Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2022 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Supińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2022 roku w Gdyni

w postępowaniu gospodarczym

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki jawnej (...). W. i T. W. z siedzibą w C.

przeciwko A. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego A. P. na rzecz powoda (...) spółki jawnej (...). W. i T. W. z siedzibą w C. kwotę 223,09 złotych (dwieście dwadzieścia trzy złote dziewięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 15 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego A. P. na rzecz powoda (...) spółki jawnej (...). W. i T. W. z siedzibą w C. kwotę 137 złotych (sto trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 498/22

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 20 sierpnia 2021 roku powód (...) spółka jawna (...). W. i T. W. z siedzibą w C. domagał się zasądzenia od pozwanego A. P. kwoty 223,09 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 15 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 21 listopada 2019 roku zawarł z pozwanym umowę zlecenie numer (...) dotyczącą naprawy blacharsko – lakierniczej pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...). Naprawa pojazdu odbyła się w związku z zaistniałą w dniu 24 września 2019 roku szkodą komunikacyjną likwidowaną w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody przez (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W.. Powód wskazał, że pozwany zaakceptował warunki naprawy, zakres naprawy oraz ustalony sposób płatności, zaś po naprawie odebrał pojazd nie wnosząc żadnych zastrzeżeń. Na okoliczność wykonania naprawy powód wystawił fakturę numer (...) na kwotę 5 342,22 złotych brutto. W związku ze zgłoszoną szkodą ubezpieczyciel sprawcy uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił powodowi odszkodowanie, które powód zaliczył na poczet swojego wynagrodzenia. Jednakże w postępowaniu likwidacyjnym ubezpieczyciel dokonał potrącenia amortyzacyjnego w związku z istniejącymi wcześniej uszkodzeniami tylnego zderzaka po prawej stronie, a więc poza strefą uszkodzeń powstałych w dniu 24 września 2019 roku. Tym samym wypłacone powodowi odszkodowanie zostało pomniejszone, zaś wykonana usługa naprawcza nie została opłacona w całości. Powód wskazał, że dochodzona niniejszym pozwem kwota 223,09 złotych odpowiada wartości dokonanych przez ubezpieczyciela odliczeń wyłącznie z tytułu lakierowania, zaś zobowiązanym do jej zapłaty jest zleceniodawca usługi, czyli pozwany.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 09 września 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 3275/21 starszy referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany A. P. domagał się oddalenia powództwa w całości podnosząc zarzut nieistnienia wierzytelności objętej żądaniem pozwu. Pozwany nie kwestionował, że zlecił powodowej spółce naprawę powypadkową pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...), wskazał jednak, że tytułem zapłaty za usługę dokonał na rzecz tej spółki przelewu należnej mu wierzytelności od ubezpieczyciela, a naprawa, jak i przelew wierzytelności obejmowały jedynie naprawę powypadkową. Pozwany podniósł, że nie zlecał innego zakresu naprawy niż wynikało to z protokołu szkody i kalkulacji naprawy, a w zleceniu naprawy z dnia 21 października 2019 roku jako przedmiot umowy wskazano „naprawa blacharsko – lakiernicza zgodnie z kosztorysem szkody (...) numer (...)”. Mając na uwadze powyższe pozwany podkreślił, że zlecił powodowi naprawę jedynie tych elementów pojazdu, które uległy uszkodzeniu w zdarzeniu objętym odpowiedzialnością sprawy za szkodę, a zatem powód nie miał podstaw do dokonywania naprawy innych elementów pojazdu, poza tymi, które uległy uszkodzeniu w dniu 24 września 2019 roku. Zdaniem pozwanego natomiast, jak wynika z kalkulacji naprawy oraz z faktury powód wykonał naprawę w szerszym zakresie niż to wynikało z umowy, tj. objął naprawą również te elementy, które nie uległy uszkodzeniu w zdarzeniu z dnia 24 września 2019 roku (zderzak T). Jak zaś wynika z treści pozwu – żądana do zapłaty kwora obejmuje koszty naprawy właśnie części w postaci zderzaka T, których ubezpieczyciel odmówił zwrotu z uwagi na brak związku ze szkodą. Pozwany przy tym zaprzeczył, aby zlecał powodowi naprawę tego elementu, jeżeli jego uszkodzenie nie pozostawało w związku ze szkodą. Reasumując pozwany wskazał, że skoro stron nie łączyła umowa o naprawę tego elementu, to wierzytelność z tytułu wynagrodzenia nie powstała.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 września 2019 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi i zarejestrowana przez niego pod numerem (...).

niesporne

W dacie szkody pojazd marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...) posiadał już powstałe wcześniej uszkodzenia tylnego zderzaka po prawej stronie.

niesporne

W toku prowadzonego postępowania likwidacyjnego (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. sporządził w dniu 30 września 2019 roku kalkulację naprawy uszkodzonego pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...).

W sporządzonej kalkulacji naprawy ubezpieczyciel zakwalifikował między innymi element o numerze (...) w postaci zderzaka do naprawy poprzez jego lakierowanie w całości. Jednocześnie w treści kalkulacji naprawy ubezpieczyciel wskazał, że odszkodowanie ustalone zostało przy zastosowaniu pomniejszenia kosztów naprawy o wskazaną tam kwotę wynikającą ze wzrostu wartości po naprawie, tj. zastosowano potrącenia z tytułu wzrostu wartości pojazdu wynikające z wystąpienia w pojeździe wcześniejszych uszkodzeń, które miały zostać usunięte w ramach naprawy przedmiotowej szkody, w tym między innymi potrącenie w wysokości 50% dotyczące elementu o numerze (...) w postaci zderzaka.

kalkulacja naprawy – k. 10v-14v akt

Na podstawie zgłoszenia numer (...) z dnia 18 października 2019 roku właściciel uszkodzonego pojazdu A. P. zgłosił chęć dokonania powypadkowej naprawy tego pojazdu w warsztacie prowadzonym przez (...) spółkę jawną (...). W. i T. W. z siedzibą w C..

Tego samego dnia, tj. w dniu 18 października 2019 roku, A. P. zawarł z (...) spółką jawną (...). W. i T. W. z siedzibą w C. umowę przelewu wierzytelności w postaci odszkodowania obejmującego koszty naprawy pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...) w związku z likwidacją szkody numer (...) w celu zaspokojenia wierzytelności cesjonariusza z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu.

zlecenie wykonania usługi numer (...) – k. 9 akt, umowa przelewu wierzytelności – k. 16 akt

Na podstawie zlecenia numer (...) z dnia 21 października 2019 roku A. P. zlecił (...) spółce jawnej (...). W. i T. W. z siedzibą w C. wykonanie naprawy powypadkowej pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...). Zgodnie z treścią tego zlecenia naprawa blacharsko – lakiernicza miała zostać wykonana zgodnie z kosztorysem szkody (...) numer (...), przy czym nie ustalono przewidywanych kosztów naprawy, choć wskazano, że prace naprawcze wykonywane są na koszt klienta.

zlecenie wykonania usługi numer (...) – k. 9 akt

W związku z przeprowadzoną na podstawie zlecenia numer (...) w zakresie wynikającym z kalkulacji ubezpieczyciela naprawą uszkodzonego w kolizji z dnia 24 września 2019 roku pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...), w dniu 30 listopada 2019 roku (...) spółka jawna (...). W. i T. W. z siedzibą w C. wystawił na rzecz A. P. fakturę numer (...) na łączną kwotę 4 343,27 złotych netto (5 342,22 złotych brutto), z terminem płatności do dnia 14 grudnia 2019 roku.

Faktura numer (...) – k. 15 akt

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego decyzją z dnia 19 grudnia 2019 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. przyznał tytułem pokrycia kosztów naprawy pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...) po szkodzie z dnia 24 września 2019 roku odszkodowanie w kwocie 4 018,18 złotych.

decyzja z dnia 19 grudnia 2019 roku – k. 17 akt

Pismem z dnia 13 lutego 2020 roku (...) spółka jawna (...). W. i T. W. z siedzibą w C. wezwał A. P. do zapłaty kwoty 223,09 złotych tytułem należności głównej wynikającej z faktury numer (...) z dnia 30 listopada 2019 roku oraz kwoty 4,95 złotych tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych do dnia 27 lutego 2020 roku, tj. łącznie kwoty 228,04 złotych w terminie do dnia 27 lutego 2020 roku, jednakże bezskutecznie.

wezwanie do zapłaty – k. 18 akt, potwierdzenie nadania – k. 19 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron, w zakresie w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną. Nadto Sąd uwzględnił powyżej wskazane dokumenty, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, jak również Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności i mocy dowodowej.

Pozostałe dokumenty nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii spornych, gdyż nie wnosiły do sprawy nowych i istotnych okoliczności.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka jawna (...). W. i T. W. z siedzibą w C. domagał się zasądzenia od pozwanego A. P. kwoty 223,09 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 15 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty – tytułem zapłaty pozostałej części wynagrodzenia za wykonaną na zlecenie pozwanego usługę naprawy pojazdu, w której to części wynagrodzenie nie zostało pokryte przez odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela sprawcy szkody powstałej w tym pojeździe.

Kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu pozwany A. P. nie kwestionował okoliczności zlecenia powodowej spółce naprawy powypadkowej pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...), jednakże wskazywał, że tytułem zapłaty za usługę dokonał na rzecz tej spółki przelewu należnej mu wierzytelności od ubezpieczyciela sprawcy szkody, zaś zarówno zlecenie naprawy, jak i przelew wierzytelności obejmowały jedynie naprawę powypadkową. Zarzucił, że powód wykonał naprawę w szerszym zakresie niż to wynikało z umowy, tj. objął naprawą również te elementy, które nie uległy uszkodzeniu w zdarzeniu z dnia 24 września 2019 roku, tj. zderzak tylny po prawej stronie. Pozwany przy tym zaprzeczył, aby zlecał powodowi naprawę tego elementu, jeżeli jego uszkodzenie nie pozostawało w związku ze szkodą.

Sąd zważył, że podstawy dochodzonego przez powoda roszczenia o zapłatę wynagrodzenia należy upatrywać w treści art. 627 k.c. wyrażającego istotę umowy o dzieło. Zgodnie ze wskazanym przepisem przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Ponadto art. 642 k.c. stanowi, iż w braku odmiennej umowy, przyjmującemu zamówienie wynagrodzenie należy się w chwili oddania dzieła. Dalsze przepisy wprowadzają zaś obowiązek odbioru przez zamawiającego dzieła wykonanego zgodnie ze zobowiązaniem.

Odnosząc się do zarzutów sformułowanych przez pozwanego wskazać w pierwszej kolejności należy, że stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 03 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. W razie zaś sprostania przez powoda ciążącemu na nim obowiązkowi, na stronie pozwanej spoczywa wówczas ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982 roku, sygn. akt I CR 79/82). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 roku (sygn. akt I PKN 660/00) samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą. Jeśli zaś strona nie przedstawia dowodów, to uznać należy, iż dany fakt nie został wykazany (udowodniony).

Mając na uwadze powyższe, po myśli zatem art. 6 k.c., to na powodzie (...) spółce jawnej (...). W. i T. W. z siedzibą w C. spoczywał ciężar udowodnienia, że w ramach zlecenia wykonania usługi numer (...) z dnia 21 października 2019 roku pozwany A. P. zlecił powodowi także naprawę (lakierowanie) zderzaka tylnego po prawej stronie.

W ocenie Sądu powód powyższemu obowiązkowi sprostał i zdołał wykazać powyższe okoliczności za pomocą zaoferowanych dowodów w postaci dokumentów. Jak wynika bowiem z przedłożonego przez stronę powodową zlecenia wykonania usługi numer (...) z dnia 21 października 2019 roku, który to dokument nie był kwestionowany przez pozwanego, pozwany zlecił powodowi wykonanie naprawy pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...) po kolizji z dnia 24 września 2019 roku, gdzie zgodnie z treścią tego zlecenia zakres naprawy blacharsko – lakierniczej miał zostać wykonany zgodnie z kosztorysem szkody (...) numer (...). Z kolei z treści sporządzonej w dniu 30 września 2019 roku przez tego ubezpieczyciela kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...) wynika, że po zdarzeniu z dnia 24 września 2019 roku ubezpieczyciel sprawcy szkody do naprawy zakwalifikował między innymi element o numerze (...) w postaci zderzaka tylnego. Powyższe zaś przesądzało o tym, że zakresem zlecenia udzielonego przez pozwanego powodowi poprzez odwołanie się do kalkulacji ubezpieczyciela objęta została naprawa tego elementu jako całości, kalkulacja ta nie przewidywała bowiem naprawy jedynie fragmentu tego elementu, a więc jedynie tej części, jaka została uszkodzona w kolizji z dnia 24 września 2019 roku. Oczywistym jest zaś, że naprawa winna być przeprowadzona zgodnie z technologią producenta i w taki sposób ubezpieczyciel zobowiązany jest określić zakres naprawy, zaś pozwany nie wykazał, że przewidywała ona możliwość naprawy w takiej sytuacji jedynie fragmentu zderzaka, a to jego w tym zakresie po myśli art. 6 k.c. obciążał ciężar dowodu. Jednocześnie ubezpieczyciel sprawcy szkody będąc zobowiązanym jedynie za szkodę w granicach związku przyczynowo – skutkowego w treści kalkulacji naprawy wskazał, że wysokość odszkodowania ustalona została przy zastosowaniu pomniejszenia kosztów naprawy o wskazaną kwotę wynikającą ze wzrostu wartości po naprawie, tj. zastosowano potrącenia z tytułu wzrostu wartości pojazdu wynikające z wystąpienia w pojeździe wcześniejszych uszkodzeń, które miały zostać usunięte w ramach naprawy szkody, w tym między innymi potrącenie w wysokości 50% dotyczące elementu o numerze (...) w postaci zderzaka.

Powyższe wprowadza więc konieczność rozróżnienia zakresu niezbędnej, ale zgodnej z technologią producenta naprawy pojazdu po zdarzeniu z dnia 24 czerwca 2019 roku, a która zgodnie z kosztorysem ubezpieczyciela obejmowała naprawę całego zderzaka od wysokości odszkodowania, jakie zobowiązany był wypłacić ubezpieczyciel w tym zakresie (połowa kosztów tej naprawy, z uwagi na wcześniejsze uszkodzenia tego elementu). Jednocześnie pozwany reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, a to jego w tym względzie obciążał ciężar dowodu – jak już wskazano powyżej – nie zaoferował żadnego dowodu na to, że kwalifikacja ubezpieczyciela w zakresie naprawy całego zderzaka po szkodzie z dnia 24 czerwca 2019 roku była nieprawidłowa i niezgodna z technologią producenta, a więc, że możliwe było jedynie częściowe jego naprawienie, tj. jedynie w tym zakresie, w jakim uległ on uszkodzeniu w spornej kolizji, z pozostawieniem wcześniejszych uszkodzeń i że taka naprawa byłaby zgodna z technologią producenta tego pojazdu.

W ocenie Sądu w świetle treści zlecenia, w którym odnośnie zakresu naprawy odwołano się do kalkulacji ubezpieczyciela, a ta przewidywała po kolizji z dnia 24 czerwca 2019 roku naprawę całego zderzaka, a nie jedynie jego fragmentu uszkodzonego w tej kolizji, nie budziło wątpliwości Sądu, że pozwany zlecił powodowi naprawę pojazdu w zakresie wskazanym w dokumencie zlecenia naprawy, tj. zgodnie z kosztorysem szkody (...) numer (...), a więc również naprawę zderzaka tylnego po prawej stronie. Od zaś zakresu naprawy odróżnić należy okoliczność, że ubezpieczyciel kwalifikując lakierowanie tylnego zderzaka jako część naprawy powypadkowej jednocześnie zastosował potrącenie w wysokości 50% kosztu materiału, a to z uwagi na wcześniejsze uszkodzenia tego elementu. Zdaniem Sądu, wbrew twierdzeniom strony pozwanej, potrącenie dokonane przez ubezpieczyciela nie oznacza, że dany element nie był przeznaczony do naprawy również w związku ze szkodą z dnia 24 września 2019 roku. Wręcz przeciwnie, ubezpieczyciel jako wymagający po tej kolizji naprawy (zgodnie z technologią producenta) uznał cały zderzak. Natomiast jego wcześniejsze uszkodzenie miało znaczenie jedynie dla wysokości odszkodowania, do zapłaty którego ten ubezpieczyciel był zobowiązany. Ubezpieczyciel sprawcy szkody po kolizji z dnia 24 września 2019 roku oceniał wyłącznie elementy do naprawy (lub wymiany) pozostające w związku z tą kolizją i uznał, że w związku z uszkodzeniem zderzaka w tej kolizji konieczna jest – zgodnie z technologią producenta – jego naprawa w całości. To, że był on wcześniej uszkodzony, nie miało wpływu na zakres naprawy, lecz jedynie na wysokość odszkodowania.

Niezależnie od powyższego, ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika również, że warsztat naprawczy powoda dokonał naprawy pojazdu w zakresie wynikającym ze zlecenia naprawy i zgodnie z kalkulacją naprawy sporządzoną przez ubezpieczyciela. Sąd zważył, że zarówno faktura, jak i kalkulacja naprawy na podstawie której powód przeprowadził naprawę nie były przez pozwanego kwestionowane. Również pozwany nie kwestionował jakości wykonanych prac, czy użytych części, a wręcz przeciwnie – odebrał po naprawie samochód bez zastrzeżeń.

Reasumując, w ocenie Sądu powód wykazał zasadność swego roszczenia co do zasady, tj. że wykonał naprawę pojazdu marki O. model V. o numerze rejestracyjnym (...) po kolizji z dnia 24 września 2019 roku zgodnie ze zleceniem wykonania usługi numer (...) z dnia 21 października 2019 roku, w którym co do zakresu naprawy odwołano się do kalkulacji ubezpieczyciela, a ta przewidywała, że po kolizji z dnia 24 września 2019 roku konieczna jest naprawa uszkodzonego elementu w całości, tj. lakierowanie całego zderzaka, a nie tylko tego fragmentu, który w tej kolizji uległ uszkodzeniu. Gdyby zderzak pojazdu pozwanego nie posiadał wcześniejszych uszkodzeń, kwalifikacja byłaby przecież, jako zgodna z technologią producenta, taka sama, jedynie ubezpieczyciel pokryłby koszty w całości, a tak – jedynie w części, bo zderzak miał już wcześniejsze uszkodzenia i nie był częścią w pełni wartościową. Jednocześnie pozwany nie zdołał wykazać, że mimo, że w zleceniu odwołano się do zakresu naprawy wynikającej z kalkulacji ubezpieczyciela (a ta jak już wskazano przewidywała po kolizji z dnia 24 września 2019 roku naprawę – lakierowanie całego zderzaka), strony zgodnie wyłączyły naprawę zderzaka w tej części, w jakiej został on wcześniej uszkodzony. Okoliczności tej nie potwierdza żaden dowód, a raz jeszcze podkreślić należy, że pozwany zlecił naprawę zgodnie z kalkulacją ubezpieczyciela po szkodzie z dnia 24 września 2019 roku, a ta – w związku przyczyno – skutkowym z tą szkodą przewidywała naprawę całego zderzaka (jego lakierowanie w całości), choć ubezpieczyciel pokrywał koszty tej czynności jedynie w części, bo zderzak miał już wcześniejsze uszkodzenia i nie był częścią w pełni wartościową. Również w ocenie Sądu powód wykazał dochodzone roszczenie co do wysokości, zwłaszcza że nie było ono w tym zakresie przez pozwanego kwestionowane. Sąd zważył, iż bezspornie podstawowym obowiązkiem zamawiającego jest zapłata należnego przyjmującemu zamówienie wynagrodzenia stanowiącego ekwiwalent wartości dzieła. W literaturze podkreślono, że dla zawarcia umowy o dzieło nie jest konieczne ustalenie wysokości wynagrodzenia, wystarczające jest ustalenie odpłatnego charakteru umowy (tak m.in. Wyrzykowski Wojciech. Art. 627, w: Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Zobowiązania. Część szczególna, Wolters Kluwer Polska, 2018). W razie udowodnienia, że dzieło zostało wykonane, nie można odmówić wykonawcy zasądzenia wynagrodzenia jedynie z powodu trudności dowodowych w precyzyjnym ustaleniu jego wysokości (tak np. Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 stycznia 2015 roku, sygn. akt I ACa 1156/14, czy Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 maja 2014 roku, sygn. akt II CSK 450/13). Obowiązek zapłaty wynagrodzenia stanowi ekwiwalent zobowiązania przyjmującego zamówienie do wykonania oznaczonego dzieła. Wynagrodzenie może przyjmować jedynie postać świadczenia pieniężnego. Zgodnie z treścią art. 628 k.c. wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła można określić ryczałtowo lub kosztorysowo (przez wskazanie podstaw do jego ustalenia). Jeżeli strony nie określiły wysokości wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. Jeżeli także w ten sposób nie da się ustalić wysokości wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom przyjmującego zamówienie.

Sąd zważył, że jak w tym zakresie wynikało z treści zlecenia wykonania usługi numer (...) z dnia 21 października 2019 roku – w treści zlecenia wskazano, że prace naprawcze wykonywane są na koszt klienta, a jednocześnie nie ustalono przewidywanego kosztu usługi i w szczególności – wbrew twierdzeniom pozwanego – nie określono wynagrodzenia poprzez odwołanie się do wysokości odszkodowania wskazanego w kalkulacji ubezpieczyciela. Uzgodnień takich poczynionych np. z powodem ustnie pozwany również nie wykazał, nie zaoferował na tę okoliczność żadnego dowodu. Nie stanowi natomiast uzgodnienia wysokości kosztów naprawy dokonanie przelewu wierzytelności – stanowi to jedynie sposób zapłaty do wysokości odszkodowania, jakie ubezpieczyciel sprawcy szkody zobowiązany był zapłacić. W związku zaś z przeprowadzoną naprawą, w dniu 30 listopada 2019 roku powód wystawił na rzecz pozwanego fakturę numer (...) na łączną kwotę 4 343,27 złotych netto. Jak natomiast zostało już wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia – z żadnego dowodu zgromadzonego w sprawie nie wynikało, aby pozwany kwestionował wartość przeprowadzonych przez powoda prac naprawczych, czy też zakres faktycznie dokonanej naprawy lub użyte do niej części.

Jednocześnie w ocenie Sądu nie zasługiwały na uwzględnienie twierdzenia pozwanego, jakoby dokonany przez niego na rzecz powoda przelew wierzytelności – odszkodowania należnego mu jako poszkodowanemu od ubezpieczyciela sprawcy szkody wyczerpywał i pokrywał całość należnego powodowi wynagrodzenia za wykonaną naprawę. Jakkolwiek bowiem nie budziło wątpliwości Sądu, że zawarta przez strony umowa przelewu wierzytelności miała na celu pokrycie kosztów naprawy (tzw. naprawa bezgotówkowa), ale jedynie, co oczywiste, w takiej części, w jakiej ubezpieczyciel odpowiadał za szkodę z przedmiotowego zdarzenia. Natomiast co do pozostałej części, to pozwanego jako zlecającego naprawę obciążał obowiązek zapłaty za przeprowadzone czynności naprawcze, w tym jak zostało wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia – za naprawę tylnego zderzaka w tej części, w jakiej z uwagi na wcześniejsze uszkodzenie i niepełnowartościowość tego elementu, ubezpieczyciel zastosował potrącenie. Powyższe tym bardziej nie budzi wątpliwości Sądu, że w treści zlecenia wykonania usługi numer (...) z dnia 21 października 2019 roku wskazano jednoznacznie, że prace naprawcze wykonywane są na koszt klienta i w żadnym zakresie nie ograniczono wynagrodzenia powoda poprzez odwołanie się do kalkulacji i wysokości wskazanego tam odszkodowania. Reasumując, pozwany zlecając powodowi naprawę pojazdu zobowiązał się do zapłaty za zlecone usługi i jednocześnie przyjął na siebie ryzyko, że w przypadku, gdy ubezpieczyciel nie pokryje kosztów naprawy pojazdu, będzie musiał zapłacić za naprawę osobiście. Fakt, że pozwany zdecydował się na naprawę bezgotówkową nie może wywoływać negatywnych skutków dla powoda. Zauważyć należy, że powód w niniejszej sprawie domaga się zasądzenia od pozwanego dotychczas nieuiszczonej części wynagrodzenia za prawidłowo przeprowadzoną naprawę pojazdu. Bez wpływu na zasadność tak sformułowanego żądania ma okoliczność, że powód część wynagrodzenia otrzymał od ubezpieczyciela sprawcy szkody, pozwany nie wykazał bowiem, że wyłącznym wynagrodzeniem powoda za wykonaną naprawę miało być jedynie odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela.

Mając na uwadze całokształt powyższych rozważań, Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie art. 627 k.c. w zw. z art. 4 i art. 7 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniem w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 roku, poz. 893) zasądził od pozwanego A. P. na rzecz powoda kwotę 223,09 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 15 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł natomiast zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w dyspozycji art. 98 k.p.c. i 108 § 1 k.p.c. zasądzając od pozwanego jako strony przegrywającej na rzecz powoda jako strony wygrywającej zwrot poniesionych przez niego kosztów postępowania w kwocie 137 złotych. Na zasądzone w punkcie drugim koszty procesu składają się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 90 złotych ustalone w oparciu o przepis § 2 punkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zmianami), kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kwota 30 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 11 grudnia 2022 roku