Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 439/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. B.

W dniu 10 marca 2017 r. w L. w siedzibie (...) Bank S.A. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w/w Bank poprzez zawarcie umowy kredytu (...) o nr (...) na kwotę 500.000,00 zł, co stanowi mienie znacznej wartości, do której przedłożył niezgodne ze stanem rzeczywistym potwierdzenia przelewów do Urzędu Skarbowego w L. oraz ZUS, które to miały istotne znaczenie prawne dla zawarcia w/wym. umowy kredytu, przez co wprowadził w błąd pracowników Banku co do sytuacji finansowej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej o nazwie (...) A. B. oraz o możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania, czym działał na szkodę (...) Banku S.A. tj. popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) A. B. z siedzibą w L., ul. 17 stycznia 90, (...)-(...) L., NIP: (...), REGON: (...).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej oskarżony w dniu 07 marca 2017 r. złożył w (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniosek kredytowy nr (...).

Do wniosku kredytowego oskarżony przedłożył dokumenty finansowe, w tym:

1) zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015 PIT 36L z wykazanym przychodem w kwocie 2.120.200,21 zł, kosztami uzyskania przychodu w kwocie 1.524.745,61 zł i dochodem w kwocie 595.454,60 zł,

2) potwierdzenia przelewów z rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) S.A. w W. o numerze (...):

- z dnia 22.02.2017 r. na kwotę 13.602 zł,

oraz z rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) S.A. w W. o numerze (...):

- z dnia 18.11.2016 r. na kwotę 3.940 zł,

- z dnia 19.12.2016 r. na kwotę 3.940 zł,

- z dnia 23.01.2017 r. na kwotę 3.940 zł,

wykonane na rzecz Urzędu Skarbowego w L..

3) potwierdzenia przelewów z rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) S.A. w W. o numerze (...) na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:

- z dnia 13.12.2016 r. na kwotę 12.160 zł,

- z dnia 13.12.2016 r. na kwotę 3.450 zł,

- z dnia 13.12.2016 r. na kwotę 824,79 zł,

- z dnia 16.01.2017 r. na kwotę 13.004,80 zł,

- z dnia 16.01.2017 r. na kwotę 3.657,41 zł,

- z dnia 16.01.2017 r. na kwotę 966,93 zł,

- z dnia 15.02.2017 r. na kwotę 14.919,55 zł,

- z dnia 15.02.2017 r. na kwotę 3.848,34 zł,

- z dnia 15.02.2017 r. na kwotę 1.141,95 zł.

Przedłożone przez A. B. potwierdzenia przelewów do Urzędu Skarbowego w L. z rachunku prowadzonego w Banku (...) S.A., poza przelewem z dnia 23.01.2017 r. na kwotę 3.940 zł nie potwierdzały wpłat faktycznie przez niego dokonanych tytułem należności w podatku VAT i podatku dochodowym, albowiem należności wskazane na przedmiotowych potwierdzeniach nigdy nie wpłynęły na rachunek bankowy (...).

A. B. dokonał natomiast wpłat do Urzędu Skarbowego w L. na podstawie następujących przelewów:

- wpłata w dniu 14.11.2016 r. na kwotę 3.930 zł,

- wpłata w dniu 13.12.2016 r. na kwotę 3.970 zł,

- wpłata w dniu 11.01.2017 r. na kwotę 3.980 zł.

Również przedłożone przez A. B. potwierdzenia przelewów do ZUS z rachunku prowadzonego w Banku (...) S.A., poza przelewami z dnia 13.12.2016 r. na kwotę 12.160 zł i 3.450 zł, nie potwierdzały wpłat faktycznie przez niego dokonanych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne, albowiem należności wskazane na przedmiotowych potwierdzeniach nigdy nie wpłynęły na rachunek bankowy ZUS.

Na podstawie przedłożonych przez A. B. dokumentów podjęta została pozytywna decyzja o przyznaniu mu kredytu w kwocie 500.00 zł. Umowa kredytu (...) o numerze (...) została podpisana w dniu 10 marca 2017 r. w (...) Banku S.A. w L.. Kredyt został udzielony na bieżące finansowanie działalności gospodarczej oskarżonego, w tym na pokrycie kosztów z tytułu należnej bankowi prowizji przygotowawczej oraz spłatę zobowiązań finansowych kredytobiorcy z tytułu umowy kredytu nr (...) w (...) Banku S.A. w kwocie 438.374,60 zł.

Okres spłaty kredytu określono na 83 miesiące, dzień ostatecznej spłaty kredytu został wyznaczony na 20 lutego 2024 r.

Aktualne saldo zadłużenia wynikającego z umowy nr (...) wynosi kwotę 665.935,52 zł, w tym kapitał 417.225,45 zł.

pismo Banku (...) z dnia 29.09.2021 r.

k. 6

wniosek kredytowy nr (...) z dn. 07.03.2017 r.

k. 10-15

wydruk z (...)

k. 16

umowa kredytu (...) nr (...) z dn. 10.03.2017 r.

k. 18-23

dokumenty finansowe

k. 24, 57, 62, 83

oświadczenie o rezydencji podatkowej z dn. 10.03.2017 r.

k. 25-26

potwierdzenia przelewu do US w L.

k. 30-33

potwierdzenia przelewu do ZUS

k. 34-42

zeznanie podatkowe PIT -36L w 2015 r.

k. 43-54

pismo Naczelnika US w L.

k. 176

pismo ZUS z dn. 01.03.2022r. z załącznikami

k. 196-205

zeznania A. K.

k. 235-236

1.1.2.

A. B.

W dniu 20 marca 2017 r. w L. w siedzibie (...) Bank S.A. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w/w Bank poprzez zawarcie umowy kredytu nieodnawialnego o nr (...) na kwotę 191.782,01 zł, do których przedłożył niezgodne ze stanem rzeczywistym potwierdzenia przelewów do Urzędu Skarbowego w L. oraz ZUS, które to miały istotne znaczenie prawne dla zawarcia w/wym. umowy kredytu, przez co wprowadził w błąd pracowników Banku co do sytuacji finansowej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej o nazwie (...) A. B. oraz o możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania, czym działał na szkodę (...) Banku S.A. tj. popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 16 marca 2017 r. A. B. złożył w (...) Banku S.A. z siedzibą w W. kolejny wniosek kredytowy.

Do wniosku kredytowego przedłożył dokumenty w postaci:

1) zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016 PIT 36L z wykazanym przychodem w kwocie 2.729.191,37 zł, kosztami uzyskania przychodu w kwocie 1.966.043,40 zł i dochodem w kwocie 763.147,97 zł.

2) potwierdzenia przelewów z rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) S.A. w W. o numerze (...):

- z dnia 22.02.2017 r. na kwotę 13.602 zł,

oraz z rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) S.A. w W. o numerze (...):

- z dnia 18.11.2016 r. na kwotę 3.940 zł,

- z dnia 19.12.2016 r. na kwotę 3.940 zł,

- z dnia 23.01.2017 r. na kwotę 3.940 zł,

wykonane na rzecz Urzędu Skarbowego w L..

3) potwierdzenia przelewów z rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) S.A. w W. o numerze (...) na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:

- z dnia 13.12.2016 r. na kwotę 12.160 zł,

- z dnia 13.12.2016 r. na kwotę 3.450 zł,

- z dnia 13.12.2016 r. na kwotę 824,79 zł,

- z dnia 16.01.2017 r. na kwotę 13.004,80 zł,

- z dnia 16.01.2017 r. na kwotę 3.657,41 zł,

- z dnia 16.01.2017 r. na kwotę 966,93 zł,

- z dnia 15.02.2017 r. na kwotę 14.919,55 zł,

- z dnia 15.02.2017 r. na kwotę 3.848,34 zł,

- z dnia 15.02.2017 r. na kwotę 1.141,95 zł.

Przedłożone przez A. B. potwierdzenia przelewów do Urzędu Skarbowego w L. z rachunku prowadzonego w Banku (...) S.A., poza przelewem z dnia 23.01.2017 r. na kwotę 3.940 zł nie potwierdzały wpłat faktycznie przez niego dokonanych tytułem należności w podatku VAT i podatku dochodowym, albowiem należności wskazane na przedmiotowych potwierdzeniach nigdy nie wpłynęły na rachunek bankowy (...).

A. B. dokonał natomiast wpłat do Urzędu Skarbowego w L. na podstawie następujących przelewów:

- wpłata w dniu 14.11.2016 r. na kwotę 3.930 zł,

- wpłata w dniu 13.12.2016 r. na kwotę 3.970 zł,

- wpłata w dniu 11.01.2017 r. na kwotę 3.980 zł.

Również przedłożone przez A. B. potwierdzenia przelewów do ZUS z rachunku prowadzonego w Banku (...) S.A., poza przelewami z dnia 13.12.2016 r. na kwotę 12.160 zł i 3.450 zł, nie potwierdzały wpłat faktycznie przez niego dokonanych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne, albowiem należności wskazane na przedmiotowych potwierdzeniach nigdy nie wpłynęły na rachunek bankowy ZUS.

Na podstawie przedłożonych przez A. B. dokumentów podjęta została pozytywna decyzja o przyznaniu mu kredytu w kwocie 200.000 zł. Umowa o kredyt w rachunku bieżącym o numerze (...) została podpisana w dniu 20 marca 2017 r. w (...) Banku S.A. w L.. W/w kredyt został udzielony na bieżące finansowanie działalności gospodarczej. Okres spłaty kredytu określono na 24 miesięcy. Dzień ostatecznej spłaty kredytu został wyznaczony na 20 marca 2019 r.

Jednocześnie A. B. w dniu 16 marca 2017 r. za pośrednictwem banku kredytującego ( (...) Bank S.A.) złożył wniosek o udzielenie przez Bank (...) z/s w W. gwarancji spłaty kredytu w kwocie 200.000 zł w ramach portfelowej linii gwarancyjnej de minis. Wniosek obejmował gwarancję spłaty kredytu w wymiarze 60 % kwoty kredytu tj. w kwocie 120.000 zł do dnia 22 czerwca 2019 r.

W dniu 12 kwietnia pomiędzy Bankiem (...) z/s w W., a (...) Bank S.A. podpisana została umowa portfelowej linii gwarancyjnej de minis i numerze (...), na mocy której Bank (...) udzielił (...) Bank S.A. gwarancji portfela kredytów, na które składały się jednostkowe gwarancje spłaty kredytów, w tym kredytu w rachunku bieżącym o numerze (...) udzielonego A. B..

Pismem z dnia 25 czerwca 2019 r. (...) Bank S.A. w W. wezwał Bank (...) w W. do zapłaty kwoty 92.128,80 zł w związku z niewykonaniem zobowiązania przez oskarżonego prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) A. B. wynikającego z umowy kredytu nr (...) zawartej w dniu 20 marca 2017 r., która była objęta przez (...) gwarancją w ramach umowy portfelowej linii gwarancyjnej de minimis nr (...) z dnia 12 kwietnia 2013 r.

Bank (...) w dniu 27 sierpnia 2019 r. przekazał na rzecz prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej o nazwie: (...) A. B. kwotę 90.769,21 zł.

Aktualne saldo zadłużenia wynikającego z umowy nr (...) wynosi kwotę 107.919,79 zł, w tym kapitał 61.561,27 zł.

umowa kredytowa nr (...) o kredyt w rachunku bieżącym

k. 74-79

potwierdzenia przelewu do US w L.

k. 84-86

potwierdzenia przelewu do ZUS

k. 88-96

zeznanie podatkowe PIT-36L w 2016 r.

k. 97-102

dokumenty finansowe

k. 109, 137

wniosek o udzielenie przez (...) gwarancji spłaty kredytu w ramach portfelowej linii gwarancyjnej de minimis

k. 125-127

wniosek kredytowy z dn. 16.03.2017 r.

k. 129-135, 139-143

umowa portfelowej linii gwarancyjnej de minimis nr (...) z dn. 12.04.2013 r.

k. 165-171

wezwanie do zapłaty z dn. 25.06.2019 r.

k. 172-172v

potwierdzenie przelewu z dn. 27.08.2019r.

k. 173-174

W dniu 21 marca 2017r. A. B. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...) A. B. z siedzibą w L. zawarł z Bankiem (...) umowę kredytu rewolwingowego o numerze (...) na kwotę 150.000 zł, z przeznaczeniem na finansowanie bieżącej działalności.

W dniu 12 kwietnia pomiędzy Bankiem (...) z/s w W., a (...) Bank S.A. podpisana została umowa portfelowej linii gwarancyjnej de minis i numerze (...), na mocy której Bank (...) udzielił (...) Bank S.A. gwarancji portfela kredytów, na które składały się jednostkowe gwarancje spłaty kredytów, w tym kredytu w rachunku bieżącym o numerze (...) udzielonego A. B..

Następnie pismem z dnia 20 stycznia 2020 r. (...) Bank S.A. wezwał Bank (...) do zapłaty kwoty 68.899,01 zł w związku z niewykonaniem zobowiązania przez oskarżonego prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) A. B. wynikającego z umowy kredytu nr (...) zawartej w dniu 21 marca 2017 r., która była objęta przez (...) gwarancją w ramach umowy portfelowej linii gwarancyjnej de minimis nr (...) z dnia 12 kwietnia 2013 r.

Bank (...) w dniu 13 maja 2020 r. dokonał przelewu na rzecz oskarżonego kwoty 68.899,01 zł tytułem realizacji umowy portfelowej linii gwarancyjnej de minimis nr (...).

pismo (...) i A. Bank dot. kredytu nr (...) z załącznikami

k. 242, 273-309

Postanowieniem Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. Wydział XI Gospodarczy do Spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych z dnia 14 października 2019 r. sygn. akt XI GR 77/19 otwarte zostało przyspieszone postępowanie układowe A. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) A. B.. W zatwierdzonym spisie wierzytelności wskazano 13 wierzycieli, w tym (...) Bank S.A. – wierzytelność opiewała na kwotę 697.283,25 zł i wynikała z umów kredutowych o numerach: (...), (...), (...) i (...) oraz Bank (...) – wierzytelność opiewała na kwotę 93.276,24 zł i wynikała z poręczenia umowy kredytowej nr (...) zawartej z (...) Bank S.A.

Następnie postanowieniem z dnia 14 września 2020 r. sygn. akt XI GRp 38/19 umorzono przyspieszone postępowanie układowe dla A. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) A. B.. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu Wydział X Gospodarczy Odwoławczy z dnia 20 kwietnia 2021 r. sygn. akt X Gz 49/21 uchylono w/w postanowienie.

Postanowieniem Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. Wydział XI Gospodarczy do Spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych z dnia 06 października 2021 r. sygn. akt XI GRp 17/21 stwierdzono, że układ nie został przyjęty. Kolejno postanowieniem Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. Wydział XI Gospodarczy do Spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych z dnia 04 listopada 2021 r. sygn. XI GRp 17/21 umorzono postępowanie (postanowienie uprawomocniło się w dniu 04 marca 2022 r).

spis wierzytelności

k. 533-550, 566-580

protokół zgromadzenia wierzycieli

k. 551-553

postanowienie Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto z dn. 14.09.2020 r.

k. 554-559

postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dn. 20.04.2021r. z uzasadnieniem

k. 560-562

protokół publikacji orzeczenia z dn. 06.10.2021 r.

k. 581

postanowienie Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. z dn. 04.11.2021r. z uzasadnieniem

k. 582-587

postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dn. 04.03.2022r. z uzasadnieniem

k. 592-595

A. B. ma (...)lat, jest żonaty, posiada dwoje dorosłych dzieci (córka pozostaje na jego utrzymaniu), ma wykształcenie średnie zawodowe, z zawodu jest technikiem technologii drewna, prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) A. B. z której uzyskuje dochód w kwocie 10.000 zł miesięcznie. A. B. jest właścicielem nieruchomości zabudowanej o powierzchni 250 m2 w L. stanowiącej wspólność ustawową małżeńską, która zabezpieczona jest hipoteką.

A. B. nie był dotychczas karany.

karta karna

k. 311

profil finansowy

k. 414-421

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.4.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

1.1.2.

zeznania świadka A. K.

Sąd jako wiarygodne ocenił zeznania świadka A. K. będącej pracownikiem pokrzywdzonej w sprawie instytucji finansowej (...) Bank S.A. Zeznania świadka były rzeczowe, zbieżne z zebranymi w sprawie dowodami z dokumentów i jako takie stanowiące podstawę ustaleń faktycznych.

dokumenty

W pełni wiarygodnymi były w ocenie Sądu zgromadzone w toku całego postępowania dokumenty. Ich autentyczność, wiarygodność ani wartość dowodowa nie budziły wątpliwości Sądu, bowiem dokumenty te sporządzone zostały przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji i w przewidzianej przepisami formie, dowodów tych nie kwestionowały także strony w toku procesu, a Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego A. B.

Oskarżony zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

A. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. polega m.in. na wprowadzeniu w błąd innej osoby w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym z jednej strony jest ono nakierowane na osobę, która dokonuje niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, z drugiej zaś strony na mienie, które sprawca uzyskuje w wyniku rozporządzenia. Przestępstwo opisane w art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem, przy czym nie jest koniecznym osiągnięcie przez sprawcę korzyści majątkowej z niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Wprowadzenie w błąd należy rozumieć natomiast jako zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości tej osoby, przy czym przed podjęciem działania przez sprawcę, pokrzywdzony nie ma błędnego wyobrażenia o rzeczywistości. Nieprawidłowe odzwierciedlenie rzeczywistości w świadomości rozporządzającego mieniem ma być więc rezultatem postępowania sprawcy. Ustawa nie zawiera przy tym jakichkolwiek ograniczeń, co do sposobów w wyniku zastosowania, których następuje wprowadzenie w błąd, jednocześnie nie jest wymagane, by sprawca podejmował szczególne czynności polegające na działaniu podstępnym, istotnym jest bowiem tylko to, by sposób ten miał wywołać w konkretnym podmiocie wyobrażenia o stanie rzeczy, który nie odpowiada prawdzie.

Od strony podmiotowej przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym kierunkowym, ponieważ przepis wymaga, by sprawca działał „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. wykazać zatem należy, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion.

Przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. dopuszcza się sprawca, który w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia; z kolei zgodnie z § 2 odpowiedzialności karnej podlega, kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego, określonego w § 1, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z instrumentu płatniczego. Zachowanie się sprawcy przestępstwa przewidzianego w art. 297 § 1 k.k. może przybierać zatem różne formy, wyliczone w tym przepisie, i polegać na:

1. przedkładaniu dokumentów podrobionych;

2. przedkładaniu dokumentów przerobionych;

3. przedkładaniu dokumentów poświadczających nieprawdę;

4. przedkładaniu dokumentów nierzetelnych;

5. przedkładaniu nierzetelnych pisemnych oświadczeń dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionych w art. 297 k.k. form wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego.

Wyliczenie form zachowania się sprawcy ma charakter taksatywny. Działanie w celu uzyskania jednej z form wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, wymienionych w art. 297 § 1 k.k., w inny sposób nie wypełnia znamion czynu zabronionego, o którym mowa w tym przepisie. Czynność sprawcza została określona przy użyciu syntetycznego sformułowania „przedkłada”, a więc podejmuje wszelkie działania polegające na składaniu dokumentów lub oświadczeń, oddawaniu ich do przejrzenia lub oceny, a także na występowaniu z dokumentami lub oświadczeniami w stosunku do organu lub osoby. W ujęciu znamion określonych w tym przepisie relewantne są jedynie takie oświadczenia, które dotyczą okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania danej instytucji. Katalog tych okoliczności zawierają przepisy szczególne. Kryterium rozstrzygające o istotności okoliczności może stanowić też cel, jakiemu służy oświadczenie. Znamiona tego przestępstwa będzie realizować działanie sprawcy, który przedkłada fałszywe lub stwierdzające nieprawdę oświadczenie po to, by uzyskać środki finansowe wskazane w tym przepisie (wyrok SN z dnia 19 listopada 2004 r., III KK 81/04, LEX nr 141348).

W ujęciu znamion przestępstwa przewidzianego w art. 297 § 1 k.k. relewantne są jedynie takie oświadczenia, które dotyczą okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania danej instytucji. Kryterium rozstrzygającym o istotności okoliczności stanowić może cel, jakiemu służy świadczenie, o uzyskanie którego ubiega się sprawca, konkretnie zaś kwestia znaczenia przedłożonych oświadczeń dla uzyskania tego świadczenia. Istotność okoliczności związana jest z ich znaczeniem w procesie podejmowania decyzji o przyznaniu jednej z wymienionych w art. 297 § 1 k.k. form wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego.

Okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania jednej z wymienionych w art. 297 § 1 k.k. form wsparcia finansowego, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego to np. informacje o sytuacji majątkowo-osobistej. Stanowią one jedną z istotnych przesłanek przyznania świadczenia w postaci kredytu lub pożyczki (vide: wyrok SA w Łodzi z dnia 26 lipca 2000 r., II AKa 93/00). Oświadczenia nierzetelne to zarówno takie oświadczenia, które zawierają informacje nieprawdziwe lub niepełne, jak i takie, które ze względu na sposób wypowiedzi mogą sugerować adresatowi istnienie stanu rzeczy niezgodnego z prawdą. Podstawą odpowiedzialności jest przedłożenie podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę dokumentu lub nierzetelnego pisemnego świadczenia, mającego istotne znaczenie do uzyskania wymienionych w art. 297 § 1 k.k. form wsparcia finansowego, uzyskania elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia. Katalog instytucji finansowych wymienionych w art. 297 § 1 k.k. określających znaczenie i istotność dokumentów przedkładanych przez sprawcę oraz charakteryzujących cel jego działania nie ma zamkniętego charakteru. Znamię „istotne znaczenie” należy interpretować z uwzględnieniem okoliczności mających prawne lub ekonomiczne znaczenie dla uzyskania jednej z wymienionych w art. 297 § 1 k.k. form wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego.

Dla bytu tego przestępstwa nie jest konieczne wywołanie skutku w postaci uzyskania kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji bądź podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego. Społeczna szkodliwość opisanych w art. 297 § 1 k.k. zachowań wyraża się w samym zagrożeniu stwarzanym przez sprawcę dla dóbr chronionych prawem. Z popełnieniem przestępstwa przewidzianego w art. 297 § 1 k.k. będziemy mieli do czynienia już wówczas, gdy sprawca przedłoży podrobione lub przerobione albo stwierdzające nieprawdę dokumenty albo nierzetelne pisemne oświadczenia, chociażby owe przedłożenia nie doprowadziły do uzyskania kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji kredytowej, dotacji, subwencji, zamówienia publicznego (por. też J. Giezek (w:) J. Giezek (red.), D. Gruszecka, N. Kłączyńska, G. Łabuda, A. Muszyńska, T. Razowski, Kodeks karny. Część szczególna..., s. 1199 i n.; D. Jagiełło, Oszustwa przetargowe..., s. 75 i n.; J. Satko, glosa...).

Przepis art. 297 § 1 k.k. nie jest przepisem szczególnym wobec art. 286 § 1 k.k. i nie przewiduje skutku w postaci niekorzystnego rozporządzenia mieniem, czego wymaga art. 286 § 1 k.k. (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 18 czerwca 2002 r., sygn. akt II AKa 343/01, OSA 2003, z. 2, poz. 7).

Czyn zabroniony przewidziany w art. 297 § 1 k.k. ma charakter umyślny, przy czym przepis wymaga, aby sprawca działał w celu uzyskania kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji, dotacji, subwencji, akredytywy, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub z innego podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego. Wyklucza to możliwość popełnienia tego przestępstwa z zamiarem wynikowym.

Znamię „działanie w celu uzyskania” dopełnione zostało w art. 297 § 1 k.k. sformułowaniem „dla siebie lub kogo innego”. Oznacza to, że komentowany przepis wymaga jedynie kierunkowego nastawienia sprawcy, bez konieczności podejmowania opisanych zachowań po to, aby uzyskać jedną z wymienionych instytucji dla siebie. Znamiona przestępstwa przewidzianego w art. 297 § 1 k.k. będzie zatem realizować zarówno działanie sprawcy, który przedkłada fałszywe lub stwierdzające nieprawdę dokumenty albo nierzetelne pisemne oświadczenia po to, aby uzyskać dla siebie kredyt, pożyczkę bankową, gwarancję kredytową, dotację, subwencję lub zamówienie publiczne, jak i wtedy, gdy podejmuje on te działania, aby uzyskać jedną z wymienionych instytucji dla jakiegokolwiek innego podmiotu (por. też J. Giezek (w:) J. Giezek (red.), D. Gruszecka, N. Kłączyńska, G. Łabuda, A. Muszyńska, T. Razowski, Kodeks karny. Część szczególna..., s. 1200 i n.; D. Jagiełło, Oszustwa przetargowe..., s. 75 i n.; J. Satko, glosa...).

Z poczynionych ustaleń faktycznych wynika, że A. B. w dniu 07 marca 2017 r. w (...) Bank S.A. z siedzibą w W. złożył wniosek o kredyt gotówkowy w kwocie 500.000 zł, a następnie w dniu 16 marca 2017 r. wniosek o kredyt gotówkowy w kwocie 200.000 zł. Każdorazowo wraz z wnioskiem oskarżony przedłożył podrobione dokumenty w postaci przelewów do Urzędu Skarbowego w L. oraz do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, mając świadomość, że zostały one podrobione, a wskazane w nich należności nigdy nie zostały zapłacone tytułem zobowiązań podatkowych i ubezpieczeń społecznych. Co więcej, przedłożone przez A. B. potwierdzenia przelewów były istotne dla Kredytodawcy przy weryfikacji zdolności kredytowej oskarżonego i miały znaczenie dla podjęcia decyzji o kredytowaniu.

Tym samym A. B. swoim zachowaniem wprowadził pracowników banku w błąd, co do autentyczności przedłożonych dokumentów, a tym samym co do swojej rzeczywistej sytuacji finansowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...) A. B. i możliwości spłaty zaciągniętych zobowiązań. Gdyby, bowiem sytuacja finansowa oskarżonego była dobra, a prowadzona przez niego firma posiadała płynność finansową i na bieżąco regulowała swoje zobowiązania podatkowe i opłacała składki na ubezpieczenie społeczne A. B. dla uzyskania kredytów nie przedkładałby podrobionych dowodów przelewu w celu wykazania swojej zdolności kredytowej i możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań.

Wskazać należy również, że A. B. oprócz kredytów zawartych w dniu 10 marca 2017 r. i 20 marca 2017 r. w dniu 14 marca 2017 r. złożył w Banku (...) S.A. wniosek o udzielenie kredytu rewolwingowego w kwocie 150.000 zł, a następnie w dniu 21 marca 2017 r. podpisał umowę kredytową. Zatem, mając już zobowiązanie kredytowe na kwotę 500.000 zł i planując zawarcie kolejnej umowy kredytowej na kwotę 200.000 zł zdecydował się na zaciągnięcie kolejnego zobowiązania, co z jednej strony wskazuje na brak środków finansowych na prowadzenie działalności gospodarczej, a drugiej na świadomość oskarżonego, co do niemożności terminowej spłaty kredytów.

Skutkiem wprowadzenia A. Bank w błąd, co do autentyczności przedkładanych dokumentów, co do swojej rzeczywistej sytuacji finansowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...) A. B. i możliwości spłaty zaciągniętych zobowiązań było niekorzystne rozporządzenie mieniem odpowiednio w kwocie 500.000 zł i 200.000 zł, co pozwala uznać, że od strony przedmiotowej A. B. wypełnił znamiona przestępstwa oszustwa.

Dla przypisania oskarżonemu wypełnienia znamion przestępstwa oszustwa poza koniecznością wykazania, iż dopuścił się on wprowadzenia w błąd pracowników (...) Bank S.A., którego skutkiem było doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia przez Kredytodawcę własnym mieniem konieczne jest również wykazanie, iż oskarżony miał zamiar wypełnienia powyższych znamion.

A. B. wiedząc, że nie posiada zdolności kredytowej i pomimo tego chcąc uzyskać finansowanie na prowadzenie działalności gospodarczej przedłożył w (...) Bank S.A. podrobione dokumenty, które miały znaczenie dla uzyskania przez niego kredytów, albowiem miały potwierdzać jego dobrą sytuację finansową. Bezsprzecznie, działanie oskarżonego A. B. było działaniem umyślnym i celowym, gdyż doskonale zdawał sobie sprawę, że z powodu problemów finansowych nie ma realnej możliwości spłaty zaciągniętych zobowiązań. Tym samym oskarżony chciał wprowadzić i wprowadził w błąd Kredytodawcę, doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia, a jego działanie nakierowane było na osiągnięcie korzyści majątkowej i korzyść taką uzyskał. Od strony podmiotowej A. B. działał, zatem umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym.

Jednocześnie Sąd uznał, że zachowanie A. B. polegające na przedłożeniu podrobionych potwierdzeń przelewów w toku ubiegania się o kredyty w (...) Bank S.A., celem wykazania zdolności kredytowej, a finalnie uzyskania pozytywnych decyzji kredytowych i otrzymania finansowania stanowiło każdorazowo jeden czyn i jedno przestępstwo. Odbywało się, bowiem w ramach jednego nieprzerwanego zdarzenia historycznego, na które składał się szereg zachowań oskarżonego, objęte było tym samym zamiarem, a zatem dla oddania jego pełnej zawartości kryminalnej należało przyjąć kumulatywną kwalifikację czynu jako wypełniającego znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

Z uwagi na wysokość kredytu uzyskanego w ramach umowy (...) o numerze (...) w kwocie 500.00 zł (czyn przypisany w ramach zarzutu I aktu oskarżenia), konieczne było uwzględnienie w podstawie prawnej art. 294 § 1 k.k., który podwyższa granicę ustawowego zagrożenia w przypadku przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w stosunku do mienia znacznej wartości, zgodnie z definicja zawartą w art. 115 k.k., która za takie mienie uznaje mienie o wartości ponad 200.000 zł.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. B.

1, 2

I, II

Sąd wymierzył A. B.
- za czyn I a/o karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesiąt) zł,

- za czyn II a/o karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesiąt) zł.

okoliczności łagodzące, co do obu czynów:

- dotychczasowa niekaralność

- ustabilizowany tryb życia

okoliczności obciążające, co do obu czynów:

- działanie umyślne z zamiarem bezpośrednim kierunkowym,

- wypełnienie jednym zachowaniem znamion kilku przestępstw,

- wysoka wartość wyrządzonej szkody, która w żadnym zakresie nie została przez oskarżonego naprawiona.

Sąd każdorazowo wymierzył oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności także karę grzywny. Ustalona ilość stawek dziennych w ocenie Sądu jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów – wyrażająca się w przywołanych wyżej okolicznościach łagodzących i obciążających, nadto pozwoli oskarżonemu w sferze materialnej odczuć naganność swoich zachowań.

Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę, że A. B. jest zdrowy, zdolny do pracy zarobkowej, osiąga dochód z prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 10.000 zł miesięcznie, a zatem tak ukształtowana stawka dzienna grzywny pozostaje w odpowiedniej relacji do stosunków majątkowych, dochodów oskarżonego i jego możliwości zarobkowych.

A. B.

3

kara łączna

Sąd wymierzył A. B. karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 400 (czterystu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesiąt) zł.

W omawianej sprawie, dolną granicą możliwej do wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności była kara pozbawienia wolności, stanowiąca najwyższą z kar jednostkowych podlegających łączeniu, natomiast górną granicę możliwej kary łącznej stanowiła suma kar. Za wymiarem wskazanej wyżej kary łącznej, przy zastosowaniu zasady asperacji przemawiał związek podmiotowo-przedmiotowy i czasowy przypisanych oskarżonemu czynów, działanie na szkodę tego samego pokrzywdzonego ( (...) Bank S.A.), fakt, iż przypisane czyny godziły w te same dobra prawne (przestępstwa przeciwko mieniu i obrotowi gospodarczemu), co uzasadniało zastosowanie w mniejszym stopniu zasady kumulacji na rzecz znacznej absorpcji.

Zdaniem Sądu tak ukształtowany wymiar kary będzie dla oskarżonego bodźcem do przemyślenia swego postępowania i uświadomi mu jego naganność Z drugiej zaś strony, kara spełni swoje cele tak zapobiegawcze, jak i wychowawcze oraz spowoduje, że oskarżony nie będzie miał poczucia bezkarności.

Jednocześnie w ocenie Sądu wnioskowane przez Prokuratora kary jednostkowe oraz kara łączna pozbawienia wolności były rażąco łagodne. Nie można odnieść wrażenia, że wymiar wnioskowanych kar jednostkowych i kary łącznej determinowany był wyłącznie możliwością zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania. Prokurator nie wskazał, bowiem okoliczności, które uzasadniałyby wymierzenie kary pozbawienia wolności za pierwszy z zarzucanych oskarżonemu czynów (zarzut I) w minimalnym jej wymiarze, a tym bardziej podstawy zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorbcji. Co więcej nawet przy wymierzeniu kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności, w ocenie Sądu brak było podstaw do zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia jej wykonania. A. B. działając umyślnie, z pełną świadomością, co do swojej sytuacji majątkowej wyłudził, bowiem dwa kredyty bankowe na łączną kwotę 700.000 zł, których nie spłacił w żadnej części. Wymierzenie, zatem kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, przy niemożności orzeczenia obowiązku naprawienia szkody nie stanowiłoby dla oskarżonego żadnej realnej dolegliwości, a w odczuciu społecznym mogłoby rodzić przekonanie o jego bezkarności i dawać poczucie przyzwolenia na taką przestępczą działalność, a co za tym idzie sprzeczne byłoby zarówno z zasadami prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Pismem z dnia 21 listopada 2022 r. pokrzywdzony (...) Bank S.A. w W. na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 49 a k.p.k. wniósł o orzeczenie wobec oskarżonego środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody w całości (k. 487-489). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2022 r. w treści którego pokrzywdzony wskazał wysokość szkody tj. kwotę 665.935,52 zł z tytułu umowy (...) oraz kwotę 107.919,79 zł z tytułu umowy nr (...) (k. 514-517). Pismem z dnia 03 stycznia 2023 r. (...) Bank S.A. poinformował, iż wobec oskarżonego A. B. nie dysponuje tytułami egzekucyjnymi (k. 524).

Bank (...) w W. pismem z dnia 01 grudnia 2022 r. na podstawie art. 49 a k.p.k. w zw. z art. 46 k.k. wniósł o nałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości tj. w kwocie 159.668,22 zł (k. 492-492v).

Sąd pomimo wniosku pełnomocników oskarżycieli posiłkowych nie orzekł wobec oskarżonego A. B. obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) Banku S.A. oraz Banku (...).

Stosownie do treści art. 415 § 1 k.p.k. w razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, obowiązek naprawienia, w całości lub w części, szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono.

Nadto zgodnie z treścią art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. Dz.U. z 2022 r. poz. 2309) po prawomocnej odmowie zatwierdzenia układu lub prawomocnym umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzyciela i przysługującej mu wierzytelności, stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko dłużnikowi.

W niniejszej sprawie zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. z dnia 04 listopada 2021 r. sygn. akt XI GRp 17/21 przyspieszone postępowanie układowe prowadzone dla A. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) A. B. zostało umorzone (orzeczenie jest prawomocne), a zatem, co do zasady wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko oskarżonemu. Jednocześnie wierzytelności (...) Bank S.A. wynikające z umowy kredytowej o numerze (...) oraz wierzytelność Banku (...) wynikająca z poręczenia umowy kredytowej nr (...) zawartej z (...) Bank S.A. zostały ujęte w zatwierdzonym spisie wierzytelności.

Zatem pełnomocnicy oskarżycieli posiłkowych domagają się zobowiązania oskarżonego A. B. do naprawienia szkody w trybie art. 46 § 1 k.k. pomijając przewidzianą w art. 415 § 1 k.p.k. klauzulę antykumulacyjną. Zakazuje ona funkcjonowania w obrocie prawnym różnych tytułów egzekucyjnych tyczących tego samego roszczenia, a więc i kilkakrotnego orzekania w tym samym przedmiocie (vide: wyrok SA w Krakowie z dn. 8 lutego 2016 r., II AKa 310/15).

W opisanej sytuacji Sąd Okręgowy zasądzając na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązek naprawienia szkody na rzecz (...) Banku S.A. i Banku (...) dopuściłby się obrazy przepisu art. 415 § 1 k.p.k. Co ważne, zakaz wskazany w art. 415 § 1 k.p.k. zdanie drugie obowiązuje niezależnie od tego, czy orzeczenie środka kompensacyjnego w postaci nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę jest w świetle przepisów prawa karnego materialnego obowiązkowe. Ustawodawca daje w tym zakresie zatem priorytet unormowaniom o charakterze proceduralnym przed materialnoprawnymi (vide: wyrok SN z dn. 5 listopada 2008 r., V KK 150/08, KZS 2009, z. 7-8, poz. 44, wyrok SN z dn. 17 grudnia 2008 r., III KK 343/08, OSN Prok. i Pr. 2009, Nr 5, poz. 19).

Dodatkowo wskazać należy, że umowa kredytu rewolwingowego o numerze (...), zawarta przez A. B. pod firmą (...) A. B. z Bankiem (...) umowę kredytu rewolwingowego o numerze (...), która była objęta przez (...) gwarancją w ramach umowy portfelowej linii gwarancyjnej de minimis nr (...) z dnia 12 kwietnia 2013 r. nie była objęta zarzutami w niniejszej sprawie. Tym samym wniosek o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w powyższym zakresie, którego uwzględnienie uzależnione jest od skazania oskarżonego uznać należało jako całkowicie nieuzasadniony.

Z uwagi na powyższe Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocników oskarżycieli posiłkowych i nie orzekł wobec A. B. środka kompensacyjnego w postaci orzeczenia obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) Banku S.A. oraz Banku (...).

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4,5

Na podstawie art. 627 k.p.k. i § 11 ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od oskarżonego A. B. na rzecz oskarżycieli posiłkowych: Banku (...) z siedzibą w W. oraz (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę po 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście) tytułem ustanowienia pełnomocnika.

Stawka minimalna w sprawie dla każdego z pełnomocników wynosi 1.200 zł – za postępowanie przed Sądem Okręgowym w Poznaniu w sprawie sygn. III K 439/22 (1 termin rozprawy w dniu 15.12.2022 r).

6

Uwzględniając sytuację materialną oskarżonego, jego możliwości zarobkowe, na podstawie art. 627 k.p.k., art. 633 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od A. B. na rzecz Skarbu Państwa w całości koszty procesu w kwocie 70 zł (łączna suma opłat i innych wydatków w postępowaniu przygotowawczym w kwocie 50 zł oraz wydatki za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu sądowym w wysokości 20 zł oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 4.300 zł.

7.  Podpis

P., dnia 01 marca 2023 r.

sędzia Izabela Dehmel