Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IACa 1005/13

POSTANOWIENIE

Dnia 7 sierpnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie - Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSA Krzysztof Sobierajski

Sędziowie:SA Wojciech Kościołek (sprawozdawca)

SO Krzysztof Hej osz (delegowany)

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2013 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi powoda A. A.

o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 22 stycznia 2013 r., sygn. akt I ACa 1303/12, z powództwa A. A. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z/s w W., J. Ś., M. H. (1), A. B., (...)Spółce Akcyjnej z/s w W. o ochronę dóbr osobistych

postanawia

odrzucić skargę.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 września 2012 r. Sąd Okręgowy w Krakowie, w sprawie z powództwa A. A. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z/s w W., J. Ś., M. H. (1), A. B., (...)Spółce Akcyjnej z/s w W. o ochronę dóbr osobistych oddalił powództwo i obciążył powoda częścią kosztów sądowych.

Powód w ramach tego procesu wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych (...) spółki z ograniczona odpowiedzialnością w W. jako następcy prawnego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. - wydawcy (...), J. Ś., (...)Spółki Akcyjnej w W., M. H. (1), A. B. kwoty 45 000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych oraz zamieszczenie przez pozwanych przeprosin w programie Kroniki (...) (...), w gazecie (...) oraz w Gazecie (...), jak również na stronach internetowych - o następującej treści „ Przepraszamy Pana A. A. mieszkającego w K. przy ul. (...) za świadome działania , które doprowadziły do naruszenia godności w szczególności poprzez poniżanie, wyśmiewanie i wyszydzanie”, (k. 3-4.105-106, 127-128)

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał, iż(...)wyemitowała w dniu 18 maja 2005 roku odcinek programu telewizyjnego z cyklu (...) którego redaktorem i prowadzącym była pozwana M. H. (2) da. Doszło do zdarzeń naruszających jego dobra osobiste.

W ocenie Sądu I instancji wydającego wyrok w sprawie nie doszło do naruszenia dobra osobistego powoda w wyniku opisanych zdarzeń.

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2013r.. Sąd Apelacyjny w Krakowie oddalił apelację powoda i zasądził od powoda na rzecz pozwanych kwoty po 2.070 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego. Sąd drugiej instancji podzielił stanowisko Sądu Okręgowego, że w ocenianej sprawie nie doszło do naruszenia dóbr osobistych wskazując na ustalenia związana z telewizyjną emisją programów z 17 marca i 18 maja 2005r.

W dniu 24 maja 2013 r. powód złożył skargę o wznowienie postępowania zakończonego wskazanym wyżej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie. Uzasadniając skargę wskazał, że jak wynika z załączonego do skargi pisma program telewizyjny, w którym został pomówiony został wyemitowany w dniu 17 marca 2005r. podczas, gdy pozwana telewizja przedstawiła programy z 7 grudnia 201 lr. oraz z 19 czerwca 201 lr., a nadto, ze pozwany J. Ś. nie był uprawniony do publikowania w prasie treści wyroku. Pomimo niewskazania przez skarżącego podstawy wznowienia, ta możliwa jest do zidentyfikowania jako związana z art. 403 § 2 k.p.c.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Skarga o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu na podstawie art. 410 §1 k.p.c.

Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Przepis art. 403 § 2 k.p.c. posługuje się terminem "wykrycie" okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, co oznacza, że okoliczności faktyczne lub środki dowodowe musiały istnieć w poprzednim postępowaniu. Zakresem hipotezy normy z powołanego przepisu nie są objęte sytuacje, w których po prawomocnym zakończeniu postępowania, pojawiają się nowe fakty lub środki dowodowe możliwe do ujawnienia w toku postępowania prawomocnie zakończonego..

Sąd Apelacyjny uznał, że pomimo, iż skarga nie wskazuje ustawowej podstawie wznowienia, to fakt możliwej do dokonania kwalifikacji podniesionej okoliczności faktycznej, jako nowej wystarcza dla jej zidentyfikowania jako łączącej się z treścią art. 403§ 2 k.p.c. Samo jednak zidentyfikowanie podstawy prawnej nie stanowi dostatecznej podstawy dla nadania biegu skardze. Przepis art. 409 k.p.c. wskazuje, że skarga o wznowienie powinna zawierać m.in. podstawę wznowienia, a nadto jej uzasadnienie, co należy rozumieć w ten sposób, że skarżący powinien powołać twierdzenia co do faktów usprawiedliwiających żądanie wznowienia postępowania. Wprawdzie skarżący wskazując na zaistniałą nową okoliczność faktyczną spełnił wymóg formalny skargi, jednakże powołane twierdzenia co do faktów usprawiedliwiających żądanie nie mieszczą się w hipotezie wskazanej normy. W takiej sytuacji, zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury, skarga podlega odrzuceniu - na zasadzie art. 410 § 1 k.p.c. - jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia (vide postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2012 r., I CZ 104/12, LEX nr 1232738; z dnia 29 stycznia 1968 r., I CZ 122/67, OSNC 1968 nr 8-9, poz. 154; z dnia 15 czerwca 2005 r., IV CZ 50/05, LEX nr 533865.; z dnia 7 lipca 2005 r., IV CO 6/05, Biul. Sądu Najwyższego z 2005 r. nr 9 poz. 14; z dnia 10 lutego 2006 r., I PZ 33/05, OSNP 2007 nr 3-4, poz. 48; z dnia 3 lutego 2011 r., II UZ 47/10, LEX nr 844755.; z dnia 14 kwietnia 2011 r., II UZ 10/11, LEX nr 901616).

W sytuacji, gdy powództwo zostało oddalone jako bezzasadne w związku ustaleniem, że reemisja programu telewizyjnego z dnia 17 marca 2005r. w dniu 18 maja 2005r. nie doprowadziła do naruszenia dobra osobistego powoda, to nie sposób uznać, by fakt mającej mieć miejsce innej daty emisji programu, ewentualnie wykorzystania w procesie innych nagrań niż te na podstawie których poczyniono ustalenia faktyczne, stanowił okoliczność nową i „nieujawnialną” w toku prawomocnie zakończonego postępowania. Skarżący nie uwiarygodnił w swej skardze, że istnieją podstawy dla innej oceny podniesionego zarzutu. Nadto trudno byłoby takie okoliczności nawet wskazać, skoro istota sporu łączyła się właśnie z możliwością poznania materiałów telewizyjnych.. Określona w art. 403 § 2 k.p.c. podstawa skargi o wznowienie postępowania nie zachodzi, jeżeli w poprzednim postępowaniu istniała obiektywna możliwość powołania się na okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, a zaniechanie strony w tym przedmiocie było następstwem jej zaniedbań, opieszałości, zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby ich powołania (postanowienie SN z dnia 10 lutego 1999 r., II CKN 807/98, Lex nr 78214, postanowienie SN z dnia 12 lutego 2004 r., V CZ 2/04, niepubl. i postanowienie SN z dnia 25 maja 2011 r., II CZ 3/11, niepubl.).

W trwającym kilka lat postępowaniu zakończonym prawomocnym orzeczeniem skarżący miał obiektywnie możność weryfikowania środków dowodowych wskazywanych przez pozwanych i podnoszenia wszelkich zarzutów co do oferowanego materiału. Także i drugi z zarzutów skargi, a związany z zachowaniem pozwanego dziennikarza nie stanowi podstawy dla wznowienia postępowania. W szczególności skarga o wznowienie, jako szczególny środek zaskarżenia prawomocnego orzeczenia musi mieć oparcie w ustawowej podstawie , a tej nie sposób zidentyfikować z twierdzeniem, braku zgody sądu na publikację treści orzeczenia sądowego przez dziennikarza w prasie (pomijając zagadnienie precyzji podniesionego w tej części zarzutu). Oczywisty brak związku tej okoliczności dla podstawy prawnej dokonanej czynności procesowej wyklucza także potrzebę wzywania powoda do usunięcia w tym zakresie braków skargi.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia, na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.

Na marginesie jedynie - w związku z wnioskiem strony o zwolnienie od kosztów sądowych - wskazać należy na regulację § 107 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz.U.2007.38.249), zgodnie z którą w razie gdy pismo wszczynające postępowanie podlega odrzuceniu, nie wzywa się do uiszczenia opłat sądowych, ani nie rozpoznaje wniosku o przyznanie zwolnienia od kosztów sądowych.

I ACa 1005/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE