Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Daria Wojciechowska

Protokolant: Agnieszka Zawrzykraj

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 26 marca 2014 r., 23 kwietnia 2014 r., 21 maja 2014 r., 25 czerwca 2014 r., 27 czerwca 2014 r.

sprawy T. J. s. J. i B. z domu J. ur. (...) w M.

obwinionego o to że:

W okresie od 06.08.2011 r. lecz nie później niż do 05.08.2012 r. w W. przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia mienia w postaci dysku twardego do laptopa L. o nr S/NL3- (...) o wartości nie przekraczającej 250 zł na szkodę Pani M. F. (1).

To jest za wykroczenia z art. 119§1 KW,

orzeka

I.  Obwinionego T. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 złotych.

II.  Zwalnia obwinionego z obowiązku uiszczenia opłaty oraz pozostałych kosztów sądowych przejmując je na Skarb Państwa.

Sygn. akt V W 3318/13

UZASADNIENIE

T. J. został obwiniony o to, że w okresie od 06.08.2011 r. lecz nie później niż do 05.08.2012 r. w W. przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia mienia w postaci dysku twardego do laptopa L. o nr S/NL3- (...) o wartości nie przekraczającej 250 zł na szkodę Pani M. F. (1),

to jest za wykroczenia z art. 119§1 KW,

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 lipca 2011 roku doszło do poznania M. F. (1) i T. J.. Przez pierwszy tydzień znajomości utrzymywali oni kontakt telefoniczny. Po okresie tygodnia zostali oni parą. T. J. wprowadził się do mieszkania M. F. (1) przy ul. (...) w W.. W mieszkaniu tym zamieszkiwał do 1 lipca 2012 roku (z przerwą na przełomie kwietnia i maja 2012 roku), gdy został poproszony przez M. F. (1) o opuszczenie jej mieszkania.

W trakcie pobytu w mieszkaniu M. F. (1), T. J. swobodnie korzystał z jej lokalu. Wchodził do pokoju jej córki M. F. (2), która w 2009 roku wyprowadziła się z mieszkania. Korzystał również z należącego do M. F. (1) laptopa L. o nr S/NL3- (...), który podarowała swojej matce M. F. (2). W czasie, gdy T. J. mieszkał w tym lokalu, doszło do uszkodzenia dysku twardego znajdującego się w tym laptopie. T. J. zadzwonił do swojej partnerki i w rozmowie telefonicznej poprosił ją o zmierzenie magnesu, który przyniósł z pracy. M. F. (1) podczas wykonywania tej czynności, w wyniku nieostrożności przyłożyła magnes do laptopa, przez co uległ on uszkodzeniu. Do naprawy urządzenia wezwała swojego siostrzeńca P. K., który zabrał laptop i trzy dni później zwrócił naprawiony komputerwraz z wyjętym z urządzenia uszkodzonym dyskiem twardym, który M. F. (1) umieściła w szufladzie. Na uszkodzonym dysku twardym znajdowały się dane należące do córki M. F. (1), w tym m. in. jej zdjęcia, na których pozowała ona do aktów artystycznych. M. F. (2) chciała te dane odzyskać. Nie uczyniła ona jednak tego, z uwagi na wysoki koszt naprawy.

Z czasem relacja M. F. (1) i T. J. uległa pogorszeniu z uwagi na zachowanie T. J., który zaczął być coraz bardziej zazdrosny o swoją partnerkę. W trakcie trwania ich związku (...) zaczął szkalować M. F. (1) oraz jej córkę wśród ich najbliższych znajomych, twierdząc, iż są one rozwiązłe i utrzymują się z nierządu. Jako dowód na potwierdzenie swoich słów pokazywał m. in. zdjęcia z sesji fotograficznej M. F. (2), na której pozowała ona nago. Te same zdjęcia znajdowały się również na uszkodzonym dysku twardym.

Kilka dni po opuszczeniu mieszkania przez T. J., M. F. (1) spostrzegła zaginięcie różnych przedmiotów, w tym również uszkodzonego dysku twardego.Zauważyła ona również, iż sztywny łańcuch w jej mieszkaniu został przepiłowany. W czasie pobytu T. J. nikt jej nie odwiedzał. W okresie od 6 sierpnia 2011 roku do 5 sierpnia 2012 roku wartość uszkodzonego dysku twardego do laptopa L. o nr S/NL3- (...) wynosiła nie więcej niż 250 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień obwinionego T. J. /k. 193v-194, 303v-304, 153/, zeznań oskarżycielki posiłkowej M. F. (1) /k. 194-194v, 238-238v, 5-6/, zeznań świadka M. F. (2) /k. 194v, 14-15v/, zeznań świadka M. C. /k. 236v-237, 64-65/, zeznań świadka B. W. /k. 237-237v, 71-73/, zeznań świadka J. F. (1) /k. 237v, 74-75/, zeznań świadka E. R. /k. 237v, 95/, zeznań świadka Z. K. /k. 237v-238/, zeznań świadka I. B. (1) /k. 238, 104-105/, zeznań świadka J. S. /k. 238/, zeznań świadka J. K. /k. 302-302v/, zeznań świadka M. Ż. /k. 302v/, zeznań świadka P. K. /k. 302v-303/, a także dokumentów w postaci: zawiadomienia /k. 4-6/, kopii dokumentacji medycznej /k. 7-8/, protokołów: przyjęcia wniosku o ściganie /k. 9/, oględzin rzeczy /k. 12-13, 76 /, pism /k. 20-23, 24, 27/, protokołu zdjęć/k. 80/.

Obwiniony T. J. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał, iż oskarżycielkę posiłkową poznał w 2011 roku na potańcówce. Wymienił się wówczas z nią numerami telefonu. Po tygodniu utrzymywania jedynie kontaktu telefonicznego, umówił się z nią na spotkanie, które miało miejsce w sobotę około 14.00 przy stacji PKP O.. Od końca czerwca 2011 roku przez okres jednego roku obwiniony mieszkał wspólnie z oskarżycielką posiłkową w jej mieszkaniu przy ul. (...). Wynajmował u niej pokój, za który płacił 1500 złotych miesięcznie. W tym czasie wyremontował jej całe mieszkanie. Za użyte do remontu materiały płaciła oskarżycielka posiłkowa. Obwiniony zapłacił jedynie za wykładzinę, remont podłogi w kuchni oraz wszystkie baterie w mieszkaniu. Nadto przeprowadził on także remonty w jej domu w D. oraz na terenie nieruchomości należącej do jej matki. Na początku lipca 2012 roku oskarżycielka posiłkowa nakazała mu opuścić jej lokal. Obecna przy tej rozmowie byłajej koleżanka B., która mieszkała na S.. Oskarżycielka posiłkowa powiedziała wówczas, że nie zamierza się do obwinionegoprzyzwyczajać i że jest jej całkowicie obojętny. Gdy obwiniony wyprowadził się z jej mieszkania, stwierdziła wówczas, iż ukradł on jej dysk twardy, który pochodził z laptopa.Podczas składania wyjaśnień w niniejszej sprawie T. J. przyznał się, iż faktycznie korzystał z jej laptopa. Jednak czynił to wyłącznie za jej wiedzą. Stwierdził również, iż oskarżycielka posiłkowa sama dokonała jego zepsucia za pomocą magnesu. W dniu, w którym doszło do uszkodzenia komputera obwiniony telefonicznie poprosił swoją partnerkę o zmierzenie średnicy magnesu. Gdy oskarżycielka posiłkowa wzięła to urządzenie do mierzenia, magnes został przyciągnięty do komputera, w wyniku, czego został zniszczony dysk twardy. O tym fakcie obwiniony dowiedział się tego samego dnia około godz. 22:00, gdy wrócił z pracy. Następnego dnia o tym zdarzeniu dowiedziała się również córka oskarżycielki posiłkowej, która zrobiła awanturę obwinionemu. Twierdziła ona, że miała zapisane na nim swoje dane. Był to bowiem jej komputer, który kupiła ona kilka lat wcześniej. Oskarżycielka posiłkowa czuła się winna dokonania zniszczenia. Z tego powodu wezwała swojego siostrzeńca, który jest informatykiem.P. K. po obejrzeniu komputera stwierdził, iż dysk twardy jest uszkodzony. Z uwagi na to zamontował nowy dysk twardy. Uszkodzony dysk twardy oddał właścicielce, czyli córce oskarżycielki posiłkowej. Zdarzenie to miało miejsce na przełomie stycznia i lutego 2012 roku, przed wyjazdem do sanatorium oskarżycielki posiłkowej. Córka oskarżycielki posiłkowej miała zamiar odtworzyć dane znajdujące się na zniszczonym dysku twardym. Zdaniem obwinionego mogła ona wynieść dysk twardy z mieszkania oraz opowiedzieć o zdarzeniu swojemu chłopakowi M. W.. W opinii obwinionego laptop był własnością córki oskarżycielki posiłkowej. Nigdzie pisemnie nie stwierdzono bowiem, iż oskarżycielka posiłkowa jest właścicielem laptopa.

Odnosząc się do okresu czasu, w czasie którego miałoby dojść do kradzieży dysku twardego, wskazał, iż jego zdaniem zastanawiające było samo zachowanie oskarżycielki posiłkowej, która utrzymywała, iż dysk twardy zaginął między sierpniem 2012 roku a 2013 roku. Nadto przesłuchany w sprawie świadek utrzymywał, iż był w posiadaniu w/w dysku twardego w trakcie zimy. Wobec powyższego zdaniem obwinionego należałoby stwierdzić, iż faktycznie dysk twardy zaginął w sierpniu i w czasie zimy znalazł się w rękach osoby, która go naprawiała.

Obwiniony wskazał również, iż na postawie informacji zawartej w zarzucie, stwierdzić należało, że do kradzieży doszło rok przed zgłoszeniem kradzieży. Oświadczył on przy tym, iż zawiadomienie zostało zgłoszone tylko dlatego, iż zgłosił się on po rzeczy, których oskarżycielka posiłkowa nie chciała mu wydać.

Jednocześnie T. J. zaprzeczył, aby cokolwiek ukradł czy też przywłaszczył. Wskazał, iż został obwiniony przez osobę, którą kochał. Jednocześnie przeprosił za swoje działania, gdyż jako obwiniony chciał jedynie wykazać swoją niewinność, wiarołomność świadków. Świadkowie ci składali różne zeznania w postępowaniu przygotowawczym niż w postępowaniu sądowym. Wskazał, iż nie chce on zapłacić za coś, czego nie zrobił./ k. 193v-194, 303v-304, 153 wyjaśnienia obwinionego T. J. /

T. J. ma 57 lat. Jest rozwiedziony, posiada dorosłe dzieci. Z zawodu jest ślusarzem. Nie posiada dochodów, utrzymuje się z pomocy społecznej. W przeszłości był karany sądownie. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. /k. 193 wyjaśnienia obwinionego T. J. /

Sąd zważył co następuje:

Uwzględniając przeprowadzone i ujawnione w sprawie dowody, Sąd uznał, iż potwierdziły one ponad wszelką wątpliwość sprawstwo i winę T. J. w odniesieniu do przypisanego mu czynu. Sąd dał wiarę jedynie tym wyjaśnieniom obwinionego, w których podał on ogólne informacje dotyczące znajomości z oskarżycielką posiłkową i dane dotyczące okoliczności zniszczenia dysku twardego do laptopa L. o nr S/NL3- (...). Jednocześnie Sąd odmówił wiarygodności tej części wyjaśnień obwinionego, w której zaprzeczał on, aby w okresie wskazanym we wniosku o ukaranie dokonał on przywłaszczenia mienia w postaci przedmiotowego dysku twardego do laptopa L..

Według Sądu wyjaśnienia obwinionego są przyjętą przez niego linią obrony, która jednak ostać się nie może w konfrontacji z zebranym w sprawie materiałem dowodowym,w tym w szczególności z zeznaniami oskarżycielki posiłkowej M. F. (1), zeznaniami występujących w sprawie świadków, którym Sąd dał w pełni wiarę oraz z zebranymi w sprawie dowodami z dokumentów.

Należy zwrócić uwagę, że postępowanie dowodowe doprowadziło do wyłonienia się dwóch grup dowodowych. Z jednej strony były to wskazane powyżej środki dowodowe wskazujące na winę i sprawstwo T. J.. W opozycji do nich pozostawały wyjaśnienia samego obwinionego, który stanowczo zaprzeczał, aby dopuścił się zarzuconego mu czynu.

Analizując zeznania oskarżycielki posiłkowej M. F. (1), w kontekście pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd uznał, iż są one prawdziwe. Świadek będąca oskarżycielką posiłkową w niniejszej sprawie przedstawiła szczegółowo okoliczności poznania w dniu 30 lipca 2011 roku T. J. dalsze relacje łączące ją z obwinionym.Wskazywała, iż w początkowej fazie związku ich wzajemna relacja była bardzo dobra. Oskarżycielka posiłkowa zakochała się w obwinionym. Sytuacja ta uległa jednak zmianie, gdy na przełomie marca i kwietnia 2012 roku wyjechała ona do sanatorium. Wówczas obwiniony całkowicie zmienił swoje zachowanie. Stał się natarczywy oraz obsesyjnie zazdrosny. Zaczął wymagać od oskarżycielki posiłkowej ciągłego zapewniania o łączących ich uczuciach. Sprawdzał jej telefon komórkowy i komputer. Zarzucał jej rozwiązłość. Zaczął również oczerniać oskarżycielkę posiłkową wobec jej znajomych oraz innych osób. W lipcu 2012 roku w czasie remontu mieszkania oskarżycielki posiłkowej wykonującemu prace budowlane malarzowi J. F. (2), będącemu jednocześnie znajomym oskarżycielki posiłkowej tłumaczył, iż M. F. (1) jest kobietą lekkich obyczajów, pokazując mu jednocześnie zdjęcia. Podczas pobytu w mieszkaniu oskarżycielki posiłkowej obwiniony przeglądał jej rzeczy: szafy, szuflady, a także rzeczy należące do jej córki M. F. (2), która w swojej szafie trzymała album ze zdjęciami, a w nim kopertę z aktami artystycznymi. W dniu (...) córka oskarżycielki posiłkowej stwierdziła kradzież tych zdjęć. Od malarza A. F. dowiedziała się, iż obwiniony był w posiadaniu tych zdjęć i pokazywał mu zdjęcia, na których jej córka jest naga. Posiadanie tych zdjęć przez obwinionego potwierdziła również matka M. W. – chłopaka jej córki, którą telefonicznie poinformował o tym obwiniony. W kwietniu 2012 roku doszło do rozstania oskarżycielki posiłkowej z obwinionym. W maju 2012 roku T. J. ponownie wprowadził się do jej mieszkania. W dniu 1 sierpnia 2012 roku doszło do ich ostatecznego rozstania.

W złożonych zeznaniach M. F. (1) wskazywała, iż nikomu nie zwierzała się z relacji łączącej ją z obwinionym. Nikt nie był świadkiem zachowań seksualnych T. J., ani innych zachowań. Nigdy nie wzywała ona również Policji. W smsie poprosiła obwinionego o zwrot wszystkich jej rzeczy oraz zdjęć jej córki. Po złożeniu w dniu 22 września 2012 roku zeznań, odkryła ona zniknięcie z jej mieszkania uszkodzonego dysku twardego do laptopa. W październiku 2012 roku złożyła ponownie zeznania, w których podała informacje dotyczącą kradzieży twardego dysku. Dysk ten został uszkodzony przez oskarżycielkę posiłkową, która w rozmowie telefonicznej została poproszona przez obwinionego o zmierzenia magnesu, który przyniósł on z pracy. Podczas wykonywania tego zadania, magnes przyczepił się do komputera, w wyniku czego uszkodzeniu uległ znajdujący się w nim dysk twardy. Zdarzenie to miało miejsce we wrześniu lub w październiku 2011 roku. Oskarżycielka posiłkowa poprosiła o pomoc swojego siostrzeńca P. K., który stwierdził uszkodzenie dysku twardego i zainstalował w laptopie nowy dysk twardy. Laptop ten należał pierwotnie do córki oskarżycielki posiłkowej, która wiosną 2011 roku podarowała go swojej matce. Na dysku twardym znajdowały się przede wszystkim materiały córki oskarżycielki posiłkowej. Koszt odzyskania tych danych wyceniono na 2.500 złotych. Do dnia 1 sierpnia 2012 roku, gdy obwiniony wyprowadził się z jej mieszkania, mógł on korzystać z jej laptopa. Po jego wyprowadzce oskarżycielka posiłkowa stwierdziła brak pendriva oraz należących do niej zdjęć. Na przełomie sierpnia i września zauważyła ona również brak twardego dysku. Do tego czasu uszkodzony twardy dysk był schowany w szufladzie. Oskarżycielka posiłkowa wyceniła jego wartość na 250 złotych.W czasie jak obwiniony mieszkał w jej mieszkaniu, nikt obcy jej nie odwiedzał. Trzy tygodnie po wyprowadzeniu się obwinionego zauważyła, iż sztywny łańcuch w jej mieszkaniu został przepiłowany.

M. F. (1) wskazała również, iż przeciwko T. J. prowadzona jest w tutejszym Sądzie sprawa o pobicie. Prokuratura prowadziła również postępowanie przygotowawcze w sprawie gwałtu oraz nagich zdjęć oskarżycielki posiłkowej, które obwiniony pokazywał w pracy. Oba te postępowania zostały jednak prawomocnie umorzone. /k. 194-194v, 238-238v, 5-6 zeznania oskarżycielki posiłkowej M. F. (1) /

Oceniając zeznania oskarżycielki posiłkowej M. F. (1), Sąd doszedł do przekonania, iż są one wiarygodne, szczere i zgodne z prawdą. Treść jej zeznań w potwierdziła również córka oskarżycielki posiłkowej świadek M. F. (2), która w złożonych zeznaniach złożyła szczegółową relację w zakresie zakupu laptopa oraz przekazania go oskarżycielce posiłkowej, podała szczegółowe dane dotyczące uszkodzenia dysku twardego znajdującego się w laptopie, a także informację dotyczącą naprawienia laptopa przez jej kuzyna. Jednocześnie świadek zaprzeczyła, aby zabierała w mieszkania oskarżycielki posiłkowej dysk twardy, na którym znajdowały się jej dane, w tym również jej materiały zdjęciowe, jej informacje z wcześniejszych lat, materiały filmowe, kosztorysy oraz dane firmowe. Świadek potwierdziła również, iż uszkodzony twardy dysk do momentu wyprowadzenia się obwinionego znajdował się na półce obok laptopa w mieszkaniu oskarżycielki posiłkowej.Zaginął on z mieszkania oskarżycielki posiłkowej razem z innymi rzeczami: dokumentami, zdjęciami z sesji fotograficznej oraz pendrivem z materiałami.

Świadek, która w 2009 roku wyprowadziła się z mieszkania oskarżycielki posiłkowej wskazała również, iż z jej pokoju zniknęły również zdjęcia z jej aktami. Ich zniknięcie zauważyła ona w dniu 5 sierpnia 2012 roku, po wyprowadzeniu się obwinionego. Informacje na temat zniknięcia tych zdjęć kilka dni wcześniej uzyskała ona od swojej matki, która dowiedziała się o tym od malarza wykonującego remont jej mieszkania.

Odnosząc się do relacji łączącej oskarżycielkę posiłkową z obwinionym, świadek potwierdziła, iż T. J. był stale zazdrosny o jej matkę, twierdząc, iż jest on przez nią zdradzany. Świadek wskazywała również, iż obwiniony oczerniał ją i jej matkę wśród członków ich rodziny, podając, iż są one rozwiązłe. Podała ona również, iż podczas wspólnego zamieszkiwania z oskarżycielką posiłkową wywoływał on w jej mieszkaniu awantury. Podczas jednej z tych kłótni oskarżycielka posiłkowa miała podbite oko. /k. 194v, 14-15v zeznania świadka M. F. (2) /

Sąd ocenił zeznania świadka M. F. (2) jako logiczne i spójne, odpowiadają one zasadom doświadczenia życiowego i zgromadzonym materiałem dowodowym.

Przed Sądem przesłuchano również świadków: M. C. /k. 236v-237, 64-65/, B. W. /k. 237-237v, 71-73/, J. F. (1) /k. 237v, 74-75/, E. R. /k. 237v, 95/, Z. K. /k. 237v-238/, I. B. (1)/k. 238, 104-105/, J. K. /k. 302-302v/, M. Ż. /k. 302v/. Świadkowie ci o kradzieży uszkodzonego dysku twardego dowiedzieli się od oskarżycielki posiłkowej. Nie znali oni żadnych innych szczegółów dotyczących jego zniknięcia z mieszkania M. F. (1). Ich zeznania posłużyły do ustalenia relacji łączącej obwinionego T. J. z oskarżycielką posiłkową M. F. (1).

Z informacji uzyskanych od świadków E. R., I. B. i. (1) J. K. wynika, iż początkowa relacja obwinionego z oskarżycielką posiłkową była bardzo dobra. M. F. (1) była zauroczona w obwinionym. Z czasem ich wzajemna relacja uległa jednak pogorszeniu z uwagi na zachowanie T. J. i jego zazdrość o M. F. (1). Świadek E. R. w złożonej relacji z kolei wskazywała, iż po rozstaniu z obwinionym, M. F. (1) była w bardzo złym stanie psychicznym.Świadek I. B. (1) potwierdziła, iż jednokrotnie podczas wizyty z oskarżycielką posiłkową zaobserwowała u niej zaczerwienione okolice oczu. Po rozstaniu z obwinionym, M. F. (1) opowiedziała jej o niewłaściwym zachowaniu T. J. w czasie trwania ich związku. Świadek wspólnie z córką M. F. (1) uczestniczyła również w spotkaniu oskarżycielki posiłkowej i obwinionego, które miało miejsce w mieszkaniu M. F. (1), podczas którego T. J. zabrał swoje rzeczy znajdujące się w tym lokalu.Wskazała, iż obwiniony wówczas zaprzeczył, aby zabrał M. F. (2) należące do niej przedmioty.

Świadkowie M. C., B. W. i J. F. (1) w złożonych zeznaniach wskazywali na to, iż obwiniony próbował zniesławić oskarżycielką posiłkową i jej córkę, zarzucając im rozwiązłość. Świadkowie M. C. i B. W. potwierdziły, iż obwiniony chciał przedstawić świadkom nagie zdjęcia oskarżycielki posiłkowej i jej córki. Świadek M. C. potwierdziła również, iż od oskarżycielki posiłkowej dowiedziała się o jej problemach związanych z obwinionym, który zaczął ją nękać. B. W. z kolei potwierdziła, iż od oskarżycielki posiłkowej dowiedziała się o zniknięciu z jej mieszkania dokumentów i zdjęć. Wskazała ona także, iż obwiniony telefonował również do jej męża.

Świadek Z. K. w złożonych zeznaniach z kolei wskazywał, iż podczas przypadkowego spotkania z obwinionym, które miało miejsce na ulicy (...) poinformował go o niewłaściwym zachowaniu oskarżycielki posiłkowej, utrzymując, iż szuka ona sponsora oraz, że posiada związane z nią materiały, które znalazł na jej komputerze.

W niniejszej sprawie przesłuchano również siostrzeńca oskarżycielki posiłkowej świadka P. K./k. 302v-303/, który dokonał naprawy uszkodzonego laptopa będącego własnością oskarżycielki posiłkowej. Świadek ten potwierdził, iż dysk twardy w laptopie został uszkodzony za pomocą mocnego magnesu. Z informacji uzyskanej od oskarżycielki posiłkowej dowiedział się, iż to obwiniony przyniósł do mieszkania ten magnes. P. K. podczas wykonywania naprawy zastąpił uszkodzony dysk twardy sprawnym twardym dyskiem. Przez trzy dni uszkodzony dysk twardy był w jego posiadaniu. Jednak później zwrócił go oskarżycielce posiłkowej wraz z laptopem. W tym czasie obwiniony mieszkał w mieszkaniu oskarżycielki posiłkowej.Nie było go jednak wówczas, gdy przekazywał oskarżycielce posiłkowej uszkodzony dysk twardy. Od członków swojej rodziny świadek dowiedział się, iż dysk ten zaginął i został zabrany przez obwinionego. Na dysku tym znajdowały się dane należące do córki oskarżycielki posiłkowej, które chciała ona odzyskać. Świadkowi nie udało się jednak odtworzyć tych danych. Z uzyskanych przez niego informacji koszt odzyskania tych danych wyniósłby około 8.000 złotych. W opinii świadka w tym czasie cena takiego dysku twardego wynosiła około 250 złotych. Uszkodzony dysk twardy wart byłby od 20 do 200 zł, w zależności od tego, jakie części były w nim uszkodzone.

Zeznania tego świadka były jasne, logiczne i znalazły potwierdzenie w zeznaniach oskarżycielki posiłkowej oraz świadka M. F. (2), którym Sąd dał również wiarę.

Do niniejszego postępowania niewiele wniosły zeznania złożone przez świadka J. S. /k. 238/. W złożonych zeznaniach świadek ten będący kolegą obwinionego starał się przedstawić T. J. w jak najkorzystniejszym świetle. W złożonych zeznaniach świadek zaprzeczył, aby obwiniony cokolwiek ukradł. Podawał on również, iż pomagał obwinionemu w remoncie łazienki znajdującej się w mieszkaniu oskarżycielki posiłkowej, wskazując na troskę, jaką obwiniony wykazywał podczas wykonywania prac remontowych. W opozycji do zeznań świadka J. S. znalazły się zeznania wszystkich pozostałych świadków przesłuchanych w sprawie, którzy wskazywali, iż początkowo dobre relacje obwinionego z oskarżycielką posiłkową uległy pogorszeniu z uwagi na niewłaściwe zachowanie obwinionego. Wskazać należy również, iż świadek J. S. nie utrzymywał częstych kontaktów z obwinionym, a o łączącej go relacji z oskarżycielką posiłkową dowiedział się z informacji uzyskanych od T. J..

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na zebranych w sprawie dowodach pozaosobowych w postaci: zawiadomienia /k. 4-6/, kopii dokumentacji medycznej /k. 7-8/, protokołu przyjęcia wniosku o ściganie – złożonego w dniu 22 września 2012 roku przez oskarżycielkę posiłkową M. F. (1) przeciwko obwinionemu T. J. /k. 9/, protokołu oględzin rzeczy /k. 12-13, 76/, pism /k. 20-23, 24, 27/, protokołu zdjęć /k. 80/. Dowody te należało uznać za w pełni wiarygodny materiał dowodowy albowiem zostały one sporządzone zgodnie z przepisami, a żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby wiarygodność tych dokumentów.

Z kopii dokumentacji medycznej wynika, iż w dniu 11 kwietnia 2012 roku po przeprowadzeniu badania RTG głowy w Zakładzie (...) w W. przy ul. (...) ujawniono u oskarżycielki posiłkowej pod stropem oczodołu widoczne linijne przejaśnienia oraz niewielki uskok na przyśrodkowej powierzchni wyrostka czołowego kości jarzmowej lewej, co zdaniem badających ją lekarzy świadczyć mogło o możliwości złamania ścian oczodołu lewego. Z kopii historii choroby wynika, iż wskazanych powyżej obrażeń ciała oskarżycielka posiłkowa doznała w wyniku przypadkowego zderzenia ze swoim przyjacielem, którym jak wynika z relacji przedstawionej przez oskarżycielkę posiłkową był obwiniony T. J./k. 7-8/.

Obwinionemu T. J. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 119 § 1 Kodeksu Wykroczeń.

Wykroczenie z art. 119 § 1 kw popełnia ten, kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia. Przywłaszczeniem w rozumieniu kodeksu karnego (art. 284 kk) jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie znajdującym się w posiadaniu sprawcy, cudzym mieniem ruchomym przez włączenie go do majątku swego lub innej osoby i powiększenie w ten sposób swojego lub innej osoby stanu posiadania.Pojęcie przywłaszczenia na gruncie art. 119 § 1 kw interpretowane jest w ten sam sposób jak na gruncie art. 284 kk. Przywłaszczenie różni się od kradzieży tym, że sprawca przywłaszczenia nie musi podejmować żadnych działań w celu wyjęcia rzeczy spod władztwa jej dotychczasowego właściciela, gdyż rzecz ta znajduje się już w jego posiadaniu. Przywłaszczenie wymaga działania w zamiarze bezpośrednim kierunkowym postąpienia z cudzą rzeczą (lub prawem majątkowym), tak jakby się było jej właścicielem ( animus rem sibihabendi). Sprawca przywłaszczenia musi więc zmierzać do zatrzymania cudzej rzeczy lub innego mienia (prawa majątkowego) dla siebie lub innej osoby bez żadnego do tego tytułu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 1978 r., sygn. V KR 197/77, OSNPG 1978/6/64).

Przedmiotem wykroczenia stypizowanego w art. 119 § 1 kw jest cudza rzecz ruchoma, której wartość, jak wskazano, nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę. Stosownie do treści rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2012 r. wysokość minimalnego wynagrodzenia w 2012 r. wynosiła 1500 zł. ¼ wskazanej wyżej kwoty wynosi 375 zł. Z tego względu, z uwagi na wartość przywłaszczonego przez obwinionego dysku twardego do laptopa L. o nr S/NL3- (...) o wartości nie przekraczającej 250 zł, którego dopuścił się obwiniony, jego zachowanie wypełniło znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw.

Wykroczenie przywłaszczenia opisane w art. 119 § 1 kw ma charakter umyślny i może być popełnione jedynie z zamiarem kierunkowym. Nie ulega wątpliwości, że T. J. wiedział, iż uszkodzony dysk twardy należał do oskarżycielki posiłkowej M. F. (1), która otrzymała go od swojej córki. Wiedział, iż na dysku tym znajdują się dane należące do M. F. (2), która chciała te dane odzyskać. Z relacji uzyskanej od oskarżycielki posiłkowej oraz świadków, którym Sąd dał w pełni wiarę wynika, iż do poznania M. F. (1) i T. J. doszło na dyskotece w dniu 30 lipca 2011 roku. W niedługim czasie zostali oni parą. T. J. wprowadził się do mieszkania oskarżycielki posiłkowej, w którym w krótką przerwą na przełomie kwietnia i maja 2012 roku, mieszkał do 1 lipca 2012 roku. Początkowa ich relacja była bardzo dobra. Oskarżycielka posiłkowa była zauroczona obwinionym. Później wzajemne ich kontakty uległy pogorszeniu, z uwagi na zachowanie obwinionego, który stał się zazdrosny o M. F. (1). Jego zachowanie miało na celu zniesławienie oskarżycielki posiłkowej oraz jej córki w obliczu ich przyjaciół. W tym celu informował on najbliższych ich znajomych o niewłaściwym prowadzeniu się M. F. (1) oraz jej córki, na dowód czego pokazywał ich nagie zdjęcia. Wskazać należało również, iż w czasie, gdy obwiniony mieszkał w mieszkaniu M. F. (1) doszło do uszkodzenia dysku twardego w laptopie należącym do oskarżycielki posiłkowej, który otrzymała ona od swojej córki. Na uszkodzonym dysku twardym, który przez cały okres zamieszkiwania T. J. w tym mieszkaniu, znajdował się schowany w szufladzie, umieszczone były m. in. zdjęcia M. F. (2), na której pozowała ona do aktów.Fotografie m. in. z tej sesji fotograficznej obwiniony T. J. pokazywał znajomym M. F. (1). Wskazać należy również, iż po opuszczeniu mieszkania przez T. J., oskarżycielka posiłkowa ujawniła zaginięcie różnych przedmiotów, w tym również uszkodzonego dysku twardego. Występujący w sprawie świadkowie potwierdzili, iż w rozmowie z M. F. (1) uzyskali oni informacje, iż przedmiotowy dysk twardy przywłaszczył sobie T. J.. Kwestią wartą uwagi jest również fakt, iż po opuszczeniu mieszkania przez obwinionego, oskarżycielka posiłkowa stwierdziła przepiłowanie sztywnego łańcucha. Wskazać należy przy tym, iż obwiniony jako ślusarz byłby w stanie doprowadzić do zniszczenia w/w zabezpieczenia mieszkania.

Mając na uwadze powyższe wskazać należało iż obwiniony T. J. w swoim działaniu mającym na celu zniesławienie M. F. (1) oraz jej córki M., wykorzystując fakt zamieszkiwania w jej mieszkaniu, przywłaszczył uszkodzony dysk twardy do laptopa L., na którym znajdowały się akty artystyczne oraz inne dokumenty należące do M. F. (2). T. J. chciał, aby uszkodzony dysk twardy stał się jego własnością. Z tego względu zdecydował się o niezwróceniu go oskarżycielce posiłkowej na wyraźne jej żądanie. Wobec powyższego Sąd uznał, że obwiniony działał z zamiarem kierunkowym przywłaszczenia dysku twardego do laptopa L. o nr S/NL3- (...).

Sąd przy dokonując oceny wartości dysku twardego oparł się na zeznaniach świadka P. K., który jest informatykiem i dokonywał naprawy laptopaLenovo należącego do oskarżycielki posiłkowej.Z uzyskanych od niego informacji wynika, iż cena dysku twardego w czasie zdarzenia wynosiła około 250 złotych, natomiast uszkodzony dysk twardy wart byłby od 20 do 200 zł, w zależności od tego, jakie części były w nim uszkodzone. Wobec powyższego Sąd przyjął, iż wartośćdysku twardego do laptopa L. o nr S/NL3- (...) nie wynosiła więcej niż 250 złotych.

Reasumując, Sąd uznał, że obwiniony T. J. w okresie od 06.08.2011 r. lecz nie później niż do 05.08.2012 r. w W. przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia mienia w postaci dysku twardego do laptopa L. o nr S/NL3- (...) o wartości nieprzekraczającej 250 zł na szkodę Pani M. F. (1), to jest popełnienia wykroczenia z art. 119§1 KW,

Dokonując wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 33 kw. Sąd brał zatem pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu i cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 300 złotych. Zdaniem Sądu wymierzona kara jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i pozwoli na osiągnięcie celów kary, tak w zakresie wychowawczego oddziaływania na obwinionego, jak i w płaszczyźnie społecznego jej oddziaływania. Uzmysłowi również obwinionemu karygodność jego zachowania. Sankcja ta uwzględnia takżemożliwości majątkowe obwinionego. Zdaniem Sądu obwiniony będzie w stanie ją zapłacić. Sąd nie widział możliwości orzeczenia łagodniejszej formy kary, ani – tym bardziej odstąpienia od wymierzenia kary, bądź poprzestania na zastosowaniu wobec obwinionego środków oddziaływania wychowawczego.

Odwołując się do argumentacji dotyczącej możliwości majątkowych obwinionego, Sąd, stosownie do przepisów art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwolnił go od opłaty oraz pozostałych kosztów sądowych, przejmując je na rzecz Skarbu Państwa.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.