Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

12 lipca 2023 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Sławomir Górny

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Wawrzyniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2023 roku w Sieradzu

odwołania W. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

z 23 marca 2023 r. Nr (...)

w sprawie W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

o wysokość emerytury i rekompensatę

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 193/23

UZASADNIENIE

Decyzją z 23.03.2023r. ( (...)) ZUS przyznał W. W. prawo do emerytury docelowej od 26.02.2023r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego w oparciu o art.24 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2022.504 j.t. ze zm.), a wysokość świadczenia ustalono stosownie do art. 26c ustawy. W decyzji zawarto informację, że ponowne ustalenie wysokości emerytury następuje na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po upływie roku kalendarzowego lub po ustaniu ubezpieczeń emerytalnych i rentowych, wskazując jako podstawę prawną do przeliczeń art. 108 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Jednocześnie poinformowano o zasadach związanych z ustalaniem rekompensaty z tytułu wykonywania prac w szczególnych warunkach, wobec załączonego do wniosku emerytalnego świadectwa z 15.03.2001r. wykonywania prac w szczególnych warunkach podnosząc, że świadectwo to nie spełnia wymogów formalnych, ponieważ nie określono w nim charakteru pracy zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.8.43 zm.), a wskazane stanowiska pracy nie odpowiadają tym wykazanym w powołanym zarządzeniu resortowym oraz brak rozgraniczenia, w jakich okresach wykonywał odrębnie prace na określonych stanowiskach. Tym samym, brak podstaw do ustalenia wnioskodawcy prawa do rekompensaty z tytułu wykonywania prac w szczególnych warunkach na podstawie ustawy z 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.2023.164 j.t.) w zw. z przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS i przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r.

Nie podzielając powyższej decyzji, W. W. złożył odwołanie, kwestionując wysokość emerytury w zakresie przyjętej kwoty składek zewidencjonowanych na koncie, kwoty środków zewidencjonowanych na subkoncie twierdząc, że udokumentował odpowiednio, co najmniej 15 lat prac w szczególnych warunkach. Ponadto zarzuca organowi rentowemu wydanie zaskarżonej decyzji w sposób niezgodny z prawem.

Odwołanie poparł pełnomocnik strony ustanowiony w sprawie. Precyzując odwołanie, pełnomocnik wnioskodawcy kwestionował jedynie formę otrzymanej decyzji, która nie jest oryginałem, ponadto brak jest pieczątki na decyzji, rozmiar i kolor czcionki jest nieprawidłowy, format papieru nie odpowiada poprzednio doręczonym decyzjom. Nie kwestionował natomiast wysokości składek, wysokości emerytury oraz nie kwestionował odmowy przyznania rekompensaty, bowiem odwołujący udokumentował jedynie 12,5 lat w szczególnych warunkach.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. W., ur. (...)

W dniu 27.02.2023r., W. W. złożył w ZUS wniosek o emeryturę, załączając min. świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 15.03.2001r. (wniosek z załącznikami).

Decyzją z 23.03.2023r. ( (...)) ZUS przyznał W. W. prawo do emerytury docelowej od 26.02.2023r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego w oparciu o art.24 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2022.504 j.t. ze zm.), a wysokość świadczenia ustalono stosownie do art. 26c ustawy. W decyzji zawarto informację, że ponowne ustalenie wysokości emerytury następuje na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po upływie roku kalendarzowego lub po ustaniu ubezpieczeń emerytalnych i rentowych, wskazując jako podstawę prawną do przeliczeń art. 108 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Jednocześnie poinformowano o zasadach związanych z ustalaniem rekompensaty z tytułu wykonywania prac w szczególnych warunkach, wobec załączonego do wniosku emerytalnego świadectwa z 15.03.2001r. wykonywania prac w szczególnych warunkach podnosząc, że świadectwo to nie spełnia wymogów formalnych, ponieważ nie określono w nim charakteru pracy zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.8.43 zm.), a wskazane stanowiska pracy nie odpowiadają tym wykazanym w powołanym zarządzeniu resortowym oraz brak rozgraniczenia, w jakich okresach wykonywał odrębnie prace na określonych stanowiskach. Tym samym, brak podstaw do ustalenia wnioskodawcy prawa do rekompensaty z tytułu wykonywania prac w szczególnych warunkach na podstawie ustawy z 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.2023.164 j.t.) w zw. z przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS i przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. Decyzja została podpisana podpisem elektronicznym przez aprobanta M. K. (decyzja k. 11 – 13/akta ZUS).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu przed ZUS. Uznając jako zbędny w sprawie, Sąd oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z przesłuchania świadka M. K. na fakty związane ze sposobem wydawania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Spór w sprawie, po sprecyzowaniu żądania, sprowadzał się w istocie do zakwestionowania zaskarżonej decyzji od strony formalnej, technicznej. Nie dotyczył kwestii wysokości emerytury ani prawa do rekompensaty.

Zdaniem Sądu zaskarżona decyzja odpowiada prawu. W ocenie Sądu zarzuty pełnomocnika pod adresem wydanej przez ZUS decyzji nie zasługują na aprobatę. Zaskarżona decyzja została opatrzona podpisem elektronicznym, który jest prawnie dopuszczalny. Ogłoszenie w Dzienniku Ustaw pod poz. 159 ustawy z 21 stycznia 2021r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem CON/ID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw oraz wprowadzeniu art. 31 zda ustawy, dopuszcza możliwość, aby na decyzjach oraz pismach w sprawach świadczeń przyznawanych lub wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w okresie 30 dni po ich odwołaniu, zamiast pieczątki i podpisu - znajdował się nadruk imienia i nazwiska oraz stanowiska osoby upoważnionej do jej wydawania. Zaskarżona decyzja zawiera wszystkie niezbędne elementy, które powinny znaleźć się w jej treści, tj. dane personalno-adresowe wnioskodawcy, datę wystawienia, znak sprawy, podpis elektroniczny osoby opracowującej, składniki mające wpływ na wysokość emerytury, wysokość ustalonego świadczenia, uzasadnienie faktyczno - prawne, podstawę prawną. Brak zatem podstaw do uznania, że decyzja jest sfałszowana, co zarzuca pełnomocnik odwołującego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.