Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2023 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Monika Rosłan-Karasińska

Protokolant:       sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2023 r. w Warszawie

sprawy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. (płatnika składek), A. K. (ubezpieczonego)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. (płatnika składek), A. K. (ubezpieczonego)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 19 sierpnia 2022 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że A. K. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 października 2021 roku do 30 kwietnia 2022 roku,

2.  zasądza od organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołujących się (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. (płatnika składek), A. K. (ubezpieczonego) kwoty po 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 1092/22

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. w dniu 23 września 2022 r. złożyli odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 19 sierpnia 2022 r. nr (...) stwierdzającej, że A. K. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 października 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r.

W uzasadnieniu swojego stanowiska w zakresie zarzutu organu rentowego dotyczącego braku nadesłania przez strony dokumentów oraz wyjaśnień, do złożenia których były wzywane, odwołujący się wskazali, iż A. K. nie pamięta doręczenia mu jakiejkolwiek korespondencji organu rentowego poza decyzją, którą dysponuje tj. z dnia 23 sierpnia 2022 r. (ubezpieczony od chwili wypadku cierpi na zaburzenia pamięci), natomiast płatnik składek nie dokonał ciążącego na nim zobowiązania z uwagi na fakt, iż zapomniał przesłać przesyłki, która była przygotowana, w tym również przez A. S.. Odwołujący się wskazali, że świadek S. P. (1) nie złożył zeznań, albowiem jak wynika z dokumentów ZUS nie odebrał korespondencji od organu rentowego, co w przypadku wysłania korespondencji w okresie wakacyjnym nie powinno być zaskoczeniem. W przypadku stwierdzenia przez organ rentowy, iż zeznania świadków są lakoniczne/ogólnikowe organ dysponował możliwością dosłuchania świadków na okoliczności, które świadkowie nie poruszyli w swoich zeznaniach, z czego nie skorzystał. Zdaniem odwołujących się organ mógł również wystąpić ponownie do świadka w osobie S. P. (1) z żądaniem złożenia zeznań, w sytuacji gdy wysłana do niego korespondencja nie została przez świadka podjęta. Zaskarżonej decyzji odwołujący się zarzucili brak rozważenia z należytą starannością niniejszej sprawy w sytuacji gdy świadkowie, których zeznaniami organ rentowy przed wydaniem zaskarżonej decyzji dysponował potwierdzili fakt wykonywania faktycznej pracy przez ubezpieczonego

Odwołujący się wnieśli o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że A. K. od 1 października 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r. podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom: społecznym, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) Sp. z o.o. (odwołanie z dnia 23 września 2022 r. – k. 3-4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od odwołującego na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, organ rentowy wskazał, że A. K. został zgłoszony do ubezpieczenia zdrowotnego oraz do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) Sp. z o.o. w okresie od 1 października 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r. Dokument zgłoszeniowy został przekazany do ZUS w dniu 12 października 2021 r. Natomiast od 11 października 2021 r., a więc jeszcze przed przekazaniem do ZUS dokumentu zgłoszeniowego, ubezpieczony stał się niezdolny do pracy. Wobec powyższego organ rentowy wszczął postępowanie wyjaśniające. Płatnik ani ubezpieczony nie odebrał pisma, informującego o wszczęciu postępowania. Płatnik odebrał pismo o zakończeniu postępowania i możliwości zajęcia stanowiska. Strony nie zajęły jednak żadnego stanowiska i nie przesłały żadnej dokumentacji. W toku postępowania organ rentowy mimo braku udziału w postępowania płatnika i ubezpieczonego, wezwał w charakterze świadków inne osoby zgłoszone przez płatnika do ubezpieczeń. Ich zeznania nie potwierdzają jednak wykonywania pracy przez ubezpieczonego na rzecz płatnika w spornym okresie. Przedstawione wyżej okoliczności dają podstawy do stwierdzenia, iż umowa o pracę została zawarta dla pozoru w rozumieniu art. 83 k.c. i z naruszeniem zasad współżycia społecznego – jedynie w celu uzyskania świadczeń z FUS. Wobec powyższego, organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję. W ocenie organu rentowego odwołanie nie wnosi okoliczności, mogących skutkować zmianą decyzji. Jednocześnie organ rentowy pozostawił do uznania Sądu wnioski dowodowego strony odwołującej (odpowiedź na odwołanie z dnia 24 października 2022 r. – k. 12-14 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o. w Z. 7 marca 2016 r. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie, XIV Wydział Gospodarczy KRS (...). Przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy to przygotowywanie i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering) (56.21.Z.). Siedziba spółki znajduje się przy ul. (...) w Z.. Prezesem zarządu spółki jest A. M. (KRS spółki – k. 24-27 a.s.).

Spółka zatrudniała kucharzy, którzy przygotowywali posiłki. Następnie były one pakowane w pojemniki jednorazowego użytku, w termoboxach były przewożone i dowożone do odbiorców. Spółka potrzebowała kierowcy, który będzie woził posiłki w wskazane miejsce (zeznania A. M. – k. 133-134 a.s.).

W dniu 1 października 2021 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. zawarła z A. K. umowę o pracę na czas określony do dnia 30 kwietnia 2022 r. w wymiarze ¼ etatu, na stanowisku kierowcy, za wynagrodzeniem zasadniczym 700,00 zł brutto. Termin rozpoczęcia pracy ustalono na 1 października 2021 r., zaś jako miejsce jej wykonywania określono Z. (umowa o pracę z dnia 1 października 2021 r. – k. 8 a.s.).

Do zakresu obowiązków ubezpieczonego na stanowisku kierowcy należało przewożenie zapakowanych posiłków pod wskazany przez pracodawcę adres, przestrzeganie przepisów bhp i przeciwpożarowych oraz ścisła współpraca z innymi pracownikami (umowa
o pracę z dnia 1 października 2021 r. – k. 8v a.s.).

W dniu 1 października 2021 r. A. K. przeszedł instruktaż ogólny BHP oraz instruktaż stanowiskowy (karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP – a.r.).

A. K. jako kierowca dowoził posiłki pracownicze m.in. do firmy (...), które były pakowane w termoporty przez A. R. (1). Ubezpieczony był jedynym kierowcą zatrudnionym przez spółkę. Podpisywał się na liście obecności. Świadczył pracę w godzinach popołudniowych. Nadzór nad pracą ubezpieczonego sprawował A. M.. A. K. jeździł samochodem służbowym, był to F. (...) albo D.. Samochód był oflagowany znakiem firmowym (lista obecności za października 2021 r.– k. 10 a.s., lista płac – k. 11 a.s., regulamin pracy – k. 74-78 a.s., zeznania A. M. – k. 133-134 a.s., zeznania A. R. (2) – k. 130 a.s., zeznania S. P. (2) – k. 129 a.s., zeznania P. S. – k. 130-131 a.s.).

A. S. zajmuje się (...) sp. z .o.o., zgłosiła A. K. do ubezpieczeń społecznych niezwłocznie po otrzymaniu dokumentów przez biuro . Spółka przekazuje do biura dokumentację księgową zazwyczaj do 10-tego dnia miesiąca (zeznania A. S. – k. 131 a.s., zeznania A. M. – k. 133 a.s.).

Spółka posiada zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w kwocie ok. 50.000,00 zł, natomiast nie ma zaległości w Urzędzie Skarbowym (zeznania A. M. – k. 133 a.s.).

Od dnia 11 października 2021 r. ubezpieczony stał się niezdolny do pracy w związku z wypadkiem samochodowym (bezsporne). W wyniku wypadku doznał licznych obrażeń mózgowia. We wczesnym okresie pourazowym leczony był z powodu padaczki pourazowej, przyjmował liczne leki psychotropowe. Okres wypadku i przed samym wydarzeniem przy tak dużym uszkodzeniu OUN, od początku pokryty niepamięcią, ubezpieczony także obecnie nie jest w stanie wiarygodnie odtwarzać faktów z okresu wypadku i tuż przed wypadkiem (zaświadczenie lekarskie z dnia 13 kwietnia 2023 r. – k. 94 a.s., karta informacyjna z leczenia szpitalnego z dnia 9 listopada 2021 r. – k. 95-113 a.s., zeznania A. K. – k. 132-133 a.s.).

Podczas nieobecności ubezpieczonego w pracy, zastąpił go P. S., obecnie zatrudniony został kierowca na podstawie umowy o pracę z wynagrodzeniem w wysokości najniższej krajowej oraz kierowca A. W., zatrudniony na podstawie umowy o pracę z wynagrodzeniem 4.000,00 zł netto (zeznania A. R. (2) – k. 130 a.s., zeznania P. S. – k. 130-131 a.s., zeznania A. M. – k. 133 a.s.).

Pismem z dnia 21 czerwca 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. zawiadomił strony stosunku pracy o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie ustalenia prawidłowości zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i podstaw wymiaru składek na te ubezpieczenia A. K. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej z płatnikiem składek (...) Sp. z o.o. (zawiadomienia o wszczęciu postępowania z dnia 21 czerwca 2022 r. – a.r.).

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego organ rentowy wydał decyzję nr (...), w której stwierdził, że A. K. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 października 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r. (decyzja ZUS z dnia 19 sierpnia 2022 r. – a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił, uwzględniając wymienione dowody z dokumentów zgromadzone w aktach sądowych, a także aktach organu rentowego. Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły również zeznania świadków, prezesa zarządu płatnika składek oraz ubezpieczonego, które są spójne i potwierdzają okoliczność, że A. K. od 1 października 2021 r. wykonywał dla spółki pracę na stanowisku kierowcy. Na taki charakter pracy ubezpieczonego oraz okres jego świadczenia wskazywali S. P. (1), A. R. (2), P. S.. Wskazane osoby realizowały czynności na rzecz płatnika składek w tym samym okresie co ubezpieczony i mieli wiedzy o zadaniach realizowanych przez A. K.. Taki właśnie rodzaj zadań, jaki wskazali świadkowie, potwierdził również prezes zarządu płatnika składek A. M., które zeznania są zgodne z tym co wynika z dokumentów zgromadzonych w sprawie. Świadek A. S. zajmowała się zgłoszeniem ubezpieczonego do ZUS. W ocenie Sądu zeznania ww. świadków, prezesa zarządu płatnika składek i ubezpieczonego były spójne, logiczne i znalazły odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 3 i 5 k.p.c. pominął dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii, psychiatrii, ortopedii, traumatologii zgłoszony przez odwołującego w piśmie z dnia 20 lutego 2023 r., na fakt, że w okresie od 12 października 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r. A. K. był osobą niezdolną do pracy. Zdaniem Sądu ww. powyższy dowód był nieprzydatny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy i zmierzał wyłączenie do przedłużenia postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. i A. K. było uzasadnione.

Sporne w rozpatrywanej sprawie było to, czy A. K. od 1 października 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r. realizował umowę o pracę u płatnika składek (...) Sp. z o.o. i czy z tego tytułu powinien podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. Tytułem wstępu wskazać należy, że zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym reguluje ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2022r. poz. 1009 – dalej „u.s.u.s.”). Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Na podstawie ww. ustawy, tj. w myśl art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1, pracownicy podlegają również ubezpieczeniu chorobowemu i wypadkowemu. Objęcie ubezpieczeniem z tytułu zatrudnienia, zgodnie z art. 13 pkt 1 u.s.u.s., następuje od dnia nawiązania stosunku pracy do jego ustania. Sam stosunek pracy i definicję pracownika określa ustawa z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. 2020r. poz. 1320 – dalej „k.p.”). Zgodnie z art. 2 k.p. pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tego stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być każdorazowo faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę.

W niniejszej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych ocenił, że zawarcie przez A. K. umowę o pracę z (...) Sp. z o.o. oraz zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych miało na celu wyłącznie uzyskanie tytułu gwarantującego prawo do świadczeń, a nie faktyczne świadczenie pracy na podstawie umowy o pracę.

Wedle przepisów Kodeksu cywilnego o nieważności oświadczeń woli można mówić w trzech przypadkach. Z art. 83 § 1 k.c. wynika, że nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Pozorność umowy wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych przy jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Przy czym należy odróżnić nieważność spowodowaną pozornością czynności prawnej od nieważności czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy (art. 58 § 1 k.c.). Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez ustawę zakazane. Pojęcia obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie i niejednokrotnie pokrywają się. Ustalenie, czy umowa zmierza do obejścia prawa, czy jest pozorna wymaga poczynienia konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 1995r., I PZP 7/95, OSNAPiUS 18/95, poz. 227, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997r., I PKN 276/97, OSNAPiUS13/98, poz. 397). Czynność prawna może być również sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, przez które rozumie się na ogół obowiązujące w stosunkach między ludźmi reguły postępowania, które za podstawę mają uzasadnienie ocenne, a nie prawne. Odwołują się one do powszechnie uznawanych w całym społeczeństwie lub w danej grupie społecznej wartości i ocen właściwego, przyzwoitego, rzetelnego, lojalnego czy uczciwego zachowania. Zasady te obejmują nie tylko reguły moralne, lecz także obyczajowe (por. np. Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 2, 2002, s. 240 i n.; M. Safjan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. I, 2008, s. 327).

W analizowanej sprawie, uwzględniając poczynione ustalenia faktyczne, sąd nie podzielił stanowiska organu rentowego. W oparciu o cytowane na wstępie przepisy, dla objęcia ubezpieczeniem społecznym z tytułu wykonywania pracy zasadnicze znaczenie ma nie to, czy umowa o pracę została zawarta i czy jest ważna, ani również faktyczny cel zgłoszenia danej osoby do ubezpieczeń społecznych (jako nienaruszające art. 58 § 1 lub 2 k.c. albo 83 § 1 k.c.), lecz tylko to, czy strony umowy pozostawały w stosunku pracy (art. 8 ust. 1 u.s.u.s.). O tym zaś, czy strony istotnie w takim stosunku pozostawały i stosunek ten stanowi tytuł ubezpieczeń społecznych, nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy (essentialia negotii), a wynikających z art. 22 § 1 k.p. Dla objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi wymagane jest zatem ustalenie, czy zatrudnienie miało charakter rzeczywisty i polegało na wykonywaniu odpłatnej pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem.

W ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza, że strony kwestionowanej przez ZUS umowy faktycznie realizowały taki stosunek prawny, który posiada cechy typowe dla stosunku pracy. Sąd ustalił, że ubezpieczony zawierając umowę o pracę w dniu 1 października 2021 r. został zatrudniony na stanowisku kierowcy i pracę tego rodzaju faktycznie wykonywał. Potwierdzili to zeznający w sprawie świadkowie, którzy w spornym okresie również byli zatrudnieni w spółce, a także A. M., który jest prezesem zarządu spółki. Świadkowie oznaczyli także czas i miejsce wykonywania pracy przez A. K., potwierdzając, że odwołujący się wykonywał czynności polegające na przewożeniu zapakowanych posiłków pod wskazany przez pracodawcę adres.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu, nie było podstaw, aby kwestionować, że praca powierzona ubezpieczonemu była wykonywana, a zatem, aby czynić zarzut pozorności zawartej umowy o pracę. Zgodnie z tym, co było wskazane, o pozorności danej umowy decydują okoliczności wskazane w art. 83 § 1 k.c., które występować muszą w czasie składania przez strony oświadczeń woli. Umowa o pracę jest zawarta dla pozoru i nie może w związku z tym stanowić tytułu do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli gdy strony z góry zakładają, że nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Jeżeli jednak pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował, to w takim przypadku nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z 5 października 2005r., I UK 32/05, OSNP 2006/15-16/249 oraz w wyroku z 12 lipca 2012r., II UK 14/12, Lex nr 1216864).

Brak pozorności umowy o pracę nie wyklucza jednak stwierdzenia jej nieważności w oparciu o art. 58 § 1 k.c. Powołany przepis stanowi, że czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Jak jednak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 lutego 2012r. „sama chęć uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego jako motywacja do podjęcia zatrudnienia nie świadczy o zamiarze obejścia prawa, podobnie jak inne cele stawiane sobie przez osoby zawierające umowy o pracę, takie jak na przykład chęć uzyskania środków utrzymania.” (I UK 265/11, Lex nr 1169836).

Zaakcentować przy tym należy, że przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych nie uzależniają także skuteczności nawiązania stosunku pracowniczego od czasookresu trwania konkretnej umowy, od długości wcześniej przysługującej ochrony ubezpieczeniowej, czy też od stanu zdrowia pracownika. Z tego wynika, że nagłe przerwanie relacji z pracodawcą bądź nieprzystąpienie do realizacji umowy o pracę w ustalonym czasie z powodu pogorszenia stanu zdrowia pracownika, nie może wpływać negatywnie na powstały stosunek ubezpieczenia społecznego i skutki z niego wynikające. Dla powstania wskazanych skutków konieczne jest bowiem skuteczne nawiązanie umowy o pracę. Skutku takiego nie rodzi zawarcie przez strony umowy o pracę bez woli jej realizacji, nawet jeżeli strony podejmują jakieś czynności, które mają na zewnątrz pozorować realizację umowy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 15 maja 2014r., III AUa 826/13). W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że A. K. był podporządkowany swojego pracodawcy. Wykonywał pracę w miejscu przez niego wskazanym, w godzinach popołudniowych. Nadzór nad pracą ubezpieczonego sprawował A. M..

Odnosząc się do argumentacji organu rentowego przedstawionej w treści zaskarżonej decyzji dotyczącej spóźnionego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych, Sąd miał na względzie, że niewątpliwie fakt zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych z przekroczeniem terminu jest naruszeniem obowiązków płatnika składek. W konsekwencji płatnik ponosi z tego tytułu odpowiedzialność. Natomiast fakt ten w żadnej mierze nie wpływa negatywnie na podleganie z mocy prawa ubezpieczeniom społecznym przez pracownika, który pracę podjął i wykonywał, co w przedmiotowej sprawie zostało ustalone na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt III AUa 1467/15).

Na marginesie sąd zważył, że co prawda pracodawca w odniesieniu do zatrudnienia odwołującego dopuścił się pewnych uchybień, bowiem ubezpieczony został dopuszczony do pracy bez wymaganego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwskazań do pracy na danym stanowisku. Niemniej jednak, w ocenie sądu, okoliczności te nie świadczą o tym, że praca nie była przez odwołującego faktycznie wykonywana. Podkreślenia wymaga, iż brak zaświadczenia lekarskiego o dopuszczeniu pracownika do pracy nie może obciążać pracownika. Brak stosownego badania lekarskiego nie niweczy stosunku pracy, jeżeli osoba faktycznie wykonywała pracę tak jak pracownik (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 30 lipca 2013 r., III AUa 350/13).

Mając powyższe na uwadze sąd nie znalazł podstaw, by przypisać postępowaniu stron, w związku z zawarciem umowy o pracę, działania niezgodne z zasadami współżycia społecznego czy też zmierzające do obejścia prawa (art. 58 § 1 i 2 k.c.). Z tych też względów, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdził, że A. K. jako pracownik u płatnika składek (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu od 1 października 2021 roku do 30 kwietnia 2022 roku.

Zgodnie z odpowiedzialnością stron za wynik procesu zawartą w art. 98 k.p.c., Sąd obciążył kosztami zastępstwa procesowego organ rentowy w punkcie 2. wydanego orzeczenia. Odwołujący się zostali uznani za stronę wygrywającą proces, a co za tym idzie należało na ich rzecz zasądzić kwotę po 180,00 złotych w oparciu o § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).