Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 lipca 2021 r. R. M. wniósł przeciwko Towarzystwu (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 13 703,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. Powód jako nabywca wierzytelności dochodzi od pozwanego dalszego odszkodowania stanowiącego koszt naprawy pojazdu marki B. nr rej. (...) należącego do E. M., z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych AC.

Nakazem zapłaty z dnia 17 sierpnia 2021 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie X Wydziale Gospodarczym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska, przy czym powód wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej stawce.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 9 grudnia 2017 r. na terenie Austrii doszło do zdarzenia drogowego, polegającego na tym, że na skutek gwałtownego osunięcia się ze zbocza górskiego zbrylonego śniegu z kamieniami jadący drogą (...) pojazd marki B. nr rej. (...) rocznik 2007 należący do E. M. wpadł w poślizg i kilkukrotnie obrócił się wokół własnej osi, ocierając się o barierkę energochłonną i zbity przy drodze śnieg. Przebieg zdarzenia dotyczącego szkody i spowodowane w jego wyniku uszkodzenia pisemnie potwierdził kierujący pojazdem M. M. w sporządzonym dnia 2 marca 2018 r. w toku postępowania likwidacyjnego opisie zdarzenia.

Poszkodowana w dacie zdarzenia posiadała dobrowolne ubezpieczenie posiadaczy pojazdów mechanicznych (...) Casco zawarte z Towarzystwem (...) spółką akcyjną w W., potwierdzone polisą nr (...) z dnia 10 lipca 2017 r.

Zgodnie z § 4 ust. 2 OWU w zakresie podstawowym umowa ubezpieczenia AC zawierana jest bez wprowadzenia redukcji sumy ubezpieczenia, udziału własnego, franszyzy oraz procentowego pomniejszenia wartości części. Na wniosek ubezpieczającego zakres ochrony ubezpieczeniowej może zostać zmieniony zgodnie z §7 ust. 1 pkt 3 OWU, który stanowił, że wyłącznie w chwili zawierania i za odpowiednio zmniejszoną składkę można wprowadzić w umowie ubezpieczenia AC procentowe pomniejszenie wartości części przy ustalaniu wysokości odszkodowania zgodnie z §17 ust. 4 pkt 2 ppkt b) OWU.

Zgodnie z §17 OWU, w przypadku szkody częściowej, tj. w razie uszkodzenia pojazdu w stopniu nie kwalifikującym szkody jako szkody całkowitej, ubezpieczyciel ustala wysokość odszkodowania, które obejmuje koszty naprawy pojazdu mające związek przyczynowy ze zdarzeniem objętym ochroną ubezpieczeniowa. Kwota odszkodowania ustalonego przez ubezpieczyciela może uwzględniać koszty użycia zmodernizowanych części lub zespołu oraz może zostać rozszerzona o kwotę uwzględniającą naprawę lub wymianę elementów nieuszkodzonych, jeżeli jest to uzasadnione względami ekonomicznymi lub technologicznymi (ust. 1).

Wysokość odszkodowania wyliczana jest przez ubezpieczyciela w oparciu o sporządzaną wycenę kosztów naprawy pojazdu (ust. 2).

Stosownie do ust. 4 wycena kosztów naprawy sporządzona przez ubezpieczyciela lub na jej zlecenie według cen netto (bez VAT) wykonywana jest na podstawie indywidualnej oceny uszkodzeń pojazdu związanych z przedmiotowym zdarzeniem, z wykorzystaniem do tego celu informacji na temat realnych kosztów naprawy uzyskanych poprzez analizę aktualnej sytuacji rynkowej (np. ustalenie kosztów naprawy w drodze przetargu/aukcji), której podstawą jest:

1) koszt robocizny ustalony w oparciu o:

a) naprawcze normy czasowe określone przez producenta pojazdu i ujęte w systemie A., E. tub DAT,

b) średnią stawkę za 1 roboczogodzinę ustaloną przez ubezpieczyciela na podstawie stawek stosowanych przez:

- autoryzowane stacje obsługi z województwa, na terenie którego została zawarta umowa ubezpieczenia. W przypadku braku możliwości ustalenia stawki średniej dopuszcza się przyjęcie stawki za 1 roboczogodzinę stosowanej indywidualnie przez wykonawcę naprawy, o ile nie przekracza ona 120% stawki za roboczogodzinę - stosowanej przez dany warsztat w naprawach gwarancyjnych,

- warsztaty naprawcze z województwa, na terenie którego została zawarta umowa ubezpieczenia - w przypadku gdy zostało wprowadzone procentowe pomniejszenie wartości części, zgodnie z §7 ust. 1 pkt 3),

2) koszt części zamiennych:

- w wysokości cen podanych w aktualnych polskich wydaniach systemu A., E. lub DAT opartych na danych producenta/importera pojazdu, nie więcej niż średnie ceny netto (bez VAT) zalecane przez producenta pojazdu lub oficjalnych importerów do stosowania przez ich sieci serwisowe,

- z uwzględnieniem procentowego pomniejszenia wartości części w zależności od okresu eksploatacji pojazdu określonego zgodnie z zamieszczoną w OWU tabelą (od 10 do 50% w przypadku pojazdów powyżej roku do ponad 8 lat), z zastrzeżeniem postanowień pkt 4) - 6) w przypadku, gdy procentowe pomniejszenie wartości części zostało wprowadzone zgodnie z §7 ust. 1 pkt 3). Przez okres eksploatacji rozumie się okres jaki upłynął od daty pierwszej rejestracji pojazdu do dnia powstania szkody. W przypadku gdy data pierwszej rejestracji nie jest znana przyjmuje się, że jest to 30 czerwca roku budowy/produkcji pojazdu.

3) W przypadku braku cen części i norm czasowych robocizny w systemie A., E. lub DAT przyjmuje się ceny i normy dla pojazdu najbardziej zbliżonego właściwościami techniczno-eksploatacyjnymi lub ceny i normy ujęte w innych systemach uznawanych przez WARTĘ.

4) Przy ustalaniu wysokości odszkodowania za szkody w:

a) ogumieniu, akumulatorze, elementach ciernych układu hamulcowego (klocki, szczęki, tarcze, bębny), elementach ciernych układu sprzęgła (tarcza, docisk), elementach układu wydechowego (tłumiki, katalizatory i rury łączące te elementy) uwzględnia się indywidualne zużycie eksploatacyjne - stosownie do stanu tych elementów,

b) pasach bezpieczeństwa, napinaczach pasów, poduszkach powietrznych i sterownikach do tych urządzeń oraz w wyposażeniu dodatkowym nie uwzględnia się ubytku wartości tych elementów.

5) W przypadku stwierdzenia w elementach zakwalifikowanych do wymiany wcześniejszych uszkodzeń zmniejszających ich walory użytkowe WARTA zastosuje potrącenia wynikające ze zużycia technicznego tych części.

6) Jeżeli w trakcie eksploatacji pojazdu dokonano wymiany części, wysokość procentowego pomniejszenia jej wartości ustalana jest indywidualnie w zależności od okresu eksploatacji części zgodnie z tabelą zamieszczoną w pkt 2). Powyższe dotyczy umowy ubezpieczenia AC zawartego z procentowym pomniejszeniem wartości części.

Zgodnie z ust. 7 pkt 1 – 4 ubezpieczyciel uzupełni kwotę odszkodowania o wysokość podatku VAT od ustalonej przez WARTĘ kwoty wyceny kosztów naprawy pod warunkiem zawarcia umowy ubezpieczenia w oparciu o wartość pojazdu uwzględniającego podatek VAT (wartość brutto), udokumentowania fakturami faktu dokonania naprawy oraz poniesionych kosztów naprawy wyższych niż ustalona przez WARTĘ, stwierdzenia przez WARTĘ zgodności naprawy z zakresem uszkodzeń uznanych przez WARTĘ, w uzasadnionych wypadkach przedstawienia naprawionego pojazdu do oględzin przez WARTĘ.

Strony tej umowy zniosły: redukcję sumy ubezpieczenia, pomniejszenie wartości części, udział własny w szkodzie, nie przewidziano również franszyzy.

Wartość pojazdu w dniu zawarcia ubezpieczenia określona została na kwotę 45.300,00 zł netto.

Dowód:

- polisa nr (...) k. 72-73;

- OWU k. 75-77;

- akta szkody płyta CD k. 71;

- opis zdarzenia z dnia 2 marca 2018 r. k. 52;

- zeznania powoda R. M. k. 164v.-165v.;

Poszkodowana zleciła naprawę uszkodzonego pojazdu w warsztacie powoda. Dnia 18 grudnia 2017 r. R. M., działając w imieniu poszkodowanej, dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi poszkodowanej, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Bezsporne, a nadto dowód:

- akta szkody płyta CD k. 71;

- zeznania powoda R. M. k. 164v.-165v.;

Dnia 19 grudnia 2017 r. poszkodowana zawarła z powodem R. M. umowę cesji wierzytelności, na mocy której przelała na powoda wierzytelność (prawo do odszkodowania) przysługującą jej z tytułu AC w związku ze szkodą z dnia 9 grudnia 2017 r. w stosunku do Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W., o czym powiadomiono pozwanego.

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa cesji z dnia 19 grudnia 2017 r. k. 53;

- zeznania powoda R. M. k. 164v.-165v.;

Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wydał łącznie 5 decyzji i wypłacił powodowi, a skutek wnoszonych odwołań, kwotę ogółem 9.466,22 zł.

Bezsporne, a nadto dowód:

- akta szkody płyta CD k. 71;

- zeznania powoda R. M. k. 164v.-165v.;

I tak, decyzją z dnia 29 grudnia 2017 r. pozwany, po oględzinach, przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 701,62 zł netto.

Dowód:

- decyzja WARTA z dnia 29 grudnia 2017 r. k. 78, 49;

- potwierdzenie przelewu k. 51;

Dnia 2 stycznia 2018 r. powód wystawił na poszkodowaną fakturę VAT nr (...) na kwotę 701,62 zł brutto, tytułem naprawy szkody, w związku z wypłatą częściową.

Dowód:

- faktura VAT k. 50.

Dnia 10 kwietnia 2018 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń sporządziło kalkulację naprawy uszkodzonego pojazdu, ustalając jej koszt na kwotę 7555,22 zł.

Dowód:

- kalkulacja WARTA k. 38-44;

Decyzją z dnia 12 kwietnia 2018 r. pozwany przyznał powodowi dalsze odszkodowanie w kwocie 6853,60 zł brutto, uwzględniając dotychczas wypłacone w kwocie 701,62 zł.

Dowód:

- decyzja WARTA z dnia 12 kwietnia 2018 r. k. 45;

- informacja o wysokości szkody k. 46;

- potwierdzenie przelewu k. 28;

Dnia 13 kwietnia 2018 r. powód wystawił na poszkodowaną fakturę VAT nr (...) na kwotę 6853,60 zł brutto, tytułem naprawy szkody, w związku z częściową wypłatą przez pozwanego.

Dowód:

- faktura VAT k. 47;

Dnia 8 maja 2018 r. na zlecenie poszkodowanej rzeczoznawca J. Z. sporządził kosztorys naprawy uszkodzonego pojazdu, ustalając jej koszt na kwotę 23 169,53 zł brutto. Rzeczoznawca opierał się na informacjach o zdarzeniu przekazanych przez syna poszkodowanej.

Dowód:

- kosztorys k. 14-17, 33-37;

- dokumentacja fotograficzna k. 115;

- zeznania świadka J. Z. k. 126-129;

- zeznania powoda R. M. k. 164v.-165v.;

Dnia 8 maja 2018 r. powód wystawił na poszkodowaną fakturę VAT nr (...) na kwotę 3650 zł brutto, tytułem naprawy szkody.

Dowód:

- faktura VAT k. 23.

Dnia 14 maja 2018 r. powód wystawił na poszkodowaną fakturę VAT nr (...) na kwotę 23 169,53 zł brutto (18.837,02 zł netto) tytułem kosztu naprawy pojazdu poszkodowanej. Po uwzględnieniu wypłaconych kwot odszkodowania, do zapłaty pozostała kwota 11 964,32 zł brutto (9727,09 zł netto).

Dowód:

- faktura VAT k. 21, 31;

Decyzją z dnia 14 maja 2018 r. pozwany przyznał dopłatę do odszkodowania w kwocie 1516,53 zł netto, uwzględniając dotychczas wypłacone odszkodowanie w kwocie 7.555,22 zł. Łącznie pozwany przyznał odszkodowanie w kwocie 9071,75 zł.

Dowód:

- decyzja WARTA k. 22, 79;

- potwierdzenie przelewu k. 24.

Decyzją z dnia 27 czerwca 2018 r. pozwany przyznał dopłatę do odszkodowania w kwocie 84,36 zł netto, uwzględniając wypłacone w kwocie 9071,75 zł, łącznie pozwany przyznał odszkodowanie w kwocie 9156,11 zł.

Dowód:

- decyzja WARTA z dnia 27 czerwca 2018 r. k. 25-26, 80;

- kosztorys po weryfikacji k. 27-29, 85-86;

- potwierdzenie przelewu k. 32;

Pismem z dnia 24 lipca 2019 r. powód wezwał pozwane towarzystwo ubezpieczeń do zapłaty kwoty 11 964,32 zł w terminie 3 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 24 lipca 2019 r. k. 18-19;

- dowód nadania k. 20;

Pozwany dnia 8 sierpnia 2018 r. zweryfikował złożony przez powoda kosztorys J. Z. do kwoty 9.466 zł netto (11.643,45 zł brutto), odnotowując w nim uszkodzenia będące bez związku ze szkodą „po złożeniu dodatkowych wyjaśnień przez poszkodowanego”.

Decyzją z dnia 9 sierpnia 2018 r. pozwany przyznał dopłatę do odszkodowania w kwocie 310,11 zł netto, łącznie pozwany przyznał odszkodowanie w kwocie 9466,22 zł.

Dowód:

- decyzja WARTA z dnia 9 sierpnia 2019 r. k. 12-13, 84;

- faktura VAT po weryfikacji k. 83;

- kosztorys po weryfikacji k. 14-17, 85-86.

Powód naprawił przedmiotowy pojazd, zgodnie z wyceną J. Z., ponosząc m.in. koszt wymiany uszkodzonej wskutek zdarzenia kamery noktowizora w kwocie 2000 zł i dodatkowo koszt sprawdzenia w (...) w kwocie 544,72 zł, co uwzględniono w tej wycenie.

Bezsporne, a nadto dowód:

- zeznania powoda R. M. k. 164v.-165v.

Okoliczności zaistnienia opiniowanego zdarzenia w ruchu drogowym mającego miejsce w dniu 19 grudnia 2017 r. wskazują na możliwość zaistnienia wskazanych przez poszkodowanego uszkodzeń pojazdu. Charakter uszkodzeń (otarć) nie wyklucza możliwości ich powstania w wyniku tarciowego ich kontaktu z barierką energochłonną podczas niekontrolowanego przemieszczania się pojazdu we wskazanych przez kierującego okolicznościach z jednoczesnym kilkukrotnym obrotem pojazdu wokół własnej osi. Uszkodzenia o charakterze otarć korelują wysokościowo z konstrukcją typowej barierki energochłonnej.

Hipotetyczne koszty naprawy pojazdu w zakresie pozostającym w związku przyczynowo - skutkowym z opiniowanym zdarzeniem w ruchu drogowym mającym miejsce w dniu 9 grudnia 2017 r. przebiegającym we wskazanych w aktach szkody okolicznościach, w systemie A. wg cen obowiązujących w grudniu 2017 roku i średniej stawce za rbg w dobrze wyposażonych warsztatach na terenie S. i okolic wynoszącej 121,50 i 127,71 zł/rbg, wynoszą: 21 443,38 zł brutto, tj. 17.433,64 zł netto.

Hipotetyczne koszty naprawy opiniowanego pojazdu z uwzględnieniem amortyzacji na części w wysokości 60% oszacowano na kwotę w dwóch wariantach ich określenia:

1. bez uwzględnienia potrzeby wymiany kamery noktowizora: w kwocie 15 297,45 zł brutto, tj. 12 436,95 zł netto;

2. z uwzględnieniem wymiany kamery noktowizora: w kwocie 25 341,19 zł brutto, tj. 20 602,59 zł netto.

Dowód:

- opinie biegłego sądowego W. S. k. 174-190, 223-224, 227-244.

Stan faktyczny w spornym zakresie Sąd ustalił w pierwszym rzędzie na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, których autentyczności strony nie kwestionowały, częściowo wyprowadzając odmienne wnioski. Sąd w całości dał wiarę zeznaniom J. Z. przesłuchanego w sprawie świadka, oceniając je jako szczere i prawdziwe, podobnie brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań powoda. Dla porządku wskazać należy, że sąd pominął dowód z zeznań świadka M. M., którego nie udało się skutecznie doprowadzić na rozprawę i wobec oznaczenia terminu rozprawy 6 lipca 2022 r., po upływie którego dowodu z jego zeznań nie dało się już przeprowadzić.

Sąd bazował także na pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego, który potwierdził, że wskazane w aktach szkody zawartych na płycie CD okoliczności zaistnienia opiniowanego zdarzenia w ruchu drogowym mającego miejsce w dniu 19 grudnia 2017 r. wskazują na możliwość zaistnienia wskazanych przez poszkodowanego uszkodzeń pojazdu. Przy czym biegły w pisemnej opinii głównej podkreślił, że powyższe stwierdzenie nie dotyczyło uszkodzenia kamery noktowizora, gdyż w aktach szkody nie ujawniono dokumentu potwierdzającego jej uszkodzenie. Pozostałych uszkodzeń nie można zaś wykluczyć, gdyż we wskazanych okolicznościach mogły one powstać. Odnosząc się do twierdzenia pozwanego, że ujawnione powierzchniowe uszkodzenia i otarcia lakieru na niektórych elementach poszyć nadwozia czy zderzaku tylnym mają charakter otarcia z innym pojazdem, a nie barierką energochłonną, logicznie biegły wyjaśnił, że nie ma ono żadnego uzasadnienia merytorycznego, gdyż charakter uszkodzeń (otarć) nie wyklucza możliwości ich powstania w wyniku tarciowego ich kontaktu z barierką energochłonną podczas niekontrolowanego przemieszczania się pojazdu we wskazanych okolicznościach z jednoczesnym kilkukrotnym obrotem pojazdu wokół własnej osi. Opiniujący nadto stwierdził, że wskazane przez pozwaną uszkodzenia o charakterze otarć jako nie mogące powstać w wyniku kontaktu pojazdu z barierką energochłonną, właśnie korelują wysokościowo z konstrukcją typowej barierki energochłonnej. Opiniujący ponadto trafnie zauważył, że pozwana nie dokonała szczegółowych oględzin miejsca zdarzenia z jego pomiarami, a jednocześnie wykluczyła niektóre uszkodzenia pojazdu jako mogące powstać we wskazanych okolicznościach. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że adnotacje dot. uszkodzeń bez związku ze szkodą poczynił rzeczoznawca pozwanej na zweryfikowanym kosztorysie J. Z. (k. 17), „na podstawie wyjaśnień poszkodowanego”, przy czym pozwana nie wykazała powyższego środkami dowodowymi ze źródeł osobowych, w szczególności dowodem z zeznań rzeczoznawcy, który miał takie ustalenia poczynić na podstawie dodatkowych wyjaśnień poszkodowanego, a z opisu zdarzenia sporządzonego przez kierującego pojazdem nic takiego nie wynika. Odnosząc się natomiast do kalkulacji naprawy opracowanej na zlecenie powoda przez rzeczoznawcę J. Z. w zakresie dotyczącym wskazania uzasadnionych (realnych) kosztów naprawy, biegły sądowy podał, że jest co do zasady opracowana prawidłowo, stwierdzenie to nie dotyczy zaś wskazanej w jego kalkulacji konieczności formowania przodu nadwozia pojazdu, która to pozycja przy kontakcie pojazdu z inną przeszkodą o charakterze otarciowym nie ma uzasadnienia. Ponadto w ocenie biegłego opracowujący kosztorys naprawy niezasadnie wskazał na konieczność naprawy kamery noktowizora, nie dokumentując jej uszkodzenia oraz niezasadnie wskazał na konieczność wymiany haka zabezpieczającego i nakładki dolnej zamka pokrywy komory silnikowej, w sytuacji ujawnionych uszkodzeń pokrywy o charakterze zarysowań kwalifikujących pokrywę do lakierowania naprawczego. Opiniujący podkreślił, że odszkodowanie wskazane przez pozwanego ostatecznie określone na kwotę 9466,22 zł netto, stanowiące nieco ponad połowę wskazanego powyżej realnego kosztu naprawy, nie pozwalało na pełne odtworzenie stanu pojazdu do stanu sprzed szkody.

Biegły w związku z zarzutami powoda ponownie przeanalizował dokumentację fotograficzną dotyczącą opiniowanej szkody, stwierdzając, że dokumentacja ta nie dokumentuje charakteru i zakresu uszkodzeń kamery noktowizora. Zdaniem biegłego oczywistym jest, że uszkodzenia kamery zewnętrznie mogą być nie widoczne, ale w takiej sytuacji wymaganym jest potwierdzenie jej uszkodzeń przez (...) B.. W kwestii formowania przodu pojazdu opiniujący podtrzymał swoje stanowisko w tym zakresie, gdyż z zakresu i charakteru uszkodzeń pojazdu bez względu w jakich okolicznościach widoczne uszkodzenia o charakterze otarciowym powstały, nie mogły one skutkować odkształceniem (przemieszczeniem) szkieletu nadwozia pojazdu, wymagającym jego formowania.

Odnosząc się do uwagi strony pozwanej w kwestii warunków wskazanych w OWU AC biegły podał, że z warunków tych wynika, że dla pojazdu o okresie eksploatacji wynoszącym nieco powyżej 10 lat, amortyzacja na części wynosi 60%. Dlatego biegły sporządził opinię w dwóch wariantach ich określenia:

1 Wariant - bez uwzględnienia potrzeby wymiany kamery noktowizora,

2 Wariant - z uwzględnieniem wymiany kamery noktowizora.

I w pisemnej opinii uzupełniającej oszacował hipotetyczny koszt naprawy opiniowanego samochodu z uwzględnieniem z amortyzacją na części na poziomie 60%.

Przyjęta przez biegłego metodologia wyceny nie budziła zastrzeżeń sądu i została w sposób przekonywający uzasadniona, zarówno w opiniach pisemnych, jak i ustnej, dlatego sąd pominął wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii innego biegłego sądowego, czemu dał wyraz w postanowieniu z dnia 27 marca 2023 r. Niemniej jednak zaznaczenia wymaga, że sąd nie jest związany oceną prawną biegłego w zakresie obowiązujących strony warunków wskazanych OWU do umowy AC, a tym samym zasadności uwag pozwanej w tym zakresie, jak również co do oceny biegłego braku wykazania przez powoda – dokumentami - kosztów naprawy kamery noktowizora, które zdaniem sądu wykazane zostały na niższym (niż w opinii biegłego) poziomie zeznaniami powoda i wynikały nadto z ekspertyzy i zeznań świadka J. Z..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Roszczenie przedstawione przez powoda ma charakter roszczenia odszkodowawczego, znajdującego oparcie w przepisach art. 805 § 1 k.c. W sprawie pozwana nie kwestionowała legitymacji czynnej powoda, która wynika z treści art. 509 § 1 i 2 k.c., jako że wierzytelność przysługująca poszkodowanej została przelana na rzecz powoda na podstawie umowy cesji z E. M.. Sąd w niniejszej sprawie nie dopatrzył się nieważności umowy przelewu z uwagi na normę wynikającą z art. 510 § 2 k.c. Pozwana nie kwestionowała zasady swojej odpowiedzialności i wypłaciła w części odszkodowanie tytułem szkody częściowej w pojeździe. Sprzeciwiając się żądaniu pozwu pozwany podniósł zarzut spełnienia roszczenia poprzez wypłatę odszkodowania ustalonego w oparciu o zapisy umowy łączącej pozwanego z poszkodowaną, w tym OWU. Nadto pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, a także zakwestionował roszczenie co do zasady jak i wysokości, wskazując iż kwota objęta pozwem została zawyżona.

Odnosząc się w pierwszej kolejności, do podniesionego zarzutu przedawnienia roszczenia, to okazał się on zarzutem chybionym.

Jak wynika z treści art. 118 k.c. w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej z dniem 9 lipca 2018 r. i przepisów przejściowych noweli (art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. z dnia 8 czerwca 2018 r., poz. 1104) oraz art. 819 § 1 k.c. roszczenie powoda związane z prowadzoną działalnością gospodarczą stron, o zwrot odszkodowania wypłaconego z umowy ubezpieczenia AC posiadacza pojazdu mechanicznego przedawnia się z upływem trzech lat. Bieg przedawnienia przerywa się z przyczyn określonych w art. 123 k.c., a ponadto w myśl § 4 art. 819 k.c. „bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia”. Celowość tej normy kryje się w ochronie słabszej strony tej relacji prawnej, pokrzywdzonej zdarzeniem spowodowanym przez sprawcę objętego ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej (tak SN w wyroku z dnia 6.10.2017 r., V CSK 685/16). Konstrukcja przepisu § 4 art. 819 k.c. wskazuje, że ustawodawca w stosunku do umowy ubezpieczenia rozszerza katalog przyczyn przerwania biegu przedawnienia wymienionych w art. 123 §1 k.c. Każda z wymienionych w nim czynności przerywa bieg przedawnienia niezależnie od tego, czy wcześniej został on przerwany przez inną ze wskazanych czynności. Zawsze po przerwie bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo (art. 124 § 1 k.c.), a § 4 art. 819 k.c. wskazuje, od jakiej daty to następuje (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 1.09.2015 r., I ACa 882/15, publ. LEX nr 2337543).

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy, należy przyjąć, że trzyletni termin przedawnienia, który został przerwany przez zgłoszenie szkody ubezpieczycielowi, rozpoczął swój bieg na nowo każdorazowo od daty wydania w latach 2017 – 2019 kolejnych pięciu kwestionowanych przez powoda decyzji ubezpieczyciela, w których pozwany dopłacał dalsze odszkodowanie powodowi. Przy czym pierwszą decyzję pozwany wydał 29 grudnia 2017 r. Trzyletni termin został ponownie przerwany w dniu 24 lipca 2019 r., w związku z wezwaniem pozwanego do zapłaty dalszej kwoty odszkodowania i zaczął biec na nowo od daty decyzji odmownej, a ostatnia decyzja w tym przedmiocie została wydana w dniu 9 sierpnia 2019 r.

Wobec czego w dacie wniesienia niniejszego powództwa w dniu 5 lipca 2021 r. dochodzona pozwem należność nie była jeszcze przedawniona, a zatem czynność ta spowodowała przerwanie biegu przedawnienia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c. ).

Odnosząc się do wysokości należnego odszkodowania z tytułu umowy AC, to należy zgodzić się z powodem, że analiza postanowień § 4 ust. 2 , §7 ust. 1 pkt 3 i §17 OWU istotnie wskazuje, że w przypadku szkody częściowej procentowe pomniejszenie wartości części stosownie do §17 OWU, na który powołuje się pozwany, dotyczyło tylko sytuacji, gdy z wnioskiem takim wystąpił ubezpieczający, i to wyłącznie w chwili zawierania umowy i za odpowiednio zmniejszoną składkę. Dopiero wówczas można było wprowadzić w umowie ubezpieczenia AC procentowe pomniejszenie wartości części przy ustalaniu wysokości odszkodowania, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca, jako że z wystawionej polisy (k.72) wyraźnie wynika, że pomniejszenie wartości części zostało zniesione. W ocenie sądu skoro § 17 OWU nie miał zastosowania, to brak było również podstaw do ustalenia odszkodowania w kwocie netto, zamiast brutto.

Dlatego również hipotetyczne wyliczenia biegłego kosztów naprawy, z uwzględnieniem procentowego pomniejszenia wartości części w zależności od okresu eksploatacji pojazdu, nie znajdą zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż strony umowy AC nie wprowadziły takiej modyfikacji do umowy.

Biegły w pierwszej opinii pisemnej wyliczył hipotetyczny koszt naprawy pojazdu w kwocie 21 443,38 zł brutto, tj. 17.433,64 zł netto, przy czy wyliczenia te nie obejmują faktycznych kosztów wymiany kamery, które zostały poniesione przez powoda w kwocie 2000 zł i dodatkowo koszt sprawdzenia w (...) w kwocie 544,72 zł. Brak wykazania dokumentem poniesienia ww. kosztów nie oznacza, że koszty te faktycznie nie zostały poniesione, ani że nie były zasadne bądź nie mające związku ze szkodą. Co innego bowiem wynika z wiarygodnych zeznań powoda i świadka J. Z., a dodatkowo udokumentowane jest ekspertyzą ostatnio wymienionego świadka. Uwzględniając zatem dodatkowo ww. koszt związany z wymianą i sprawdzeniem kamery, tak wyliczone koszty naprawy są nawet wyższe od kosztów wynikających z ekspertyzy J. Z., na którą powołał się powód. Również w drugim wariancie opinii biegłego uzupełniającej wyliczona kwota 25 341,19 zł brutto, tj. 20 602,59 zł netto, tj. z uwzględnieniem opcji pomniejszenia wartości części, która nie ma zastosowania między stronami umowy AC, jest wyższa niż koszty naprawy przeprowadzonej przez powoda.

Skoro hipotetyczny koszt naprawy wyliczonej przez biegłego, stosownie do postanowień umowy AC z pozwanym, ale z uwzględnieniem faktycznego (niższego) kosztu wymiany i sprawdzenia kamery, jest wyższy od kosztów naprawy wykonanej przez powoda, to z tych przyczyn zasądzono całą dochodzoną pozwem kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy zasadnymi i faktycznymi kosztami naprawy w pojeździe (to jest 23.169,53 zł) a kwotą dotychczas wypłaconego odszkodowania z tego tytułu (9466,22 zł).

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c., a termin spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń wynika z art. 817 § 1 i 2 k.c.

Stąd orzeczono jak w pkt I sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 98 k.p.c. Na koszty poniesione przez powoda składają się opłata od pozwu 750 zł, od pełnomocnictwa 17 zł, wydatek na wynagrodzenie biegłego w kwocie 826,56 złotych i świadka 82,31 zł, wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w kwocie 5400 zł, w sumie 7075,87 zł, z odsetkami. Sąd częściowo uwzględnił wniosek pełnomocnika powoda w przedmiocie zwrotu zwiększonych kosztów zastępstwa procesowego i przyznał wynagrodzenie na poziomie 150% stawki minimalnej adwokata, wynoszącej 3.600 zł, mając na uwadze długotrwałość procesu, wielość rozpraw, ilość rzeczowych pism procesowych, a także że ten sam pełnomocnik reprezentował powoda już w postępowaniu likwidacyjnym.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować;

2.  w dniach 21.04.23 szkolenie, 1 i 3.05. dni świąteczne sąd nieczynny.

3.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego, przez portal;

4. Z pismami, z apelacją Przewodniczącemu lub za 45 dni celem uprawomocnienia.