Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st. sekr. sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku B. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Tomaszowie Maz.

o emeryturę

na skutek odwołania B. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Tomaszowie Maz.

z dnia 24 września 2013r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje B. N. prawo do emerytury od dnia 1 sierpnia 2013r.

Sygn. akt VU 1469/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 września 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Tomaszowie Maz. odmówił wnioskodawcy B. N. prawa do emerytury z uwagi na brak wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych. Do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono wnioskodawcy okresów zatrudnienia:

- od 07.11.1974r. do 8.02.1975r. w (...), od 17.02.1975r. do 28.02.1979r. Przedsiębiorstwie (...), gdyż stanowisko: kierowca, nie znajduje potwierdzenia w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. ,

- od 27.03.1979r. do 24.05.1993r. w (...) (...), gdyż na podstawie posiadanej dokumentacji nie można określić okresu pracy na stanowisku: kierowca samochodów ciężarowych, a stanowiska pracy: operator transportu betonowego oraz pompy stetter nie znajdują potwierdzenia w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r.,

- od 01.06.1993r. do 16.08.1995r. w Zakładzie (...) gdyż stanowisko: operator- kierowca, nie znajduje potwierdzenia w/w Rozporządzeniu .

Od powyższej decyzji wnioskodawca odwołał się w dniu 21 października 2013 roku.
W odwołaniu wniósł o zaliczenie do pracy w warunkach szczególnych okresów pracy od 17 lutego 1975 roku do 28 lutego 1979 roku, od 27 marca 1979 roku do 24 maja 1993 roku i od 1 czerwca 1993 roku do 16 sierpnia 1995 roku na stanowiskach kierowcy samochodu ciężarowego ładowności powyżej 3,5 tony.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Tomaszowie Maz. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca B. N., urodzony w dniu (...), złożył
w dniu 21 sierpnia 2013 roku wniosek o przyznanie emerytury. Wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt emerytalnych)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący 25 lat, 9 miesięcy i 23 dni.

(dowód: decyzja z dnia 24.09.2013 r. k. 20 akt emerytalnych)

Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy żadnego okresu zatrudnienia.

(dowód: decyzja z dnia 24.09.2013 r. k. 20 akt emerytalnych)

B. N. w okresie od 17 lutego 1975 roku do 28 lutego 1979 roku był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w P. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. W wystawionym w dniu 26 lutego 1979 roku świadectwie pracy wskazano, że w okresie zatrudnienia zajmował stanowisko kierowcy.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 26.02.1979r. k. 7 akt ZUS plik I)

Przedsiębiorstwo to świadczyło usługi transportowe przewożąc materiały budowlane a także zajmowało się budową torów kolejowych w P. i okolicach i w tym celu na wyposażeniu posiadało maszyny budowlane i samochody ciężarowe. Wnioskodawca był kierowcą samochodu ciężarowego marki (...) produkcji austriackiej, którym przewoził piach na nasypy kolejowe. Wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, do innych prac nie był kierowany.

(dowód: zeznania świadka M. P. (1) protokół rozprawy z dnia 23 maja 2014 roku nagranie od minuty 7.50 do minuty 10.20, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 23 maja 2014 roku nagranie od minuty 15.47 do minuty 18.25 w związku z protokołem rozprawy z dnia 6 lutego 2014 roku nagranie od minuty 0.50 do minuty 3.10)

B. N. w okresie od 27 marca 1979 roku do 23 maja 1993 roku był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w B. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. W wystawionym w dniu 24 maja 1993 roku świadectwie pracy wskazano, że w okresie zatrudnienia zajmował stanowisko kierowca samochodu ciężarowego, operator transportu betonowego oraz pompy stetter.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 24.05.1993r. k. 9 akt ZUS plik I)

Wskazane przedsiębiorstwo powstało na potrzeby budowy (...) w B. i wykonywało ono prace ogólnobudowlane. W tym celu na wyposażeniu posiadało ciężki sprzęt budowlanych i zatrudniało około 1000 osób.

Wnioskodawca został początkowo zatrudniony jako kierowca samochodu „tatrobet” tj. samochodu ciężarowego przeznaczonego do transportu i mieszania betonu.

Z dniem 1 lipca 1982 roku wnioskodawcy zostały powierzone obowiązki operatora transportu betonu. Wówczas to wnioskodawca jeździł betonomieszarką a więc samochodem ciężarowym z umieszczoną na nim beczką do mieszania betonu.

W okresie od 11 kwietnia 1986 roku do 22 października 1987 roku wnioskodawca pracował na budowie eksportowej w Iraku.

Po powrocie z budowy eksportowej B. N. z dniem 15 lutego 1988 roku zostały powierzone obowiązki operatora pompy S. tj. samochodu ciężarowego z zamontowaną na nim na stałe pompą wykorzystywaną do pompowania betonu. Wnioskodawca był zarówno kierowcą tego samochodu , bowiem dojeżdżał nim na plac budowy a także był operatorem samej pompy. Na tym stanowisku pracował do końca zatrudnienia tj. do 23 maja 1993 roku.

Wszystkie te samochody ciężarowe związane zarówno z przewożeniem betonu jak i jego pompowaniem były to samochody ciężarowe o masie około 15 ton.

Wnioskodawca do innych prac nie był kierowany. Pracował w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: umowa o pracę z dn. 27.03.1979r. k. 18, podanie o prace k. 19, angaże k. 22-27a, angaż z dnia 5.06.1982r. k. 28 , angaże k. 29-32, zaświadczenie o pracy na budowie eksportowej k. 34-35, angaż z dnia 26.01.1988 r. k. 38, karta przyjęcia do pracy z dniem
15.02.1988r. k. 39, angaże k. 40-53, zeznania świadka S. W. protokół rozprawy z dnia 23 maja 2014 roku nagranie od minuty 2.52 do minuty 7.22, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 23 maja 2014 roku nagranie od minuty 15.47 do minuty 18.25 w związku z protokołem rozprawy z dnia 6 lutego 2014 roku nagranie od minuty 0.50 do minuty 3.10)

B. N. w okresie od 1 czerwca 1993 roku do 16 sierpnia 1995 roku był zatrudniony w Zakładzie (...) w G. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. W wystawionym w dniu 22 listopada 1995 roku zaświadczeniu wskazano, że w okresie zatrudnienia zajmował stanowisko operator-kierowca.

(dowód: zaświadczenie z dnia 22.11.1995r. k. 10 akt ZUS plik I, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 11 kat ZUS plik I)

Zakład ten świadczył usługi ogólnobudowlane, m.in. przewoził i pompował beton na potrzeby budowy domów. Na wyposażeniu posiadał betonowozy tj. samochody ciężarowe z zamontowaną tzw. „gruszką” lub pompą, które służyły do przewożenia i pompowania betonu. Zakład posiadał około 10 gruszek i 3 pompy. Wnioskodawca pracował jako kierowca i operator samochodu ciężarowego z pompą. Jego praca polegała na tym, że najpierw musiał z betonem dojechać na miejsce budowy a następnie był operatorem tej zamontowanej na samochodzie pompy tj. przy jej użyciu wypompowywał beton na wskazane miejsce.

Wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, do innych prac nie był kierowany.

(dowód: zeznania świadka W. B. protokół rozprawy z dnia 23 maja 2014 roku nagranie od minuty 10.32 do minuty 13.10, zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 23 maja 2014 roku nagranie od minuty 15.47 do minuty 18.25 w związku z protokołem rozprawy z dnia 6 lutego 2014 roku nagranie od minuty 0.50 do minuty 3.10)

Wnioskodawcy nie zostało wystawione żadne świadectwo wykonywania pracy
w warunkach szczególnych.

(okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl natomiast ust. 2 art. 184 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 roku emerytura przysługiwała pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Od 1 stycznia 2013 roku nastąpiła zmiana wskazanego przepisu, w ten sposób, że został wyeliminowany wymóg rozwiązania stosunku pracy.

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, ukończył 60 lat w dniu (...) 2013 oraz nie jest członkiem OFE.

Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.

Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Odnośnie oceny dowodów zgromadzonych w postępowaniu zważyć należy, iż okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak zatem takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

Podnoszona zatem przez organ rentowy okoliczność nie dysponowania przez skarżącego świadectwem pracy w szczególnych warunkach, nie przesądza jeszcze, że wnioskodawca takiej pracy nie wykonywał.

Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w P. w okresie od 17 lutego 1975 roku do 28 lutego 1979 roku, w Przedsiębiorstwie (...) w B. w okresie od 27 marca 1979 roku do 23 maja 1993 roku i w Zakładzie (...) w G. w okresie od 1 czerwca 1993 roku do 16 sierpnia 1995 roku był niesporny między stronami w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach ubezpieczeniowych oraz osobowych.

Sporny pozostawał jedynie charakter wykonywanej przez wnioskodawcę pracy tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach, czy też nie. Stało się tak dlatego, że z dokumentów w postaci świadectwa pracy, umowy o pracę oraz angaży potwierdzających zatrudnienie wnioskodawcy w spornych okresach czasu wynika jedynie, że wnioskodawca był zatrudniony na stanowiskach: kierowcy – w przedsiębiorstwie w P., kierowca samochodu ciężarowego, operator transportu betonowego oraz pompy (...) – w przedsiębiorstwie “E.” w B. oraz operator-kierowca w zakładzie (...) w G., natomiast nie zostały mu wystawione świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych potwierdzające, że w okresie zatrudnienia wykonywał on pracę kierowcy samochodu ciężarowego lub maszynisty ciężkich maszyn budowlanych.

Okoliczność niedysponowania przez wnioskodawcę świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych, nie oznacza – jak chce organ rentowy – że wnioskodawca takiej pracy nie wykonywał i nie był kierowcą samochodu ciężarowego i operatorem ciężkich maszyn budowlanych.

Dokonując ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę w okresie od dnia 17 lutego 1975 roku do 28 lutego 1979 roku w Przedsiębiorstwie (...) w P. Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach ubezpieczeniowych oraz na zeznaniach świadka M. P. (2) oraz samego wnioskodawcy. Świadek M. P. (2) w okresie od 1976 roku do 1979 roku pracował jako mechanik samochodowy. Świadek potwierdził, że wnioskodawca przez cały swój okres zatrudnienia pracował na stanowisku kierowca S. tj. samochodu ciężarowego produkcji austriackiej, którym przewoził piach na potrzeby budowy kolei.

Charakter pracy w drugim spornym okresie od dnia od 27 marca 1979 roku do 23 maja 1993 roku w Przedsiębiorstwie (...) w B. Sąd ustalił na podstawie zeznań świadka S. W. oraz samego wnioskodawcy a także na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach osobowych wnioskodawcy w postaci świadectwa pracy, umowy o pracę oraz angaży i kart obiegowych zmiany. Z dokumentów powyższych wynika, że wnioskodawca w okresie od 27 marca 1979 roku do 30 czerwca 1982 roku pracował jako kierowca samochodu „tatrobet” tj. samochodu ciężarowego przeznaczonego do transportu i mieszania betonu, w okresie od 1 lipca 1982 roku do 10 kwietnia 1986 roku jako operator betonomieszarki i w okresie od 15 lutego 1988 roku do 23 maja 1993 roku jako operator pompy stetter. Świadek, który razem z wnioskodawcą pracował jako kierowca, potwierdził tą okoliczność i zeznał, że wnioskodawca pracował na ciężkim sprzęcie budowlanym, tj. jako kierowca samochodu ciężarowego, betonomieszarki i jako operator pompy stetter służącej do pompowania betonu.

Również w ostatnim ze spornych okresów pracy w Zakładzie (...) w G. od 1 czerwca 1993 roku do 16 sierpnia 1995 roku wnioskodawca – jak wynika z zeznań świadka W. B. pracował jako kierowca i operator samochodu ciężarowego służącego do transportu i pompowania betonu. Świadek pracowała razem z wnioskodawcą a zatem dysponuje bezpośrednią i szczegółową wiedzą co do codziennych obowiązków pracowniczych skarżącego, tym bardziej że jako dyspozytor zajmowała się rozdzielaniem zleceń przewozowych poszczególnym kierowcom samochodów ciężarowych.

Przedsiębiorstwa zatrudniające wnioskodawcę we wszystkich spornych okresach zajmowały się pracami należącymi do branży transportowej jak i budowlanej (przewożenie piasku, roboty budowlane przy budowie Elektrowni (...) oraz domów)

Wszystkie maszyny, które obsługiwał wnioskodawca w spornych okresach, służące do np. przewozu piasku przewozu betonu, wypompowywania betonu mieszczą się w definicji samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony lub ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych. W pracy wykonywanej przez wnioskodawcę możemy wyróżnić dwa rodzaje prac, tj. prace kierowcy samochodu ciężarowego jak i prace kierowcy oraz maszynisty ciężkich maszyn budowlanych.

I tak praca wnioskodawcy w okresie od 17 lutego 1975 roku do 28 lutego 1979 roku była pracą kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i jest pracą w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem A będącym załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z 1983r. działem VIII poz. 2. Podobnie w ocenie Sadu można zakwalifikować pracę wnioskodawcy w okresie od 27 marca 1979 roku do 30 czerwca 1982 roku kiedy wnioskodawca kierował samochodem „tatrobet”. Natomiast okresy pracy wnioskodawcy od 1 lipca 1982 roku do 10 kwietnia 1986 roku, od 15 lutego 1988 roku do 23 maja 1993 i od 1 czerwca 1993 roku do 16 sierpnia 1995 roku można zakwalifikować jako pracę kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony o której mowa w wykazie A będącym załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z 1983r. w dziale VIII poz. 2 oraz jako pracę maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych o której mowa w dziale V poz. 3 wykazu A powołanego rozporządzenia, bowiem wówczas wnioskodawca zarówno kierował samochodami ciężarowymi powyżej 3,5 tony jak i był operatorem pomp i betonomieszarek na nich na stałe zamontowanych. Najpierw musiał bowiem dojechać na miejsce budowy a następnie operować pompą czy betonomieszarką.

Do okresu pracy w warunkach szczególnych Sąd nie zaliczył wnioskodawcy z całego okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w B. jedynie okresu przebywania na budowie eksportowej w Iraku w okresie od 11 kwietnia 1986 roku do 22 października 1987 roku. Bowiem zarówno z dokumentów zawartych w jego aktach osobowych jak i zeznań świadka i nawet samego wnioskodawcy nie wynika w jakim charakterze on w tym okresie pracował. Nie jest więc możliwe ustalenie czy pracował w tym okresie w warunkach szczególnych

Podsumowując wnioskodawca jako kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony oraz jako maszynista ciężkich maszyn budowlanych w okresach: od 17 lutego 1975 roku do 28 lutego 1979 roku (4 lata 12 dni) , 27 marca 1979 roku do 30 czerwca 1982 roku
(3 lata, 3 miesiące i 4 dni), od 1 lipca 1982 roku do 10 kwietnia 1986 roku (3 lata 9 miesięcy i 10 dni), od 15 lutego 1988 roku do 23 maja 1993 roku (5 lat 3 miesiące i 9 dni)
i od 1 czerwca 1993 roku do 16 sierpnia 1995 roku (2 lata 2 miesiące i 16 dni), wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu prace w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca w toku niniejszego postępowania udowodnił zatem, że przez okres przekraczający 15 lat, pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach wykonując prace kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton oraz maszynisty ciężkich maszyn budowlanych.

Organ rentowy nie przedstawił w toku postępowania jakiegokolwiek dowodu podważającego dowody zgłoszone przez skarżącego.

Biorąc zatem pod uwagę, iż wnioskodawca spełnił wszystkie wymagane przepisami rozporządzenia warunki do uzyskania prawa do wcześniejszej emerytury, to jest ukończył 60 lat, jego łączny okres zatrudnienia składkowy i nieskładkowy wyniósł ponad 25 lat, ma ponad 15 letni staż pracy w szczególnych warunkach, należy uznać, że wydana przez organ rentowy decyzja jest błędna, a żądanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Z uwagi na to, że ostatnim warunkiem, od którego zależało prawo do emerytury było złożenie wniosku, Sąd przyznał skarżącemu emeryturę od pierwszego dnia miesiąca w którym złożono wniosek o emeryturę a więc od dnia 1 sierpnia 2013 roku.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w wyroku.