Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 61/23

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3 – 8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1. 

V. G.

Czyn wskazany w pkt.1 części rozstrzygającej wyroku

V. G. od 1 sierpnia 2022 roku zamieszkiwał w hostelu prowadzonym przez małżonków A. i B. K., mieszczącym się w N. przy ul. (...). W hostelu tym, w sąsiednim pokoju zamieszkiwał również pokrzywdzony V. L. wraz ze swoja konkubiną O. S. (1).

Wszyscy mieszkańcy hostelu wspólnie korzystali z pomieszczenia kuchni. Na tle utrzymania porządku w pomieszczeniach wspólnych dochodziło okazjonalnie do kłótni pomiędzy O. S. (1) i oskarżonym, który nie chciał brać udziału w ich sprzątaniu.

Oskarżony zamieszkiwał w pokoju wspólnie z I. R. oraz D. R., zaś V. L. wraz z O. S. (1) mieszkali w pokoju obok.

W dniu 13 listopada 2022 roku w godzinach wczesno popołudniowych pomiędzy I. R. a oskarżonym doszło do kłótni, której powodem były pieniądze w kwocie 100 złotych pożyczone od oskarżonego przez I. R.. V. G. domagał się aby I. zwrócił mu pieniądze, szarpiąc go przy tym i podnosząc głos. W tym czasie V. L. wraz z O. S. (1) byli w kuchni. Słysząc odgłosy kłótni W. L. wszedł do pokoju oskarżony i widząc jak szarpie on I. R. wszedł pomiędzy nich starając się nie dopuścić do eskalacji kłótni. W tym czasie O. S. (1) udała się A. K. (1) prosić ją aby zadzwoniła po policję, mówiąc, że jest bijatyka .

A. K. (1) nie do końca rozumiała co się dzieje, wobec czego poszła za O. S. (1) do wynajmowanych pomieszczeń, gdzie w pokoju wynajmowanym przez oskarżonego zobaczyła jak ten szarpie się z V. L., wobec czego weszła pomiędzy szarpiących się mężczyzn a następnie poleciła aby obaj się spakowali i opuścili hostel. Po chwili jednak zmieniła zdanie i V. L. pozwoliła pozostać wraz z partnerką w hostelu zaś V. G. nakazała aby w ciągu pół godzin wyprowadził się z hostelu, po czym wyszła..

Spakowawszy swoje rzeczy, wychodząc z hostelu oskarżony zwrócił się do V. L. i O. S. (1), słowami że za 15 minut wróci i będzie „pizda”. . Chwilę później oskarżony faktycznie wrócił do hostelu, jednak zabrawszy kolejną część swoich rzeczy wyszedł. Wrócił do hostelu po raz kolejny po godzinie 15:00. Wówczas poszedłszy do pokoju V. L. poprosił go aby wyszedł z nim na zewnątrz, mówiąc, że chce z nim porozmawiać. O. S. (1) słysząc słowa oskarżonego, powiedziała głośno, że V. nigdzie nie pójdzie, jednak pokrzywdzony wyszedł wspólnie z oskarżonym. Oskarżony zaczął prowadzić pokrzywdzonego w stronę ulicy - przejściem pomiędzy budynkiem a ogrodzeniem sąsiedniego budynku. Obaj mężczyźnie szli obok siebie. Oskarżony mówił w tym czasie do pokrzywdzonego, że ten niepotrzebnie wtrącał się w jego kłótnie po czym objąwszy pokrzywdzonego ramieniem wsunął prawą rękę do kieszeni a następnie wyciągnął z niej nóż i zaczął zadawać nim, krótkie szybkie uderzenia w górną część brzucha pokrzywdzonego. Atak ze strony oskarżonego był tak szybki i niespodziewany przez pokrzywdzonego, że zanim zorientował się co się dzieje, oskarżony zdążył mu trzykrotnie wbić nóż w nabrzusze i dopiero wówczas V. L. widząc nóż w ręce napastnika zablokował kolejne uderzenie, chwytając ostrze noża prawą dłonią na co oskarżony zareagował w ten sposób, że wyszarpnął nóż rozcinając dłoń pokrzywdzonego, po czym zaczął uciekać.

Tymczasem pokrzywdzony zgięty wpół, trzymając się na brzuch wrócił na podwórze, gdzie upadł na ziemie.

Moment powrotu od strony ulicy zauważyła O. S. (1) , która tuż po tym jak jej konkubent wyszedł z hostelu w towarzystwie oskarżonego, obawiając się o partnera, wyszła w ślad za nimi. Widząc słaniającego się na nogach konkubenta O. S. (1) podniosła alarm, krzycząc aby ktoś wezwał pogotowie. Na krzyki O. S. (1) przed hostel wyszli praktycznie wszyscy jego mieszkańcy. I. R. wyszedłszy zauważył leżącego w przejściu prowadzącym do ulicy pokrzywdzonego zaś udawszy się na ulicę oddalającego się biegiem w stronę marketu Biedronka oskarżonego. I. R. zaczął biec za uciekającym oskarżonym jednak zorientowawszy się, że go nie dogodni, zaprzestał pościgu i wrócił na posesję.

Pierwszej pomocy pokrzywdzonemu udzielił jeden z mieszkańców hostelu – A. M., który przyciskał pokrzywdzonemu zwinięty ręcznik do ran nadbrzusza.

Po przyjeździe wezwanej karetki pogotowia, V. L. został przewieziony do szpitala gdzie udzielono mi pomocy.

W wyniku zadanych przez oskarżonego ciosów pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci ran kłutych nadbrzusza z niewielką odmą opłucnową prawostronną z niewielkim krwiakiem opłucnej, nie wymagającym drenażu oraz rany ciętej okolicy kłębiku ręki prawej, które to obrażenia naruszyły prawidłowe czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres powyżej dni 7. Jak stwierdził biegły umiejscowienie ran oraz rodzaj użytego do ich spowodowania narzędzia narażał pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Po ucieczce z miejsca zdarzenia, w dniu 16 listopada 2022 roku, oskarżony podjął próbę ucieczki z terytorium R. na terytorium R., jednak został zatrzymany w pociągu jadącym do F., przez funkcjonariuszy z KPP w Ś. a następnie tymczasowo aresztowany.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego V. G. - k. 101 – 103

zeznania świadków:

V. L. (k 11- 12. 66 – 67, 305 v-.307)

I. R. (ka. 35 – 36, 107 – 108, 307v -308)

D. R. (k. 30 -31)

A. M. (k. 308 – 308v)

I. C. (k. 308v -309)

O. S. (1) (k. 40 – 41, 69 – 69. 11 – 111. 339 v – 340v)

A. J. (k. 18, 252 – 252v). A. K. (1) (k. 3-5, 252v – 253v)

P. J. (k. 27 – 28, 254 – 254v)

Dowodów z dokumentów :

protokół oględzin miejsca zdarzenia (k. 8-10)

tablica poglądowa – k. 32

notatka urzędowa z odtworzenia zapisów monitoringu – k. 54v -55

płyta z zapisem monitoringu – 59

notatka z odtworzenia monitoringu – k. 60

koperta zawierająca dokumentację medyczną pokrzywdzonego – k. 62

opinia sądowo – lekarska – k. 65 – 65, 132 – 135

kopia postanowienia o tymczasowym aresztowaniu skażonego do sprawy VIII Kp 2/22 SR P. – k. 71 – 72

kopia postanowienia SR P. – 73 – 77

notatka urzędowa dot. okoliczności zatrzymania oskarżonego - k. 78

protokół przeszukania podejrzanego k.80-83

koperta z biletem kolejowym należącym do oskarżonego – k. 91

płyta CD z zapisem monitoringu - .. 120

notatka z odtworzenia monitoringu – k. 124

protokół oględzin kurtki oskarżonego wraz z dokumentacją fotograficzną – 139 - 142

dokumentacja fotograficzna z miejsca zdarzenia k. 150-152

protokół z odtworzenia zapisu monitoringu k.157-158

protokół z odtworzenia zapisu monitoringu k.159-160

protokół z odtworzenia zapisu monitoringu k.161-162

wywiad środowiskowy k.164

2.  §

V. G.

Oskarżony nie był karany sądownie. Przed zdarzeniem stosowany był wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, zmieniony następnie na dozór policji w związku z podejrzeniem popełnienie przestępstwa z art. 279 § 1 kk w dniu 1 stycznia 2022 roku. Do środka tego oskarżony nie stosował się, nie stawiając się na ustanowionym dozorze.

dokumenty:

- informacja z Krajowego Rejestru Karnego - k.136

Odpisy postanowień SR P. w P. oraz informacji KP S.

V. G.

.Oskarżony liczy sobie aktualnie 23 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu (deklaruje, że na jego utrzymaniu pozostaje jego matka). Posiada wykształcenie średnie, nie ma wyuczonego zawodu. Nie posiada żadnego majątku,

Dane podane przez oskarż

Wywiad środowiskowy - 164

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

V. G.

Czyn wskazany w zarzucie aktu oskarżenia

Twierdzenia oskarżonego jakoby zarzucanego mu czynu dopuścił się inny nie ustalony mężczyzna poruszający się białym samochodem, który podjechał do miejsca zamieszkania oskarżonego i pokrzywdzonego chwilę po tym, jak obaj wyszli na ulicę

Zebrane w sprawie dowody całkowicie zdyskwalifikowały takie twierdzenia oskarżonego, potwierdzając, że była to jedynie przyjęta na potrzeby postępowania linia obrony.

Zeznania pokrzywdzonego V. L.

Zeznania I. R.

Zeznania O. S. (1)

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego V. G.

Prawdziwe w zakresie zbieżnym z relacjami innych wiarygodnych świadków tj. w zakresie w jakim potwierdził on, że w dniu 13 listopada 2022 roku doszło pomiędzy nim a I. R. do kłótni podczas której interweniował V. L. jak również, że po tej kłótni został on wyrzucony z hostelu przez jego właścicielkę, jak również co do tego, że po wyjściu wrócił jeszcze i poprosił pokrzywdzonego aby ten wyszedł z nim przed hostel na ulicę jak również, że po tym jak V. L. został zraniony, on uciekł.

2.1.2

Zeznania V. L.

Prawdziwe w całości w zakresie okoliczności istotnych dla niniejszej sprawy. Zeznania te były rzeczowe, konsekwentne, logiczne, zbieżne z relacjami innych świadków, jak i częściowo wyjaśnieniami oskarżonego. Świadek tej nie pozostawał z oskarżonym w jakimkolwiek konflikcie wobec czego nie miał żadnego racjonalnego powodu aby fałszywie pomówić go.

Sugestie obrony jakoby świadek miał być niewiarygodny albowiem twierdził, że w dniu zdarzenia nie spożywał alkoholu podczas gdy jego konkubina jak również świadek I. R. potwierdzili, że V. L. wypił tamtego dnia jedno piwo oraz niewielką ilość wódki, co sąd uznał na podstawie tego za wykazane, w żaden sposób nie wpływają na ocenę zeznań świadka w zakresie opisu przebiegu zdarzenia ujętego w zarzucie Po pierwsze bowiem świadek w ocenie sądu nie potwierdził faktu picia alkoholu albowiem tak niewielkie ilości jakie wypił mogły nie być przez niego ocenione jako picie alkoholu, po drugie ów alkohol nie mógł mieć jakiegokolwiek wpływu na jego percepcję, zwłaszcza, że relacje wszystkich osób co do przebiegu zdarzeń są zbieżne.

Podobnie w żadnym stopniu wiarygodności relacji pokrzywdzonego nie podważała okoliczność, że podczas przesłuchania przed sądem opisując moment zaatakowania go podał, że ciosy zadawane były mu przez oskarżonego lewą ręką podczas gdy oskarżony jest osobą praworęczną. Po pierwsze bowiem na wcześniejszym etapie postępowania, tuż po zdarzeniu świadek ten wskazywał, że ciosy zadane zostały mu nożem trzymanym przez oskarżonego w prawej ręce i trudno, w ocenie sądu, stawiać pokrzywdzonemu zarzut, że kilka miesięcy po dynamicznym i traumatycznym dla niego zajściu po prostu pomylił się w swojej relacji. Marginalnie zresztą należy zauważyć, że wbrew sugestiom obrońcy, zadawanie ciosów nożem nie jest czynnością szczególnie finezyjną, wymagającą szczególnych umiejętności manualnych jak np. pisanie wobec czego każda osoba czy to prawo czy też leworęczna, byłaby w stanie tak proste czynności jak dźganie nożem zadać każdą z rąk.

2.1.3

Zeznania świadka O. S.

Zeznania prawdziwe w całości. Świadek konsekwentnie od samego początku postępowania, relacjonowała przebieg zdarzeń, opisując chronologicznie zajścia. Świadek nie była w żadnym konflikcie z oskarżonym, wobec czego nie miała racjonalnego powodu do go fałszywego pomawiać. W żaden sposób na wiarygodność świadka nie wpływa w ocenie sądu jej zmienna relacja co do groźby, jaką wobec niej oraz jej konkubenta sformułował oskarżony, albowiem świadek rzeczowo i przekonująco wskazała, że owa zmienność jej relacji co do obawy odnośnie groźby wynikała nie tyle z jej relacji ile stwierdzeń przesłuchującego jej funkcjonariusza, który stwierdził, że skoro nie było groźby wyrządzenia konkretnej krzywdy to nie może być mowy o groźbie karalnej. Tymczasem świadek przed sądem bardzo szczerze przyznała, że słów oskarżonego, że jak wróci to będzie pizda, realnie się obawiała i dlatego zresztą powiedziała oskarżonemu, że jej partner nigdzie z nim nie pójdzie kiedy oskarżony przyszedł, już po tym jak został z hostelu wyrzucony prosząc aby V. wyszedł z nim porozmawiać.

2.1.4

Zeznania I. R., D. R., A. M., I. C.

Zeznania świadków były w pełni prawdziwe albowiem rzeczowe, logiczne, wzajemnie ze sobą korespondujące, ograniczające się do zaobserwowanych faktów pozbawione ocen tym samym bezstronne. Świadkowie ci nie pozostawali z oskarżonym w jakimkolwiek konflikcie wobec czego nie mieli żadnego racjonalnego powodu aby fałszywie go pomówić.

2.1.5

Zeznania świadków A. J., P. J.

Rzeczowe, logiczne, konsekwentne, wzajemnie zbieżne, pochodzące od osób, których kontakt ze sprawę wynikał jedynie z wykonywanych czynności zawodowych jako lekarze.

2.1.6

Opinia lekarza z zakresu medycyny sądowej J. O.

Jasna, konkretna, rzeczowa i precyzyjna zarówno i wywodach jak i wnioskach, sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę i doświadczenie w przedmiocie, którego dotyczy opinia. Opinia ta nie była kwestionowana przez strony.

2.1.8

Dowody z dokumentów::

protokół oględzin miejsca zdarzenia

tablica poglądowa notatka urzędowa z odtworzenia

zapisów monitoringupłyta z zapisem monitoringu

notatka z odtworzenia monitoringu

koperta zawierająca dokumentację medyczną pokrzywdzonego

kopia postanowienia o tymczasowym aresztowaniu skażonego do sprawy VIII Kp 2/22 SR P.

kopia postanowienia SR P.

notatka urzędowa dot. okoliczności zatrzymania oskarżonego

protokół przeszukania podejrzanego

koperta z biletem kolejowym należącym do oskarżonego

płyta CD z zapisem monitoringu

notatka z odtworzenia monitoringu

protokół oględzin kurtki oskarżonego wraz z dokumentacją fotograficzną

dokumentacja fotograficzna z miejsca zdarzenia

protokół z odtworzenia zapisu monitoringu

protokół z odtworzenia zapisu monitoringu

protokół z odtworzenia zapisu monitoringu

wywiad środowiskowy

Sąd w całości dał wiarę dowodom z zebranych w sprawie dokumentów. Sporządzone zostały one przez uprawnione do tego osoby, w prawidłowej formie. Ich rzetelność nie była kwestionowana przez strony a i sąd z uwagi na wskazane cechy nie miał powodu kwestionować ich wiarygodności

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

Wyjaśnienia oskarżonego V. G.

Całkowicie nieprawdziwe i wymyślone na potrzeby przyjętej linii obrony były twierdzenia oskarżonego, jakoby to nie on, lecz jakiś mężczyzna, który w czasie rozmowy oskarżonego z pokrzywdzonemu podjechał w to miejsce białym samochodem i wysiadłszy podszedł do V. L. i wykonał jakiś ruch ręką po którym pokrzywdzony zgiął się wpół a mężczyzna ów wsiadł z powrotem do samochodu i odjechał, był sprawcą obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego zaś on nie udzielił pokrzywdzonemu pomocy dlatego, że wiedział, że taka pomoc zostanie mu udzielona zaś sam uciekł obawiając się, że z powodu tego, że jest Gruzinem to on zostanie posądzony o spowodowanie tych obrażeń.

O kłamliwości tych wyjaśnień przekonuje nie tylko ich całkowita sprzeczność z prawdziwą relacją pokrzywdzonego, który rzeczowo i konsekwentnie wskazał na oskarżonego jako osobę, która zaatakowała go nożem ale również przejrzane przez prowadzącego postępowanie przygotowawcze nagrania monitoringu z kamer znajdujących się w pobliżu miejsca zdarzenia, na których widać oddalającego się oskarżonego natomiast na żadnym nagraniu nie widać aby wcześniej w jakimkolwiek kierunku ulicy, przy której doszło do zdarzenia, odjeżdżał jakikolwiek biały samochód zaś oczywiste jest, że gdyby taki pojazd faktycznie był to nie zniknąłby ani nie odleciał unikając zarejestrowania na kamerach..

Równie absurdalne było wyjaśnienia oskarżonego co do powodów oddalenia się z miejsca zdarzenia bez udzielenia pomocy pokrzywdzonemu, mimo, że widział jakoby inna osoba zraniła pokrzywdzonego. W świetle bowiem deklaracji, że jest osobą spokojna. nie skorą do agresji czy przemocy i nie on zrobił krzywdę V., nie miał on jakichkolwiek racjonalnych podstaw do rzekomych obaw o pomówienie go o wyrządzenia krzywdy pokrzywdzonemu L., jeśliby tego nie zrobił a jedynie udzielił mi pomocy po ataku innej osoby. Wyjaśnienia to było tym bardziej niewiarygodne, że oskarżony w ogóle nie wspominał aby na tle różnic w pochodzeniu jego oraz innych mieszkańców hostelu kiedykolwiek dochodziło do jakichkolwiek niesnasek.

Reasumując powyższe, sąd stwierdza, że wersja o napastniku, który nadjechał białym samochodem została wymyślona wyłącznie celem umożliwienia oskarżonemu uniknięcia odpowiedzialności za faktycznie popełnione przestępstwo i dlatego została ona oceniona jako całkowicie niewiarygodna.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Art. art. 148 § 1 k.k. „kto zabija człowieka podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności”;

art. 13 § 1 k.k. ”odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje”

Zebrany w sprawie i oceniony w sposób wyżej opisany materiał dowodowy potwierdził zasadność zarzutu wedle którego V. G. chcąc zabić pokrzywdzonego V. L. zadał mu w sposób powtarzalny uderzenia noże w okolice nadbrzusza lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na podjętą przez pokrzywdzonego reakcję obronna polegająca na chwyceniu ostrza noża i uniemożliwieniu zadania kolejnych uderzeń, po której to reakcji oskarżony zbiegł, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała skutkujące naruszeniem prawidłowych czynności narządów ciała na czas powyżej dni 7.

Analizując kontekst zdarzeń bezpośrednio poprzedzających zajście tj. awanturę wywołaną przez oskarżonego, w której interweniował pokrzywdzony a w konsekwencji której V. G. został wyrzucony z miejsca swojego ówczesnego zamieszkania o co winił właśnie V. L., o czym jednoznacznie świadczy sformułowana wobec niego oraz jego konkubiny groźba, odwetu zawarta w słowach „za 15 minut wrócę i będzie pizda”, jak również słowa wypowiedziane przez oskarżonego do pokrzywdzonego zaledwie sekundy przez wyjęciem noża i zadaniu pierwszego ciosu, że niepotrzebnie się wtrącał, sąd nie ma jakichkolwiek wątpliwości, że V. G. miał motyw do dokonanie czynu, który wdrożył w życie krótko potem.

Z kolei oceniając sposób działania oskarżonego, który najpierw wywabiwszy pokrzywdzonego z miejsca jego zamieszkania pod pozorem chęci rozmowy czy nawet, jak twierdzili niektórzy świadkowie przeproszenia pokrzywdzonego, wyprowadził go poza miejsce, w którym znajdowały się inne osoby, mogące potencjalnie utrudnić czy wręcz uniemożliwić sfinalizowanie zaplanowanego czynu, prowadząc pozornie niewinną rozmowę z pokrzywdzonym w pewnym momencie wyciągnął z kieszeni nóż a następnie bardzo szybko zadał krótkie powtarzalne uderzenia w korpus pokrzywdzonego celując nim w nadbrzusze w obrębie którego znajdują się tak żywotne organy jak płuca, czy taż serce człowieka chciał go zabić.

Uwzględniając opisany przez pokrzywdzonego sposób ataku, polegający na zadaniu w szybkim tempie coraz to kolejnych ciosów nożem we wspomnianą część ciała sąd nie ma jakiejkolwiek wątpliwości, że celem oskarżonego było spowodowanie możliwie największej ilości obrażeń, które spowodują zgon pokrzywdzonego. Zdaniem sądu wyłącznie podjęta przez pokrzywdzonego reakcja obronna, iście desperacka polegająca na przechwyceniu dłonią ostrza noża napastnika, sprawiła, że oskarżony nie zadał kolejnych ciosów, które zapewniłyby ostatecznie skuteczność podjętego zamiaru uśmiercenia pokrzywdzonego.

W tym miejscu sąd wskazuje, że odmiennie od treści zarzutu przyjął, że oskarżony skutecznie zadał co najmniej trzy ciosy albowiem z treści zeznań pokrzywdzonego przed sądem jak również oględzin blizn na ciele pokrzywdzonego, wynika że dłuższa blizna w wyższej partii nadbrzusza w rzeczywistości jest pozostałością po co najmniej dwóch wkłuciach noża tuż obok siebie, sprawiając, że blizna ta stanowi jeden ciąg. Wniosek ten sąd wywodzi również z długości blizny znajdującej w niższej części nadbrzusza pokrzywdzonego, która jest nieproporcjonalnie krótsza od tej znajdującej się wyżej i odzwierciedla prawdopodobną szerokość użytego przez oskarżonego noża. Przyjęcie, że blizna w górnej części nadbrzusza powstałaby w wyniku jednego ciosu oznaczać musiałoby przyjęcie, że po wkłuciu nóż ten był przeciągnięty w bok orząc kilkucentymetrowe rozcięcie, co jednak byłoby niezgodne z konsekwentną relacją pokrzywdzonego co do sposobu działania oskarżonego. Ustaleniu sądu nie przeczą bynajmniej ustalenia wynikające z dokumentacji medycznej dotyczącej pokrzywdzonego , z której wynika, że były dwie rany w obrębie nadbrzusza. Sąd ma bowiem świadomość, że dwie rany zadane jedna tuż obok drugiej wyglądać mogły jak jednak rana, tym bardziej, że zaopatrzenie medyczne następowało zażyciowo, wobec czego nie badano organoleptycznie jak wyglądają kanały drążenia ostrzem lecz zaopatrywano je zamykając źródło krwawienia.

Odcyfrowując zamiar podjętego przez oskarżonego działania sąd miał na uwadze zarówno wskazany już kontekst w jakim doszło do ataku tj. odwet za sytuację wyrzucenia oskarżonego z hostelu , o którą oskarżony ewidentnie winił pokrzywdzonego jak i przede wszystkim rodzaj użytego narzędzia, umiejscowienie, ilość i intensywność zadanych ciosów jak również zachowanie się po popełnieniu czynu. V. G. użył noża tj. narzędzia ze swej istoty niebezpiecznego w przypadku jego użycia przeciwko innej osobie z uwagi na możliwość zadania nim ran zarówno o charakterze kłutym jak i ciętym. Oskarżony noża tego użył w sposób nastawiony na zadanie ran kłutych, zaś uwzględniając cześć ciała w jakie ciosy skierował (nadbrzusze) skutkujących uszkodzeniem organów wewnętrznych takich jak płuca, serce. Oskarżony użył noża którego ostrze było długości zdolnej do przeniknięcia powłok skórnych i penetrowania wgłąb ciała czego dowodzą odniesione przez pokrzywdzonego obrażenia w obrębie opłucnej. Nożem tym oskarżony dźgał pokrzywdzonego w sposób powtarzalny, w szybkim tempie , chcąc ewidentnie zadać jak najwięcej obrażeń w jak najkrótszym czasie, zanim pokrzywdzony zorientuje się co się właściwie dzieje. W tym zakresie działanie oskarżonego częściowo powiodło się albowiem dopiero po otrzymaniu trzeciego ciosu pokrzywdzony zrozumiał co oskarżony robi i wówczas podjął reakcję obronną., która, zdaniem sądu, uratowała mu życie. Uwzględniając beznamiętną konsekwencję działania oskarżonego, brak takiej reakcji z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, spowodowałaby, że oskarżony kontynuowałby kłucie pokrzywdzonego do momentu, gdy oskarżony osunąłby się, lub gdy oskarżony uznałby, że obrażenia są na tyle masywne że pokrzywdzony nie przeżyje. Takie właśnie działanie przekonuje sąd o umyślności działania oskarżonego w zakresie zabójstwa pokrzywdzonego. V. G.wiedziała, że w podjęty sposób działania doprowadzi do śmierci pokrzywdzonego, jest bowiem wiedzą powszechną, przyswojoną z uwagi na wiek i stopień wykształcenia także przez oskarżonego, że zadawanie powtarzalnych ran kłutych w obręb ciała, w którym znajdują się organy, których uszkodzenie naraża człowieka na śmierć spowodować może zgon człowieka. .Motywowany chęcią zemsty na pokrzywdzonym za krzywdę, jaka jego zdaniem spotkała go przez pokrzywdzonego, podjął takie działania, które miały doprowadzić do zgonu pokrzywdzonego.

Także zachowanie oskarżonego tuż po popełnieniu przestępstwa- natychmiastowa ucieczka z miejsca zdarzenia bez jakiegokolwiek zastanowienia się nad stanem pokrzywdzonego, jednoznacznie dowodzi, że jego działanie zmierzało do uśmiercenia V. L..

Powyższe potwierdza, że oskarżony zachowaniem swoim wyczerpał zarówno znamiona strony przedmiotowej jak i podmiotowej przestępstwa z art.13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk.

Uwzględniając natomiast fakt nie osiągnięcia zamierzonego przez oskarżonego celu a jednocześnie spowodowania swoim działaniem ustalonych obrażeń ciała, które biegły w sposób nie kwestionowany przez strony ocenił jako naruszające prawidłowe czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres powyżej dni 7, sąd przyjął, w ślad za zarzutem, że działaniem swoim w sposób zawinionyV. G.wyczerpał także znamiona występku z art. 157 § 1 kk, w kumulatywnej kwalifikacji ze zbrodnią usiłowania zabójstwa.

Sąd nie podzielił natomiast zapatrywania autora aktu oskarżenia o zasadności przyjęcia w kwalifikacji czynu zarzuconego/ przypisanego oskarżonemu także art. 160 § 1 kk, albowiem kwalifikacja ta jest pomijalna w przypadku zarzutu z art. 13 § 1 kk w zw. z art., 148 § 1 kk. gdyż usiłowanie zabójstwa innej osoby ze swej istoty jest zachowaniem zmierzającym do osiągnięcia skutku dalej idącego aniżeli narażenia człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia bądź powstania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i tym samym konsumującym przestępstwo narażenia z art. 160 § 1 kk.

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

V. G.

1.

1.

Miarkując z kolei okoliczności dotyczące wymiaru kary wobec oskarżonego V. G. Sąd zważał, że podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest zgodnie z art. 53 k.k. przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu, a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa.

Uznając zatem winę oskarżonego w zakresie przypisanego mu w wyroku czynu za wykazaną, Sąd przystąpił do wymierzenia oskarżonemu odpowiedniej i sprawiedliwej kary.

Jako okoliczności obciążające uwzględniono:

- bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony się dopuścił – godzącego w najcenniejsze dobro prawne jakim jest życie człowieka

- wysoki stopień jego zawinienia wyrażający się na płaszczyźnie podmiotowej zamiarem bezpośrednim

- niskie pobudki kierujące działaniem oskarżonego, którymi była chęć odwetu za rzekomą krzywdę jaka spotkała oskarżonego z winy pokrzywdzonego,

-

Jako okoliczności łagodzące uwzględniono:

- wykonywanie pracy zarobkowej

- wcześniejszą niekaralność oskarżonego na terenie R., jakkolwiek w toku jest postępowania wobec oskarżonego o czyn z art. 279 § 1 l

Wyważając wszystkie te okoliczności sąd uznał, że karą adekwatną i zasłużoną będzie kara 10 lat pozbawienia wolności. Kara ta uwzględni z jednej strony liczne obciążające okoliczności samego czynu oskarżonego z drugiej zaś fakt, że szczęśliwie dla pokrzywdzonego, zbrodnia popełniona na jego szkodę zakończyła się na etapie usiłowania, nie powodując poważnych trwałych skutków dla pokrzywdzonego. Będzie ona, zdaniem sądu właściwą odpłatą za zło i bezprawie jakiego dopuścił się oskarżony ale również przestrogą dla niego aby nigdy nie powielił podobnego zachowania w przyszłości. Będzie także stanowiła właściwą przestrogę dla innych członków społeczeństwa przed rozstrzyganiem swoich pretensji w podobny sposób, tym samym przyczyni się do pogłębienia świadomości prawnej społeczeństwa.

W ocenie sądu zawnioskowana przez oskarżyciela publicznego kara pozbawienia wolności uwzględniała jedynie jej element represyjny i odstraszający, pomijając jej element indywidualnoprewencyjny jak również nielicznych wprawdzie ale istniejące okoliczności łagodzących po stronie oskarżonego..

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

V. G.

2

1

Z uwagi na stosowanie wobec V. G. w toku postępowania przygotowawczego a następnie sądowego środka zapobiegawczego w postaci jego tymczasowego aresztowania, sąd zgodnie z przepisem art. 63 § 1 kk, zaliczył ten czas na poczet podlegającej wykonaniu kary pozbawienia wolności

J. A.

3

1

Wobec zgłoszenia przez rzecznika oskarżenia publicznego wniosku o zasądzenie na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z popełnionym na jego szkodę przestępstwem, sąd stosownie do przepisu wskazanego w punkcie 3 wyroku, zadośćuczynienie takie zasądził, uznając, ze wnioskowana przez oskarżyciela publicznego kwota jest adekwatna do stopnia krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego wskutek zamachu na jego życie.

J. A.

5 (powinno być 4)

1

Mając na uwadze, że oskarżony korzystał z pomocy ustanowionego mu z urzędu obrońcy, którego wynagrodzenia, nie uiścił nawet w części, sąd zasądził wynagrodzenie to od Skarbu Państwa uwzględniając ilość terminów rozprawy, oraz stawkę wynikającą z rozporządzenia ministra sprawiedliwości o opłatach adwokackich, dostrzegając brak racjonalnego uzasadnienia dla nierównego traktowania w zakresie wynagrodzenia obrońców ustanowionych z urzędu oraz tych wyznaczonych z wyboru.

1.6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

V. G.

6 (winno być 5)

Mając na uwadze, że oskarżony nie posiada żadnego majątku, z którego byłby w stanie uiścić koszty niniejszego postępowania, sąd zwolnił go z tego obowiązku.

1.1Podpis

Sędzia Renata Żurowska sędzia Piotr Kurczewski