika, że systematycznie dokonywała wpłat od końca maja 2017 r. do końca 2018 r., a następnie od kwietnia 2020 r. Ponadto zaprzeczyła wykazanej w wyciągu z konta wpłaty 1500 zł z 23.06.2017 r. Tym samym należy przyznać walor wiarygodności, że także dokonała wpłat w 2019 r. oraz w kwietniu 2021 r. Sąd nie uwzględnił kwoty wpisanej przez oskarżoną 97 215,13 zł, gdyż nie znalazła potwierdzenia w dokumentacji bankowej. Oskarżona przyznała do kwoty ok. 15 000 zł.

Sąd przyjął okres od 26.08.2015 r., czyli od zawarcia umowy lokaty, która faktycznie nie została otwarta, do kwietnia 2021 r., czyli ostatniej wpłaty.

S. S. (1) zeznała o założeniu lokaty i wpłaceniu kwot 4000 zł i 5000 zł. W dniu 04.06.2021 r. udała się do banku i okazało się, że na koncie było 89,39 zł. Świadek zaprzeczyła wypłacie w dniu 28.07.2020 r. kwoty 8500 zł. Świadek przyznała, że w trakcie pobytów przekazywała oskarżonej telefon, z którego korzystała.

Zeznania świadka zasługiwały na wiarę. Z historii rachunku wynika, że faktycznie dokonano dwóch wpłat w kwotach wymienionych przez pokrzywdzoną, zaś 28.07.2020 r. nastąpiła wypłata kwoty 8500 zł. Przeprowadzona analiza przez pracowników banku potwierdziła wypłatę 8500 zł, która została autoryzowana kodem SMS oraz podpisana. Pomimo autoryzowania kodem SMS oraz podpisania wypłaty przez pokrzywdzoną, Sąd dał wiarę jej zeznaniom. Oskarżona przyznała się do tego zarzucanego czynu, nie pamiętała kwoty. Historia rachunku wskazuje na jedną wypłatę wyższej kwoty i dlatego należy przyjąć, że dotyczyło to 8500 zł. Oskarżona przyznała się do wykorzystywania telefonów pokrzywdzonych i podstawiania im do podpisania dokumentów, co do których nie mieli świadomości ich treści. Także przyznała się do zagarnięcia pieniędzy S. S. (1), nie potrafiła podać kwoty.

W. O. (1) także zeznał o zaborze pieniędzy przez oskarżoną na jego szkodę. Pokrzywdzony wskazał wypłaty pieniędzy z dwóch kont, których nie dokonał. Świadek nie wypierał się, iż mógł nieświadomie podpisywać podsunięte przez oskarżoną dokumenty potwierdzające wypłaty, jednak zaprzeczył aby otrzymał wówczas te pieniądze. Ze zgłoszonej reklamacji a zeznaniami świadka wystąpiły nieznaczne różnice. W reklamacji nie kwestionował wypłaty w dniu 06.01.2020 r. kwoty 4000 zł. Natomiast dodatkowo zgłosił kwotę 8000 zł z 25.07.2019 r. Jak wynikało z jego zeznań, po dokładnym zapoznaniu się dokumentacją bankową, w tym wyciągami z kont, ograniczył szkodę do łącznej kwoty 48 000 zł. Z kwestionowanych wypłat kwota wyniosła 49 200,00 zł. Bank uznał tylko jedną wypłatę w kwocie 2000 zł z 27.01.2021 r., gdyż nie było na dokumencie podpisu świadka.

Sąd przyjął wersję przedstawioną przez świadka w czasie śledztwa. Szczerze przedstawił nieprawidłowe wypłaty, przyznał, że początkowo zawyżał łączną kwotę straconych pieniędzy. Sąd nie przyjął kwoty 8000 zł, której pokrzywdzony nie zaznaczył w wyciągu z konta. Gdyby faktycznie szkoda dotyczyła także tej kwoty, wówczas strata przekroczyłaby 50 000 zł. Oskarżona początkowo przyznała się do tego zarzucanego jej czynu, wskazując wysokość zagarniętej kwoty do 50 000 zł. Później temu zaprzeczyła. W postępowaniu sądowym nie potrafiła zająć jednoznacznego stanowiska odnośnie tego zarzutu, zasłaniając się niepamięcią. Sąd przyjął pierwszą wersję oskarżonej, w której przyznała się do zaboru pieniędzy na szkodę W. O. (1), co znalazło odbicie, chociażby w uwzględnionej części reklamacji, brak podpisu na jednym z potwierdzeń wypłaty. Jednocześnie oskarżona wymieniła kwotę, w przybliżeniu, która odpowiadała wersji pokrzywdzonego. Ostatecznie Sąd przyjął kwotę 44 200 zł, wynikającą z pierwszych zeznań pokrzywdzonego i z zaznaczonych wypłat w wyciągach z dwóch kont, które kwestionował. Wystąpiła jedna różnica pomiędzy zeznaniami, a zaznaczonymi transakcjami z wyciągów, dotyczyła wypłaty z rachunku o końcowych cyfrach (...) kwoty 4000 zł. W zeznaniach podano datę 06.01.2020 r., tymczasem z wyciągu wynika, że wypłaty dokonano 06.10.2020 r. Natomiast nie stwierdzono wypłaty w dniu 06.01.2020 r. Sąd przyjął datę wynikającą z wyciągu, uznając, że w trakcie przesłuchania doszło do omyłki.

B. S. (1) szczegółowo przedstawiła okoliczności utraty pieniędzy, co potwierdził jej mąż Z. S. (1). Z ich zeznań wynikało, że oskarżona miała założyć im dwa konta po 200 000 zł, w rzeczywistości założyła trzy w kwotach 200 000 zł i dwa po 100 000 zł. Następnie na ich nalegania założyła dwa rachunki, na potwierdzenie przedstawili ich kserokopie, które otrzymali od oskarżonej. Podczas analizy pracownicy banku stwierdzili, że obydwie umowy opiewające na kwoty po 200 000 zł, zostały spreparowane. Jednocześnie bank uznał częściowo reklamację Z. S. (1) w kwotach 20 000 i 11 000 zł, gdyż podpisy na wypłatach, różniły się od wzoru podpisu. W pozostałym zakresie nie uwzględniono reklamacji z uwagi na wysyłane kody autoryzacyjne i podpisy na dokumentach wypłat. Według pokrzywdzonych do oskarżonej zgłaszali się co pół roku i wypłacali tylko odsetki. Tymczasem z wyciągów z kont wynika, że wypłaty były częstsze. B. S. (1) także zaprzeczyła wypłacie kwoty 38 000 zł w dniu 15.02.2019 r., którą w dniu poprzedzającym przelała z rachunku w G. (...). Jednocześnie podała, że w tym przypadku przekazanie pieniędzy nastąpiło na inny jej rachunek, który posiadała wcześniej i była przekonana o jego zamknięciu. Numer tego rachunku otrzymała od oskarżonej.

Zeznania B. S. (1) i Z. S. (1) zasługiwały na wiarę. Jedynie wątpliwości budzi przekonanie o rzadszych pobytach w banku, niż to wynika z wypłat. Mając na uwadze ustalenia pracowników banku odnośnie przekazywanych kodów autoryzacyjnych SMS i podpisów pokrzywdzonych, należy przyjąć, że pokrzywdzeni musieli w dniach wypłat, z wyjątkiem dwóch uznanych przez bank, być obecnymi w banku. Oskarżona, jak sama przyznała, korzystała z ich telefonów oraz podstawiała do podpisania dokumenty. Oskarżona przyznała się do zagarnięcia pieniędzy w znacznie wyższych kwotach, niż uznane przez bank, 50 000-60 000 zł na szkodę B. S. (1) i 70 000-80 000 zł na szkodę Z. S. (1). Mając na uwadze powyższe dowody, a także fakt spreparowania dwóch umów rachunków na łączną kwotę 400 000 zł, Sąd przyjął wersje pokrzywdzonych co do sumy zabranych im pieniędzy. Sąd jedynie wyeliminował kwotę 4900 zł, która została wypłacona w dniu 12.12.2019 r. z rachunku o końcowych cyfrach (...), gdyż jak wynikało z analizy, transakcja została przeprowadzona przez innego pracownika banku, zaś klientka, czyli B. S. (1) temu nie zaprzeczyła, nie pamiętała, z którego konta. Wypłata miała dotyczyć odsetek.

A. S. (1) zeznała, że w A. (...) miała dwa rachunki, bieżący i oszczędnościowy. Na bieżący wpływały jej dochody i dokonywała z niego opłaty oraz wypłaty, zaś drugi służył do oszczędzania pieniędzy. Na drugim koncie dokonała w sumie wpłat na kwotę 42 700 zł. Z konta oszczędnościowego pokrzywdzona dokonała 4 wypłat na łączną kwotę 24 200 zł. Pokrzywdzona stwierdziła, że na tym koncie miała tylko 34,84 zł, brakowało 19 500 zł. Ponadto według pokrzywdzonej z 4 pożyczek, trzy zostały zawarte bez jej wiedzy. W przypadku ostatniej pożyczki wyraziła zgodę na prośbę oskarżonej w celu wykonania planu przez placówkę i miała zostać anulowana w ciągu 14 dni. Pokrzywdzona przedłożyła dokumenty wpłat i wypłat, które potwierdziły jej zeznania. Z wyciągu rachunku oszczędnościowego wynika, że zostały na nim zarejestrowane wypłaty, natomiast brak wpłat, których potwierdzenia posiadała pokrzywdzona. Ponadto w dniu 12.05.2020 r. wpłynęła na rachunek kwota 52 000 zł, która stanowiła pożyczkę, na którą pokrzywdzona wyraziła zgodę. Następnie dokonano w dniach 15.06.2020 r., 19.06.2020 r., 22.06.2020 r., 03.07.2020 r. i 16.07.2020 r. wypłat w łącznej kwocie 48 800 zł. Pieniądze te pochodziły z w/w pożyczki. Natomiast wcześniej, bo w dniu 24.08.2017 r. na konto pokrzywdzonej wpłynęła kwota 20 000 zł od innej osoby pokrzywdzonej, T. K. (1). W kolejnych dniach 25.08.2017 r. i 28.09.2017 r. nastąpiły dwie wypłaty po 10 000 zł, które potwierdziła A. S. (1). Wynika z tego, że oskarżona przelała pieniądze od innej ofiary aby zrealizować wypłatę A. S. (1), której wcześniejsze wpłaty w 2017 r. na łączną kwotę 22 000 zł, przywłaszczyła. W czasie przesłuchania w postępowaniu sądowym pokrzywdzona wytłumaczyła różnicę w zgłoszonej kwocie utraty pieniędzy. Mianowicie w śledztwie podała kwotę 19 500 zł, zaś w reklamacji do banku 42 700 zł. Przyznała, że w reklamacji pomyliła się gdyż nie odliczyła kwot wypłaconych pieniędzy, w sumie 24 200 zł.

Sąd przyjął, że oskarżona łącznie przywłaszczyła kwotę, 42 700 zł, na którą złożyły się wpłaty dokonane przez A. S. (1), które faktycznie nie zostały zaksięgowane przez oskarżoną. Z przedstawionych przez nią wpłat, tylko jedna z 18.01.2019 r. faktycznie wpłynęła na konto. Natomiast pozostałe zostały zagarnięte przez oskarżoną i w takiej kwocie bank uznał reklamację pokrzywdzonej, przy czym nie odjął dokonanych przez nią wypłat. Świadek uczciwie i dokładnie przedstawiła dokonywane wpłaty oraz wypłaty, które porównano z wyciągami z kont. Oskarżona zwróciła pokrzywdzonej 20 000 zł, jednakże w momencie zgłoszenia zamiaru wypłaty w/w kwoty i to ze środków pochodzących z konta innej osoby pokrzywdzonej, T. K. (1). Ostatecznie pokrzywdzona poniosła stratę w wysokości 19 500 zł. Sąd wyeliminował kwoty z zarzutu dotyczących wypłat, co do których pokrzywdzona albo nie była pewna czy ich faktycznie nie wypłaciła, albo pochodzących z pożyczki w kwocie 52 000 zł, którą zawarła formalnie, nie miała spłacać. Chodzi o wypłaty z 15, 19 czerwca oraz 3 i 16 lipca 2020 r. Analiza wyciągu z konta pokrzywdzonej w świetle jej zeznań wskazuje, że w czerwcu i we wrześniu 2020 r. dokonała dwóch wypłat w kwotach 3600 zł i 600 zł, co potwierdziła. Tymczasem z uzyskanych środków z kredytu, który faktycznie dotyczył oskarżonej, wypłacono dwa razy po 20 000 zł, oraz 4000 zł i 1200 zł, łącznie 45 200 zł. Ponadto pobrano środki na spłatę kredytu dwa razy po 677,82 zł. W takim układzie powyższe kwoty zmieściły się w przyznanym kredycie i nie można było uwzględnić w zarzucie. Pokrzywdzona przyznała, że w dniu 20.05.2020 r. dokonała spłaty rat kredytu za siostrzeńca, co znalazło odbicie w wyciągu w wysokości 635,79 zł. W/w kwoty wypłat przez pokrzywdzoną w wysokości 3600 zł, 600 zł oraz spłata kredytu nastąpiła ze środków pochodzących z kredytu i dlatego przypisano całą sumę przywłaszczonej kwoty, czyli 42 700 zł. Oskarżona początkowo nie przyznała się do zaboru pieniędzy na szkodę A. S. (1), podczas rozprawy sądowej, potwierdziła zagarnięcie 20 000 zł, które zostały później przelane na jej konto. Pozostałą część pieniędzy pokrzywdzona miała wypłacić.

Z zeznań E. K. (1) wynikało, że oskarżona zagarnęła z jednego z jej rachunków łączną kwotę ok. 30 000 zł i taką wysokość szkody podała w reklamacji do banku. Pokrzywdzona przedłożyła potwierdzenia wpłat na trzy lokaty na łączną kwotę 22 474,86 zł. Ostatecznie na rachunku pozostała kwota 74,86 zł. Tym samym przywłaszczenie dotyczyło kwoty 22 400,00 zł. Ponadto umowy (...) lokat wraz z dokumentami potwierdzeń ich sald, ostatnie z 2018 r. na kwoty 7903,96 zł, 10 136,67 zł i 11 466,64 zł, łączna suma 29 507,27 zł. Te potwierdzenia, jak wynika z analizy przeprowadzonej przez pracowników banku, zostały spreparowane, gdyż w 2017 r. pokrzywdzona nie posiadała żadnej aktywnej lokaty. Powyższe kwoty zostały przywłaszczone przez oskarżoną, która przyznała się do tego dokonania. Sąd przyjął kwotę wynikającą z momentu dokonania czynu, czyli 22 400,00 zł. Bank uznał roszczenie pokrzywdzonej w kwocie 22 738,78 zł, na które złożyła się 13 074,86 zł wynikający z wpłat, oraz kwoty 4435,73 zł i 5228,19 zł jako kapitał z dwóch lokat z odsetkami.

Sąd przyjął w całości wersję zaprezentowaną przez pokrzywdzoną, gdyż przedłożyła stosowne dokumenty, z których wynikały trzy lokaty, nie zaś dwie, z dnia 27.02.2015., 28.05.2015 r. i 28.09.2015 r. W ostatniej umowie brak kwoty lokaty, natomiast w dwóch wcześniejszych wpisano odpowiednio 4400 zł i 5000 zł. Ponadto pokrzywdzona była przekonana, że na jednej z tych trzech lokat znajdowała się kwota 9074,86 zł, która była wynikiem faktycznie założonej lokaty w dniu 16.07.2014 r. Z analizy wynikało, że środki z tej lokaty wpłynęły na rachunek pokrzywdzonej w dniu 16.02.2015 r. i w tym samym dniu zostały wypłacone. Pokrzywdzona przedstawiła potwierdzenie wykonania wpłaty tej kwoty, na którym wpisano „Do 16.06.2015”. Ponadto pokrzywdzona przedłożyła w sumie 7 sald, na niektórych z podpisami oskarżonej, z których wynika posiadanie trzech lokat. Powyższe przemawiało za wersją pokrzywdzonej. Oskarżona przyznała się do zagarnięcia pieniędzy należących do w/w pokrzywdzonej, początkowo nie potrafiła wskazać kwoty, ostatecznie wymieniła ok. 10 000 zł.

Z zeznań T. K. (1) wynikało, że także jej oskarżona zabrała w sumie pieniądze w kwocie 98 618,22 zł, które zwrócił jej bank. W tym przypadku oskarżona przyznała się do dysponowania pieniędzmi pokrzywdzonej, które miała przelewać na rachunki innych pokrzywdzonych, natomiast zabrała jej ok. 30 000 zł. Zeznania pokrzywdzonej znalazły potwierdzenie w załączonych dokumentach bankowych i dokonanej analizie przez pracowników A. (...). Wynikało z niej, że umowy lokat z dnia 24.08.2017 r. na kwotę 40 975,54 zł, z 19.10. (...). na kwotę 51 958,37 zł, kolejna z 2019 r. na kwotę 97 718,64 zł i z 23.03.2020 r. na kwotę 98 618,22 zł, zostały spreparowane na bazie umów innych klientów. Przy lokacie z 2019 r. brak daty, zaś z mało czytelnej pieczęci dziennej wynikał jedynie rok. Także były spreparowane związane z nimi potwierdzenia lokaty. Ostatnie dwie lokaty miały być otwierane w oparciu o poprzednie, dlatego kwota szkody została ustalona w oparciu o ostatnią lokatę, co znalazło potwierdzenie w analizie przeprowadzonej przez pracowników banku. Zwrócono pokrzywdzonej pieniądze z ostatniej lokaty plus odsetki. Oskarżona przyznała, że przelewała pieniądze z rachunku pokrzywdzonej na inne, ale je zwróciła. Przyznała, że dopuściła się zaboru 30 000 zł, które zwróciła pokrzywdzonej w gotówce, co nie zasługiwało na wiarę. Nie potwierdziła tego pokrzywdzona, a ponadto w jaki sposób miałaby zwrócić jej pieniądze w gotówce, bez przyznania się do ich uprzedniego zaboru lub co najmniej wywołania u niej o to podejrzenia.

R. S. (1) zeznała, że w 2014 r. założyła w A. (...) dwie lokaty na kwoty 14 000 zł i 9000 zł, była obsługiwana przez oskarżoną. Tylko raz wypłaciła kwotę ok. 1000 zł. Od oskarżonej otrzymywała na kartce zapisaną aktualną kwotę lokaty, ostatnia opiewała na kwotę 27 000 zł. Według pokrzywdzonej szkoda wyniosła 26 000 zł. Pokrzywdzona przedłożyła potwierdzenia dokonania wpłat w dniach 18.03.2014 r. i 09.04.2014 r. w kwotach 16 218,02 zł i 9047,23 zł, które nie zostały przekazane przez oskarżoną na jej rachunek. Łącznie oskarżona przywłaszczyła kwotę 25 265,25 zł. Oskarżona nie przyznała się do przywłaszczenia pieniędzy w/w pokrzywdzonej.

Zeznania Z. F. (1) wskazywały o otwieraniu w A. (...) lokat oszczędnościowych z myślą o rodzinie. Pokrzywdzona bardzo dokładnie przedstawiła kiedy, ile i na jakie kwoty założyła lokaty oszczędnościowe od 14.01.2014 r. do 20.02.2018 r. Ponadto założyła trzy rachunki oszczędnościowe, na które dokonywała wpłat. Na ostatni przelała z (...) w dniu 19.11 2020 r. kwotę 40 177,29 zł. Według pokrzywdzonej w ogóle nie wypłacała pieniędzy z lokat, natomiast z rachunków maksymalnie wypłaciła 4000 zł. Szkodę pokrzywdzona początkowo określiła na kwotę 397 019,09 zł, później na kwotę ok. 400 000 zł.

Z dokumentacji bankowej i analizy przeprowadzonej przez pracowników (...) wynika, że pokrzywdzona posiadała dwa rachunki ROR i trzy KO, na których nie było w ogóle lub w niewielkiej kwocie środki, do 43,14 zł. Natomiast pomiędzy 2013 a 2015 rokiem zamknięto 28 lokat. Analiza dotycząca wszystkich lokat i rachunków wykazała, że zdecydowana większość umów lokat, w sumie 31, zostało spreparowanych, niektóre rachunki dotyczyły więcej niż jednej lokaty. Rachunek należący faktycznie do E. K. (1), został wykorzystany przy pięciu lokatach, jeden należał do innego klienta, nie jest pokrzywdzony w niniejszej sprawie, natomiast przy kilkunastu wykorzystano numer rachunku z lokaty, która została zaraz zamknięta z odręcznym zapisem pokrzywdzonej k. 1421v. Z analizy wynika, że pokrzywdzona potwierdziła dokonanie jednej wypłaty w dniu 27.07.2021 r. w kwocie 7700 zł, czyli po ujawnieniu procederu k. 1423v. Ponadto wynika z niej, że nawet po faktycznym potwierdzeniu wpłaty na dany rachunek, za chwilę następowała wypłata w tej samej kwocie. Powyższe potwierdza zeznania pokrzywdzonej, że wypłaty były dokonywane poza jej świadomością i wiedzą, gdyż bez sensu byłoby jej zachowanie, polegające na dokonywaniu wpłat w celu ich natychmiastowych wypłat. Według pokrzywdzonej nie otrzymywała na telefon kodów autoryzacyjnych, co stało w sprzeczności z ustaleniami pracowników banku. Z. F. (1) przedstawiła ile i w jakich kwotach dokonywała wpłat, wszystkie pracownicy banku wykazali w analizie k. 1426v akt sprawy. Suma wyniosła 355 894,66 zł. Ponadto z tej analizy wynikało, że ostatecznie pokrzywdzona w reklamacji wykazała kwotę 395 010,90 zł. Sąd uwzględnił w znacznej części zeznania pokrzywdzonej, oceniając w oparciu o ustalenia pracowników banku. Fakt autoryzowania transakcji wypłat, nie oznacza, że faktycznie dokonała ich pokrzywdzona. Z. F. (1) nie miała świadomości tych czynności, gdyż jak przyznała oskarżona, korzystała z telefonów ofiar do zaboru ich pieniędzy. Ustalając wysokość szkody Sąd oparł się na przedłożonych przez pokrzywdzoną dokumentach, potwierdzeń wpłat, które opiewały na łączną kwotę 355 894,66 zł. Kwota 44 250 zł, zaliczona w analizie jako trzy wpłaty 2x po 20 tys. i 4250, pokrzywdzona przedstawiła dyspozycje do ich wykonania z rachunku końcowych cyfrach (...) na (...), przy czym według pokrzywdzonej miało dojść do odwrotnej operacji między tymi rachunkami, gdyż pierwszy z wymienionych był nowo otwarty. Z analizy wynikało, że nigdy na nim nie było takich środków. W zestawieniu wpłat i przelewów w przeprowadzonej analizie, brak przelewu na kwotę 22 623,76 i wpłaty 576,24, łącznie (...), przelano na rachunek osobisty pokrzywdzonej i dokonano wypłat w okresie od 14.08.2020 r. do 12.10.2020 r. Z konta o końcowych cyfrach (...) wynika, że faktycznie w dniu 06.11.2020 r. wpłynęła kwota 44 250 zł, która została wypłacona w dniach 09.11.2020 r., 19.11.2020 r. i 09.12.2020 r. 2 x 20 000 zł i 4250 zł. Tak samo na to konto w dniu 05.08.2020 r. wykonano przelew na kwotę 22 623,76, zaś 07.08.2020 r. dokonano wpłaty 576,24, łącznie 23 200 zł, które przelano w dniu 14.08.2020 r. na rachunek osobisty pokrzywdzonej, końcowe cyfry (...) i dokonano wypłat w okresie od 14.08.2020 r. do 12.10.2020 r. Z kopii jednej lokaty z 09.11.2017 r. wynikało, że opiewała na kwotę 11 000 zł, chociaż w analizie stwierdzono brak wymienionej kwoty. Sąd przyjął powyższe kwoty, czyli 23 200 zł i 11 000 zł do szkody, która wyniosła łącznie 390 094,66 zł. Oskarżona przyznała się do zagarnięcia pieniędzy należących do w/w pokrzywdzonej, wskazując początkowo kwotę 50-60 tys. zł, a później do 100 000 zł.

Z zeznań K. R. (1) wynikało, że w (...) była obsługiwana przez oskarżoną i założyła dwie lokaty na kwoty 20 000 zł i 10 000 zł. W dniu 22.09.2020 r. wypłaciła 9000 zł. Natomiast w dniu 16.08.2021 r. po udaniu się do banku okazało się, że nie było w/w lokat oraz wypłaty 9000 zł. Na potwierdzenie swoich słów świadek przedłożyła dwie umowy lokat z dnia 26.01.2016 r. i 20.01.2016 r. na kwoty 10 000 zł i 20 000 zł oraz potwierdzenie wypłaty 9000 zł. Na umowach znajdowały się odręczne zapisy ze zmienionym oprocentowaniem i wyższymi kwotami, wskazującymi na dopisanie odsetek, odpowiednio 10 826 zł i 20 736 zł. Umowy i zmiana odsetek były podpisane przez oskarżoną, która nie przyznała się do zaboru pieniędzy na szkodę K. R. (1). Pokrzywdzona wyliczyła szkodę na kwotę 23 837 zł. Z analizy przeprowadzonej przez pracowników banku wynikało, że lokata na kwotę 20 000 zł faktycznie została założona 20.01.2016 r. Jednakże w dniu 26.04.2016 r. nastąpiło wypowiedzenie lokaty i pieniądze przekazane na rachunek pokrzywdzonej o końcowych cyfrach (...) i tego samego dnia wypłacone. Powyższa transakcja nie została autoryzowana przez SMS, pozostaje więc możliwość jedynie autoryzowania kartą płatniczą, którą pokrzywdzona posiadała i była aktywna. Natomiast druga lokata w ogóle nie została ujawniona w systemie, numer umowy był w rzeczywistości numerem rachunku należącego do Z. F. (1).

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia Sąd przyjął wersję pokrzywdzonej, za czym przemawiały zapisy odręczne na umowach lokat z wyższymi kwotami, jako z dopisanymi odsetkami. W rzeczywistości oskarżona przywłaszczyła i zabrała łączną kwotę 30 000 zł, natomiast 9000 zł należy uznać jako częściowe naprawienie szkody, wymuszone przez pokrzywdzoną w wyniku wyrażenia zamiaru jej wypłaty. Oskarżona była zmuszona wypłacić powyższą kwotę aby pokrzywdzona nie zorientowała się w zagarnięciu przez nią jej pieniędzy.

Za wersją pokrzywdzonej przemawiają przedłożone przez nią dokumenty. Z zapisów odręcznych znajdujących się na umowie lokaty 20 000 zł, widnieje kwota 20 736 z datą 20.09.2018 z dopiskiem do pobrania. Jak z tego wynika, pokrzywdzona nie dokonała wypowiedzenia umowy (...).04.2016 r., skoro miała być ważna do 20.09.2018 r., zaś była lokatą na okres 210 dni. Tym samym zapis musiał zostać złożony po kwietniu 2016 r., pod koniec 2017 r. lub na początku 2018 r. Ponadto fakt wypłaty 9000 zł w dniu 22.09.2020 r., przemawia za wiarygodnością zeznań pokrzywdzonej, skoro, jak wynikało z analizy pracowników banku, na rachunku nie było takich środków. Oskarżona zdawała sobie sprawę z zawarcia tych dwóch lokat i dlatego wypłaciła pokrzywdzonej pieniądze z innego źródła. Oskarżona nie przyznała się do zagarnięcia pieniędzy na szkodę K. R. (1). Podczas rozprawy sądowej przyznała, że nie było możliwości wypłaty jednorazowej z karty bankowej w wysokości 20 000 zł. Limit karty wynosił 3000 zł i większą wypłatę należało wykonywać przez kilka dni. Przyznała, że autoryzację odbywały się nie tylko za pomocą sms, ale również kartą. W takim przypadku trzeba to było zrobić w placówce, wykorzystując znajdujące się tam czytniki, nie było możliwości dokonania tego zbliżeniowo.

Zeznania K. (...) dotyczyły zaboru pieniędzy z trzech lokat. Według świadków założyli trzy lokaty na kwoty 11 000 zł, 9700 zł i 21 000 zł, do których systematycznie dopłacali kolejne pieniądze. W takim przypadku oskarżona aktualizowała umowy i ręcznie pisała kwoty. W sumie na tych lokatach winny być pieniądze w kwotach 55 321,16 zł, 75 327,16 zł i 30 278,26 zł, czyli łącznie 160 926,58 zł. Pokrzywdzeni mieli uruchomioną usługę online, jednak jak stwierdziła oskarżona, te lokaty były na nich niewidoczne. Po ujawnieniu sprawy pokrzywdzeni udali się do banku i brak było tych lokat. Oskarżona w tej części nie była konsekwentna i początkowo przyznała się do zaboru kwoty ok. 50 000 zł, później temu zaprzeczyła. W postępowaniu sądowym ponownie potwierdziła przywłaszczeniu ok. 50 000 zł.

Pokrzywdzeni przedstawili umowy założenia trzech lokat na w/w kwoty. Bank dotychczas nie uwzględnił reklamacji pokrzywdzonych, w odpowiedzi stwierdzono, że oczekują na ustalenia prokuratury.

W postępowaniu sądowym K. O. (1) dodatkowo zeznała, że w maju 2021 r. oskarżona dwukrotnie u niej w domu odebrała pieniądze w kwotach 11 000 zł i 5000 zł, tłumacząc konieczną dopłat aby nie utracić korzystnego oprocentowania. Na potwierdzenie tych wpłat wydała K. O. (1) dwie umowy z dnia 17 maja 2021 r. i 20 maja 2021 r., czyli zawarte po faktycznym zakończeniu przez nią pracy w A. (...). Umowy wydała w W., kserokopie zostały załączone do akt. Oskarżona przyznała się jedynie do wydania tych umów, nie potrafiła wyjaśnić dat ich zawarcia. Pokrzywdzeni umowy tych dwóch lokat przedłożyli już w czasie śledztwa, w których w sumie wpisano kwoty 76 327,16 zł i 30 276,26 zł k. 623, 627. Te ostatnie lokaty miały stanowić kontynuowanie wcześniejszych dwóch lokat i wpisano do nich te same numery. Na lokatach wpisano daty ich obowiązywania.

Zeznania pokrzywdzonych K. (...) zasługiwały na wiarę. Nie były gołosłowne, zostały potwierdzone przedłożonymi przez nich dokumentami. Z tych względów Sąd przyjął wartość wyłudzonego mienia od pokrzywdzonych na łączną kwotę 160 926,58 zł, na którą złożyły się pieniądze wynikające z przedłożonych ostatnich umów, czyli suma kwot 55 321,16 zł, 30 278,26 zł i 75 327,16 zł.

Zeznania A. K. (1) i K. K. (2) wskazywały, że w wyniku działań oskarżonej stracili łącznie 125 000 zł. Podczas przesłuchania w śledztwie pokrzywdzeni załączyli pisemne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa -uzupełnienie, w których dokładnie przedstawili okoliczności utraty pieniędzy. Zeznania pokrzywdzonych wskazywały, że w dniu 02.04.2012 r. w (...), za namową oskarżonej, K. K. (2) zawarła umowę lokaty, na którą przelała pieniądze w kwocie 25 500 zł. Następnie w dniu 27.04.2012 r. na rachunek o końcowych cyfrach (...) przelana została kwota 20 049,13 zł, w związku z likwidacją jednostek uczestnictwa (...). Następnej wpłaty dokonali w dniu 07.05.2012 r. w kwocie 20 100 zł. Po zapoznaniu się z wydrukiem z konta stwierdzili brak zaksięgowania dwóch ostatnich kwot, na łączną sumę 40 200 zł. Ponadto brak umowy lokaty na kwotę 25 500 zł. W dniu 08.01.2013 r. rachunek został zamknięty, poza świadomością pokrzywdzonych, którzy byli przekonani, że pieniądze w dalszym ciągu znajdują się na tym rachunku. Z historii rachunku wynikało, że na dzień 30.04.2012 r. saldo wynosiło 20 170,86 zł. Kolejnych wpłat dokonali w dniach 09.04.2019 r. i 08.03.2021 r. odpowiednio w kwotach 40 000 zł i 20 000 zł. Z analizy przeprowadzonej przez pracowników banku wynikało, że środki zostały wypłacone przez K. K. (2) w dniu 02.04.2012 r., zaś A. K. (1) w dniu 07.05.2012 r. w kwotach 25 500 zł i 20 100 zł, zaś rachunek o końcowych cyfrach (...) został zamknięty w dniu 08.01.2013 r. Jednocześnie oskarżona otworzyła w dniu 02.04.2012 r. nowe konto na K. K. (2) na kwotę 25 500 zł, o końcowych cyfrach (...), które nie figuruje w historii rachunków. Natomiast w dniu 27.04.2012 r. w historii rachunku o końcowych cyfrach (...) widoczne było zasilenie konta o kwotę 20 049,13 zł. W złożonej reklamacji do banku pokrzywdzeni przedstawili potwierdzenie wpłaty w dniu 07.05.2012 r. kwoty 20 100 zł, zaś z historii w/w rachunku wynikała wypłata tej kwoty. Ponadto w dniach 09.04.2019 r. oraz 08.03.2021 r. pokrzywdzeni dokonali wpłaty 40 000 zł oraz 20 000 zł. W pierwszym przypadku środki pieniężne zostały wypłacone ze (...), na potwierdzenie przedłożyli wypłatę kwoty 40 000 zł. Z analizy wynikało, że na potwierdzeniach wypłat znajdowały się podpisy pokrzywdzonych. Z wyciągów kont wynikało, że oskarżona zaksięgowała wpłaty w połowie tych kwot, czyli 20 000 zł i 10 000 zł, które następnie wypłaciła. Mając na uwadze zeznania pokrzywdzonych i sporządzone przez nich zestawienia oraz analizę przeprowadzoną przez pracowników banku, Sąd przyjął szkodę jaką ponieśli pokrzywdzeni w wysokości 125 770,86 zł, na którą złożyły się kwoty 25 500 zł, 20 170,86, zł, 20 100 zł, 40 000 zł i 20 000 zł. Przyjęto okres od 02.04.2012r., czyli od pierwszego przywłaszczenia, do 16.03.2021 r., czyli poświadczającego nieprawdę potwierdzenia wypłaty 10 000 zł (k.2136). Oskarżona przyznała się do zagarnięcia pieniędzy należących do w/w pokrzywdzonych, do kwoty 40 000 zł, początkowo temu przeczyła.

K. P. (1) zeznała na okoliczność założenia konta oszczędnościowego, które służyło jej wyłącznie do oszczędzania pieniędzy, ponadto miała założone lokaty. Nigdy nie wypłacała z niego pieniędzy. Jak się okazało na koncie i lokatach nie było pieniędzy, pozostała niewielka kwota. Szkodę pokrzywdzona wyliczyła na kwotę 163 299,45 zł.

Oskarżona potwierdziła zabór pieniędzy na szkodę K. P. (1), nie pamiętała kwoty.

Z analizy przeprowadzonej przez pracowników banku wynikało, że rachunek ROR został otwarty 13.10.2014 r. i według klientki powinna na nim być kwota 61 705,16 zł. Kwestionowała pięć wypłat na łączną kwotę 56 651,12 zł. Ponadto pokrzywdzona posiadała dwa rachunki oszczędnościowe otwarte 05.05.2014 r. i 15.10.2019 r. Na pierwszym nie zostały zaksięgowane wpłaty w kwocie 23 000 zł, zaś stan na 02.11.2021 r. wyniósł 13,61 zł. Ostatnia transakcja z 16.10.2014 r., przelew 24 003,30 zł na ROR , należący do pokrzywdzonej. Natomiast na drugim saldo wyniosło 16,20 zł, a według pokrzywdzonej powinno być 87 500 zł + odsetki. Ponadto pokrzywdzona posiadała lokatę terminową, z której pieniądze zostały przelane na rachunek ROR. Z analizy wynikało, że wypłaty z rachunku ROR były potwierdzane SMS-em, jedna wypłata w kwocie 13 600 zł, nastąpiła tego samego dnia po jej wpływie z innego banku. Ponadto wymieniono przedstawione przez pokrzywdzoną potwierdzenia wpłat na łączną kwotę 33 000 zł oraz przelew na 42 500 zł, które nie zostały zaksięgowane na rachunkach. Ostatnia kwota dotyczyła umowy rachunku, który został spreparowany w zakresie wysokości oprocentowania. Spreparowana została umowa lokaty w kwocie 23 872,16 zł. Na tej lokacie ręcznie dopisana została + 8000 zł z pieczątką i podpisem oskarżonej. Ponadto znajduje się na niej ręcznie wpisana liczba 51 872,30, która miała oznaczać kwotę. Bank uznał reklamację odnośnie trzech lokat, dwóch z 20.02.2020 r. w kwocie 28 927,15 zł i 31 872,30 zł oraz z dnia 06.08.2020 r. w kwocie 40 000 zł. Łącznie uznał kwotę 100 799,45 zł, doliczając do nich odsetki. Z zeznań pokrzywdzonej, załączonego przez nią wyliczenia oraz w odpowiedzi na pismo z (...) wynika, że w sumie straciła pieniądze z rachunku oszczędnościowego o końcowych cyfrach (...) w kwocie 62 500 zł oraz trzy lokaty w kwotach 28 927,15 zł i 31 872,30 i 40 000 zł, co łącznie dało kwotę 163 299,45 zł i taka wysokość szkody została przyjęta przez Sąd, z wcześniej zaprezentowanych powodów.

Świadkowie J. L. (2), A. S. (4), I. S. (3), E. Z. (2), I. S. (4), D. Ś. (2) byli pracownikami A. (...). Natomiast E. W. (2) i K. W. (2) prowadzili placówkę A. (...) w T. Dwoje pierwszych świadków zajmowało się niniejszą sprawą w imieniu A. (...), J. L. (2) została wskazana do złożenia zawiadomienia. Według J. L. (2) czynności wyjaśniające zostały podjęte od wpłynięcia pierwszej skargi, jesienią 2020 r. i od tego czasu zaczęła monitorować rachunek jednej z klientek. Natomiast pierwsza reklamacja wpłynęła w roku następnym. Zaznaczyła, że do tego momentu nie było skarg na funkcjonowanie placówki, jak i pracę oskarżonej. Przy korzystaniu z bankowości elektronicznej klient miał dostęp do wszystkich swoich produktów, zaś pracownik banku nie miał prawa korzystać z telefonu klienta. Zaznaczyła, że w przypadku fuzji banków, produkty jednego banku przechodziły do drugiego. Ponadto typowała ewentualne osoby pokrzywdzone, z którymi próbowano się kontaktować za pośrednictwem infolinii, ale odmawiały współpracy, prezentując pełne zaufanie do oskarżonej. Świadek potwierdziła, że była przy jednej rozmowie z oskarżoną w Centrali (...), podczas której zaprzeczyła zarzutom klientki, zarzucając jej zaburzenia psychiczne. A. S. (4) zajmowała się rozpoznawaniem reklamacji, wynikających z obsługi oskarżonej. Reklamacjami faktycznie zajmował się zespół i po uzyskaniu jego analizy oraz opinii prawnej, udzielała odpowiedzi klientom. Świadek podkreśliła, że bank uwzględniał reklamacje w częściach, gdzie nie było przeciwnych argumentów, czyli przy 100% pewności. W przypadku G. K. (1) reklamacja nie została uwzględniona z uwagi na korzystanie przez pokrzywdzonego z bankowości elektronicznej. Świadkowie I. S. (3), E. Z. (2), I. S. (4) i D. Ś. (2) zeznali odnośnie wykonywanej pracy w placówce banku w T. Także funkcjonowania placówki dotyczyły zeznania E. W. (2) i K. W. (2) Z ich zeznań wynikało, że ostatnim dniem pracy oskarżonej był 13.05.2021 r. i od tego momentu nie pojawiła się w placówce. Opuszczając tego dnia placówkę oskarżona nie zabrała swoich rzeczy, które na polecenie K. W. (2), przekazała oskarżonej I. S. (3). Z zeznań tego świadka wynikało, że pracownicy Centrali (...) w dniu 13.05.2021 r. zabezpieczyli wszystkie dokumenty dotyczące oskarżonej i zabrali ze sobą. Natomiast rzeczy oskarżonej zostały zapakowane przez sekretarkę K. W. (2). Przekazanie rzeczy oskarżonej nastąpiło ok. miesiąca później i poza terenem placówki.

Powyższa informacja ma istotne znaczenie w sprawie gdyż jak wskazywały zeznania K. O. (1), część pieniędzy oskarżona przyjęła od niej po faktycznym zaprzestaniu pracy w banku, także po tym czasie wydała jej dwie umowy lokat. Według oskarżonej w teczce otrzymanej od I. S. (3) znajdowały się dwie ostatnie umowy lokat z dnia 17 i 20.05.2021 r. Jednakże oskarżona nie potrafiła wyjaśnić skąd w/w daty, tym bardziej, że zeznania I. S. (3) wskazywały na późniejsze przekazanie rzeczy oskarżonej. I. S. (3) przyznała, że klienci przedstawiali jej kody weryfikacyjne na swoich telefonach i nie było zakazu korzystania z tych telefonów. I. S. (3) zeznała, że transakcje były dokumentowane na dwóch egzemplarzach, jeden dla banku, przekazywany do archiwizacji, zaś drugi dla klienta. Miesięcznie dokumentacja była przekazywana do Centrali (...). Limit dla Oddziału wynosił 120 000 zł, każda transakcja była księgowana w systemie i w przypadku przekroczenia limitu, następowała blokada. Mogło dojść do odblokowania w przypadku przeciwnych transakcji, np. wypłaty. Transakcje w systemie trzeba było zatwierdzić, przy czym wcześniej dochodziło do wydrukowania dokumentu. W przypadku braku kliknięcia „zatwierdź”, w systemie jaki funkcjonował w placówce, nie było śladu transakcji. Zdarzały się błędy w systemie, ale później faktycznie następowały ponowne wprowadzenia i wszystko musiało się zgadzać. Wersję świadka potwierdził K. W. (2), który wskazał limit w wysokości 60 000 zł. Zaprzeczył możliwości podłączenia zewnętrznych urządzeń do komputera oskarżonej. Ponadto przyznał, że stwierdził brak jednej z pieczątek, po zaprzestaniu pracy przez oskarżoną, o czym poinformował przedstawiciela regionalnego i centralę banku. Na koniec dnia był sporządzany raport kasowy obejmujący jego podsumowanie. Świadek przyznał, że jedna z pieczątek miała błąd literowy, w sumie były trzy pieczątki, z czego jedna zaginęła.

E. W. (2) potwierdziła relacje męża K. W. (2), przyznając, że zajmował się pracą tej placówki.

Świadkowie M. B. (2) i H. O. (1) zaprzeczyli aby zlecali wykonywanie przelewów ze swoich rachunków na konta pokrzywdzonych. H. O. (1) zaprzeczyła aby znała G. R. lub G. K. (1). Zlikwidowała rachunek w 2017 r., na którym miała 90 000 zł i nie stwierdziła braku pieniędzy w momencie zamknięcia konta.

Sąd uwzględnił dokumenty dotyczące zatrudnienia oskarżonej, jak i jej sytuacji majątkowej i rodzinnej, nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Także uwzględniono dokumenty bankowe zarówno przedłożone przez pokrzywdzonych, jak i przez bank, nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Wśród dokumentów bankowych znajdowała się informacja o telefonach komórkowych pokrzywdzonych, na które wysyłane kody autoryzacyjne. Nie wymieniono A. K. (1), K. K. (2), K. M., T. K. (1) i W. O. (1).

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonej

Częściowo wyjaśnienia oskarżonej nie zasługiwały na wiarę z powodów zaprezentowanych w pkt.2.1. Oskarżona w większości przypadków przyznała się do zagarnięcia pieniędzy pokrzywdzonych, przedstawiając sposoby w jaki to robiła. Jednocześnie wskazywała na niższe kwoty, niż podawali pokrzywdzeni i wynikały z przedstawionych przez nich dokumentów bankowych, co zostało zaprezentowane w poprzedzającym punkcie uzasadnienia. Dodatkowo należy dodać, że jak przyznała sama oskarżona, z uwagi na zakres przestępczej działalności, nie panowała nad tym co robiła i nie pamiętała wszystkich swoich czynności oraz zagarniętych kwot.

Ponadto należy zaznaczyć, że Sąd nie uwzględnił automatycznie w całości zeznań pokrzywdzonych, konfrontując je z dokumentacją bankową oraz wyjaśnieniami oskarżonej, co zostało szczegółowo przedstawione w pkt. 2.1. Zeznania świadków mogły ulec zniekształceniom z uwagi na upływ czasu.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Działanie oskarżonej charakteryzowało się wszechstronnością. Oskarżona stosowała różne metody zmierzające do zagarnięcia pieniędzy pokrzywdzonych, nie ograniczając się do jednego rodzaju. Polegały one na tworzeniu dokumentów z pozorami ich prawdziwości w postaci umów lokat, umów rachunków bankowych, potwierdzeń wpłat, przelewów, wypłat, gdy w rzeczywistości nie zostały zarejestrowane i wprowadzone do systemu bankowego. W takim wypadku występowało fałszowanie dokumentów, którym oskarżona nadawały cechy prawdziwości i wprowadzała w błąd klientów co do faktycznie zawartej transakcji bankowej, albo poświadczania nieprawdy co do rzeczywistego stanu, mającego odzwierciedlać wystawiony dokument. Jak wynikało z analiz przeprowadzonych przez pracowników banku, umowy lokat i rachunków były preparowane na podstawie innych dokumentów. W takim przypadku dochodziło do fałszowania dokumentów, które nie były wprowadzane przez oskarżoną do systemu bankowego, lecz „do usunięcia”. Natomiast w wypadku potwierdzeń przelewów, wypłat, które znalazły odbicie w systemie, czyli zostały zatwierdzone, dochodziło do potwierdzenia sytuacji niezgodnej z rzeczywistością, wolą osoby, której dotyczyły. Oskarżona była zatrudniona jako doradca klienta z funkcją kasjera, starszego doradcy, czy też kierownika placówki (...). W związku z pełnionymi funkcjami, zajmowała się obsługą klientów i była uprawniona do zawierania w imieniu banków transakcji, głównie otwierania i zamykania rachunków, lokat terminowych i związanego z tym przyjmowaniem oraz wypłacaniem, a także przelewami pieniędzy. Ponadto wypisywała dokumenty, które odpowiadały przeprowadzonej transakcji, ale w zmienionej wersji. Klient otrzymywał dokument potwierdzający czynność jaką zlecił, zaś do systemu wprowadzano inną wersję, w postaci wypłaty zamiast wpłaty, albo innej kwoty. Oskarżona wystawiała dokumenty wbrew woli i wiedzy ofiar, podkładając im do podpisania. Pokrzywdzeni nie zdając sobie z tego sprawy i mając pełne do niej zaufanie, podpisywali bez zapoznawania się z ich treścią. Chodziło o potwierdzenia wypłat, przelewów, umów pożyczkowych. Znalazło to odzwierciedlenie z analizy ostatnich trzech transakcji przeprowadzonych przez E. G. (1), które zostały zarejestrowane na monitoringu. W dwóch, pomimo podpisania potwierdzeń wypłat, nie otrzymała pieniędzy, zaś w trzecim przypadku na pewno była to kwota niższa niż wynikała z dokumentu. Na monitoringu z 29.04.2021 r. widać, że pokrzywdzona składa więcej podpisów, w sumie 6, na podkładanych jej dokumentach przez oskarżoną, podczas gdy wypłacała pieniądze, czyli winna złożyć nie więcej niż dwa na potwierdzeniach wypłat. Jak wynika z załączonego wyciągu doszło wówczas do podpisania umowy pożyczki, bez wiedzy pokrzywdzonej i dlatego musiała złożyć więcej podpisów.

Część czynności podejmowanych przez oskarżoną w postaci tworzenia nieprawdziwych dokumentów, umów lokat i rachunków, potwierdzeń wpłat, które nie zostały przez nią zarejestrowane, wprowadzały pokrzywdzonych w błąd, gdyż byli przekonani o rzeczywistym i prawdziwym ich charakterze. Tym samym doprowadziła ofiary do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem. Pokrzywdzeni działali w błędnym przekonaniu, że transakcje były prawdziwe, zaś pieniądze zostały rozdysponowane zgodnie z ich zleceniem, gdy tymczasem oskarżona dokonała ich przywłaszczenia. Natomiast w przypadku wystawienia wbrew woli pokrzywdzonych potwierdzeń wypłat, na których w większości przypadków wyłudziła ich podpisy przez podłożenie i wykorzystaniu ich telefonów do odbioru kodów autoryzacyjnych, doprowadzając do wypłat pieniędzy, co do których dokonała zaboru.

Przy działaniu oskarżonej doszło do zbiegu przepisów, zgodnie z art. 11§2 kk. Przestępcza działalność oskarżonej rozpoczęła się jeszcze w 2012 r. i trwała do 30 czerwca 2021 r. Pierwszą transakcją była umowa lokaty z dnia 02.04.2012 r. zawarta z K. K. (2), zaś ostatnią przelew za ratę pożyczki z dnia 30.06.2021 r. z rachunku E. G. (1). W tym okresie oskarżona przeprowadziła ponad 100 fikcyjnych transakcji bankowych, ukierunkowanych na zagarnięcie pieniędzy pokrzywdzonych. Jako zabór pieniędzy należało zaliczyć przelewy dokonane z rachunków jednych pokrzywdzonych na rachunki innych osób. Z reguły miały one na celu ukrycie wcześniejszych przestępczych działań oskarżonej podjętych wobec danej osoby. Jednakże zdarzały się przypadki także zaboru tych środków przez oskarżoną z drugiego rachunku. Powyższe przypadki zostały przedstawione i opisane w pkt. 2.1. Okres, sposób zachowania oskarżonej przemawia za przyjęciem działania z góry powziętym zamiarem, za czym także przemawiały jej wyjaśnienia. Sąd przyjął dokonanie jednego przestępstwa w warunkach art. 12§ 1 kk.

Przemawiała za tym intensywność podejmowanych działań przestępczych wobec wielu ofiar. Czynności były podejmowane w krótkich okresach i dotyczyły różnych osób. Jedynie dłuższa przerwa wystąpiła pomiędzy ostatnią czynnością z 2012 r. a kolejnymi z 2014 r., co wynikało z przerwy w wykonywaniu pracy. Jednakże jeszcze na początku 2013 r. oskarżona wbrew woli małżonków K. zamknęła ich rachunek. Przepis art. 12 kk nie odróżnia osób pokrzywdzonych w przypadku gdy działanie na ich szkodę odnosi się do mienia, a nie dóbr osobistych. Z tego względu nie można było podzielić stanowiska oskarżyciela publicznego, który przyjął czyn ciągły oddzielnie dla każdej osoby pokrzywdzonej.

Z powyższych względów Sąd uznał, że oskarżona swoim zachowaniem wypełniła dyspozycję art. 286 § 1 kk w zb. z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 278 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. J.

1

Wymierzając oskarżonej A. J. karę, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53§1 i 2 kk, bacząc przy tym, by ich dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego czynu. Przypisany oskarżonej czyn, charakteryzował się wysokim stopniem społecznej szkodliwości.

A. J. przypisanego czynu dopuściła się w warunkach czynu ciągłego, działanie jej było wszechstronne, ukierunkowane na zagarnięciu pieniędzy osób, które były jej klientami, darzącymi oskarżoną ogromnym zaufaniem, większość wręcza bezgranicznym. Najlepiej przedstawiła to pokrzywdzona E. M. (1), która nie mogła uwierzyć w przestępczą działalność oskarżonej, zaprzeczając na policji utracie pieniędzy. Początkowo nie dopuszczała do siebie możliwość zaboru pieniędzy przez oskarżoną na jej szkodę. Jednocześnie A. J. była pracownikiem banku, wykonując pracę zaufania publicznego. Najlepiej ujął to A. K. (1), że pieniądze lokował w banku i tym samym miał pełne zaufanie to ich bezpieczeństwa, pewność przed ich utratą. Większość pokrzywdzonych były do osoby starsze, nie korzystające z bankowości elektronicznej. Jednakże korzystanie z takiej bankowości nie powstrzymało oskarżonej, jak w przypadku G. K. (1) i K. O. (1), tłumacząc wyjątkowością lokaty i brakiem odbicia na stronie internetowej klienta. Oskarżona namawiała ofiary do otwierania lokat kusząc atrakcyjnym oprocentowaniem, nie mającym odbicia w faktycznie oferowanym przez bank. Na niekorzyść należy zaliczyć długotrwałość działania oskarżonej, której nawet nie powstrzymało ujawnienie procederu w banku i skierowanie na urlop z zakazem nie tylko powrotu do pracy, ale nawet wejścia na teren placówki. Na korzyść należy zaliczyć przede wszystkim przyznanie się w znacznej części i szczere zaprezentowanie stosowanych mechanizmów zagarnięć pieniędzy klientów. Uwzględniono znaczną wartość zagarniętego mienia, a także dotychczasową niekaralność oraz wzięto pod uwagę sytuację rodzinno-majątkową oskarżonej, którą należy uznać za ustabilizowaną. Nie mogły usprawiedliwiać oskarżonej motywy rozpoczęcia przestępczej działalności, czyli trudności finansowe ojca i jego znaczne długi.

Z tych względów wymierzono kary 5 lat pozbawienia wolności oraz 300 stawek dziennych grzywny po 50 złotych za stawkę, które, zdaniem Sądu, winny spełnić cele zarówno wobec oskarżonej, jak prewencji ogólnej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. J.

2, 3, 4

Zaliczono A. J. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania. Orzeczono wobec oskarżonej obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych G. K. (1), K. P. (1), W. O. (1), A. i K. małżonków K., w kwotach odpowiadających wysokości zagarniętego na ich szkodę mienia. W/w pokrzywdzeni złożyli wnioski. Sąd nie uwzględnił w pełni wniosków G. K. (1) i K. P. (1). W pierwszym przypadku chodziło o zasądzenie odsetek, których wysokość nie została ustalona w sposób nie budzący wątpliwości, w ramach procesu karnego. Pokrzywdzony przedstawił dwie, częściowo różniące się od siebie umowy tej samej lokaty, która miała być terminowa. Umowy różniły się wysokością odsetek, upływem terminu i dalszego obowiązywania. Dlatego nie można było rozstrzygnąć kwestii odsetek. Natomiast Sąd nie uwzględnił wniosku K. P. (1) w zakresie zadośćuczynienia za krzywdę, gdyż do niej nie doszło. Zadośćuczynienie dotyczy krzywdy, z którą mamy do czynienia w przypadku spowodowania obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia, naruszeniem dóbr osobistych lub śmierci osoby najbliższej. W przypadku zamachu na mienie, mamy do czynienia ze spowodowaniem szkody. Nie uwzględniono wniosku prokuratora w zakresie zasądzenia naprawienia szkody na rzecz wszystkich osób pokrzywdzonych, mając na uwadze treść art. 49a kpk. Powyższe nie powinno pogorszyć sytuacji pokrzywdzonych, którzy winni dochodzić utraconych środków pieniężnych od banku.

Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz G. K. (1), A. K. (1) i K. K. (2) zwrot poniesionych przez nich kosztów postępowania w związku z ustanowieniem zastępstwa procesowego.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Zwolniono oskarżoną od opłaty i kosztów, które przejęto na rachunek Skarbu Państwa, mając na uwadze wysokość orzeczonej kary pozbawienia wolności i grzywny, nałożone obowiązki naprawienia szkody oraz sytuację rodzinno-majątkową, w tym toczące się postępowanie w przedmiocie zwrotu środków pieniężnych właścicielce placówki z uwagi na pokrycie świadczeń na rzecz pokrzywdzonych klientów w zakresie uznanych reklamacji.

7.  Podpis