Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

16 lutego 2023 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie 16 lutego 2023 r. w Warszawie

sprawy z odwołania D. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

z 27 maja 2022 r., nr (...)

z udziałem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że D. C. jako pracownik płatnika składek (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 14 grudnia 2021 r. do 13 marca 2022 r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. na rzecz D. C. 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 827/22

UZASADNIENIE

D. C. 5 lipca 2022 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 27 maja 2022 r. nr (...), stwierdzającej, że D. C. jako pracownik u płatnika składek (...) sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 14 grudnia 2021 r. do 13 marca 2022 r. Odwołujący się wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji jako błędnej lub jej zmianę i ustalenie, że D. C. podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu oraz wypadkowemu w okresie od 14 grudnia 2021 r. do 13 marca 2022 r. oraz zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając stanowisko, strona odwołująca się podkreśliła, że w ramach prowadzonego przez ZUS postępowania wyjaśniającego zeznania świadka potwierdziły, że widywał D. C. na terenie zakładu pracy. Ubezpieczony, po wypadku z 18 grudnia 2021 r. przebywał w szpitalu na oddziale intensywnej terapii do 28 grudnia 2021 r., a następnie na oddziale szpitalnym aż do 14 stycznia 2022 r., skąd został wypisany celem rehabilitacji jako osoba leżąca i wymagająca stałej opieki osób trzecich. Uniemożliwiło to, zarzucane przez ZUS wytworzenie w międzyczasie dokumentów pozorujących jego zatrudnienie w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz zgłoszenie do ubezpieczenia ZUS 21 grudnia 2021 r. Okoliczności te potwierdza również fakt, że aneks do umowy o pracę podnoszący z nowym rokiem wysokość wynagrodzenia za pracę zgodnie z nową wysokością wynagrodzenia minimalnego został przez D. C. podpisany dopiero 31 stycznia 2022 r. Ubezpieczony wskazał, że ZUS w ramach postępowania wyjaśniającego nie zebrał żadnych dowodów na potwierdzenie zasadności wydanej decyzji skutkującej odmową przyznania ochrony ubezpieczeniowej osobie, która na skutek wypadku jest i najprawdopodobniej już zawsze pozostanie niepełnosprawna (odwołanie z 5 lipca 2022r., k. 3-5 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz zasądzenie od odwołującego na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych od 14 grudnia 2021r. z tytułu zatrudnienia u płatnika na czas określony od 14 grudnia 2021 r. do 13 marca 2022 r., na stanowisku pomocnika ogólnobudowlanego. Dokument zgłoszeniowy został przekazany do ZUS 21 grudnia 2022 r. Zdaniem organu rentowego, brak jest jednak wystarczających dowodów na wykonywanie przez odwołującego powierzonych mu obowiązków. W toku postępowania przesłuchano 3 świadków których wyjaśnienia, zdaniem ZUS nie są jednak wystarczające do uznania, że ubezpieczony wykonywał pracę na rzecz płatnika w okresie od 14 grudnia 2022 r. W materiale dowodowym sprawy brakuje również dowodów potwierdzających wymierne korzyści dla płatnika z tytułu zatrudnienia ubezpieczonego. Zakład wskazał, że istnieje uzasadnione podejrzenie, że płatnik zgłosił odwołującego do ubezpieczeń 21 grudnia 2021 r., celem uzyskania przez niego ochrony ubezpieczeniowej w związku z niezdolnością do pracy, powstałą na skutek wypadku, któremu odwołujący uległ 18 grudnia 2021r. W ocenie organu rentowego, przedstawione wyżej okoliczności dają podstawy do stwierdzenia, że umowa o pracę została zawarta dla pozoru w rozumieniu art. 83 k.c. i z naruszeniem zasad współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c.), jedynie w celu ewentualnego uzyskania korzyści ubezpieczeniowych (odpowiedź na odwołanie z dnia 3 sierpnia 2022r., k. 17-19 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. 5 listopada 2019 r. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m. st. w Warszawie, XIV Wydział Gospodarczy KRS (...). Członkami zarządu spółki są B. Ż. i M. Ż.. Spółka prowadzi działalność związaną z produkcją konstrukcji metalowych i ich części (25.11.Z , KRS spółki – k. 86-88 a.s.).

D. C. po ukończeniu w roku szkolnym 2020/2021 szkoły branżowej - zawodowej jako mechanik i operator maszyn i urządzeń rolniczych, pomagał rodzicom w gospodarstwie rolnym. Ubezpieczony znalazł w Internecie ogłoszenie o poszukiwaniu pracownika w (...) sp. z o.o. i został zaproszony na rozmowę kwalifikacyjną do R. D. (zeznania D. C. – k. 92 a.s.).

4 grudnia 2021 r. (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarła z D. C. umowę o pracę na okres próbny od 14 grudnia 2021 r. do 13 marca 2022 r. na pełny etat. Termin rozpoczęcia pracy ustalono na 14 grudnia 2021 r., zaś jako miejsce wykonywania pracy określono „ul. (...), (...)-(...) W./według zleceń pracodawcy”. W umowie wskazano również, że D. C. został zatrudniony na stanowisku pomocnika ogólnobudowlanego, za wynagrodzeniem 2800 zł brutto (umowa o pracę z 14 grudnia 2021r.; świadectwo pracy z 14 marca 2022 r. a.o.).

W dniu 14 grudnia 2021 r. D. C. przeszedł instruktaż ogólny BHP oraz instruktaż stanowiskowy (karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP, zaświadczenie o ukończonym szkoleniu w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, oświadczenie pracownika dot. zapoznania się z instrukcjami BHP oraz p-poż na stanowisku pracy – akta organu rentowego; lista obecności – akta organu rentowego).

Do zakresów obowiązków ubezpieczonego na stanowisku pomocnika ogólnobudowlanego należało: prace stolarskie z drewnem konstrukcyjnym i elewacyjnym, malowanie, tynkowanie, murowanie, prace remontowe dotyczące instalacji wodno-kanalizacyjnej, naprawy armatury sanitarnej, mocowanie blach/płyt na ścianach i dachach budynków, inne prace zlecone przez przełożonego, ścisła współpraca z pozostałymi pracownikami zakładu w zakresie wykonywanych zdań, informowanie przełożonego o wykryciu prac niezgodnych z zaleceniami pracodawcy, bieżące informowanie przełożonego o ewentualnych brakach, zniszczeniach, stratach celem podjęcia odpowiednich procedur wyjaśniających i zapobiegawczych (zakres czynności pracownika - akta organu rentowego; zeznania K. B., k. 51 a.s.).

K. B., I. G. i M. S. pracowali u płatnika w okresie zatrudnienia ubezpieczonego. M. S. w spornym okresie chorował na koronawirusa, a o wypadku ubezpieczonego dowiedział się na wigilii w spółce. I. G. i K. B. widywali ubezpieczonego podczas pracy na hali podczas wykonywania czynności porządkowych i skręcania konstrukcji drewnianych (zeznania K. B. – k. 51 a.s., zeznania M. S. – k. 91 a.s., zeznania I. G. – k. 91 a.s.).

31 stycznia 2022 r. strony podpisały aneks do umowy o pracę zawartej 14 grudnia 2021 r., w którym ustaliły wynagrodzenie zasadnicze na kwotę 3010 zł brutto, zaś pozostałe warunki umowy o pracę nie uległy zmianie (aneks do umowy o pracę z 31 stycznia 2022 r. – k. 10 a.r.).

D. C. wykonywał pracę w siedzibie spółki, w godzinach 7:00-15:00. Pracę ubezpieczonego nadzorował prezes spółki R. D.. Ubezpieczony podpisywał się na liście obecności (lista obecności – akta organu rentowego, zeznania I. G. – k. 91 a.s.).

18 grudnia 2021r. w miejscowości K., pow. P. doszło do wypadku, podczas którego na skutek wtargnięcia na jezdnię zwierzęcia leśnego - dzika, samochód osobowy marki A. kierowany przez D. C., uderzył w przydrożne drzewo. Prokuratura Rejonowy w Płońsku w sprawie o sygn. akt 4219-4.Ds.64.2022 r. postanowieniem o umorzeniu postępowania potwierdziła, że przyczyną zdarzenia było nagłe wtargnięcie na jezdnię zwierzęcia leśnego. D. C. na skutek wypadku doznał obrażeń ciała w postaci licznych złamań i uszkodzeń neurologicznych (postanowienie o umorzeniu dochodzenia z 4 marca 2022 r. – k. 15 a.s.).

Od 18 grudnia 2021 r. ubezpieczony stał się niezdolny do pracy z powodu choroby (bezsporne).

Pismami z 30 marca 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. zawiadomił strony stosunku pracy o wszczęciu postępowania w sprawie prawidłowości zgłoszenia D. C. do ubezpieczeń społecznych i podstaw wymiaru składek na te ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika (...) sp. z o.o. (zawiadomienia o wszczęciu postępowania – akta organu rentowego).

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję z 27 maja 2022 r., nr (...), w której stwierdził, że D. C. jako pracownik u płatnika składek (...) sp. z o.o. nie podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 14 grudnia 2021 r. do 13 marca 2022 r. (decyzja ZUS z 27 maja 2022 r. – akta organu rentowego).

Powyższy stan sąd faktyczny sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i w aktach osobowych. Zdaniem sądu, dokumenty, w zakresie w jakim oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły również zeznania świadków K. B., M. S., I. G. – jako pracownicy spółki przedstawili okoliczności dotyczące wykonywanych czynności przez D. C. na rzecz płatnika.

Zeznania świadków wraz z zeznaniami odwołującego się D. C. i przedstawiciela płatnika składek B. Ż. tworzą jednolity, logiczny i nie budzący wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego obraz okoliczności sprawy. Ponadto w dużej mierze relacje świadków, a przede wszystkim stron postępowania, znajdują potwierdzenie w treści zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów. Z tego też względu, sąd nie znalazł powodów, aby kwestionować ich wiarygodność w jakiejkolwiek części. Sąd ocenił zeznania jako wiarygodne, albowiem były one spójne i korespondujące ze sobą jak i ze zgromadzonym materiałem dowodowym. Świadek M. S. mimo, że w spornym okresie był nieobecny w pracy, o wypadku ubezpieczonego dowiedział się na wigilii w spółce, w czasie której omawiano tragiczny wypadek nowego pracownika.

Podobnie jak zeznania świadków, sąd ocenił zeznania odwołującego i przedstawiciela płatnika składek. Odwołujący i płatnik składek w sposób nie budzący wątpliwości, wewnętrznie spójnie, a także zgodnie z dokumentami, przedstawili motywy i okoliczności zawarcia umowy o pracę, zakres obowiązków oraz czynności, które odwołujący wykonywał jak pracownik zainteresowanego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie D. C. podlegało uwzględnieniu.

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym reguluje ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2022r. poz. 1009 – dalej „u.s.u.s.”). Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Na podstawie ww. ustawy, tj. w myśl art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1, pracownicy podlegają również ubezpieczeniu chorobowemu i wypadkowemu. Objęcie ubezpieczeniem z tytułu zatrudnienia, zgodnie z art. 13 pkt 1 u.s.u.s., następuje od dnia nawiązania stosunku pracy do jego ustania. Sam stosunek pracy i definicję pracownika określa ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. 2020 r. poz. 1320 – dalej „k.p.”). Zgodnie z art. 2 k.p. pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tego stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być każdorazowo faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę.

W niniejszej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych ocenił, że zawarcie przez D. C. umowy o pracę z (...) sp. z o.o. oraz zgłoszenie go do ubezpieczeń społecznych nosi znamiona świadomego i zaplanowanego działania, którego celem było uzyskanie w sposób nieuprawniony świadczeń z ubezpieczenia społecznego, co w konsekwencji czyni powyższe czynności nieważnymi w rozumieniu art. 58 § 1 k.c. i art. 58 § 2 k.c.

Wedle przepisów Kodeksu cywilnego o nieważności oświadczeń woli można mówić w trzech przypadkach. Z art. 83 § 1 k.c. wynika, że nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Pozorność umowy wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych przy jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Przy czym należy odróżnić nieważność spowodowaną pozornością czynności prawnej od nieważności czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy (art. 58 § 1 k.c.). Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez ustawę zakazane. Pojęcia obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie i niejednokrotnie pokrywają się. Ustalenie, czy umowa zmierza do obejścia prawa, czy jest pozorna wymaga poczynienia konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej (uchwała Sądu Najwyższego z 8 marca 1995 r., I PZP 7/95, OSNAPiUS 18/95, poz. 227, wyrok Sądu Najwyższego z 23 września 1997 r., I PKN 276/97, OSNAPiUS13/98, poz. 397). Czynność prawna może być również sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, przez które rozumie się na ogół obowiązujące w stosunkach między ludźmi reguły postępowania, które za podstawę mają uzasadnienie ocenne, a nie prawne. Odwołują się one do powszechnie uznawanych w całym społeczeństwie lub w danej grupie społecznej wartości i ocen właściwego, przyzwoitego, rzetelnego, lojalnego czy uczciwego zachowania. Zasady te obejmują nie tylko reguły moralne, lecz także obyczajowe (por. np. Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 2, 2002, s. 240 i n.; M. Safjan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. I, 2008, s. 327).

Uwzględniając poczynione w sprawie ustalenia faktyczne, sąd nie podzielił stanowiska organu rentowego.

W oparciu o cytowane na wstępie przepisy, dla objęcia ubezpieczeniem społecznym z tytułu wykonywania pracy zasadnicze znaczenie ma nie to czy umowa o pracę została zawarta i czy jest ważna, ani również faktyczny cel zgłoszenia danej osoby do ubezpieczeń społecznych (jako nienaruszające art. 58 § 1 lub 2 k.c. albo 83 § 1 k.c.), lecz tylko to czy strony umowy pozostawały w stosunku pracy (art. 8 ust. 1 u.s.u.s.). O tym zaś czy strony istotnie w takim stosunku pozostawały i stosunek ten stanowi tytuł ubezpieczeń społecznych, nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy (essentialia negotii), a wynikających z art. 22 § 1 k.p. Dla objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi wymagane jest zatem ustalenie czy zatrudnienie miało charakter rzeczywisty i polegało na wykonywaniu odpłatnej pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem.

W ocenie sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza, że strony kwestionowanej przez ZUS umowy faktycznie realizowały taki stosunek prawny, który posiada cechy typowe dla stosunku pracy. Sąd ustalił, że ubezpieczony zawierając 14 grudnia 2021 r. umowę o pracę został zatrudniony na stanowisku pomocnika ogólnobudowlanego i pracę tego rodzaju faktycznie wykonywał. Potwierdzili to zeznający w sprawie świadkowie, którzy w spornym okresie również byli zatrudnieni w spółce, a także B. Ż., który jest członkiem zarządu spółki. Z zeznań świadków wynika, że ubezpieczony świadczył pracę związaną z skręcaniem konstrukcji drewnianych, co znalazło odzwierciedlenie w przedstawionym ubezpieczonemu pisemnym zakresie obowiązków. Świadkowie oznaczyli także czas i miejsce wykonywania pracy przez D. C., potwierdzając, że odwołujący się był dyspozycyjny w siedzibie firmy w godz. 7.00 do 15.00.

Wobec powyższego, zdaniem sądu, nie było podstaw, aby kwestionować, że praca powierzona ubezpieczonej była wykonywana, a zatem, aby czynić zarzut pozorności zawartej umowy o pracę. Zgodnie z tym, co było wskazane, o pozorności danej umowy decydują okoliczności wskazane w art. 83 § 1 k.c., które występować muszą w czasie składania przez strony oświadczeń woli. Umowa o pracę jest zawarta dla pozoru i nie może w związku z tym stanowić tytułu do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli gdy strony z góry zakładają, że nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Jeżeli jednak pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował, to w takim przypadku nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z 5 października 2005 r., I UK 32/05, OSNP 2006/15-16/249 oraz w wyroku z 12 lipca 2012r., II UK 14/12, Lex nr 1216864).

Brak pozorności umowy o pracę nie wyklucza jednak stwierdzenia jej nieważności w oparciu o art. 58 § 1 k.c. Powołany przepis stanowi, że czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, że na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Jak jednak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 9 lutego2012 r. „sama chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego jako motywacja do podjęcia zatrudnienia nie świadczy o zamiarze obejścia prawa, podobnie jak inne cele stawiane sobie przez osoby zawierające umowy o pracę, takie jak na przykład chęć uzyskania środków utrzymania.” (I UK 265/11, Lex nr 1169836).

Zaakcentować przy tym należy, że przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych nie uzależniają także skuteczności nawiązania stosunku pracowniczego od czasookresu trwania konkretnej umowy, od długości wcześniej przysługującej ochrony ubezpieczeniowej, czy też od stanu zdrowia pracownika. Z tego wynika, że nagłe przerwanie relacji z pracodawcą bądź nieprzystąpienie do realizacji umowy o pracę w ustalonym czasie z powodu pogorszenia stanu zdrowia pracownika, nie może wpływać negatywnie na powstały stosunek ubezpieczenia społecznego i skutki z niego wynikające. Dla powstania wskazanych skutków konieczne jest bowiem skuteczne nawiązanie umowy o pracę. Skutku takiego nie rodzi zawarcie przez strony umowy o pracę bez woli jej realizacji, nawet jeżeli strony podejmują jakieś czynności, które mają na zewnątrz pozorować realizację umowy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 15 maja 2014 r., III AUa 826/13).

Na marginesie sąd zważył, że pracodawca w odniesieniu do zatrudnienia odwołującego dopuścił się uchybień, bowiem ubezpieczony został dopuszczony do pracy bez wymaganego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwskazań do pracy na danym stanowisku. Niemniej jednak, w ocenie sądu, okoliczności te nie świadczą o tym, że praca nie była przez odwołującego faktycznie wykonywana. Podkreślenia wymaga, że brak zaświadczenia lekarskiego o dopuszczeniu pracownika do pracy nie może obciążać pracownika. Brak stosownego badania lekarskiego nie niweczy stosunku pracy, jeżeli osoba faktycznie wykonywała pracę tak jak pracownik (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 30 lipca 2013 r., III AUa 350/13).

Mając powyższe na uwadze sąd nie znalazł podstaw, by przypisać postępowaniu stron w związku z zawarciem umowy o pracę, działania niezgodnego z zasadami współżycia społecznego czy też zmierzającego do obejścia prawa (art. 58 § 1 i 2 k.c.). Z tych też względów, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdził, że D. C. jako pracownik u płatnika składek (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu od 14 grudnia 2021 r. do 13 marca 2022 r.

Zgodnie z odpowiedzialnością stron za wynik procesu zawartą w art. 98 k.p.c., sąd obciążył kosztami zastępstwa procesowego organ rentowy w punkcie II. orzeczenia. Odwołujący został uznany za stronę wygrywającą proces, a co za tym idzie należało na jego rzecz zasądzić 180 zł w oparciu o § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).