Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 734/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 25 sierpnia 2022 roku w sprawie II K 159/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. zarzut obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

- art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nie rozstrzyganie nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego a mianowicie faktu, że brak jest nie budzących wątpliwości dowodów wskazujących, że oskarżony dopuścił się wobec swojej matki psychicznego znęcania, w sytuacji gdy głównym dowodem są zeznania pokrzywdzonej, która jest osobą chorą na schizofrenię, co poddaje w wątpliwość wiarygodność jej zeznań, a chociażby świadek J. J. wskazuje, że oskarżony był osobą spokojną, grzeczną, nigdy nie było na niego skarg od innych sąsiadów i nie słyszała żadnych awantur w mieszkaniu pokrzywdzonej, co powoduje powstanie poważnych wątpliwości, które winny być rozpoznawane na korzyść oskarżonego,

- art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. poprzez jego błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że dopuszczenie dowodu z opinii biegłych psychiatrów i psychologa jest nieprzydatne do stwierdzenia czy choroba psychiczna pokrzywdzonej może mieć wpływ na jej wiarygodność i ewentualną skłonność do konfabulacji, gdyż świadkowie wskazali, że mieli z pokrzywdzoną normlany kontakt w sytuacji gdy nie posiadają oni specjalistycznej wiedzy na temat schorzeń psychicznych i nie są w stanie fachowo określić wpływu choroby na wiarygodność pokrzywdzonej;

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mianowicie przyjęcie, że oskarżony znęcał się nad pokrzywdzoną psychicznie, w sytuacji gdy z wyjaśnień oskarżonego wynika, że opiekował się on matką i nigdy się nad nią nie znęcał, a świadek B. J. wskazała, że nigdy nie słyszała awantur w domu sąsiada, nikt na niego się nie skarżył a on sam jest osobą spokojną i grzeczną, a także w sytuacji gdy istnieją wątpliwości co do wiarygodności zeznań pokrzywdzonej, której zeznania są głównym dowodem w sprawie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Całkowicie niezasadnie obrońca odwołał się do naruszenia przez sąd pierwszej instancji reguły dowodowej in dubio pro reo określonej w art. 5 § 2 k.p.k. Nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, iż sąd ten zignorował wskazania wynikające z powołanego przepisu. Dla oceny naruszenia powyższej reguły dowodowej nie może być bowiem miarodajne to, iż obrońca dopatruje się w sprawie wątpliwości, czyniąc w tym zakresie stosowne sugestie w środku odwoławczym. Kluczowe pozostaje natomiast to, czy organ orzekający rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, względnie to, czy w świetle realiów konkretnej sprawy wątpliwości takie powinien był powziąć. Sąd orzekający w tej sprawie ani nie powziął, ani nie powinien był powziąć tego rodzaju wątpliwości. Przypomnieć w tym miejscu należy, że w przypadku, gdy pewne ustalenia faktyczne zależne są od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, to nie można mówić o naruszeniu reguły in dubio pro reo. Zapomina o tej oczywistej prawdzie autor apelacji. W przedmiotowej sprawie nie pojawiły się więc nie dające się usunąć wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego P. S.. Sąd pierwszej instancji stwierdził owo sprawstwo przeprowadzając dokładne i wnikliwe postępowanie dowodowe, analizując i oceniając wszystkie dowody w sposób rzetelny i wszechstronny.

Bezzasadnym jawi się także zarzut rażącego naruszenia art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii biegłych psychiatrów i psychologa w celu stwierdzenia czy choroba, na którą cierpi pokrzywdzona mogła mieć wpływ na jej wiarygodność i na ewentualną skłonność do konfabulacji. Zważyć należy, iż takie postąpienie sądu orzekającego było słuszne, gdyż dowód ten w istocie był zbędny dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, jeśli mieć na względzie zeznania świadków J. S., D. K. i D. D., z których jednoznacznie wynikało, że wymienione w okresie objętym zarzutem miały bezpośredni kontakt z pokrzywdzoną i nie dostrzegały problemów w nawiązaniu z nią werbalnej relacji. Innymi słowy nie zauważyły w jej zachowaniu żadnych zaburzeń chorobowych w sferze porozumiewania się i zrozumienia obustronnych wypowiedzi. Oczywista kwestia nie posiadania przez wymienione kobiety wiedzy specjalistycznej z zakresu psychiatrii, nie była jednak przeszkodą do dokonania przez nie obserwacji K. S. w kontekście umiejętności tej ostatniej w nawiązywaniu logicznych kontaktów w ramach komunikacji społecznej ( z pierwszą z nich będącą jej wnuczką i podtrzymującą więzi rodzinne i z dwiema ostatnio wymienionymi - kuratorem wizytującym jej miejsce zamieszkania z racji wykonywanych obowiązków nadzoru oraz sąsiadką mieszkającą w tej samej klatce bloku mieszkalnego ).

W zakresie psychologicznej oceny sylwetki pokrzywdzonej K. S. wystarczy natomiast odwołać się do opinii psychologicznej wydanej na potrzeby sprawy II K 705/19 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim, dotyczącej również znęcania się nad nią oskarżonego P. S., tyle że w okresie wcześniejszym – od 5 grudnia 2018 roku do 14 stycznia 2020 roku. Biegły psycholog stanął wówczas na stanowisku, że zidentyfikowane u pokrzywdzonej K. S. stany oraz mechanizmy psychologiczne, tj. jej podeszły wiek, przewlekła choroba psychiczna pod postacią schizofrenii paranoidalnej, współuzależnienie ( w aspekcie uczuciowym wobec uzależnionego od alkoholu syna ) oraz identyfikacja z rolą ofiary jako skutek przewlekłego doświadczania przemocy w relacjach z synem – oskarżonym, nie powodują, aby z psychologicznego punktu widzenia, była ona niewiarygodnym źródłem informacji. Przeprowadzone przez opiniującego obserwacje świadka w trakcie jego przesłuchania nie wykazały u niego zaburzeń procesów spostrzegania i myślenia, typowych dla zaostrzenia się stanu psychicznego w następstwie nawrotu choroby. W konsekwencji biegły stwierdził brak podstaw do przyjęcia, że relacjonowane przez świadka zdarzenia mające związek z przedmiotem tamtej sprawy, były wytworem jego chorobowo zmienionego myślenia – urojeń ( opinia psychologiczna karta 365 odwrót – 366, 394 akt sprawy II K 705/19 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim ). Te szczegółowe i konkretne uwagi z zakresu wiedzy specjalistycznej odnoszące się do uwarunkowań psychologicznych funkcjonowania pokrzywdzonej w charakterze świadka w sprawie związkowej oraz pozytywna weryfikacja jej relacji w przedmiotowej sprawie przez zeznania świadków J. S., D. K. i D. D., którzy mieli sposobność bezpośredniego zaobserwowania nagannych zachowań syna względem matki, składających się na jej dręczenie psychiczne, powodujące u niej jako ofiary dotkliwe cierpienia moralne, nie stwarzały racjonalnych podstaw do podważania wiarygodności zeznań K. S., a tym samym do oceny że materiał dowodowy nasuwał wątpliwości co do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy i wymagał uzupełnienia o opinię psychologiczną i psychiatryczną.

Nie sposób zatem również zgodzić ze stanowiskiem obrońcy, jakoby wyrokujący w niniejszej sprawie sąd dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych, stanowiących podstawę zaskarżonego orzeczenia. Błędnie obrońca upatrywał naruszenia przepisu art. 7 k.p.k. k.p.k. w dokonanej przez sąd merytoryczny ocenie z jednej strony wyjaśnień oskarżonego P. S., a z drugiej zeznań pokrzywdzonej K. S.. Dokonana przez sąd pierwszej instancji ocena zebranych w sprawie dowodów jest całkowicie prawidłowa i znajduje pełną ochronę w treści powołanego przepisu. Zawiera jasno sprecyzowane argumenty, które doprowadziły tenże sąd do określonych wniosków co do wiarygodności lub niewiarygodności dowodów osobowych, z którymi zetknął się on bezpośrednio i miał możliwość poczynienia własnych spostrzeżeń w oparciu o zachowania osób przesłuchiwanych, ich postawy procesowe w toku przesłuchań, jak i reakcje na zadawane pytania. Zaś ustalenia faktyczne poczynione na ich podstawie odzwierciedlają rzeczywisty stan rzeczy i w pełni potwierdzają popełnienie przez oskarżonego P. S. zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia czynu, polegającego na psychicznym znęcaniu się nad matką.

Sąd pierwszej instancji był uprawniony do przyjęcia w rozważanym zakresie za podstawę ustaleń faktycznych, zeznań samej pokrzywdzonej K. S.. Wymieniona logicznie, rzeczowo, konsekwentnie, a tym samym wiarygodnie w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, wskazała w jaki sposób oskarżony zachowywał się wobec niej w zarzucanym czasookresie. Możliwie szczegółowo i w pełni przekonująco podała, iż jego postępowanie przybierało postać ciągłego wszczynania awantur bez powodu, zwłaszcza po spożyciu alkoholu, wyzywania jej słowami wulgarnymi, powszechnie uznawanymi za obraźliwe i obelżywe, artykułowania pod jej adresem gróźb pozbawienia życia, zakłócania ciszy nocnej oraz wymuszania od niej pieniędzy na alkohol i papierosy. Takie zachowanie oskarżonego było dla niej niewątpliwie z obiektywnego punktu widzenia dolegliwe. Dowód z zeznań K. S., z którym sąd merytoryczny zetknął się bezpośrednio, w pełni daje asumpt do twierdzenia, że brak jest podstaw do kontestowania jego przydatności procesowej i obiektywizmu oraz uczynienia go podstawą przyjętych ustaleń faktycznych.

Istotnym dowodem pozwalającym pozytywnie zweryfikować wiarygodność twierdzeń pokrzywdzonej były:

- zeznania jej wnuczki, a jednocześnie córki oskarżonego - J. S., która w oparciu o osobiście poczynione obserwacje w trakcie odwiedzin babki potwierdziła, iż wymieniony nadużywał alkoholu i wszczynał jej awantury, podczas których ubliżał jej, groził pozbawieniem życia i straszył, że wyśle ją do „wariatkowa”, a także wymuszał od niej pieniądze,

- zeznania kuratora sądowego – D. K., sprawującej kontrolę nad stosowaniem się oskarżonego do orzeczonego wobec niego zakazu przebywania w mieszkaniu zajmowanym przez matkę, która podała, że w jej obecności w dniu 12 stycznia 2022 roku oskarżony krzyczał i wyzywał na matkę, zaś ta żaliła się jej, że zamieszkujący z nią syn pije alkohol, a ponieważ nigdzie nie pracuje to wymusza od niej pieniądze, prowadząc pasożytniczy tryb życia, a także przyznała, że chciałaby aby się od niej wyprowadził,

- zeznania sąsiadki D. D., która potwierdziła, że z racji zamieszkiwania przez ścianę z rodziną S. wielokrotnie docierały do niej odgłosy awantur z ich mieszkania, podczas których słychać było tylko oskarżonego, jak krzyczał na matkę i wyzywał ją słowami wulgarnymi i obraźliwymi, a zachowania te systematycznie powtarzały się w czasie i trwały nawet przez okres kilku dni, co też zmotywowało ją w lutym 2022 roku do zgłoszenia interwencji Policji, w celu zapewnienia ochrony starszej kobiecie.

Sąd pierwszej instancji, z należytą starannością przedstawił i ocenił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku argumenty, z powodu których odmówił przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego P. S., kwestionującym prawdomówność K. S. z powodu jej choroby psychicznej i negującym zasadność zarzutu dokonania czynu z art. 207 § 1 kk. Zeznania obciążające, sprzeczne z linią obrony oskarżonego, nie mogły być automatycznie ocenione, jako bezpodstawne pomówienie. Wszystkie one zostały szczegółowo i wnikliwie ocenione przez ten sąd, w sposób odpowiadający regulacji przepisu art. 7 k.p.k.

Co prawda w niniejszej sprawie występuje dowód, którego wymowa wydaje się być korzystna dla oskarżonego i są to zeznania świadka J. J.. Niemniej jednak zważyć należy, że wymieniona nie jest bezpośrednią sąsiadką stron, gdyż mieszka piętro niżej, do tego po drugiej stronie klatki schodowej i nie zna sytuacji panującej w tej rodzinie. Sama podała, że nie miała wiedzy na temat tego co się działo w mieszkaniu stron i postrzegała oskarżonego jako spokojnego i grzecznego mężczyznę. Zatem depozycje wymienionej nie dawały podstaw do stwierdzenia, że oskarżony nie przejawiał zachowań zawierających się w opisie czynu przypisanego mu w punkcie I zaskarżonego wyroku. Skarżący powołując się zaś na relacje tego świadka, wskazujące na zachowanie pokrzywdzonej względem jego wnuków, nie zauważa że opisana sytuacja nie miała miejsca w okresie czasu ustalonym w zaskarżonym wyroku ( vide karta 236 odwrót ). Natomiast naganne postawy oskarżonego wobec osoby najbliższej wcale nie muszą iść w parze z prezentowaniem takowych wobec osób postronnych.

W tym stanie rzeczy argumenty obrony zawarte w podniesionych zarzutach nie mogły zostać uwzględnione. Natomiast dokonana przez sąd rejonowy ocena dowodów, jako prawidłowa, skrupulatna i drobiazgowa, nie naruszająca standardów procesowych, trafnie doprowadziła do uzasadnionego w ich świetle przekonania o sprawstwie i zawinieniu oskarżonego w zakresie występku z art. 207 § 1 kk.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie jest zasadny z przyczyn wskazanych powyżej.

3.2.

zarzut rażącej niewspółmierności:

- kary 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za czyn z pkt I aktu oskarżenia,

- orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy stopień winy nie jest znaczny, a oskarżony chciał opiekować się matką i tylko dlatego wrócił do mieszkania pokrzywdzonej pomimo orzeczonego zakazu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W przedmiotowej sprawie nie występują jakiekolwiek uzasadnione podstawy dla czynienia korekty wyroku na korzyść oskarżonego w zakresie reakcji karnej. Wymierzona oskarżonemu kara 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt I aktu oskarżenia oraz kara łączna 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności stanowią sprawiedliwą, a zarazem adekwatną do stopnia zawinienia sprawcy oraz stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów, sankcję. Zauważenia wymaga, że tenże po raz kolejny odpowiada za przestępstwo znęcania się nad matką, podobnie jak i za niestosowanie się do orzeczeń sądu ( w warunkach recydywy szczególnej podstawowej ). Daje to obraz człowieka nie liczącego się z prawem, nie respektującego nakładanych nań obowiązków i powracającego na drogę przestępstwa. Podsądny powielał zachowania, podejmowaniu których zapobiec miał orzeczony wobec niego wyrokiem z dnia 21 lipca 2020 roku sygn. akt II K 705/19 zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej, którego to nie respektował. W toku postępowania nie wykazał żadnej skruchy, czy też żalu z powodu swojego postępowania, a wręcz odwrotnie – podjął próby wykazania, że chorująca na schizofrenię paranoidalną matka zmyśliła całą tę sytuację o jego znęcaniu się nad nią. Taka postawa oskarżonego wskazuje na absolutny brak krytycznego wglądu we własne zachowanie, zwłaszcza gdy usiłuje on forsować swoje racje o sprawowanej nad nią opiece i świadczonej jej pomocy w sprawach życia codziennego, a przy tym nie dostrzega ogromu zadawanych jej cierpień psychicznych.

Uzasadnionym wydaje się zatem pogląd, że brak odczuwalnej kary - w przypadku oskarżonego - zamiast korygować jego osobowość, utwierdziłby go w przekonaniu o bezkarności, celowości oraz realnej możliwości uniknięcia odpowiedzialności, a więc utrwalałby jego aspołeczne cechy, zamiast je eliminować. Dlatego też wymierzenie mu kwestionowanych przez skarżącego kar pozbawienia wolności w niższym wymiarze, nie spełniłoby celów w zakresie prewencji indywidualnej. Zastosowana względem oskarżonego represja karna powinna mu uświadomić, że popełnienie przestępstwa pociąga za sobą dotkliwe konsekwencje oraz pozwolić osiągnąć zamierzony skutek wychowawczy, wpływając zarazem na jego postawę tak, aby zrozumiał naganność własnych czynów i ukształtował krytyczny do nich stosunek, co w przyszłości zapobiegnie jego ewentualnemu powrotowi do przestępstwa. Kara ta pozwoli oskarżonemu też zrozumieć, że wszelkie formy znęcania się nad osobą najbliższą, zwłaszcza rodzicielką, nie są akceptowane w społeczeństwie. Nie bez znaczenia pozostaje również konieczność kształtowania poczucia sprawiedliwości i świadomości prawnej w środowisku zarówno sprawcy, jak i pokrzywdzonej.

Wniosek

Wniosek o wymierzenie oskarżonemu łagodniejszej kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie jest zasadny z przyczyn wskazanych powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy wszystkich rozstrzygnięć zawartych w zaskarżonym wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd rejonowy prawidłowo, w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, ustalił stan faktyczny, dokonując wnikliwej i rzetelnej oceny dowodów oraz zastosował właściwą reakcję karną.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. S. z urzędu w postępowaniu odwoławczym w kwocie 516,60 złotych, które zasądzono na rzecz adwokata T. K., ustalono na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 18).

3

Sąd okręgowy zwolnił oskarżonego P. S. od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego obciążając nimi Skarb Państwa. Wydając niniejsze rozstrzygnięcie miał na względzie, zgodnie z przesłankami określonymi w art. 624 k.p.k. trudną sytuację majątkową oskarżonego oraz fakt odbywania przez niego kary pozbawienia wolności.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcia dotyczące uznania oskarżonego za winnego dokonania czynu z pkt I aktu oskarżenia oraz wymiaru kary pozbawienia wolności za ten czyn i kary łącznej pozbawienia wolności

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana