Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W I M I E N I U

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym - Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Ziołecka

Protokolant: st. prot. M. K.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marzanny Woltmann - Frankowskiej

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2014 roku

sprawy K. M.

oskarżonego z art. 244 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Szamotułach VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w O. z dnia 12 maja 2014 roku, sygnatura akt VIII K 168/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów procesu za postępowanie przed Sądem I instancji, w tym wymierza mu opłatę za I instancję w kwocie 180 złotych,

2.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

3.  zwalnia oskarżonego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od uiszczenia opłaty za II instancję.

/M. Z./

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 maja 2014 roku Sąd Rejonowy w Szamotułach, uznał oskarżonego K. M. za winnego tego, że w dniu 26 października 2014 roku, w P., na drodze publicznej kierował samochodem marki D. (...) o numerze rejestracyjnym (...), czym naruszył sądowy zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 5 lat, orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 30 grudnia 2009 roku, w sprawie o sygnaturze akt II K 597/09, to jest za winnego popełnienia przestępstwa z art. 244 k.k. i za to, na podstawie art. 244 k.k., Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie, na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 punkt 1 k.k., warunkowo zawiesił na okres 4 lat tytułem próby,.

Orzekając natomiast o kosztach, Sąd Rejonowy, na podstawie art. 624 § 1 k.k. i art. 17 ustęp 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, zwolnił oskarżonego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych oraz od uiszczenia opłaty.

Powyższy wyrok w całości i na niekorzyść oskarżonego zaskarżył prokurator, zarzucając Sądowi I instancji obrazę przepisu postępowania, to jest art. 343 § 7 k.p.k., która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia poprzez zwolnienie w całości oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, pomimo poprzednich uzgodnień w trybie art. 335 § 1 k.p.k. K. M., iż ma on ponieść koszty sądowe i opłaty.

Formułując tego rodzaju zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i zobowiązanie go do uiszczenia opłaty,

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora w pełni zasługiwała na uwzględnienie.

W tym miejscu przypomnieć należy, iż skazanie bez przeprowadzania rozprawy poprzedza zawarcie swoistego porozumienia pomiędzy sprawcą czynu, a prokuratorem, w efekcie którego, ten ostatni występuje do sądu z aktem oskarżenia zawierającym wniosek o wydanie wyroku i orzeczenie uzgodnionych wcześniej kar i środków karnych. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 335 §1 k.p.k., nadanym przez ustawę z dnia 27 września 2013 roku (Dziennik Ustaw z 2013 roku pozycja 1247), która weszła w życie w dniu 9 listopada 2013 roku, treścią uzgodnienia może być także poniesienie przez oskarżonego kosztów postępowania.

W świetle dyspozycji art. 343 § 1 k.p.k. oczywistym jest, że uwzględnienie umieszczonego przez prokuratora w akcie oskarżenia wniosku o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środków karnych, a także orzeczenia o kosztach postępowania (art. 335 § 1 k.p.k.), obliguje sąd do wydania orzeczenia zgodnego z tym wnioskiem, co do wszystkich zawartych w nim rozstrzygnięć.

Zamieszczenie w akcie oskarżenia wniosku o wydanie wyroku i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków karnych nie rodzi dla sądu żadnego obowiązku wyrokowania zgodnie z proponowanym przez prokuratora rozstrzygnięciem. Sąd rozstrzygający bada bowiem nie tylko to, czy spełnione zostały przesłanki z art. 335 § 1 k.p.k., ale także to, czy proponowana kara, tudzież, środki karne, są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa karnego materialnego i okażą się właściwą dolegliwością dla oskarżonego. Gdy sąd uzna, że nie można w danej sprawie skorzystać z możliwości konsensualnego rozstrzygnięcia sprawy, to - zgodnie z treścią art. 343 § 7 k.p.k. – sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych.

Przenosząc powyższe uwagi teoretyczne na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż w akcie oskarżenia prokurator złożył wniosek o wymierzenie oskarżonemu K. M. kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz obciążenie go kosztami postępowania (k 43 akt).

Sąd Rejonowy w Szamotułach przychylił się do wniosku w zakresie proponowanej kary, jednak zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów procesu oraz opłaty, co pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią zaaprobowanego, a wniesionego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. wniosku.

Sąd, który aprobuje rozwiązanie wskazane przez prokuratora we wniosku o wydanie wyroku bez przeprowadzania rozprawy, jest przecież zobowiązany, z uwagi na treść przepisów art. 335 i 343 k.p.k., uwzględnić wniosek w całości co do wszystkich jego elementów, w tym także obciążenia oskarżonego kosztami procesu i opłatą. Zatem działanie Sądu I instancji było niedopuszczalne w danym układzie prawnym i faktycznym.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2013 roku, sygnatura akt V KK 342/13 „Sąd rozpoznający wniosek złożony na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. może albo uwzględnić wszystkie elementy porozumienia prokuratora i oskarżonego i wydać wyrok odpowiadający temu uzgodnieniu albo wniosku nie uwzględnić, nie może natomiast, bez porozumienia ze stronami zawartego uzgodnienia procesowego, samodzielnie dokonywać modyfikacji poszczególnych elementów tego uzgodnienia”. Podobnie uznał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 lipca 2013 roku, sygnatura akt V KK 202/13, w którym uznał, że „Sąd, stosownie do treści art. 343 k.p.k., uwzględnić może bowiem jedynie uzgodniony wniosek. Powołane przepisy nie przewidują zaś możliwości skazania oskarżonego na warunkach innych niż te, które przedstawione zostały we wniosku uzgodnionym lub wynegocjowane później na posiedzeniu przed sądem”.

Z obu przedstawionych orzeczeń Sądu Najwyższego w sposób bezsporny wynika ciążący na sądzie obowiązek ścisłego przeniesienia postanowień porozumienia zawartego pomiędzy prokuratorem a oskarżonym do wyroku. Sąd, po uprzednim zapoznaniu się ze sprawą i przeanalizowaniu zasadności wniosku, musi w całości zawrzeć wszystkie jego składniki w wyroku. Brak któregokolwiek z punktów porozumienia stanowi uchybienie przepisom postępowania, mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, zgodnie z brzmieniem art. 438 punkt 2 k.p.k.

Z uwagi na powyższe, Sąd Odwoławczy postanowił uwzględnić apelację oskarżyciela publicznego i zmienić zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w sposób zgodny z środkiem odwoławczym. Dlatego też Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok i na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów procesu za postępowanie przed Sądem I instancji, w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 180 złotych, o czym orzekł w punkcie 1 swego orzeczenia.

W pozostałym zakresie, nie znajdując podstaw do dalszej ingerencji, Sad Odwoławczy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Mając na względzie treść art. 624 §1 k.p.k. i wskazane w nim względy słuszności, Sąd Okręgowy uznał za zasadne zwolnienie oskarżonego od obowiązku zapłaty kosztów procesu za postępowanie odwoławcze, gdyż zostało ono zainicjowane na skutek błędu Sądu I instancji.

/M. Z./