Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 222/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 1 grudnia 2021 roku, sygn. akt II K 1072/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. P. (1)

Stan majątkowy

Informacja o dochodach z systemu E-PUAP

k. 260

2.1.1.2.

M. P. (1)

Karany

Dane o karalności z systemu KRK

k. 262-263

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja o dochodach z systemu E-PUAP

Informacje ze wskazanego dokumentu nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione

2.1.1.2

Dane o karalności z systemu KRK

Informacje ze wskazanego dokumentu nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

APELACJA OBROŃCY

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, iż relacje pokrzywdzonej przed pracownikami OPS, następnie zmienione w sposób zasadniczy w trakcie zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem, mogą stanowić wystarczającą podstawę uznania winy oskarżonego, w sytuacji gdy prawidłowa analiza całego materiału dowodowego winna skutkować uniewinnieniem oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia wykazała, iż Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w sprawie. Ustalenia faktyczne zostały poczynione na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, a zatem zgodnie z regułami art. 7 k.p.k. Sąd Rejonowy ocenił materiał dowodowy w sposób kompleksowy, odnosząc się do wszystkich zgromadzonych i przeprowadzonych w toku rozprawy dowodów, a na ich podstawie wywiódł prawidłowy wniosek w przedmiocie winy oskarżonego.

W ocenie Sądu Okręgowego, decyzja o nieprzyznaniu waloru wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonej A. W. (1) oraz jej rodziców – A. W. (2) i Z. W. - była zasadna i prawidłowo umotywowana. Owszem, na etapie postępowania przygotowawczego pokrzywdzona zeznała, iż obrażenia stwierdzone na jej ciele były spowodowane przez jej matkę, a nie oskarżonego, jednakże w świetle zeznań pracowników Ośrodka Pomocy Społecznej oraz nauczyciela w przedszkolu do którego uczęszczał małoletni syn stron, zeznania te nie mogły zostać uznane za wiarygodne. Świadkowie E. B., K. P., M. F. (1) i A. C. (1), choć nie byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia, nie mieli przecież żadnego interesu prawnego czy też faktycznego w obciążaniu oskarżonego. Podkreślenia w tym kontekście wymaga jednak fakt, iż relacja M. F. pochodziła bezpośrednio od pokrzywdzonej – dzień po zdarzeniu, ale zanim złożyła zeznania przed organami ścigania – zaś A. C. o fakcie używania przemocy wobec pokrzywdzonej dowiedziała się od syna pokrzywdzonej i oskarżonego. Oceniając zeznania tych świadków, trzeba podkreślić brak jakiejkolwiek tendencyjności czy złośliwości w ich relacjach. Chcąc zatem zdyskwalifikować ten dowód, należałoby przyjąć, że w toku całego postępowania świadkowie zeznawali w złej wierze, to znaczy umyślnie i nieprawdziwie oskarżali niewinnego człowieka. Brakuje jednak jakichkolwiek danych, które czyniłyby tę czysto teoretyczną tezę choćby w niewielkim stopniu prawdopodobną. W ocenie Sądu Okręgowego – co zresztą słusznie zauważył Sąd Rejonowy - to właśnie pokrzywdzona miała interes procesowy w złożeniu depozycji na korzyść oskarżonego, albowiem ma ona ograniczoną władzę rodzicielską, zaś w przypadku ograniczenia władzy rodzicielskiej także oskarżonemu, dzieci najprawdopodobniej trafiłyby do pieczy zastępczej, o czym najpewniej dowiedziała się podczas rozmowy z asystentem rodziny – M. F.. Sugestie obrońcy, iż obrażenia na ciele pokrzywdzonej mogły powstać w zupełnie inny sposób – chociażby z powodu zaburzeń równowagi w związku z uzależnieniem - nie znajdują żadnego potwierdzenia w materiale dowodowym, a co więcej na tą okoliczność nie wskazywała sama pokrzywdzona czy też inni świadkowie.

Natomiast odnosząc się zeznań A. W. (2), znamienna jest ich niespójność z opisem obrażeń zawartym w dokumentacji medycznej pokrzywdzonej oraz relacją zdarzenia przedstawioną przez oskarżoną asystentowi rodziny M. F.. Świadek wskazała, iż nie zadawała tak mocnych ciosów, by zrobić krzywdę córce i uderzała ją wyłącznie po plecach, zaś z wyżej wymienionych dowodów wprost wynika, iż obrażenia były znacznie rozleglejsze niż to wskazała A. W. (2), a dodatkowo były widoczne na głowie – choć świadek kilkukrotnie wskazała, iż nie uderzała córki w twarz – oraz nogach. To samo tyczy się zeznań Z. W., który wiedzę na temat obrażeń córki uzyskał od żony. Nadto jego zeznania były wewnętrznie sprzeczne na co uwagę zwrócił Sąd Rejonowy. Pierwotnie świadek zeznał, iż żona mówiła mu, iż w trakcie kłótni uderzyła pokrzywdzoną dwukrotnie pogrzebaczem, by w toku dalszych zeznań (na tym samym terminie rozprawy) wskazać, iż żona nie mówiła mu czy uderzyła córkę ręką czy pogrzebaczem.

W świetle zasad doświadczenia życiowego oraz okoliczności niniejszej sprawy, trzeba stwierdzić że pokrzywdzona oraz jej rodzice niewątpliwie starali się osiągnąć cel jakim była pomoc w uniknięciu odpowiedzialności karnej grożącej M. P., gdyż ewentualne ograniczenie praw rodzicielskich oskarżonemu spowodowałoby sytuację w której żaden z rodziców nie dysponowałby pełną władzą rodzicielską w stosunku do wspólnych dzieci, co w konsekwencji mogło doprowadzić do umieszczenia małoletnich w pieczy zastępczej. Niewątpliwie w zaistniałej sytuacji A. W. (2) i Z. W. wzięli stronę córki, a ich zeznania mają stanowić potwierdzenie jej wersji, której z podanych wyżej względów nie sposób zaakceptować.

Prawdą jest, że biegły w opinii w sprawie obrażeń A. W. (1) wskazał, iż bardziej prawdopodobna jest wersja, iż były one skutkiem pobicia pokrzywdzonej przez oskarżonego, lecz nie jest wykluczone iż mogły one powstać w wyniku działań A. W. (2) posługującej się pogrzebaczem. W zaistniałej sytuacji zaszła zatem potrzeba zweryfikowania w oparciu o zebrane w sprawie dowody osobowe, która z wersji przebiegu zdarzenia ostatecznie wskazanych przez biegłego chirurga jest bardziej prawdopodobna. Rezultatem tej weryfikacji – wobec uznania relacji oskarżonego, pokrzywdzonej i jej rodziców za niewiarygodne – było ustalenie, iż obrażenia na ciele pokrzywdzonej były spowodowane przez oskarżonego.

W związku z powyższym bezskuteczny jest pośrednio podniesiony w treści uzasadnienia apelacji zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k., jeśli skarżący wywodzi go z uznania za wiarygodne części dowodów, przy jednoczesnym zanegowaniu przez Sąd pozostałych. Jest to bowiem kwestia wiążąca się wyłącznie z prawidłowością oceny materiału dowodowego, a jej podważanie nastąpić może tylko poprzez zarzucanie obrazy art. 7 k.p.k. W sprawie tej nie pojawiły się jakiekolwiek niedające się usunąć wątpliwości, które należałoby tłumaczyć na korzyść M. P., albowiem stan faktyczny został ustalony w oparciu o materiał dowodowy, który został poddany swobodnej ocenie dowodów, a także zasady logiki i doświadczenia życiowego. Tym samym nie było podstaw do zastosowania ww. instytucji, gdyż reguła z art. 5 § 2 k.p.k. nie może być wykorzystywana do uproszczonego traktowania wszelkich wątpliwości zachodzących w procesie. Należy przypomnieć, że zasada tłumaczenia wątpliwości na korzyść oskarżonego nie polega bynajmniej na obowiązku automatycznego wyboru najkorzystniejszej wersji wynikającej z wyjaśnień i zeznań o niejednakowej treści. Nie jest więc sprzeczny z tą zasadą wybór wersji mniej korzystnej, oczywiście znajdującej oparcie w dowodach, jeżeli w przeciwieństwie do korzystniejszej, właśnie one pasują do obrazu zdarzenia jako logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu apelacji, wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

3.2.

APELACJA OSKARŻONEGO

Wystąpienie bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 k.p.k. oraz rażące naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 17 § 1 pkt 1 i 11 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sąd Okręgowego, Sąd pierwszej instancji przeprowadził przewód sądowy zgodnie z wymogami procedury karnej i nie dopuścił się żadnych podlegających uwzględnieniu z urzędu uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, stosownie do wymogów art. 439 k.p.k. lub art. 440 k.p.k. Skarżący w uzasadnieniu apelacji nie sprecyzował, która z bezwzględnych przyczyn odwoławczych określonych w katalogu art. 439 § 1 k.p.k. miałaby występować w niniejszym postępowaniu, lecz analizując treść zarzutu w którym oskarżony podniósł m.in. naruszenie art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., należy domniemywać iż chodziło o przesłankę z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. Zarzut ten nie zasługuje jednak na uwzględnienie. Jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie, „inną okolicznością wyłączającą ściganie w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. są tylko przeszkody prawne spoza katalogu zamieszczonego w art. 17 § 1 pkt 1-10 k.p.k., wynikające z ustawy albo umów międzynarodowych takie, jak abolicja, konsumpcja skargi publicznej, list żelazny, czy też ograniczenia wynikające z zakresu przekazania osoby przekazanej w wykonaniu Europejskiego Nakazu Aresztowania” ( zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2019 roku, sygn. akt V KK 7/19). Sąd Apelacyjny w Katowicach, w postanowieniu z dnia 15 lipca 2009 roku, sygn. akt II AKz 417/09, dodał przy tym, że „przez inną okoliczność wyłączającą ściganie w ujęciu art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. rozumie się przeszkody natury prawnej, wynikające z norm Kodeksu postępowania karnego albo z przepisów innych ustaw lub umów międzynarodowych. Natomiast w rozpoznawanej sprawie żadna z wyżej wymienionych okoliczności nie występuje.

Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia przepisu art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k., który należy odczytać jako kwestionowanie winy w zakresie zarzuconego oskarżonemu czynu, trzeba stwierdzić, że stanowisko skarżącego sprowadza się w istocie rzeczy do bezzasadnej polemiki z przeprowadzoną przez Sąd pierwszej instancji oceną dowodów i wyprowadzonymi na jej podstawie ustaleniami faktycznymi, przy czym trzeba podkreślić, iż jest to polemika oparta na wybiórczym podejściu do ujawnionych okoliczności sprawy i rozpatrywaniu poszczególnych faktów w oderwaniu od pozostałych oraz niemającej oparcia w wykładni obowiązujących przepisów. Należy bowiem podkreślić, że fakt popełnienia przestępstwa przez oskarżonego na szkodę A. W. znajduje oparcie przede wszystkim w zeznaniach pracowników Ośrodka Pomocy Społecznej w M., tj. E. B., K. P. i M. F. (1), nauczyciela w przedszkolu do którego uczęszcza syn oskarżonego, tj. A. C. (1) oraz dowodu z opinii lekarskiej biegłego lekarza sądowego z zakresu chirurgii M. R.. Natomiast wiarygodność wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań złożonych przez pokrzywdzoną i jej rodziców została skutecznie podważona, gdyż przedstawiona przez nich relacja ze zdarzenia jest sprzeczna w zakresie jego przebiegu zarówno wewnętrznie, jak i z zeznaniami wyżej wymienionych świadków, których relacje były zgodnie ze sobą i którym sąd meriti dał wiarę. Sąd Rejonowy trafnie bowiem ustalił, iż pokrzywdzona oraz jej rodzice mieli interes procesowy w składaniu zeznań odciążających oskarżonego, albowiem A. W. miała ograniczoną władzę rodzicielską, a w przypadku ograniczenia władzy rodzicielskiej również M. P., dzieci mogły zostać im odebrane i umieszczone w pieczy zastępczej.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutów apelacji, wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Rażąca niewspółmierność orzeczonej kary pozbawienia wolności oraz obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi w pełnej wysokości.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd Okręgowy złagodził wymierzoną oskarżonemu karę do 3 miesięcy pozbawienia wolności, jako że wysokość wymierzonej przez Sąd Rejonowy kary 6 miesięcy pozbawienia wolności jawiła się jako nadmiernie, niewspółmiernie surowa w świetle wymogów przewidzianych w art. 53 k.k., zwłaszcza mając fakt, iż pokrzywdzona nie żywiła żalu do oskarżonego, a dodatkowo kilkukrotnie składała pisma procesowe w których podnosiła iż „chciałaby cofnąć wniosek o ściganie”, co oznacza iż nie była zainteresowana ukaraniem sprawcy z którym notabene wciąż zamieszkuje. W ocenie Sądu odwoławczego obecnie ukształtowany wymiar kary będzie adekwatny do stopienia zawinienia, społecznej szkodliwości czynu i uwzględni cele w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej. Brak jest jednocześnie przesłanek by uznać, że obecnie ukształtowana kara jest zbyt surowa. Tylko kara bezwzględnego pozbawienia wolności będzie w stanie skutecznie oddziaływać na oskarżonego, uzmysłowi mu naganność i nieopłacalność stosowania przemocy – zwłaszcza że był już karany za przestępstwo podobne - i zabezpieczy pokrzywdzoną przed ponownymi zamachami do czasu zakończenia resocjalizacyjnego procesu stosowanego wobec sprawcy w izolacji więziennej.

Zmiany wymagało również rozstrzygnięcie dotyczące kosztów sądowych w I instancji, albowiem Sąd Rejonowy obciążył nimi w całości oskarżonego, tj. w kwocie 719,92 zł. Zdaniem Sądu Okręgowego decyzja ta była nieprawidłowa i rażąco niesprawiedliwa, albowiem jak wynika z dokumentacji i oświadczeń oskarżonego, jego sytuacja majątkowa jest trudna i z tego też powodu oskarżonemu wyznaczono obrońcę z urzędu na podstawie art. 78 § 1 k.p.k. Skoro M. P. nie był w stanie ustanowić sobie obrońcy bez nadmiernego uszczerbku finansowego dla siebie lub osób pozostających na jego utrzymaniu, to trudno oczekiwać by był w stanie ponieść koszty sądowe w pełnej wysokości.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wina oskarżonego.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazać należy, że sąd meriti prawidłowo doszedł do wniosku, że oskarżony M. P. (1) dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Sąd Rejonowy wziął pod uwagę wszystkie nasuwające się wnioski, jakie płynęły z prawidłowo przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego, które są istotne z punktu widzenia oceny strony podmiotowej zarzucanego oskarżonemu czynu i rodzaju winy jaką można mu przypisać.

Nadto należy stwierdzić, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych uchybień określo­nych w art. 439 § 1 k.p.k. i art. 440 k.p.k., których wystąpienie obligowałoby sąd odwoławczy do uchylenia za­skarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów, a także wpły­wu uchybienia na treść orzeczenia.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- złagodzenie orzeczonej kary pozbawienia wolności do 3 miesięcy;

- uchylenie rozstrzygnięcia dotyczącego obciążenia oskarżonego kosztami sądowymi w I instancji

Zwięźle o powodach zmiany

Uwzględniając wszystkie okoliczności dotyczące oskarżonego, w tym mając na uwadze jego karalność (także za przestępstwo z użyciem przemocy), jego dotychczasowe zachowanie od momentu popełnienia czynu oraz fakt iż pojednał się z pokrzywdzoną, należało uznać, że kara 3 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu.

Z kolei mając na uwadze stan majątkowy oskarżonego, osiągane przez niego dochody oraz obciążenia finansowe, należało uznać iż zasądzenie od oskarżonego kosztów sądowych w pełnej wysokości byłoby dla niego nadmiernym obciążeniem finansowym, którego nie byłby w stanie ponieść bez uszczerbku dla siebie i osób pozostających na jego utrzymaniu.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

- z uwagi na złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary, Sąd Okręgowy na podstawie art. 10 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył oskarżonemu opłatę w wysokości 60 zł za obie instancje;

- na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy, mając na uwadze konieczność odbycia przez oskarżonego kary pozbawienia wolności oraz jego sytuację materialną, zwolnił M. P. od ponoszenia kosztów sądowych w pozostałej części w obu instancjach, obciążając nimi Skarb Państwa, uznając iż ich uiszczenie będzie dla podsądnego nadmiernym obciążeniem finansowym.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana