Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący sędzia Piotr Kawecki

Protokolant p.o. sekretarza sądowego Adrianna Zyblewska

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2022 r. w Toruniu

sprawy z powództwa A. W.

przeciwko P. W.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego P. W. alimenty na rzecz A. W. w kwocie 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie poczynając od dnia 23.11.2020r. płatne z góry do dnia 5-tego każdego miesiąca, do rąk A. W., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat,

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  nie obciąża P. W. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz A. W.,

IV.  zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu na rzecz adwokata K. K. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) plus stawka podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej P. W. z urzędu,

V.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu;

VI.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

VII.  uchyla postanowienie z dnia 28.10.2021r. o zabezpieczeniu powództwa.

Sygn. akt III RC 707/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 listopada 2020r. A. W. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. W., na swoją rzecz, alimentów w kwocie po 895 zł miesięcznie, płatnych do dnia 5-tego każdego miesiąca, z góry, począwszy od dnia 5 listopada 2020r. wraz z odsetkami ustawowymi na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że jest synem M. W. i pozwanego P. W.. A. W. wskazał, że pozwany jest osobą zatrudnioną na podstawie umowy o pracę w (...) i zarabia około (...) zł netto miesięcznie.

A. W. wskazał, iż jest obecnie uczniem Zespołu Szkół (...) w T. na kierunku (...). Dodatkowo uczęszcza na korepetycje z matematyki, języka polskiego oraz języka niemieckiego, powyższe generuje wysokie koszty jego utrzymania.

Powód wskazał, iż na koszt zaspokajania jego usprawiedliwionych potrzeb, miesięcznie składają się wydatki na: zajęcia praktyczne w szkole – 30 zł, ubrania – 200 zł, środki higieny osobistej – 100 zł, wyżywienie – 600 zł, telefon – 80 zł, połowę opłat mieszkaniowych oraz opłat za media – 300 zł, korepetycje – 480 zł.

Pozwany P. W. wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując, że kwota żądania zamieszczona w pozwie jest zawyżona. Pozwany ma duże wątpliwości czy powód ma aż tak duże potrzeby. Podkreślono również, iż obowiązek alimentacyjny względem dziecka obarcza oboje rodziców, a nie wyłącznie pozwanego. Pozwany wskazał, że nie zna obecnej sytuacji majątkowej matki powoda, niemniej z jego wiedzy wynika, że jest osobą zdrową i może pracować. Pozwany wskazał, że przebywa obecnie w zakładzie karnym, stara się o pracę zarobkową, ale póki co jej nie otrzyma. Podkreślił również, że nawet w razie jej otrzymania, wypłaty będą o wiele niższe niż te uzyskiwane na wolności. Po opuszczeniu zakładu karnego, tj. na początku 2022r., pozwany chce podjąć pracę. Ponadto pozwany podkreślił, iż nie posada żadnego majątku oprócz mieszkania, w którym aktualnie przebywa powód z matką.

W dniu 26 października 2021r. powód A. W. złożył wniosek o udzielenie zabezpieczenia żądania zawartego w pkt. 1 pozwu o alimenty poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na rzecz powoda kwoty po 895 zł miesięcznie na czas trwania procesu, począwszy od dnia złożenia wniosku, płatnej z góry do 15-tego dnia każdego następującego po sobie miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności, do rąk powoda. W uzasadnieniu podkreślono, że powód ma obecnie (...) lat. Uczęszcza do Zespołu Szkół (...) w T.. Kształci się na kierunku (...). Obecnie nie pracuje, jest na utrzymaniu swojej matki, z którą zamieszkuje. Aktualnie z uwagi na pobieranie nauki w szkole średniej, nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie ani podjąć zatrudnienia z którego otrzymywałby wynagrodzenie zapewniające pokrycie jego podstawowych potrzeb. Usprawiedliwione potrzeby powoda opiewają na kwotę ok. 1.790 zł. Matka powoda ponosi koszt jego korepetycji z matematyki, języka polskiego oraz języka angielskiego. Powód podkreślił, iż jego matka nie jest w stanie ponieść wszystkich kosztów jego utrzymania w związku z tym konieczne stało się wytoczenie powództwa o alimenty przeciwko pozwanemu.

Postanowieniem z dnia 28 października 2021r. Sąd Rejonowy w Toruniu udzielił zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego na okres do prawomocnego zakończenia niniejszego procesu poprzez zobowiązanie pozwanego P. W. do uiszczenia na rzecz A. W. kwoty po 700 zł miesięcznie, do rąk A. W. do 15 - tego dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia złożenia wniosku, tj. od dnia 26 października 2021 roku.

W piśmie procesowym z dnia 14 grudnia 2021r. pozwany wniósł o ustanowienie dla niego pełnomocnika z urzędu, wskazując, że jest obecnie w Zakładzie Karnym w P. i nie stać go na wynajęcie prawnika do dalszych czynności sądowych.

Postanowieniem z dnia 3 marca 2022r. Sąd Rejonowy w Toruniu ustanowił dla P. W. adwokata z urzędu.

Na rozprawie w dniu 24 października 2022r. powód A. W. podtrzymał żądanie pozwu, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił co następuje:

A. W. urodził się (...) w T. i jest synem M. W. i P. W..

/dowód: skrócony odpis aktu urodzenia – k. 5/

Powód A. W. ma obecnie (...) lat. Powód zamieszkuje wraz z matką oraz jej partnerką w mieszkaniu będącym współwłasnością M. W. i jej siostry. Utrzymaniem mieszkania zajmuje się matka powoda oraz jej partnerka, które na chwilę obecną częściowo utrzymują powoda.

Powód powtarzał jedną klasę w (...), w związku z czym ma roczne opóźnienie w nauce. W tym roku ukończył naukę technikum. Uczył się w Zespole Szkół (...) w T. jako (...) i (...). Nie zdał matury z matematyki. Przygotowując się do matury powód pobierał korepetycje z matematyki, języka polskiego, ich koszt wynosił wówczas ok. 400 zł miesięcznie.

Obecnie powód rozpoczął naukę w szkole policealnej (...) jako terapeuta zajęciowy. Jest na pierwszym semestrze. Nauka będzie trwała dwa lata. Za rok planuje podejść do matury poprawkowej i rozpocząć studia. W przypadku gdy nie uda mu się poprawić matury - dokończy naukę w szkole policealnej. Obecnie uczy się w trybie zaocznym od piątku do niedzieli. Obecnie powód przestał pobierać korepetycje.

Aktualnie powód nie szuka pracy. Składał CV do trzech firm, m.in. do wykładania towarów w A. i P.. Nie uzyskał na nie odpowiedzi. Wcześniej pracował dorywczo w M. na ¼ etatu, tak – by móc pogodzić pracę z nauką. Zarabiał 19 zł za godzinę. W przeszłości, już od (...)roku życia, powód także dorabiał sobie, głównie w okresach wakacyjnych – rozdawał ulotki, stał na ulicy ze znakiem kierującym do określonej restauracji.

Powód choruje na (...). Leczy się w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. Bierze leki (...), (...) i do (...). Na wszystkie lekarstwa wydaje ok. 90-130 zł miesięcznie. Lekarstwa wykupuje mu matka.

A. W. uczęszcza na (...) we w Centrum (...) w T.. Uczęszcza na (...) w związku z(...).

Miesięcznie na odzież powód wydaje 150 - 250 zł, na środki czystości – 50 zł, na usługi fryzjerskie przeznacza ok. 50-60 zł co dwa miesiące.

Powód otrzymał komputer od I. S., która kupiła go na kredyt, albowiem powód nie miał zdolności kredytowej. Został on kupony za kwotę ok. 3.500 zł, na kredyt, którego raty wynoszą ok. 150 zł miesięcznie (30 rat miesięcznych), spłaca je matka powoda – M. W., do spłaty pozostaje jeszcze ok. 10 rat.

A. W. nie posiada żadnego majątku, ani zadłużeń. Powód rozwija swoje hobby – tworzenie figurek i kart przeznaczanych do gier, średnio miesięcznie wydaje na te przyjemności ok. 300 zł.

Powód ma swój pokój. Matka zakupiła mu nowe łóżko za ok. 800 zł, stolik i szafkę – za łączna kwotę 200 zł.

W ubiegłym roku powód zdał egzamin na prawo jazdy. Egzamin został w dużej mierze opłacony z okazji 18-stych urodzin powoda. Matka powoda opłaca mu przejazdy rowerami miejskimi – kwota ok. 10 zł miesięcznie. Korzystając z samochodu partnerki matki powód wydaje na benzynę ok. 60-80 zł miesięcznie. Wykazany, miesięczny koszt zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb powoda, wynosi ok. 1400 – 1700 zł miesięcznie.

M. W., matka powoda, ma obecnie (...) lata. A. W. jest jej jedynym dzieckiem. Mieszkają wspólnie wraz z partnerką matki powoda od czerwca 2020r. Prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. W trakcie trwania niniejszego procesu związek małżeński M. W. został rozwiązany przez rozwód z wyłącznej winy pozwanego.

Matka powoda była zatrudniona w Zakładzie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. od 8.03.2021r. do 31.10.2021r. na stanowisku referenta (obsługa pacjentów w sklepie medycznym). Umowa została rozwiązana na mocy porozumienia stron na wniosek pracodawcy.

W dniu 27.10.2021r. M. W. podpisała umowę zlecenia na prace pomocnicze przy rozliczeniach gotówkowych i innych w kasie. Wynagrodzenie za przedmiotową pracę wynosiło (...) zł brutto za godzinę, Umowa ta weszła w życie z dniem 27.10.2021r. i została zawarta na czas określony do 31.12.2021r.

Ostatnio M. W. zatrudniona była w sklepie (...) w charakterze sprzedawcy, zarabiała netto ok. (...) zł miesięcznie. Obecnie matka powoda nie pracuje ze względów (...) i (...), wymaga dalszego leczenia w poradni (...). Jest na zwolnieniu lekarskim od sierpnia 2022r., otrzymuje wynagrodzenie w kwocie ok. (...) zł netto. Firma, w której pracuje chce, aby M. W. wróciła do pracy po skończonym zwolnieniu lekarskim.

M. W. i jej partnerka mają wspólne konto. Opłata za czynsz mieszkania wynosi ok. 500-550 zł, opłata za prąd – ok. 220-290 zł co 2 miesiące, gaz – 50 zł na dwa miesiące, telewizja – 47 zł miesięcznie, abonament za telefon – 175 zł (za telefon powoda i M. W.), Internet - 60 zł, rata za laptopa – 150 zł. Na wyżywienie dla całej trójki wydaje ok. 50 zł dziennie, tj. ok. 1500 zł miesięcznie.

M. W. nie ma samochodu. Ma kilka kredytów, które spłaca samodzielnie. Komornik odciąga jej z pensji ok. 800 zł.

/dowód: dokumentacja medyczna – k. 70-72

zaświadczenie – k. 73-75, 77-78, 84-86, 120,

świadectwo pracy – k. 75-76,

paragony, faktury i potwierdzenia przelewów – k. 79-84, 89-119, 191-273,

pismo ZUS – k. 121-124,

umowa zlecenie – k. 125-126,

zeznania S. G. – k. 183c-184v,

zeznania I. S. – k. 184v-185,

zeznania M. W. – k. 185-186

zeznania A. W. – k. 186-186v, 276-276v,/

Pozwany P. W. ma obecnie (...) lata. P. W. został oskarżono o to, że:

1.  w okresie od 2004r. do dnia 29 maja 2020r. w T. znęcał się psychicznie i fizycznie nad żoną M. W. w ten sposób, że wielokrotnie w różnych porach dnia i nocy wszczynał awantury, podczas których używał wobec niej słów wulgarnych, powszechnie uważanych za obelżywe, uderzał rękoma po całym ciele, szarpał za włosy, podduszał, niszczył sprzęty domowe, zakłócał spoczynek nocny i groził pozbawieniem życia, trzymając w ręku nóż kuchenny i wymachując nim w kierunku ww., , tj. o czyn z art. 207§1 kk

2.  w okresie od 2004r. do dnia 29 maja 2020r. w T. znęcał się psychicznie i fizycznie nad synem A. W. w ten sposób, że wielokrotnie w różnych porach dnia i nocy wszczynał awantury, podczas których używał wobec niego słów wulgarnych, powszechnie uważanych za obelżywe, uderzał rękoma po całym ciele, zakłócał spoczynek nocny i groził pozbawienia życia, tj. o czyn z art. 207§1a kk

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 1 października 2020r. w sprawie (...) P. W. został uznany za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym ustaleniem, iż stanowiły one jeden czyn zabroniony z art. 207 § 1 kk i za to na podstawie art. 207 § 1 kk Sąd wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto na postawie art. 41a§1 i §4 kk orzeczono wobec P. W. zakaz zbliżania się do pokrzywdzonych M. W. i A. W. na odległość nie mniejszą niż 5 metrów na okres 3 lat. Ponadto orzeczono wobec P. W. zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonymi na okres 3 lat.

/dowód: wyrok SR w (...) z dnia 1.10.2020r. w sprawie (...) – k. 149-149v/

Po odbyciu kary pozbawienia wolności orzeczonej powyższym wyrokiem, pozwany opuścił zakład karny w dniu (...) Przed pozbawieniem go wolności pozwany zatrudniony był w (...) w T. na stanowisku kierowcy operatora maszyn specjalistycznych w okresie od 1.11.2020r. do 31.03.2021r., stosunek pracy wygasł z upływem 3 miesięcy nieobecności pracownika z powodu tymczasowego aresztowania.

Obecnie pozwany jest zatrudniony na umowę o pracę w (...) w T.. Podpisał ją w dniu 1 października 2022r. Otrzymuje wynagrodzenie w kwocie (...) zł brutto (ok. (...) zł netto) są to zarobki niższe nią otrzymywane w ramach umowy zlecenia. Do pracy P. W. dojeżdża samochodem. Po opuszczeniu ZK pozwany również pracował w (...) w T., jednakże w ramach umowy zlecenia, otrzymywał wówczas stawkę 14,80 zł za godzinę, miał jednak możliwość wyrabiania dużej ilości godzin pracy, zwłaszcza w okresie letnim; potrafił wówczas zarobić do(...) zł netto. Przeciętne wynagrodzenie netto pozwanego za okres 3 miesięcy – od czerwca 2022r. do września 2022r. wyniosło (...) zł.

Aktualnie pozwany mieszka wraz z nowo poznaną partnerką, w domu stanowiącym własność jej ojczyma oraz jego byłej żony. Płacą 500 zł tytułem czynszu najmu. Partnerka pozwanego nie pracuje. Ma trójkę dzieci. Otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny oraz świadczenie wychowawcze 500+ na małoletnie dzieci.

Pozwany część swojego wynagrodzenia przekazuje swej partnerce. Pozwany wydaje miesięcznie ok. 600 zł na paliwo, 100 zł na ubrania , 600 zł na własne wyżywienie, 150 zł na środki czystości, 30 zł na fryzjera.

P. W. choruje na (...) i (...). Ponadto ma (...), w skutek powikłań ma (...) z (...) przy (...)oraz (...). Ponadto choruje na (...). Leczy się na NFZ, jedynie wizyty u (...) są prywatne. Wydaje na nie 180 zł raz na dwa miesiące. Na lekarstwa wydaje ok. 300 zł miesięcznie.

Pozwany nie ma żadnych zobowiązań.

/dowód: świadectwo pracy – k. 131,

karta wynagrodzeń – k. 132-134,

zeznania P. W. – 186v-187v, 276v,

zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach – k. 188,/

Sąd zważył co następuje

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie stosownych dokumentów urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone.

Na mocy z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie i innych pismach procesowych, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie. Sąd dał zasadniczo wiarę zeznaniom powoda i pozwanego, miały one potwierdzenie w przedkładanych przez strony dokumentach.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków S. G., I. S. i M. W. oraz stron na okoliczność usprawiedliwionych potrzeb powoda, możliwości majątkowych, zarobkowych stron zobowiązanych do jego utrzymania.

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny na podstawie zebranego i powyżej ocenionego materiału dowodowego Sąd uznał, ze powództwo A. W. zasługuje jedynie na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z przepisami art. 128, 129, 133 § 1 oraz art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że również pozwany powinien ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem jego dziecka w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących stanu zdrowia, części opłat eksploatacyjnych za dom w którym przebywa, oraz innych wydatków niezbędnych do prawidłowego rozwoju i wychowania dziecka.

Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16.12.1987r., III CZP 91/86, (OSNIC z 1988r., Nr 4, poz. 42, teza XI) stwierdził m.in., że: „(…) rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb: fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby) jak i duchowych (kulturalnych) a także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku.

Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane na potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb.

Będzie to mieć wpływ na rozstrzygnięcie, w jakiej mierze możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego będą wzięte pod uwagę przy oznaczaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego.

Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji:

-

w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny,

-

stosowną do wieku odzież,

-

środki na ochronę zdrowia,

-

kształcenie podstawowe i zawodowe,

-

oraz na ochronę jego osoby i majątku.

Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji.

Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie.

Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami (…).”

Natomiast w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10.10.1969r., III CRN 350/69 (OSNPG z 1970r., Nr 2, poz. 15) wskazano, że:

„Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku.

W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez sąd wysokości alimentów.”

Powyższe stanowisko judykatury zostało zaaprobowane w doktrynie prawa rodzinnego, w tym także odnośnie obowiązywania zasady równej stopy życiowej dzieci z rodzicami.

„Pojęcie ’’usprawiedliwione potrzeby’’ ma różny zakres znaczeniowy w zależności od tego, czy chodzi o uprawnionego krewnego w linii prostej czy też o dziecko, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie.

O ile w tym pierwszym wypadku świadczenia alimentacyjne mają zapewnić uprawnionemu godziwe warunki bytowania z uwzględnieniem np. jego wieku, stanu zdrowia i wykształcenia, o tyle rozmiar usprawiedliwionych potrzeb dziecka – niezdolnego jeszcze do samodzielnego utrzymania – stymulowany jest zasadą utrzymania równej stopy życiowej.” („Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” red. Kazimierz Piasecki, Wydawnictwo LexisNexis, wyd. 4, Warszawa 2009, str. 979)

„Zasada utrzymania równej stopy życiowej nie usprawiedliwia zachowań małżonków, którzy wydatnie obniżają poziom życia rodziny w celu zgromadzenia i następnie zainwestowania znacznych oszczędności.

I odwrotnie, postulat równej stopy życiowej nie może oznaczać konieczności wydatkowania wszystkich dochodów pochodzących z zarobków i majątku.

W obu wypadkach granicą jest utrzymanie stopy życiowej na „godziwym poziomie” („Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” red. Kazimierz Piasecki, Wydawnictwo LexisNexis, wyd. 4, Warszawa 2009, str. 965)

„Pułap, na jakim powinny być zaspokajane przez rodziców potrzeby ich dziecka, wyznacza zasada równej stopy życiowej.

Ma to szczególnie istotne znaczenie w przypadku obowiązku alimentacyjnego tych rodziców, których możliwości zarobkowe i majątkowe są wysokie.

Usprawiedliwione potrzeby ich dziecka nie mogą być określane na poziomie elementarnym, lecz takim, jaki odpowiada stopie życiowej rodziców” (Marek Andrzejewski („Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” red. Henryk Dolecki i Tomasz Sokołowski, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2010, str. 735 oraz komentarz do art. 128 kro, teza 15 – w bazie danych programu komputerowego LEX OMEGA).

Analiza materiału procesowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wskazuje, że w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego znajduje się płacenie alimentów w wysokości po 700 zł miesięcznie. Obecnie pozwany P. W. zatrudniony jest na umowę o pracę, wysokość jego zarobków jest obecnie niższa niż w okresie pracy w ramach umowy zlecenia z (...), w ocenie Sądu kwota 700 zł alimentów miesięcznie na rzecz powoda jest górną granicą możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Pozwany z obecnie uzyskiwanego wynagrodzenia musi także móc samemu utrzymywać się, partycypować w części opłat mieszkaniowych przypadających na niego w nowo założonej rodzinie, wydatkować na własne wyżywienie, dojazdy do pracy, lekarstwa. Zasądzenie alimentów od pozwanego na rzecz powoda nie może spowodować niedostatku po stronie P. W., a w ocenie Sądu przyznanie powodowi alimentów w jakiejkolwiek wyższej kwocie – powodowałoby ten stan.

Wydatki powyżej kwoty po 700 zł miesięcznie powinny być finansowane przez matkę powoda – jako drugiego z rodziców – albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnej sytuacji materialnej. Sytuacja materialna M. W. jest przy tym nieznacznie bardziej korzystna niż sytuacja zarobkowa pozwanego P. W. – otrzymuje ona wyższe od niego wynagrodzenie.

W ocenie Sądu także powód – choć nie jest jeszcze w stanie w pełni samodzielnie utrzymać się – ma pewne możliwości dorabiania sobie i w ten sposób przyczyniania się do samodzielnego utrzymywania się. Powód podejmował się różnych prac dorywczych już od (...) roku życia, pomimo niskich kwalifikacji zawodowych, obowiązku nauki, udawało mu się znaleźć, dorywcze lub w ramach części etatu, zatrudnienie. Obecnie powód uczy się w systemie zaocznym, naukę pobiera w weekendy, biorąc więc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego, może więc - wbrew wypowiadanym twierdzeniom – pracować dorywczo lub w ramach części etatu, choćby w niektóre z dni powszednich. Powód jest osobą pełnoletnią, winien więc umieć połączyć pracę z obowiązkiem nauki, przygotowywania się do zajęć szkolnych. Składając pozew A. W. argumentował, że dużym składnikiem kosztów zaspokajania jego usprawiedliwionych potrzeb są wydatki na korepetycje, obecnie nie pobiera już ich, odpadła więc jedna ze składowych kosztów jego utrzymania. W ocenie Sądu także wydatki na rozwój hobby powoda – figurek i kart przeznaczanych do gier – biorąc pod uwagę wiek powoda, trudności w nauce, czy brak czasu na podjęcie zatrudnienia – nie należą już raczej do kategorii potrzeb usprawiedliwionych, a ustalenie stanu faktycznego, iż hobby to było dość kosztowne – ok. 300 zł miesięcznie, ograniczając ten wydatek powód jest w stanie wygospodarować znaczącą kwotę na swe usprawiedliwione potrzeby. Kosztów stałych opłat czynszowych za mieszkanie w którym matka powoda mieszka wraz z nim i swoją partnerką życiową Sąd nie zaliczał do usprawiedliwionych potrzeb powoda – matka powoda i tak zobowiązana jest do ich uiszczania, niezależnie od ilości osób mieszkających w mieszkaniu. Z kolei opłaty eksploatacyjne za zużycie prądu, wody, gazu w lokalu w którym mieszka powód, z racji zamieszkiwania w nim także partnerki matki, stanowią koszt zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb A. W. z innej niż wskazywał to powód w pozwie proporcji – mianowicie w 1/3, a nie ½ części.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 128, 133 § 1 i 135 kro orzeczono jak w punkcie I sentencji, a w pozostałej części powództwo oddalono jako niezasadne. Powód nie wykazał, by miał jakiekolwiek niezaspokojone potrzeby z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty (5 listopada 2020r. – 22.11.2022r.), dlatego też w tym zakresie – na mocy art. 137§2 kro – powództwo zostało oddalone jako niezasadne.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążył pozwanego P. W. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda A. W..

O kosztach sądowych orzeczono na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jt. Dz.U. z 2018r., poz. 300 ze zm.) orzekając jak w punkcie V sentencji.

Rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie alimentów został nadany wyrokowi z urzędu na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc, o czym orzeczono w punkcie VI sentencji – z tej przyczyny na mocy art. 359 § 1 kpc uchylono jako zbędne postanowienie o zabezpieczeniu powództwa orzekając jak w punkcie VII sentencji.