Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2021 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Jolanta Stasińska

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2021 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 25 listopada 2019 roku, Nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 46/20

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 25 listopada 2019 roku, numer (...), na podstawie art. 35a pkt 8, art. 35c ust. 1 oraz art. 35d ust. 1 pkt 2 w związku z art. 30i ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2019 r. poz. 660), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., zwanemu dalej „Przedsiębiorcą”, orzekł że:

1) Przedsiębiorca naruszył art. 30i ust. 1 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, w ten sposób, iż nie przekazał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej, za 2018 r.,

2) za działanie opisane w pkt 1 wymierzam Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 5000 zł (słownie: pięć tysięcy złotych).

Od wyżej wymienionej decyzji powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł odwołanie. Zaskarżył decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie;

- art. 7 oraz art. 77 k.p.a. poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w szczególności w zakresie zbadania, czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przewidziane w dziale IVA k.p.a. instytucje odstąpienia od wymierzenia kary lub okoliczności wyłączające odpowiedzialność za naruszenie prawa i w konsekwencji naruszenie,

- art. 189e k.p.a. poprzez nieuzasadnione odstąpienie od jego zastosowania, tj. niedostrzeżenie, że do naruszenia prawa doszło wskutek działania siły wyższej, tj. bardzo złej sytuacji, w której na chwilę obecną znajduje się spółka.

Wskazując na powyższe wniósł o:

- uchylenie zaskarżonej decyzji w całości,

- ewentualnie o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez odstąpienia od wymierzenia spółce kary,

- zasądzenie na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Pozwany wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany podtrzymał stanowisko zawarte w treści decyzji.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 20 stycznia 2016 r., nr (...), z późn. zm., Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, udzielił Przedsiębiorcy: (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. koncesji, która w 2018 r. uprawniała Przedsiębiorcę do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie obrotu z zagranicą określonymi paliwami ciekłymi - benzynami silnikowymi, benzynami lotniczymi, benzynami pirolitycznymi, paliwami typu benzyny do silników odrzutowych, paliwami typu nafty do silników odrzutowych, olejami napędowymi, lekkimi olejami opałowymi i pozostałymi olejami napędowymi, półproduktami rafineryjnymi oraz biopaliwami płynnymi (ciekłymi). /okoliczność bezsporna/

W związku z faktem posiadania koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, Przedsiębiorca przekazywał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki miesięczne sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu, o których mowa w art. 43d ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 755, z późn. zm.), z których wynika, że Przedsiębiorca dokonał w 2018 r. przywozu i sprzedaży paliwa ciekłego - oleju napędowego w ilości 127 763 m3. Okoliczność sprowadzenia z zagranicy oraz rozporządzenia w 2018 r. przez Przedsiębiorcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej paliwem ciekłym - olejem napędowym mającym zastosowanie w transporcie, znalazła również potwierdzenie w treści arkusza danych, który wpłynął do Urzędu Regulacji Energetyk w dniu 4 kwietnia 2019 r. i miał stanowić sprawozdanie roczne, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy. Powyższe sprawozdanie nadane w placówce pocztowej POCZTY POLSKIEJ SA z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy, zawierające arkusz danych, zatytułowany "Sprawozdanie roczne podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny", zawierało jedynie część wymaganych danych. /k. 1-4, 5-14 akt adm./

W związku z powyższym pismem z dnia 26 czerwca 2019 r., Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zwrócił się do Przedsiębiorcy "o niezwłoczne przekazanie skorygowanego arkusza sprawozdawczego", w którym zostaną uzupełnione brakujące dane. Pismo to zostało prawidłowo doręczone Przedsiębiorcy w dniu 2 lipca 2019 r. Przedsiębiorca nie udzielił na nie odpowiedzi. /k. 16, 17, 18 akt adm./

Wobec powyższego, pismem z dnia 3 września 2019 r., Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z nieprzekazaniem Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy, za 2018 r. Ponadto, mając na uwadze dyspozycję art. 50, art. 77 § 1 i art. 78 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm.), wezwał Przedsiębiorcę do złożenia wyjaśnień w sprawie w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia. Powyższe pismo zostało Przedsiębiorcy prawidłowo doręczone w dniu 20 września 2019 r. / k. 19-22, 23 akt adm./

Przedsiębiorca pozostawił to pismo bez odpowiedzi . /bezsporne/

Pismem z dnia 17 października 2019 r., Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie. Jednocześnie poinformował Przedsiębiorcę, iż ze zgromadzonym materiałem dowodowym może zapoznać się w siedzibie Urzędu, w terminie 7 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia. Powyższe pismo zostało Przedsiębiorcy prawidłowo doręczone w dniu 5 listopada 2019 r. Przedsiębiorca nie skorzystał z przysługującego mu w tym zakresie uprawnienia. /k. 25, 26 akt adm./

W dniu 25 listopada 2019 roku Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydał decyzję numer: (...). /k. 28-32 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art. 30i ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2019 r. poz. 660, zwana dalej „ustawą”) podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny jest obowiązany do przekazywania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej, sporządzanego na podstawie faktur VAT lub innych dokumentów, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku sprawozdawczym. Ponadto, zasadnie zauważył pozwany ,że szczegółowe dane i wzór tego sprawozdania, mające zastosowanie do roku sprawozdawczego 2018, określało rozporządzenie Ministra Energii z dnia 20 lipca 2017 r. w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej (Dz. U. poz. 1425).

Bezsporna była w niniejszej sprawie okoliczność, że powód, w związku z faktem posiadania koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą przekazywał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki miesięczne sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu, o których mowa w art. 43d ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 755, z późn. zm.), z których wynika, że Przedsiębiorca dokonał w 2018 r. przywozu i sprzedaży paliwa ciekłego - oleju napędowego w ilości 127 763 m3. W związku z tym zasadnie pozwany przyjął, że w 2018 r. powód posiadał status podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny, w rozumieniu nadanemu temu pojęciu przez art. 2 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Pomimo powyższego powód nie złożył Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki kompletnego sprawozdania rocznego dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy za 2018 r., w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku sprawozdawczym, tj. do 31 marca 2019 r.

Prawidłowo bowiem przyjął pozwany, że skoro arkusz danych, zatytułowany "Sprawozdanie roczne podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny", (k. 5-14 akt adm.) zawierał jedynie część wymaganych danych, powód zobowiązany był do ich uzupełnienia. Prawidłowo też przyjął, że w niniejszej sprawie nie doszło do złożenia przedmiotowego sprawozdania w ustawowym terminie. Należy też zauważyć, że powód nie uzupełnił przedmiotowego sprawozdania, pomimo wezwania z dnia 26 czerwca 2019 roku, ani też po otrzymaniu zawiadomienia z dnia 17 października 2019 roku, w przedmiocie wszczęcia przedmiotowego postępowania administracyjnego. Z powyższego wynika, że powód do dnia wydania zaskarżonej decyzji nie złożył zupełnego sprawozdania, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy za 2018 r. Z treści odpowiedzi na odwołanie wynika, że wbrew twierdzeniom powoda – po dniu wydania zaskarżonej decyzji, w dniu 16 grudnia 2019 roku do Prezesa URE wpłynęła korespondencja od powoda, zawierająca arkusz, który miał stanowić sprawozdanie roczne, o którym mowa w art. 30i ust. 1 ustawy z dopiskiem „Korekta NCR 2018”, jednak również i ten dokument zawierał liczne braki. Z powyższego wypływa wniosek, że pomimo swych twierdzeń powód nie złożył kompletnego i zupełnego sprawozdania również po dniu wydania zaskarżonej decyzji.

Z powyższego bezsprzecznie wynika, iż powód zaniechaniem swoim, wypełnił dyspozycję art. 35a pkt 8 ustawy, a w konsekwencji zgodnie z treścią art. 35c ust. 1 ustawy podlega karze w kwocie 5.000,00 zł, tj. w wysokości przez ustawodawcę wprost w treści przepisu określonej.

W konsekwencji przyjąć należało, że niezasadnie przyjął powód, że wymierzenie kary w kwocie 5000,00 zł było nieuzasadnione. Pozwany dokonał bowiem nałożenia kary pieniężnej wskazanej w ustawie, której wysokość nie podlegała miarkowaniu, z woli samego ustawodawcy. Z tego też względu wskazywane przez powoda okoliczności co do stopnia winy nie mogły odnieść skutku w postaci ewentualnego uwzględniania tych okoliczności, tak jak mogłoby to mieć miejsce przy wymiarze kary. Zaznaczyć tu też należy, że pomimo, iż brak jest definicji normatywnej pojęcia „siły wyższej”, wskazywane problemy organizacyjne powoda oraz jego sytuacja finansowa są okolicznościami zależnymi od powoda, a nie odwrotnie. Wymóg podejmowania stosownych działań przez powoda wynika z konieczności realizacji obowiązku prowadzenia działalności gospodarczej z należytą starannością, zgodnie z treści art. 355 § 2 k.c. Również z treści tego przepisu wynika, że należytą staranność określa się przy uwzględnieniu „charakteru tej działalności”. Do decyzji powoda pozostawał zatem dobór odpowiednich środków, dzięki którym prowadziłby swoją działalność w taki sposób, aby nie doszło do zaniechania skutecznego wypełnienia obowiązku nałożonego na powoda wprost treścią art. 30i ust. 1 ustawy. Z tych względów brak było podstaw do przyjęcia, że po stronie powoda doszło do naruszenia ustawowego obowiązku wskutek działania siły wyższej, o której mowa w treścią art. 189e k.p.a.

Zasadnie też przyjął pozwany, że nie zostały spełnione przesłanki obligujące organ do odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej, na podstawie art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a. Zgodnie z powołanym przepisem, organ administracji publicznej, w drodze decyzji, odstępuje od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje na pouczeniu, jeżeli waga naruszenia prawa jest znikoma, a strona zaprzestała naruszania prawa. Skoro powód nie złożył przedmiotowego sprawozdania, nie spełnił przesłanki w postaci zaprzestania naruszania prawa. Zasadnie też przyjął pozwany, że nieudzielenie zupełnej informacji, w przypadku stosunkowo dużej skali działalności powoda nie można uznać za znikome. Z tych względu zastosowanie względem powoda instytucji odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej było niemożliwe.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³§1 k.p.c. oddalił odwołanie, jako niezasadne.

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 98 k.p.c. oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 265). Na koszty procesu po stronie pozwanego złożył się koszt zastępstwa procesowego w wysokości 720,00 zł.

Sędzia SO Jolanta Stasińska