Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 250/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim Wydział II Karny z dnia 5

stycznia 2023 roku sygn. akt II K 459/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy x 2

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1) Zarzut naruszenia art. 7 k.p.k poprzez niezastosowanie zasad prawidłowego rozumowania co skutkowało zasądzeniem jedynie częściowego obowiązku naprawienia szkody w sytuacji, gdy pomimo uznania przez Sąd zeznań świadka P. W. za spójne i logiczne złożonych m. in. w zakresie sposobu obliczenia wysokości szkody, Sąd nie posłużył się nimi jako podstawą do określenia wysokości obowiązku naprawienia szkody zasądzonego na rzecz pokrzywdzonej C.+ (...) S. A.,

2) zarzut naruszenia art. 7 k.p.k poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny przeprowadzonych dowodów co skutkowało zasądzeniem na jej rzecz jedynie częściowego obowiązku naprawienia szkody pomimo posiadania szczegółowych i konkretnych dowodów w zakresie pełnej wysokości szkody wyrządzonej pokrzywdzonej C.+ (...) S. A.

3) zarzut naruszenia art. 46 § 1 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w realiach przedmiotowej sprawy i orzeczenie jedynie częściowego obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej C.+ (...) S. A. w sytuacji gdy Sąd miał możliwość orzeczenia tego obowiązku w pełnej wysokości szkody,

4) zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz C.+ (...) S. A. w stosunku do rzeczywistej szkody jaka została wyrządzona działaniem oskarżonych w związku z nieuwzględnieniem przez Sąd I instancji sposobu obliczenia wysokości szkody wskazanej przez pokrzywdzoną Spółkę w toku postępowania sądowego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wszystkie podniesione zarzuty sprowadzają się w istocie do zakwestionowania rozstrzygnięcia Sądu I instancji, co do wysokości zasądzonego od oskarżonych odszkodowania na rzecz pokrzywdzonej firmy i mogą zostać omówione w sposób łączny.

Sąd odwoławczy stoi na stanowisku, iż w świetle treści art. 2 § 1 pkt 3 k.p.k. i art. 46 § 1 k.k. zasadą winno być całościowe naprawienie przez oskarżonego wyrządzonej przestępstwem szkody. Poprzestanie jedynie na częściowym zasądzeniu obowiązku naprawienia szkody winno być ograniczone tylko do przypadków, gdy zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie pełnej wysokości szkody, względnie – gdy ustalenie konkretnej wysokości szkody wiązałoby się z koniecznością prowadzenia dalszego, rozbudowanego postępowania dowodowego tylko w tej kwestii. Art. 46 § 2 k.k. wprost zresztą stanowi, że jeśli orzeczenie obowiązku określonego w art. 46 § 1 k.k. jest znacznie utrudnione, sąd może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę. W każdym innym wypadku sąd orzekający nie może natomiast ,,uciec” od kwestii zasądzenia należnego, pełnego odszkodowania na rzecz pokrzywdzonego, odsyłając zainteresowanych na drogę postępowania cywilnego. Taka praktyka jest nie tylko sprzeczna z treścią oraz ratio legis ww. przepisów, ale również naraża strony na niepotrzebne, dodatkowe koszty, związane z kolejnym postępowaniem sądowym i oddala w czasie kompensację poniesionej przez pokrzywdzonego szkody.

W przedmiotowej sprawie słusznie skarżący podnosi, iż da się obiektywnie określić konkretną wysokość szkody, jaką poniósł pokrzywdzony na skutek przestępczego działania wszystkich oskarżonych. Pokrzywdzona firma udostepniająca płatny sygnał telewizyjny, na skutek korzystania przez oskarżonych z nielegalnych dekoderów, nie otrzymywała z tego tytułu abonamentu, jaki odbiorca odprowadzałby w sytuacji działania zgodnego z prawem (mając podpisaną legalną umowę). Wysokość wyrządzonej szkody w przypadku osoby korzystającej z nielegalnego dekodera równać się zatem musi iloczynowi łącznej liczby miesięcy nielegalnego korzystania z usługi pokrzywdzonej firmy i obowiązującej w tym czasie ceny abonamentu.

W niniejszej sprawie ustalona została ilość miesięcy korzystania przez oskarżonych z nielegalnego sprzętu, dostosowanego do nielegalnego odbioru uprawnień dostępowych do platform operatorów satelitarnych, co znalazło wyraz w opisach przypisanych oskarżonym czynów i nie było kwestionowane w postępowaniu apelacyjnym. Natomiast wysokość abonamentu miesięcznego została ustalona przez każdą z poszkodowanych firm, przy uwzględnieniu obowiązujących cenników. Nie może budzić przy tym zastrzeżeń, że pokrzywdzone firmy mogły ustalić tę wysokość przy uwzględnieniu ceny pełnego pakietu. Z opinii biegłego z zakresu telekomunikacji oraz własności intelektualnej i przemysłowej – A. K. wynika bowiem, że dekodery, z których korzystali oskarżeni umożliwiały dostęp do wszystkich dostępnych kanałów (...) S.A. i C.+ (...) S.A. (k.400v).

Nie można zgodzić się z Sądem I instancji, który uznał, że nie jest możliwe ustalenie wysokości szkody, ponieważ dwa odrębne od siebie podmioty gospodarcze, jakimi są (...) S.A. i C.+ (...) S.A., w odmienny sposób wyliczyły powstałą w ich majątku szkodę. Przecież są to właśnie różne podmioty, które autonomicznie kalkulują kwotę abonamentu, który mają płacić chętni do korzystania z ich usług. Oczywistym jest, że ceny pakietów u różnych nadawców telewizyjnych mogą się różnić, podobnie jak i metodologia określenia wysokości utraconego przez nich abonamentu, za jeden miesiąc nielegalnego korzystania z sygnału. Określenie powyższych kwestii pozostaje w gestii pokrzywdzonego, natomiast rolą sądu jest weryfikacja, czy żądania te nie są nadmierne, gdyż np. wskazana przezeń kwota miesięcznego abonamentu wykracza poza maksymalną cenę, wynikającą z obowiązujących cenników. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie takich zastrzeżeń, co do wyliczonej wysokości kwoty abonamentu nie można wnosić, o czym będzie dalej mowa, a zatem błędnym było stanowisko Sądu I instancji, o odstąpieniu od zasądzenia na rzecz pokrzywdzonych firm pełnego odszkodowania, poprzestając jedynie na zasądzeniu arbitralnie określonych i wyraźnie zaniżonych kwot.

Przechodząc do wyliczenia wysokości szkody wyrządzonej spółce (...)+ (...) S.A. podnieść trzeba, że pokrzywdzona domagała się naprawienia wyrządzonej szkody w wysokości odpowiadającej iloczynowi liczby miesięcy nielegalnego odbioru kanałów z platformy C.+ oraz połowy wartości miesięcznego pakietu programów C.+ nielegalnie udostępnianego im przez dawcę sygnału. Pozostałą 1/2 wartości miesięcznego abonamentu, pokrzywdzona zamierza dochodzić od nieustalonego dawcy nielegalnego sygnału. Ponieważ jako wartość utraconego miesięcznego abonamentu pokrzywdzona przyjęła wartość najbogatszego pakietu (...)+ M. w kwocie 199,99 złotych, to połowa tej sumy stanowi kwotę 99,99 złotych. W ocenie sądu Okręgowego pokrzywdzony wcale nie musiał ograniczyć żądania swojego roszczenia wobec oskarżonych jedynie do połowy utraconych korzyści z niezapłaconego abonamentu. Skoro bowiem wyrządzona szkoda była wynikiem działania więcej niż jednej osoby (dawca – biorca cardsharingu), to mamy od czynienia z odpowiedzialnością solidarną w rozumieniu art. art. 441 § 1 k.c. W konsekwencji wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna (art. 366 § 1 k.c.). Tym niemniej, skoro taka była wola pokrzywdzonej, to Sąd Okręgowy nie zamierza tu ingerować, tym bardziej, że musiałby wówczas wyjść poza zgłoszone roszczenie i granice zaskarżenia wyroku, z niekorzyścią dla oskarżonych, czemu sprzeciwia się choćby zakaz reformationis in peius (art. 434 § 1 k.p.k.).

Tak więc, przyjmując w przypadku tegoż pokrzywdzonego kwotę utraconego miesięcznego abonamentu na 99,99 złotych, dokonując przemnożenia tej kwoty przez ilość miesięcy korzystania z nielegalnych urządzeń otrzymamy następujące kwoty:

1. oskarżony L. P.:

- dekoder nbox (...) (zarzut I): 59 miesięcy x 99,99 złotych = 5899,41 złotych;

- dekoder nbox (...) (zarzut II): 81 miesięcy x 99,99 złotych = 8099,19 złotych;

- dekoder nbox (...) (zarzut III): 81 miesięcy x 99,99 złotych = 8099,19 złotych;

Razem daje to kwotę 22.097,79 złotych, którą należało zasądzić od oskarżonego L. P. na rzecz pokrzywdzonej C.+ (...) S.A. z siedzibą w W..

2. oskarżony R. S.:

- dekoder nbox (...) (zarzut IV): 60 miesięcy x 99,99 złotych = 5.999,40 złotych, którą to kwotę należało zasądzić od oskarżonego R. S. na rzecz pokrzywdzonej C.+ (...) S.A. z siedzibą w W..

3. oskarżony K. P.:

- dekoder Z. H. (zarzut V): 27 miesięcy x 99,99 złotych = 2699,73 złote;

- dekoder Z. H. (zarzut VI): 28 miesięcy x 99,99 złotych = 2799,72 złote;

Razem daje to kwotę 5.499,45 złotych, którą należało zasądzić od oskarżonego K. P. na rzecz pokrzywdzonej C.+ (...) S.A. z siedzibą w W..

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie na rzecz C.+ (...) S. A. obowiązku naprawienia szkody odpowiednio:

- od oskarżonego L. P. w wysokości: 22.097,79 złotych w miejsce orzeczonego w pkt 9 tiret drugi wyroku - częściowego obowiązku naprawienia szkody w wysokości: 4.000 złotych,

- od oskarżonego R. S. w wysokości: 5.999,40 złotych w miejsce orzeczonego w pkt 10 tiret drugi wyroku częściowego obowiązku naprawienia szkody w wysokości: 3.000 złotych,

- od oskarżonego K. P. wysokości 5.499,45 złotych w miejsce orzeczonego w pkt 11 tiret drugi wyroku obowiązku naprawienia szkody w wysokości: 2.000,00 złotych.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak wynika z wyżej przeprowadzonych rozważań i szczegółowych wyliczeń, wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego C.+ (...) S.A. z siedzibą w W. zasługiwał na uwzględnienie.

3.2.

I. Zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego, które miało wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k. p. k. w zw. z art. 2 § 1 pkt 3 k.p.k., oraz zw. z 424 § 2 k.p.k. polegające na dowolnej a nie swobodnej i zgodnej z zasadami logiki ocenie materiału dowodowego, przejawiającej się w tym, że Sąd uznał za nieudowodnioną wysokość szkody poniesioną przez (...) S.A. podczas gdy:

a. Sąd I instancji uznał wszystkie przeprowadzone dowody co do wysokości szkody powstałej u pokrzywdzonej (...) S.A za w pełni wiarygodne, logiczne i spójne, w szczególności w odniesieniu do opinii biegłego i zeznań pracownika pokrzywdzonej spółki (...), który precyzyjnie wskazał w jaki sposób została wyliczona szkoda i dołączył do akt sprawy wykaz abonamentu (...) S.A. w latach 2015-2021, na którym oparto wyliczenie szkody, potwierdzając jego prawidłowość,

b. wniosek o niemożliwości ustalenia dokładnej wysokości szkody Sąd Instancji upatruje w innej metodologii wyliczania szkody przez pokrzywdzone podmioty podczas gdy nielogicznym jest wyprowadzenie wniosku, że szkody dla jednego pokrzywdzonego nie da się ustalić z powodu różnic w jej wyliczeniu przyjętym przez dwóch odrębnych od siebie pokrzywdzonych (wszak każdy z pokrzywdzonych mógł ponieść i poniósł własną szkodę), podczas gdy nie wpływa to w żaden sposób na wysokość poniesionej przez (...) S.A szkody i możliwości jej ustalenia przez Sąd na podstawie przeprowadzonych dowodów, co doprowadziło Sąd do błędnej oceny, iż nie jest możliwe wskazanie wysokości powstałej szkody, a wskutek tego orzeczenie przez Sąd obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonych L. P., R. S. i K. P. na rzecz (...) SA wyłącznie w części, a nie w całości, choć szkoda została wykazana,

c. sąd dysponował całym materiałem dowodowym pozwalającym na ustalenie pełnej wysokości szkody, nie było wcześniejszego rozliczenia z pokrzywdzonym, zatem niezasadnym było orzekanie o naprawieniu szkody w części, co w konsekwencji skutkowało nieuwzględnieniem prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego poprzez brak orzeczenia naprawienia szkody w całości wykazanej przez pokrzywdzonego, przy czym sąd nie uzasadnił jakimi kryteriami się kierował orzekając o wysokości części naprawienia szkody od każdego z oskarżonych.

II. Zarzut obrazy przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 46 § 1 k.p.k. poprzez błędne orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w części, z powodu uznania przez Sąd I instancji, iż brak jest podstaw do orzeczenia obowiązku naprawienia szkody w całości, gdyż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego możliwe jest orzeczenie takiego obowiązku wyłącznie w części, ponieważ istnieją wątpliwości co do metodologii wyliczenia szkody przez dwóch odrębnych od siebie pokrzywdzonych, mimo tego, że wysokość szkody została w sposób kompleksowy wykazana już na etapie postępowania przygotowawczego, a sąd I instancji uznał za wiarygodne dowody potwierdzające wysokość tejże szkody u (...) S.A. wskutek przestępnego działania oskarżonych L. P., R. S. i K. P., nadto nie kwestionował ich, w sytuacji gdy prawidłowa wykładnia tego przepisu, w świetle tak zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd był zobowiązany orzec obowiązek naprawienia szkody w całości, we wskazanych kwotach od każdego z oskarżonych na rzecz (...) S.A.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wszystkie podniesione zarzuty sprowadzają się w istocie do zakwestionowania rozstrzygnięcia Sądu I instancji, co do wysokości zasądzonego od oskarżonych odszkodowania na rzecz pokrzywdzonej firmy i mogą zostać omówione w sposób łączny.

Sąd odwoławczy stoi na stanowisku, iż w świetle treści art. 2 § 1 pkt 3 k.p.k. i art. 46 § 1 k.k. zasadą winno być całościowe naprawienie przez oskarżonego wyrządzonej przestępstwem szkody. Poprzestanie jedynie na częściowym zasądzeniu obowiązku naprawienia szkody winno być ograniczone tylko do przypadków, gdy zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie pełnej wysokości szkody, względnie – gdy ustalenie konkretnej wysokości szkody wiązałoby się z koniecznością prowadzenia dalszego, rozbudowanego postępowania dowodowego tylko w tej kwestii. Art. 46 § 2 k.k. wprost zresztą stanowi, że jeśli orzeczenie obowiązku określonego w art. 46 § 1 k.k. jest znacznie utrudnione, sąd może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę. W każdym innym wypadku sąd orzekający nie może natomiast ,,uciec” od kwestii zasądzenia należnego, pełnego odszkodowania na rzecz pokrzywdzonego, odsyłając zainteresowanych na drogę postępowania cywilnego. Taka praktyka jest nie tylko sprzeczna z treścią oraz ratio legis ww. przepisów, ale również naraża strony na niepotrzebne, dodatkowe koszty, związane z kolejnym postępowaniem sądowym i oddala w czasie kompensację poniesionej przez pokrzywdzonego szkody.

W przedmiotowej sprawie słusznie skarżący podnosi, iż da się obiektywnie określić konkretną wysokość szkody, jaką poniósł pokrzywdzony na skutek przestępczego działania wszystkich oskarżonych. Pokrzywdzona firma udostepniająca płatny sygnał telewizyjny, na skutek korzystania przez oskarżonych z nielegalnych dekoderów, nie otrzymywała z tego tytułu abonamentu, jaki odbiorca odprowadzałby w sytuacji działania zgodnego z prawem (mając podpisaną legalną umowę). Wysokość szkody wyrządzonej w przypadku osoby korzystającej z nielegalnego dekodera równać się zatem musi iloczynowi łącznej liczby miesięcy nielegalnego korzystania z usługi pokrzywdzonej firmy i obowiązującej w tym czasie ceny abonamentu.

W niniejszej sprawie ustalona została ilość miesięcy korzystania przez oskarżonych z nielegalnego sprzętu, dostosowanego do nielegalnego odbioru uprawnień dostępowych do platform operatorów satelitarnych, co znalazło wyraz w opisach przypisanych oskarżonym czynów i nie było kwestionowane w postępowaniu apelacyjnym. Natomiast wysokość abonamentu miesięcznego została ustalona przez każdą z poszkodowanych firm, przy uwzględnieniu obowiązujących cenników. Nie może budzić przy tym zastrzeżeń, że pokrzywdzone firmy mogły ustalić tę wysokość przy uwzględnieniu ceny pełnego pakietu. Z opinii biegłego z zakresu telekomunikacji oraz własności intelektualnej i przemysłowej – A. K. wynika bowiem, że dekodery, z których korzystali oskarżeni umożliwiały dostęp do wszystkich dostępnych kanałów (...) S.A. i C.+ (...) S.A. (k.400v).

Nie można zgodzić się z Sądem I instancji, który uznał, że nie jest możliwe ustalenie wysokości szkody, ponieważ dwa odrębne od siebie podmioty gospodarcze, jakimi są (...) S.A. i C.+ (...) S.A., w odmienny sposób wyliczyły powstałą w ich majątku szkodę. Przecież są to właśnie różne podmioty, które autonomicznie kalkulują kwotę abonamentu, który mają płacić chętni do korzystania z ich usług. Oczywistym jest, że ceny pakietów u różnych nadawców telewizyjnych mogą się różnić, podobnie jak i metodologia określenia wysokości utraconego przez nich abonamentu, za jeden miesiąc nielegalnego korzystania z sygnału. Określenie powyższych kwestii pozostaje w gestii pokrzywdzonego, natomiast rolą sądu jest weryfikacja, czy żądania te nie są nadmierne, gdyż np. wskazana przezeń kwota miesięcznego abonamentu wykracza poza maksymalną cenę, wynikającą z obowiązujących cenników. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie takich zastrzeżeń, co do wyliczonej wysokości kwoty abonamentu nie można wnosić, o czym będzie dalej mowa, a zatem błędnym było stanowisko Sądu I instancji, o odstąpieniu od zasądzenia na rzecz pokrzywdzonych firm pełnego odszkodowania, poprzestając jedynie na zasądzeniu arbitralnie określonych i wyraźnie zaniżonych kwot.

Odnosząc się do wyliczenia wysokości szkody wyrządzonej spółce (...) S.A. podnieść trzeba, że pokrzywdzona domagała się naprawienia wyrządzonej szkody w wysokości odpowiadającej iloczynowi liczby miesięcy nielegalnego odbioru kanałów z platformy C. P. oraz wysokości utraconego miesięcznego abonamentu. Przedstawiciel ww. pokrzywdzonego – D. K., określił wartość utraconego miesięcznego abonamentu z powodu korzystania z nielegalnego dekodera na kwotę 120 złotych (k. 397v). Kwota ta nie może być kwestionowana, gdyż – jak już wyżej nadmieniono – pokrzywdzony mógł domagać się zwrotu kosztów abonamentu zawierającego najbogatszy pakiet programów. Co więcej, jak wynika z przeprowadzonych niżej wyliczeń, w rzeczywistości pokrzywdzony przyjął nawet niższą kwotę utraconego abonamentu, niż wskazane wyżej 120 złotych. Podobnie, jak w przypadku poprzedniego pokrzywdzonego, Sąd Okręgowy nie mógł natomiast wychodzić – z niekorzyścią dla oskarżonych – ponad zgłoszone przez pełnomocnika pokrzywdzonego roszczenie oraz granice zaskarżenia wyroku Sądu Rejonowego (zakaz reformationis in peius art. 434 § 1 k.p.k.).

Przechodząc do szczegółowych wyliczeń przyjąć należało – jako punkt wyjścia – kwotę utraconego przez pokrzywdzonego miesięcznego abonamentu, a następnie przemnożyć tę kwotę przez ilość miesięcy korzystania z nielegalnych urządzeń. W przypadku poszczególnych oskarżonych wygląda to następująco:

1. oskarżony R. S.:

- dekoder nbox (...) (zarzut IV): 60 miesięcy x 120 złotych = 7200 złotych. Ponieważ pokrzywdzony zażądał niższej kwoty tj. 6914,82 złotych, to taką właśnie kwotę należało zasądzić od oskarżonego R. S. na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W..

2. oskarżony K. P.:

- dekoder Z. H. (zarzut V): 27 miesięcy x 120 złotych = 3240 złotych;

- dekoder Z. H. (zarzut VI): 28 miesięcy x 120 złotych = 3360 złotych;

Razem daje to kwotę 6.600 złotych. Ponieważ jednak pokrzywdzony zażądał niższej kwoty tj. 2.760 złotych, to taką właśnie kwotę należało zasądzić od oskarżonego K. P. na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W..

3. oskarżony L. P.:

- dekoder nbox (...) (zarzut I): 59 miesięcy x 120 złotych = 7.080 złotych;

- dekoder nbox (...) (zarzut II): 81 miesięcy x 120 złotych = 9.720 złotych;

- dekoder nbox (...) (zarzut III): 81 miesięcy x 120 złotych = 9.720 złotych;

Razem daje to kwotę 26.520 złotych. Pokrzywdzony zażądał jednak niższej kwoty tj. 24.471,65 złotych, która to jest dla Sądu odwoławczego, nie mogącego wyjść ponad roszczenie na niekorzyść oskarżonego – wiążąca. W przypadku tegoż oskarżonego nastąpiła ponadto jeszcze okoliczność dodatkowa, a mianowicie – w czasokresie przypisanego mu przestępstwa, miał on zawartą legalną umowę z C. P. i comiesięcznie opłacał on z tego tytułu abonament. Zgodnie z zestawieniem zawartym na karcie 219 akt, oskarżony uiścił w okresie przypisanego mu przestępstwa łącznie 9.293,26 złotych opłat abonamentowych na rzecz (...) S.A. Ponieważ szkoda operatora polegała na nieuzyskiwaniu od oskarżonego należnego abonamentu, Sąd Okręgowy uznał za zasadne zaliczyć powyższą kwotę na poczet zasądzonego odszkodowania. W konsekwencji, od oskarżonego L. P. na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. należało zasądzić kwotę 15.178,39 złotych. Sąd nie uwzględnił natomiast – co podnosił oskarżony – okoliczności, że w ramach legalnej umowy abonamentowej z pokrzywdzonym, korzystał on z funkcji multiroom, a więc dysponował on w tym celu dodatkowymi dekoderami. Usługa multiroom, pozwalająca oglądać wszystkim domownikom różne kanały, jednocześnie na kilku telewizorach, jest bowiem realizowana w ramach jednej umowy abonamentowej z operatorem. Ponadto dotyczy ona oczywiście legalnie zwartej umowy, a nie przestępczego korzystania z zakodowanego sygnału bez uiszczania należnej opłaty.

Wniosek

o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez orzeczenie:

- wobec oskarżonego L. P. obowiązku naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonej spółki (...) S.A., tj. w kwocie 24 471,65 złotych,

- wobec oskarżonego R. S. obowiązku naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonej spółki (...) S.A tj. w kwocie 6 914,82 złotych;

- wobec oskarżonego K. P. obowiązku naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonej spółki (...) S.A., tj. w kwocie 2 760 złotych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak wynika z wyżej przeprowadzonych rozważań i szczegółowych wyliczeń, wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą w W. zasługiwał na uwzględnienie, z modyfikacją dotyczącą odszkodowania zasądzonego od oskarżonego L. P..

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Za wyjątkiem niżej opisanej zmiany wysokości obowiązku naprawienia szkody od poszczególnych oskarżonych – pozostały zakres zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wniesione apelacje odniosły skutek w postaci zmian zaskarżonego wyroku, co zostało omówione w innych miejscach niniejszego uzasadnienia. Natomiast w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok – jako słuszny i odpowiadający prawu – należało utrzymać w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

a) w miejsce rozstrzygnięcia z pkt 9 zaskarżonego wyroku zasądzenie od oskarżonego L. P. na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 15.178,39 złotych a na rzecz pokrzywdzonego C. + (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 22.097,79 złotych tytułem obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody;

b) w miejsce rozstrzygnięcia z pkt 10 zaskarżonego wyroku zasądzenie od oskarżonego R. S. na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 6.914,82 złotych, a na rzecz pokrzywdzonego C. + (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 5.999,40 złotych tytułem obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody;

c) w miejsce rozstrzygnięcia z pkt 11 zaskarżonego wyroku zasądzenie od oskarżonego K. P. na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 2.760 złotych, a na rzecz pokrzywdzonego C. + (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 5.499,45 złotych tytułem obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody ww. zmian zostały szczegółowo przedstawione w części 3.1 i 3.2 niniejszego uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3,4

O kosztach postępowania odwoławczego, Sąd orzekł na podstawie art. 635 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i 633 k.p.k., zgodnie z którymi, oskarżony jest zobowiązany do poniesienia kosztów postępowania odwoławczego, które tymczasowo wyłożył Skarb Państwa, a także kosztów poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego .

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą w W. (wniosek obejmował zwrot kosztów za postępowanie odwoławcze, ale także za postępowanie I – instancyjne, o których nie orzekł Sąd Rejonowy), została ustalona w oparciu o przepisy § 11 ust. 2 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, według stawek minimalnych, z równym rozdzieleniem pomiędzy trzech oskarżonych.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego C.+ (...) S. A. z siedzibą w W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w części tj. w zakresie punktów: 9 tiret drugi, 10 - tiret drugi oraz 11 -tiret drugi, dotyczących zasądzonych przez Sąd I instancji wysokości obowiązków naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej C.+ (...) S. A.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą w W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1. Co do oskarżonego L. P., co do punktu 9 wyroku, w zakresie rozstrzygnięcia o obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej (...) S.A.

2.Co do oskarżonego R. S., co do punktu 10, w zakresie rozstrzygnięcia o obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej (...) S.A.

3.Co do oskarżonego K. P., co do punktu 11, w zakresie rozstrzygnięcia o obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej (...) S.A.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana