Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Przedmiot i przebieg postępowania

1.  Wnioskiem z dnia 29 sierpnia 2022 r. Prezydent (...) W., reprezentowany przez Dyrektora Zarządu Dróg Miejskich, wniósł o orzeczenie przepadku pojazdu marki R., nr rej. (...) oraz o zasądzenie od uczestnika na swoją rzecz kosztów postępowania. Wniosek obejmował również żądanie ustanowienia kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika postępowania. ( wniosek, k. 2-3)

2.  Uczestnik O. S. mimo odebrania w dniu 20 stycznia 2023 r. odpisu wniosku nie zajął stanowiska w sprawie.

Ustalenia faktyczne

3.  W dniu 20 sierpnia 2021 r. Straż Miejska (...) W. wydała dyspozycję usunięcia pojazdu R., modelu Thalia, nr rej. (...) ze skrzyżowania ulic (...)/ Jugosłowiańska. Przyczyną wydania dyspozycji było zagrożenie bezpieczeństwa ruchu lub utrudnianie ruchu drogowego. Pojazd został usunięty na parking przy ul. (...).

( dyspozycja usunięcia pojazdu, k. 6)

4.  Z CEPiK wynikało, że ostatnim zarejestrowanym w tej ewidencji właścicielem wymienionego pojazdu był A. I., który nabył go w drodze umowy sprzedaży od poprzedniego właściciela, S. W., w dniu 21 września 2019 r. W drodze umowy kupna – sprzedaży pojazdu zawartej w 2020 r. A. I. sprzedał pojazd na rzecz O. S..

( wydruki z CEPiK, k. 13-14v., fotokopia umowy kupna – sprzedaży pojazdu, k. 12)

5.  W wyniku prowadzonego dochodzenia wobec kierowcy pojazdu marki R. o nr rej. (...), co do którego istniało podejrzenie, że w dniu 19 sierpnia 2021 r. prowadził on ww. pojazd w stanie nietrzeźwości, Wydział Dochodzeniowy – Śledczy KRP W. VII zwrócił się do KRP W. II o ustalenie czy pod adresem: ul. (...) w W. zamieszkuje O. S., a jeśli tak, to i powiadomienie tej osoby o usunięciu pojazdu.

( telefonogram, k. 10)

6.  Pod wyżej wymieniony adres Komenda Rejonowa Policji W. VII wysłała w dniu 19 kwietnia 2022 r. powiadomienie o usunięciu pojazdu na parking strzeżony i poinformowała o skutkach jego nieodebrania w terminie 3 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu.

( powiadomienie, k. 11-v.)

7.  W drodze prowadzonych czynności KRP W. VII ustaliła w dniu 28 kwietnia 2020 r., iż pod adresem ul. (...) w W. znajduje się blok z wieloma lokalami mieszkalnymi, wobec czego Policja nie miała możliwości zweryfikować, czy osoba o danych O. S. przebywa pod tym adresem oraz dostarczyć powiadomienia o usunięciu pojazdu. Z systemów informacyjnych Policji wynikało, że O. S. nie posiada stałego ani czasowego zameldowania na terytorium RP.

( notatka, k. 9)

8.  Dodatkowo Komisariat Policji W. – W. ustalił w dniu 9 maja 2022 r., iż w budynku przy ul. (...) w W. znajduje się około 153 lokali, zaś rozpytywani mieszkańcy bloku nie posiadali informacji, w którym lokalu może zamieszkiwać O. S..

( notatka, k. 8)

9.  Pismem z dnia 11 maja 2022 r. Komenda Rejonowa Policji W. VII poinformowała Zarząd Dróg Miejskich w W. o zdarzeniu z dnia 19 sierpnia 2021 r. oraz o braku możliwości ustalenia pełnego adresu kierującego pojazdem oraz dostarczenia mu powiadomienia o usunięciu pojazdu na parking strzeżony.

( pismo, k. 7-v.)

10.  Pismem z dnia 29 sierpnia 2022 r. Prezydent (...) W. złożył do tutejszego Sądu wniosek o orzeczenie przepadku pojazdu, wskazując jako uczestnika O. S.. W toku postępowania ustalono, że uczestnik jest członkiem zarządu spółki (...) sp. z o.o. nr KRS (...), której miejsce siedziby znajdowało się po adresem: ul. (...) w W.. Z informacji uzyskanych z Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie, XIII Wydziału Gospodarczego, wynikało zaś, że adres korespondencyjny O. S., członka zarządu ww. spółki, to ul. (...), (...)-(...) W..

( fakt znany Sądowi z urzędu, email z 16.12.2022 r., k. 38, pismo z SR dla m.st. Warszawy, k. 44-45)

Podstawa prawna rozpoznana na posiedzeniu niejawnym

11.  Zgodnie z art. 610 ⁶ § 1 i 3 k.p.c., sprawy o przepadek pojazdu usuniętego z drogi publicznej na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym są rozpoznawane na posiedzeniu niejawnym, chyba że sąd postanowi inaczej. W związku z tym, że zdaniem Sądu nie zachodziły podstawy do rozpoznania sprawy na rozprawie, Sąd zdecydował się rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym pomimo wniosku wnioskodawcy o rozpoznanie sprawy na rozprawie. Wniosek ten nie miał charakteru wiążącego – wobec wyczerpującego uregulowania tej kwestii w art. 610 ⁶ § 3 k.p.c. nie można co do wniosku o przeprowadzenie rozprawy stosować posiłkowo art. 148 ¹ § 3 k.p.c.

Ocena prawna

12.  Wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

13.  Zgodnie z art. 130a ust. 10-10e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, starosta w stosunku do pojazdu usuniętego z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1 lub 2 tegoż przepisu, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie jego przepadku na rzecz powiatu, jeżeli prawidłowo powiadomiony właściciel lub osoba uprawniona nie odebrała pojazdu w terminie 3 miesięcy od dnia jego usunięcia. Powiadomienie zawiera pouczenie o skutkach nieodebrania pojazdu (ust. 10). Starosta występuje z wnioskiem, o którym mowa w ust. 10, nie wcześniej niż przed upływem 30 dni od dnia powiadomienia (ust. 10a). Przepisu ust. 10 nie stosuje się, gdy okoliczności wskazują, że nieodebranie pojazdu nastąpiło z przyczyn niezależnych od właściciela lub osoby uprawnionej (ust. 10c). Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio, gdy w terminie 4 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu nie został ustalony jego właściciel lub osoba uprawniona do jego odbioru, mimo że w jej poszukiwaniu dołożono należytej staranności (ust. 10d). W sprawach o przepadek pojazdu sąd stwierdza, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, w szczególności, czy usunięcie pojazdu było zasadne i czy w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru, dołożono należytej staranności oraz czy orzeczenie przepadku nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (ust. 10e).

14.  Powyższe oznacza, że w niniejszej sprawie wnioskodawca powinien był dowieść, że:

a.  usunięcie pojazdu odbyło się zgodnie z przepisami Prawa o ruchu drogowym;

b.  dopełnił należytej staranności w celu ustalenia właściciela lub osoby uprawnionej do odbioru samochodu.

15.  Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 130a ust. 10d to starosta ma dołożyć należytej staranności w celu ustalenia osoby uprawnionej do odbioru pojazdu. Sąd ma jedynie podjęte czynności ocenić, nie ma natomiast obowiązku ani uprawnienia do tego, by zastępować starostę w wykonaniu tego obowiązku i poszukiwać właścicieli lub osób uprawnionych do odbioru pojazdu dopiero na etapie postępowania sądowego o przepadek.

16.  O ile usunięcie pojazdu marki R. o nr rej. (...) z drogi publicznej nie budzi zastrzeżeń Sądu, o tyle nie może on uznać, by wnioskodawca dopełnił należytej staranności w celu ustalenia właściciela lub osoby uprawionej do odbioru samochodu.

17.  Z dokumentów załączonych do wniosku wynika, że ostatnim znanym właścicielem samochodu jest O. S.. Choć dane w bazie CEPIK są niepełne i wskazywały, iż taką osobą jest A. I., to wnioskodawca przedstawił dowody na to, iż już od 2020 r. właścicielem pojazdu jest wskazany we wniosku uczestnik. Należy bowiem zauważyć, iż brak rejestracji lub opóźniona rejestracja zbycia pojazdu w CEPiK nie jest czymś niespotykanym i często konieczne jest przedstawienie innych dowodów np. umów sprzedaży pojazdu, aby wykazać istnienie nowego właściciela samochodu. Nadto należy zauważyć, iż nawet jeśli w piśmie z dnia 11 maja 2022 r. organy ścigania nie przedstawiały pewności, czy aby na pewno to O. S. kierował pojazdem w dniu 19 sierpnia 2021 r., to nie miało to zdarzenia dla dokonania ustaleń co do tytułu własności pojazdu jakim bezsprzecznie dysponował wówczas O. S..

18.  Dowody dołączone do wniosku potwierdzają, że wnioskodawca poczynił pewne kroki w celu ustalenia miejsca pobytu O. S., lecz ostatecznie nie był on w stanie ustalić pełnego adresu jego zamieszkania. Należy jednak przyjąć, iż wnioskodawca nie dochował należytej staranności przy próbach doręczenia uczestnikowi powiadomienia. W oparciu o informacje powszechnie dostępne – przy pomocy wyszukiwarki Google – można było ustalić, że po wpisaniu danych uczestnika w wyszukiwarce internetowej pojawia się wiadomość, iż O. S. (o nr PESEL zgodnym z nr PESEL uczestnika niniejszego postępowania) jest członkiem zarządu spółki występującej w obrocie prawnym pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Po lekturze danych wskazanych w bazie KRS spółki o nr (...) wynikało, że siedziba tejże spółki znajduje się w W. na ul. (...). Wprawdzie przesyłka wysłana pod ten adres powróciła do Sądu z adnotacją zwrotu z uwagi na niepodjęcie jej w terminie, jednakże nie wyczerpywało to wszystkich możliwości ustalenia pełnego adresu wnioskodawcy. Jako, że Sąd – na potrzeby oceny wniosku o ustanowienie kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika – przesłał stosowne pismo do wydziału gospodarczego Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie, w odpowiedzi otrzymał informację, iż adresem dla doręczeń dla uczestnika O. S. jest adres ul. (...), (...)-(...) W.. Pod tymże adresem uczestnik przesyłkę odebrał. (k .47).

19.  Mając powyższe na uwadze, w niniejszej sprawie „należyta staranność” wymagałaby, aby wnioskodawca podjął próbę ustalenia adresu nie tylko w oparciu o dane znajdującego się w jego zasobach, ale także poprzez poszukiwania w ogólnodostępnych bazach informacyjnych albo zwyczajnej wyszukiwarki internetowej. Działania, na które powoływał się wnioskodawca, ograniczyły się jedynie do krótkiej wizyty Policji na terenie budynku i rozpytania sąsiadów co do ustalenia lokalu, w którym miał przebywać O. S.. Podjęte czynności należało więc uznać za niewystarczające, tym bardziej, że dysponując wiedzą o tym, że uczestnik jest członkiem zarządu spółki (...) sp. z o.o. w W., wnioskodawca mógł zapoznać się z aktami rejestrowymi tej spółki (dostępnymi każdemu zainteresowanemu bez wykazywania interesu prawnego) i ustalić pełny adres zamieszkania O. S., co umożliwiłoby przesłanie wezwania do odbioru pojazdu na rzeczywisty adres uczestnika.

20.  W związku z powyższym Sąd oddalił wniosek jako bezzasadny. Nie stoi to na przeszkodzie ponownemu złożeniu wniosku już po prawidłowym wezwaniu właściciela pojazdu do jego odbioru i upływie ustawowego czasu od bezskutecznego wezwania.

Koszty postępowania

21.  O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c., zgodnie z którym każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

22.  Na podstawie art. 84 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał zwrócić wnioskodawcy z sum Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie kwotę 150 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki uiszczonej przez niego na poczet wynagrodzenia kuratora.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...).