Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Słubicach z dnia 19 października 2022 r.

Powód J. D. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. kwoty 49.443,52 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w czasie ponadnormatywnym wraz z należnymi odsetkami ustawowymi oraz należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot: 2.172,70 zł - od dnia 01.07.2016 r. do dnia zapłaty, 3.522,22 zł - od dnia 01.08.2016 r. do dnia zapłaty, 1.733,61 zł - od dnia 01.09.2016 r. do dnia zapłaty, 2.428,97 zł - od dnia 01.10.2016 r. do dnia zapłaty, 4.254,47 zł - od dnia 01.11.2016 r. do dnia zapłaty, 2.437,86 zł - od dnia 01.12.2016 r. do dnia zapłaty, 1.887,11 zł - od dnia 01.01.2017 r. do dnia zapłaty, 1.921,82 zł - od dnia 01.02.2017 r. do dnia zapłaty, 1.352,22 zł - od dnia 01.03.2017 r. do dnia zapłaty, 2.850,95 zł - od dnia 01.04.2017 r. do dnia zapłaty, 2.699,06 zł - od dnia 01.05.2017 r. do dnia zapłaty, 1.382,65 zł - od dnia 01.06.2017 r. do dnia zapłaty, 1.870,94 zł - od dnia 01.07.2017 r. do dnia zapłaty, 2.485,94 zł - od dnia 01.08.2017 r. do dnia zapłaty, 2.040,90 zł - od dnia 01.09.2017 r. do dnia zapłaty, 1.267,88 zł - od dnia 01.10.2017 r. do dnia zapłaty, 1.720,00 zł - od dnia 01.11.2017 r. do dnia zapłaty, 2.163,20 zł - od dnia 01.12.2017 r. do dnia zapłaty, 1.711,10 zł - od dnia 01.01.2018 r. do dnia zapłaty, 2.208,16 zł - od dnia 01.02.2018 r. do dnia zapłaty, 2.075,73 zł - od dnia 01.03.2018 r. do dnia zapłaty, 3.256,03 zł - od dnia 01.04.2018 r. do dnia zapłaty. Wskazał, że w pozwanej spółce, zajmującej się m.in. dystrybucją opon samochodowych oraz maszyn i urządzeń do wymiany ogumienia, zatrudniony był na stanowisku handlowca na terenie województw: (...), części (...) i części (...). Do obowiązków powoda należało składanie ofert klientom, realizacja zamówień, fakturowanie, rozliczanie pobieranej gotówki, składanie raportów, sprawdzanie cenników konkurencji, załatwianie reklamacji, poszukiwanie nowych rynków zbytu. Średnio powód obsługiwał siedemnastu klientów dziennie, poświęcając każdemu klientowi od kilku do kilkudziesięciu minut. Organizacja pracy w pozwanej uniemożliwiała powodowi wykonanie powierzonych zadań w ciągu ośmiu godzin pracy dziennie. W związku z tym powód pracował w godzinach nadliczbowych. Pozwana wiedziała, że powód świadczył pracę w czasie ponadnormatywnym: powód zgłaszał pozwanej, że zakres wyznaczonych zadań nie pozwala na ich realizację w ramach ośmiogodzinnego dnia pracy. (...), w który wyposażony był służbowy samochód powoda, pozwalał ponadto pozwanej spółce na monitorowanie czasu pracy powoda.

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. wniosła o oddalenie powództwa. Podniosła zarzut przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia i jego bezzasadność. Wskazała, że całe dochodzone przez powoda roszczenie uległo przedawnieniu, w szczególności roszczenie o ostatnie dochodzone wynagrodzenie – za marzec 2018 r. przedawniło się z dniem 01.04.2021 r. Powyższego nie zmienia okoliczność wystąpienia powoda do sądu, w dniu 08.08.2019 r., z wnioskiem o zawezwanie pozwanej do próby ugodowej. Pozwana zarzuciła powodowi wystąpienie z przedmiotowym wnioskiem wyłącznie w celu przerwania biegu przedawnienia i nadużycie w ten sposób przez powoda prawa procesowego oraz niezgodność zachodzącą pomiędzy wierzytelnością objętą wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej i wierzytelnością dochodzoną pozwem w zakresie ich wysokości oraz okresów, których dotyczą. Podniosła również, że żądanie objęte wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej nie zostało przez powoda należycie uzasadnione. Wynikające z pozwu roszczenie pozwana uważa za nieuzasadnione. Zakres obowiązków powoda nie wymagał świadczenia przez powoda pracy w czasie ponadnormatywnym. Ponadto powód nigdy nie zgłaszał pozwanej nadmiernego obciążenia pracą, za której organizację ponosił pełną odpowiedzialność. Powód wyraził zgodę na pracę w zadaniowym systemie czasu pracy. Pozwana spółka nie zlecała natomiast powodowi pracy w godzinach nadliczbowych.

Sprawa została rozpoznana na zasadach ogólnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskiem z dnia 27.06.2019 r., wysłanym droga pocztową do Sądu Rejonowego w Słubicach dnia 29.06.2019 r. powód J. D. zawezwał pozwaną (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w R. do próby ugodowej polegającej na zapłacie przez pozwaną na rzecz powoda kwoty 90.127,52 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot: 1.838,44 zł- od dnia 01.07.2016 r. do dnia zapłaty, 2.803,40 zł - od dnia 01.08.2016 r. do dnia zapłaty, 1.245,27 zł - od dnia 01.09.2016 r. do dnia zapłaty, 2.055,29 zł - od dnia 01.10.2016 r. do dnia zapłaty, 4.254,47 zł - od dnia 01.11.2016 r. do dnia zapłaty, 2.081,97 zł - od dnia 01.12.2016 r. do dnia zapłaty, 1.513,43 zł - od dnia 01.01.2017 r. do dnia zapłaty, 1.565,93 zł - od dnia 01.02.2017 r. do dnia zapłaty, 2.348,90 zł - od dnia 01.03.2017 r. do dnia zapłaty, 2.378,94 zł - od dnia 01.04.2017 r. do dnia zapłaty, 2.148,23 zł - od dnia 01.05.2017 r. do dnia zapłaty, 1.008,96 zł - od dnia 01.06.2017 r. do dnia zapłaty, 1.496,75 zł - od dnia 01.07.2017 r. do dnia zapłaty, 1.992,49 zł - od dnia 01.08.2017 r. do dnia zapłaty, 1.466,00 zł - od dnia 01.09.2017 r. do dnia zapłaty, 966,00 zł - od dnia 01.10.2017 r. do dnia zapłaty, 1.341,98 zł - od dnia 01.11.2017 r. do dnia zapłaty, 1.851,95 zł - od dnia 01.12.2017 r. do dnia zapłaty, 1.711,10 zł - od dnia 01.01.2018 r. do dnia zapłaty, 1.868,44 zł - od dnia 01.02.2018 r. do dnia zapłaty, 1.550,23 zł - od dnia 01.03.2018 r. do dnia zapłaty, 2.524,34 zł - od dnia 01.04.2018 r. do dnia zapłaty, 2.954,33 zł - od dnia 01.05.2018 r. do dnia zapłaty, 2.864,09 zł - od dnia 01.06.2018 r. do dnia zapłaty, 1.852,39 zł - od dnia 01.07.2018 r. do dnia zapłaty, 3.815,42 zł - od dnia 01.08.2018 r. do dnia zapłaty, 1.212,69 zł - od dnia 01.09.2018 r. do dnia zapłaty, 2.444,43 zł - od dnia 01.10.2018 r. do dnia zapłaty, 5.198,64 zł - od dnia 01.11.2018 r. do dnia zapłaty, 2.010,04 zł - od dnia 01.12.2018 r. do dnia zapłaty, 2.408,54 zł - od dnia 01.01.2019 r. do dnia zapłaty, 2.408,54 zł - od dnia 01.02.2019 r. do dnia zapłaty, 945,90 zł - od dnia 01.03.2019 r. do dnia zapłaty. Na posiedzeniu wyznaczonym celem zawarcia ugody, w dniu 10.12.2019 r., strony nie zakończyły sporu na drodze polubownej.

Dowody:

- wniosek o zawezwanie do próby ugodowej (k-2-12 akt IV Po 28/19 Sądu Rejonowego w Malborku),

- protokół skrócony posiedzenia pojednawczego przeprowadzonego przed Sądem Rejonowym w Malborku (k-61 akt IV Po 28/19 Sądu Rejonowego w Malborku).

W pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R. obowiązywał Regulamin pracy. Zgodnie z treścią jego Aneksu nr (...) z dnia 15.02.2016 r. dotyczącym działu III § 14 pkt 2 a –„Handlowcy opon ciężarowych, handlowcy hurtowi oraz szefowie regionalni czas pracy tych pracowników jest określany wymiarem ich zadań. Zadania dla tych pracowników ustalają bezpośredni przełożeni w taki sposób, aby pracownicy mogli je wykonać w ramach norm czasu pracy określonych w k.p.”.

Powód J. D. został zatrudniony w pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R. z dniem 04.09.2006 r. na stanowisku handlowca. W tym samym dniu powód został poinformowany o obowiązujących powoda: ośmiogodzinnej - dobowej normie czasu pracy oraz przeciętnie czterdziestogodzinnej w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy – tygodniowej normie czasu pracy w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym oraz o terminie płatności wynagrodzenia za pracę oznaczonym na ostatni dzień danego miesiąca. Tego dnia strony zawarły również pisemne „porozumienie”, zgodnie z treścią którego powód wyraził zgodę na pracę w zadaniowym systemie czasu pracy i zobowiązał się zakres powierzonych zadań wykonywać w normach czasu pracy wynikających z art. 129 k.p. Ponadto powód zobowiązał się poinformować przełożonego o trudnościach uniemożliwiających wykonanie uzgodnionych zadań w ww. normach czasu pracy. Do obowiązków powoda, poruszającego się samochodem po terenie województwa (...), (...) i, od 2016 r., również części województwa (...) należały m.in.: sprzedaż maszyn i urządzeń w ramach wizyt u klientów, rzetelne i terminowe prowadzenie dokumentacji handlowej, w tym wystawianie faktur, przyjmowanie płatności za dostarczony towar i przekazywanie jej do banku raz w tygodniu, drukowanie raportów kasowych, zamawianie towaru, wykonywanie obsługi codziennej pojazdu, kontrola bieżącej sprawności technicznej pojazdu oraz jego stanu technicznego, ścisła współpraca z D. Handlowym w celu zapewnienia sprawnej i terminowej obsługi klientów.

Dowody:

- Regulamin pracy (k-210-224),

- Aneks do Regulaminu pracy (k-234-236),

- akta osobowe (k-4-5 części B),

- zakres obowiązków z 07.09.2006 r. (k-9 akt osobowych części B),

- porozumienie stron z dnia 29.06.2012 r. (k-33 akt osobowych części B),

- zeznania świadka T. K. (godz. 00:05:03 rozprawy w dniu 15.09.2021 r., k-262),

- zeznania świadka P. Ż. (godz. 00:20:23 rozprawy w dniu 24.11.2021 r., k-352v),

- przesłuchanie powoda J. D. (godz. 00:42:03 rozprawy w dniu 26.01.2022 r., k-379v-380),

- akta osobowe.

Pozwana spółka określała trasy powoda oraz opracowywała listę klientów, których powód miał obsłużyć w danym rejonie. W tygodniu powód był zobowiązany odwiedzić osobiście ok. 17 klientów pozwanej (miesięcznie ok. 70), obsługa których generowała największe zyski. Wizyty u innych klientów były zalecane przez przełożonego powoda świadka T. K., który wskazywał, że „każdy klient jest ważny”. Dziennie powód odwiedzał ok. piętnastu klientów. U każdego spędzał od ok. dziesięciu do kilkudziesięciu minut. Ponadto, z klientami, którzy generowali zyski na poziomie niższym niż dwieście złotych, powód rozmawiał telefonicznie. Czas pracy powoda w ciągu roku uzależniony był od pory roku: w sezonie, tj. od połowy marca do końca maja i od połowy października do końca grudnia powód pracował ok. dziesięciu godzin dziennie (zaczynał pracę ok. godz. 8:00 i kończył ok. godz. 18:00), natomiast w pozostałym okresie świadczył pracę przez ok. dziewięć godzin dziennie ((zaczynał pracę ok. godz. 8:00 i kończył ok. godz. 17:00). Przełożony powoda świadek T. K. nie ustalał z powodem czasu niezbędnego do wykonania powierzonych powodowi zadań, np. w ciągu tygodnia bądź sezonu.

Dowody:

- zeznania świadka T. K. (godz. 00:05:03, 00:15:04, 00:22:48, 00:40;07, 01:00:57, 01:20:32 rozprawy w dniu 15.09.2021 r., k-262-263),

- zeznania świadka P. Ż. (godz. 00:31:45, 00:47,41, 01:14:34, 0:25:10 rozprawy w dniu 24.11.2021 r., k-352v-353),

- przesłuchanie powoda J. D. (godz. 00:22:36, 00:42:03, 00:52:39, 01:06:26 rozprawy w dniu 26.01.2022 r., k-379v-380).

Samochód służbowy, którym powód jeździł, wyposażony był w system (...). Przełożony powoda świadek T. K. kontaktował się z powodem telefonicznie, również po godzinie 15:00, do godz. 20:00. Sporadycznie powód pracował dłużej niż dziesięć godzin dziennie. Informował o tym świadka T. K., który w związku z tym kilka razy wybrał się z powodem w trasę, w 2007 r. i, po zwiększeniu rejonu pracy powoda o część województwa (...), w 2016 r. Świadek stwierdził wówczas, w 2016 r., że postara się zatrudnić handlowca do obsługi województwa (...). Taki pracownik nie został jednak zatrudniony do chwili złożenia przez powoda wypowiedzenia umowy o pracę.

Dowody:

- przesłuchanie powoda J. D. (godz. 00:07:42, 00:42:03 rozprawy w dniu 26.01.2022 r., k-379v-380).

W okresie objętym pozwem powód korzystał z urlopów wypoczynkowych: od 04.07.2016 r., do 08.07.2016 r., od 16.08.2016 r. do 19.08.2016 r., od 12.09.2016 r. do 16.09.2016 r., w dniu 31.10.2016 r., od 06.02.2017 r. do 10.02.2017 r., od 20.02.2017 r. do 03.03.2017 r., w dniach 02.05.2017 r. i 16.06.2017 r., od 07.08.2017 r. do 18.08.2017 r., od 12.02.2018 r. do 16.02.2018 r., od 01.03.2018 r. do 07.03.2018 r.

Od 01.01.2015 r. miesięczne wynagrodzenie zasadnicze powoda ustalone było na kwotę 3.486,00 zł brutto. Ponadto w objętym pozwem okresie od czerwca 2016 r. do stycznia 2018 r. powód, wraz z ww. wynagrodzeniem otrzymywał, oprócz wypłacanej kwartalnie premii uzależnionej od wyników sprzedaży, również świadczenie wypłacane co miesiąc w stałej wysokości -500,00 zł, określone jako „premia uznaniowa za wyniki sprzedaży 5.0”. Począwszy od 01.02.2018 r. pozwana określiła wysokość przedmiotowej „premii uznaniowej” na kwotę 718,00 zł brutto miesięcznie i taką kwotę na rzecz powoda wypłacała. Pozwana nie uzależniała wysokości przedmiotowego świadczenia od wyników sprzedaży.

Dowody:

- karty wynagrodzeń i zestawienia nieobecności (k-386-391).

Należne powodowi wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych wyniosło: za czerwiec 2016 r. – 747,45 zł, za lipiec 2016 r. – 569,52 zł, za sierpień 2016 r. – 611,55 zł, za wrzesień 2016 r. – 577,58 zł, za październik 2016 r. – 1.067,85 zł, za listopad 2016 r. – 1.494,60 zł, za grudzień 2016 r. – 1.494,99 zł, za styczeń 2017 r. – 747,50 zł, za luty 2017 r. – 298,92 zł, za marzec 2017 r. – 1.039,68 zł, za kwiecień 2017 r. – 1.494,54 zł, za maj 2017 r. – 1.423,80 zł, za czerwiec 2017 r. – 711,90 zł, za lipiec 2017 r. – 747,50 zł, za sierpień 2017 r. – 441,68 zł, za wrzesień 2017 r. – 747,50 zł, za październik 2017 r. – 1.155,15 zł, za listopad 2017 r. – 1.967,89 zł, za grudzień 2017 r. – 1.494,54 zł, za styczeń 2018 r. – 1.198,37 zł, za luty 2018 r. – 560,48 zł, za marzec 2018 r. – 951,30 zł. Pozwana spółka ww. kwot nie wypłaciła powodowi, nie udzieliła również powodowi czasu wolnego za pracę w nadgodzinach.

Dowody:

- opinia biegłego Z. T. i opinia uzupełniająca (k-399-422, 454)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest w części uzasadnione.

Podniesiony przez pozwaną spółkę zarzut przedawnienia roszczenia nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 291 § 1 k.p. roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Wg art. 123 § 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się: 1) przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; 2) przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.

Powód J. D. dochodzi w przedmiotowej sprawie roszczenia w kwocie 49.443,52 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w czasie ponadnormatywnym wraz z należnymi odsetkami za okres od czerwca 2016 r. do marca 2018 r. Pozew wniósł 16.04.2021 r.

Zawezwanie pozwanej spółki do próby ugodowej powód złożył dnia 29.06.2019 r., a więc przed upływem okresu przedawnienia roszczeń dochodzonych w niniejszym postępowaniu. Dotyczyło ono kwoty 90.127,52 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z ustawowymi odsetkami, za okres od czerwca 2016 r. do lutego 2019 r. Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej powód szczegółowo uzasadnił, wskazując m.in. sposób dokonania wyliczeń dotyczących wynagrodzenia za poszczególne miesiące. Zarówno kwota roszczenia dochodzonego w niniejszym postępowaniu jak i okres, za który powód wynagrodzenia dochodzi, mieszczą się w kwocie i okresie, które objęte zostały wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej. Argumentację pozwanej dotyczącą przedawnienia roszczenia sąd uznał w związku z powyższym za nieuzasadnioną.

W myśl art. 140 k.p. w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art. 129.

W przedmiotowej sprawie w dniu 04.09.2006 r. strony zawarły „porozumienie”, zgodnie z treścią którego powód wyraził zgodę na pracę w zadaniowym systemie czasu pracy i zobowiązał się zakres powierzonych zadań wykonywać w normach czasu pracy wynikających z art. 129 k.p. Ponadto powód zobowiązał się poinformować przełożonego o trudnościach uniemożliwiających wykonanie uzgodnionych zadań w ww. normach czasu pracy.

Określona art. 140 k.p. możliwość ustalenia zadaniowego systemu czasu pracy wymaga określenia przez pracodawcę, po porozumieniu z pracownikiem, czasu niezbędnego do wykonania powierzonych zadań. W niniejszej sprawie strony takich porozumień nie zawierały. Pozwany pracodawca przekazywał powodowi listę klientów, których powód miał w danym roku obsłużyć oraz wyznaczał powodowi trasy. Jednocześnie, jak wynika z zeznań przełożonego powoda, świadka T. K., pozwana zobowiązywała powoda do osobistych wizyt w ciągu miesiąca u ok. siedemdziesięciu klientów, a nawiązanie takich kontaktów z pozostałymi klientami „zalecała”. Liczba klientów, również kluczowych, zmieniała się w ciągu roku. Pozwana spółka nie uzgadniała jednocześnie z powodem, na bieżąco, czasu, którego wymaga wykonanie ww. zadań, jak i wykonanie pozostałych obowiązków powoda polegających m.in. na rozmowach telefonicznych z klientami, zamawianiu towarów, przekazywaniu gotówki do banku.

Ustalenie zadaniowego czasu pracy nie pozbawia pracownika prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, jeżeli zakres powierzonych pracownikowi zadań w sposób stały uniemożliwia pracownikowi ich wykonanie w normach czasu pracy określonych w art. 129 k.p. Jak wynika nie tylko z przesłuchania powoda J. D., ale również – z zeznań świadka P. Ż., który przejął obowiązki powoda po złożeniu przez powoda wypowiedzenia umowy o pracę, zakres przedmiotowych obowiązków nie pozwalał na ich realizację w ciągu ośmiogodzinnego dnia pracy. Świadek wraz z powodem na początku 2019 r. pracowali razem średnio przez ok. dwanaście godzin dziennie (godz. 00:20:23 rozprawy w dniu 24.11.2022 r., k-352v). Również po wdrożeniu się w przydzielone zadania, po upływie ok. sześciu miesięcy od zatrudnienia, świadek nie był w stanie wykonać obowiązków służbowych w ciągu ośmiu godzin dziennie i pracował ok. dziesięciu godzin każdego dnia (godz. 00:47:41 rozprawy w dniu 24.11.2022 r., k-353). Jednocześnie zarówno z przesłuchania powoda J. D. jak i z zeznań świadka P. Ż. wynika, że przełożony powoda i świadka P. Ż. – świadek T. K. wiedział, w jakich godzinach świadek P. Ż. oraz powód świadczyli pracę. Świadek P. Ż. kontaktował się bowiem telefonicznie ze świadkiem T. K. po godzinie piętnastej w dniu roboczym (00:47:41 rozprawy w dniu 24.11.2022 r., k-353), a powód wprost informował świadka T. K. o swoich godzinach pracy. Jak wskazał powód, świadek T. K. nawet kilka razy pojechał z powodem w trasę, aby sprawdzić w jakich godzinach powód pracuje (godz. 00:07:42 rozprawy w dniu 26.01.2022 r., k-379v).

Przedłożona przez pozwaną spółkę ewidencja czasu pracy powoda (k-189-190), jak zeznał świadek T. K. na rozprawie w dniu 15.09.2021 r. (godz. 00:22:48, k-262v), nie została jednocześnie opracowana w oparciu o dokonaną weryfikację rzeczywistego czasu pracy powoda a stanowi jedynie odzwierciedlenie dni nieobecności powoda w pracy oraz norm czasu pracy wynikających z obowiązującego w pozwanej Regulaminu pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę sąd w postanowieniu o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego Z. T. (k-393) zawarł tezę dowodową odnoszącą się do czasu pracy powoda w oparciu o treść przesłuchania powoda oraz zeznań świadka P. Ż.. Sąd przyjął w związku z powyższym, że w sezonie, tj. od połowy października do końca roku oraz od połowy marca do końca maja powód pracował ok. dziesięć godzin dziennie, a poza ww. sezonem - ok. dziewięć godzin dziennie (przesłuchanie powoda - godz. 00:22:36 rozprawy w dniu 26.01.2022 r., (k-379v)). Przed wydaniem postanowienia, na rozprawie w dniu 26.01.2022 r. (godz. 01:20:58), sąd zakreślił stronom termin 14 dni na zgłoszenie ewentualnych wariantów tezy dowodowej w zakresie dopuszczonego dowodu z opinii biegłego. Żadna ze stron z tej możliwości nie skorzystała. Dopiero po wydaniu ww. postanowienia i wysłaniu orzeczenia wraz z aktami sprawy biegłemu strona powodowa złożyła wniosek o uzupełnienie tezy dowodowej postanowienia. Przedmiotowy wniosek został ostatecznie uwzględniony i sąd postanowieniem z dnia 02.06.2022 r. uzupełnił tezę dowodową postanowienia w zakresie wnioskowanym przez powoda. Biegły Z. T. opracował opinię uzupełniającą, uwzględniając w części tezę zawnioskowaną przez powoda, tj. określił wysokość należnego powodowi wynagrodzenia przy przyjęciu, że wypłacana powodowi co miesiąc, jako „premia uznaniowa”, kwota 500,00 zł, stanowiła stały składnik wynagrodzenia. Dokonane w tym zakresie przez biegłego wyliczenia sąd uwzględnił, zasądzając na rzecz powoda od pozwanej kwotę 21.544,29 zł (po uwzględnieniu oczywistego błędu rachunkowego w podanej przez biegłego sumie ustalonych w ten sposób świadczeń wynoszącej 21.544,29 zł, a nie – 21.544,26 zł). Wypłacana powodowi „premia uznaniowa” miała charakter stałego świadczenia wypłacanego powodowi przez pozwaną, która nie wykazała, aby jej wysokość była uzależniona od wyników sprzedaży.

Jednocześnie biegły wskazał, że przedstawione przez powoda screeny ekranu nie pozwalają na ustalenie czasu pracy powoda z uwagi na ich chaotyczność i niekompletność. Odpisy przedmiotowej opinii uzupełniającej zostały doręczone pełnomocnikom stron z jednoczesnym zobowiązaniem pełnomocników stron, w oparciu o regulację zawartą w art. 205 ³ § 2 k.p.c., do złożenia ewentualnych zastrzeżeń do opinii w terminie 14 dni pod rygorem ich pominięcia (k-466-467).

Zgodnie z treścią art. 205 ³ § 2 k.p.c przewodniczący może zobowiązać stronę, by w piśmie przygotowawczym podała wszystkie twierdzenia i dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pod rygorem utraty prawa do ich powoływania w toku dalszego postępowania. W takim przypadku twierdzenia i dowody zgłoszone z naruszeniem tego obowiązku podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, iż ich powołanie w piśmie przygotowawczym nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później.

Wg art. 205 ³ § 5 k.p.c. przewodniczący zarządza zwrot pisma przygotowawczego złożonego z uchybieniem terminu albo bez zarządzenia.

Wyżej opisane zobowiązanie pełnomocnik pozwanej otrzymała w dniu 27.08.2022 r., a pełnomocnik powoda – w dniu 31.08.2022 r. (k-470). W zakreślonym terminie żadna ze stron zastrzeżeń do opinii nie złożyła. Takie zastrzeżenia pełnomocnik strony powodowej złożyła 28.09.2022 r., po upływie dwóch tygodni od zakreślonego terminu. Nie uprawdopodobniła jednocześnie, aby złożenie zastrzeżeń w terminie nie było możliwe ani by potrzeba ich powołania powstała później.

W związku z powyższym Przewodnicząca na podstawie art. 205 ³ § 2 i 5 k.p.c. zarządziła zwrot pisma powoda z dnia 27.09.2022 r., a sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. oddalił zawarty w przedmiotowym piśmie wniosek dowodowy jako zmierzający do przedłużenia postępowania.

Sąd zasądził od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz powoda J. D. kwotę 21.544,29 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w czasie ponadnormatywnym, w tym za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot: 1.928,52 zł – od 01.09.2016 r., 4.635,02 zł – od 01.01.2017 r., 3.580,64 zł – od 01.05.2017 r., 3.324,88 zł – od 01.09.2017 r., 5.365,08 zł – od 01.01.2018 r., 2.710,15 zł – od 01.04.2018 r.

Począwszy od 01.01.2016 r. do art. 481 k.c. zostały wprowadzone odsetki ustawowe za opóźnienie i takie odsetki zasądzono na rzecz powoda od pozwanej, liczone od ww. kwot. W związku z obowiązującym w pozwanej spółce czteromiesięcznym okresem rozliczeniowym zasądzono odsetki od kwot należnych za odpowiednie okresy czteromiesięczne (krótsze jedynie w przypadku okresów od czerwca do końca sierpnia 2016 r. i od stycznia do końca marca 2018 r.). Kwoty, od których zasądzono odsetki nie przekraczają jednocześnie kwot za analogiczne okresy rozliczeniowe, objętych wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej.

W pozostałym zakresie powództwo oddalono jako nieuzasadnione.

Na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. wyrokowi w pkt 1 nadano rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 3.486,00 zł odpowiadającej jednomiesięcznemu wynagrodzeniu powoda za pracę.

Na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 i § 9 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych zasądzono od powoda na rzecz pozwanej spółki kwotę 1.539,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Pozwana wygrała proces w 57 % i przyznane koszty stanowią 57 %, liczonych od kwoty 2.700,00 zł, odpowiadającej stawce minimalnej.