Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 8/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

D. W.

W dniu 20 lutego 2020r. w Ł., działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną, w stosunku do którego wydzielono materiały do odrębnego postępowania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Sp. z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 219.900 zł, wprowadzając ją w błąd, co do zamiaru wywiązania się z umowy leasingu, której przedmiotem było odpłatne korzystanie z samochodu osobowego marki A. (...) nr rej. (...), tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Zimą (...) D. W. był osobą bezdomną. Spotkał mężczyznę, który zaproponował, by wziął na siebie samochód, wówczas dostanie od niego mieszkanie i pracę.

Wyjaśnienia oskarżonego

225v, 162v

Oskarżony założył na swoje dane działalność gospodarczą pod nazwą M..

Wyjaśnienia oskarżonego

162v

Wniosek leasingowy

19-20

W dniu 20 lutego 2020r. D. W. zawarł z (...) GmbH Sp. z o.o. w P. (...) z siedzibą w W., za pośrednictwem salonu (...) w Ł. umowę leasingu operacyjnego niekonsumenckiego nr (...) (...) (...). Przedmiotem umowy było odpłatne korzystanie z samochodu marki A. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2019. Wartość samochodu wynosiła 219.900 zł. Umowa leasingu przewidywała 36 rat w wysokości po 4.837,18 zł każda, płatne od dnia 21 marca 2020r.

Umowa leasingu została podpisana przez oskarżonego we W..

Umowa leasingu

14-16

Faktura

18

Wniosek leasingowy

19-20

Zeznania E. F.

42

Harmonogram płatności

53

Zeznania G. T.

55v-56

Zeznania W. S.

69v

W dniu 28 lutego 2020r. D. W. przyjechał do Ł. pociągiem z jeszcze jednym mężczyzną. W salonie odebrał samochód, będący przedmiotem umowy leasingu. Oskarżony w dniu odbioru auta nie był zainteresowany by sprzedawca pokazał mu obsługę pojazdu. Mężczyzna, który przyjechał z oskarżonym był kierowcą odebranego auta w drodze powrotnej, gdyż oskarżony nie ma prawa jazdy. Po przyjeździe do W., oskarżony dostał od nieznanego mężczyzny kwotę 3.000 zł.

Oskarżony nie odebrał z salonu karty pojazdu oraz stałego dowodu rejestracyjnego.

Wyjaśnienia oskarżonego

225v

Zeznania W. S.

69v-70

Protokół przekazania pojazdu

72

Warunki sprzedaży

73-74

Zeznania B. S.

87v

Oskarżony nie zapłacił ani jednej raty leasingu. W maju 2020r. pokrzywdzony wypowiedział umowę leasingu i wezwał do zwrotu jej przedmiotu. Do chwili obecnej pokrzywdzony nie odzyskał auta.

Zeznania E. F.

42

Wypowiedzenie umowy leasingu

24

Wezwanie do wydania

30

Zeznania G. T.

55v-56

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania E. F.

Zeznania G. T.

Zeznania B. S.

Zeznania W. S.

Sąd w zasadzie w całości dał wiarę oskarżonemu D. W., który opisał w jakich okolicznościach doszło do popełnienia przez niego przypisanego mu przestępstwa. Sąd nie ma też powodów, by nie wierzyć, że „organizatorem i pomysłodawcą” popełnienia przestępstwa był nieustalony mężczyzna, który wykorzystał położenie oskarżonego (w tamtym czasie oskarżony był bezdomny) i określonymi profitami „zachęcił” do udziału w nim.

Wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków oraz załączonych dokumentach.

Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dowody z dokumentów przeprowadzonych w toku postępowania, zostały one bowiem sporządzone przez osoby i organy do tego uprawnione, żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności ani wiarygodności do czego Sąd również nie znalazł podstaw, zaś w połączeniu z osobowym materiałem dowodowym pozwoliły na ustalenie prawidłowego stanu faktycznego tej sprawy.

Zostały one w całości uwzględnione przez Sąd, gdyż brak powodów, by je kwestionować.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia D. W. k. 225v

Wyjaśnienia oskarżonego D. W., w których podaje, że nie wie, dlaczego miał wziąć samochód na swoje dane, a nie zrobił tego nieustalony do chwili obecnej mężczyzna, Sąd uznał za nieprawdziwe. Jest to tym bardziej niewiarygodne, jeśli zważyć, że oskarżony nie ma prawa jazdy. W ocenie Sądu, oskarżony, w kontekście wszystkich podejmowanych czynności, był świadomy, że jego działania stanowią działania oszukańcze. Oskarżony od początku znajomości z owym nieustalonym mężczyzną miał świadomość, że podejmuje działania niezgodne z prawem – zakłada działalność gospodarczą, mimo że jej nie prowadzi, występuje z wnioskiem o zawarcie umowy leasingu, podpisuje umowę leasingową, w końcu odbiera samochód, będący przedmiotem umowy leasingu, doskonale wiedząc, że nie zapłaci z tego tytułu żadnej raty. Oskarżony jest osobą dorosłą, piśmienną, tak więc widział, jakie dokumenty podpisuje, wiedział w czym uczestniczy. Nawet jeśli gro czynności podejmował i organizował ów nieustalony mężczyzna, to trudno przyjąć, że oskarżony był niczego nieświadomym.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

D. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd o tyle doprecyzował czyn przypisany, że ustalił, iż siedzibą pokrzywdzonej spółki jest W. i przyjął, za dokumentem w postaci faktury VAT, iż wartość samochodu na dzień popełnienia przestępstwa wynosiła 219.900 zł.

Oskarżony wprowadził w błąd pokrzywdzonego, co do okoliczności, mających znaczenie dla zwarcia z nim umowy leasingu oraz wydania auta. Oskarżony nie prowadził działalności gospodarczej i nie miał zamiaru (ani faktycznych możliwości) spłacać rat leasingowych za przedmiot leasingu.

Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, celowo, zmierzając do osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej zarówno dla siebie (za udział w przestępstwie otrzymał 3.000 zł) oraz dla kogo innego (korzyścią dla współsprawcy był uzyskany samochód).

Czynności sprawcze zrealizowane przez oskarżonego doprowadziły do skutku w postaci rozporządzenia mieniem w postaci samochodu. Doszło do zmiany stanu majątkowego, do zmiany we władaniu mieniem, między dysponentem mienia a sprawcą.

Oskarżony dopuścił się przestępstwa oszustwa wobec mienia znacznej wartości (art. 294 § 1 k.k.) w rozumieniu przepisu art. 115 § 5 k.k. Słusznie w wyr. SN z 26.2.2019 r. ( IV KK 406/18, KZS 2019, Nr 9, poz. 18, s. 12–13) wskazano, że w odniesieniu do przestępstwa oszustwa sformułowanie "w stosunku do mienia znacznej wartości" odnosi się do wartości przedmiotu czynności wykonawczej (wartość mienia, którym niekorzystnie rozporządzono), a nie do wyrządzonej tym czynem rzeczywistej szkody.

Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim.

Czyn oskarżonego (przestępstwo) jest szkodliwy społecznie w stopniu znacznym.

Czyn oskarżonego jest zawiniony. W przedmiotowej sprawie nie zostały ujawnione co do niego żadne okoliczności, wyłączające albo ograniczające w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania postępowaniem.

W konsekwencji oskarżony mógł dochować wierności prawu, lecz nie dał normie prawnej posłuchu. Oskarżony nie znajdował się przy tym w jakiejkolwiek sytuacji motywacyjnej, mającej wpływ na wyłączenie bezprawności bądź winy.

Czyn oskarżonego, jako zachowanie zawinione, bezprawne, karalne i karygodne stanowi więc przestępstwo.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. W.

1.

1.

Na korzyść oskarżonego poczytano:

- przyznanie się do winy,

- złożenie szczegółowych wyjaśnień,

- fakt, iż pomysłodawcą popełnienia przestępstwa była inna osoba.

Obciąża oskarżonego:

- stopień karygodności czynu.

D. W.

2.

1.

Na oskarżonego nałożono obwiązek naprawienia części (połowy) wyrządzonej szkody.

Jak zauważył bowiem SN: " Skoro bowiem ustawa pozwala na orzekanie obowiązku naprawienia szkody <w całości albo w części>, a więc w istocie uznaniowe, gdyż zależne od oceny okoliczności konkretnej sprawy, stosowanie omawianego środka karnego, to wybór sposobu obowiązku naprawienia szkody w wypadku współsprawstwa, w pełni zabezpieczającego w postępowaniu karnym interesy pokrzywdzonego, a zarazem uwzględniającego zasadę odpowiedzialności indywidualnej każdego ze współsprawców, należeć powinien w konkretnym wypadku do sądu" (uchw. SN z 13.12.2000 r., I KZP 40/00, OSNKW 2001, Nr 1–2, poz. 2; por. też wyr. SA w Białymstoku z 29.11.2012 r., II AKa 131/12, L.; wyr. SA w Katowicach z 17.5.2012 r., II AKa 150/12, KZS 2012, Nr 3, poz. 7).

Z uwagi na zasadę indywidualizacji odpowiedzialności karnej, będącą jednym z filarów polskiego prawa karnego, nie jest możliwe powstanie odpowiedzialności solidarnej opartej na podstawach karnoprawnych ( Z. G. , Obowiązek naprawienia szkody w nowym, s. 196–197). Teza ta znajduje swoje rozwinięcie w twierdzeniu, że odpowiedzialności solidarnej nie można pogodzić z zasadą indywidualizacji środków odpowiedzialności karnej. Prowadziłoby to bowiem do stanu, w którym każdy ze sprawców byłby zobowiązany do poniesienia odpowiedzialności za całą szkodę, bez względu na udział w jej wyrządzeniu i odniesioną korzyść. Prawidłową reakcją karnoprawną będzie w myśl tej koncepcji orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w częściach równych lub w częściach odpowiadających udziałowi w spowodowaniu szkody ( J. L., T. O. , Obowiązek naprawienia szkody, s. 52–53). Nakaz stosowania prawa cywilnego podczas orzekania o obowiązku z art. 46 KK nie powinien pozostawiać wątpliwości dotyczących możliwości wyboru przez sąd sposobu obowiązku naprawienia szkody, w zależności od okoliczności konkretnej sprawy.

7.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów procesu.

Oskarżony obecnie przebywa w zakładzie karnym, nie ma majątku.

7.1Podpis