Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 160/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 12 listopada 2021 roku sygn. akt II K 43/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego P. S.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego P. S.:

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, iż ujawnione w sprawie dowody i ustalone na tej podstawie okoliczności pozwalają na uznanie, że oskarżony dopuścił się czynów zarzucanych mu w pkt 1, pkt 2, pkt 4 aktu oskarżenia, tj. czynów z pkt 1, pkt 2 i pkt 5 zaskarżonego wyroku, podczas gdy dowody te i okoliczności oceniane we wzajemnym powiązaniu, w oparciu o zasadę logiki i doświadczenia życiowego prowadzą do odmiennego wniosku, a w konsekwencji czego nie można oskarżonemu przypisać popełnienia zarzucanych czynów;

- zarzut obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia tj.: art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolne, niezgodne z zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów wskazanych w pkt 1, pkt 2 i pkt 5 zaskarżonego wyroku, pomimo, że wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadków, wnioski opinii biegłego sądowego oraz zapisy monitoringu nie dają ku temu podstaw - co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia błędnych ustaleń faktycznych i niesłusznego uznania oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w akcie oskarżenia w pkt 1, pkt 2 oraz pkt 4.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom skarżącej ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, a dotyczące sprawstwa i winy oskarżonego P. S. w zakresie przypisanych mu czynów są prawidłowe, gdyż stanowią wynik, nie budzącej żadnych zastrzeżeń i zgodnej z art. 7 k.p.k., oceny zebranych w sprawie dowodów.

Apelacja nie wykazała w skuteczny sposób, aby rozumowanie Sądu Rejonowego, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne. Przedstawiony zarzut ma w istocie charakter polemiczny i opiera się wyłącznie na wybiórczej oraz subiektywnej ocenie zebranych w sprawie dowodów.

Nie można w żaden sposób podzielić twierdzeń skarżącej, iż Sąd Rejonowy dokonał stronniczej i dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Stwierdzić natomiast należy, iż Sąd I instancji trafnie rozważył wszystkie istotne dowody, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Sąd odwoławczy, w pełni zgadza się z przeprowadzoną przez Sąd I instancji oceną przeprowadzonych w sprawie dowodów i poczynionymi na ich podstawie ustaleniami faktycznymi.

Niewątpliwie przedmiotowa sprawa ma charakter poszlakowy, gdyż faktycznie, brak jest bezpośredniego dowodu, który mógłby wskazywać, iż oskarżony P. S. dopuścił się popełnienia dwóch kradzieży z włamaniem oraz przestępstwa paserstwa. Nie oznacza to jednak, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na przypisanie oskarżonemu winy. Podnieść tu trzeba, że ujawniony w niniejszej sprawie zespół (łańcuch) poszlak, rozumianych jako udowodnione fakty uboczne, prowadzi w drodze logicznego rozumowania, do stwierdzenia jedynej możliwej do przyjęcia – z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego – wersji zdarzeń, z której wynika, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu przestępstw.

Ustalenia faktyczne nie zawsze wszak muszą bezpośrednio wynikać z konkretnych dowodów. Mogą one także wypływać z nieodpartej logiki sytuacji stwierdzonej konkretnymi dowodami, jeżeli owa sytuacja jest tego rodzaju, że stanowi oczywistą przesłankę, na której podstawie doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dane okoliczności faktyczne istotnie wystąpiły. Taka właśnie sytuacja w przedmiotowej sprawie miała miejsce. Fakt główny, w postaci dokonania przez oskarżonego dwóch kradzieży z włamaniem oraz paserstwa, został dowiedziony wnioskami, jakie należało wysnuć z udowodnionych faktów ubocznych. Taki właśnie zespół udowodnionych poszlak, połączył się w nierozerwalny łańcuch, prowadzący pośrednio – przy zastosowaniu zasad wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania – do stwierdzenia, że oskarżony dopuścił się inkryminowanych czynów.

Do poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych, to jest do ustalenia, iż oskarżony dokonał dwóch kradzieży z włamaniem i paserstwa, uprawniał Sąd meriti następujący zespół ujawnionych okoliczności. Przeprowadzone postępowanie wykazało bowiem, że:

A) W nocy z 23 na 24 sierpnia 2020 roku ok. godz. 01.20 w T., przy ul. (...), policjanci skontrolowali pojazd marki M. (...) o nr rej. (...), w którym znajdowali się oskarżeni J. S. i P. S.. W samochodzie tym ujawniono:

-kosiarkę koloru czarnego - zielonego marki Q. (...);

-odkurzacz koloru pomarańczowego firmy (...) w pudełku po odkurzaczu firmy (...);

pochodzące z mającej miejsce tej samej nocy, kradzieży z włamaniem do domku letniskowego K. B., znajdującego się w G.;

- podkaszarkę koloru pomarańczowego marki N. (...) (...),

- mikrofalówkę koloru białego firmy (...),

- kosiarkę koloru czarnego,

- piłę ukośną (...),

pochodzące z mającej miejsce tej samej nocy, kradzieży z włamaniem do domku letniskowego T. M., znajdującego się w Ł.;

B) Oskarżeni J. S. i P. S. nie potrafili przekonywująco wskazać, skąd posiadają ww. rzeczy. Obaj utrzymywali, że stanowią one własność D. K., czemu ten zaprzeczył, twierdząc, że należą one do oskarżonych J. S. i P. S..

C) Oskarżeni J. S. i P. S. twierdzili, że wracają z działki D. K. w T.. Ten zaś wskazał nieistniejący adres: T. ul. (...).

D) Analiza logowań telefonów komórkowych, należących do oskarżonych J. S. i P. S. oraz D. K. w godzinach popołudniowych i wieczornych 23.08.2020 roku wskazuje, iż logowały się one w rejonie O., S., P. i R., a sposób przemieszczania wskazywał na to, że jadą jednym lub dwoma samochodami. Natomiast od godziny 21.20 telefony ww. osób zaczęły się logować do nadajników (...), obejmujących swoim zasięgiem miejsca kradzieży z włamaniem w G. i Ł., co jednoznacznie wskazuje, iż nie przebywali oni w T., ale właśnie w rejonie miejsca zdarzeń w Ł. i G..

E) W miejscu zamieszkania oskarżonego P. S. zabezpieczono:

- wkrętarkę akumulatorową B. (...) czerwono czarną, z dwoma akumulatorami i ładowarką,

- siekierę o plastikowym trzonku koloru czerwono czarnego,

pochodzące z kradzieży z włamaniem w miejscowości (...), mającej miejsce w nocy z 9 na 10.08.2020 roku.

F) Oskarżony P. S. nie był w stanie przekonywująco wytłumaczyć, skąd pochodzą ww. przedmioty.

G) Zgromadzone w sprawie poszlaki wskazują, że kradzieży z włamaniem w nocy z 9 na 10.08.2020 roku w miejscowości (...), dopuścił się oskarżony J. S., który tej nocy przemieszczał się samochodem M. (...) z D. K., będącym własnością tego ostatniego. W tym samym pojeździe policja zatrzymała w dniu 24.08.2020 roku oskarżonego P. S. i J. S. razem z kradzionymi rzeczami z posesji w Ł. i G..

H) W miejscu zamieszkania D. K., zabezpieczono inne przedmioty pochodzące z kradzieży z włamaniem w miejscowości (...), mającej miejsce w nocy z 9 na 10.08.2020 roku.

I) W telefonie oskarżonego P. S. znajdowały się zdjęcia przedmiotów, które zostały skradzione z budynku gospodarczego w miejscowości (...), stanowiące własność K. D..

Wskazany powyżej, ujawniony w niniejszej sprawie zespół faktów ubocznych (poszlak), prowadzi w drodze logicznego rozumowania, do stwierdzenia jedynych możliwych do przyjęcia – z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego – wersji zdarzeń, z których wynika, że:

- w nieustalonej dacie, najpóźniej do dnia 24 sierpnia 2020 roku, oskarżony P. S. przyjął i pomagał do ukrycia wiertarko-wkrętarkę B. D. z dwoma akumulatorami i ładowarką oraz siekierę z drewnianym trzonkiem, pochodzące z kradzieży z włamaniem w nocy z 9 - 10 sierpnia 2020 roku w miejscowości (...);

- w nocy 23 – 24 sierpnia 2020 roku oskarżony P. S. działając wspólnie i w porozumieniu z J. S., dokonał kradzieży z włamaniem do domku letniskowego znajdującego się na terenie działki nr (...) w G., skąd zabrał w celu przywłaszczenia kosiarkę spalinową marki (...) oraz odkurzacz marki (...) na szkodę K. B.;

- w nocy 23 – 24 sierpnia 2020 roku oskarżony P. S. działając wspólnie i w porozumieniu z J. S., dokonał kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego na terenie posesji nr (...) w Ł., skąd zabrał w celu przywłaszczenia kosiarkę spalinową (...), kosę spalinową N., kuchenkę mikrofalową W., piłę ukośną (...) oraz latarkę D. wraz z ładowarką i bateriami, na szkodę T. M..

Jednocześnie łańcuch ujawnionych poszlak zaistniały w realiach przedmiotowej sprawy, wyklucza możliwość wystąpienia jakiejkolwiek innej wersji, w tym wersji oskarżonego P. S., że nie ma nic wspólnego z wyżej opisanymi kradzieżami. Odnośnie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt I aktu oskarżenia brak było dowodu wskazującego, że oskarżony P. S. był obecny na miejscu kradzieży z włamaniem w miejscowości (...). Z całą pewnością jednak znalazł się w posiadaniu niektórych przedmiotów pochodzących z tego przestępstwa i w pełni słusznym było przypisanie mu popełnienia przestępstwa paserstwa z art. 291 § 1 k.k.

Skarżąca, zarzucając Sądowi meriti dowolność rozumowania, które doprowadziło tenże Sąd do przyjęcia, jako udowodnionego, faktu głównego (w postaci dopuszczenia się przez oskarżonego P. S. dwóch kradzieży z włamaniem i przestępstwa paserstwa), w sposób wybiórczy wskazuje na kilka okoliczności, które oceniane osobno, nie mogłyby jeszcze doprowadzić do jednoznacznej konkluzji, iż oskarżonemu należy przypisać winę. Nie dostrzega jednak przy tym, że w rozpoznawanej sprawie zaistniał określony zespół poszlak, które należy rozpatrywać łącznie. Przecież w procesie poszlakowym, nie można skupiać uwagi na pojedynczej poszlace, abstrahując od pewnej całości ujawnionych faktów ubocznych (w ugruntowanym orzecznictwie wyraźnie akcentuje się pojęcie: ,,zespół poszlak”, czy też ,,łańcuch poszlak” – por. chociażby wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23.07.1992 roku – II KRN 102/92, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.06.2001 roku – II KKN 550/98, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3.10.1974 roku – I KR 174/74).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 1, pkt 2, pkt 5 poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów z pkt 1 wyroku i z pkt 2, pkt 4 aktu oskarżenia, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ żaden z podniesionych zarzutów nie okazał się zasadny, wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego nie mógł zostać uwzględniony. Nie zostały także spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

3.2.

podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego P. S. zarzut orzeczenia wobec oskarżonego rażąco niewspółmiernie surowej kary w zakresie czynu z pkt 3, w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara nie uwzględnia występujących w sprawie okoliczności łagodzących, podczas, gdy uwzględnienie przez Sąd tych okoliczności powinno spowodować orzeczenie wobec oskarżonego znacznie łagodniejszej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie można zgodzić się ze skarżącą, że wymierzona wobec oskarżonego P. S. kara za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest zbyt surowa. Wbrew twierdzeniom zawartym w apelacji, Sąd Rejonowy przy wymiarze kary, miał na względzie i prawidłowo ocenił stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa, stopień jego winy oraz pozostałe dyrektywy wymiaru kary, określone w art. 53 k.k. Sąd I instancji w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku podał również trafnie, jakie okoliczności miał na względzie, przy wymierzaniu oskarżonemu kary.

W pełni zgodzić się należy z Sądem meriti, iż wymierzona oskarżonemu w przedmiotowej sprawie kara pozbawienia wolności, zbliżona niemal do dolnego progu zagrożenia, przewidzianego w art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, stanowi trafną reakcję karną, współmierną zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Kara taka spełni w sposób właściwy cel zapobiegawczy oraz wychowawczy, jak również cele kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Nie można też podzielić stanowiska skarżącej, iż warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności, będzie wystarczające, dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary. Oskarżony był wszakże w przeszłości już karany za tego rodzaju przestępstwa. Pomimo to, oskarżony nie wyciągnął z tego faktu żadnych pozytywnych wniosków, dopuszczając się kolejnego przestępstwa, będącego przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy. Okoliczności te świadczą o niepoprawności oskarżonego, braku chęci zmiany postępowania i nikłych efektach dotychczasowego procesu resocjalizacji. Mając to na uwadze, w pełni należy zgodzić się z Sądem meriti, iż tylko kara typu izolacyjnego spełnić może w sposób należyty, względem oskarżonego, cele kary w zakresie oddziaływania wychowawczego i zapobiegawczego.

Na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności zasługują bowiem jedynie sprawcy, co do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość. Dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary, zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających w sposób przekonywujący i wiarygodny budować przypuszczenie, iż w wypadku warunkowego zawieszenia kary w stosunku do oskarżonego, cele kary zostałyby osiągnięte. Postawa oskarżonego i jego postępowanie, a także dotychczasowy sposób życia, tezie takiej przeczą.

Ponadto warunkowemu zawieszeniu kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego P. S. stoi na przeszkodzie fakt, że oskarżony był już karany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności (w sprawie II K 899/18 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim).

Wniosek

o wymierzenie oskarżonemu, co do czynu z pkt 3 zaskarżonego wyroku, kary pozbawienia wolności w mniejszym wymiarze z jednoczesnym warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ podniesiony zarzut okazał się – co wykazano wyżej – niezasadny, brak było podstaw do uwzględnienia powyższego wniosku.

3.3.

podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego P. S. (z ostrożności procesowej) zarzut orzeczenia wobec oskarżonego rażąco niewspółmiernie surowej kary łącznej w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara nie uwzględnia występujących w sprawie okoliczności łagodzących, w szczególności takich jak: przyznanie się do winy w zakresie czynu z pkt 3 zaskarżonego wyroku oraz sytuacja zdrowotna oskarżonego, podczas, gdy uwzględnienie przez Sąd tych okoliczności powinno spowodować orzeczenie wobec oskarżonego znacznie łagodniejszej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny.

Kara łączna powinna być postrzegana jako swoiste podsumowanie działalności przestępczej sprawcy. Stanowi ona wyraz potępienia w stosunku do postępowania sprawcy, jak również podkreśla nieopłacalność przestępczej działalności. Z drugiej strony, orzeczona kara łączna powinna być niezbędna dla osiągnięcia celów indywidualnego oddziaływania. W procesie orzekania kary łącznej sąd powinien opierać się na dyrektywach określonych w art. 85a k.k., tak aby możliwa stała się odpowiedź na pytanie, czy w danym przypadku zachodzą okoliczności, które przemawiają za zsumowaniem dolegliwości, czy też przeciwnie - w imię racjonalizacji karania, wskazują na konieczność pochłonięcia części kar. Stosowanie zatem kumulacji, albo absorpcji, jako że są to rozwiązania skrajne, wymaga istnienia szczególnych przesłanek przemawiających za jednym, albo drugim rozstrzygnięciem.

Jak słusznie przyjął Sąd meriti w niniejszej sprawie, brak jest takich przesłanek do zastosowania zasady pełnej absorpcji, jak i pełnej kumulacji. Sąd Okręgowy w pełni przychyla się do stanowiska Sądu I instancji, iż zarówno wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, obligował natomiast do przyjęcia zasady mieszanej (asperacji).

Podnieść trzeba, iż Sąd Rejonowy mógł w niniejszej sprawie orzec karę łączną, biorąc za punkt wyjścia skazania za cztery przestępstwa jednostkowe, czyli od 1 roku pozbawienia wolności do 3 lat pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy trafnie uznał, iż właściwą karą łączną dla oskarżonego będzie kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Także w przekonaniu Sądu Okręgowego – biorąc pod uwagę wszystkie ustalone przez Sąd meriti okoliczności – wymierzenie oskarżonemu kary łącznej w ww. wymiarze, będzie adekwatną reakcją karną, a kara taka spełni w sposób wystarczający cel wychowawczy i zapobiegawczy oraz w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zauważyć też należy, iż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, zmiana kary w instancji odwoławczej jest możliwa tylko wtedy, gdy kara wymierzona przez Sąd I instancji jest rażąco niewspółmierna. Nie może więc następować w każdym wypadku, w którym jest możliwa wedle własnej oceny Sądu odwoławczego, lecz wtedy tylko, gdy kara orzeczona nie daje się zaakceptować z powodu różnicy pomiędzy nią, a karą sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej i rażącej, wręcz ,,bijącej w oczy”. Sąd odwoławczy nie może zatem dokonywać korekty kary o charakterze ,,kosmetycznym”, np. o kilka miesięcy, przy karze pobawienia wolności wymierzonej w latach (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 1972 roku – V KRN 230/72; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1995 roku – KZS 4/96 poz. 42).

Wniosek

o zmianę orzeczenia poprzez orzeczenie oskarżonemu łącznej kary pozbawienia wolności w mniejszym wymiarze tj. w wymiarze jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyżej wskazano, dlaczego postawiony zarzut okazał się niezasadny. Tym samym nie był podstaw do obniżenia wobec oskarżonego wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności. Jeszcze raz podnieść też należy, iż zgodnie aktualną treścią art. 69 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 roku), sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności. Tych podstawowych warunków oskarżony natomiast nie spełnia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok jest słuszny i odpowiadający prawu. Podniesione zarzuty nie okazały się zasadne, o czym była już mowa wyżej.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

4

Wynagrodzenie dla obrońcy z urzędu, z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. S. w postępowaniu odwoławczym, Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o treść § 4 ust.1, § 17 ust. 2 pkt 4 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (tj. Dz.U. z 2019 roku poz. 68).

O kosztach postępowania odwoławczego przypadających od oskarżonego P. S. Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 636 § 1 k.p.k., przy czym wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zmianami). Natomiast z uwagi na trudną sytuację materialną na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. należało zwolnic tegoż oskarżonego z obowiązku zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w II instancji.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana