Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił, iż M. P. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 24 października 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1191/00 zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 marca 2001 r. za czyn z art. 280 § 1 k.k. popełniony w dniu 25 kwietnia 2000 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 25 kwietnia 2000 r. do 24 października 2000 r.;

2.Sądu Rejonowego w Lipsku z dnia 08 listopada 2000 r. w sprawie o sygn. akt II K 182/00 za czyn z art. 279 § 1 k.k. popełniony w nocy z 28 lutego 2000 r. na 29 lutego 2000 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wysokości 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, przy czym na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 15 stycznia 2004 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

3.Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 11 października 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 2299/01 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 20 grudnia 2000 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 20 marca 2001 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 13 maja 2009 r. udzielono skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbywania reszty kary pozbawienia wolności wyznaczając okres próby do dnia 13 maja 2011 r.;

4.Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 296/03 za czyn z art. 284 § 1 k.k. popełniony w dniu 01 marca 2001 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. na karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

5.Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 1134/03 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniach 13/14 stycznia 2003 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniach 13/14 stycznia 2003 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniach 26/27 grudnia 2002 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych oraz za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 13 stycznia 2003 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, przy czym na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, a na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary łącznej pozbawienia zliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 14 stycznia 2003 r. do 28 sierpnia 2003 r.;

6.Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 1040/11 za czyn z art. 288 § 1 k.k. popełniony w dniu 16 marca 2011 r. na karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych oraz za czyn z art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 16 marca 2011 r. na karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, przy czym na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną grzywny w wysokości 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 16 marca 2011 r., następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 29 marca 2013 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 29 (dwudziestu dziewięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny;

7.Sądu Rejonowego w Płońsku z dnia 29 lutego 2012 r. w sprawie o sygn. akt II K 79/12 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 06 sierpnia 2011 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat oraz na podstawie art. 33 § 1, 2, 3 k.k. na karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 06 sierpnia 2011 r. do 07 sierpnia 2011 r., na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 02 lipca 2013 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 06 sierpnia 2011 r. do 07 sierpnia 2011 r.;

8.Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 193/12 za czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 29 stycznia 2012 r. na karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 2 (dwa) lat oraz na podstawie art. 71 § 1 k.k. na karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 29 stycznia 2012 r. do 31 stycznia 2012 r., następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 25 lutego 2013 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 12 (dwunastu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za pozostałą do uiszczenia karę grzywny;

9.Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 05 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 426/12 za czyn z art. 178a § 1 k.k. popełniony w dniu 08 marca 2012 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 178a § 1 k.k. popełniony w dniu 09 marca 2012 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. orzeczono wobec skazanego karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata, nadto na podstawie art. 49 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego świadczenie pieniężne, a na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeczono wobec skazanego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 28 listopada 2013 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach 08 marca 2012 r. i 09 marca 2012 r.;

10.Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 02 stycznia 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 879/12 zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 08 maja 2013 r. za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 21 kwietnia 2012 r. na karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 23 kwietnia 2012 r.;

11.Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie o sygn. akt III K 1348/12 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 06 listopada 2012 r. na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 06 listopada 2012 r. do 07 listopada 2012 r.;

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 07 marca 2005 r. wydanym w sprawie o sygn. akt XIV K 1090/04 połączono skazanemu M. P.: kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 24 października 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1191/00, Sądu Rejonowego w Lipsku z dnia 08 listopada 2000 r. w sprawie o sygn. akt II K 182/00 i wymierzono skazanemu karę łączną 2 (dwóch) lat 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności; kary pozbawienia wolności i grzywny orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 296/03 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 1134/03 i wymierzono skazanemu karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych; następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 13 maja 2009 r. udzielono skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbywania reszty kary pozbawienia wolności wyznaczając okres próby do dnia 13 maja 2011 r., a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 16 listopada 2005 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 75 (siedemdziesięciu pięciu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny.

Skazany we wniosku z dnia 28 stycznia 2014 r. wniósł o wydanie wyroku łącznego z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji obejmującego dotychczas wydane wobec niego wyroki widniejące w danych o karalności z Krajowego Rejestru Karnego.

Z opinii Dyrektora Aresztu Śledczego w G. wynika, że M. P. jest kawalerem, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo, ma wykształcenie zawodowe z zawodu jest elektrykiem. Skazany przed osadzeniem podejmował prace dorywcze. W warunkach izolacji penitencjarnej zachowanie M. P. oceniane jest jako poprawne. Skazany w stosunku do przełożonych prezentuje postawę zgodną z regulaminem w sposób właściwy odnosi się do przepisów zawartych w porządku wewnętrznym i regulaminie organizacyjno-porządkowym wykonywania kary pozbawienia wolności. M. P. w grupie współosadzonych funkcjonuje bezkonfliktowo. Skazany był trzykrotnie nagradzany nagrodą regulaminową, nie był karany dyscyplinarnie. M. P. od 26 stycznia 2014 r. jest nieodpłatnie zatrudniony w grupie konserwacyjno-remontowej na terenie jednostki penitencjarnej z powierzonych mu obowiązków wynikających z zatrudnienia wywiązuje się sumiennie. Skazany nie uczestniczy w systemie przepustkowym od 06 grudnia 2013 r. karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania, zadania z niego wynikające realizuje na bieżąco. M. P. nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej w warunkach izolacji penitencjarnej nie przejawia zachowań agresywnych ani autoagresywnych, nie były stosowane wobec niego środki przymusu bezpośredniego. Skazany kontakt zewnętrzny w formie korespondencji i rozmów telefonicznych utrzymuje z matką w jednostce penitencjarnej był odwiedzany przez konkubinę, kuzyna i kolegę. M. P. na zasadach ogólnych uczestniczy w zajęciach kulturalno-oświatowych, czas wolny spędza głównie na oglądaniu telewizji i zajęciach własnych. Skazany deklaruje krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. W ocenie Dyrektora Aresztu Śledczego w G. prognoza penitencjarna skazanego kształtuje się pozytywnie. W ocenie Dyrektora skazany nie sprawie problemów wychowawczych, a jego proces resocjalizacji przebiega we właściwym kierunku.

Sąd ustalił następujący powyższy stan faktyczny na podstawie następujących dowodów: wniosku skazanego (k. 2), opinii o skazanym (k. 38-39, 86-87, 104-105), danych o karalności (k. 58-60, 115-118) i poszczególnych akt spraw.

Sąd zważył co następuje:

Po przeanalizowaniu danych o karalności skazanego, odpisów wyroków oraz dołączonych do akt sprawy poszczególnych postanowień i zgromadzonej dokumentacji Sąd uznał, iż istnieją warunki do wydania wyroku łącznego stosownie do treści art. 85 k.k., art. 86 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k. - regulującego jedną z podstawowych przesłanek wydania wyroku łącznego - orzeczenie kary łącznej jest możliwe, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw. Stosownie zaś do uchwały Sądu Najwyższego 1 KZP 36/04 z dnia 25 lutego 2005 r. (OSNKW 2005/2/13) zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw. To data wydania pierwszego chronologicznie wyroku określa, które kary podlegają połączeniu. Zatem tylko kary orzeczone za zbiegające się przestępstwa popełnione przed datą wydania tego wyroku podlegają połączeniu. Nadto stosownie do treści art. 85 k.k. kary te muszą być karami tego samego rodzaju lub też innymi karami podlegającymi łączeniu.

Należy wskazać, że Sąd stosownie do treści art. 575 § 1 k.p.k. uznał, że wyrok łączny Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 07 marca 2005 r. wydany w sprawie o sygn. akt XIV K 1090/04 nie traci mocy albowiem kary prawomocnie orzeczone wyrokami skazującymi jakie zapadły wobec skazanego po wydaniu tego wyroku łącznego nie podlegają łączeniu z karmi już objętymi tym wyrokiem łącznym. Czyny za które M. P. został skazany prawomocnymi wyrokami po wydaniu wyroku łącznego w sprawie o sygn. akt XIV K 1090/04 zostały przez niego popełnione w dniach: 16 marca 2011 r. (dwa czyny), 06 sierpnia 2011 r., 29 stycznia 2012 r., 08 marca 2012 r., 09 marca 2012 r., 21 kwietnia 2012 r., 06 listopada 2012 r., a zatem po wydaniu wyroku w sprawie o sygn. akt XIV K 296/03, tj. po dniu 31 marca 2003 r., a więc po wydaniu wyroku, który wyznaczał ostatni realny zbieg przestępstw w w/w wyroku łącznym. W związku z powyższym wyroki te nie ingerują w jakimkolwiek zakresie w materię objętą karami łącznymi orzeczonymi tym wyrokiem łącznym. Z tego względu zdaniem Sądu brak jest podstaw od uznania, że dotychczasowe węzły prawomocnie połączonych kar, będące pochodną realnego zbiegu przestępstw, uległy bądź powinny ulec rozłączeniu. Za takim a nie innym stanowiskiem przemawiają wzglądy wykładni celowościowej art. 575 § 1 k.p.k. Zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny i orzecznictwa, a przytoczonym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2011 r. w sprawie o sygn. akt I KZP 4/11, „utrata mocy wyroku łącznego ipso iure (art. 575 § 1 k.p.k.) następuje w odniesieniu do tych tylko jego rozstrzygnięć o połączeniu kar tego samego rodzaju (o umorzeniu postępowania na podstawie art. 572 k.p.k.), które zostały objęte nowym wyrokiem łącznym, wydanym w związku z powstałą po wydaniu tego wyroku potrzebą, wynikającą z przesłanek prawnomaterialnych określonych w art. 85 k.k.”. Nadto zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny i orzecznictwa, a przytoczonym w wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 302/05, „niedopuszczalne jest ingerowanie w prawomocny wyrok łączny przez wykorzystanie uregulowania zawartego w art. 575 § 1 k.p.k. i stwierdzenie, że wyrok taki stracił moc tylko po to, aby dokonać połączenia kar w innej konfiguracji czy naprawić błędne rozstrzygnięcie, jakie zapadło w prawomocnym wyroku łącznym”.

I tak mając na uwadze 85 kk i art. 86 § 1 i § 2 kk stwierdzić należy, że pierwszy chronologicznie wyrok skazujący wobec M. P. został wydany przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa z dnia 24 października 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1191/00. Przed wydaniem tego wyroku, tj. przed dniem 24 października 2000 r. skazany dopuścił się popełnienia w nocy z 28 lutego 2000 r. na 29 lutego 2000 r. czynu, za który został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lipsku z dnia 08 listopada 2000 r. w sprawie o sygn. akt II K 182/00. Z uwagi na fakt, że wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 07 marca 2005 r. wydanym w sprawie o sygn. akt XIV K 1090/04 objęto kary pozbawienia wolności orzeczone w/w wyrokami, Sąd - stosownie do dyspozycji art. 17 § l pkt 7 k.p.k. - umorzył postępowanie co do objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych wyrokami: Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa z dnia 24 października 2000 r. w sprawie o sygn. akt III K 1191/00 oraz Sądu Rejonowego w Lipsku z dnia 08 listopada 2000 r. w sprawie o sygn. akt II K 182/00 .

Kolejnym analizowanym prawomocnym wyrokiem skazującym wydanym wobec skazanego był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 11 października 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 2299/01. Z uwagi na fakt, że wyrok ten był analizowany przy wydawaniu wyroku łącznego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w sprawie o sygn. akt XIV K 1090/04, który w tym zakresie postepowanie o wydanie wyroku łącznego umorzył oraz z uwagi na fakt, że kara orzeczona w/w wyrokiem nie podlega łączeniu z karami orzeczonymi prawomocnymi wyrokami jakie zapadły wobec skazanego po wydaniu w/w wyroku łącznego, Sąd - stosownie do dyspozycji art. 17 § l pkt 7 k.p.k. - umorzył postępowanie co do objęcia wyrokiem łącznym kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 11 października 2002 r. w sprawie o sygn. akt III K 2299/01.

Następnym analizowanym prawomocnym wyrokiem skazującym wydanym wobec skazanego był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 296/03. Przed wydaniem tego wyroku, tj. przed dniem 31 marca 2003 r. skazany dopuścił się popełnienia w dniach 13/14 stycznia 2003 r. (dwóch czynów), w dniach 26/27 grudnia 2002 r., 13 stycznia 2003 r. czterech przestępstw, za które został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 1134/03. Z uwagi na fakt, że wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 07 marca 2005 r. wydanym w sprawie o sygn. akt XIV K 1090/04 objęto kary pozbawienia wolności oraz grzywny orzeczone w/w wyrokami, Sąd - stosownie do dyspozycji art. 17 § l pkt 7 k.p.k. - umorzył postępowanie co do objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 296/03 oraz Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 1134/03.

Kolejnym analizowanym prawomocnym wyrokiem skazującym wydanym wobec skazanego był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 1040/11 i to ten wyrok wyznacza pierwszy realny zbieg przestępstw po wydaniu wyroku łącznego w sprawie o sygn. akt XIV K 1090/04. Przed wydaniem tego wyroku tj. przed dniem 24 listopada 2011 r. skazany dopuścił się popełnienia w dniu 06 sierpnia 2011 r. czynu, za który został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Płońsku z dnia 29 lutego 2012 r. w sprawie o sygn. akt II K 79/12. W tym miejscu wskazać należy, że Sąd objął wyrokiem łącznym karę grzywny orzeczoną wobec skazanego wyrokiem w sprawie o sygn. akt XIV K 1040/11 za czyn z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 16 marca 2011 r. i nie objął wyrokiem łącznym kary grzywny orzeczonej wyrokiem w sprawie o sygn. akt XIV K 1040/11 za czyn z art. 288 § 1 k.k. popełniony w dniu 16 marca 2011 r., albowiem zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw czyn ten stanowi wykroczenie, a obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości połączenia kar orzeczonych za wykroczenia z karami wymierzonymi za przestępstwa. Reasumując Sąd objął wyrokiem łącznym kary grzywny orzeczone wyrokiem w sprawie o sygn. akt XIV K 1040/11 w zakresie czynu popełnionego w dniu 16 marca 2011 r., tj. czynu opisanego w punkcie II. sentencji tego wyroku oraz wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 79/12, albowiem spełnione zostały przesłanki określone w art. 85 k.k. pozwalające na wydanie wyroku łącznego. Odnosząc się do czynu z pkt I z art. 288 § 1 k.k. popełnionego w dniu 16 marca 2011 r. z przyczyn podanych wyżej Sąd uznał, że brak jest przesłanek warunkujących możliwość wydania wyroku łącznego, wobec czego, stosownie do treści art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w zakresie objęcia kary grzywny orzeczonej za w/w czyn będący wykroczeniem wyrokiem łącznym. Z uwagi na orzeczenie kary pozbawienia wolności tylko w jednej z omawianych spraw, tj. sprawie o sygn. akt II K 79/12 nie mogła ona zostać objęta wyrokiem łącznym z uwagi na brak możliwości połączenia kary pozbawienia wolności z karą grzywny. Wobec konieczności objęcia wyrokiem łącznym wyroków wskazanych wyżej Sąd rozwiązał orzeczenie o karze łącznej grzywny zawarte w wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 1040/11.

Kolejnym analizowanym prawomocnym wyrokiem skazującym wydanym wobec skazanego był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 193/12 i to ten wyrok wyznacza drugi realny zbieg przestępstw. Przed wydaniem bowiem tego wyroku tj. przed dniem 29 marca 2012 r. skazany dopuścił się popełnienia w dniach 08 marca 2012 r. i 09 marca 2012 r. przestępstw, za które został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 05 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 426/12. Nadto za wszystkie wyżej wskazane przestępstwa orzeczono wobec skazanego kary tego samego rodzaju tj. kary pozbawienia wolności. Mając na uwadze powyższe spełnione zostały przesłanki określone w art. 85 k.k. pozwalające na wydanie wyroku łącznego. W tym miejscu należy podnieść, że w sprawie o sygn. akt XIV K 193/12 orzeczono wobec skazanego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i nie zarządzono jej wykonania, natomiast w sprawie o sygn. akt XIV K 426/12 orzeczono wobec skazanego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem je wykonania, której wykonanie zostało prawomocnie zarządzone. Jednakże w ocenie Sądu okoliczność ta nie stoi na przeszkodzie połączeniu kary pozbawienia wolności, której wykonanie zostało prawomocnie zarządzone oraz kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i orzeczenia kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia. Możliwość taką przewiduje bowiem wprost art. 89 § 1a k.k. w brzemieniu obowiązującym na dzień wydawania w/w wyroków, a więc w brzmieniu obowiązującym od 08 czerwca 2010 r., który został wprowadzony do art. 89 k.k. ustawą z dnia 05 listopada 2009 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2009 Nr 206, poz. 1598). Zgodnie z treścią art. 89 § 1a k.k. w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania sąd może w wyroku łącznym orzec karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Należy wskazać, że art. 89 § 1a k.k., wprost przewiduje możliwość orzeczenia w wyroku łącznym bezwzględnej kary pozbawienia wolności, nawet jeśli wszystkie podlegające łączeniu kary orzeczone zostały z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Tym bardziej zatem – a maiori ad minus – możliwe stało się połączenie węzłem kary łącznej w wyroku łącznym bezwzględnej kary pozbawienia wolności z karą wymierzoną z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia wykonania. Rozważając kwestię połączenia kar orzeczonych w/w wyrokami Sąd doszedł do wniosku, że zasadnym jest orzeczenie wobec skazanego kary łącznej bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Sąd uznał, że wobec skazanego nie zachodzą przesłanki umożliwiające orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Orzeczenie kary łącznej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w stosunku do skazanego jest niemożliwe z uwagi na brak przesłanek wymienionych w art. 69 § 2 k.k., których zaistnienie jest konieczne do zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Skazany jak wynika z analizy danych o karalności wykazuje lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego popełniając kolejne przestępstwa o wysokiej szkodliwości czynu, wymierzone w dobra poddane szczególnej ochronie prawnej, tj. mienie, własność, wiarygodność dokumentów czy bezpieczeństwo w komunikacji. Nadto analiza danych o karalności skazanego wskazuje, że był on jedenastokrotnie karany, a czyny których się dopuścił były głównie przestępstwami przeciwko mieniu, a więc za przestępstwami podobnymi. Podkreślić należy również, że skazany wielokrotnie dopuścił się popełnienia przestępstw w warunkach powrotu do przestępstwa. W ocenie Sądu skazany, mimo uprzednich skazań, popełniał kolejne przestępstwa nie wyciągając żadnych wniosków ze swojego postępowania, nie zmieniając swego nastawienia do dóbr chronionych prawem i nie wykazując poprawy zachowania w warunkach wolnościowych. W ocenie Sądu powyższe skutkowało wymierzaniem wobec skazanego bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Z uwagi na orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów tylko w jednej z omawianych w tym miejscu spraw – w sprawie o sygn. akt XIV K 426/12 nie może zostać on objęty wyrokiem łącznym. Należy również wskazać, że kara grzywny została orzeczona również tylko w jednej z omawianych spraw i nie mogła one zostać objęte wyrokiem łącznym z uwagi na brak możliwości połączenia kary grzywny z karą pozbawienia wolności. Wobec konieczności objęcia wyrokiem łącznym wyroków wskazanych wyżej Sąd rozwiązał orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności zawarte w wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 05 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 426/12.

Następnym analizowanym prawomocnym wyrokiem skazującym wyznaczającym kolejny realny zbieg przestępstw był wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 02 stycznia 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 879/12. Przed wydaniem bowiem tego wyroku tj. przed dniem 02 stycznia 2013 r. skazany dopuścił się popełnienia w dniu 06 listopada 2012 r. czynu, za który został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie o sygn. akt III K 1348/12. Nadto za wszystkie wyżej wskazane przestępstwa orzeczono wobec skazanego kary tego samego rodzaju tj. kary pozbawienia wolności. Mając na uwadze powyższe spełnione zostały przesłanki określone w art. 85 k.k. pozwalające na wydanie wyroku łącznego.

Wobec skazanego M. P. stosownie do treści art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i 2 k.k. Sąd był uprawniony do orzeczenia kar łącznych zamiast kar jednostkowych orzeczonych:

- wyrokami 6 (w zakresie czynu z pkt II)., 7. w granicach od 100 (stu) stawek dziennych grzywny (najsurowsza kara jednostkowa) do 130 (stu trzydziestu) stawek dziennych grzywny (suma wszystkich kar jednostkowych podlegających łączeniu) – wymierzył ją w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

- wyrokami 8., 9. w granicach od 8 miesięcy (najsurowsza kara jednostkowa) do 1 roku 5 miesięcy pozbawienia wolności (suma wszystkich kar jednostkowych podlegających łączeniu) – wymierzył ją w wysokości 1 roku pozbawienia wolności;

- wyrokami 10., 11 w granicach od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności (najsurowsza kara jednostkowa) do 1 roku 9 miesięcy miesięcy pozbawienia wolności (suma wszystkich kar jednostkowych podlegających łączeniu) – wymierzył ją w wysokości 1 roku 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy ustalaniu wysokości kar łącznych w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze treść orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Łodzi II AKa 63/01 z dnia 09 maja 2001 r. (Prok. i Pr. 2002, Nr 7-8, póz. 20) w myśl którego - zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczanego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objętych tym wyrokiem.

Odnosząc powyższe twierdzenia do okoliczności niniejszej sprawy, a w szczególności do kary łącznej grzywny orzeczonej w punkcie III. wyroku należy stwierdzić, iż pomiędzy czynami, za które M. P. został skazany w sprawach XIV K 1040/11 ( w zakresie czynu z pkt II) oraz II K 79/12 nie zachodzi bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa. Należy wskazać, że przestępstwa objęte wyrokiem łącznym w punkcie III. były skierowane przeciwko różnym dobrom prawnym i wyczerpywały znamiona różnych przepisów. Ponadto przestępstwa te zostały popełnione w różnych miejscach i w różny sposób. Pomiędzy w/w przestępstwami istniał dość bliski związek czasowy. Przestępstwa te zostały popełnione między 16 marca 2011 r. a 06 sierpnia 2011 r., a więc przestępstwa te były popełniane w odstępach paru miesięcy. Skazany w okresie tym dopuścił się popełnienia dwóch przestępstw, w tym raz przestępstwa w warunkach powrotu do przestępstwa. Nie mniej jednak mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, w tym brak łączności przedmiotowej i podmiotowej brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji.

Odnosząc się natomiast do wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie IV. wyroku stwierdzić należy, iż pomiędzy czynami, za które M. P. został skazany w sprawach XIV K 193/12 oraz XIV K 426/12 nie zachodzi bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa. Należy wskazać, że przestępstwa te wyczerpywały znamiona różnych przepisów. Ponadto przestępstwa te zostały popełnione w różnych miejscach i w różny sposób. Pomiędzy w/w przestępstwami istniał bliski związek czasowy. Przestępstwa te zostały popełnione między 29 stycznia 2012 r. a 09 marca 2012 r., a więc przestępstwa te były popełniane w bardzo krótkich odstępach czas. Skazany w okresie tym dopuścił się popełnienia trzech przestępstw, w tym dwukrotnie przestępstwa wyczerpującego znamiona tego samego przepisu, tj. art. 178a § 1 k.k. Podkreślić należy, że skazany dopuścił się popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k. w bardzo krótkich odstępach czasu, tj. w dniach 08 marca 2012 r. i 09 marca 2012 r., co zdaniem Sądu świadczy o lekceważącym stosunku skazanego do obowiązującego porządku prawnego. Nie mniej jednak mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, w tym brak łączności przedmiotowej i podmiotowej brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji.

Odnosząc się natomiast do wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie VI. wyroku stwierdzić należy, iż pomiędzy czynami objętymi wyrokami w sprawach XIV K 879/12 oraz III K 1348/12 również nie zachodzi bliski związek przedmiotowy i podmiotowy. Co prawda, przestępstwa przypisane skazanemu w w/w wyrokach to przestępstwa skierowane przeciwko temu samemu dobru prawnemu tj. przeciwko mieniu. Jednakże M. P. w sprawie o sygn. akt XIV K 879/12 został skazany także za przestępstwo z art. 275 § 1 k.k., co oznacza że skazany swoim zachowaniem naruszył także inne dobro prawnie chronione tj. wiarygodność dokumentów. Ponadto przestępstwa te różnił sposób działania skazanego, miejsce popełnienia przestępstw oraz osoby pokrzywdzonych. Należy podkreślić także, że pomiędzy tymi przestępstwami nie zachodzi bliski związek czasowy, albowiem przestępstwa te zostały popełnione między 21 kwietnia 2012 r. a 06 listopada 2012 r. Mając na uwadze powyższe, w tym brak łączności przedmiotowej i podmiotowej oraz brak bliskości czasowej pomiędzy tymi czynami brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji.

Sąd przy wymiarze kar łącznych orzeczonych w punktach III., IV. i VI. miał również na względzie prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Sąd w pełni podziela stanowisko wyrażone w orzecznictwie, zgodnie z którym absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy - przesłankę prognostyczną jaką jest popełnienie kilku przestępstw (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie II Aka 171/00 z dnia 12 lipca 2000 r. OSA 2001/2/5). Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że M. P. był do chwili obecnej jedenaście razy karany za popełnienie kilkunastu przestępstw, w tym za popełnienie przestępstw podobnych. Skazany czyny te popełnił na przestrzeni długiego okresu czasu od 28 lutego 2000 r. do 06 listopada 2012 r. Należy przy tym wskazać, że skazany dziewięciokrotnie dopuścił się popełnienia przestępstwa w warunkach powrotu do przestępstwa, co zdaniem Sądu wskazuje na znaczną demoralizację skazanego. Należy również wskazać, że skazany nie skorzystał z szans jakie dały mu sądy orzekające w sprawach o sygn. akt II K 182/00, II K 79/12 oraz XIV K 426/12, które zastosowały wobec skazanego środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary, co skutkowało prawomocnym zarządzeniem wykonania kar orzeczonych w/w sprawach. Wielokrotna karalność, a także brak zdecydowanej zmiany postawy skazanego wskazuje na jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. W ocenie Sądu negatywne zachowania M. P. nie miały w jego życiu charakteru epizodycznego zwłaszcza, że skierowane były w dobra prawne poddane szczególnej ochronie prawnej, tj. mienie, własność, wiarygodność dokumentów czy bezpieczeństwo w komunikacji. Niewątpliwie M. P. jest więc przestępcą niepoprawnym, którego cechuje łatwość popełniania przestępstw, a popełnianie przestępstw stało się wręcz jego swoistym sposobem na życie. Jego zachowanie świadczy więc o dużym stopniu demoralizacji oraz o niespełnieniu przez dotychczas orzeczone kary celów kary w zakresie prewencji indywidualnej w stosunku do skazanego. W świetle powyższego o ocenie Sądu najsurowsze kary jednostkowe wymierzone skazanemu pochłaniające inne kary stanowiłyby w tym przypadku nieuzasadnione premiowanie sprawcy wielokrotnego łagodniejszą karą i byłoby niewystarczającą oceną zachowania sprawcy. Powyższe przemawia za niestosowaniem zasady pełnej absorpcji w odniesieniu do kary łącznej grzywny oraz kar łącznych pozbawienia wolności orzeczonych w punktach III., IV. i VI. wyroku oraz skutkowało zastosowaniem przy wymiarze kar łącznych zasady asperacji polegającej na wymierzeniu kar łącznych wyższych niż najwyższe kary jednostkowe orzeczone w stosunku do skazanego, ale przy tym niższych niż suma kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa.

Ustalając wymiar kary łącznej grzywny orzeczonej wobec skazanego M. P. w punkcie III. wyroku Sąd określił najniższą przewidzianą ustawą wysokość stawki dziennej grzywny wobec tego, że skazany obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, jest nieodpłatnie zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej zatem nie byłby w stanie uiścić kary grzywny w wyższym wymiarze stawki dziennej.

Istotny wpływ na wymiar kar łącznych orzeczonych niniejszym wyrokiem miało również zachowanie skazanego w zakładzie karnym, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II K 245/85, OSNKW 1986, z. 5 - 6, poz. 39, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1983 r., IV KR 213/83, OSNKW 1984, z. 5 - 6, poz. 65). Jak wynika z opiniach Dyrektora Areszty Śledczego zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej ocenione zostało zaledwie jako poprawnie. Wprawdzie skazany jest nieodpłatnie zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej, karę pozbawienia wolności odbywa w systemie indywidualnego programu oddziaływania, jednakże jego zachowanie w ocenie Sądu nie jest wyróżniające się. Nadto podniesione w opiniach Dyrektora Aresztu Śledczego okoliczności mają charakter pozytywny jednakże zdaniem Sądu nie są one na tyle doniosłe aby wskazywały na nadzwyczajną i diametralną zmianę w osobowości skazanego, a wobec tego nie uzasadniają zastosowania zasady całkowitej absorpcji przy orzekaniu kar łącznych.

Mając na względzie całokształt wyżej podniesionych okoliczności, orzeczone wobec skazanego kary łączne pozbawienia wolności i kara łączną grzywny zrealizują zdaniem Sądu zadania w zakresie prewencyjnego oddziaływania kary, zarówno w znaczeniu prewencji indywidualnej jak i ogólnej, kształtując we właściwy sposób świadomość prawną społeczeństwa. Podnieść także należy, że wymierzona w ramach wyroku łącznego kara nie musi przynieść skazanemu korzyści w zakresie wyraźnego zmniejszenia okresu pozbawienia wolności, musi ona jednak być sprawiedliwa i celowa.

Sąd na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet wymierzonych skazanemu w przedmiotowym wyroku kar łącznych zaliczył okresy rzeczywistego pozbawienia wolności i odbywania kar w następujący sposób:

na poczet wymierzonej wobec skazanego M. P. w punkcie IV. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt XIV K 426/12 tj. dzień 08 marca 2012 r. i dzień 09 marca 2012 r.;

na poczet wymierzonej wobec skazanego M. P. w punkcie VI. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt XIV K 879/ 12 tj. dzień 23 kwietnia 2012 r. oraz okres od 03 września 2013 r. do 17 lipca 2014 r., oraz w sprawie o sygn. III K 1348/12 okres od 06 listopada 2012 r. do 07 listopada 2012 r. oraz od 04 czerwca 2013 r. do 03 września 2013 r.

W pozostałym zakresie Sąd orzekł, że w części nie objętej niniejszym wyrokiem łącznym, wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. oraz § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. O. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oraz podatek VAT od tej kwoty.

Sąd zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów procesu na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uznając, że ich uiszczenie byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe z uwagi na fakt, iż skazany odbywa karę pozbawienia wolności jest nieodpłatnie zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej nie miałby więc możliwości ich uiszczenia.

Z/ odpis wyroku łącznego wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy skazanego na adres z wniosku.