Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 14 grudnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Piotr Witkowski

Protokolant: Marta Majewska-Wronowska

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2022r. w Suwałkach na rozprawie

sprawy z wniosku B. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

wskutek odwołania B. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 8 kwietnia 2022 r. znak (...)

p o s t a n a w i ł:

1. uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.;

2. umorzyć postępowanie;

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z dnia 08.04.2022r., powołując się na umowę o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE C 384 I z 12 listopada 2019 r., s. 1), ustawę z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021r. poz. 291), rozporządzenie (WE) 883/2004 z dnia 29.04.2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 166
z 30.04.2004r. ze zm., Polskie Wydanie Specjalne 2004, rozdz.5,t.5,ze zm.)
i rozporządzenie (WE) 987/2009 z dnia 16.09.2009r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284 z dnia 30.10.2009r.) odmówił B. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Wskazał na treść z art.57 w związku z art.58 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zgodnie z którymi renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1. jest niezdolny do pracy,

2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1) 1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat,

2) 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22lat,

3) 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat,

4) 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat,

5) 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat, a ponadto okres ten przypada w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku
o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, warunek ten nie jest wymagany w przypadku ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy,

3. niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1
i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i pkt 9 lit. a. pkt 10 lit. a, pkt 11, 12 i pkt 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, pkt 5 lit. a, pkt 6 i 12, oraz w okresach pobierania świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego określonych w przepisach o świadczeniach rodzinnych lub zasiłku dla opiekuna określonego w przepisach o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne
i rentowe, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów,

4. nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

B. P. udokumentowała wymagany okres składkowy i nieskładkowy przypadający w ostatnim 10-leciu przed złożeniem wniosku tj. od 03.01.2012r. do 02.01.2022r.

Natomiast Zakład odmówił jej przyznania renty, ponieważ komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 01.04.2022r. orzekła, że nie jest ona niezdolna do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji B. P. domagając się jej zmiany wskazała, że ma problemy z poruszaniem się, odczuwa silne bóle kręgosłupa, które promieniują do stóp. Cały czas używa leków przeciwbólowych. Natomiast wysiłek fizyczny tylko nasila ból kręgosłupa.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie
i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji. Dodatkowo wskazał, że niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo zaś niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji
(art. 12 ustawy).

Oceny niezdolności do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik Zakładu lub, w przypadku wniesienia sprzeciwu, komisja lekarska ZUS. Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych
w ustawie, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie o tyle było uzasadnione, że należało uchylić zaskarżoną decyzję
i przekazać sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
w G., a postępowanie w sprawie umorzyć.

W sprawie mianowicie zaistniały nowe okoliczności, które właśnie to spowodowały. W sprawie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych
z zakresu schorzeń, na które cierpi odwołująca się tj. dr. n. med. R. Z. – z zakresu neurologii, dr. n. med. E. P. – z zakresu diabetologii, M. C. – z zakresu ortopedii i D. S. – z zakresu medycyny pracy, którzy po wykonaniu badania odwołującej się
i przeanalizowaniu dokumentacji medycznej rozpoznali u niej: przewlekły zespół bólowy korzeniowy lewostronny w dolnym odcinku kręgosłupa, przebytą rwę kulszową lewostronną z utrwalonym niedowładem zgięcia grzbietowego stopy lewej, kilkupoziomowe zmiany dyskopatyczne w odcinku lędźwiowym kręgosłupa z możliwą kompresją na korzenie nerwowe według opisu radiologa, stan po artroskopii kolana lewego z powodu artrozy kolana i uszkodzenia MM, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu 2, otyłość I stopnia, astmę oskrzelowa, stan po operacji zespołu cieśni kanału nadgarstka obustronnie oraz stan po operacyjnym usunięciu zaćmy obustronnej. Zaopiniowali pierwotnie, że stwierdzone u odwołującej się schorzenia, a szczególnie ich skutki zdrowotne przedstawione w badaniach przedmiotowych oraz analiza badań nie dają podstaw do uznania odwołującej się za osobę częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji. Wskazali, że może ona podjąć pracę na otwartym rynku przy uwzględnieniu przeciwskazań.

Biegli opisali poszczególne schorzenia odwołującej się, jak była leczona i jakie wywołuje reperkusje zdrowotne.

Następnie jednak biegli ustosunkowując się do zgłoszonych zastrzeżeń do ich opinii i w związku ze złożoną dokumentacją przebytego zabiegu operacyjnego kręgosłupa odwołującej się wskazali, iż w świetle nowej dokumentacji medycznej, a zwłaszcza ujawnienia w badaniu MRI z 30.07.2022r. ucisku korzenia L5 po stronie lewej i w konsekwencji wykonania zabiegu operacyjnego dnia 26.08.2022r., polegającego na fenestracji L4-L5 lewostronnej i usunięciu wypadniętego jądra miażdżystego z poziomu L4-L5 oraz z racji potrzeby rehabilitacji pooperacyjnej i okresu rekonwalescencji po przebytej operacji, uznali odwołującą się za osobę całkowicie niezdolną do pracy od dnia 26.08.2022r. do dnia 31.08.2023 roku. Po tym okresie wskazane też będzie kontrolne badanie określające jej stan funkcjonalny w aspekcie zdolności do pracy.

W tym więc stanie rzeczy uznać należało, że w sprawie wystąpiły nowe okoliczności dotyczące stanu zdrowia odwołującej się co do stwierdzenia niezdolności do pracy, które powstały po dacie wydania zaskarżonej decyzji. Decyzja wszakże została wydana 08.04.2022r., a niezdolność do pracy została ustalona od kwietnia 26.08.2022r. w związku z przebytym w tym dniu zabiegiem operacyjnym. Zauważyć należy, że biegli uznali odwołującą za całkowicie niezdolną do pracy. Skoro więc z powodu zabiegu operacyjnego kręgosłupa odwołująca się została uznana za całkowicie niezdolną do pracy to wnosić należy, że niezdolność do pracy mogła istnieć jeszcze przed zabiegiem. Wymaga to więc nowej kompleksowej oceny stanu zdrowia odwołującej się właśnie na podstawie nowych okoliczności, które powstały po dniu złożenia odwołania. Zgodnie bowiem z art. 477 ¹⁴ § 4 kpc w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Sąd zaś oparł się o opinię biegłych sądowych, gdyż to właśnie, jak wypowiedział się Sąd Najwyższy choćby w wyroku z dnia 14.03.2007r. III UK 130/06 (Lex 368973), w sprawie o świadczenie rentowe ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej, koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenia rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości.

Podobnie wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010r. I UK 204/09 (Lex 577813) i z 24.02.2010r. II UK 191/09 (Lex 590238). Sąd bowiem musi zawsze kierować się ustaleniami biegłych lekarzy sądowych, którzy posiadają w tym względzie specjalistyczną wiedzę.

Mając zatem powyższe na uwadze należało uchylić zaskarżoną decyzję, sprawę przekazać do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. i umorzyć postępowanie. Organ rentowy na podstawie nowych okoliczności zobligowany bowiem jest do ponownego rozpoznania sprawy. Gdyby wszakże uwzględnić odwołanie, organ ten zostałby pozbawiony możliwości wypowiedzenia się co do tych nowych okoliczności chorobowych.

Oddalenie natomiast odwołania pozbawiłaby odwołującą się możliwości przyznania prawa do renty z wcześniejszym terminem. Musiałby przecież wystąpić do organu rentowego z nowym wnioskiem.

W związku z powyższym , na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 kpc postanowiono, jak w sentencji w pkt. 1 i 2 postanowienia.

mt