Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2013r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Maria Mandecka

Ławnicy: K. B. S. – W.

Protokolant: Beata Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013r. we Wrocławiu

przy udziale----------------------------------------------------------

sprawy z powództwa: K. W.

przeciwko: (...) Zarządowi (...) we W.

o odszkodowanie

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od powoda K. W. na rzecz strony pozwanej (...) Zarządu (...) we W. kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego strony.

Sygn. akt X P 1193/11

UZASADNIENIE

Powód, (...) , pozwem z dnia 29 października 2011 r. (data stempla pocztowego) uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2011 r., skierowanym przeciwko stronie pozwanej, (...) ZARZĄD (...) we W., wniósł odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wręczonego mu w dniu 24 października 2011 r. i domagał się przywrócenia do pracy.

W uzasadnieniu powództwa powód podniósł, iż jest zatrudniony u strony pozwanej, na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 1 czerwca 2000 r. na czas nieokreślony, na stanowisku samodzielnego referenta do spraw obsługi kancelarii, za wynagrodzeniem miesięcznym 2.012,70 zł netto.

W dniu 24 października 2011 r. strona pozwana wypowiedziała mu umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynie w dniu 31 stycznia 2012 r. Jako przyczynę wypowiedzenia podano likwidację stanowiska samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii. W ocenie powoda, wypowiedzenie umowy o pracę zostało dokonane z naruszeniem prawa, gdyż podano w nim nieprawdziwą przyczynę wypowiedzenia.

Nie jest prawdą, że przyczyną wypowiedzenia jest likwidacja stanowiska samodzielnego referenta do spraw obsługi kancelarii. Powód nadmienił, że u pracodawcy występują dwa rodzaje etatów, a mianowicie etaty wynikające z planów zatrudnienia, w odniesieniu do których strona pozwana ma pewną dyspozycyjność oraz etaty wynikające ze statutu nadanego (...) Zarządowi (...) we W. przez Ministra Obrony Narodowej. Zajmowane przez powoda stanowisko samodzielnego referenta do spraw obsługi kancelarii związane jest z etatem, który wynika ze statutu nadanego (...) Zarządowi (...) we W. przez Ministra Obrony Narodowej. Nie jest prawnie dopuszczalna a tym samym skuteczna, likwidacja tego stanowiska na podstawie zmian organizacyjnych zawnioskowanych przez Komisję do spraw racjonalizacji zatrudnienia. Nie jest także możliwe w tym trybie utworzenie w zamian dodatkowego stanowiska pracy w Sekcji Zamówień Publicznych. Likwidacja stanowiska zajmowanego przez powoda i przeniesienie etatu do innej sekcji byłaby możliwa jedynie na podstawie zarządzenia Ministra Obrony Narodowej zmieniającego statut nadany pozwanemu.

W ocenie powoda, prawdziwą przyczyną wypowiedzenia, nie podaną w piśmie rozwiązującym umowę o pracę, był konflikt istniejący między nim a jego bezpośrednim przełożonym – kierownikiem kancelarii (...). Konflikt ten uległ zaostrzeniu na przestrzeni ostatnich dwóch lat w czasie których kierownik kancelarii wielokrotnie bezpodstawnie groził powodowi zwolnieniem z pracy. Przyczyną konfliktu było stosowanie przez kierownika kancelarii mobbingu wobec powoda polegające na wyzywaniu, poniżaniu, podważaniu kompetencji, pozbawianiu nagród i premii uznaniowych.

Powód broniąc się przed mobbingiern, interweniował u przełożonych co miało skutek w postaci jeszcze większego mobbingu ze strony kierownika kancelarii. Podczas ostatniego zajścia w dniu 20 października 2011 r., kierownik groził mu, że już podjął kroki w celu usunięcia go z pracy, a w odpowiedzi na meldunek złożony w tej sprawie przez powoda szefowi (...) we W., następnego dnia roboczego tj. 24 października 2011 r. powód otrzymał wypowiedzenie.

Dlatego też, w ocenie powoda, wypowiedzenie umowy o pracę nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, gdyż pracodawca nie podał prawdziwych przyczyn wypowiedzenia, a ponadto wypowiedzenie to było nieuzasadnione w okolicznościach danej sprawy (k. 2-5, 14).

W odpowiedzi na pozew, strona pozwana, (...) ZARZĄD (...) we W., wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona pozwana zarzuciła, iż zgodnie z decyzją nr 88/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń pracowników resortu obrony narodowej dokumentem ewidencyjno-planistycznym określającym strukturę zatrudnienia pracowników jednostki organizacyjnej na dany rok budżetowy jest plan zatrudnienia bazowego. Zgodnie z treścią § 9 w/w decyzji osoby uprawnione do wnioskowania organizacyjno-etatowego (Szef (...)) opracowują wnioski organizacyjno-etatowe do projektów „Planów zamierzeń organizacyjnych i dyslokacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej" na 2011 i 2012 r., umożliwiające zmniejszenie liczby stanowisk etatowych przeznaczonych dla pracowników w jednostkach organizacyjnych pozostających w ich podporządkowaniu, z uwzględnieniem jednoczesnego racjonalnego zwiększenia poza etatem.

Wbrew twierdzeniom powoda, strona pozwana miała prawo zlikwidować stanowisko referenta do spraw obsługi kancelarii, a w zamian na to miejsce utworzyć inne bardziej potrzebne stanowisko. Podejmując decyzję o utworzeniu nowego stanowiska w Sekcji Zamówień Publicznych kierowała się koniecznością zabezpieczenia właściwego funkcjonowania jednostki organizacyjnej i realizacji powierzonych jej obowiązków; ilość realizowanych przez Sekcję Zamówień Publicznych zadań, a także konieczność szybkiego kontaktu z oferentami, w tym za pośrednictwem poczty elektronicznej, uzasadnia utworzenie tego stanowiska. Określając wymagania dla pracownika, który będzie zatrudniony na tym stanowisku strona pozwana wskazała, że osoba ta powinna między innymi posiadać wykształcenie wyższe i znać ustawę „Prawo zamówień publicznych”. W związku z tym, że powód a także pozostali pracownicy kancelarii nie spełniają wyżej wymienionych wymagań, nie było możliwości przesunięcia ich na nowo utworzone stanowisko. Strona pozwana podkreśliła, iż wypowiadając powodowi umowę o pracę miała na względzie zasady współżycia społecznego, w tym sytuację materialną, rodzinną i osobistą pracowników kancelarii jawnej; nie bez znaczenia była także okoliczność, że powód posiada dodatkowe źródło utrzymania jakim jest emerytura wojskowa.

Pomimo, że strona pozwana od dłuższego czasu rozważała możliwość stworzenia nowego stanowiska w Sekcji Zamówień Publicznych, o czym świadczyć może między innymi to, że posiedzenie komisji ds. racjonalizacji zatrudnienia w związku z powołaniem kancelarii elektronicznej odbyło się w dniu 8 września 2011 r., to wypowiedzenie umowy o pracę zostało wręczone powodowi dopiero w miesiącu październiku 2011 r., także z tego względu aby nie pozbawić go prawa do nagrody jubileuszowej za 40-letni staż pracy, które to prawo uzyskał z dniem 24 stycznia 2012 r.

Nieprawdziwe i nieuzasadnione jest zatem twierdzenie powoda jakoby przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę było złożenie przez niego meldunku w sprawie zajścia jakie miało miejsce w dniu 20 października 2011 r. pomiędzy powodem, a panem W. K.. Strona pozwana podkreśliła, że powód już wcześniej wielokrotnie składał meldunki w związki z różnymi zdarzeniami z jego udziałem. Ustosunkowując się do zawartych w pozwie zarzutów odnośnie stosowania wobec powoda mobbingu, strona pozwana wyjaśnia, że także to stwierdzenie jest nieuzasadnione i nieudowodnione.

Powód jest osobą konfliktową i podczas swej długoletniej pracy u strony pozwanej sprowokował wiele sytuacji konfliktowych z pracownikami Zarządu Infrastruktury. Dowodem na to może być notatka służbowa sporządzona w dniu 18 kwietnia 2011 r. przez pełniącego obowiązki pełnomocnika Szefa ds. Ochrony (...) Niejawnych, p. M. M. z przeprowadzonej w dniu 13 kwietnia 2011 r. rozmowy dyscyplinującej z powodem, w obecności W. K. i J. P.. Także liczne skargi pracowników strony pozwanej - A. W., A. J. (1), T. C. - jakie zgłaszane były Szefowi (...), dotyczące niewłaściwego zachowania się wobec nich powoda potwierdzają, że przyczyną konfliktowych sytuacji był powód (k. 22-24).

Na rozprawie w dniu 26 czerwca 2011 r . powód zmienił swoje dotychczasowe żądanie i w miejsce przywrócenia do pracy, w niósł roszczenie alternatywne w postaci zasądzenia kwoty 7.035,70 zł tytułem trzymiesięcznego odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę (k. 113).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód, (...), został zatrudniony przez stronę pozwaną, (...) ZARZĄD (...) we W., od dnia 1 marca 2000 r. początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny a od 1 czerwca 2000 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku referenta ds. obsługi kancelaryjnej. W ostatnim okresie zatrudnienia, powód wykonywał obowiązki samodzielnego referenta ds. obsługi kancelaryjnej.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda liczone jak za ekwiwalent za urlop wynosiło 2.859,90 zł.

Dowody: umowy o pracę (akta osobowe powoda cz. B.),

zaświadczenie o zarobkach k. 42.

Do zadań powoda na stanowisku samodzielnego referenta ds. obsługi kancelaryjnej należało:

1. znajomość i praktyczne stosowanie przepisów o ochronie informacji niejawnych;

2. znajomość obowiązków Kierownika Kancelarii (...);

3. prowadzenie ewidencji pism wchodzących i wychodzących z kancelarii;

4. przyjmowanie korespondencji i jej przekazanie do poszczególnych wykonawców, zgodnie z dekretacją Szefa lub Zastępcy szefa (...);

5. gromadzenie - wpinanie załatwionej korespondencji do teczek przedmiotowych, zgodnie z dekretacją wykonawców;

6. podszywanie do teczek przedmiotowych załatwioną korespondencję - pisma z roku ubiegłego;

7. przygotowanie ewidencji i dokumentów do sprawnego przeprowadzenia komisyjnej kontroli rocznej stanu ochrony informacji niejawnych;

8. przygotowanie (zszywa i opisuje) zakończonych teczek przedmiotowych do zdania do archiwum;

9. reagowanie na wszelkiego rodzaju zagrożenia związane z nieprzestrzeganiem przepisów o ochronie informacji niejawnych, w niezbędnych przypadkach składa meldunki swoim przełożonym;

10. systematycznie doskonali wiedzę ogólną i fachową oraz wdraża zmiany w przepisach regulujących obszar zadań służbowych przypisanych mu do realizacji;

11. przestrzeganie przepisów dotyczących ochrony informacji niejawnych oraz zachowuje w tajemnicy służbowe informacje niejawne, z którymi zetknął się lub wszedł w ich posiadanie w okresie wykonywania obowiązków służbowych;

12. znajomość przepisów związanych z przyjętym zakresem obowiązków;

13. posługiwanie się pieczęciami służbowymi zgodnie z aktualną instrukcją o pieczęciach używanych w resorcie ON.

Dowody: zakres obowiązków powoda (akta osobowe powoda cz. B.).

Ze względu na charakter strony pozwanej, występują u niej 4 kategorie zatrudnienia, tj.: żołnierze zawodowi, pracownicy korpusu służby cywilnej, osoby z planu zatrudnienia oraz spoza etatu. Zatrudnienie powoda wynikała z planu zatrudnienia.

Decyzją nr 88/MON Ministerstwa Obrony Narodowej z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń pracowników resortu obrony narodowej, określono strukturę zatrudnienia oraz zadania w zakresie optymalizacji zatrudnienia pracowników i gospodarowania funduszem wynagrodzeń w resorcie obrony narodowej na lata 2010, 2011 i 2012.

Etaty przydzielane są przez S. Generalny i dzielone są na poszczególne komórki. Strona pozwana jako pracodawca, może kształtować plan zatrudnienia w ramach swoich potrzeb, jednakże ograniczona jest limitem zatrudnienia, którego nie może przekroczyć.

Rozkazem Nr 145 Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych z dnia 3 sierpnia 2010 r. zmieniającym rozkaz w sprawie określenia wielkości zatrudnienia bazowego w jednostkach organizacyjnych podległych Szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych ( (...)) w latach 2010 – 2012, został wydany rozkaz zmiany optymalizacji zatrudnienia.

Zgodnie z rozkazem, zatrudnienie bazowe u strony pozwanej miało wynosić na dzień:

- 31 grudzień 2010 r. – 144 osoby,

- 31 grudzień 2011 r. – 144 osoby,

- 31 grudzień 2012 r. – 144 osoby.

Rozkazem Nr 139 Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych z dnia 11 czerwca 2012 r. w sprawie określenia wielkości zatrudnienia bazowego w jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych ( (...)) na dzień 1 stycznia 2013 r., został wydany rozkaz optymalizacji zatrudnienia.

Zgodnie z rozkazem, zatrudnienie bazowe u strony pozwanej miało wynosić na dzień:

- 1 czerwiec 2012 r. – 144 osoby,

- 1 styczeń 2013 r. – 144 osoby.

Dowody: zeznania świadka D. N. k. 115-116,

zeznania świadka D. S. k. 116-117,

przesłuchanie w char. strony pozwanej R. W. k. 171v.

171,

decyzja nr 88/MON Ministra Obrony Narodowej z 24.03.2010 r. k.

32-38,

rozkaz nr 145 z 03.08.2010 r. k. 151-153,

rozkaz nr 139 z 01.01.2013 r. k. 143-150.

Na początku 2011 r. po objęciu stanowiska szefa strony pozwanej, R. W. stwierdził nieprawidłowy obieg części dokumentów przychodzących i wychodzących w zakresie korespondencji faksowej z sekretariatu, która była prowadzona przez sekretariat poza kancelarią jawną. W związku z czym, przesunął obieg korespondencji faksowej z sekretariatu, którą obsługiwała T. C., do kancelarii jawnej i jednocześnie przeniósł jeden etat z sekretariatu do kancelarii jawnej przesuwając równocześnie wraz z etatem T. C., natomiast na jej dotychczasowe stanowisko sekretarki, przesunął inną osobę.

Obsada personalna w kancelarii jawnej Pionu Ochrony (...) Niejawnych przed kwietniem 2011 r. kształtowała się na poziomie 3 osób i wyglądała następująco:

- kierownik kancelarii – (...),

- samodzielny referent ds. obsługi kancelarii – (...) oraz powód.

Obsada personalna od kwietnia 2011 r. w kancelarii jawnej Pionu Ochrony (...) Niejawnych kształtowała się na poziomie 4 osób i wyglądało następująco:

- kierownik kancelarii – (...),

- samodzielny referent ds. obsługi kancelarii – (...), A. J. (2) oraz powód.

Dowody: zeznania świadka T. C. k. v. 132-133,

zeznania świadka A. J. (1) k. 133-v. 133,

przesłuchanie powoda K. W. k. 170-v. 170,

przesłuchanie w char. strony pozwanej R. W. k. 171v.

171,

obsada personalna pionu ochrony informacji niejawnych k. 165-

166.

W związku z powołaniem kancelarii elektronicznej w dniu 8 września 2011 r. odbyło się posiedzenie komisji ds. racjonalizacji zatrudnienia.

Po dokonaniu przeglądu stanowisk pracy i po wnikliwej analizie komisja podjęła decyzję o zmniejszeniu zatrudnienia w kancelarii jawnej Pionu Ochrony (...) Niejawnych o jedno stanowisko w celu utworzenia stanowiska pracy w Sekcji Zamówień Publicznych – specjalisty ds. zamówień publicznych.

Wymaganiami stawianym na w/w stanowisku było wykształcenie wyższe, a do zakresu obowiązków należało: prowadzenie całości problematyki związanej z prawem zamówień publicznych, znajomość ustawy o zamówieniach publicznych, obsługa kancelarii elektronicznej, biegła obsługa komputera.

Na posiedzeniu podjęto decyzję o dokonaniu z dniem 1 listopada 2011 r. wypowiedzenia umowy o pracę z powodem, albowiem posiada on dodatkowe źródło utrzymania, oraz zatrudnieniu osoby do obsługi kancelarii elektronicznej w sekcji zamówień publicznych.

O zamiarze wypowiedzenia powodowi umowy o pracę poinformowano (...) Związek Zawodowy (...) przy (...) Zarządzie (...) we W..

Dowody: zeznania świadka D. S. k. 116-117,

przesłuchanie w char. strony pozwanej R. W. k. 171-v.

171,

protokół z posiedzenia komisji ds. racjonalizacji zatrudnienia w

związku z powołaniem kancelarii elektronicznej z 08.09.2011 r. k.

40-41.

Obsada personalna w Sekcji Zamówień Publicznych w 2011 r. kształtowała się na poziomie 11 osób.

Obsada personalna w Sekcji Zamówień Publicznych e 2012 r. kształtowała się na poziomie 12 osób.

Dowody: obsada personalna sekcji zamówień publicznych k. 167-168.

Pismem z dnia 24 października 2011 r. strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął z dniem 31 stycznia 2012 r.

Przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę była likwidacja stanowiska samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii, wynikająca z wprowadzenia zmian organizacyjnych, objętych wnioskiem komisji ds. racjonalizacji zatrudnienia wskazujących na potrzebę zlikwidowania stanowiska pracy samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii jawnej z zamiarem utworzenia dodatkowego stanowiska pracy w Sekcji Zamówień Publicznych.

W okresie wypowiedzenia powód został oddelegowany do pracy w sekcji zamówień publicznych.

Liczba etatów (zatrudnienia bazowego) nie ulęgła zmianie, jednakże stanowisko zajmowane przez powoda - samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii, zostało faktycznie zlikwidowane, a przypadający na to stanowisko etat został przesunięty do sekcji zamówień publicznych, gdzie utworzono całkiem nowe stanowisko – specjalisty ds. zamówień publicznych, z innym zakresem obowiązków, niż zakres dotychczasowych obowiązków powoda.

Po zwolnieniu powoda jego obowiązki zostały przejęte przez T. C. oraz A. J. (2). Na przełomie kwietnia/maja 2012 r. strona pozwana zaczęła wdrażać elektroniczny system obiegu dokumentów, co przełożyło się na zmniejszenie obciążenia pracą, pracowników kancelarii jawnej.

Dowody: zeznania świadka T. C. k. v. 132-133,

zeznania świadka A. J. (1) k. 133-v. 133,

przesłuchanie powoda K. W. k. 170-v. 170,

przesłuchanie w char. strony pozwanej R. W. k. 171v.

171,

rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem k. 6.

W okresie zatrudnienia powoda, dochodziło do licznych spięć i konfliktów pomiędzy powodem, a kierownikiem kancelarii (...), a podłoże tych konfliktów leżało po obu stronach.

Dowody: zeznania świadka S. B. k. 114-115,

zeznania świadka G. M. k. 117,

zeznania świadka A. J. (1) k. 133-v. 133,

zeznania świadka M. M. k. v. 133,

zeznania świadka A. S. k. v. 169-170,

przesłuchanie powoda K. W. k. 170-v. 170,

meldunki k. 7-11, 39.

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne, Sąd Rejonowy zważył co następuje;

Powództwo jako bezzasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawy prawnej roszczenia powoda, upatrywać należy w art. 45 § 1 k.p., który stanowi, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony było nieuzasadnione lub naruszało przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie, zmierzać więc miało, do jednoznacznego ustalenia, czy strona pozwana dokonując wypowiedzenia umowy o pracę za jednomiesięcznym okresem wypowiedzenia, uczyniła to w sposób prawidłowy, a więc spełniało wymogi formalne (np. konsultacji związkowych, formy pisemnej, podania przyczyny wypowiedzenia), a podana przyczyna wypowiedzenia była rzeczywista i prawdziwa.

Na wstępie rozważań należy zaznaczyć, iż wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony w trybie art. 30 § 1 pkt 2 k.p. jest zwykłym sposobem rozwiązywania umowy o pracę, a pracodawca ma prawo do stosowania takiej polityki kadrowej, która zapewni prawidłową realizację zadań. Prawo wypowiadania umów o pracę zawieranych na czas nieokreślony ograniczone jest jednak klauzulą generalną, w myśl której każde wypowiedzenia tego rodzaju umowy musi zawierać uzasadnienie merytoryczne. Zgodnie z przepisem art. 30 § 4 k.p. oświadczenie woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy zawartej na czas nieokreślony powinno zatem zawierać przyczynę dokonania tego rodzaju czynności prawnej, przy czym przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę musi być konkretna i rzeczywista. Przyczyna ta jednak nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości, albowiem jak już wskazano, wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym sposobem rozwiązania bezterminowego stosunku pracy (patrz wyrok SN z 4 grudnia 1997 r., I PKN 419/97, OSNP 1998/20/598).

Z treści oświadczenia woli pracodawcy z dnia 24 października 2011 r. wynika, iż przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę była likwidacja stanowiska samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii, wynikająca z wprowadzenia zmian organizacyjnych, objętych wnioskiem komisji ds. racjonalizacji zatrudnienia wskazujących na potrzebę zlikwidowania stanowiska pracy samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii jawnej z zamiarem utworzenia dodatkowego stanowiska pracy w Sekcji Zamówień Publicznych.

Zatem strona pozwana dokonała likwidacji stanowiska pracy powoda z uwagi na potrzebę racjonalizacji zatrudnienia w ramach występujących struktur organizacyjnych.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego, ugruntowany jest pogląd, według którego zmniejszenie stanu zatrudnienia stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia, a sąd pracy nie jest powołany do badania zasadności i celowości zmniejszenia stanu zatrudnienia. O celowości i zasadności zmniejszenia stanu zatrudnienia decydują organy przedsiębiorstwa lub inne organy wskazane w obowiązujących przepisach. Decyzje w tym przedmiocie należą do sfery organizacyjnej pracodawcy i dlatego nie podlegają one kontroli w sporze o bezzasadność wypowiedzenia (por. zwłaszcza tezę IX uchwały Pełnego Składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 r. III PZP 10/85, OSNCP 1985/11/164). Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 listopada 1997 r. stwierdzając, że „kontroli Sądu pracy nie podlega ocena zasadności przyjętej przez pracodawcę decyzji o zmianie struktury organizacyjnej zakładu pracy w celu racjonalizacji zatrudnienia pracowników, lecz tylko ocena słuszności przyjętych kryteriów doboru pracowników na stanowiska pracy i kwalifikowania pracowników do zwolnienia z pracy” (I PKN 401/97, OSNP 1998/18/542; por. również wyrok SN z 27 lutego 1997r., I PKN 20/97, OSNP 1997/21/417). Konieczność pozostawienia zakładowi pracy stosownej swobody decyzji wynika bowiem z faktu, iż bez niej realizacja polityki kadrowej byłaby nadmiernie utrudniona, a wręcz niemożliwa.

Nadto, likwidacja stanowiska pracy stanowi rzeczywistą przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę, jeżeli decyzja o likwidacji jest na tyle zaawansowana realizacyjnie, iż nie ma wątpliwości, co do jej wykonania (wyrok SN z dnia 12 grudnia 2001 r. I PKN 733/2000, OSNAPiUS 2002/12/10). W tym kontekście warto również przywołać stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 października 1998 r., zgodnie z którym „dla uznania zasadności wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę na skutek zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych nie jest wymagane uprzednie wprowadzenie zmian w regulaminie i schemacie organizacji zakładu pracy” (I PKN 393/98, OSNP 1999/23/746, OSNP-wkł. 1999/3/7, (...)).

Zdaniem Sądu, zarzuty podnoszone w tym zakresie przez powoda, nie znalazły potwierdzenia w toku postępowania, albowiem ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób jednoznaczny wynika, iż rozwiązanie z powodem umowy o pracę było wynikiem przeprowadzonych przez stronę pozwaną zmian organizacyjnych polegających na przesunięciu etatu z kancelarii jawnej do sekcji zamówień publicznych, gdzie zostało utworzone całkiem nowe stanowisko pracy.

Oczywiście słusznie podnosi powód, iż w spornym okresie nie doszło do redukcji etatu i zmniejszenia stanu zatrudnienia u strony pozwanej, który w ostatnich latach utrzymywał się na takim samym poziomie – 144 etatów. Jednakże strona pozwana wypowiadając powodowi umowę o pracę nie powoływała się na redukcję etatów, lecz na konieczność likwidacji zajmowanego przez powoda stanowiska pracy i potrzebę utworzenia w ramach przydzielonych etatów dodatkowego stanowiska pracy w innej komórce organizacyjnej.

Jednocześnie, w ocenie Sądu, bezpodstawne są zarzuty powoda, iż miała miejsce pozorna likwidacja stanowiska pracy samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii, albowiem przed wypowiedzeniem mu umowy o pracę, strona pozwana sztucznie zwiększyła liczbę pracowników kancelarii o jedną osobę a następnie niedługo potem podjęła decyzję o zmniejszeniu zatrudnienia w kancelarii o osobę powoda. W zakresie powyższego zarzutu, postępowanie dowodowe faktycznie wykazało, iż w kwietniu 2011 r. strona pozwana utworzyła stanowisko pracy samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii, na które przesunęła innego pracownika – T. C., zwiększając w ten sposób stan zatrudnienia w kancelarii z 3 do 4 osób. Jednakże powód nie zauważa pewnego istotnego szczegółu, który nie umknął uwadze niniejszego Sądu. Jak wynika bowiem z zeznań R. W., po objęciu przez niego na początku 2011 r. obowiązków szefa strony pozwanej, zauważył on pewne nieprawidłowości w obiegu części dokumentów wchodzących i wychodzących poza kancelarią jawną w postaci korespondencji faksowej obsługiwanej przez sekretariat. Wówczas podjął on decyzje o przesunięciu obsługi korespondencji faksowej z sekretariatu do kancelarii jawnej i jednocześnie w związku z przesunięciem określonych zadań do referatu kancelarii jawnej utworzył nowe stanowisko samodzielnego referenta ds. obsługi kancelarii, na które przesunął T. C., która do tej pory obsługiwała sekretariat i zajmowała się między innymi korespondencją faksową. Tym samym, w ocenie Sądu, absolutnie nie można mówić o sztucznym zwiększeniu zatrudnienia w kancelarii mającym na celu późniejszą likwidację stanowiska pracy powoda, albowiem za utworzeniem dodatkowego stanowiska pracy zostały również przesunięte odpowiednie dodatkowe obowiązki, co w ocenie Sądu dowodzi o jego rzeczywistości, a nie fikcyjności, tak jak próbował to zinterpretować powód. Jednocześnie jak wynika z zeznań świadków: T. C. oraz A. J. (1) po zwolnieniu powoda przejęły one jego obowiązki.

Postępowanie dowodowe wykazało, iż do likwidacji stanowiska pracy powoda doszło w związku z koniecznością przesunięcia etatu z kancelarii jawnej do sekcji zamówień publicznych. We wrześniu 2011 r. kierownik sekcji zamówień publicznych ze względu na dużą liczbę przetargów zwrócił się o zwiększenie ilości pracowników. Wówczas ustalono, iż obsada kancelarii jawnej może wynosić 2 osoby, albowiem wkrótce zostanie wdrożony elektroniczny system obiegu dokumentów, co przełoży się na zmniejszenie obciążenia pracowników, w związku z tym, jeden etat może zostać przesunięty do sekcji zamówień publicznych, gdzie utworzono całkiem nowe stanowisko pracy i jak wynika z obsady personalnej w sekcji zamówień publicznych w 2011 r. było zatrudnionych 11 osób, natomiast w 2012 r. – 12 osób.

W tym miejscu należy wskazać, iż strona pozwana likwidując stanowisko pracy powoda i tworząc całkiem nowe stanowisko z odmiennym zakresem obowiązków, nie miała obowiązku zaproponowania mu pracy na innym stanowisku. Zgodnie chociażby z tezą X uchwały całej Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 czerwca 1985 r. (III PZP 10/85, OSNCP 1985, z. 11, poz. 164) „zasadność wypowiedzenia nie jest uzależniona od uprzedniego zaoferowania pracownikowi przez zakład pracy innej odpowiedniej pracy, którą dysponuje zakład pracy, chyba że obowiązek taki wynika z przepisu”.

Jednocześnie jak wykazało postępowanie dowodowe, T. C. znajdowała się w okresie ochronnym z uwagi na wiek przedemerytalny, natomiast A. J. (1) posiadała 23-letni staż pracy i zatrudnienie u strony pozwanej stanowiło jej jedyne źródło utrzymania. Podczas gdy powód poza wynagrodzeniem otrzymywanym ze stosunku pracy, posiadał dodatkowe źródło utrzymania w postaci emerytury wojskowej, w związku z czym, w ocenie Sądu, decyzja strony pozwanej o wypowiedzeniu powodowi umowy o pracę znajdowała swoje obiektywne uzasadnienie i nie naruszała zasad współżycia społecznego.

Sąd dokonał ustaleń w niniejszej sprawie w oparciu o zebrane w sprawie dowody z dokumentów oraz zeznań świadków: S. B. (k. 114-115), D. N. (k. 115-116), D. S. (k. 116-117), G. M. (k. 117), T. C. (k. v. 132-133), A. J. (1) (k. 133-v. 133), M. M. (k. v. 133-134), A. S. (k. v. 169-169) oraz przesłuchania powoda K. W. (k. 170-v. 170) i przesłuchanego w char. strony pozwanej R. W. (k. 171-v. 171).

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd dał wiarę przedstawionym w sprawie dowodom z dokumentów, jako że żadna ze stron w toku postępowania nie podważyła skutecznie ich autentyczności i wiarygodności.

Oceny zeznań świadków oraz stron, Sąd dokonał w kontekście całego zgromadzonego materiału dowodowego. W ocenie Sądu zeznania świadków oraz przesłuchanego w char. strony pozwanej R. W. należało ocenić jako w pełni wiarygodne, albowiem były one konsekwentne i logiczne oraz wzajemnie się uzupełniały i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, przez co dowiodły, iż wskazana przez stronę pozwaną przyczyna wypowiedzenia była prawdziwa i rzeczywista. Przede wszystkim zeznania te potwierdziły, iż doszło do rzeczywistej, a nie jak twierdził powód, do fikcyjnej likwidacji jego stanowiska pracy, a przypadający na nie etat został przesunięty do sekcji zamówień publicznych, gdzie utworzono nowe stanowisko pracy. Znajduje to również potwierdzenie w spójnych zeznaniach T. C. oraz A. J. (1), z których wynika, iż po rozwiązaniu z powodem umowy o pracę przejęły one jego obowiązki.

Odnośnie zeznań powoda K. W., Sąd uznał je za miarodajne jedynie w części, w jakiej były zgodne z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, odmawiając im przymiotu wiarygodności w pozostałym zakresie. Wprawdzie powód wykazał, iż stan zatrudnienia bazowego w ostatnich latach pozostawał na niezmienionym poziomie – 144 osób, jednakże fakt ten nie mógł stanowić podstawy do uwzględnienia powództwa, albowiem szef strony pozwanej w ramach przysługujących mu uprawnień mógł dokonywać w ramach przyznanych etatów ruchów kadrowych mających na celu optymalizację zatrudnienia w poszczególnych komórkach organizacyjnych. Ponadto, w ocenie Sądu, błędne było twierdzenie powoda, jakoby prawdziwą przyczyną wypowiedzenia mu umowy o pracę był konflikt z kierownikiem kancelarii. Niewątpliwie pomiędzy powodem a kierownikiem kancelarii dochodziło do sytuacji konfliktowych, których zapalnikiem była zarówno jedna jak i druga strona, jednakże w świetle ustalonego stanu faktycznego i dokonanych rozważań nie sposób przyjąć, iż prawdziwa przyczyną wypowiedzenia powodowi umowy o pracę był właśnie konflikt z kierownikiem. Należy tutaj wskazać, iż napięcie pomiędzy powodem a kierownikiem kancelarii istniało już od dłuższego czasu, lecz pomimo tego strona pozwana nie rozwiązała stosunku pracy we wcześniejszym okresie z żadną ze stron konfliktu, tylko starała się na bieżąco reagować i łagodzić napięcie.

Z tego też względu, Sąd oddalił powództwo jako bezzasadne, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach w punkcie II sentencji wyroku, znajduje podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Reguła ta dotyczy także spraw rozpatrywanych przez sądy pracy. Jeżeli zatem pracownik przegra sprawę pracowniczą, winien liczyć się z obowiązkiem zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu obejmujących koszty sądowe (o ile były poniesione) oraz koszty zastępstwa procesowego strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika.

W niniejszej sprawie kosztami poniesionymi przez stronę pozwaną, były koszty wynagrodzenia pełnomocnika ją reprezentującego, które zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 4) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), wynosiły 900,00 zł.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Z.

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. powoda