Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2023 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny

z siedzibą w Pile

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Jacek Grudziński

Protokolant prot. sąd. Kamila Sucharkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2023 roku w Pile

sprawy z powództwa (...) Bank (...) SA z siedzibą w W.

przeciwko U. W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanej U. W. na rzecz powoda (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. kwotę 83.059,89 zł (osiemdziesiąt trzy tysiące pięćdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy);

2.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda 4.153 zł (cztery tysiące sto pięćdziesiąt trzy złote) tytułem opłaty od pozwu i 5.417 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

J. Grudziński

Sygn. akt XIV C 1060/21

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2021 r. do Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile wpłynął pozew w postępowaniu upominawczym opatrzony datą 9 września 2021 r., w który powód (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej U. W. na rzecz powoda nakazem zapłaty kwoty 83.059,89 zł. Powód wniósł także o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego w wysokości faktycznie poniesionej przez powoda wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwana U. W. zawarła z Bankiem (zbywcą wierzytelności) na piśmie umowę o kredyt na miarę (dalej Umowa).

Strona pozwana nie wywiązała się z warunków łączącej strony Umowy, wobec powyższego powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty długu w trybie art. 75c ustawy Prawo bankowe, a następnie wypowiedział umowę.

W związku z wypowiedzeniem umowy pozwana na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg banku była zobowiązana do zapłaty na rzecz powoda kwoty 83.059,89 zł, na którą składają się:

- kwota 80.907,96 zł tytułem niespłaconego kapitału (data wymagalności roszczenia:

16.02.2021 r.),

- kwota 2.020,32 zł tytułem odsetek umownych liczonych od kwoty należności głównej według

oprocentowania wynikającego z umowy, co do której dłużnik nie opóźnił się ze spełnieniem

świadczenia pieniężnego (data wymagalności roszczenia: 16.02.2021 r.)

- kwota 131,61 zł tytułem odsetek umownych karnych (data wymagalności roszczenia:

17.02.2021 r.) naliczana od części należności głównej, co do której dłużnik opóźnił się ze

spełnieniem świadczenia pieniężnego.

Istnienie wyżej wskazanej wierzytelności powoda wobec strony pozwanej, jej wysokość oraz terminy płatności odsetek wynikają wprost z wyciągu z ksiąg bankowych podpisanego przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych powoda i opatrzonego pieczęcią powoda oraz historii rachunku.

Powód w dniu 21.05.2021 r. wniósł pozew o zapłatę dotyczący wyżej wymienionej należności w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Postanowieniem z dnia 23.06.2021 r. referendarz sądowy stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty, wobec czego postępowanie umorzył. Niniejszy pozew jest więc kontynuacją postępowania wszczętego w sprawie o sygn. akt VI Nc 746811/21 przed Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie, VI Wydziałem Cywilnym.

Przed wniesieniem pozwu powód podjął próbę zmierzającą do ugodowego rozwiązania sporu ze strona pozwaną polegająca na wysłaniu pisma wzywającego do zapłaty długu, zawierającego informację, że brak wpłaty we wskazanym w wezwaniu terminie spowoduje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego oraz próbę nawiązania kontaktu telefonicznego ze stroną pozwaną celem ustalenia warunków spłaty zadłużenia. Wyżej wskazane działania podjęte przez powoda nie doprowadziły do polubownego rozwiązania sporu.

Z dniem 31 października 2018 r. nastąpiło przejęcie przez Bank (...) SA działalności podstawowej (...) Bank (...) SA na podstawie art. 529 § 1 pkt. 4 k.s.h. poprzez przeniesienie na bank przejmujący – Bank (...) SA części majątku banku dzielonego (...) Bank (...) SA, w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa banku dzielonego w zakresie określonym w uchwale o podziale oraz planie podziału. Uchwała o podziale (...) Bank (...) SA została podjęta przez nadzwyczajne walne zgromadzenie Banku (...) SA w dniu 24 sierpnia 2018 r. (rep. A nr 8905/2018). Uchwała o podziale (...) Bank (...) SA została podjęta przez nadzwyczajne walne zgromadzenie (...) Bank (...) SA w dniu 24 sierpnia 2018 r. (rep. A nr 8920/2018).

Zgodnie z tabelą 1A zamieszczona w Załączniku nr 1 do planu podziału Bank (...) SA w W. nabył prawa i obowiązki z poszczególnych umów i prawnych relacji z klientami związanych z typami umów/produktów wskazanych w tabeli, z wyłączeniem umów i prawnych relacji z klientami związanych z portfelem walutowym i innych aktywów i pasywów przypisanych do działalności hipotecznej. W tabeli 1A załącznika nr 1 do planu podziału została wymieniona umowa, z której wynika roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie.

Powód zamieścił także w pozwie informację o tym, że w dniu 1 kwietnia 2019 r. Bank (...) SA zmienił nazwę na (...) Bank (...) SA.

W odpowiedzi na pozew z dnia 19 stycznia 2022 r. pozwana U. W. wniosła o oddalenie w całości powództwa (...) Bank (...) SA.

Pozwana wskazała w odpowiedzi na pozew, że powództwo w niniejszej sprawie jest bezpodstawne, a pozwana stanowczo zaprzecza wszystkim twierdzeniom powoda, z wyjątkiem tych, którym wyraźnie przyzna; w szczególności pozwana zaprzeczyła istnieniu, wymagalności oraz wysokości wierzytelności wskazanej w pozwie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 kwietnia 2017 r. U. W. zawarła z (...) Bankiem (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. umowę o kredyt gotówkowy (...)”. Zgodnie z zapisami umowy (...) Bank (...) SA udzielił kredytobiorcy U. W. kredytu gotówkowego w wysokości 100.000 zł na czas 96 miesięcy; prowizję za udzielenie kredytu ustalono na kwotę 13.000 zł i została ona doliczona do kwoty (kapitału) kredytu. Stopa oprocentowania kredytu została ustalona na 7,99 % (rzeczywista roczna stopa oprocentowania 12,13 %). W umowie wskazano, że całkowity koszt kredytu wynosi 53.070,66 zł.

Strony ustaliły, że kredytobiorca spłaci kredyt w 96 równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych, płatnych do 10. dnia każdego miesiąca na rachunek kredytu nr (...). Całkowita kwota do zapłaty przez kredytobiorcę na dzień zawarcia umowy wynosi 153.070,66 zł.

W § 12 umowy strony postanowiły, że z ważnych powodów Bank może rozwiązać umowę kredytu z zachowaniem 30 dniowego okresy wypowiedzenia; wypowiedzenie wymaga zachowania formy pisemnej. Strony ustaliły także, że za ważne powody /wypowiedzenia umowy/ uznaje się między innymi niespłacenie przez Klienta w wyznaczonym terminie dwóch kolejnych rat kredytu (§ 12 ust. 3 lit. d.).

W umowie kredytowej z 18.04.2017 r. strony zawarły także postanowienie, że adresem Klienta (kredytobiorcy) do korespondencji, na który Bank przesyła korespondencję w formie pisemnej, jest ostatni podany do wiadomości Banku przez Klienta adres korespondencyjny, chyba że klient złożył, bądź złoży dyspozycję wyrażającą zgodę na otrzymywanie korespondencji w formie elektronicznej.

/umowa o (...)z 08.04.2017 r. (k. 14-21); (k. 193v.-194)/

W dniu 18 kwietnia 2017 r. Bank uruchomił kredyt i przekazał na rachunek bankowy pozwanej U. W. kwotę 100.000 zł.

/ potwierdzenia realizacji przelewu k. 143-146; historia rachunku klienta k. 147-155; harmonogram spłat kredytu k. 156-159/

31 października 2018 r. nastąpiło przejęcie przez Bank (...) SA działalności podstawowej (...) Banku (...) SA na podstawie art. 529 § 1 pkt. 4 k.s.h. poprzez przeniesienie na bank przejmujący Bank (...) SA części majątku banku dzielonego (...) Banku (...) SA w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa banku dzielonego w zakresie określonych w uchwale o podziale oraz planie podziału. Uchwała o podziale (...) Banku (...) SA została podjęta przez nadzwyczajne walne zgromadzenie Banku (...) SA w dniu 24 sierpnia 2018 r. Uchwała o podziale (...) Banku (...) SA została podjęta przez nadzwyczajne walne zgromadzenie (...) Banku (...) SA w dniu 24 sierpnia 2018 r.

Zgodnie z Tabelą 1A zamieszczoną w załączniku nr 1 do Planu Podziału, Bank (...) SA w W. nabył prawa i obowiązki z poszczególnych umów i prawnych relacji z klientami związanych z typami umów/produktów wskazanymi w tabeli, z wyłączeniem umów i prawnych relacji z klientami związanych z portfelem walutowym i innych aktywów i pasywów przypisanych do działalności hipotecznej. W tabeli 1A załącznika nr 1 do planu podziału została wymieniona umowa, z której wynika roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie.

1 kwietnia 2019 r. Bank (...) SA zmienił nazwę na (...) Bank (...) SA.

/akt notarialny z 24.08.2018 r. wraz z planem podziału (...) Bank (...) SA i załącznikami do tego planu k. 41-115; wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) z 17.05.2021 r. k. 12/

Od początku U. W. spłacała raty kredytowe nieregularnie i z opóźnieniem a w październiku 2020 roku w ogóle zaprzestała ich spłacania.

W dniu 1 grudnia 2020 r. (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. wystosował do U. W. pismo zatytułowane „Ostateczne wezwanie do zapłaty”, w którym wezwał ją do natychmiastowej zapłaty należności wymagalnej powstałej w spłacie kredytu udzielonego na podstawie umowy numer (...), wskazując, że na dzień 01.12.2020 r. na zadłużenie składa się kapitał wymagalny (przeterminowany) oraz odsetki wymagalne (przeterminowane) w kwocie 3.223,07 zł. W wezwaniu podano, że zaległość należy wpłacić w ciągu 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania na rachunek nr (...). W przypadku braku wpłaty bank może wypowiedzieć umowę kredytową. Wypowiedzenie umowy kredytowej oznaczać będzie postawienie całej kwoty kredytu, łącznie z należnymi odsetkami i opłatami, w stan natychmiastowej wykonalności i konieczność jej spłaty w terminie 30 dni od daty otrzymania wypowiedzenia umowy kredytowej. Kolejnym etapem działań windykacyjnych w związku z brakiem spłaty całości zadłużenia może być wystąpienie na drogę postępowania sądowego, prowadzącą do uzyskania tytułu wykonawczego i rozpoczęcia egzekucji komorniczej, co może się wiązać z ponoszeniem dodatkowych kosztów sądowych i egzekucyjnych.

W wezwaniu Bank poinformował także kredytobiorczynię o tym, że w terminie 14 dni od otrzymania niniejszego zawiadomienia może ona złożyć wniosek o restrukturyzację zadłużenia. Bank umożliwia restrukturyzację zadłużenia na warunkach wspólnie uzgodnionych, jeżeli jest ona uzasadniona dokonaną przez Bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy.

Pismo to zostało doręczone kredytobiorczyni w dniu 14 grudnia 2020 roku.

W dniu 28 grudnia 2020 r. (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. wystosował do U. W. pismo zatytułowane „Wypowiedzenie umowy kredytu”, w którym oświadczył, że na podstawie umowy kredytu (...) oraz w związku z art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, w związku z niespłaceniem przez nią zadłużenia wymagalnego wynikającego z umowy kredytu nr (...), wypowiada jej umowę kredytu w całości. Pismo zawiera informację, że umowa kredytu ulega rozwiązaniu w terminie 30 dni od daty jego (wypowiedzenia) doręczenia. Po upływie tego terminu zobowiązanie wynikającego z umowy kredytu będzie wymagalne do spłaty w całości. W wypowiedzeniu wskazano, że całkowite zobowiązanie z tytułu umowy kredytu na dzień sporządzenia pisma wynosi 82.126,94 PLN.

Wypowiedzenie z 28.12.2020 r. zawiera także pouczenie, że w przypadku braku spłaty kwoty wymagalnego zobowiązania w terminie 30 dni od daty odebrania wypowiedzenia, Bank może wystąpić na drogę postępowania sądowego, a w dalszej kolejności na drogę postępowania egzekucyjnego w trybie przewidzianym przepisami kodeksu postępowania cywilnego albo może zlecić próbę odzyskania wymagalnych wierzytelności jednemu z zewnętrznych podmiotów współpracujących z Bankiem w zakresie odzyskiwania należności: (...) SA, (...) Spółka z o.o., (...) SA, (...) Spółka z o.o. lub (...) SA. W piśmie wskazano także numer rachunku bankowego, na który należy dokonać wpłaty a także numer telefonu, pod którym można uzyskać dokładne informacje na temat statusu sprawy.

Wypowiedzenie zostało doręczone kredytobiorczyni w dniu 8 stycznia 2021 r.

22 kwietnia 2021r. pełnomocnik (...) Bank (...) SA wezwał U. W. do zapłaty kwoty 83.059,89 zł w terminie do dnia 29 kwietnia 2021 r. na rachunek bankowy (...) Bank (...) SA nr (...). W wezwaniu wskazano, że zobowiązanie do zapłaty wynika z niewywiązania się przez kredytobiorczynię z warunków zawartej z bankiem umowy kredytu gotówkowego nr (...). W wezwaniu do zapłaty wskazano, że na dochodzoną w nim kwotę składają się:

⚫

80.907,96 zł tytułem niespłaconego kapitału,

⚫

2.020,32 zł tytułem odsetek umownych,

⚫

131,61 zł tytułem odsetek karnych.

Od dnia wezwania do dnia dzisiejszego U. W. żadnych kwot z tytułu kredytu z 08.04.2017 r. nie uiściła.

/historia rachunku kredytowego k. 22-35, ostateczne wezwanie do zapłaty z 01.12.2020 r. wraz z dowodem jego doręczenia (k. 36-37), wypowiedzenie umowy kredytu z 28.12.2020 r. wraz z dowodem jego doręczenia (k. 38-39), wezwanie do zapłaty z 22.04.2021 r. (k. 40)/

W dniu 17 maja 2021 r. został wystawiony wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) w którym stwierdzono się że dłużnik U. W., PESEL (...), zamieszkała: (...), jest zobowiązana zapłacić (...) Bank (...) SA według stanu na dzień 17.05.2021 kwotę 83.059,89 zł. Na powyższe wymagalne zobowiązanie dłużnika wynikające z zawartej w dniu 18.04.2017 r. z (...) Bank (...) SA umowy nr (...) ( (...)- (...)-300) o kredyt na miarę składają się:

• kwota 80.907,96 zł tytułem niespłaconego kapitału;

• kwota 2.020,32 zł tytułem odsetek umownych liczonych od kwoty należności głównej

według oprocentowania wynikającego z umowy, co do której dłużnik nie opóźnił się ze

spełnieniem świadczenia pieniężnego;

• kwota 131,61 zł tytułem odsetek umownych karnych.

wynoszącej 2,00 % w stosunku rocznym - 90,96 zł;

/wyciąg z ksiąg bankowych z 17.05.2021 r. (k. 12)/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następującą ocenę dowodów:

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy zasługują na wiarygodność.

Stosownie do treści art. 244 § 1 k.p.c. dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Zgodnie z § 2 tego przepisu, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez podmioty, inne niż wymienione w § 1, w zakresie zleconych im przez ustawę zadań z dziedziny administracji publicznej. Według art. 2 § 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1799) czynności notarialne, dokonane przez notariusza zgodnie z prawem, mają charakter dokumentu urzędowego.

Stosownie do treści art. 245 k.p.c. dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Prawie wszystkie dokumenty zgromadzone w aktach sprawy są dokumentami prywatnymi w rozumieniu art. 245 k.p.c. Dokumentem urzędowym jest sporządzony w formie aktu notarialnego protokół Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Banku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. z dnia 24 sierpnia 2018 roku. Dokument ten ma znaczenie dla oceny legitymacji procesowej powoda w niniejszej sprawie. Nie odnosi się jednak wprost do zasadności roszczenia dochodzonego w pozwie i jego wysokości. W tym sensie rację ma pozwana, gdy w odpowiedzi na pozew wywodzi, że na potwierdzenie istnienia roszczeń dochodzonych w pozwie powód przedstawił dowody w postaci dokumentów prywatnych. Nie oznacza to jednak w żadnym przypadku, że dokumenty przedstawione przez powoda są niewiarygodne i nie mogą stanowić dowodów na potwierdzenie zasadności powództwa.

Stosownie do treści art. 95 ust. 1 Prawa bankowego księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych. Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym (art. 95 ust. 1a). W niniejszej sprawie nie jest dokumentem urzędowym również wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) z 17 maja 2021 roku.

Z powyższych regulacji wynika, że w aktualnym stanie prawnym banki nie mogą wystawiać dokumentów korzystających w postępowaniu cywilnym z przywilejów przyznanych przez Kodeks postępowania cywilnego dokumentom urzędowym. Gdyby więc przyjąć pogląd prezentowany przez pozwaną za obowiązujący, to stwierdzić należałoby, że bank nie ma możliwości wykazania w postępowaniu cywilnym zasadności dochodzonych roszczeń, skoro nie ma możliwości przedłożenia na ich potwierdzenie dokumentów urzędowych. Z oczywistych względów jest to pogląd nie do przyjęcia. Roszczenia dochodzone przez powoda w niniejszej sprawie mogły zostać wykazane zarówno co do zasady, jak też co do ich wysokości, za pomocą dokumentów prywatnych.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw, żeby dokumentom prywatnym przedłożonym do akt sprawy przez powoda odmówić wiary lub mocy dowodowej. Dokumenty zostały przedłożone w odpisach, których zgodność z oryginałem została potwierdzona przez radcę prawnego reprezentującego powoda w sprawie. Dokumenty te nie budzą żadnych wątpliwości zarówno co do ich treści, jak też co do ich formy.

Z uwagi na to, że pozwana U. W. nie stawiła się na rozprawę i w żaden sposób swojej nieobecności nie usprawiedliwiła, dowód z jej przesłuchania w charakterze strony został pominięty.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1988 /obowiązującym w dacie zawarcia umowy kredytowej/ – w dalszej części przywoływanej jako prawo bankowe), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Ustęp drugi art. 69 stanowi, że umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać jej konieczne elementy.

Z art. 69 ust. 1 prawa bankowego wynika obowiązek banku udzielającego kredytu, oddania do dyspozycji kredytobiorcy ustalonej w umowie kwoty pieniężnej na oznaczony czas; odpowiada mu obowiązek kredytobiorcy do wykorzystania kredytu zgodnie z zawartą umową i przede wszystkim, obowiązek zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonym terminie oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Pozwana podniosła w odpowiedzi na pozew, że nie zawierała z powodowym bankiem umowy (kredytu). Tymczasem w aktach sprawy znajduje się przedłożony przez powoda odpis umowy o kredyt „na miarę” z dnia 8 kwietnia 2017 r. zawartej przez pozwaną U. W. z (...) Bankiem (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.. Nie jest jasne, czy pozwana neguje, że tę umowę zawarła, czy też ma na myśli, że nie zawierała umowy kredytowej z powodowym (...) SA z siedzibą w W..

Jeśli pozwana ma na uwadze fakt, że nie zawierała z powodowym bankiem umowy kredytowej, to jest to okoliczność oczywista i bezsporna. Legitymacja procesowa powoda niniejszej sprawie nie budzi jednak żadnych wątpliwości. Powód przedstawił dokumenty potwierdzające, że w 2018 roku Bank (...) SA z siedzibą w W. nabył zorganizowaną część przedsiębiorstwa podlegającego podziałowi (...) Banku (...) SA z siedzibą w W.. Nabycie nastąpiło na podstawie przepisów art. 529 § 1 pkt. 4 Kodeksu spółek handlowych (k.s.h.). Zgodnie z tym przepisem podział (spółki) może być dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie). Tym samym (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. w drodze sukcesji generalnej wstąpił w prawa i obowiązki (...) Banku (...) SA z siedzibą w W., co oznacza, że stał się również wierzycielem U. W. w zakresie zobowiązań wynikających z umowy kredytu z 18 kwietnia 2017 r.

Stosownie do treści art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. W świetle przedstawionych przez powoda dowodów Sąd miał podstaw do uznania, że umowa kredytu została skutecznie zawarta i że bank wykonał swoje zobowiązanie polegające na oddaniu do dyspozycji kredytobiorczyni kwoty kredytu. Powodowy bank przedłożył do akt nie tylko odpis umowy kredytowej z 18.04.2017 r. ale także historię spłaty kredytu (historia rachunku klienta) oraz potwierdzenia realizacji przelewów zaświadczające o uruchomieniu kredytu. Z tych ostatnich dokumentów wynika, że bank uruchomił kredyt w dniu 18 kwietnia 2017 r. przekazując na rachunek bankowy pozwanej kwotę 100.000 zł. Tym samym wywiązał się z obowiązku „oddania do dyspozycji kredytobiorcy … kwoty środków pieniężnych”. W takiej sytuacji pozwaną obciążał obowiązek spłaty kredytu wraz z odsetkami i prowizją. Zauważyć należy, że przynajmniej do pewnego czasu U. W. nie negowała swoich zobowiązań i kredyt spłacała. Wynika to z załączonej przez powoda do akt sprawy historii spłaty kredytu.

Zagadnienie to wiąże się bezpośrednio z problemem „ciężaru dowodu”. Zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego (k.c.) ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Należy uwzględnić jednak, że powód nie ograniczył się do przedłożenia wyciągu z ksiąg banku, ale przedłożył przede wszystkim odpis umowy kredytowej z 18.04.2017 r., która jest źródłem zobowiązania pozwanej. Przedstawił także historię rachunku (historię kredytową) oraz przelewy dokumentujące uruchomienie kredytu.

Bezpodstawne są twierdzenia pozwanej, że powód nie przedłożył dowodów na potwierdzenie wymagalności roszczenia dochodzonego w pozwie. Zagadnienie to wiąże się bezpośrednio z kwestią wypowiedzenia umowy. Stosownie do treści art. 75 ust. 1 prawa bankowego w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu, o ile ustawa z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne nie stanowi inaczej. Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni (art. 75 ust. 2). W § 12 ust. 1 umowy kredytu z 18.04.2017 r. strony ustaliły, że z ważnych powodów bank może rozwiązać umowę kredytu z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia. Wypowiedzenie wymaga zachowania formy pisemnej. Zgodnie z ustępem 3 litera d) za ważne powody uznaje się niespłacenie przez klienta w wyznaczonym terminie dwóch kolejnych rat kredytu.

Zgodnie z art. 75 c ust. 1 i 2 prawa bankowego, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

W świetle przedstawionych przez powoda dokumentów nie może być wątpliwości, że dochodzone pozwem roszczenia są wymagalne. Powód przedłożył bowiem do akt wezwanie do zapłaty z 1 grudnia 2020 r. spełniające wymogi określone w art. 75c ust. 1 i 2 prawa bankowego oraz wypowiedzenie umowy kredytowej z 28 grudnia 2020 r. spełniające wymogi art. 75 ust. 1 i 2 prawa bankowego wraz z dowodami doręczenia tych pism pozwanej. Wbrew wątpliwościom podniesionym w zarządzeniu z 05.11.2021 r. czynności dokonane przez bank należało uznać za skuteczne. Wezwanie do zapłaty z 01.12.2020 r. zostało doręczone pozwanej w dniu 14.12.2020 r. Pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu kredytu nosi datę 28.12.2020 r. Jest to ostatni dzień, w którym pozwana mogła zapłacić kwotę 3.223,07 zł i tym samym uniemożliwić powodowemu bankowi skuteczne złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytowej. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytowej dotarło do pozwanej jednak dopiero w dniu 8 stycznia 2021 r. a zatem dziesięć dni po upływie terminu zakreślonego zgodnie przepisami prawa bankowego do zaspokojenia roszczenia. Dlatego w 08.01.2021 r. rozpoczął bieg 30 dniowy termin wypowiedzenia umowy kredytowej. Termin ten upłynął w dniu 8 lutego 2021 r. Roszczenie dochodzone pozwem stało się więc wymagalne w dniu 9 lutego 2021 r. Wbrew twierdzeniem pozwanej, powód przedstawił dowody doręczenia pozwanej pism z 01.12.2020 r. i z 28.12.2020 r. na adres wskazany w umowie. Pozwana twierdziła, że pism tych nie otrzymała, ale na tę okoliczność żadnych dowodów nie przedstawiła.

Pozwana nie wskazała także żadnych konkretnych błędów, których miał się dopuścić powód wyliczając wysokość roszczenia dochodzonego w niniejszej sprawie. Taktyka procesowa pozwanej w ogóle sprowadzała się do prostego negowania okoliczności powoływanych przez powoda jako podstawa faktyczna pozwu. Z punktu widzenia wymogów określonych w przywołanym wyżej art. 3 k.p.c. taką postawę należy ocenić krytycznie. Sąd uznał więc, że powód w niniejszej sprawie wykazał zarówno swoją legitymację procesową (legitymację czynną), jak też udowodnił zasadność roszczenia i jego wysokość a także jego wymagalność.

Dlatego należało zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 83.059,89 zł, o czym orzeczono w pkt. 1. wyroku.

Stosownie do treści art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Zgodnie z art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Stronom reprezentowanym przez radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata (art. 99 k.p.c.). Z uwagi na to, że powództwo uwzględniono w całości, pozwana zobowiązana jest zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Na koszty te składa się opłata od pozwu w wysokości 4.153 zł oraz koszty zastępstwa procesowego obejmujące wynagrodzenie radcy prawnego w wysokości 5.400 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) i opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie wyżej powołanych przepisów prawa, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Jacek Grudziński