Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 grudnia 2022 r.

Sąd Okręgowy we Włocławku Sekcja Odwoławcza I Wydziału Cywilnego

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2022 r. we Włocławku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku J. S. i A. S.

z udziałem B. Z. i P. Z.
o dział spadku i zniesienie współwłasności

na skutek apelacji uczestników postępowania

od postanowienia Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim

z dnia 19 października 2021 r., sygn. akt I Ns 60/18

postanawia:

I.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że:

1.  dokonać działu spadku po J. M. s. A. i Z., w skład którego wchodzą:

A.  własność udziału o wartości 78 667 zł wynoszącego 1/3 (jedna trzecia) części
w nieruchomości posiadającej urządzoną w Sądzie Rejonowym w Aleksandrowie Kujawskim księgę wieczystą (...)

B.  prawo własności nieruchomości, dla której w Sądzie Rejonowym w Aleksandrowie Kujawskim prowadzona jest księga wieczysta (...) wartości 37 000 zł

C.  ruchomości w postaci:

a)  ciągnika nr rej. (...) wartości 4 500 zł

b)  przyczepy nr rej. (...) wartości 4 500 zł

oraz znieść współwłasność nieruchomości opisanej w punkcie 1 A o łącznej powierzchni 2,1941 ha i wartości 236 000 zł w ten sposób, że:

a)  przyznać na wyłączną własność wnioskodawczyni J. S. w udziale ½ (jedna druga) części oraz wnioskodawczyni J. S.
i wnioskodawcy A. S. w udziale ½ (jedna druga) części
w ustawowej wspólności małżeńskiej wchodzącą w skład w/w nieruchomości działkę oznaczoną numerem geodezyjnym (...) o powierzchni 0,0519 ha wartości 67 000 zł

b)  przyznać na wyłączną własność wnioskodawczyni J. S. w udziale ½ (jedna druga) części oraz wnioskodawczyni J. S. i wnioskodawcy A. S. w udziale ½ (jedna druga) części
w ustawowej wspólności małżeńskiej wchodzącą w skład w/w nieruchomości działkę oznaczoną numerem geodezyjnym (...) o powierzchni 1,4379 ha wartości 114 000 zł

c)  przyznać na wyłączną własność uczestnika postępowania P. Z. wchodzącą w skład w/w nieruchomości działkę oznaczoną numerem geodezyjnym (...) o powierzchni 0,7043 ha wartości 55 000 zł

d)  przyznać na wyłączną własność uczestnika postępowania B. Z. prawo własności nieruchomości opisanej w punkcie 1 B

e)  przyznać na wyłączną własność wnioskodawczyni J. S. ruchomości wskazane w punkcie 1 C

2.  tytułem spłat zasądzić następujące kwoty płatne w terminie 14 dni od uprawomocnienia się orzeczenia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
w razie uchybienia terminowi płatności:

a)  od uczestnika postępowania P. Z. na rzecz wnioskodawczyni J. S. kwotę 7 583 zł (siedem tysięcy pięćset osiemdziesiąt trzy złotych)

b)  od uczestnika postępowania P. Z. solidarnie na rzecz wnioskodawczyni J. S. i wnioskodawcy A. S. kwotę 7 583 zł (siedem tysięcy pięćset osiemdziesiąt trzy złotych)

c)  od uczestnika postępowania B. Z. na rzecz wnioskodawczyni J. S. kwotę 14 000 zł (czternaście tysięcy złotych);

3.  oddalić wnioski wnioskodawców i uczestników postępowania o zasądzenie kosztów postępowania;

4.  nakazać pobrać solidarnie od wnioskodawców J. i A. małż. S. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim kwotę 975 zł (dziewięćset siedemdziesiąt pięć złotych) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa;

5.  nakazać pobrać od uczestników postępowania P. Z. i B. Z. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim kwoty po 487,50 zł (czterysta osiemdziesiąt siedem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa;

II.  oddalić apelację w pozostałej części;

III.  oddalić wniosek uczestników postępowania o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Mariusz Nazdrowicz

I 1 Ca 63/22

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Aleksandrowie Kujawskim (w sprawie z wniosku J. i A. małż. S. z udziałem P. Z.
i B. Z.) dokonał działu spadku po J. M. (w skład którego wchodził udział wynoszący 1/3 części w nieruchomości o powierzchni 2.1941 ha objętej prowadzoną przez ten Sąd księgą wieczystą (...) oraz prawo własności nieruchomości o powierzchni 0,4717 ha posiadającej urządzoną księgę wieczystą (...), a także ruchomości w postaci ciągnika i przyczepy) oraz zniósł współwłasność pierwszej ze wskazanych nieruchomości w sposób bliżej określony w sentencji. Zasądził także odpowiednie spłaty na rzecz uprawnionych, orzekł o kosztach postępowania oraz należnych Skarbowi Państwa nieuiszczonych kosztach sądowych. W uzasadnieniu wskazał, że żadna z zainteresowanych osób nie chciała przyznania gospodarstwa rolnego w całości i zgodnie wniosły one o dokonanie fizycznego jego podziału. Spór dotyczył w istocie tylko tego, komu ma przypaść działka oznaczona numerem geodezyjnym (...) (o powierzchni 1.4379 ha) wchodząca w skład większej za wskazanych nieruchomości. Przyznając ją w całości J. S. miał m.in. na względzie, że uczestnik P. Z. był jej współwłaścicielem jedynie w 1/6 części, a dokonany podział zmniejsza do minimum wysokość spłat.

Apelację od tego postanowienia wnieśli uczestnicy postępowania zarzucając zarówno naruszenie prawa procesowego jak i materialnego. W ramach pierwszej grupy zarzutów wskazali na obrazę art. 233§1 kpc wskutek uznania opinii biegłej E. B. w zakresie szacowania działek (...) za rzetelną, co doprowadziło do ustalenia ich niewłaściwej wartości i zasądzenia nieadekwatnych spłat. Obrazy przepisów prawa materialnego apelujący dopatrywali się w naruszeniu przepisów art. 214§1 i 2 kc w zw. z art. 213 kc poprzez przyznanie działki (...) wnioskodawczyni mimo braku ku temu uzasadnionych podstaw, a która to działka powinna przypaść P. Z.. Niezależnie od tego uczestnicy postępowania zarzucili sprzeczność ustaleń faktycznych z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie w skutek pominięcia bliżej wskazanych faktów oraz „stwierdzenia, iż A. S. jest rolnikiem indywidualnym w rozumieniu ustawy o ukształtowaniu ustroju rolnego i daje rękojmię należytego prowadzenia gospodarstwa rolnego”, co doprowadziło do przyznania przedmiotowej działki J. S..

Powołując się na powyższe skarżący wnieśli o zmianę kwestionowanego postanowienia poprzez przyznanie spornej działki P. Z. przy uwzględnieniu stosownych spłat na rzecz wnioskodawczyni oraz o korektę wysokości spłaty zasądzonej od B. Z. na rzecz J. S.. Domagali się również zasądzenia od wnioskodawców kosztów postępowania apelacyjnego.

W odpowiedzi na apelacje małżonkowie S. wnieśli o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja skutkowała koniecznością określonej zmiany zaskarżonego postanowienia, ale nie w kierunku postulowanym przez uczestników postępowania.

Przed przystąpieniem do dalszych rozważań niezbędne jest w pierwszej kolejności odniesienie do ich konstrukcji, gdyż ta – mimo że środek odwoławczy został sporządzony przez fachowego pełnomocnika – częściowo jest wadliwa. Powoduje to konieczność nadania im właściwego sensu, co rzecz jasna w takiej sytuacji nie powinno mieć miejsca. Apelujący wskazując na błędy w ustaleniach faktycznych przeoczyli, że ustalenie stanu faktycznego jest tą częścią osądzenia sprawy, która opiera się na ocenie wiarygodności i mocy dowodów przy zastosowaniu różnych przepisów prawa procesowego. Stąd wadliwość podstawy faktycznej jest zawsze wynikiem określonego uchybienia procesowego (najczęściej naruszenia art. 233§1 kpc). Inaczej mówiąc zarzut wadliwych ustaleń faktycznych nie jest zarzutem samym w sobie, niejako osadzonym w próżni. Dopiero efektem uchybienia Sądu przepisom proceduralnym, wskazującym na związek przyczynowy między działaniem Sądu a treścią rozstrzygnięcia jest ewentualne wadliwe ustalenie stanu faktycznego. Zarzucane nieprawidłowe ustalenia w sferze faktycznej są więc następstwem (konsekwencją) wspomnianych uchybień procesowych. Od razu trzeba jednak w tym miejscu zaznaczyć, że bliższa analiza zarzutu niezgodności ustaleń faktycznych Sądu I instancji z materiałem dowodowym wskazuje, że przedstawione jako błędne konkretne ustalenia nie mają w większości nic wspólnego ze sferą ustaleń faktycznych. Dotyczą one bowiem w istocie oceny prawidłowo ustalonych faktów w kontekście wpływu na sposób podziału gospodarstwa. Chodzi tu więc o prawnomaterialną ocenę poddanego pod osąd roszczenia, a do jej zanegowania niezbędne jest postawienie właściwie dostosowanych zarzutów prawa materialnego. Kwestia oceny prawnomaterialnej faktów nie może być w żadnej mierze rozpoznawana na płaszczyźnie sprzeczności ustaleń faktycznych, pozostając domeną subsumpcji ustalonych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń faktycznych do norm prawa materialnego. P. Z. i B. Z. sformułowali zarzut naruszenia prawa materialnego z uwagi na przyznanie działki (...) ich oponentom, a więc wymienione przez nich rzekomo błędne ustalenia faktyczne należało w tej sytuacji potraktować jako uzupełnienie tego zarzutu i wskazanie skutków przywołanego uchybienia.

Antycypując nieco dalsze rozważanie można w tym miejscu zauważyć, że kwestia czy A. S. jest rolnikiem indywidualnym w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003r. o kształtowaniu ustroju rolnego (tekst jedn.: Dz.U.2022.2569) jest irrelewantna dla sprawy w sensie możliwości nabycia przez niego gospodarstwa rolnego czy wchodzących w jego skład nieruchomości, co trafnie podkreślił Sąd Rejonowy zwracając uwagę na treść przepisu art. 2a ust. 3 pkt 10 w/w ustawy. Natomiast to, czy brak wykształcenia rolniczego uzasadnia wybrany przez ten Sąd wariant podziału jest kwestią – jak wyżej wyjaśniono – zastosowania prawa materialnego.

Przechodząc bezpośrednio do oceny podniesionych w apelacji zarzutów to prawidłowość zastosowania czy wykładni prawa materialnego warunkowana jest dokonaniem poprawnych ustaleń faktycznych, stanowiących punkt wyjścia do prawnej oceny sporu. Stąd
w pierwszej kolejności niezbędne jest przeanalizowanie zarzutów negujących poczynione ustalenia.

Nie sposób podzielić stanowiska skarżących, by Sąd I instancji błędnie ocenił opinię biegłej E. B. i w następstwie wadliwie ustalił wartość działek (...) bezpodstawnie ją zawyżając. Dowód z opinii biegłego – jak każdy inny – podlega ocenie zgodnie z art. 233§1 kpc, jednakże sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych. W konsekwencji odwołanie się przez Sąd dokonujący oceny dowodu z opinii biegłego do takich kryteriów jak zgodność opinii z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i powszechnej wiedzy, podstaw teoretycznych opinii, sposobu motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także poziomu wiedzy biegłego stanowi wystarczające i należyte odniesienie się do wiarygodności przedmiotowego dowodu. Sąd Rejonowy w Aleksandrowie Kujawskim wszystkie te czynniki wziął pod uwagę, więc choćby już z tej przyczyny Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do zdyskredytowania opinii tej biegłej. Trafnie również Sąd meriti zauważył, że biegła B. w ustnych wyjaśnieniach opinii (nie była to opinia uzupełniająca – art. 286 kpc) przekonująco ustosunkowała się do zarzutów skierowanych pod adresem omawianej opinii. W szczególności wyjaśniła, iż uwzględniła fakt, że część działki (...) to nieużytki (skarpa). W apelacji nie przedstawiono żadnych nowych argumentów podważających stanowisko Sądu a quo i ograniczono się wyłącznie do powielenia dotychczasowych. Kwestionowanie przy tym zawyżenia wartości działki (...) jest racjonalne z punktu widzenia skarżących jedynie wówczas, gdyby przypadła ona P. Z.. Wskazany upływ czasu z pewnością nie wpłynął na spadek wartości nieruchomości rolnych, gdyż jest faktem powszechnie znanym, że ceny od 2020r. praktycznie cały czas rosną. Obrazuje to także dołączone przez wnioskodawców do odpowiedzi na apelację zestawienie cen zakupu/sprzedaży użytków rolnych w II kwartale 2021r. wg. GUS w podziale na województwa (k.363). Wszystko to sprawia, że zarzut niewłaściwego ustalenia wartości wskazanych działek należało uznać jedynie za wyraz niezadowolenia uczestników z tego ustalenia. W tych warunkach jest rzeczą oczywistą, że zawarty w apelacji wniosek o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości nie mógł zostać uwzględniony. Sąd nie jest bowiem zobligowany dopuścić dowód z kolejnych biegłych czy z opinii uzupełniającej w każdym przypadku, gdy złożona opinia nie jest korzystna dla strony. Samo jej niezadowolenie z dotychczas złożonej opinii nie jest tu wystarczające podobnie jak przeświadczenie, że dalsze opinie pozwolą na udowodnienie niekorzystnej tezy ( z licznego orzecznictwa Sądu Najwyższego przykładowo postanowienia: z 4 października 2022r. II USK 128/22 nie publ., LEX nr 3491372 i z 8 września 2020r. V CSK 526/18 nie publ., LEX nr 3117759 oraz wyrok z 23 czerwca 2017r. I CSK 627/16 nie publ., LEX nr 2333045 i dalsze wskazane tam judykaty). Wspomniany dowód nie był więc przydatny do rozstrzygnięcia sprawy (art. 235 ²1 pkt 2 kpc).

Pobawiony słuszności był również zarzut naruszenia prawa materialnego. Apelacja opiera się na założeniu, że o wyborze współwłaściciela, któremu ma przypaść działka (...) powinny decydować wyłącznie kryteria wskazane w art. 214 kc. Jest to jednak zapatrywanie całkowicie błędne.

W przypadku zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego (działu spadku, w skład którego takie gospodarstwo wchodzi czy podziału majątku wspólnego) – jak słusznie zaakcentował Sąd a quo – zastosowanie w pierwszej kolejności znajduje reguła wyrażona w art. 211 kc, a zatem podział w naturze. Wybierając taki sposób wyjścia ze współwłasności Sąd powinien dokonać podziału zgodnie z interesem społeczno – gospodarczym (art. 623 kpc), a więc uwzględnić wszystkie okoliczności. Natomiast dopiero wówczas, gdy podział gospodarstwa pomiędzy współwłaścicieli byłby sprzeczny z zasadami prawidłowej gospodarki rolnej (art. 213 kc) znajduje zastosowanie art.214 kc. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, w tym m.in. w przywołanym w apelacji postanowieniu Sądu Najwyższego z 5 listopada 2020r. II CSK 14/19 nie publ., LEX nr 3077044. Nie oznacza to oczywiście, by w przypadku fizycznego podziału gospodarstwa kryteria wskazane w art. 214 kc pozbawione były wszelkiego znaczenia. Należy je rozważyć, ale tylko w ramach zakreślonych przez przepis 623 kpc i nie mają one tutaj jakiegokolwiek priorytetu. Już w tym miejscu można zasygnalizować – co umknęło uwagi zarówno skarżącym jak i Sądowi Rejonowemu – że podział gospodarstwa rolnego w naturze nie jest w konsekwencji uzależniony od posiadania przez współwłaścicieli szczególnych kwalifikacji („Kodeks postępowania cywilnego. Tom III. Art. 425-729” red. Marciniak 2020 wyd. 1 / J.Pietrzykowski / K.Pietrzykowska, Legalis, teza II 1 do art.619 kpc). W rozpatrywanej sprawie zainteresowani zgodnie wnosili o fizyczny podział gospodarstwa i nie był on sprzeczny z zasadami prawidłowej gospodarki rolnej. Słusznie zatem Sąd I instancji przyznając sporną działkę wnioskodawcom przeanalizował wszystkie okoliczności za tym przemawiające, a nie oparł się jedynie na kryteriach z art. 214 kc. Rozważania tego Sądu są w tym zakresie obszerne i zasługują na pełną aprobatę. Nie zachodzi więc potrzeba powielania argumentów przemawiających za dokonanym wyborem. Można tylko dodać, że Sąd meriti kierował się przede wszystkim wielkością przysługujących poszczególnym współwłaścicielom udziałów i w następstwie dążeniem do zminimalizowania spłat. Gdyby hipotetycznie opowiedzieć się za stanowiskiem uczestników postępowania to P. Z. byłby zobowiązany do spłat w łącznej kwocie 129 166zł (140 833zł – 11 667zł). Sąd I instancji ustalił wprawdzie, że dysponuje on kwotą 100 000zł, ale było to wyłącznie gołosłowne twierdzenie uczestnika. Jest rzeczą niezmiernie charakterystyczną, że w apelacji nie ma mowy o możliwości zapłaty tak dużej kwoty. Co więcej – apelujący ten widzi jedynie możliwość uiszczenia sumy bez mała o połowę mniejszej (76 000zł) i to w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia, mimo długo trwającego postępowania, co umożliwiało zgromadzenie niezbędnych środków. Prowadzi to do wniosku, że po prostu nimi nie dysponuje i co najwyżej być może pozyska je w przyszłości (np. w drodze kredytu czy pożyczki), co wszakże nie jest pewne. Tym bardziej więc przemawia to na rzecz przyznania działki (...) małż. S.. Niedopuszczalne jest bowiem zniesienie współwłasności prowadzące do tego, że współwłaściciel nie otrzyma w naturze lub w formie należnej spłaty równowartości jego udziału i co prowadzi do – jak określił to Sąd a quo – „wywłaszczenia”, czego nie trzeba szerzej uzasadniać.

Również dodatkowo można nadmienić, że za przyznaniem P. Z. przedmiotowej działki nie przemawiają jego wyższe teoretyczne kwalifikacje rolne. Jak już była o tym mowa wcześniej przy zastosowanym przez Sąd meriti sposobie podziału jakieś szczególne kwalifikacje współwłaścicieli nie są konieczne. Wnioskodawcy prowadzą wspólnie od wielu lat gospodarstwo rolne (o powierzchni zbliżonej do gospodarstwa uprawianego przez tego apelującego), które jest głównym źródłem ich utrzymania. Doprawdy trudno w tych warunkach przyjąć, by ze względu na wykształcenie P. Z. lepiej gospodarował na tym kawałku typowo wykorzystywanej rolniczo ziemi (standardowe uprawy rolne). Jego twierdzenie, że bez tej działki dojdzie wręcz do załamania prowadzonej przez niego hodowli trzody chlewnej jest bez pokrycia i nie przystaje do realiów. Podobnie należało ocenić argument o zapewnieniu fitosanitarnego bezpieczeństwa produkowanych przez niego roślin. Zresztą oceniając sprawę w tych kategoriach to powiększenie areału gospodarstwa rolnego wnioskodawców sprawi, że to u nich zmniejszy się ryzyko wystąpienia chorób. Równie dobrze więc wzgląd na to przemawiał za dokonanym podziałem. Nie sposób także obarczać ich konsekwencjami poczynań uczestnika związanych z dotychczasowym prowadzeniem gospodarstwa rolnego, w tym działki (...), której był współwłaścicielem jedynie w 1/6 części.

Reasumując dotychczasowe rozważania – apelacja wobec jakiegokolwiek braku uzasadnionych podstaw nie zasługiwała na uwzględnienie. Pociągnęła jednak za sobą konieczność określonej zmiany zaskarżonego postanowienia, do którego wkradły się błędy (częściowo wskazane w uzasadnieniu kwestionowanego orzeczenia). Dla przejrzystości rozstrzygnięcia Sąd odwoławczy uznał za celowe wydanie postanowienia kompleksowo regulującego powstały spór, aczkolwiek uwzględniającego większość elementów zawartych
w postanowieniu Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim z 19 października 2021r.
W skład spadku po J. M. wchodził udział w wysokości 1/3 w nieruchomości objętej księgą wieczystą (...) (wartości 78 667zł) oraz własność nieruchomości posiadającą księgę wieczystą (...) wartość 37 000zł, a także ruchomości w postaci ciągnika i przyczepy. Współwłaścicielami pierwszej nieruchomości (o łącznej wartości 236 000zł) byli małż. S.. Dokonując działu spadku po J. M.
i znosząc współwłasność tej nieruchomości między P. Z. a wnioskodawcami należało przyznać wchodzące w jej skład działki (...) (wartość 67 000zł) i (...) (wartość 114 000zł) J. S. w ½ części i małżonkom S. w ½ części
w ustawowej wspólności majątkowej (wnioskodawcy żądali – k.71-71v – aby udział P. Z. przyznać im do majątku wspólnego), natomiast działkę (...) (wartość 55 000zł) uczestnikowi P. Z.. Jednocześnie druga nieruchomość przypadła B. Z., a ruchomości (o łącznej wartości 9 000zł) wnioskodawczyni.

Wysokość spłaty (14 000zł) od uczestnika B. Z. na rzecz J. S. przedstawia się identycznie jak w zaskarżonym postanowieniu. Mechanizm jej wyliczenia został przedstawiony w uzasadnieniu i nie budzi zastrzeżeń jeżeli chodzi o końcową kwotę (wątpliwości nasuwa potrącenie poszczególnych należności, ale w tym przypadku nie było potrzeby innego określenia spłat). Jeżeli chodzi o spłatę od P. Z. to przypadła mu nieruchomość wartości 55 000zł. Z tego tytułu spłata na rzecz wnioskodawców to kwota 45 833zł ( 5/6 x 55 000 zł). Natomiast małż. S. otrzymali nieruchomość o łącznej wartości 181 000zł. Uczestnikowi należała się spłata równowartości jego udziału (1/6) w wysokości 30 167zł. Oznacza to, że P. Z. powinien ostatecznie zapłacić wnioskodawcom kwotę 15 666zł (45 833zł – 30 167zł). Wskutek błędu arytmetycznego w postanowieniu została ona zaniżona do sumy 15 166zł. Trzeba również mieć na uwadze, że wnioskodawczyni była współwłaścicielem z innego tytułu niż wspólność ustawowa oraz w ustawowej wspólności małżeńskiej, stąd spłatę należało zasądzić uwzględniając ten fakt.

Ustalając warunki spłat (art. 212§3 kc) Sąd miał na względzie, że w zupełności wystarczający jest dwutygodniowy termin do zapłaty stosownych kwot. Była już o tym mowa, że długi czas trwania postępowania umożliwiał zgromadzenie niezbędnych środków, a spłaty nie są duże. Stąd termin wskazany w punkcie I C 2 jest odpowiedni do sfinalizowania sprawy.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.520 § 1 kpc. W tzw. sprawach działowych (o zniesienie współwłasności, dział spadku i podział majątku wspólnego ) strony są w równym stopniu zainteresowane rozstrzygnięciem i ich interesy są wspólne o tyle, że celem postępowania jest wyjście ze wspólności i uregulowanie wzajemnych stosunków majątkowych – bez względu na prezentowane stanowisko odnośnie np. wartości czy sposobu podziału (z licznego orzecznictwa przykładowo postanowienie Sądu Najwyższego z 19 listopada 2010r. III CZP 46/10 opubl. OSNC 2011/7-8/88). W konsekwencji wnioski wszystkich zainteresowanych o zasądzenie kosztów postępowania podlegały oddaleniu ( postanowienie Sądu Najwyższego z 9 grudnia 1999r. III CKN 497/98 opubl. OSNC 2000/6/116).

Nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciążono wnioskodawców oraz uczestników postępowania jak w zaskarżonym postanowieniu i na takiej samej podstawie prawnej.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy we Włocławku w oparciu o przepis art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc zmienił w określonym zakresie postanowienie Sądu Rejonowego oddalając apelację jako bezzasadną w pozostałej części ( art. 385 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc).

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego był także przepis art. 520 § 1 kpc.

SSO Mariusz Nazdrowicz