Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 1216/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

B. K.

w dniu 1 czerwca 2019 r. w W. przywłaszczyła powierzone jej mienie ruchome w postaci samochodu osobowego m-ki M. nr rej. (...) o wartości 6000 zł na szkodę Z. Z.,

tj. czyn z art. 284 § 2 k.k.

w dniu 7 czerwca 2019 r. w W. przy ul.(...) wbrew przepisom ustawy z dn. 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii posiadała substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o wadze 0,3 grama netto i mefedronu o wadze 1,8 g netto,

tj. czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dn. 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód i numer karty

W listopadzie 2018 r. Z. Z. przekazała do używania B. K. należący do niej samochód osobowy marki M., o nr rej. (...). Przekazanie auta nie było potwierdzone żadnym dokumentem, nie ustalono również terminu i warunków jego zwrotu. W omawianym okresie obie kobiety współpracowały przy prowadzonej przez Z. Z. kawiarni oraz utrzymywały kontakty towarzyskie.

Ww. samochód parkowany był na posesji wynajmowanej przez B. K. przy ul. (...) w W.. Z. Z. posiadała kod pozwalający na dostęp do posesji, jak również klucze do domu B. K..

W okresie od listopada 2018 r. co najmniej do kwietnia 2019 r. z auta korzystały oprócz B. K. również inne osoby – pracownicy kawiarni Z. Z. – S. M. i B. S.. Samochód był wykorzystywany służbowo.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonej, k. 34

Częściowo zeznania Z. Z., k.4

Zeznania S. M., k. 243

Zeznania B. S., k. 251v

W kwietniu 2019 r. podczas spotkania w kawiarni przy ul. (...)w W. B. K. przekazała Z. Z. kluczyki do samochodu, podczas spotkania obecni byli również B. S. i S. M..

Po tym wydarzeniu auto pozostało jednak na posesji B. K. przy ul. (...). Jego stan techniczny nie był dobry – samochód posiadał uszkodzenia zewnętrzne, nie działały również zamki w drzwiach, ponadto auto nie posiadało obowiązkowego ubezpieczenia OC.

Częściowo wyjaśnienia B. K., k. 34

Zeznania S. M., k. 243

Zeznania B. S., k. 251v

8 i 13 maja 2019 r. Z. Z. wysłała do B. K. wiadomości SMS, w których m.in. domagała się zwrotu pojazdu. W tym okresie pozostawały one w konflikcie z powodów osobistych i biznesowych.

23 maja 2019 r. miało dojść do spotkania obu stron, które jednak nie odbyło się, zaś 29 maja Z. Z. wysłała do B. K. kolejną wiadomość SMS, w której wezwała ją do zwrotu auta w terminie do 31 maja 2019 r.

Częściowo wyjaśnienia B. K., k. 34 i 231v-232v

Kopie wiadomości SMS, k. 36v-45

7 czerwca 2019 r. policjanci z Komendy Rejonowej (...) udali się do miejsca zamieszkania B. K. przy ul. (...). Na parkingu ujawniono zaparkowanego M. należącego do Z. Z.. Auto było otwarte, w jego wnętrzu znajdowały się kluczyki. Po dokonaniu oględzin zostało ono przekazane właścicielce.

Ponadto podczas przeszukania domu B. K. policjanci ujawnili w sypialni zawiniątko koloru srebrnego z zawartością skrystalizowanego proszku koloru brunatnego oraz torebkę foliową z proszkiem koloru białego. W mieszkaniu nie ujawniono kluczyków bądź dokumentów pojazdu marki M. o nr rej. (...).

Zeznania A. K., k. 27v

Protokół zatrzymania rzeczy, k. 19-21

Protokół oględzin, k. 22-23

Oświadczenie, k. 24

Protokół przeszukania, k. 14-16

Substancjami znajdującymi się w zabezpieczonych w domu B. K. zawiniątku i torebce były amfetamina o wadze 0,3 grama netto oraz mefedronu o wadze 1,8 grama netto.

Protokoły użycia testerów narkotykowych, k. 17-18

B. K. została zatrzymana przez funkcjonariuszy Policji 7 czerwca 2019 r. o godz. 07:00 i zwolniona po przeprowadzonych czynnościach tego samego dnia o godz. 15:15.

Protokół zatrzymania, k. 11

B. K. ma 52 lata, jest zamężna, nie pracuje i nie uzyskuje dochodów, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Była leczona psychiatrycznie i neurologicznie w związku z depresją, w okresie objętym zarzutami była poczytalna, ale jej zdolność do pokierowania swoim postępowaniem nie była ograniczona ani ograniczona.

B. K. nie była karana w okresie objętym zarzutami, obecnie jest osobą karaną.

Informacja z KRK, k. 225

Dane osobo-poznawcze, k. 231

Opinia sądowo-psychiatryczna, k. 131, k. 152-155, k.162-164 i 195

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

B. K.

w dniu 1 czerwca 2019 r. w W. przywłaszczyła powierzone jej mienie ruchome w postaci samochodu osobowego m-ki M. nr rej. (...) o wartości 6000 zł na szkodę Z. Z.,

tj. czyn z art. 284 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nieudowodniony został zamiar przywłaszczenia pojazdu, co zostanie omówione w ocenie prawnej.

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-3 i 7

częściowo wyjaśnienia B. K.

Wyjaśnienia oskarżonej Sąd uznał za wiarygodne w części w jakiej potwierdziła ona, że wspólnie z innymi pracownikami kawiarni pokrzywdzonej korzystała ona z użyczonego przez Z. Z. samochodu marki M.. Wiarygodny był również opis stanu tego pojazdu, jak również tego, że był on zaparkowany na posesji wynajmowanej przez oskarżoną, jednak pokrzywdzona oraz inne osoby korzystające z pojazdu miały do niego nieograniczony dostęp, mogły bowiem samodzielnie otworzyć bramy do posesji. Na wiarę zasługuje również relacja oskarżonej o spotkaniu z pokrzywdzoną w kwietniu 2019 r., podczas którego oddała ona kluczyki do pojazdu.

W powyższym zakresie wyjaśnienia oskarżonej korespondują z zeznaniami świadków S. M. i B. S., byli oni również obecni podczas ww. spotkania.

1-2

zeznania S. M.

Zeznania świadek były wiarygodne w całości. Jej relacja korespondowała z treścią wyjaśnień oskarżonej, jak również zeznań B. S..

Świadek stosunkowo dokładnie, zważywszy na upływ czasu od opisywanych wydarzeń do przesłuchania, zrelacjonowała kwestię korzystania z samochodu pokrzywdzonej przez oskarżoną oraz innych pracowników pokrzywdzonej, a także potwierdziła, że B. K. w kwietniu 2019 r. miała przekazać Z. Z. kluczyki do pojazdu, a pokrzywdzona miała możliwość dostania się do niego i odebrania auta samodzielnie z posesji oskarżonej.

W ocenie Sądu relacja świadek jest spójna i wewnętrznie niesprzeczna, nie ujawniły się żadne powody do jej zakwestionowania.

1-2

zeznania B. S.

Sąd obdarzył zeznania świadka przymiotem wiarygodności. Z uwagi na upływ czasu od opisywanych zdarzeń świadek nie pamiętał już niektórych szczegółów, jednak zasadnicze elementy jego relacji były zbieżne z treścią wyjaśnień oskarżonej oraz zeznań S. M..

Także ten świadek potwierdził, iż z auta korzystało wiele osób – byli to pracownicy kawiarni prowadzonej przez pokrzywdzoną – jak również fakt wcześniejszego wydania kluczyków przez oskarżoną.

W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek powodów do zakwestionowania relacji świadka.

zeznania A. K.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne w całości. Relacja świadka jest spójna i ma charakter głównie sprawozdawczy w stosunku do przeprowadzonych i udokumentowanych odpowiednimi protokołami czynności. Z tych względów w ocenie Sądu nie było niezbędnym wezwanie świadka na rozprawę. Pokreślić również należy, że świadek jest(...), a zatem wykonuje zawód zaufania publicznego. Jest dla oskarżonej osobą obcą i nie ma żadnych powodów, by składać obciążające ją zeznania. Brak jest jakichkolwiek podstaw, by odmówić wiary jego zeznaniom.

częściowo zeznania Z. Z.

Zeznania pokrzywdzonej były wiarygodne w zakresie, w jakim wskazała ona fakt użyczenia oskarżonej pojazdu marki M..

W tej części zeznania te znajdują potwierdzenie w innych zgromadzonych dowodach, w tym wyjaśnieniach oskarżonej oraz zeznaniach S. M. i B. S..

opinie sądowo-psychiatryczne,

Sąd uznał za wiarygodne w całości wydane w sprawie opinie biegłych psychiatrów oraz biegłej psycholog. Zostały one sporządzone przez osoby posiadającą wymagane wiadomości specjalne. Wskazane opinie cechuje przejrzystość oraz brak wewnętrznych sprzeczności. Wnioski zawarte w opiniach są logiczną konsekwencją przeprowadzonych badań oskarżonej i w związku z tym nie budzą wątpliwości Sądu. Również żadna ze stron nie kwestionowała wartości dowodowej przedłożonych opinii.

kopie wiadomości SMS

W ocenie Sądu dokumenty te były wiarygodne, nie ujawniły się żadne okoliczności wskazujące na ingerencję w ich treść, nie były one także kwestionowane przez strony.

Stanowiły one jednak podstawę do czynienia ustaleń faktycznych jedynie w ograniczonym zakresie, zabezpieczone kopie obejmują bowiem jedynie wycinek korespondencji prowadzonej pomiędzy oskarżoną i pokrzywdzoną.

4-7

protokoły, dokumentacja medyczna, informacja z KRK

Wszystkie przywołane dokumenty były wiarygodne, albowiem nie ujawniły się żadne powody do ich zakwestionowania.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1-3

częściowo wyjaśnienia B. K.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej złożonym na rozprawie, w których stwierdziła ona, że pokrzywdzona nie użyczała jej samochodu, a jedynie stał on na wynajmowanej przez nią posesji.

Relacja ta jest odmienna od wersji przedstawionej przez oskarżoną w wyjaśnieniach na etapie postępowania przygotowawczego, a także sprzeczna z zeznaniami świadków S. M. i B. S.. Oskarżona ostatecznie częściowo wycofała się z tych wyjaśnień i potwierdziła wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym.

Za niewiarygodne Sąd uznał także wyjaśnienia oskarżonej, w których nie przyznała się ona do posiadania substancji psychotropowych, jak również sugerowała, iż mogły one zostać jej podrzucone w celu sprowokowania postępowania karnego przeciw niej. Wyjaśnienia te sprzeczne są z zeznaniami A. K., brak jest również jakichkolwiek przesłanek świadczących o możliwości podrzucenia narkotyków – zostały one ujawnione w sypialni oskarżonej, zaś ona sama potwierdziła, że okazjonalnie używała narkotyków. W ocenie Sądu wyjaśnienia w tym zakresie stanowiły jedynie linię obrony oskarżonej.

1-3

częściowo zeznania Z. Z.

Zeznania pokrzywdzonej w zakresie innym niż wskazany w części poprzedzającej nie stanowiły podstawy ustalenia faktów w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu relację pokrzywdzonej należy uznać za niewiarygodną, a przede wszystkim fragmentaryczną i niepełną.

Pokrzywdzona przemilczała zupełnie fakt, iż z pojazdu korzystali także inni pracownicy prowadzonej przez nią kawiarni oraz kwestię spotkania, na którym oskarżona miała oddać jej kluczyki od auta. Na wiarę nie zasługują także zeznania pokrzywdzonej, w których wskazuje, że nie mogła udać się do miejsca zamieszkania B. K., gdyż jest to osiedle zamknięte, dysponowała ona bowiem odpowiednimi kluczami. Niewiarygodne w ocenie Sądu jest również twierdzenie pokrzywdzonej, iż w posiadaniu oskarżonej znajdować się miały kluczyki oraz komplet dokumentów pojazdu – kluczyki zostały jej bowiem wcześniej zwrócone (ujawniono je następnie w pojeździe), brak jest również dowodów na to, iż przekazała ona uprzednio dokumenty pojazdu oskarżonej, nie ujawniono ich również w toku czynności policyjnych.

W powyższym zakresie zeznania pokrzywdzonej są sprzeczne z innymi zgromadzonymi w sprawie dowodami, uznanymi za wiarygodne, tj. z zeznaniami świadków S. M. i B. S., częściowo wyjaśnieniami oskarżonej, a także zeznaniami A. K. i protokołami przeszukania domu pokrzywdzonej oraz oględzin pojazdu.

Wydaje się, że zawiadomienie złożone przez pokrzywdzona było wynikiem nieporozumień z oskarżoną i formą zemsty na niej i to dlatego nagle kwestia samochodu stała się dla pokrzywdzonej tak istotna. Faktycznie jednak istotna nie była, na co wskazuje np. zupełny brak zainteresowania tym postępowaniem.

Przy ocenie zeznań Z. Z. Sąd miał na uwadze, iż w postępowaniu brak było możliwości bezpośredniego zetknięcia się Sądu z tym dowodem i podjęcia próby wyjaśnienia wskazanych rozbieżności w toku kolejnego przesłuchania, jednak pomimo szeregu przeprowadzonych czynności nie udało się ustalić aktualnego miejsca pobytu pokrzywdzonej.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

B. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Przepis art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii dla zastosowania zawartego w nim rozwiązania wskazuje na kumulatywne spełnienie trzech warunków:

a. posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych w ilości nieznacznej;

b. przeznaczenia ich na własny użytek sprawcy;

c. uznania, że orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.

W ocenie Sądu wszystkie wskazane wyżej przesłanki w niniejszej sprawie zostały spełnione.

Odnosząc się do pierwszej z przesłanek należy wskazać, że orzecznictwo nie definiuje pojęcia nieznacznej ilości środka odurzającego lub substancji psychotropowej, w tym także substancji zabezpieczonych u oskarżonej, ale nie ulega wątpliwości, że ilość łącznie 2,1 grama obu substancji to ilość nieznaczna. Należy też podkreślić, że ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii w art. 62a odwołuje się jedynie do ilości narkotyku, a nie jego rodzaju. Sąd w realiach niniejszej sprawy przyjął zatem, że 0,3 g amfetaminy oraz 1,8 g mefedronu, jakie zabezpieczono w domu oskarżonej, stanowiło ilość nieznaczną w rozumieniu art. 62a ustawy.

Odnosząc się do drugiej ze wskazanych przesłanek należy wskazać, że fakt posiadania tych środków nie budził żadnych wątpliwości. Zostały znalezione przez Policję w domu oskarżonej, w jej sypialni. Z wyjaśnień oskarżonej wynika, że zdarzało jej się w tym okresie zażywać narkotyki i znalezione substancje mogły należeć do niej. Zasady logiki i doświadczenie życiowe przy tak zebranym materiale dowodowym czynią zasadnym przyjęcie, iż ujawnione w tym domu substancje należały do oskarżonej. Wyniki przeszukania pomieszczeń w domu oskarżonej, uzupełnione wersją przedstawioną w jej wyjaśnieniach oraz okolicznościami popełnienia i ujawnienia czynu, nie dostarczyły podstaw do przyjęcia, że oskarżona posiadał substancje psychotropowe w innym celu niż na własny użytek. Żaden ze świadków nie wskazał oskarżonej jako osoby udzielającej narkotyków. Nie ujawniły się zatem żadne okoliczności, które wskazywałyby na posiadanie środków w innym celu, niż na własny użytek.

Jak wynika z poczynionych ustaleń, okoliczności popełnienia czynu nie uzasadniają orzeczenia wobec B. K. jakiejkolwiek kary za przestępstwo posiadania narkotyków. Odnosząc się do stopnia społecznej szkodliwości czynu, należy wskazać, że jakkolwiek, stopień ten jest nieco wyższy niż znikomy, to jest na tyle nieznaczny, że nie uzasadnia orzeczenia wobec oskarżonej kary. W realiach każdej sprawy należy brać pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, ponieważ jak wynika z art. 1 § 2 k.k. a contrario, przestępstwem jest tylko taki czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest wyższa niż znikoma. W tej konkretnej sprawie Sąd uznał stopień społecznej szkodliwości za nieznaczny. Wskazać bowiem należy, że oskarżona swoich zachowaniem godziła co najwyżej w zdrowie własne, nie zaś innych osób i posiadała substancje psychotropowe jedynie w nieznacznej ilości.

Sąd poddał także analizie ocenę warunków osobistych oskarżonej, która jest osobą w wieku 52 lat. Przed popełnieniem czynu nie popadała w konflikt z prawem i ówcześnie była osobą niekaraną. Należy również zauważyć, że cierpi ona na poważne zaburzenia depresyjne i od wielu lat jest w trakcie ich leczenia. Okoliczność ta, jak wynika z opinii biegłych psychiatrów nie ograniczała ani nie znosiła zdolności do pokierowania swoim postępowaniem przez oskarżoną, w ocenie Sądu nieznacznie zmniejsza jednak stopień winy oskarżonej. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uzasadnia także przyjęcie, iż B. K. nie jest osobą uzależnioną od narkotyków i nie używała ich w sposób problemowy.

Na podstawie analizy całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd doszedł do wniosku, że winna w niej znaleźć zastosowanie instytucja przewidziana w art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku. Jest to zdaniem Sądu racjonalne rozwiązanie, czyniące zadość celom sprawiedliwości i adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu. Sąd uznał, że ewentualne skazanie oskarżonej, byłoby niecelowe i stanowiłoby przesadną reakcję na popełniony przez nią czyn zabroniony.

☐

3.5. Uniewinnienie

B. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Zgodnie z art. 284 § 2 k.k., kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą podlega karze.

W doktrynie i orzecznictwie rozwija się powyższy przepis w ten sposób, że działanie sprawcy musi być objęte zamiarem bezpośrednim kierunkowym dokonania przywłaszczenia. Samo zaś przywłaszczenie zgodnie jest postrzegane jako działanie celem pozyskania cudzej rzeczy ruchomej do swojego majątku z towarzyszącym temu elementem chęci zatrzymania przedmiotu przestępstwa i traktowania go jak własnego. To samo dotyczy rzeczy ruchomej powierzonej. Zatem samo tylko niezwrócenie powierzonego mienia, jeśli nie towarzyszy temu wspomniany zamiar, nie stanowi przywłaszczenia.

Odnosząc to do rozpoznawanej sprawy Sąd musiał uznać, że działanie B. K. przywłaszczeniem nie było, z uwagi na niemożność przypisania jej zamiaru takiego działania.

Sąd doszedł do wniosku, że nie ma w sprawie ani jednego dowodu pozwalającego uznać, że B. K. chciała należącym do Z. Z. samochodem rozporządzać jak właściciel. Co więcej w kwietniu 2019 r., a zatem około miesiąc przed skierowaniem przez pokrzywdzoną wiadomości SMS wzywających do zwrotu auta, B. K. przekazała Z. Z. kluczyki do pojazdu. Pokazuje to, że oskarżona nie zamierzała włączyć samochodu do swojego majątku i tak wobec niego postępować.

Poza uznanymi w tej części za niewiarygodne zeznaniami pokrzywdzonej brak jest również w sprawie dowodu, który potwierdzałby, iż Z. Z. została pozbawiona dostępu do pojazdu. Wręcz przeciwnie, z uznanego za wiarygodny materiału dowodowego, w postaci części wyjaśnień oskarżonej oraz zeznań S. M. i B. S., wynika, iż pokrzywdzona dysponowała zarówno kodami dostępu pozwalającymi jej wejść na posesję przy ul. (...), jak i kluczami do domu B. K.. Swobodny dostęp do auta posiadali także ww. świadkowie, którzy, jako pracownicy pokrzywdzonej, również z niego korzystali. Także fakt, iż po przekazaniu kluczyków auto pozostało zaparkowane na posesji przy ul. (...), nie świadczy w ocenie Sądu o istnieniu zamiaru jego przywłaszczenia przez oskarżoną. B. K. w żaden sposób nie ukrywała pojazdu ani nie utrudniała jego odnalezienia – samochód został ostatecznie zabezpieczony przez policjantów w miejscu, gdzie parkowany był przez ponad pół roku. Także pokrzywdzona miała świadomość, gdzie pojazd się znajduje, co potwierdza treść jej zeznań, złożonych przy składaniu zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa.

Przy ocenie całokształtu materiału dowodowego i okoliczności niniejszej sprawy uwadze Sądu nie umknął również fakt, iż w omawianym okresie relacje B. K. i Z. Z. miały się pogorszyć i pozostawały one w konflikcie ze sobą, co znajduje również odbicie w treści wyjaśnień oskarżonej oraz zabezpieczonych kopii wiadomości SMS.

Istnienie konfliktu pomiędzy oskarżoną a pokrzywdzoną, to jednak zbyt mało, aby w prosty sposób wnioskować na tej podstawie o woli przywłaszczenia pojazdu. Wymóg przypisania sprawcy zamiaru bezpośredniego pozostał bowiem niespełniony. Zachowanie oskarżonej nie zawierało zatem znamion czynu zabronionego, wobec czego jedynym możliwym rozstrzygnięciem było uniewinnienie.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

B. K.

III

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych wskazanych w wykazach dowodów rzeczowych nr I/2268/19/N poz. 1-2.

Zgodnie z dyspozycją powołanego przepisu rozstrzygnięcie to ma charakter obligatoryjny.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

W przypadku uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania koszty postępowania ponosi Skarb Państwa na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k.

1Podpis

IV K 1216/21

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE