Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

V K 262/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. K.

Oskarżonego w miejsce zarzucanego mu czynu uznano za winnego tego, że w dniu 08 września 2020 roku w W. przy ulicy (...) uderzając W. M. (2) pięściami w głowę i inne części ciała spowodowała u niego obrażenia ciała w postaci ran brody i ucha, złamania struktur kostnych czaszki w postaci załamania przedniej ściany zatoki szczękowej prawej, złamania kości nosa i przegrody nos, skutkujących wytworzeniem krwiaków przymózgowych obustronnych, które to obrażenia naruszały czynności narządów ciała pokrzywdzonego na czas powyżej 7 dni, t.j. za winnego czynu z art. 157 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

N. T. od 09 maja 2020 roku pozostawała w nieformalnym związku z P. K.. Para w sposób odmienny postrzegał swoje wzajemne relacje. P. K. zaangażował się w ten związek, pomimo faktu, że N. T. pozostawała w związku małżeńskim, z którego też posiadała dziecko. N. T. natomiast spotykała się z P. K. i utrzymywała z nim relacje intymne, ale nie wiązała z tą relacją przyszłości. Para utrzymywała także kontakty towarzyskie z W. M. (2), zamieszkałym w mieszkaniu nr (...) przy ulicy (...) w W.. P. K. poznała W. M. (2) w czasie, gdy obaj przebywali w Wielkiej Brytanii. Po powrocie do kraju mężczyźni nadal utrzymywali relacje towarzyskie i spotykali się.

W dniu 07 września 2020 roku N. T. spotkała się z P. K.. Para udała się do miejsca zamieszkania W. M. (2). W mieszkaniu tym cała trójka zaczęła spożywać alkohol. Przed godziną 18:00 ww. udali się na spotkanie dla osób uzależnionych od alkoholu. Po zakończeniu spotkania ponownie wszyscy wrócili do mieszkania W. M. (2). Po drodze nabyli także alkohol, który następnie wspólnie spożywali. Między godziną 02:00 a 03:00 w nocy, W. M. (2) i N. T. pozostali w jednym pokoju. W tym czasie P. K. udał się do drugiego. Pod nieobecność P. K., W. M. (2) próbował nawiązać bliższe relacje z N. T., przytulając się do niej, kładąc na nią swoją rękę. W tym czasie zarówno N. T. jak i W. M. (2) zajmowali wspólnie kanapę. N. T. nakazała W. M. (2), aby się uspokoił, bo ona chce iść spać. W pewnym momencie do tego pokoju wszedł P. K.. Zastana sytuacja rozzłościł oskarżonego, który zaczął bić pięściami pokrzywdzonego po głowie, twarzy. N. T. prosiła oskarżonego, aby ten zaprzestał takiego zachowania, lecz ten nie reagował na te prośby. Również pokrzywdzony bezskutecznie prosił o zaprzestanie ataku na jego osobę. N. T. postanowiła stanąć w obronie pokrzywdzonego. Chwyciła za krzesło i uderzyła nim oskarżonego. Działania te nie powstrzymały oskarżonego przed dalszym atakiem na pokrzywdzonego. W pewnym momencie N. T. znalazła klucze do drzwi wyjściowych mieszkania i wykorzystując nieuwagę oskarżonego, zdołała uciec z mieszkania P. K. zaczął biec za nią, ale ta zdołała mu uciec, po czym wezwała pomoc dzwoniąc na numer alarmowy 112.

Zgłoszenie zostało przyjęte o godz. 06:45.

Na miejsce zdarzenia przyjechali funkcjonariusze Policji oraz pogotowie ratunkowe.

Funkcjonariusze Policji przed klatką schodową przy ul. (...) zauważyli siedzącego oskarżonego P. K.. Mężczyzna był ubrany w dresy, na którym widoczne były ślady przypominające krew. Funkcjonariusze Policji zapytali go dlaczego jego całe ubranie jest we krwi. Wówczas ten odparł, że był na rybach i dres pobrudził krwią, gdy filetował karpie. Na pytania odnośnie tego czy posiada wiedzę na temat jakiegokolwiek pobicia, odparł, że nie ma takiej wiedzy. W trakcie czynności funkcjonariusze Policji ujawnili przy P. K. zawieszoną na szyi smycz z kluczem. Na pytania dotyczące tego klucza, P. K. początkowo twierdził, że jest to jego klucz, a później przyznał, że klucz ten jest od mieszkania kolegi. W toku dalszych czynności funkcjonariusze Policji ustalili, że zdarzenie mogło mieć miejsce w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...). Udali się więc pod ten adres. Drzwi do mieszkania były zamknięte na klamkę. Po wejściu do mieszkania funkcjonariusze zastali leżącego na łóżku W. M. (2). Mężczyzna miał zakrwawione ubranie, opuchniętą i posiniaczoną twarz. W trakcie oczekiwania na przyjazd karetki, W. M. (2) podał, że pił alkohol w towarzystwie (...) i to on go pobił. W związku z powyższym P. K. został zatrzymany. W trakcie wykonywania czynności przez funkcjonariuszy Policji, P. K. stał się nerwowy, zaczął uderzać głową w stalową kratę.

Został on poddany badaniu na stan trzeźwości i badaniem alkometrem o godz. 08:03 stwierdzono u niego 1,08 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a o godz. 08:05– 1,03 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Pogotowie ratunkowe zabrało pokrzywdzonego do Wojskowego Instytutu Medycznego, gdzie udzielono mu pomocy lekarskiej. Pokrzywdzony przebywał w szpitalu do 18 września 2020 roku.

- zeznania świadka W. M. (2)

k.117-123, 365-370

- zeznania świadka N. T.

k.62-65,372-372

- protokół oględzin osoby P. K.

k.4-7

- zeznania świadka T. S.

k.24--27, 371-372

- protokół zatrzymania

k.2

- protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną

k.29-30, 51

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. K.

k.75-77,81-82, 358-364

- notatka urzędowa

k.1

W wyniku przedmiotowego zdarzenia W. M. (2) doznał obrażeń ciała w postaci rany tkanek miękkich twarzy ( rany brody i nosa), złamania struktur kostnych twarzoczaszki ( złamania przedniej ściany zatoki szczękowej prawej, kości nosa i przegrody nosa oraz wytworzenia krwiaków przymózgowych obustronnych. Obrażenia te powstały w mechanizmie zadziałania narzędzia tępego lub tępokrawędzistego i spowodowały naruszenie narządów ciała na okres przekraczający dni 7.

- opinia sądowo-lekarska

k.420-426

- kopia dokumentacji medycznej

- załącznik do akt sprawy

P. K. nie cierpi na chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe. W chwili popełnienia zarzucanego czynu miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Jest on uzależniony od alkoholu.

- opinia sądowo-psychiatryczna

k.176-178

Oskarżony jest kawalerem, o wykształceniu gimnazjalnym, nie posiada dzieci Od 2018 r. był zatrudniony w charakterze członków personelu lotniska (...) w W.. W przeszłości był wielokrotnie karany na terenie Wielkiej Brytanii za przestępstwa takie jak napaści na funkcjonariusza Policji, kradzieże, uszkodzenie ciała.

- kwestionariusz wywiadu środowiskowego

k.180

- dane o karalności

k.316-320

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

- zeznania świadka W. M. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego W. M. (2) w całości. W ocenie Sądu zeznania złożone przez pokrzywdzonego są zeznaniami szczerymi. Nie ulega żadnej wątpliwości, że pokrzywdzony z uwagi na stan nietrzeźwości i doznane obrażenia, nie był w stanie opisać przebiegu zdarzenia w nocy z 07 na 08 września 2020 r. Luk w pamięci jednak w żaden sposób nie zastępował żadną treścią. Pokrzywdzony opisał przebieg spotkania przed krytycznym czasem i wskazała, że sprawcą jego uszkodzeń ciała jest oskarżony. Zeznał, że szczegółów nie jest w stanie podać. Wskazać przy tym należy, że relacja pokrzywdzonego odnośnie dokonanego na nim przestępstwa znalazła w znacznej mierze odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, zwłaszcza w zeznaniach świadka N. T., wyniku czynności oględzin miejsca zdarzenia, opinii biegłego z zakresu medycyny. Wskazać należy również, że przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dostarczyło wiarygodnych podstaw by twierdzić, że zeznania złożone przez W. M. (2) stanowiły bezpodstawne oskarżenie P. K.. Podkreślić należy, że pokrzywdzony znał oskarżonego jeszcze z czasów wspólnego pobytu w Wielkiej Brytanii- od przeszło 15 lat- nie miał z nim żadnych konfliktów, mężczyźni utrzymywali relacje towarzyskie, a zatem brak jest racjonalnych podstaw by twierdzić, że pokrzywdzony pomówił oskarżonego o dokonanie przestępstwa na jego szkodę. Zresztą oskarżony co do zasady nie kwestionował swojego sprawstwa.

- zeznania świadka N. T.

Sąd co do zasady dał również wiarę zeznaniom świadka N. T.. Świadek ten konsekwentnie zeznawała, że nie było takiej sytuacji, aby pokrzywdzony próbował ją zgwałcić, a oskarżony temu zapobiegł. Jest to kluczowy element zeznań świadka. Odnosząc się natomiast do pewnych rozbieżności dostrzeżonych przez Sąd- na które powoływał się obrona, mając tym samym na celu zdyskredytowanie zeznań tego świadka- tj. rozbieżności pomiędzy zeznaniami pokrzywdzonej złożonymi na etapie postępowania przygotowawczego a sądowego co do szczegółowego przebiegu samego zdarzenia, wskazać należy, że przed Sądem N. T. złożyła bardzo szczegółowe zeznania, ale wynikało to z faktu zadawania jej szeregu pytań przez obrońcę oskarżonego ( nie zawsze związanych z przedmiotem postępowania i wielokrotnie powtarzanyc). Nie sposób przy tym nie zauważyć, że drobiazgowe przesłuchanie przed Sądem doprowadziło do sytuacji, w której świadek ujawniła nowe okoliczności. Sama świadek również wyjaśniała te nieścisłości, wskazując, że w trakcie pierwszego przesłuchania o określone rzeczy jej nie pytano. Zauważyć jednak należy, że świadek nie ukrywała przed Sądem faktycznej relacji łączącej ją z oskarżony. W ocenie Sądu składając określonej treści zeznania, w których zaprzeczyła, aby to pokrzywdzony chciał ją zgwałcić, a oskarżony uratować, była szczera. Pomimo łączącej jej relacji z oskarżonym nie chroniła go. W ocenie Sądu tym bardziej nie miała żadnego powodu, aby chronić pokrzywdzonego, bo faktycznie z nim nie była w żadnych relacjach, co więcej „wyśmiewała się z niego” w przeszłości. Sąd uwzględnił, że świadek z racji upływu czasu i swojego stanu w dniu zdarzenia ( staniu po spożyciu alkoholu) nie była już w stanie precyzyjnie określić czy pokrzywdzony był ubrany, czy leżał, czy siedział. Sąd za w pełni wiarygodne w tym zakresie uznał zeznania świadka złożone na etapie postępowania przygotowawczego. Były to zeznania składane bezpośrednio po zdarzeniu. Prawem każdej osoby jest zaś zacieranie określonych szczegółów w pamięci. Zapominanie jest normalny, powszechnym procesem utraty danych pamięciowych. To, że świadek N. T. nie pamiętała pewnych okoliczności w ocenie Sądu nie dyskwalifikuje jej zeznań w zakresie dotyczącym przyczyn dla których oskarżony dopuścił się określonego zachowania w stosunku do pokrzywdzonego. Sąd za wiarygodne uznał zeznania świadka, że atak oskarżonego wynikał z zazdrości.

W oparciu o przedstawioną powyżej argumentację Sąd uznał zeznania N. T. za pełnowartościowy materiał dowodowy dla poczynienia ustaleń faktycznych w kluczowych aspektach w sprawie.

- zeznania świadka T. S.

Zeznania świadka są rzeczowe, spójne oraz istotne z punktu widzenia tego, czy pokrzywdzony w czasie zdarzenia miał ubranie ( z zeznań świadka wynika, że tak), jak też z punku widzenia zachowania oskarżonego po zdarzeniu.

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. K.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego A. C. złożone na etapie postępowania przygotowawczego, a potwierdzone na rozprawie, co do zasady zasługują na wiarę, ale tylko w zakresie dotyczącym przebiegu spotkania przed zdarzeniem. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do powodów jego ataku na pokrzywdzonego, jak też samego przebiegu zdarzenia.

- opinia sądowo-lekarska

Pełnowartościowy i wysoce przydatny dowód, który pozwolił na weryfikację wiarygodności wyjaśnień oskarżonego i zeznań pokrzywdzonej.

- dokumenty znajdujące się aktach sprawy

W całości na wiarę zasługiwały dowody z dokumentów urzędowych, które zostały sporządzone w prawem przepisanej formie, przez odpowiednie organy i w zakresie ich właściwości. Autentyczność i prawdziwość pozostałych dokumentów nie była kwestionowana przez strony, zatem i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego P. K.

W trakcie pierwszego przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony P. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Wyjaśnił, że pokrzywdzonego zna od 15 lat, w krytycznym czasie użył wobec niego przemocy w obronie swojej dziewczyny, N. T.. Wskazał, że w dniu 07 września 2020 r. czas spędzał w towarzystwie (...). W godzinach nocnych z 07 na 08 września 2020 r. wspólnie spożywali alkohol w mieszkaniu pokrzywdzonego. W pewnym momencie udał się do sąsiedniego pokoju, aby wypocząć. Obudził go dochodzący z pokoju krzyk N. T.. Krzyczała ona, aby W. M. (2) dał jej spokój, bo ona nie chce. Udał się więc do pokoju, gdzie zastał nagiego pokrzywdzonego leżącego na N. T.. N. T. była ubrana. Widząc całą sytuację, uderzył pokrzywdzonego w twarz dwa razy, po czym zerwał z dziewczyny. Pokrzywdzony przekoziołkował po pokoju. Oskarżony wyjaśnił, że pokrzywdzony wziął do ręki jakiś przedmiot. Dodał, że on miał już klapki na oczach, które otworzyły się w momencie, gdy N. T. zaczęła go prosić, aby przestał. Następnie wyszedł z mieszkania, usiadł przed klatką schodową i po chwili przyjechali funkcjonariusze Policji. Dodał, że łącznie mógł uderzyć pokrzywdzonego ze 4 razy. Wyjaśnił też, że w mieszkaniu był tylko on, N. T. i W. M. (2). W trakcie kolejnego przesłuchania oskarżony również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że pokrzywdzonego uderzył dwa razy, po tym jak usłyszał krzyki N. T., która była przez pokrzywdzonego przeciskana do łóżka. Pokrzywdzony, po tym jak został zarzucony z kobiety, chwycił długi przedmiot z rękojeścią. Ona zaś uznał, że tym przedmiotem była szabla, co odczytał jako zagrożenie dla swojej osoby i jak wyjaśnił "dlatego tak się stało". Dodał, że nie miał kontroli nad swoim zachowaniem, a całe zdarzenie wynikało z tego, że myślał, że "N. jest gwałcona". Dodał, że w jego ocenie pomiędzy pokrzywdzonym a N. T. wcześniej nie widział żadnych relacji.

Na etapie postępowania sądowego oskarżony również przyznał się do uderzenia pokrzywdzonego i wyjaśnił, że działał w obronie N. T.. Wyjaśnił, że w czasie zdarzenia w mieszkaniu przebywało również dziecko N. T.. Dziecko to około godziny 22:00 zaprowadził do drugiego pokoju, aby położyć jej spać. Śpiewając kołysankę również zasnął. Obudził go dobiegający z drugiego pokoju głos N. T., która mówiła "nie, W., nie chcę". Sądził, że znajomi piją bez niego i udał się do tego pokoju. Tam zastał leżącą w ubraniu na sofie kobietę oraz leżącego na niej nagiego pokrzywdzonego. Widząc to podbiegł do nich, uderzył pokrzywdzonego w twarz pięścią i zrzucił go z kobiety. Pokrzywdzony przekoziołkował, po czym chwycił długi przedmiot. Oskarżony wyjaśnił, że sądził, iż jest to szabla, w związku z czym jeszcze raz uderzył pokrzywdzonego. Doszło między nimi do szarpaniny. Wówczas też zobaczył, że N. T. wybiegła wraz z dzieckiem z mieszkania. Pobiegł za nią zabierając klucz do mieszkania. Krzyknął do znajomej, aby ta wezwała pomoc medyczną.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego, że jego działania miały na celu ochronę N. T. przed atakiem ze strony pokrzywdzonego stanowią przyjętą przez niego linię obrony, która nie wytrzymuje konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym. Zauważyć należy, że oskarżony po zdarzeniu miał możliwość wskazać podejmującym wobec niego interwencje policjantom, że pokrzywdzony usiłował dokonać zgwałcenia N. T., a on stanął w jej obronie. Tego jednak nie zrobił. Sąd dostrzegł, że wyjaśnienia oskarżonego co do charakteru słów wypowiedzianych przez N. T. ewaluowały z każdym przesłuchaniem. W trakcie przesłuchania przed Sądem oskarżony wskazał, że słowa "nie, W., nie chcę" miały związek ze spożywanym alkoholem. Ponadto w trakcie przesłuchania oskarżony wskazała, że uderzając pokrzywdzonego miał tzw. klapki na oczach. W ocenie Sadu nie mógł zatem faktycznie ocenić ile razy uderzył pokrzywdzonego. Mając na uwadze rozległość obrażeń jakich doznał pokrzywdzony nie mogły być tylko 4 uderzenia.

W ocenie Sądu okoliczności faktyczne wskazują, że tak gwałtowną reakcję oskarżonego spowodował widok N. T. i W. M. (2) tulących się. Wywołało to w oskarżonym przekonanie, iż pokrzywdzonego i N. T. ( którą uznawał za swoją dziewczynę ) łączą bliższe niż koleżeńskie relację. Na zachowanie oskarżonego nałożył się dodatkowo fakt, że oskarżony znajdował się pod silnym działaniem alkoholu. Oczywiście okoliczności te w ocenie Sądu, absolutnie nie mogą usprawiedliwiać zachowania oskarżonego, podobnie jak fakt spożytego wcześniej alkoholu.

1.1.1

opinia biegłej E. S.

Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego nie uwzględnił wydanej na etapie postępowania przygotowawczego opinii biegłej E. S. co do charakteru obrażeń ciała doznanych przez pokrzywdzonego W. M. (2) albowiem opinia ta została wydana w oparciu o niekompletną dokumentację medyczną, jak też biegła na etapie przesłuchania przed Sądem nie podtrzymał wydanej opinii, wskazując, że nie jest osobą kompetentną ( z uwagi na brak specjalizacji z zakresu neurochirurgii) do wydania opinii w przedmiotowej sprawie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze poczynione wyżej ustalenia, należy stwierdzić, że oskarżony P. K. w dniu 08 września 2020 r. dopuścił się przestępstwa z art.157§1 k.k. na szkodę W. M. (2). Istota tego przestępstwa sprowadza się do spowodowania naruszenia czynności narządu ciała na okres trwający powyżej 7 dni. Przy umyślnych uszkodzeniach ciała przyjmuje się tzw. zamiar ogólny, który obejmuje faktycznie powstałe następstwa zadanych umyślnie obrażeń, zakłada się bowiem, że sprawca nie mógł mieć w świadomości dokładnego obrazu wszystkich następstw swojego działania, gdyż nawet lekarzowi byłoby trudno taki obraz ustalić, ale działał on ze świadomością możliwości powstania daleko sięgającej krzywdy, biorąc pod uwagę rodzaj użytego narzędzia, liczbę i siłę uderzeń, odporność ofiary itp.( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 stycznia 1997 r., sygn.. akt II AKa 283/96, opubl. OSPRIP nr 5, poz 19 z 1998 r.).

Przedmiotem art.157§1 k.k. tego przestępstwa jest zdrowie. Przestępstwo może zostać popełnione zarówno przez działanie, jak i przez zaniechanie. Jest to przestępstwo materialne. Niewątpliwie w przypadku przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu znamiennego skutkiem, o kwalifikacji prawnej decyduje przede wszystkim powstały skutek.

Stwierdzone u W. M. (2) obrażenia w postaci ran brody i ucha, złamania struktur kostnych czaszki w postaci załamania przedniej ściany zatoki szczękowej prawej, złamania kości nosa i przegrody nos, skutkujących wytworzeniem krwiaków przymózgowych obustronnych przez biegłego zostały zaliczone do średnio-ciężkich, naruszającą prawidłową czynność narządów ciała na czas przekraczający siedem dni w myśl art.157§1 kk. W ocenie biegłego neurochirurga obrażenia powstały w mechanizmie zadziałania narzędzia tępego lub tępokrawędzistego. Sąd w pełni dał wiarę opinii biegłego, gdyż jest ona jasna, pełna, oparta na zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej,

Zatem w realiach niniejszej sprawy z pewnością stwierdzić należy, że z opinii biegłego z zakresu neurochirurgii wynika, że pokrzywdzony doznał obrażeń ciała na okres powyżej 7 dni, a oczywistym i bezspornym jest, że było to wynikiem działania oskarżonego. Z uwagi na treść opinii brak było podstaw do przypisania oskarżonemu przestępstwa zarzucanego przez prokuratora.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

I.

I.

Na korzyść oskarżonego poczytano:

- fakt wyrażenie żalu i skruchy oraz chęć przeproszenia pokrzywdzonego T. M..

Na niekorzyść uwzględniono:

- działanie pod wpływem alkoholu,

- fakt nieuzasadnionego, nagłego i agresywnego zaatakowania pokrzywdzonego,

- uprzednia karalność.

W ocenie Sądu wymierzona kara 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia winy oskarżonego, wagi czynu, stopnia jego społecznej szkodliwości oraz czyni zadość ustawowym dyrektywom wymiaru kary. Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze również fakt, że pokrzywdzony odzyskał zdrowie i nie odczuwa już żadnych dolegliwości związanych z doznanymi obrażeniami.

Na marginesie już tylko wskazać należy, że na sali rozpraw Sąd obserwował zachowanie oskarżonego w czasie składania zeznań przez pokrzywdzonego jak i świadka N. T.. W ocenie Sądu zachowanie to było zachowaniem pełnym agresji i w pewnym sensie nie potwierdzało wyrażonej skruchy.

P. K.

IV.

I.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd z urzędu zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego W. M. (2) kwotę 10.000,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dania uprawomocnienia się wyroku, tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Biorąc pod uwagę rodzaj naruszonego dobra Sąd uznał, że w świetle stopnia krzywd jakich na skutek przedmiotowego zdarzenia doznał pokrzywdzony orzeczenie zadośćuczynienia na jego rzecz jest zasadne. Jak wskazano powyżej, ustalając wielkość, jak w tym wypadku, doznanej krzywdy (szkody niemajątkowej) Sąd kieruje się zasadami prawa cywilnego. Przy tym uwzględniać można tylko te składniki lub elementy tej szkody, które wynikły bezpośrednio z zachowania się sprawcy lub ze skutków tego zachowania się (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 1994 r., sygn. WR 75/94). Indywidualny charakter zadośćuczynienia przesądza o tym, że ostateczne ustalenia, jaka konkretnie kwota jest „odpowiednia” z istoty swej należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego, lecz nie może to być uznanie dowolne (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04 lutego 2008 r., sygn. II KK 349/07). Uwzględnienie subiektywnych odczuć skutkowałoby bowiem eskalacją roszczeń – od rażąco wyrachowanych, aż po oczywiście nierozsądne, zmierzające do niestosownego wzbogacenia się tą drogą (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 30 grudnia 2004 r., sygn. II AKa 260/04). Jak słusznie podnosi się w judykaturze, zadośćuczynienie mające charakter kompensacyjny z jednej strony nie może więc mieć jedynie charakteru symbolicznego, a z drugiej nie może być nadmierne. Wysokość zadośćuczynienia musi być utrzymana w rozsądnych granicach, art. 445 § 1 k.c. wymaga bowiem, aby suma zadośćuczynienia była odpowiednia. Wysokość orzeczonego zadośćuczynienia jest jednocześnie, w ocenie Sądu instancji, adekwatna do stopnia winy oskarżonego, społecznej szkodliwości czynu oraz uwzględnia zasady prewencji ogólnej i szczególnej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

II.

I.

Na podstawie art.62 k.k. Sąd orzekł system terapeutyczny wykonania kary pozbawienia wolności wobec osoby uzależnionej od alkoholu- uwzględniając fakt uzależnienia oskarżonego od alkoholu, stwierdzony przez biegłych psychiatrów.

P. K.

III.

I.

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie od dnia 08 września 2020 roku godz. 7:40 do dnia 7 kwietnia 2021 roku godz. 11:40;

P. K.

V.

I.

Na podstawie art.230§2 k.p.k Sąd zwrócił N. T. dowód rzeczowy opisany w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) pod poz. 1 w postaci bluzy koloru szarego firmy H (...) rozmiar M z kolorowymi motywami kwiatowymi z przodu- uznając, że jest on zbędny dla postępowania.

P. K.

VI.

I.

Na podstawie art.230§2 k.p.k Sąd zwrócił oskarżonemu P. K. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) pod poz. 2, 3 i 4 w postaci: bluzy koloru szarego z kapturem ściąganym na sznurek z naniesionymi z przodu napisem koloru szaro-ciemnego (...), spodni dresowych koloru szarego z logo firmy (...) na lewej nogawce ze ściągaczem i sznurkiem w pasie, skarpet koloru szarego z logo (...) w rozmiarze 44-47 uznając, że są one zbędne dla postępowania.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty oraz pozostałe koszty sądowe w sprawie. Obciążając oskarżonego w całości kosztami sądowymi i opłatą Sądu miał na uwadze jego sytuację majątkową, zarobkową i rodzinną. W ocenie Sądu oskarżony, będąc osobą młodą, nie posiadając nikogo na utrzymaniu, ma faktyczne możliwości poniesienia tych kosztów.

7.  Podpis

SSO Agnieszka Brygidyr-Dorosz