Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 903/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonej

P. S.

w dniu 14 października 2019 roku w mieszkaniu przy ul. (...) w W. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał środek odurzający zaliczany do grupy I-N i IV- N w postaci marihuany w ilości 0,55 grama, przy uznaniu, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, a czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznana znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem,

tj. czyn z art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 31 § 2 k.k.

w okresie od sierpnia 2019 roku do 14 października 2019 roku w mieszkaniu przy ul. (...) w W. działając w krótkim odstępie czasu i z góry powziętym zamiarem wielokrotnie groził pozbawieniem życia A. S., przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, a czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem,

tj. czyn z art. 190 § 1 k.. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

w dniach 10/11 października 2019 roku w mieszkaniu przy ul. (...) w W. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia o łącznej wartości 630 zł, a w tym sprzętu elektronicznego w postaci telefonów, routera, słuchawek oraz gotówki w kwocie 230 zł na szkodę A. S., przy czym czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem

tj. czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. S. i P. S. mieszkali w lokalu nr (...) przy ul. (...), w którym znajdowało się mieszkanie chronione. W dniu 14 października 2019 roku A. S. znalazł w przedpokoju mieszkania woreczek strunowy zawierający susz roślinny, stanowiący własność P. S.. W związku z powyższym, podejrzewając, iż w woreczku znajduje się środek odurzający, mężczyzna poinformował o zdarzeniu Policję. Około godziny 08:35 na miejsce przybyli funkcjonariusze Policji w składzie: sierżant sztabowy S. B. oraz starszy posterunkowy J. T. (1). Na miejscu funkcjonariusze potwierdzili zatrzymali zabezpieczony woreczek strunowy wraz z suszem roślinnym. Badanie wykazało, że znajdującą się w woreczku substancją jest środek odurzający w postaci marihuany o wadze 0,55 grama. Około godziny 14:10 funkcjonariusze Policji dokonali zatrzymania P. S..

P. S. w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu cierpiał na chorobę psychiczną w postaci schizofrenii paranoidalnej, ponadto P. S. jest osobą uzależnioną od różnych substancji psychoaktywnych, a także szkodliwie używającą alkoholu. Stan psychiczny P. S. w czasie popełnienia czynu nie znosił, ale w znacznym stopniu ograniczał jego zdolność do jego rozpoznania oraz pokierowania swoim postępowaniem.

Zeznania J. (ob. W.)

13-14, 285

Zeznania A. S.

11-12, 25-26, 120-122

Wyjaśnienia oskar-żonego P. S. złożone w postę-powaniu przygotowawczym; częściowo wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie

42-43, 284v

Opinie sądowo-psychiat-ryczne; pisemne i ustna

90-93, 124-126; 302

A. S. i P. S. od lipca 2019 roku mieszkali w lokalu nr (...) przy ul. (...). W sierpniu 2019 roku A. S. zauważył, że P. S. korzysta z jego rzeczy m. in. telefonów i spożywa żywność kupioną przez A. S.. A. S. zwrócił wówczas współlokatorowi uwagę, żeby nie postępował w ten sposób. W odpowiedzi na powyższe P. S. zaczął zachowywać się agresywnie wobec współlokatora, grożąc że pozbawi go życia. Powyższe zachowania P. S. powtarzały się wielokrotnie. A. S. obawiał się spełnienia ww. gróźb, ponieważ wiedział iż P. S. leczył się psychiatrycznie, a ponadto wcześniej wielokrotnie kłócił się z nim i kolejną współlokatorką Z. K.. Ponadto A. S. był świadkiem zażywania narkotyków przez P. S.. Groźby trwały do dnia 14 października 2019 roku, kiedy to P. S. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji.

Zeznania A. S.

11-12, 25-26, 120-122

Opinie sądowo-psychiat-ryczne; pisemne i ustna

90-93, 124-126; 302

W dniu 10 października 2019 roku A. S. schował do szuflady znajdującej się w jego pokoju sprzęt elektroniczny w postaci dwóch telefonów (marki S. (...) oraz Samsung G. Trend), routera i słuchawek, a także pieniędzy w kwocie 230 zł. Po schowaniu ww. przedmiotów do szuflady, A. S. zamknął szufladę na kłódkę. Następnego dnia A. S. zauważył, że zabezpieczenie, do którego przypięta była kłódka zostało uszkodzone, a w szufladzie brakuje pozostawionych przez niego pieniędzy oraz sprzętu elektronicznego. A. S. podejrzewał, że kradzieży dokonał jego współlokator, P. S., dlatego otworzył szafę, w której mężczyzna przechowywał przedmioty stanowiące jego własność. Okazało się, że w jej wnętrzu znajdują się telefony stanowiące własność A. S.. A. S. znalazł również w pokoju słuchawki, które wcześniej znajdowały się w jego szufladzie. W późniejszej rozmowie z A. S., P. S. przyznał się do włamania się do szuflady stanowiącej własność pierwszego z ww. mężczyzn. Łączna wartość skradzionego mienia, stanowiącego własność A. S., wyniosła 630 zł.

P. S. w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu cierpiał na chorobę psychiczną w postaci schizofrenii paranoidalnej, ponadto jest osobą uzależnioną od różnych substancji psychoaktywnych, a także szkodliwie używającą alkoholu. Stan psychiczny P. S. w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów nie znosił, ale w znacznym stopniu ograniczał jego zdolność do ich rozpoznania oraz pokierowania swoim postępowaniem.

Zeznania A. S.

11-12, 25-26, 120-122

Opinie sądowo-psychiat-ryczne: pisemne oraz ustna

90-93, 124-126; 302

P. S. ma 26 lat. Uzyskał wykształcenie średnie, bez zawodu. Obecnie jest osobą bezrobotną, przebywającą w domu pomocy społecznej. U P. S. została rozpoznana przewlekła choroba psychiczna pod postacią schizofrenii paranoidalnej, a także uzależnienie od substancji psychoaktywnych i szkodliwe używanie alkoholu. P. S. nie był skazany za przestępstwo. Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2020 roku Sąd Rejonowy w Grodzisku Mazowieckim warunkowo umorzył wobec oskarżonego postępowanie karne w sprawie o czyn z art. 289 § 1 k.k. na okres 2 (dwóch) lat próby, a P. S. zobowiązał się do poddania się terapii uzależnień.

Dane osobopoznawcze, Karta karna

284v; 220

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. S.

Czyny wskazane w akcie oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Linia obrony oskarżonego, który nie przyznał się do kradzieży przedmiotów stanowiących własność A. S. i grożenia mu zabójstwem, a także twierdził (na rozprawie) iż marihuana ujawniona w czasie przeszukania jego pokoju stanowiła własność oskarżonego oraz pokrzywdzonego

Wyjaśnienia oskar-żonego P. S., odnośnie czynu z pkt. 1 – wyjaśnienia złożone na rozprawie

42-43, 284v; 284v

1.OCena DOWOdów

1.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania J.

Świadek jako funkcjonariusz publiczny i osoba obca dla oskarżonego nie miała interesu w fałszywym zeznawaniu na jego niekorzyść. Zeznania J. T. (3) było ponadto zgodne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny.

Zeznania A.-sza S.

Zgodne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny. Sąd nie dopatrzył się okoliczności uzasadniających stwierdzenie, że pokrzywdzony miał interes w fałszywym oskarżaniu P. S..

Wyjaśnienia oskar-żonego P. S. złożone w postę-powaniu przygotowawczym; częściowo wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie

Brak jest podstaw do stwierdzenia, że oskarżony miałby jakikolwiek interes w fałszywym przyznaniu się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Dodać należy, że jakkolwiek u P. S. zdiazgnozowano chorobę psychiczną, w postaci schizofrenii paranoidalnej, to w ocenie biegłych psychiatrów nie wyłączała ona możliwości jego krytycznego stosunku do stawianych mu zarzutów. Z powyższych względów złożone przez oskarżonego wyjaśnienia Sąd uznał za wiarygodne.

Opinie sądowo-psychiat-ryczne; pisemne i ustna

Jasne i pełne. Sporządzone przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Strony nie kwestionowały wynikających z nich wniosków.

Zeznania A. S.

Opinie sądowo-psychiat-ryczne; pisemne i ustna

Jasne i pełne. Sporządzone przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Strony nie kwestionowały wynikających z nich wniosków.

III

Zeznania A. S.

Opinie sądowo-psychiat-ryczne; pisemne i ustna

Jasne i pełne. Sporządzone przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Strony nie kwestionowały wynikających z nich wniosków.

Dane osobopoznawcze, Karta karna

Strony nie kwestionowały rzetelności ani autentyczności ww. dokumentów.

1.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskar-żonego P. S., z wyjątkiem tych, w których przyznał się do popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 1 aktu oskarżenia

Wyjaśnienia oskarżonego sprzeczne były z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny, dlatego też należy je uznać wyłącznie za subiektywną linię obrony P. S.. Oskarżony twierdził, że nie groził A. S. popełnieniem przestępstwa, lecz często pomiędzy nim, a pokrzywdzonym dochodziło do kłótni i wzajemnych prowokacji. W ocenie Sądu A. S. nie miał powodów do fałszywego oskarżania P. S., a złożone przez niego zeznania w odróżnieniu od wyjaśnień oskarżonego, były spójne i szczegółowe. To samo należy stwierdzić w odniesieniu do czynu opisanego w pkt. 3 aktu oskarżenia, tj. kradzieży, której oskarżony miał dopuścić się wobec A. S.. W ocenie Sądu nie sposób zgodzić się z wyjaśnieniami, w których P. S. twierdził, iż nie włamał się do szuflady pokrzywdzonego, a on sam i pokrzywdzony korzystali ze wszystkich szafek znajdujących się w ich pokoju. Zdaniem Sądu, gdyby rzeczywiście miało to miejsce, to wówczas pokrzywdzony nie zamontowałby zabezpieczenia, do którego przymocowana została kłódka i nie poinformowałby funkcjonariuszy Policji o jej przełamaniu. Sąd nie podzielił również wyjaśnień złożonych przez oskarżonego na rozprawie, w których twierdził on, że zabezpieczona w jego mieszkaniu marihuana należała do niego i do A. S.. W ocenie Sądu, gdyby rzeczywiście tak było, to oskarżony złożyłby wyjaśnienia powyższej treści również w postępowaniu przygotowawczym. Ponadto, pokrzywdzony nie miałby wówczas interesu w poinformowaniu funkcjonariuszy Policji o tym, że znalazł marihuanę w lokalu mieszkalnym znajdującym się przy ul. (...). Nie sposób również uznać za wiarygodne wyjaśnień, w których oskarżony twierdził, iż pokrzywdzony wraz z Z. K. utrudniali mu dostęp do mieszkania, zamykając drzwi na zamek, do którego P. S. nie miał kluczy. W ocenie Sądu ww. wyjaśnienia nie znajdują potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym, dlatego nie sposób stwierdził, czym było spowodowane powyższe zachowanie i czy w ogóle miało miejsce.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny i stanowią jedynie jego linię obrony.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, II, III

P. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu oskarżony P. S. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu tj. występku z art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Przestępstwo, o którym mowa powyżej, stanowi uprzywilejowaną postać występku z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca o przeciwdziałaniu narkomanii, tj. posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowej, wbrew przepisom ww. Ustawy. Sprawcą ww. czynu jest sprawca, którego zachowanie w wyżej opisanych okolicznościach stanowi wypadek mniejszej wagi. Do stwierdzenia, że mamy do czynienia z tego rodzaju zachowaniem konieczna jest całościowa ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie grzywny według skali zagrożenia ustawowego przewidzianego w przepisie wyodrębniającym przypadek mniejszej wagi (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 września 2002 roku, II KKN 79/00). Z pewnością za tego rodzaju przypadek można uznać posiadanie środków odurzających w ilości nieznacznej i przeznaczonej na własny użytek.

Tego rodzaju sytuacja miała miejsce w sprawie będącej przedmiotem niniejszego postępowania. P. S. posiadał środek odurzający w postaci marihuany o wadze 0,55 grama i brak jest jakichkolwiek okoliczności mogących świadczyć o tym, iż przeznaczana była na inne cele niż własny użytek oskarżonego. Ponadto ilość zabezpieczonej w mieszkaniu oskarżonego marihuany wystarczyć mogła co najwyżej na jej kilkukrotne zażycie. Mając na uwadze powyższe okoliczności, jak też fakt, iż marihuana w odróżnieniu od pozostałych środków odurzających cechuje się niższym stopniem szkodliwości, zachowanie oskarżonego polegające na posiadaniu ww. środka odurzającego w ilości 0,55 grama, uznać należy za występek mniejszej wagi w rozumieniu art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Biegli psychiatrzy stwierdzili, że w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu P. S. z powodu choroby psychicznej, tj. schizofrenii paranoidalnej, miał ograniczoną w znacznym stopniu zdolność rozpoznania zarzucanego mu czynu oraz pokierowania swoim postępowaniem.

Z powyższych względów zachowanie P. S. opisane w pkt. 1 aktu oskarżenia wyczerpało znamiona zarzucanego mu czynu z art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 31 § 2 k.k.

W ocenie Sądu oskarżony P. S. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona podmiotowe i przedmiotowe przestępstwa stypizowanego w art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Sprawcą występku opisanego w art. 190 § 1 k.k. jest ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Dobrem chronionym przy ww. przestępstwie jest wolność człowieka w sensie psychicznym, tj. wolność od poczucia obawy i strachu popełnienia przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby najbliższej ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 roku, IV KK 273/06).

Czynność sprawcza omawianego przestępstwa polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub osoby dla niej najbliższej. Groźba jest zatem zapowiedzią spowodowania określonej dolegliwości, tj. wykonania czegoś, co zagrożony odczuje jako przykrość (krzywdę), a co wzbudzi u osoby zagrożonej uzasadnione poczucie obawy, że może się realnie zdarzyć. Groźba jest zatem rodzajem oddziaływania na psychikę ofiary przez przedstawienie jej zła (szkody), które ją spotka ze strony sprawcy lub innej osoby, na którą sprawca ma realny wpływ, i jest zdolny ją w bliżej nieokreślonym czasie wypełnić.

Ochronie podlega zatem poczucie bezpieczeństwa człowieka w związku z jego subiektywnym odczuciem zagrożenia. Przepis art. 190 § 1 kk nie określa formy groźby, sprawca może zatem grozić słowem (ustnie), pismem, gestem lub jakimkolwiek innym zachowaniem świadczącym o tym, że sprawca chce wzbudzić w zagrożonym uzasadnioną obawę, że popełni przestępstwo na jego szkodę lub wobec jego osoby najbliższej. Groźba jest przestępstwem materialnym, ponieważ do jego znamion należy wystąpienie skutku polegającego na wzbudzeniu u adresata groźby uzasadnionej obawy, że zostanie ona spełniona. Obawa ta ma miejsce wówczas, gdy pokrzywdzony traktuje groźbę poważnie i uważa jej spełnienie za realne, mając podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo spełnienia groźby nie musi zatem obiektywnie istnieć, wystarczy że obiektywna jest groźba ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2010 roku, V KK 351/09, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2002 r., IV KKN 508/99).

Nie ulega zatem wątpliwości, że kwestionowane na gruncie niniejszej sprawy zachowanie oskarżonego P. S., wyczerpuje wszystkie znamiona przestępstwa określonego w art. 190 § 1 k.k. Zachowanie oskarżonego istotnie naruszyło poczucie bezpieczeństwa pokrzywdzonego.

Oskarżony działał z winy umyślnej i w zamiarze bezpośrednim. Swoją agresję kierował wobec pokrzywdzonego, który zamieszkiwał wraz z nim lokal mieszkalny przeznaczony dla osób pozostających pod opiekę specjalistów udzielających ww. osobom pomocy w codziennym życiu. P. S. nie miał żadnych powodów do grożenia pokrzywdzonemu, który w żaden sposób nie utrudniał mu wspólnego zamieszkiwania. Wbrew twierdzeniu oskarżonego, kłótnie dotyczące zasad wspólnego zamieszkiwania nie mogą być jakimkolwiek usprawiedliwieniem dla gróźb pozbawienia życia.

Na czyn oskarżonego składała się bliżej nieokreślona liczba zachowań, mających miejsce w okresie od sierpnia 2019 roku do 14 października 2019 roku. Z powyższych względów wyczerpał on znamiona występku z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Z powyższych względów zachowanie P. S. opisane w pkt. 2 aktu oskarżenia wyczerpało znamiona zarzucanego mu czynu z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

W ocenie Sądu oskarżony P. S. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona podmiotowe i przedmiotowe przestępstwa stypizowanego w art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Odpowiedzialności karnej z art. 278 § 1 k.k. podlega ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą. Czynnością sprawczą ww. czynu jest wyjęcie rzeczy spod władztwa innej osoby i objęcie jej we władanie przez sprawcę wbrew woli osoby dysponującej rzeczą i bez podstawy prawnej. Przestępstwo, o których mowa powyżej może być popełnione wyłącznie w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Celem sprawcy jest przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej, tj. włączenie jej do swojego majątku.

Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że oskarżony P. S. dopuścił się czynu zarzucanego mu w pkt. 3 aktu oskarżenia tj. występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia stanowiące własność A. S. pieniądze w kwocie 230 zł, a także dwa telefony, router i słuchawki. Łączna wartość skradzionego mienia wyniosła 630 zł.

Nie ulega wątpliwości, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona zarzucanego mu czynu. P. S. zdawał sobie sprawy z faktu, że skradzione przez niego pieniądze oraz sprzęt elektroniczny stanowią własność A. S..

Z powyższych względów zachowanie P. S. opisane w pkt. 3 aktu oskarżenia wyczerpało znamiona zarzucanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

☐

1.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. S.

I-III

Wymierzając oskarżonemu P. S. za przypisane mu czyny:

-z pkt. 1 aktu oskarżenia, karę 2 (dwóch) miesięcy ograniczenia wolności połączone z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

-z pkt. 2 aktu oskarżenia, karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

-z pkt. 3 aktu oskarżenia, karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

Sąd uwzględnił:

1. ustawowe zagrożenie za przestępstwa, których dopuścił się oskarżony, tj. w przypadku czynu opisanego w pkt. 1 aktu oskarżenia – 1 (jeden) rok pozbawienia wolności, w przypadku czynu opisanego w pkt. 2 a.o. – 2 (dwa) lata pozbawienia wolności, zaś w przypadku czynu opisanego w pkt. 3 a.o. – 5 (pięć) lat pozbawienia wolności;

2. działanie oskarżonego w stanie ograniczonej poczytalności w stopniu znaczny sposób utrudniającym zdolność rozpoznania znaczenia popełnionych czynów oraz pokierowania swoim postępowaniem;

3. znaczny stopień społecznej szkodliwości każdego z czynów, stanowiących występki przeciwko zdrowiu (czyn opisany w pkt. 1 aktu oskarżenia), wolności (czyn z punktu 2 aktu oskarżenia) oraz mieniu (czyn z punktu 3 a.o.)

4. działanie z zamiarem bezpośrednim i lekceważący stosunek do istotnych dóbr prawnych, którymi są wolność i mienie (przestępstwa z pkt. 2-3 aktu oskarżenia)

5. w zakresie wszystkich czynów cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi mu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

6. w zakresie wszystkich czynów potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa, a także uświadomienie społeczeństwu, że przestępstwa przeciwko mieniu i wolności spotykają się z ostrą reakcją wymiaru sprawiedliwości.

P. S.

Wymierzając P. S. karę łączną 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności połączoną z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym, Sąd uwzględnił:

1. zaistnienie realnego zbiegu przestępstw, za które wymierzono oskarżonemu kary tego samego rodzaju;

2. potrzebę połączenia kar na zasadzie asperacji z uwagi na bliski związek czasowy pomiędzy przestępstwami, a jednocześnie wielość dóbr prawnych naruszonych wskutek ich popełnienia;

3. cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: kara łączna na zasadzie asperacji najskuteczniej zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa;

potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które na gruncie przedmiotowej sprawy przemawiają przeciwko łagodności wymiaru kary łącznej; kara łączna na zasadzie całkowitej absorpcji mogłaby wywoływać niepożądane wrażenie większej ,,opłacalności” popełniania wielu przestępstw, aniżeli przestępstwa pojedynczego.

P. S.

Realizując dyrektywy ustawowe, na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd na poczet orzeczonej w pkt. IV kary łącznej zaliczył oskarżonemu P. S. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci zatrzymania od dnia 14 października 2019 r. od godz. 14:20 do dnia 16 października 2019 r. godz. 13:50, przyjmując iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

P. S.

Na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek dowodu rzeczowego wyszczególnionego w wykazie dowodów rzeczowych na k. 47 akt sprawy pod poz. 1, poprzez jego zniszczenie. Zabezpieczonym dowodem rzeczowym jest woreczek strunowy z zawartością suszu roślinnego w postaci marihuany, tj. przedmiotu, którego posiadanie i obrót jest zakazane. Z powyższych względów Sąd orzekł jak w pkt. VI wyroku.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżona

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. Sąd orzekł od Skarbu Państwa na rzecz adwokat E. M. kwotę 936,00 (dziewięciuset trzydziestu sześciu 00/100) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu. Adwokat reprezentowała oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym toczącym się w formie dochodzenia oraz w postępowaniu sądowym, będąc obecna na pięciu terminach rozprawy. Z powyższych względów, mając na uwadze treść przepisów dotyczących wynagrodzenia obrońcy z urzędu, zasadne było przyznanie jej wynagrodzenie w kwocie wskazanej w pkt. VII wyroku, powiększonego o kwotę podatku VAT.

VII

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego P. S. od ponoszenia wydatków sądowych i nie obciążył go opłatą. Sąd miał na uwadze, że oskarżony jest osobą bezrobotną, utrzymującą się jedynie ze środków pochodzących z pomocy społecznej, dlatego też obciążenie go kosztami sądowymi stanowiłaby dla niego nadmierną i nieuzasadnioną dolegliwość.

1.1Podpis

III K 903/20

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE