Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 października 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił J. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 23 października 2020 r. uznano , że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/decyzja k.20 plik I akt ZUS/

W dniu 2 grudnia 2020 r. pełnomocnik J. C. zaskarżył ww. decyzję w całości. Skarżonej decyzji zarzucił:

- naruszenie prawa procesowego mające wpływ na treść rozstrzygnięcia:

- art. 233 k.p.c. poprzez:

- niepełną i błędną ocenę dokumentacji medycznej ubezpieczonego przez Komisję Lekarską ZUS, a w konsekwencji błędną ocenę stanu zdrowi ubezpieczonego;

- dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego wyrażającą w przyjęciu a priori, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy podczas go niezdolność do pracy przejawia się w dwóch kryteriach: medycznym i ekonomicznym, zaś organ całkowicie pominął analizę kryterium ekonomicznego;

- całkowite pominięcie okoliczności, iż schorzenia, na które cierpi ubezpieczony mają charakter stały i nie da się ich zniwelować ani leczeniem, ani rehabilitacją;

- naruszenie prawa materialnego poprzez jego niewłaściwe zastosowanie:

- art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez: błędne uznanie, iż ubezpieczony nie spełnia przesłanek warunkujących przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż nie jest niezdolny do pracy, podczas gdy dokumentacja z przebiegu leczenia ubezpieczonego, niemożność wykonywania jakiejkolwiek pracy oraz niemożność przekwalifikowania się wynikająca ze stanu psychofizycznego ubezpieczonego, jego wieku oraz rodzaju wykonywanej dotychczas pracy jednoznacznie wskazuje, iż jest on niezdolny do pracy;

- art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez stwierdzenie, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, podczas gdy jego stan zdrowia realizuje przesłankę medyczną niezdolności do pracy, zaś brak możliwości przekwalifikowania się ergo brak możliwości świadczenia jakiejkolwiek pracy wypełnia również przesłankę ekonomiczną niezdolności;

Mając powyższe na uwadze, pełnomocnik J. C. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez przyznanie ubezpieczonemu J. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi rentowemu do ponownego rozpoznania. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami według norm przepisanych.

/odwołanie k.3 – 6/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.100 – 100 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. C. urodził się(...) legitymuje się wykształceniem zasadniczym w zawodzie elektromontera. W swojej karierze zawodowej pracował jako elektromonter oraz mechanik.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 4 września 2020 r. J. C. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek k.1 – 3 odwrót plik I akt ZUS/

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawcy: przewlekły zespół bólowy u osoby po przebytej dwukrotnie operacji dyskopatii L4 – L5 , L5 – S1 w 2004 r. i 2013 r. bez objawów korzeniowych, zespół metaboliczny, POCHP, bezdech senny. Orzeczeniem z dnia 30 września 2020 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że J. C. nie jest niezdolny do pracy.

/opinia lekarska k.54 – 55 plik II akt ZUS , orzeczenie k.17 - 17 odwrót plik I akt ZUS/

Od powyższego orzeczenia wnioskodawca złożył sprzeciw.

/okoliczność bezsporna/

Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawcy: przewlekły zespół bólowy lędźwiowy u osoby po przebytej dwukrotnie operacji dyskopatii L4 – L5 , L5 – S1 w 2004 r. i 2013 r. bez objawów korzeniowych, zespół metaboliczny, POCHP, obturacyjny bezdech senny. Orzeczeniem z dnia 23 października 2020 r. Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że J. C. nie jest niezdolny do pracy.

/opinia lekarska k.67 - 68 plik II akt ZUS , orzeczenie k.19 – 19 odwrót plik III akt ZUS/

Powyższe orzeczenie legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji. Spośród wymaganych prawem przesłanek , wnioskodawca nie spełnił jedynie przesłanki dotyczącej niezdolności do pracy.

/decyzja k.20 plik I akt ZUS , okoliczność bezsporna/

U wnioskodawcy rozpoznano: cukrzycę typu 2, wyrównaną względnie, niepowikłaną, astmę oskrzelową, obturacjny bezdech senny, dyskopatię L4 – S1 leczoną operacyjnie, nadciśnienie tętnicze oraz otyłość. Wnioskodawca wymaga stałej opieki w poradni diabetologicznej, częstej kontroli poziomów glikemii, stosowania diety cukrzycowej i odpowiednio dobranego nawet niewielkiego wysiłku fizycznego, ale stopień zawansowania cukrzycy typu 2 w przypadku wnioskodawcy nie powoduje niezdolności do pracy na ogólnie dostępnym rynku pracy. W przypadku wnioskodawcy istnieją przeciwskazania do zajmowania niektórych stanowisk pracy. Nie powinien pracować na wysokości, przy maszynach w ruchu, w godzinach nocnych. Cukrzyca w przypadku wnioskodawcy jest wyrównana, niepowikłana. Brak danych by cukrzyca w przypadku wnioskodawcy w dacie zaskarżonej decyzji była przyczyną niezdolności do pracy.

/opinia k.110 – 111 , opinia uzupełniająca k.222 odwrót biegłego sądowego specjalisty diabetologa M. C. – P./

U J. C. rozpoznano: stan po epizodzie niestabilnej dławicy piersiowej (16.10.2017r) - wykluczone są istotne zwężenia w tętnicach wieńcowych wymagające leczenia inwazyjnego (stwierdzona jedynie łagodna anomalia pod postacią mostka mięśniowego GPZ - gałęzi przedniej zstępującej), nadciśnienie tętnicze, wyrównane farmakologicznie, astmę oskrzelową, obturacyjny zespół bezdechu sennego (leczony CPAP), cukrzyca t.2 , dnę moczanową, hiperlipidemię, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym, stan po dwukrotnym zabiegu operacyjnym w zakresie kręgosłupa. U wnioskodawcy brak jest dostępnych danych klinicznych, medycznych, które pozwalałyby na rozpoznanie innych schorzeń kardiologicznych niż nadciśnienie tętnicze. Całościowo stan kliniczny z punktu widzenia biegłego kardiologa nie uzasadnia stwierdzenia u wnioskodawcy niezdolności do pracy.

/opinia k.124 – 126 , opinia uzupełniająca k.219 - 221 odwrót biegłego sądowego specjalisty kardiologa R. G./

U wnioskodawcy rozpoznano: obturacyjny bezdech senny stopnia ciężkiego u osoby z astmą oskrzelową , stan po zapaleniu śródmiąższowym płuc w przebiegu COVID - 19 w listopadzie /grudniu 2020. W przypadku wnioskodawcy przeciwwskazana jest praca w ruchu, na wysokości, przy maszynach. W dacie złożenia wniosku o prawo do renty oraz w dacie wydania skarżonej decyzji wnioskodawcza był niezdolny do wykonywania pracy. Występowanie bezdechu sennego zwłaszcza stopnia ciężkiego u osoby z astmą oskrzelową i przewlekłym zapaleniem oskrzeli zmienia diametralnie sytuację zdrowotną pacjenta i bez żadnych wątpliwości kwalifikuje do częściowej niezdolności do pracy od 4 września 2020 r. do 31 grudnia 2023 r.

/opinia k.139 – 141 , opinia uzupełniająca k.192, opinia uzupełniająca k.217, opinia uzupełniająca k.218, opinia uzupełniająca k.266, opinia uzupełniająca k.287, opinia uzupełniająca k.302 biegłego sądowego specjalisty pulmonologa A. M./

U J. C. rozpoznano: zmiany zwyrodnieniowo - dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z zespołem bólowym kręgosłupa, przebyte dwie operacje dyskopatii L4/I5 i L5/S1 (2004 i 2013 rok). Naruszenie sprawności organizmu w przebiegu zmian zwyrodnieniowo- dyskopatycznych nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy na poziomie posiadanych kompetencji zawodowych. Niesprawność stopy prawej można korygować ortezą. Z powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa wnioskodawca na rynku pracy jest osobą niepełnosprawną (powinien wystąpić z wnioskiem o przyznanie stopnia niepełnosprawności), ale zdolną do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach.

/opinia k.144 – 146 , opinia uzupełniająca k.215 biegłego sądowego specjalisty neurologa J. B./

U wnioskodawcy rozpoznano: otyłość II stopnia, bez istotnej patologii chirurgicznej. Biorąc pod uwagę łącznie: stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowego sposobu zarobkowania lub podjęcia innej pracy zarobkowej z uwzględnieniem charakteru wykonywanych prac, posiadane kwalifikacje oraz możliwość nabycia nowych kwalifikacji, wiek i rokowanie , u badanego nie stwierdza się naruszenia sprawności organizmu z przyczyn chirurgicznych skutkującego długotrwałą niezdolnością do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

/opinia k.154 – 154 odwrót , opinia uzupełniająca k.211 – 211 odwrót biegłego sądowego specjalisty chirurga M. G./

U J. C. rozpoznano: stan po przebytym leczeniu operacyjnym pjm L4-L5 (2004) i reoperacji pjm L4-L5, L5-S1 (2013) z usztywnieniem międzytrzonowym , niedowład stopy prawej (od 2004), zmiany zwyrodnieniowo - dyskopatyczne kręgosłupa z nawracającym zespołem bólowym szczególnie odcinka lędźwiowego. Badany wymaga leczenia, rehabilitacji, jednak stwierdzone zmiany nie naruszają sprawności narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do orzekania o niezdolności do pracy zarobkowej u wnioskodawcy z II-gim poziomem kwalifikacji zawodowych. Wnioskodawca powinien mieć orzeczony stopień niepełnosprawności. Z punktu widzenia biegłej w zakresie ortopedii i rehabilitacji wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy i nie był niezdolny do pracy ani w dniu złożenia wniosku , ani w dacie wydania zaskarżonej decyzji.

/opinia k.160 – 162 odwrót , opinia uzupełniająca k.232 biegłego sądowego specjalisty w zakresie ortopedii i rehabilitacji(...)

Wnioskodawca w okresie od 7 września do 13 listopada 2020 roku chociaż formalnie powrócił do pracy to jednak jej nie świadczył.

/informacja pracodawcy (...) k.282/

Od 13 listopada 2020 roku odwołujący pobierał zasiłki chorobowe i świadczenie rehabilitacyjne do 8 maja 2022 roku.

/pismo ZUS i zestawienie k.190-191/

Decyzją z dnia 8 sierpnia 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał J. C. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy oraz podjęto jej wypłatę od 9 maja 2022 r. Renta przysługuje do 30 czerwca 2024 r.

/okoliczność bezsporna/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów w postaci orzeczenia lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS oraz wniosku o przyznanie renty.

Celem weryfikacji stanowiska wnioskodawcy Sąd dopuścił, z uwagi na rodzaj występujących u niego schorzeń, dowód z opinii biegłych sądowych z dziedziny diabetologii, kardiologii, pulmonologii, neurologii, chirurgii oraz ortopedii i rehabilitacji. Pełnomocnicy obu stron składali zastrzeżenia do wydanych opinii, do których biegli odnieśli się w opiniach uzupełniających – wyjaśniając, w ocenie sądu, zgłoszone uwagi.

Wskazać należy, że o ile ze złożonych przez specjalistów w dziedzinach diabetologii, kardiologii, neurologii, chirurgii oraz ortopedii i rehabilitacji opinii wynikało, że schorzenia występujące u ubezpieczonego nie powodują stwierdzenia istnienia stanu niezdolności do pracy neurologicznych, o tyle biegła z dziedziny pulmonologii stwierdziła, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy. Sąd oceniając materiał dowodowy zważył, że z uwagi na dominujące u wnioskodawcy schorzenia oraz ich rodzaj, kluczową dla rozpoznania sprawy okazała się opinia biegłej specjalisty w zakresie pulmonologii A. M.. W ocenie Sądu opinia podstawowa, jak i opinie uzupełniające są spójne i logiczne. Biegła podniosła w swojej opinii wszelkie aspekty stanu zdrowia wnioskodawcy, opierając je na konkretnych argumentach, a co ważne, w opiniach uzupełniających odniosła się do poniesionych przez organ rentowy zastrzeżeń. Biegła przede wszystkim wskazał, iż błędna ocena stanu zdrowia wnioskodawcy była skutkiem tego, iż lekarze nie rozpoznali u odwołującego obturacyjnego bezdechu sennego stopnia ciężkiego, bowiem pacjent nie poinformował o takim rozpoznaniu i stosowaniu leczenia aparatem CPAP. Taką informacje uzyskała dopiero biegła, a potwierdziła to dostarczona przez ubezpieczonego dokumentacja medyczna.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie należy podnieść, że w niniejszym postępowaniu Sąd rozpoznał sprawę na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ kpc, zgodnie z którym Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, między innymi w sytuacji, gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym jest niedopuszczalne, jeżeli strona w pierwszym piśmie procesowym złożyła wniosek o przeprowadzenie rozprawy.

W rozpoznawanej sprawie strony nie wnosiły o rozpoznanie sprawy na rozprawie, a złożone dotychczas pisma procesowe i brak wniosków dowodowych, po pouczeniu o możliwości ich zgłaszania dawały podstawę do przyjęcia, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W przypadku, gdy głosy stron miałyby się ograniczyć tylko do powtórzenia argumentacji zawartej w pismach procesowych, to wyznaczanie rozprawy tylko w tym celu nie wydaje się uzasadnione./tak wyrok SA w Gdańsku z dnia 26.06.2018, III AUa 1815/17/. Sprawa nie miała charakteru wielowątkowego, wymagającego wyjaśnienia twierdzeń stron oraz odniesienia się do złożonych wniosków dowodowych. Sprawa w świetle stanowisk stron i zebranych dokumentów nie budziła żadnych wątpliwości./por. wyrok SA w Warszawie z dnia 26.04.2018, VI ACa 1694/17/

Odwołanie jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z treścią art.57 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2022 roku, poz.504) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność powstała w okresach wymienionych w cytowanym przepisie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Brak choćby jednego z warunków wymienionych w art.57 ww. ustawy powoduje brak prawa do świadczenia.

W niniejszej sprawie spór między stronami ograniczał się do oceny stanu zdrowia ubezpieczonej pod kątem niezdolności do pracy.

Zgodnie z treścią art.12 ww. ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art.13 ust.1 ww. ustawy).

W definicji niezdolności do pracy ustawodawca dał wyraz powiązaniu prawa do renty z rzeczywistą znaczną utratą zdolności do pracy zarobkowej jako takiej, a częściową niezdolność do pracy powiązał z niezdolnością do pracy w ramach posiadanych kwalifikacji, przy uwzględnieniu możliwości i sprawności niezbędnych do dalszego zaangażowania w procesie pracy, zaakcentował istnienie potencjalnej przydatności do pracy. Chodzi zatem o zdolność do pracy zarobkowej nie tylko jako zdolność do wykonywania dotychczasowej pracy, ale zdolność do podjęcia pracy w ogóle, z uwzględnieniem rodzaju i charakteru dotychczas wykonywanej pracy, poziomu wykształcenia, wieku, predyspozycji psychofizycznych.

Zdolność do pracy ma dwa elementy: biologiczny (ogólna sprawność psychofizyczna) i gospodarczy (przydatność na rynku pracy). Należało zatem ustalić, czy wnioskodawca jest zdolny do wykonywania pracy w pełnym zakresie, czy jego kwalifikacje pozwalają na wykonywanie innej pracy, czy dla utrzymania aktywności zawodowej konieczne jest przekwalifikowanie.

Niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy nie jest kryterium niezdolności do pracy w rozumieniu art.12 ww. ustawy. Brak możliwości wykonywania dotychczasowej pracy nie jest wystarczający do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy, gdy jest możliwe podjęcie innej pracy (w swoim zawodzie, bez przekwalifikowania lub gdy rokowanie co do przekwalifikowania jest pozytywne). Niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy jest warunkiem koniecznym do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ale nie jest warunkiem wystarczającym jeżeli wiek, poziom wykształcenia, predyspozycje psychofizyczne dają podstawy do uznania, że jest możliwe podjęcie pracy w zawodzie albo po przekwalifikowaniu. W wyroku z dnia 8 września 2014 roku (I UK 431/14, Legalis nr 1330112) Sąd Najwyższy wskazał, iż „doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy (której definicję zawiera art.12 ust.3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. Ratio legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia.

O częściowej niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, ale ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnie z kwalifikacjami.

Zdefiniowanie pojęcia "poziom kwalifikacji", użytego w tym przepisie ma istotne znaczenie, bowiem stanowi ono podstawę do ustalania rodzajów prac, które są w zasięgu możliwości ubezpieczonego, mimo stwierdzanego upośledzenia sprawności organizmu, a co za tym idzie, do ustalenia czy ograniczenie zdolności do pracy można zakwalifikować, jako znaczne. O poziomie posiadanych kwalifikacji do pracy decyduje nie tylko wykształcenie, lecz także uzyskana poprzez przyuczenie do zawodu umiejętność wykonywania specjalistycznej, kwalifikowanej pracy, także pracy fizycznej. Niższy jest zatem poziom kwalifikacji osób wykonujących proste prace fizyczne, niewymagające przyuczenia zawodowego niż poziom kwalifikacji osób wykonujących prace wymagające określonych specjalistycznych umiejętności nabywanych na podstawie przygotowania zawodowego./tak SA w wyroku z dnia 19 listopada 2015 r , III AUa 786/15, Lex nr 1950585/.

Częściowo niezdolny do pracy jest pracownik, który w wyniku choroby ma w istotny sposób ograniczoną zdolność do pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Może on natomiast wykonywać zatrudnienie niżej kwalifikowane, o niższych zarobkach, w obniżonym wymiarze godzin. Wykonywanie pracy o takim charakterze nie świadczy o odzyskaniu zdolności do pracy./tak SA w Szczecinie w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 r, III Aua 342/15, Lex nr 2026205/

W świetle cytowanych wyżej przepisów należy uznać, że skuteczność odwołania J. C. zależała od ustalenia, czy jest on częściowo niezdolny do pracy.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu diabetologii, kardiologii, pulmonologii, neurologii, chirurgii oraz ortopedii i rehabilitacji.

Sąd miał bowiem na uwadze, że w sprawie, w której przedmiotem jest prawo do renty z ubezpieczenia społecznego, warunkująca powstanie tego prawa ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń ubezpieczonego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2010r., IUK 204/09, LEX nr 577813, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27.02.2014r., IIIAUa 716/13, LEX nr 1444861).

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika wprawdzie, że występujące u wnioskodawcy schorzenia natury diabetologicznej, kardiologicznej, neurologicznej, chirurgicznej oraz ortopedycznej nie wpływają zasadniczo na ocenę jego zdolności do pracy, to jednak schorzenia natury pulmonologicznej powodują takie naruszenie sprawności organizmu, które uzasadnia orzeczenie względem wnioskodawcy częściowej niezdolności do pracy. Z opinii biegłego sądowego specjalisty w zakresie pulmonologii wynika, że występowanie bezdechu sennego zwłaszcza stopnia ciężkiego u osoby z astmą oskrzelową i przewlekłym zapaleniem oskrzeli zmienia diametralnie sytuację zdrowotną pacjenta i bez żadnych wątpliwości kwalifikuje do częściowej niezdolności do pracy od 4 września 2020 r. do 31 grudnia 2023 r.

Bez znaczenia dla prawa wnioskodawcy do renty pozostaje kwestia korzystania przez niego w międzyczasie ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Pierwszeństwo w tym wypadku ma prawo do renty jako powstałe wcześniej. Jest to jedynie kwestia rozliczenia wypłat świadczeń.

Mając na względzie wymienione wyżej okoliczności Sąd Okręgowy w Łodzi, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego i orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku , określając datę końcową prawa na renty na dzień 8 maja 2022 r. , gdyż po tej dacie J. C. przyznano prawo do renty (decyzją z dnia 8 sierpnia 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał J. C. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy oraz podjęto jej wypłatę od 9 maja 2022 r. Renta przysługuje do 30 czerwca 2024 r.).

W przedmiocie kosztów procesu Sąd orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art.98 i 98 § 1 ¹ k.p.c., zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na rzecz J. C. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz.1800).