Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Gwidon Jaworski

Sędziowie

SA Małgorzata Niementowska

SA Iwona Hyła (spr.)

Protokolant

Agnieszka Bargieł

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 277/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 31 marca 2021 r. sygn. akt V K 215/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu za niewiarygodne depozycji E. B. z etapu postepowania przygotowawczego, w których opisała szczegółowo okoliczności przestępczego procederu, podczas gdy prawidłowa analiza całokształtu okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że spontaniczne i obszerne wyjaśnienia E. B. z etapu postępowania przygotowawczego są wiarygodne, gdyż znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym w postaci zeznań świadków, w zabezpieczonej dokumentacji, w tym odręcznych zapisków, z których wynika prowadzenie tzw. podwójnej księgowości, przez co swoim zachowaniem ułatwiła urządzanie gier na automatach zarejestrowanych na spółkę (...) Sp. z o.o. jako automatach do gier o niskich wygranych, które w rzeczywistości pozwalały na uzyskanie jednorazowej wygranej wyższej od maksymalnie dopuszczalnej wygranej oraz za stawkę wyższą niż dopuszczalna, przez co nie spełniły one wymogów technicznych określonych dla automatów w art. 2 ust. b ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych, co miało istotny wpływ na treść wyroku uniewinniającego oskarżoną E. B..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja na uwzględnienie nie zasługiwała, a postawiony w niej zarzut błędu w ustaleniach faktycznych okazał się niezasadny.

W świetle zebranego materiału dowodowego oraz całokształtu okoliczności sprawy należy stwierdzić, że wbrew wywodom autora apelacji, ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy w Katowicach są prawidłowe i znajdują pełne odzwierciedlenie w dowodach, które przeprowadził ten sąd.

Postępowanie dowodowe w ramach przewodu sądowego zostało przeprowadzone starannie i wolne jest od braków i uchybień proceduralnych, zaś podstawę orzeczenia stanowił całokształt okoliczności oraz dowodów przeprowadzonych i ujawnionych w toku rozprawy głównej. Sąd meriti w sposób niezwykle skrupulatny i wnikliwy przeanalizował wszystkie dowody, jakie strony mu przedstawiły, zaś w pisemnych uzasadnieniu zaskarżonego wyroku dał wyraz jakim dowodom i w jakim zakresie dał wiarę, a którym tego przymiotu odmówił. Apelacja ma charakter wyłącznie polemiczny, zaś prokurator nie dostarczył w niej jakichkolwiek argumentów, które mogłyby podważyć trafność zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Apelacyjny w całości akceptuje przyczyny, dla których sąd I instancji wydał wyrok uniewinniający oskarżoną E. B. od zarzucanych jej przestępstw, zaś twierdzenia skarżącego, jakoby sąd meriti miał dopuścić się błędu w ustaleniach faktycznych nie zostały w sposób przekonujący uzasadnione w wywiedzionym środku odwoławczym, którego konstrukcja opiera się - co do zasady - na bezpodstawnym przekonaniu, iż w lokalu O. w K. – należącym pierwotnie do oskarżonej, a następnie przez nią wynajmowanym – dochodziło do urządzanie gier na automatach zarejestrowanych na spółkę (...) Sp. z o.o. jako automatach do gier o niskich wygranych, które w rzeczywistości pozwalały na uzyskanie jednorazowej wygranej wyższej od maksymalnie dopuszczalnej wygranej oraz za stawkę wyższą niż dopuszczalna, przez co nie spełniły one wymogów technicznych określonych dla automatów w art. 2 ust. b ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych.

Teza ta stanowiła podstawę oskarżenia E. B. o przestępstwo skarbowe i powszechne, polegające na udzielaniu pomocy do urządzania takowych gier, związane również z wystawianiem przez nią nierzetelnych faktur i rachunków na firmę (...) sp. z o.o. z/s w W., ułatwieniem wystawienia nierzetelnych rachunków, wystawionych na jej firmę przez firmę (...) sp. z o.o. z/s w K., wystawianiem nierzetelnych faktur na rzecz tej firmy oraz ułatwieniu wystawienie nierzetelnych faktury VAT na swoją firmę przez (...) Z. K. z/s w S.. Faktury i rachunki, miały - według twierdzeń aktu oskarżenia - nie odzwierciedlać rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a oskarżona poprzez wyrażenie zgody na ich wystawienie oraz ich przyjęcie, miała pomóc w podjęciu działań mających na celu zalegalizowanie środków pieniężnych, pochodzących z nielegalnego organizowania gier na tych automatach. Prokurator formułując akt oskarżenia i kierując go do sądu, oparł się generalnie wyłącznie na wyjaśnieniach oskarżonej, w których miała się ona przyznać do popełnienia postawionych je zarzutów i rzekomo „szczegółowo opisać przestępczy proceder”. Zważyć jednak trzeba, że przyznanie się do winy w sytuacji, gdy oskarżony liczy na łagodniejsze potraktowanie przez organy ścigania i przy tym pomawia inne osoby o popełnienie przestępstw wyłącznie po to, aby „odpłacić im” za osobiste krzywdy, jakich w swoim mniemaniu z ich strony doznała, musi budzić wątpliwości w zakresie uznania tychże depozycji za szczere. Słusznie sąd I instancji stwierdził zatem, że zebrany materiał dowodowy nie pozwolił na bezsporne i jednoznaczne stwierdzenie, że automaty do gier, zainstalowane w barze (...), o niskich wygranych istotnie pozwalały na uzyskanie jednorazowej wygranej wyższej od maksymalnie dopuszczalnej oraz na grę za stawkę wyższą niż dopuszczalna. Nie udało się przecież ustalić, jakiego rodzaju (typu, marki) automaty do gier zostały zainstalowane w barze (...) przez firmę (...) sp. z o.o., prokurator nie udowodnił, iż fakt wypłacania pieniędzy z kasetki znajdującej się na zapleczu baru dotyczył wypłaty nienależnego wynagrodzenia, czy też wynikał po prostu z zasad wypłaty wygranej przewidzianej w regulaminie gry na urządzeniach do gier o niskich wygranych, a zatem w pełni legalnych. W sprawie nigdy nie dokonano oględzin jakiegokolwiek automatu wstawionego do lokalu O., zaś rzeczone zapiski, przedłożone przez oskarżoną w trakcie prowadzonego postępowania, w istocie nie dowodziły w sposób niewątpliwy i bezsporny, że w lokalu dochodziło do prowadzenia tzw. podwójnej księgowości. Jeśli zważyć dodatkowo, że J. B. – a więc osobie, której oskarżona miała pomóc w popełnieniu przestępstwa - zarzucono fałszowanie opinii dotyczących automatów do gier, ale dopiero w okresie od 2009r., kiedy już oskarżona nie funkcjonowała w ramach baru (...), natomiast w uzupełnionym mu przez prokuratora zarzucie, dotyczącym czynu z art. 107 § 1 i 3 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 2 i 5 k.k.s. wskazano inne punkty, w których funkcjonowały automaty do gier o niskich wygranych, mające pozwalać na uzyskanie jednorazowej wygranej wyższej od maksymalnie dopuszczalnej wygranej oraz za grę za stawkę wyższą niż dopuszczalna. W zarzucie tym nie wskazano baru prowadzonego przez oskarżoną E. B.. Co się zaś tyczy relacji oskarżonej, dotyczącej nielegalnych automatów, i to nawet w odniesieniu do wyjaśnień złożonych przez nią w postepowaniu przygotowawczym, to słusznie podkreśla sąd meriti, że nie były one jednoznaczne, opierały się na jej domysłach a nie realnej wiedzy, przy czym – co istotne - motywem działania oskarżonej był żal i pretensje do (...) sp. z o.o., których obwiniała o doprowadzenie jej do pozbycia się prawa własności do pawilonu handlowego.

Nie miał racji apelujący twierdząc, że pozostałe dowody w postaci „zeznań świadków” miały potwierdzić tezy o urządzaniu nielegalnych gier na automatach. Sytuacja wygląda wszak zgoła odmiennie. Otóż depozycje oskarżonej co do braku legalności automatów nie znalazły potwierdzenia w zeznaniach świadków K. Ś., J. B., Z. K., P. R., P. K.. Relacje oskarżonej jedynie w części dotyczącej prowadzenia zapisków związanych z wypłatami pieniędzy dla klientów grających na automatach z kasetki uzupełnianej przez pracowników (...) sp. z o.o. znalazły swe potwierdzenie w zatrzymanych w sprawie notatkach i zapiskach, niemniej jednak i w tym zakresie relacje te nie były na tyle precyzyjne, by ustalić, których urządzeń do gier dotyczyły, a co najistotniejsze, nie sposób jednoznacznie wykluczyć, że wypłaty te były realizowane w oparciu o pozwalający na takie działanie regulamin. Co więcej, sama oskarżona sprecyzowała, że przypuszczenie co do tego, że organizowanie gier na automatach o niskich wygranych było niezgodne z prawem, wysunęła dopiero po zaprzestaniu działalności w Barze (...). Prawidłowa jest konstatacja sądu I instancji, że zebrany materiał dowodowy nie pozwalał na jednoznacznie przyjęcie, by istotnie oskarżona E. B. ułatwiła urządzanie gier na automatach zarejestrowanych na spółkę (...) sp. z o.o. jako automatach do gier o niskich wygranych, które w rzeczywistości pozwalały na uzyskanie jednorazowej wygranej wyższej od maksymalnie dopuszczalnej wygranej oraz na grę za stawkę wyższą niż dopuszczalna, przez co nie spełniały one wymogów technicznych określonych dla automatów w art. 2 ust. b ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych. Jak wynika z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, (...) Sp. z o.o. zawierała umowy z wieloma podmiotami, na podstawie których instalowała automaty do gier w zamian za co wypłacała wynagrodzenie dla tych podmiotów stanowiące określony procent od wartości zysku osiągniętego na tych automatach i była to naturalna praktyka. Trafnie uznał sąd meriti, że nie budziły wątpliwości relacje świadków P. K., P. R., z których wynikało, że oskarżona otrzymywała należności wynikające z wystawionych przez nią rachunków. W tej sytuacji nie doszło do jednoznacznego wykazania, by oskarżona w celu zalegalizowania pochodzących z gier na automatach nielegalnych korzyści majątkowych ułatwiła przekazanie środków pieniężnych, pochodzących z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego opisanego w punkcie I zaskarżonego wyroku pomiędzy firmami (...) sp. z o.o. a (...) sp. z o.o. Słusznie konstatuje również sąd meriti, że zebrane dowody, nie podważyły wiarygodności transakcji, w związku z którymi zostały wystawione faktury ani nie potwierdziły, by korzyści majątkowe uzyskane z prowadzenia gier hazardowych na automatach o niskich wygranych, należących do (...) Sp. z o.o., miały charakter nielegalny.

Apelujący zarzuca sądowi I instancji, że ten niesłusznie odmówił wiarygodności depozycjom oskarżonej z postepowania przygotowawczego, jeśli jednak zważy się na ich treść, to nawet one – gdyby hipotetycznie w całości dać im wiarę – nie pozwalają na bezsporne uznanie jej winy i sprawstwa z przyczyn podanych powyżej. Jeśli jeszcze dodatkowo zważyć, iż oskarżona sprecyzowała na rozprawie, że przyznała się do popełnienia zarzucanych czynów w postępowaniu przygotowawczym, ale w tym znaczeniu, że istotnie umożliwiła funkcjonowanie automatów do gier w barze (...) i dokonywała rozliczeń z tym związanych, natomiast nie działała w zamiarze udzielenia pomocy do popełnienia przestępstwa, to tezy aktu oskarżenia okazują się być całkowicie bezpodstawne. W tym zakresie twierdzenia E. B. z rozprawy potwierdził świadek K. Ś., który zaprzeczył, by kiedykolwiek oskarżonej mówił o nielegalnym działaniu (...) sp. z o.o., przeciwnie, stwierdził, że uruchomienie automatów do gier wstawionych przez tę spółkę musiało nastąpić w obecności funkcjonariuszy Służby Celnej, co korespondowało z relacjami świadka P. R., który potwierdził tę okoliczność. Trafnie sąd meriti konstatuje, że tych twierdzeń nie podważyły dokumenty nadesłane przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. (k.2395-2552 t.XIII) w postaci wydanych dla (...) Sp. z o.o. decyzji dotyczących określenia zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych za poszczególne lata w okresie od 2006r. do 2009r., w których nie zakwestionowano transakcji pomiędzy (...) Sp. z o.o. a oskarżoną E. B.. Zważywszy dodatkowo na sposób składania wyjaśnień przez oskarżoną, w których wyraźnie nie była ona pewna okoliczności, o których mówiła, bądź źródła pochodzenia informacji, słusznie sąd I instancji uznał, iż nie można wykluczyć, że oskarżona mówiąc o nielegalnych grach na automatach, miała na myśli okres i podmioty, które w barze (...) wstawiły automaty do gier, które nie mogły wypłacać wygranych i wówczas istotnie mogło dojść do popełnienia przestępstwa. Nie dotyczyło to jednak (...) Sp. z o.o., bowiem z relacji świadków P. R., P. K., K. Ś., decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dn.27.07.2005r. znak (...) (...) (...) wynikało, że automaty do gier o niskich wygranych zostały zainstalowane prawidłowo, zgodnie z udzielonym zezwoleniem. Świadkowie B. D., T. W. wskazali, że po wstawieniu automatów do gier które same wypłacały wygrane, nie dochodziło do sytuacji, by wypłacano wygrane graczom przez pracowników baru. Należy jednak zauważyć, że w Regulaminie gry na automatach o niskich wygranych ( II.3,4,6, V.2,3 k.1499 t.VIII) był określony sposób postępowania w sytuacji, kiedy w automacie nie znajdowała się odpowiednia kwota i nie mogło dojść do automatycznej wypłaty. Prawidłowe są ustalenia Sądu Okręgowego, iż podstawowym celem oskarżonej i motywem jej postępowania w latach 2004-2008 było utrzymanie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w postaci baru (...), co stanowiło jej źródło utrzymania, przy czym jeszcze przed pojawieniem się spółki (...) w barze były wstawione automaty do gier przez firmę (...). Nie udało się jednak ustalić na podstawie zebranego materiału dowodowego jakie automaty do gier w jakim okresie funkcjonowały w barze (...) i czy w związku z ich działaniem możliwe było popełnienie przestępstw związanych z urządzaniem i prowadzeniem gier hazardowych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia. Zebrany materiał dowodowy nie pozwolił na podważenie prawdziwości faktur wystawionych przez (...) sp. z o.o. w kontekście współpracy tej spółki z (...) sp. z o.o. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych na automatach o niskich wygranych. Nie można było również ustalić, które z automatów do gier zainstalowanych w barze (...) były automatami do gier o niskich wygranych należących do (...), a które ewentualnie automatami do pozbawionymi możliwości wypłaty wygranych, należącymi do (...) sp. z o .o. i czy akurat przy wykorzystaniu tych automatów miało dochodzić do wypłacania wygranych graczom przez personel baru (...), co miała akceptować oskarżona. Nie wynika ze zgromadzonych dowodów, by oskarżona E. B. obejmowała swoją świadomością udzielenie pomocy poprzez ułatwienie urządzania gier na automatach zarejestrowanych na spółkę (...) sp. z o.o. jako automaty do gier o niskich wygranych, które w rzeczywistości pozwalały na uzyskanie jednorazowej wygranej wyższej od maksymalnie dopuszczalnej wygranej oraz na grę za stawkę wyższą niż dopuszczalna, przez co nie spełniały one wymogów technicznych określonych dla automatów w art. 2 ust. b ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych.

W pełni także podzielić trzeba rozważania Sądu Okręgowego w tym zakresie, iż nie można wykluczyć, że istotnie w związku z działającymi w Barze (...) automatami do gier doszło do popełnienia przestępstwa, natomiast w ocenie sądu, nie można jednoznacznie i stanowczo uznać, że takie przestępstwa, wskazane w zarzutach aktu oskarżenia, zostały popełnione i w jakim czasie. Sąd był wszak związany opisem czynu w kontekście zdarzenia historycznego wyznaczonego przez sposób popełnienia przestępstwa, rodzaj urządzeń, podmiot, który miał uzyskiwać nielegalne korzyści. W tej sytuacji ustalanie, czy oskarżona mogła się dopuścić innego rodzaju przestępstwa skarbowego w związku z innymi podmiotami, w innym okresie, istotnie nie było dopuszczalne.

Nie bardzo także wiadomo, z jakiego powodu skarżący upatruje w nieokazaniu oskarżonej aneksu do umowy najmu, zawartej pomiędzy firmą (...) Sp. z o.o., a znajdującego się na k.189, naruszenia przez sąd I instancji reguł prawidłowego postępowania. Prawdą jest, że aneks ten różni się od okazanych oskarżonej dokumentów, znajdujących się na k. 48 i 110. Niemniej jednak, nie wykazał apelujący w jaki sposób okazanie oskarżonej także aneksu z k. 189 miałoby przyczynić się do diametralnej zmiany kontestowanego orzeczenia w zakresie dokonanych ustaleń faktycznych i jaka okoliczność miałaby dzięki temu okazaniu zostać udowodniona.

Za pozostające bez znaczenia w realiach niniejszej sprawy uznać należy wywody skarżącego, odnoszące się do poglądów doktryny i orzecznictwa w zakresie odpowiedzialności karnej pomocnika w sytuacji, kiedy sprawca główny nie dokonał przestępstwa, bądź jedynie usiłował je dokonać. Skoro nie udowodniono i nie sposób tego na obecnym etapie sprawy uczynić, iżby w ogóle miało dojść do popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa przez sprawcę głównego w ramach współpracy spółki (...), (...) S.A. i G. z oskarżoną, to nie sposób wykazać, aby E. B. miała udzielić pomocy do popełnienia czynów zabronionych, które nie miały miejsca.

Z tych powodów, podzielając w całości szczegółową i wnikliwą argumentację Sądu Okręgowego w Katowicach oraz uznając ją za wyczerpującą i rzeczową w zakresie wykazania, że oskarżona E. B. nie dopuściła się popełnienia zarzucanych jej czynów, uznano zarzuty apelacyjne za całkowicie bezzasadne.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sadowi Okręgowemu w Katowicach.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jest oczywiście bezpodstawny. Brak jakichkolwiek przesłanek do wydania przez sąd odwoławczy takiego rozstrzygnięcia w sytuacji niepodzielenia zarzutu prokuratora o rzekomym błędzie w ustaleniach faktycznych, jakiego miałby się dopuścić sąd I instancji. Nie zachodzi zatem sytuacja, o jakiej mowa w treści art. 437 § 2 k.p.k. Uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może wszak nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art. 439 § 1, art. 454 k.p.k., lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości. Żadna z tych sytuacji nie miała miejsca w niniejszej sprawie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z uwagi na oczywistą bezzasadność zarzutu postawionego w apelacji (rubryka 3.1), jak również nie znajdując podstaw do działania z urzędu niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Ponieważ oskarżona była reprezentowana w toku postępowania odwoławczego przez obrońcę wyznaczonego z urzędu, należało przyznać na rzecz adwokata stosowne wynagrodzenie w oparciu o art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze w związku z § 17 ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714). Wynagrodzenie to zostało powiększone do kwoty stanowiącej 150 % stawki minimalnej, z uwagi na zawiłość sprawy i duży nakład pracy obrońcy z urzędu.

3.

Na zasadzie art. 636 § 1 k.p.k., kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążono Skarb Państwa jako że środek odwoławczy, wniesiony wyłącznie przez oskarżyciela publicznego, nie został uwzględniony.

7.  PODPIS

SSA Iwona Hyła SSA Gwidon Jaworski SSA Małgorzata Niementowska

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana