Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

dnia 8 lutego 2013 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący - SSO Mariusz Wiązek

Protokolant: Emilia Rąk

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej Jadwigi Rutyny

po rozpoznaniu na posiedzeniu w sprawie W. W. (1)

podejrzanego o przestępstwa z paragrafów 113, 145d, 185, 194, 224, 240, 241, 303, 303c, 23, 52, 53 niemieckiego kodeksu karnego (StGB) oraz paragrafu 52 n. ustawy dotyczącej posiadania broni

oraz przestępstwa z paragrafów 185, 223, 224, 240, 241, 242, 243, 52, 53, paragrafu 52 ust. 3 nr 2 a i b n. ustawy o broni w zw. z paragrafem 2 ust. 2 ustawy o broni i załącznik 1 części I rozdział nr 2.7, 2.8 i 2.9

z wniosku Prokuratora Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2013 roku (data wpływu), sygn. akt III Oz 59/13 i III Oz 60/13

w przedmiocie przekazania z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium R. osoby ściganej na podstawie niemieckiego Europejskiego Nakazu Aresztowania w celu przeprowadzenia przeciwko niej postępowania karnego

oraz w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 607k k.p.k., art. 607 p k.p.k. i art. 607 r k.p.k. a contrario, art. 607t § 1 k.p.k. oraz art. 258 § 1 pkt 1 i § 2 k.p.k., 263 § 1 k.p.k.

postanawia:

I.  przekazać obywatela polskiego W. W. (1) , syna W.i M.z domu W., urodzonego (...)w S., z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium R.do dyspozycji Prokuratury w B.celem przeprowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o sygn. akt 35 Js 5316/10 o dziewiętnaście przestępstw z paragrafów 113, 145d, 185, 194, 224, 240, 241, 303, 303c, 23, 52, 53 niemieckiego kodeksu karnego (StGB) oraz paragrafu 52 n.ustawy dotyczącej posiadania broni oraz celem przeprowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o sygn. akt 253 Js 1413/12 o dwanaście przestępstw z paragrafów 185, 223, 224, 240, 241, 242, 243, 52, 53, paragrafu 52 ust. 3 nr 2 a i b n. ustawy o broni w zw. z paragrafem 2 ust. 2 ustawy o broni i załącznik 1 części I rozdział nr 2.7, 2.8 i 2.9 pod warunkiem, że zostanie on odesłany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po prawomocnym zakończeniu postępowania w państwie wydania Europejskiego Nakazu Aresztowania;

II.  zastosować wobec W. W. (1) , syna W. i M. z domu W., urodzonego (...) w S. tymczasowe aresztowanie na okres jednego miesiąca, tj. do dnia 5 marca 2013r.,

III.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w O. kwotę 738 zł (siedmiuset trzydziestu ośmiu złotych) brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt 35 Js 5316/10 Prokuratura w B.wydała europejski nakaz aresztowania wobec obywatela polskiego W. W. (1)podejrzanego o dziewiętnaście przestępstw z paragrafów 113, 145d, 185, 194, 224, 240, 241, 303, 303c, 23, 52, 53 niemieckiego kodeksu karnego (StGB) oraz paragrafu 52 n. ustawy dotyczącej posiadania broni. Przestępstwa te określono jako naruszenie ustawy o broni (czyn 1); opór wobec egzekwujących funkcjonariuszy w zbiegu ze zniewagą (czyn 2); zniewaga (czyn 3); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 4); niebezpieczne uszkodzenie ciała (czyn 5); usiłowanie zmuszania (czyn 6); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 7); groźba (czyny 8 i 9); uszkodzenie rzeczy w zbiegu z groźbą (czyn 10); usiłowanie uszkodzenia ciała w zbiegu z oporem wobec egzekwujących funkcjonariuszy w zbiegu ze zniewagą (czyn 11); zniewaga (czyn 12); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 13); zniewaga (czyny 14 i 15); usiłowanie zmuszania (czyn 16); groźba (czyn 17); pozorowanie przestępstw (przypadek 18); groźba (czyn 19).

W dniu 13 grudnia 2012r. w sprawie o sygn. akt 253 Js 1413/12 Prokuratura w B.wydała europejski nakaz aresztowania wobec obywatela polskiego W. W. (1)podejrzanego o dwanaście przestępstw z paragrafów 185, 223, 224, 240, 241, 242, 243, 52, 53, paragrafu 52 ust. 3 nr 2 a i b n. ustawy o broni w zw. z paragrafem 2 ust. 2 ustawy o broni i załącznik 1 części I rozdział nr 2.7, 2.8 i 2.9. Przestępstwa te określono jako występek kradzieży w szczególnie ciężkim przypadku (1, 2 i 12); groźba ze zbrodnią (przypadki 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11); niebezpieczne uszkodzenie ciała (przypadki 3, 4, 5); naruszenie Ustawy o broni (przypadek 3); zmuszanie (przypadek 4), zniewaga (przypadki 5, 8 i 11), uszkodzenie ciała (przypadki 6, 8 i 10).

W dniu 7 lutego 2013 roku do Sądu Okręgowego we Wrocławiu wpłynął wniosek Prokuratora Okręgowego we Wrocławiu w kwestii tymczasowego aresztowania wymienionego i jego przekazania z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium R. na podstawie art. 607k § 1 k.p.k.

W trakcie posiedzenia Sądu w dniu 8 lutego 2013r. podejrzany nie wyraził zgody na przekazanie go na terytorium R.ani na to, by w wypadku ewentualnego przekazania prowadzono przeciwko niemu postępowania o przestępstwa nieobjęte powyższymi ENA a także na ewentualne wykonywanie kary za takie przestępstwa.

Sąd zważył, co następuje.

Wniosek Prokuratora zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki, od których wystąpienia polskie przepisy procedury karnej – wyrażone w rozdziale 65b k.p.k. – uzależniają wykonanie Europejskiego Nakazu Aresztowania.

Przekazanie ma nastąpić w celu przeprowadzenia przeciwko W. W. (1) postępowań karnych.

Brak jest przesłanek określonych w art. 607p § 1 k.p.k. które obligowałyby Sąd do odmowy wykonania Nakazu. W. W. (1)jest podejrzany o przestępstwa, które nie podlegają darowaniu na mocy amnestii, nie zapadło w stosunku do nich prawomocne orzeczenie w innym państwie odnośnie tego samego czynu, nie przekazano go również na podstawie prawomocnego orzeczenia do innego państwa Unii Europejskiej. Nadto odpowiedzialność ściganego nie ulega ograniczeniu na gruncie prawa polskiego z racji jego wieku. Wykonanie ENA w niniejszej sprawie nie narusza wolności i praw człowieka i obywatela, nakaz nie został wydany został w związku z przestępstwem popełnionym bez użycia przemocy z przyczyn politycznych.Nie zachodzi również obligatoryjna przesłanka odmowy wykonania ENA określona w art. 607 p § 2 k.p.k., bowiem czyny zarzucone W. W. (1)zostały popełnione na terytorium Niemiec – w B.i stanowią one przestępstwa według prawa polskiego.

Zastosowania nie znajdują również w przedmiotowej sprawie określone
w art. 607 r k.p.k. fakultatywne przesłanki odmowy przekazania.

Przestępstwa, o które W. W. (1)jest podejrzany objęte ENA wydanym przez Prokuraturę w B.w dniu 21 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt 35 Js 5316/10 określone jako naruszenie ustawy o broni (czyn 1); opór wobec egzekwujących funkcjonariuszy w zbiegu ze zniewagą (czyn 2); zniewaga (czyn 3); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 4); niebezpieczne uszkodzenie ciała (czyn 5); usiłowanie zmuszania (czyn 6); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 7); groźba (czyny 8 i 9); uszkodzenie rzeczy w zbiegu z groźbą (czyn 10); usiłowanie uszkodzenia ciała w zbiegu z oporem wobec egzekwujących funkcjonariuszy w zbiegu ze zniewagą (czyn 11); zniewaga (czyn 12); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 13); zniewaga (czyny 14 i 15); usiłowanie zmuszania (czyn 16); groźba (czyn 17); pozorowanie przestępstw (przypadek 18); groźba (czyn 19), choć nie są wyszczególnione w art. 607w k.p.k., odpowiadają znamionom przestępstw stypizowanych w polskiej ustawie z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny, tj. znamionom przestępstwa z art. 226 § 1 k.k., art. 190 § 1 k.k,, art. 245 k.k., art. 216 § 1 k.k., art. 224 § 2 k.k., art. 238 k.k., art. 157 § 2 k.k., art. 217 § 1 k.k.

Przestępstwa, o które W. W. (1)jest podejrzany objęte ENA wydanym przez Prokuraturę w B.w dniu 13 grudnia 2012r. w sprawie o sygn. akt 253 Js 1413/12 określone jako występek kradzieży w szczególnie ciężkim przypadku (1, 2 i 12); groźba ze zbrodnią (przypadki 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11); niebezpieczne uszkodzenie ciała (przypadki 3, 4, 5); naruszenie Ustawy o broni (przypadek 3); zmuszanie (przypadek 4), zniewaga (przypadki 5, 8 i 11), uszkodzenie ciała (przypadki 6, 8 i 10), choć nie są wyszczególnione w art. 607w k.p.k., odpowiadają znamionom przestępstw stypizowanych w polskiej ustawie z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny, tj. art. 279 § 1 k.k., art. 190 § 1 k.k., art. 216 § 1 k.k., art. 157 § 2 k.k., art. 217 § 1 k.k.

Zważyć również należy, iż przeciwko ściganemu nie toczy się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne w sprawie, której dotyczy ENA, nie nastąpiło przedawnienie ścigania lub wykonania kary według prawa polskiego, nie zapadło też wobec ściganego – w związku z czynami będącymi podstawą do wydania niniejszego nakazu – prawomocne orzeczenie o odmowie wszczęcia postępowania, umorzeniu postępowania, lub inne orzeczenie kończące sprawę. Przestępstwa zarzucone W. W. (1)nie są zagrożone w państwie wydania ENA karą dożywotniego pozbawienia wolności.

Z uwagi na fakt, że ścigany jest obywatelem polskim, Sąd poczynił zastrzeżenie, o którym mowa w art. 607t § 1 k.p.k.

Sąd zdecydował również o zastosowaniu wobec W. W. (1) środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres 1 miesiąca, uznając, że tylko taki środek zapewni prawidłowy przebieg postępowania.

Wskazać należy, iż stosownie do treści art. 607 § 3 k.p.k., samoistną podstawą zastosowania tymczasowego aresztowania w niniejszym postępowaniu jest istnienie wydanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej prawomocnego wyroku skazującego lub innej decyzji stanowiącej podstawę pozbawienia wolności osoby ściganej. Tymczasem w stosunku do W. W. (1) w dniu 30 października 2012r. i w dniu 5 listopada 2012r. Sąd w Berlinie – T. wydał nakazy aresztowania.

Ponadto w ocenie Sądu istnieje realna obawa ucieczki bądź ukrycia się osoby ściganej gdyby pozostawała ona na wolności. Podkreślić należy, że W. W. (1)nie posiada miejsca stałego zameldowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto w trakcie prowadzonego postępowania podejrzany swobodnie przemieszczał się na terytorium państw Unii Europejskiej. Wskazać należy też na zachowanie podejrzanego w trakcie zatrzymania i wykonywania czynności procesowych w niniejszej sprawie. Skoro podejrzany podjął takie zachowania, realna jest obawa, ze w razie pozostawania na wolności będzie utrudniał prowadzone postępowanie i przekazanie go na terytorium R.. Ponadto w stosunku do wymienionego nie zachodzą warunki uzasadniające odstąpienie od stosowania przedmiotowego środka zapobiegawczego, określone w art. 259 § 1 k.p.k. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą wykazanie okoliczności przemawiających za odstąpieniem od stosowania tymczasowego aresztowania obciąża stronę która domaga się zastosowania powyższego przepisu (por. postanowienie SA w Krakowie II AKz 144/06, KZS 2006/5/40, postanowienie SA w Lublinie II AKa 470/09). Podkreślić należy, że naturalne jest, iż tymczasowe aresztowanie łączy się z dolegliwością dla osoby, wobec której jest stosowane, a także jego rodziny, często pogarszając jej sytuację materialną; odstąpienie od tymczasowego aresztowania na podstawie art. 259 § 1 k.p.k. może nastąpić gdy stosowanie go zagraża poważnie i rzeczywiście życiu aresztowanego bądź egzystencji jego najbliższych, lecz nie wtedy gdy powoduje jakiekolwiek niewygody czy zagrożenia (por. postanowienie SN z 30.08.2005r., WZ 62/2005, OSNKW 2005/1568, postanowienie SA w Katowicach z 16.01.2008r., II AKz 33/08, postanowienie SA we Wrocławiu z 10.12.1997r., II AKz 280/97, KZS 1997/11-12/60, postanowienie SA w Krakowie z 19.10.2006r., AKz 393/06, KZS 2006/11/31).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.

Wysokość zasądzonego od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu wynagrodzenia wynika z § 14 ust. 2 punkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych powyżej przepisów orzeczono jak na wstępie.