Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 351/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2022 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Elżbieta Kosecka - Sobczak

Protokolant: stażysta Anna Mościcka

przy udziale przedstawiciela Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie Piotra Szczudlińskiego

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2022 r. w Elblągu sprawy

1) P. W. (1) c. T. i E. ur. (...) w I.

2) K. K. (1) s. J. i J. ur. (...) w B.

oskarżonych o czyny z art. 107 § 1 kks i in.

z powodu apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych i oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Iławie

z dnia 14 kwietnia 2022 r. sygn. akt II K 617/19

I. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II. zwalnia oskarżonych P. W. (1) i K. K. (1) od ponoszenia po 1/3 kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zaś w pozostałym zakresie kosztami obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

sporządzone co do P. W.

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 351/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Iławie z dnia 14 kwietnia 2022r. w spr. II K 617/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

P. W. (1)

Karalność oskarżonej

Czyn z art. 107§1kks

Informacja z KRK

k.747-749

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Informacja z KRK

Informacja została sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, jej treść nie była kwestionowana przez strony, stąd zasługują na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Z apelacji obrońcy P. W.- błędu w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca P. W. (1) postawił zarzut błędu w ustaleniach faktycznych , który miał wpływ na treść orzeczenia, polegający na dowolnym przyjęciu, że oskarżona przez podpisanie umowy najmu z K. K. w dniu 04 stycznia 2018r. miała zamiar udzielenia pomocy w popełnieniu przestępstw skarbowych z 20 stycznia i 15 kwietnia 2018r. Jednak taki zarzut w stosunku do wyroku w części dot. tej oskarżonej należy potraktować w kategoriach polemiki z prawidłowymi ustaleniami sądu I instancji. Jak to bowiem wynika z wykazu postępowań dot. P. W., była ona podejrzana i przesłuchiwana w tym charakterze odnośnie czynów z art. 107 kks jeszcze przed datą zawarcia z K. K. umowy najmu. Należy zwrócić uwagę na to, że w umowie tej zawarto nietypowe dla takiego typu umowy zastrzeżenia, w których w §2 pkt. 3 wskazano iż wynajmujący zastrzega, że najemcy nie wolno instalować, wstawiać, przechowywać jakichkolwiek urządzeń do gier o jakich mowa w ustawie o grach hazardowych, w stosunku do których wymagane jest uzyskanie zezwolenia, koncesji, decyzji odpowiednich organów, co wskazuje na świadomość P. W. co do znamion przestępstwa skarbowego z art. 107 kks i chęć „uchronienia się” takim specyficznym zapisem od odpowiedzialności karno –skarbowej, którą oskarżona, wobec takiej treści fragmentu umowy najmu, musiała dopuszczać. Ponadto lokal wynajęty przez K. K. (który jak ustalono był podejrzany o czyny z art. 107§1kks, gdy współpodejrzanym był K.M.) został następnie podnajęty K.M., a K.M. był współpodejrzanym razem z P. W. odnośnie czynów z art. 107 kks sprzed 4 stycznia 2018r. tj. czynu z 13 lutego 2017r. i z 16.11.2017r. (czyli K.M. wcale- wbrew tezie obrońcy- nie był przed 04 stycznia 2018r. osobą obcą i nieznaną P. W.) i czynów po 4 stycznia 2018r. tj. 08.02.2018r. , 30.04.2018r., co zeznaniami potwierdziła też E. W. (a więc nie jest to w tym zakresie – jak sugeruje obrońca- okoliczność i ustalenie dowolne, nie poparte żadnym dowodem). W świetle ww nie może więc oskarżona skutecznie zasłaniać się zapisem z §2 pkt. 3 ww umowy z 04 stycznia 2018r. (tym bardziej, że nie potrafiła sama logicznie wytłumaczyć z jakiego powodu taki zapis się w umowie znalazł, a logika i doświadczenie życiowe wskazuje na powód takiego zapisu, który miał być użyty właśnie na wypadek kontroli funkcjonariuszy celnych i ujawnienia prawdziwego charakteru automatów wstawianych do lokalu wynajmowanego przez oskarżoną) i zapewnieniami, iż nie wiedziała co będzie się działo w wynajętym lokalu i że jej to nie interesowało. Takie tłumaczenie oskarżonej nie może też być uwzględnione jako wiarygodne w sytuacji, gdy bezsporne jest, że pracowała w innym lokalu położonym w tej samej kamienicy blisko wynajętego lokal, a z zeznań T. E. jasno wynikało, że lokal z automatami był otwarty, czasem przymknięty, i było słychać z niego odgłosy wygranych. Zeznania te świadczą wię, że nawet więc jeżeli oskarżona – jak wyjaśniała- zastała raz drzwi do wynajętego lokalu zamknięte, to poza tym miała możliwość usłyszenia odgłosów charakterystycznych dla pracy automatów do gier, które zostały potem zatrzymane w czasie kontroli z 20 stycznia 2018r. i z dnia 15 kwietnia 2018r. (przy czym te dwie daty dotyczą czasu ujawnienia w trakcie przeprowadzonych wówczas kontroli działających w lokalu automatów do gier, gdy z zeznań T. E. nie wynika by gry na automatach odbywały się tylko w tych dniach). Ponadto miała już ona przecież wcześniej doświadczenia – co wynika z wykazu postępowań dot. jej osoby i zeznań E. W.- dot. tego, że do lokalu przez nią wynajętego trafiały automaty do gier hazardowych, które w wyniku kontroli celnych były zatrzymywane (co wskazywało na nielegalny charakter gier na nich urządzanych, bez potrzeby dokonywania w obecności oskarżonej czy przez oskarżoną ich oględzin) , ale mimo tego po jakimś czasie do tego lokalu były wstawiane nowe automaty o takim samym charakterze, co oskarżona akceptowała wynajmując lokal pod taką działalność, którą pracując niedaleko musiała zaobserwować, gdy wciąż do wynajmowanego przez nią lokalu trafiały automaty dostarczane z firmy K.M.. I wydaje się , że oskarżonej przez dłuższy czas to nie przeszkadzało i godziła się na możliwość, że wynajmujący czy podnajmujący lokal, wstawi do niego kolejne automaty do gier hazardowych, mimo że lokal oskarżonej nie był kasynem, a urządzając na nich gry hazardowe będzie tym samym naruszał przepisy ustawy o grach hazardowych (bo taką refleksje co do braku legalności takiej działalności powinny wywołać u oskarżonej fakty usuwania przez uprawnionych do tego funkcjonariuszy wcześniej wstawionych do wynajmowanego przez nią lokalu automatów do gier), bo dopiero w 2020r. – co wynika z akt sprawy (...)SR w I. zdecydowała się na usunięcie z lokalu podmiotu, który go wynajmując, wstawił do niego urządzenia do gier, wbrew zapisom z umowy i ustawy. Dlatego należało zgodzić się z ustaleniami sądu I instancji, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie dot. P. W., oceniany przez pryzmat doświadczenia i logiki, w pełni pozwalał na przyjęcie iż popełniła czyn jej przypisany, a tym samym i na poczynienie kwestionowanych przez obrońcę ustaleń.

A wobec powyższych rozważań to podnoszenie przez obrońcę, iż oskarżona osiągała z takiej działalności czynsz w niewielkiej wysokości 600 zł nie może być wystarczającym argumentem dla postulowanego wzruszenia wyroku i uniewinnienia oskarżonej.

Ponadto kwestia dot. ustalenia, że podnajemca urządzał w jej lokalu gry hazardowe wbrew przepisom ustawy w dniach 20 stycznia 2028r. i 15 kwietnia 2018r. na wskazanych w opisie czynu z pkt. I automatach wynikała z konstrukcji zarzutu i tego, że w dniach wskazanych w tym opisie funkcjonariusze celni dokonali kontroli lokalu oskarżonej i ujawnili w tych dniach wymienione automaty, a skoro czas czynu przypisanego oskarżonej powiązano z tymi datami, to bez znaczenia było dokonanie dokładnego ustalenia jaką „funkcję” pełnił lokal w pozostałym okresie najmu.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji i argumenty podniesione w środku odwoławczym nie mogły spowodować postulowanej zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn dla których zarzut z apelacji obrońcy oskarżonej P. W. i argumenty podniesione w środku odwoławczym nie mogły spowodować postulowanej zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej.

Ponadto nie zaszły powody do skorygowania wyroku w części dot. P. W. (1) co do wymiaru kary, gdyż zarzut rażącej niewspółmierności kary grzywny podniesiony w apelacji oskarżyciela publicznego nie został poparty argumentacją pozwalającą na jego uwzględnienie.

Bowiem co do czynów karno-skarbowych obowiązuje zasada indywidualizacji kary i pozostałych środków penalnych wyrażona w art. 13 § 2 kks, gdzie wskazuje się, że okoliczności wpływające na wymiar kary, środka karnego lub innego środka uwzględnia się tylko co do osoby, której one dotyczą. Zasada ta ma zastosowanie do wszystkich sprawców wszystkich czynów karnych skarbowych, przy czym jest ściśle związana z osobistym charakterem odpowiedzialności karnej skarbowej. W przypadku przestępstw i wykroczeń skarbowych każdy odpowiada indywidualnie za to, co nagannego uczynił, i w granicach swojej indywidualnej winy oraz jest indywidualnie karany. To oznacza, że dobór reakcji prawnokarnej zależy od okoliczności podmiotowo-przedmiotowych związanych z konkretnym czynem zabronionym oraz od cech osobistych sprawcy i jego postawy zarówno przed popełnieniem czynu karnego skarbowego, jak i zwłaszcza tej po jego popełnieniu.

Dlatego okoliczności podniesione w apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonych, którą winno się rozpoznawać w granicach podniesionego zarzutu i przytoczonych w niej argumentów, nie mogły doprowadzić do postulowanej w apelacji zmiany wyroku w zakresie kar, gdyż „nagminność tego rodzaju przestępstw” nie jest kwantyfikatorem wynikającym z treści art. 13 §1i2 kks. Ponadto postawa oskarżonych, którzy nie przyznali się do czynów wynika z istoty ich prawa do obrony i tego, że mogą się przyznać lub nie do zarzutu, przy czym skoro się nie przyznali to tym samym konsekwencją tego było, że nie wyrazili „skruchy i refleksji nad swoim postępowaniem” . Co zaś do eksponowanych w apelacji zagrożeń jakie niosą za sobą gry hazardowe, to sąd I instancji okoliczność taką dostrzegł i uwzględnił przy wymiarze kar, co wynika z treści pisemnego uzasadnienia wyroku. Jednocześnie skarżący pomija takie okoliczności dostrzeżone przez sąd I instancji jak niekaralność oskarżonych w czasie czynów im przypisanych a wynikająca z informacji uzyskanych przez sąd I instancji (gdy dopiero z informacji z KRK pozyskanej przez sąd odwoławczy wynika jednorazowa karalność P. W.), czy ocena że działali oni z zamiarem wynikowym i nie byli głównymi sprawcami ale tylko pomocnikami, gdy pomocnictwo – co podkreślił sąd orzekający- cechuje zdecydowanie niższa społeczna szkodliwość niż samego urządzania czy prowadzenia gier hazardowych, czego autor apelacji nie kwestionuje. Z tego powodu nie było podstaw do uwzględnienia apelacji oskarżyciela publicznego i korekty kar wymierzonych oskarżonym, w tym P. W..

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

W sprawie zostały wniesione 3 apelacje tj. przez obrońców oskarżonych oraz przez oskarżyciela publicznego i żadna z nich nie podlegała uwzględnieniu. Wobec tego zaszły podstawy do obciążenia stron skarżących po 1/3 kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (art. 636§1i2 kpk w zw. z art. 633 kpk), ale z uwagi na trudną sytuację oskarżonych i niskie osiągane przez nich dochody oraz konieczność zapłaty orzeczonych grzywien, to w oparciu o art. 624§1 kpk zwolniono P. W. i K. K. od zapłaty przypadających od nich kosztów.

7.  PODPIS