Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 04 sierpnia 2022 r.

  Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku w Wydziale II Karnym

  w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Monika Laskowska

Protokolant: Natalia Nawra

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 16.05.2022 r. i 01.08.2022 r.

sprawy

M. S., s. A. i J. , ur. (...) w G.

obwinionego o to, że:

w dniu 10.05.2021 r. około godz. 19:00 w G. poprzez jeżdżenie za samochodem D. C. w celu jej dokuczenia - złośliwie ją niepokoił

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

I.  Obwinionego M. S. uznaje za winnego popełnienia wykroczenia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie, który kwalifikuje jako wykroczenie z art. 107 kw i za to, na podstawie art. 107 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 100 zł (stu złotych);

II.  na podstawie art. 118 kpw obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 zł (stu złotych), zaś na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 626 § 1 kpk i art. 627 kpk, art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł (trzydziestu złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt II W 2388/21

UZASADNIENIE

Sąd w oparciu o zgromadzony w sprawie i ujawniony w toku przewodu sądowego materiał dowodowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzona D. C. wraz z mężem prowadzi w G. przy ul. (...) sklep warzywny. Kiedy wyładowują towar - parkują swój samochód przed sklepem. Do lipca 2021 r. M. S. wynajmował pomieszczenia biurowe w pobliżu ww. sklepu.

Obwiniony i małżonkowie C. od lat pozostają w konflikcie z M. S., który obserwuje w/wymienionych, robi zdjęcia i zawiadamia Policję np. o nieprawidłowym parkowaniu. Wielokrotnie również sam pozostawiał swój samochód przed sklepem (...), zastawiając bramę wjazdową i utrudniając rozładowanie towaru. Pomimo próśb przestawienia pojazdu - obwiniony nie czynił tego.

W dniu 10.05.2021 r. około godziny 17:00 M. S. kilkukrotnie przejechał przed sklepem (...). Kiedy D. C. po godzinie 19:00 wychodziła ze sklepu z zamiarem udania się do domu, zauważyła stojącego nieopodal obwinionego. Pokrzywdzona wsiadła do samochodu i ruszyła, M. S. pojechał za nią swoim samochodem marki P.. D. C. jechała ul. (...) w kierunku Ż.. Kiedy zorientowała się, że obwiniony za nią jedzie, obawiając się ujawnienia swojego miejsca zamieszkania - pojechała do brata. Pokrzywdzona była bardzo zdenerwowana i nie była w stanie prowadzić samochodu. Sytuacja taka miała bowiem miejsce już wcześniej (we wrześniu 2020 r.).

Dowód: częściowe wyjaśnienia obwinionego k. 12, 29-29v, zeznania świadka D. C. k. 1-1v, 3-4, 30-30v, zeznania świadka I. S. k. 42-42v.

M. S. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że zawsze wraca do domu tą samą trasą chcąc uniknąć wzmożonego ruchu. Wskazał nadto, że powodem konfliktu z pokrzywdzoną jest nieprawidłowe parkowanie pojazdów. Przyznał, że zrobił zdjęcia, zaparkowanego samochodu pokrzywdzonej i wysłał je na Policję lub do Straży Miejskiej. Tłumaczył to okolicznością, że w pobliżu użytkował biuro, więc chciał zapewnić bezpieczeństwo w tym miejscu. Zaprzeczył jednocześnie, aby chciał zakłócić spokój pokrzywdzonej albo wzbudzić u niej obawy czy lęk.

Dowód: częściowe wyjaśnienia obwinionego k 12, 29-29v

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu analiza zgromadzonego w sprawie i ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż obwiniony M. S. dopuścił się popełnienia czynu zarzucanego mu we wniosku o ukaranie.

Sąd doszedł do powyższego wniosku po analizie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Sąd dokonując ustaleń faktycznych oparł się na częściowych wyjaśnieniach obwinionego, zeznaniach świadków D. C. i I. S..

Zdaniem Sądu fakt istnienia pomiędzy obwinionym a pokrzywdzoną konfliktu oraz jego podłoże są kwestiami bezspornymi i nie budzą wątpliwości.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia obwinionego, w których potwierdził, że zwrócił uwagę mężowi D. C. na źle zaparkowany samochód, robił zdjęcia samochodom i wysyłał je do Straży Miejskie i na Policję. Wyjaśnienia te są jasne i znajdują potwierdzenie w wiarygodnych zeznaniach świadka D. C.. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom M. S. w których zaprzeczył aby jechał za pokrzywdzoną, śledził ją i obserwował jej sklep, jak również że motywem jego działania była poprawa bezpieczeństwa i porządku na ulicy.

Sąd jako w pełni wiarygodne ocenił zeznania D. C. która podała, że konflikt z obwinionym trwa co najmniej od marca 2020 r. i dotyczy głównie parkowania ich samochodu pod ich sklepem w czasie rozładunku towaru. Zeznania pokrzywdzonej były spójne, logiczne i konsekwentne w toku całego postępowania. Wagi zeznań pokrzywdzonej nie podważa fakt, że wskazywała także na zdarzenia nie objęte wnioskiem o ukaranie, albowiem potwierdzają one taki sam sposób działania obwinionego z wcześniejszego okresu.

Sąd oparł się także na zeznaniach świadka I. S., która opisała zachowania, jakich dopuszczał się wobec niej obwiniony w związku z rozwodem, kiedy to w złości M. S. oblał jej samochód kwasem i stłukł szyby w samochodzie. Sąd uznał powyższe zeznania za wiarygodne, gdyż są one jasne i logiczne. Zeznania I. S. wzmocniły przekonanie Sądu o dokuczliwym, niepokojącym i złośliwym zachowaniu obwinionego wobec innych osób. Sąd uznał zeznania tego świadka jako w pełni wiarygodne.

Zestawienie znamion wykroczenia art. 107 kw z treścią przyjętego opisu zachowania obwinionego wskazuje, że jego czyn wypełnia wszystkie znamiona określone w tym przepisie, tj. przypisane obwinionemu działania w postaci złośliwego niepokojenia D. C. i były realizowane "w celu dokuczenia innej osobie" a takich elementów czynu przedmiotowego, postępowanie dostarczyło. Zachowanie obwinionego było nasilone złą wolą i chęcią dokuczenia.

Zgodnie z treścią art. 107 kw karze podlega, kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi. Strona podmiotowa wykroczenia określonego w art. 107 kw polega na umyślności w formie zamiaru bezpośredniego - działanie sprawcy jest ukierunkowane na dokuczenie innej osobie i charakteryzuje się "złośliwością" (Wyrok SO w Kielcach z dnia 12.08.2013 r. IX Ka 889/13) SN w postanowieniu z dnia 25.11.2015 r. wskazał, że „niewątpliwie na wyczerpanie znamion popełnienia wykroczenia z art. 107 kw składa się zachowanie, które ma w celu dokuczenia innej osobie realizowane poprzez złośliwie jej niepokojenie, w szczególności złośliwie wprowadzenie jej w błąd (II KK 215/15). Konstrukcja przepisu art. 107 kw, realizację tego wykroczenia uzależnia od złośliwego niepokojenia, a więc zachowania już ze swej istoty powtarzalnego ukierunkowanego właśnie na nękanie osoby pokrzywdzonej.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dostarczył podstaw do przypisania obwinionemu popełnienia wykroczenia z art. 107 kw. Należy uwzględnić przy tym wrogie, złośliwe, nieżyczliwe dalekie od obiektywizmu zachowanie obwinionego. Również w kontekście odbioru przez inne osoby (spoza kręgu osób pokrzywdzonych), zatem nie jest to subiektywne odczucie D. C. w czasie trwania konfliktu. Zaskakująca jest zbieżność relacji świadka I. S., która również osobiście odczuła skutki złośliwego niepokojenia przez obwinionego.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu obwiniony zachowaniem swoim wyczerpał znamiona art. 107 kw. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego, upór, powtarzalność pozaprawnych zachowań, ich szczególną dokuczliwość i nasilenie złej woli. Za okoliczność obciążającą uznał Sąd również niewyrażenie żadnej skruchy za popełniony czyn i bezkrytyczne podejście obwinionego do tego czynu.

Sąd nie dopatrzył się w zachowaniu obwinionego szczególnych okoliczności łagodzących, poza uprzednią niekaralnością. W tych warunkach Sąd skazał obwinionego na karę grzywny w wymiarze 100 złotych.

Sąd orzekł również o kosztach procesu, z uwagi na wydanie wyroku skazującego obciążając nimi obwinionego. W konsekwencji Sąd na podstawie stosownych przepisów obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 zł oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 30 zł, nie znajdując podstaw do zwolnienia obwinionego od ich ponoszenia.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

G., (...)