Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd ustalił:

1.  Zarząd (...), jako jednostka budżetowa powoda (...) W. działająca na podstawie Statutu uchwalonego Uchwałą nr LXIV/2010/2009 Rady Miasta Stołecznego W. z 22/10/2009, w celu utrzymania należytego stanu czystości nawierzchni dróg prowadzi Interwencyjne Pogotowie (...). W ramach Interwencyjnego Pogotowia (...) [dalej także jako (...)] prowadzone są prace związane z usuwaniem zanieczyszczeń powstałych w wyniku wypadków drogowych, tj. usuwanie szkła, elementów karoserii, rozlanego paliwa, oleju itd. [k. 8v].

2.  W dniu 30/01/2017 w W. podpisana została umowa nr (...) [dalej także jako „umowa”] pomiędzy powodem (...) W. jako Zamawiającym [dalej także zamiennie (...), „powód”] a (...) sp. z o.o. w W. jako Wykonawcą [dalej także (...), „spółka”]. Zamawiający powierzył, a Wykonawca przyjął do wykonania prace związane z prowadzeniem Pogotowia (...) na terenie (...) W.
[§ 1]. W ramach Pogotowia (...) zobowiązał się do wykonania następujących prac: usuwania zdarzeń w pasie drogowym, oczyszczania tras wskazanych przez Zamawiającego, realizacji prac porządkowych przy użyciu sprzętu specjalistycznego. Szczegółowy zakres prac będących przedmiotem umowy został określony w części I załącznika do umowy. Wykonawca miał realizować prace określone w umowie przez 12 miesięcy począwszy od dnia jej zawarcia, lecz nie wcześniej niż od 01/02/2017 [§ 2]. Wykonawca zobowiązał się do pozostawania w stałej gotowości [24h na dobę] do podjęcia działań, w tym zobowiązany był do zapewnienia stałej gotowości pracowników oraz sprzętu w liczbie i terminie określonym w załączniku nr 2 [§ 3 ust. 3]. Zamawiający za prawidłowe wykonanie prac w okresie obowiązywania umowy miał zapłacić Wykonawcy łącznie wynagrodzenie brutto 2 572 696,30 PLN [§ 5 ust. 1, k. 8v–9].

3.  Zgodnie z § 5 ust. 2 umowy wynagrodzenie należne Wykonawcy miało być płatne w miesięcznych okresach rozliczeniowych w następujących częściach: ryczałt w wysokości 152.217,47 PLN za jeden miesiąc realizacji umowy, wynagrodzenie dodatkowe za faktycznie wykonane i odebrane prace potwierdzone protokołem odbioru, płatne w miesięcznych okresach rozliczeniowych, które stanowi iloczyn wykonanych prac danego rodzaju oraz ceny jednostkowej za wykonanie pracy w wysokości:

- 69,48 PLN/szt. netto + VAT 8% brutto 75,04 PLN/szt. za usunięcie skutków jednego zdarzenia w pasie drogowym,

- 7,94 PLN/km netto + VAT 8% brutto 8,58 PLN/km za oczyszczenie 1 km tras wskazanych przez zamawiającego,

- 142,93 PLN/godz. netto VAT 8% brutto 154,36 PLN/godz. za realizację prac porządkowych przy użyciu sprzętu specjalistycznego.

Ceny określone przez Wykonawcę ustalone w umowie miały obowiązywać przez cały okres realizacji umowy i obejmować całość wynagrodzenia na rzecz Wykonawcy oraz uwzględniały wszystkie koszty, jakie Wykonawca ponosił z tytułu realizacji umowy. Wykonawca za odebrane prace miał wystawiać faktury VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami, uwzględniające wszystkie koszty wymienione w kosztorysie powykonawczym, płatne w terminie 21 dni od daty otrzymania przez Zamawiającego prawidłowo wystawionych faktur VAT [k. 9–11].

4.  Usuwanie skutków zdarzeń w pasie drogowym obejmowało m.in. następujące prace: sprzątanie z pasów wszelkich zanieczyszczeń z uwzględnieniem odpadów niebezpiecznych, likwidacja zanieczyszczeń powstałych w wyniku zdarzeń drogowych – szkło, plastik, olej, paliwa, akumulatory itp. [załącznik nr 1 do umowy, część II pkt 1]. Usuwanie skutków zdarzeń w pasie drogowym rozliczane miało być na podstawie liczby [szt.] realizowanych zleceń i ceny jednostkowej określonej w umowie, jednakże w przypadku konieczności użycia sprzętu specjalistycznego jako wspomagającego prace samochodów Interwencyjnych Zamawiający miał je rozliczyć jako: za zdarzenie po cenie jednostkowej określonej w umowie oraz dodatkowo za godziny pracy sprzętu specjalistycznego oznaczonego do wykonania danego zgłoszenia zgodnie z załącznikiem I część II ust. 3 pkt 2 [załącznik nr 1 do umowy, część II pkt 1 ppkt 2]. W sytuacji gdy Zamawiający zdecyduje, że usunięcie skutków zdarzenia wymaga tylko użycia sprzętu specjalistycznego, godziny pracy sprzętu rozliczone zostaną zgodnie z załącznikiem nr 1 do umowy, część II ust. 3 pkt 2 (bez płatności za usunięcie skutków zdarzenia) [załącznik nr 1, część II pkt 1 ppkt 3]. Realizacja prac porządkowych wykonywana miała być przy użyciu sprzętu specjalistycznego: zamiatarka, samochód ciężarowy z (...), podnośnik z pomostem roboczym. Realizacja prac porządkowych przy użyciu sprzętu specjalistycznego rozliczana miała być na podstawie ceny jednostkowej określonej w umowie i liczby godzin (godz.), liczonych od momentu zgłoszenia przez Wykonawcę gotowości do podjęcia działań w miejscu zlecenia do momentu zakończenia prac, nie krótszy jednak niż jedną godzinę. Każda kolejna rozpoczęta godzina pracy miała być rozliczana z zastosowaniem reguł matematycznych w zaokrągleniu do 15 minut [załącznik nr 1 do umowy, część II pkt 3 ppkt 2]. Załącznik nr 2 do umowy określał sprzęt podstawowy: samochód interwencyjny, samochód interwencyjny do przewozu martwych zwierząt kategorii 1, samochód specjalistyczny, zamiatarka, samochód ciężarowy z (...), podnośnik z pomostem roboczym. Samochody zwykłe, tj. interwencyjne, były oznaczane znakiem P-1, samochód specjalistyczny znakiem S-1, samochód interwencyjny dotyczący martwych zwierząt K-1, zamiatarka ZM-1, samochód ciężarowy z (...) znakiem (...), podnośnik z pomostem PD-1 [k. 9v–10].

5.  W dniu 24/06/2017 o godzinie 03:20 w W. na ul. (...), nr posesji (...) miało miejsce zdarzenie drogowe – zderzenie pojazdów tylne – którego sprawcą był kierujący M. nr rej. (...). Przyczyną zderzenia się pojazdów było niezachowanie bezpiecznej odległości między pojazdami. Z tego tytułu na sprawcę wypadku został nałożony mandat karny. W chwili zdarzenia kierujący M. był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej w pozwanym (...) S.A. w W. [dalej także zamiennie „ubezpieczyciel”, „pozwany”]. Na miejscu zdarzenia interwencję podejmowali funkcjonariusze Policji. Wynikiem szkody były uszkodzenia pojazdów, zaś na jezdni pozostały szkło, tworzywa sztuczne, metal oraz plama oleju wielkości 250 m ². Skutki zdarzenia związane ze stanem jezdni zostały usunięte przez powoda poprzez Wykonawcę w ramach umowy nr (...). Wykonawca rozpoczął prace interwencyjne o godz. 06:15, a zakończył o godz. 09:30. Użyto samochodu interwencyjnego zwykłego oznaczonego symbolem P-3. W ramach prac zebrano odpady pozostawione po zdarzeniu oraz usunięto plamę oleju. Samochód interwencyjny przejechał 20 km [k. 21, 23–25].

6.  Wykonawca na podstawie umowy wystawił 2 protokoły odbioru robót: 1) z dnia 04/07/2017 za okres 01–30/06/2017 dotyczący usunięcia skutków zdarzeń w pasie drogowym, oczyszczenia tras i pracy sprzętu specjalistycznego oraz 2) z dnia 04/07/2017 za okres 01–30/06/2017 dotyczący ryczałtu za miesiąc realizacji umowy. Kolejno wystawiono faktury [łączne] VAT:

- nr (...) z dnia 06/07/2017 ze wskazaniem na miesiąc sprzedaży czerwiec 2017, nazwa usługi: ryczałt, cena 140.942,10 PLN netto, 152.217,47 PLN brutto z terminem płatności 21 dni od daty otrzymania faktury;

- (...) z dnia 06/07/2017 ze wskazaniem na miesiąc sprzedaży czerwiec 2017, nazwa usługi: usunięcie skutków zdarzenia w pasie drogowym – ilość 710 x 69,48 PLN = 49.330,80 PLN netto, oczyszczanie tras – ilość: (...) 7,94 PLN = 12.402,26 PLN netto, praca sprzętu specjalistycznego – ilość: 28,50 godzin x 142,93 PLN = 4.073,51 PLN netto, łącznie 65.806,59 PLN netto [71.071,12 PLN brutto] z terminem płatności 21 dni od daty otrzymania faktury. Obie faktury zostały opłacone 27/07/2017 [k. 13–13v].

7.  Powód w piśmie z 06/08/2018 skierowanym do pozwanego zawiadomił o szkodzie z 24/06/2017, informując o wykonaniu prac polegających na przywróceniu miejsca zdarzenia drogowego do stanu pierwotnego, w tym neutralizacji plamy z płynów eksploatacyjnych o wielkości 250 m ². Prace te wyceniono na kwotę 3.348,00 PLN. Wezwano pozwanego do zapłaty tej kwoty. Pozwany otrzymał pismo 09/08/2018. Pismem z dnia 13/08/2018 poinformował o negatywnej decyzji, wskazując na brak podstawy prawnej do refundacji kosztów z odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia. Nie kwestionował samego zdarzenia i istnienia ubezpieczenia [k. 16–18].

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów z dokumentów. Strony nie kwestionowały ich autentyczności ani prawdziwości.

Złożone na piśmie zeznania świadka R. F. Sąd potraktował jedynie pomocniczo, jako że potwierdzały one fakty udowodnione załączonymi do pozwu dokumentami, świadek natomiast nie uczestniczył bezpośrednio w usuwaniu skutków wypadku drogowego z dnia 24/06/2017.

Sąd pominął wniosek dowodowy powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, gdyż w ocenie Sądu dowód ten byłby nieistotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Dowód z opinii biegłego w formie zawnioskowanej przez powoda nie przybliżyłby Sądu do prawidłowego ustalenia wysokości szkody. Powód, co prawda, wnosił o ustalenie tą drogą wysokości powstałej szkody, niemniej jednocześnie zakres tej szkody określił w tezie dowodowej w sposób daleko wykraczający poza adekwatny związek przyczynowo - skutkowy. Powód chciałby m.in., aby biegły ustalając wysokość szkody, brał pod uwagę koszt gotowości wykonawcy do realizacji prac całą dobę, siedem dni w tygodniu; powód chciałby także w ramach szkody uwzględnić utrzymanie w gotowości sprzętu specjalistycznego oraz zapewnienie potencjału osobowego w liczbie wskazanej w umowie. Tak zakreślona teza dowodowa wykraczałaby daleko poza ramy odpowiedzialności odszkodowawczej za konkretne zdarzenie, będące aktualnie przedmiotem analizy.

Sąd zważył:

I.  W rozpoznawanej sprawie pozwany zakwestionował zarówno zasadę swojej odpowiedzialności, jak również wysokość szkody [k. 28v].

II.  Celem postępowania było ustalenie po pierwsze, czy zaktualizowały się przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego jako ubezpieczyciela za szkodę powoda, powstałą na skutek wypadku drogowego z 24/06/2017, a w drugiej kolejności określenie rozmiaru poniesionej przez powoda szkody.

III.  Pozwany podniósł zarzut braku procesowej legitymacji czynnej powoda [k. 28v–30v].

IV.  Szkody polegające na uczynieniu nawierzchni jezdni niezdatną do użytku na skutek zderzenia pojazdów uczestniczących w wypadku wyczerpują dyspozycję art. 34 ustawy z 22/05/2003 o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych [dalej także „ ustawa”; D. M., Komentarz do art. 34 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych , LEX 2009].

V.  Ustalono, że powód usunął szkodę powstałą na skutek wypadku. Obowiązek usunięcia przez niego zanieczyszczeń na jezdni wynika z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z 13/09/1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach [t.j. Dz.U. 2022, poz. 1297]. Pomimo konieczności wywiązywania się przez powoda ze swoich ustawowych obowiązków związanych z utrzymaniem czystości i porządku, jednocześnie po jego stronie powstała szkoda, spowodowana ruchem pojazdu ubezpieczonego u pozwanego. Przejawia się ona w konieczności poniesienia przez powoda dodatkowych kosztów przywrócenia właściwego stanu drogi – przywrócenia jej do stanu sprzed wypadku.

VI.  W chwili zdarzenia drogowego sprawca wypadku posiadał ważną umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z pozwanym.

VII.  Podstawy ochrony ubezpieczeniowej w ubezpieczeniu OC udzielonej przez pozwanego pojazdowi kierowanemu przez sprawcę wypadku statuuje art. 822 k.c.

VIII.  Odpowiedzialność deliktowa kierującego autem, za którą odpowiada pozwany ubezpieczyciel uregulowana jest w art. 436 § 1 k.c. Poszkodowany ma obowiązek wykazać istnienie związku przyczynowego pomiędzy szkodą a ruchem pojazdu. Posiadacz pojazdu odpowiadający na zasadzie ryzyka może uchylić się od odpowiedzialności wyłącznie poprzez wykazanie, że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej, wyłącznej winy poszkodowanego lub wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą posiadacz nie ponosi odpowiedzialności [K. P. (red.), Kodeks cywilny. T. I. Komentarz. Art. 1–449 ¹⁰ , Wyd. 10, W. 2020].

IX.  Pozwany potwierdził, że na podstawie umowy OC posiadaczy pojazdów ponosi odpowiedzialność za kierującego pojazdem w związku ze szkodą opisaną w pozwie oraz że wypłacił poszkodowanemu [właścicielowi uszkodzonego pojazdu] należną kwotę tytułem wypadku za szkodę w pojeździe [k. 28v].

X.  Sprawca wypadku drogowego działał bezprawnie. Nie zachował bezpiecznej odległości między pojazdami. Doprowadził w ten sposób do zderzenia tylnego pojazdów.

XI.  Wyłączenie odpowiedzialności, jak wskazano powyżej, może nastąpić jedynie poprzez wykazanie przez pozwanego okoliczności egzoneracyjnych unormowanych w art. 435 w zw. z art. 436 § 1 k.c. Pozwany nie wykazał żadnej z tych przesłanek. Nie zaprzeczał również bezprawności działania sprawcy kierującego pojazdem ubezpieczonym u niego od odpowiedzialności cywilnoprawnej [k. 28v–30v].

XII.  Na skutek wypadku drogowego powód zmuszony był do podjęcia działań zmierzających do przywrócenia należytego stanu drogi, czyniąc ją w miejscu zdarzenia z powrotem zdatną do użytku. Za powstałe z racji tego koszty odpowiedzialność ponoszona jest na zasadzie art. 34 ustawy.

XIII.  W związku z tym za skutki omawianego zdarzenia odpowiada pozwany Ubezpieczyciel na mocy umowy ubezpieczenia OC. W tej sytuacji poniesione przez powoda wydatki związane z uprzątnięciem jezdni należy uznać za wydatki poniesione w następstwie zdarzenia powodującego szkodę. To zaś stanowi o wystąpieniu po jego stronie szkody.

XIV.  Ostatnią przesłanką statuującą odpowiedzialność pozwanego jest związek przyczynowy pomiędzy działaniem bądź też zaniechaniem a szkodą. Niezastosowanie się do sygnalizacji świetlnej przez kierującego pojazdem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) doprowadziło do zderzenia tylnego pojazdów. W wyniku zderzenia się obu pojazdów z nawierzchni drogi należało usunąć odpady w postaci szkła, tworzywa sztucznego, metalu oraz plamę wielkości 250 m ², które czyniły jezdnię niezdatną do użytku i zagrażającą bezpieczeństwu użytkowników drogi. Tym musiał zająć się powód.

XV.  W związku z powyższym na pozwanym co do zasady spoczywa ciężar związany z pokryciem szkody powoda związanej z usunięciem skutków zdarzenia drogowego. Tym samym powód ma legitymację czynną procesową w tej sprawie. Zarzut o jej braku jest bezpodstawny. W wyniku zdarzenia z 24/06/2017 powód poniósł bowiem szkodę majątkową, która wyrażała się w konieczności pokrycia kosztów usunięcia skutków tego zdarzenia. Mimo obowiązków ustawowo nałożonych na powoda jako zarządcę drogi, uzasadnione jest domaganie się od ubezpieczyciela pojazdu sprawcy zdarzenia odszkodowania, wobec wystąpienia po stronie powoda szkody oraz spełnienia się pozostałych przesłanek odpowiedzialności deliktowej. Jak bowiem wskazano, fakt, że powód z mocy ustawy był obowiązany do utrzymania drogi we właściwym stanie, nie stanowi przesłanki wyłączającej odpowiedzialność pozwanego.

XVI.  Powyższe potwierdzone zostało nadto przez Sąd Najwyższy w uchwale z 20/01/2022, w której Sąd ten wskazał, że zarówno sprawca wypadku komunikacyjnego, jak i zakład ubezpieczeń, z którym sprawca wypadku jest związany umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów, odpowiadają wobec zarządcy drogi za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniami drogi płynami silnikowymi [sygn. akt III CZP 9/22, LEX nr 3287920].

XVII.  Tak więc roszczenie pieniężne powoda jest zasadne. Pozostaje jeszcze ustalenie jego wysokości.

XVIII.  Zdarzenie z 24/06/2017 r. spowodowało potrzebę usunięcia z jezdni pozostałości w postaci tworzyw sztucznych oraz plamy z płynów eksploatacyjnych wielkości 250 m ². Do prac wykorzystano jeden pojazd zwykły interwencyjny P-3. Przejechano 20 km. Z załączonej do akt sprawy przez powoda dokumentacji nie wynika, aby przy usunięciu tego rodzaju skutków brało udział więcej niż 1 lub 2 osoby. Czas całej operacji wyniósł 3 godziny i 15 minut. Za te prace, przywrócenie stanu drogi do stanu sprzed zdarzenia powód dochodzi zapłaty 2.397,60 PLN [k. 1]. W samej umowie konkretny koszt takiego zdarzenia określił na 75,04 PLN brutto [k. 9].

XIX.  W ocenie Sądu w sprawie zachodzą wszelkie podstawy do zastosowania art. 322 k.p.c., zgodnie z którym jeżeli w sprawie o naprawienie szkody sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe, nader utrudnione lub oczywiście niecelowe, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

XX.  Wskazany przepis znajduje zastosowanie nie tylko wtedy, kiedy ścisłe udowodnienie wysokości szkody jest obiektywnie niemożliwe, ale także wówczas, kiedy nie da się jej dokładnie ustalić na podstawie materiału dowodowego, który został przedstawiony do oceny sądu przez powoda [tak wyr. SN z 26/01/2006 r., II CSK 108/05, OSP 2007, nr 3, poz. 29].

XXI.  Zasądzona wyrokiem kwota musi zatem wynikać z przeprowadzonego postępowania dowodowego, nie może być dowolna, ale winna mieścić się w racjonalnych granicach sędziowskiej oceny, określonych przez żądanie pozwu oraz udowodnione okoliczności sprawy.

XXII.  W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości zasada odpowiedzialności pozwanego, a dochodzone roszczenie jest roszczeniem odszkodowawczym. Powód wykazał fakt poniesienia szkody i podjął inicjatywę dowodową celem wykazania jej wysokości. Powód wykorzystał wszelkie środki dowodowe, a mimo to precyzyjne ustalenie wysokości szkody jest w ocenie Sądu niemożliwe, a co najmniej nader utrudnione.

XXIII.  W powyższych okolicznościach Sąd był zatem nie tylko uprawniony, ale – wobec wykazania wszystkich pozostałych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej po stronie pozwanego – był zobligowany do zastosowania dyspozycji art. 322 k.p.c.

XXIV.  Sąd ustalając zatem należne powodowi odszkodowanie, oparł się na załączonych przez powoda umowie i dokumentach kosztowych. Na podstawie umowy likwidowane były skutki omawianego zdarzenia. W realiach tej sprawy kwota 141,20 PLN pozostaje w normalnym związku przyczynowym jako wykazana w swej wysokości. Pozwany Ubezpieczyciel nie odpowiada za realizację zadań własnych powoda. Natomiast odpowiada za skutki zdarzenia z art. 435–436, 415 w zw. z art. 361 i 822 k.c. Skoro dane skutki miały miejsce, to w ich granicach pozwany jest zobowiązany naprawić szkodę pozostającą w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem ją wywołującym.

XXV.  W tej sprawie jako taką szkodę udowodnioną co do wysokości w granicach związku przyczynowego przyjęto szkodę odpowiadającą kwocie 141,20 PLN. Stanowi ona koszt przywrócenia jezdni do stanu sprzed zdarzenia.

XXVI.  Zgodnie z fakturą VAT nr (...) za czerwiec 2017 w tym miesiącu miało miejsce 2300,5 „zdarzeń” [710+ (...)+28,5, k. 13v]. Każde z nich ma swoją jednostkową wartość, określoną w umowie. Wynagrodzenie ryczałtowe za realizację umowy z 30/01/2017 wynosiło 152.217,47 PLN brutto [k. 9]. Po podzieleniu tej kwoty przez liczbę zdarzeń z czerwca 2017 r., tj. 2300,5, wyszło po 66,16 PLN brutto części zapłaconego ryczałtu na jedno zdarzenie. Do tej kwoty dodano 75,04 PLN brutto. Zgodnie z umową jest to wynagrodzenie dodatkowe za faktycznie wykonaną i odebraną pracę potwierdzoną protokołem odbioru [k. 9, 13–13v].

XXVII.  Zatem ustalony przez Sąd rozmiar szkody w postaci zanieczyszczenia nawierzchni drogi wyniósł 141,20 PLN [66,16 PLN+75,04 PLN]. Jak Sąd wskazał już powyżej, jeżeli w sprawie o naprawienie szkody sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe, nader utrudnione lub oczywiście niecelowe, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Kierując się dyspozycją art. 322 k.p.c., Sąd uznał, że na wysokość odszkodowania powinna składać się część ryczałtu odpowiadająca jednemu zdarzeniu nim objętego. Po drugie, szkoda powoda obejmuje dodatkowe, umowne wynagrodzenie za faktycznie wykonaną i odebraną pracę w postaci usunięcia skutków zdarzenia w pasie drogowym. Nie jest to może rozwiązanie idealne, niemniej w ocenie Sądu spełnia podstawowy warunek, tj. tak wyliczona wartość odszkodowania pozostaje w zgodzie z dyspozycją normy z art. 361 § 1 k.c.

XXVIII.  Powództwo było zasadne wyłącznie w powyższym zakresie, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie zgodnie z art. 481 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z 22/05/2003 o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Pozwany (...) S.A. nie wypłacił odszkodowania w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia przez powoda zawiadomienia o szkodzie, będącego jednocześnie wezwaniem do zapłaty. Dlatego zasądzenie ustawowych odsetek za opóźnienie od 10/09/2018 r. jest zasadne [k. 16–18].

XXIX.  W pozostałym zakresie powództwo oddalono jako nieudowodnione co do wysokości.

XXX.  O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. Spraw takich samych jak aktualnie omawiana w tut. Sądzie jest wiele. Podstawowym problemem, który wymagał rozstrzygnięcia, była kwestia zasady odpowiedzialności ubezpieczycieli za zdarzenia, jak w tej sprawie. Powód skutecznie wykazał tę część swojego roszczenia. Konieczne było w tym celu nawet wydanie uchwały przez Sąd Najwyższy, gdyż firmy ubezpieczeniowe nie przyjmowały swojej odpowiedzialności w opisanym stanie faktycznym w żadnym zakresie. Kolejnym problemem nadal pozostaje ustalenie odpowiedniej, uzasadnionej wysokości roszczenia. Dyskusja na ten temat pomiędzy stronami postępowania oraz Sądem trwa od wielu miesięcy. Pierwotnie roszczenie powoda było uwzględniane praktycznie w całości. Linia orzecznictwa w tym zakresie ulega powolnej zmianie, czego dowodem jest również wyrok w tej sprawie. Niemniej Sąd uznał, że za fakt dokonywania się tej zmiany powód nie może ponosić całkowitej odpowiedzialności, skoro jednocześnie skutecznie doprowadził do ustabilizowania się orzecznictwa w odniesieniu do zasady odpowiedzialności firm ubezpieczeniowych. Jeśli powód w dalszym ciągu będzie występował z roszczeniami, jak w tej sprawie, ignorując kształtującą się linię orzecznictwa co do wysokości zasadnego roszczenia, Sąd pewnie będzie obciążał go kosztami procesu w całości. Niemniej w sprawach złożonych do Sądu w czasie, gdy ta nowa linia orzecznictwa jeszcze nie ukształtowała się lub wręcz jeszcze nie istniała, Sąd uznał, że zasadne jest posiłkowanie się normą prawną z art. 102 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  (...) (...)

2.  (...)