Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2014r.

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Zięba

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Koziełek

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kędzierzynie-Koźlu – I. K.

po rozpoznaniu w dniach: 14.08.2013r., 16.10.2013r., 23.01.2014r. w K.

sprawy S. G. (1), s. M. i D. z d. M., ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w okresie od miesiąca stycznia 2013r. do 21.02.2013r. w K., wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 184,76 gramów netto oraz środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 1,325 gramów netto

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

1.uznaje oskarżonego S. G. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 62 ustęp 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, uściślając jednak, iż oskarżony posiadał substancje psychotropową w postaci soli amfetaminy w ilości 184,76 gramów netto, i za to na podstawie art. 62 ustęp 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

2. na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej w punkcie poprzedzającym kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby,

3. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności, w wypadku zarządzenia jej wykonania, okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 21.02.2013r. do dnia 18.04.2013r., uznając jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

4. na podstawie art. 70 ustęp 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa zabezpieczonych do sprawy jako dowody rzeczowe, pozostałych po badaniach laboratoryjnych suszu konopi indyjskich i soli amfetaminy, zarządzając jednocześnie zniszczenie tych dowodów rzeczowych,

5. na podstawie art. 230 § 2 kpk zarządza zwrot oskarżonemu zbędnych dla postępowania karnego dowodów rzeczowych w postaci 393 foliowych woreczków strunowych oraz wagi elektronicznej koloru srebrnego,

6. na podstawie art. 73 § 1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

7. na podstawie art. 70 ustęp 4 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego na rzecz Krajowego Stowarzyszenia (...) ul. (...), (...)-(...) W. nawiązkę w wysokości 500 zł (pięćset) złotych na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii,

8. na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie (...),65 (jeden tysiąc trzysta trzynaście złotych 65/100), w tym opłatę w kwocie 300 zł (trzysta) złotych.

Sygn. akt II K 343/13

UZASADNIENIE

S. G. (1) został oskarżony o to, że w okresie od miesiąca stycznia 2013 r. do 21.02.2013 r. w K., wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 184,76 gramów netto oraz środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 1,325 gramów netto, to jest o przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W styczniu 2013 r. S. G. (1) nabył w wiosce W. pod O. od pochodzącego z W. znajomego o imieniu P., którego poznał wcześniej w zakładzie karnym, sole amfetaminy, do których sprzedający dodał mu pewną ilość suszu konopi indyjskich.

W dniu 21.02.2013 r. w mieszkaniu S. G. (1) położonym w K. przy ulicy (...) przeprowadzono, w związku z innym postępowaniem karnym, czynność przeszukania w celu odnalezienia należącego do innej osoby telefonu komórkowego z kartą pamięci. Przeprowadzający czynność funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w K. zabezpieczyli wówczas znajdującą się w woreczku foliowym białą substancję oraz susz roślinny przypominający marihuanę.

Wstępne badania za pomocą testera narkotykowego wykazały, że substancje te stanowią odpowiednio narkotyki z grupy amfetaminy oraz z grupy marihuany. Po przekazaniu obu substancji do badań Laboratorium Kryminalistycznemu w wydanej opinii z przeprowadzonych badań chemicznych biegły stwierdził, iż zabezpieczona substancja koloru białego o wadze netto 184,76 g (po wysuszeniu) jest solą amfetaminy o zawartości czystej amfetaminy w granicach około 6 %, natomiast susz stanowi ziele konopi innych niż włókniste, a jego masa netto wynosi 1, 325 grama.

Oskarżony S. G. (1) ma 35 lat, jest kawalerem, pozostającym w konkubinacie z B. P.. Z innego związku posiada syna w wieku 9 lat, na którego ma zasądzony obowiązek alimentacyjny w wysokości 450 złotych miesięcznie. W toku niniejszej sprawy został warunkowo przedterminowo zwolniony z zakładu karnego, w którym odbywał kary pozbawienia wolności orzeczone w innych sprawach. Po zwolnieniu, będąc osobą uzależnioną od środków narkotycznych, podjął i ukończył w dniu 20.12. (...). terapię odwykową w (...)-med” w K.. Z dniem 20.01.2014 r. podjął pracę na okres próbny w charakterze pracownika budowlanego z wynagrodzeniem 1680 złotych brutto.

W okresie 1999-2012 S. G. był ośmiokrotnie karany za rozmaite przestępstwa, z tego w okresie 2004-2012 sześciokrotnie za stosunkowo nisko zagrożone przestępstwa z art. 178a § 1 kk (jednokrotnie), art. 244 kk (trzykrotnie), art. 209 § 1 kk (jednokrotnie) i art. 292 § 1 kk (jednokrotnie).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień S. G. (1) (k.26-27, 35, 40, 296), zeznań funkcjonariusza policji R. P. (k.74, 296-297), protokołu przeszukania (k.4-7), protokołów oględzin rzeczy (k. 9-10, 13, 20-22), protokołów użycia testera narkotykowego (k.11-12), protokołu zatrzymania osoby (k.14), danych osobopoznawczych (k.28), dokumentacji dotyczącej leczenia S. G. (1) (k.95-110), opinii kryminalistycznej z przeprowadzonych badań chemicznych (k.136-137, 167) uzupełnionych ustną opinią złożoną na rozprawie przez biegłego J. P. (k.336-337), informacji o wykonywaniu do innych spraw kary pozbawienia wolności (k.146-147, 283), opinii sądowo-psychiatrycznej (k.149), wywiadu kuratorskiego (k.324-325), dyplomu ukończenia terapii (k.326), danych o karalności (k.328-330), informacji z Poradni „B-med.” (k.333, 334), umowy o pracę (k.335).

Dla ustalonego stanu faktycznego nie miały znaczenia zeznania M. L. (k.82), jako zupełnie nie odnoszące się do czynu zarzuconego S. G. (1).

Oskarżony S. G. (1) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa posiadania amfetaminy oraz marihuany, wyjaśniając, że środki te nabył w styczniu 2013 r. w wiosce W. pod O. od pochodzącego z W. znajomego o imieniu P., którego poznał wcześniej w zakładzie karnym. Narkotyki kupił wyłącznie na własne potrzeby i nikomu ich nie udzielał, przy czym amfetaminę rozcieńczył keatyną, gdyż w postaci nierozcieńczonej była ona zbyt mocna, puszczała mu się przy wciąganiu jej z nosa krew i nadmierne podnosiło się ciśnienie. Znalezione u niego woreczki strunowe kupił dłuższy już okres czasu przed przeszukaniem na rozmaite graty, przede wszystkim na śrubki, umieszczone były w kartoniku i tak zostały znalezione w toku przeszukania. Natomiast na zatrzymanej u niego wadze elektronicznej zważył po kupnie amfetaminę, by sprawdzić, czy go nie oszukano.

Sąd zważył, co następuje:

W toku przeprowadzonego postępowania dowodowego dokonano ustaleń faktycznych, które pozwoliły na dokonanie oceny w zakresie zasadności zarzutu postawionego oskarżonemu S. G. (1). W przekonaniu Sądu, ocena wszystkich zgromadzonych w sprawie dowodów, dokonana swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, wskazuje w sposób niewątpliwy na dokonane powyżej ustalenia faktyczne.

Sąd dokonując ustaleń nie miał wątpliwości co do tego, że substancja koloru białego, którą w mieszkaniu S. G. (1) znaleźli funkcjonariusze policji w dniu 21 lutego 2013 roku, to substancja psychotropowa w postaci soli amfetaminy, zaś susz - to ziele konopi innych niż włókniste, których posiadanie jest zabronione ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie budziło wątpliwości także i to, że owe środki odurzające były przechowywane przez oskarżonego S. G. (1) w okresie od ich kupna w styczniu 2013 r. do przeszukania w dniu 21.02.2013 r., do czego zresztą oskarżony ten się przyznał. Ustaleń tych Sąd dokonał w oparciu o wyjaśnienia S. G. (1), którzy przyznał się do faktu posiadania tej substancji psychotropowej i środka odurzającego. Potwierdzają to także dowody z dokumentów, w tym przede wszystkim protokół przeszukania w miejscu zamieszkania oskarżonego, protokół oględzin zabezpieczonych substancji, jak i protokoły użycia testera narkotykowego. Jednocześnie opinia z badań chemicznych Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w O. jednoznacznie potwierdza, iż stwierdzono w sproszkowanej substancji koloru białego obecność amfetaminy w postaci soli, a amfetamina i jej sole wymienione są jako substancje psychotropowe w grupie II-P (w ostatniej rubryce załącznika nr 2) ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przy czym zawartość czystej amfetaminy w soli wynosi 6 %. Odnośnie zabezpieczonego w sprawie suszu roślinnego w łącznej ilości netto 1, 325 grama, przeprowadzone badania, dowiodły, iż dostarczony do badań materiał wykazuje właściwości, cechy morfologiczne oraz skład chemiczny charakterystyczny dla ziela konopi, i zgodnie z ustawą z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, należy do konopi inne niż włókniste, które są wymienione w wykazie środków odurzających grupy I-N i IV-N .

Nie ulega także wątpliwości, że w miejscu zamieszkania S. G. (1) substancja psychotropowa w postaci soli amfetaminy w ilości 184,76 gramów netto ujawniona została w znacznej ilości, gdyż utrwalone już orzecznictwo (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z 14.07.2011 r., sygn. akt IV KK 127/11, LEX nr 897769; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 8.03.2012 r., sygn. akt II AKa 45/12, LEX nr 1129382 i inne) przyjmuje, że znaczna ilość środków odurzających w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, to ilość pozwalająca na jednorazowe odurzenie się co najmniej kilkudziesięciu osób. Przesłuchany na rozprawie biegły J. P. w sposób jednoznaczny wyjaśnił, że dawka aktywna, czyli minimalna ilość amfetaminy, która wywołuje efekt u osoby przyjmującej, wynosi - w przypadku osoby, która jeszcze się z tą substancją nie zetknęła - 10 miligramów czystej amfetaminy (0,01 grama czystej amfetaminy), natomiast w przypadku osoby uzależnionej dla wywołania efektu konieczna jest zazwyczaj dawka kilkakrotnie większa. W tej sytuacji ilość znalezionych u oskarżonego soli amfetaminy wystarczyłaby dla jednorazowego odurzenia co najmniej kilkuset osób.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, uznał Sąd oskarżonego S. G. (1) za winnego za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 62 ustęp 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, uściślając jednak, iż oskarżony posiadał substancję psychotropową w postaci soli amfetaminy, nie zaś amfetaminy, w ilości 184,76 gramów netto, i za to na podstawie art. 62 ustęp 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie jednocześnie na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres trzech lat próby, oddając oskarżonego w tym okresie na podstawie art. 73 § 1 kk pod dozór kuratora sądowego

Analizując kwestię wymiaru kary za przypisane oskarżonemu przestępstwo, Sąd kierował się wskazaniami w zakresie wymiaru kary opisanymi w art. 53 § 1 i 2 kk, wyrażającymi dyrektywy prewencji indywidualnej oraz generalnej w jej znaczeniu pozytywnym.

Przeszłość oskarżonego S. G. (1), zwłaszcza jego kilkakrotna, uprzednia karalność oraz fakt popełnienia przypisanego mu czynu w okresach probacyjnych ustanowionych w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania aż czterech ostatnio orzeczonych wobec niego kar pozbawienia wolności miały bezpośredni wpływ na wysokość wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat. Niemniej jednak, w ocenie Sądu, w stosunku do oskarżonego mimo wszystko istnieją podstawy do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, bowiem podstawową przesłanką stosowania tej instytucji jest przekonanie Sądu, że takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżeniu powrotowi do przestępstwa. Owo przekonanie powinno być oparte przede wszystkim na postawie sprawcy, jego właściwościach i warunkach osobistych, dotychczasowym sposobie życia oraz zachowaniu się po popełnieniu przestępstwa.

Zważyć tu należy, że, co prawda, z danych o karalności oskarżonego wynika, że był już ośmiokrotnie karany za rozmaite przestępstwa, z tego jednak sześć ostatnich wyroków skazujących z okresu 2004-2012 dotyczyło skazań za przestępstwa zagrożone karą nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności : jednokrotnie oskarżony został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk, trzykrotnie - z art. 244 kk, jednokrotnie - z art. 209 § 1 kk oraz jednokrotnie - z art. 292 § 1 kk. Za poważniej zagrożone przestępstwo z art. 279 § 1 kk oskarżony był skazany ponad 10 lat przed wydaniem orzeczenia w niniejszej sprawie, gdy wyrokiem Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 14.01.2004 r. w sprawie II K 729/03 wymierzono mu za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Nigdy też oskarżony nie był skazany za przestępstwo z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Podkreślić należy, że oskarżony w toku niniejszego postępowania karnego z dniem 18.04.2013 r. rozpoczął odbywać dwie kary pozbawienia wolności, w wysokości 6 miesięcy oraz 2 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczone na mocy wyroków Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu wydanych w sprawach II K 632/10 i II K 794/11. W toku odbywania kary zachowanie jego uznane zostało na tyle za pozytywne, że Sąd Okręgowy w Opolu w październiku 2013 r., przyjmując w stosunku do oskarżonego pozytywną prognozę kryminologiczną, zastosował wobec niego dobrodziejstwo warunkowego przedterminowego zwolnienia (sygn. akt IV Kow 3002/13/wz), ustalając dwuletni okres próby, upływający z dniem 10.10.2015 r.

Uwypuklić też należy, że żadna z dotychczas czterech ostatnio warunkowo zawieszonych oskarżonemu kar pozbawienia wolności nie została zarządzona do wykonania.

Po opuszczeniu zakładu karnego w październiku 2013 r. oskarżony wykazał swoim postępowaniem, że zamierza zmienić swoje zachowanie, stając się produktywnym członkiem społeczeństwa. Będąc osobą uzależnioną od środków narkotycznych, podjął i z powodzeniem ukończył w dniu 20.12. (...). terapię odwykową w (...)-med” w K.. Pogłębieniu tej terapii w styczniu 2014 r. stanęło na przeszkodzie zakończone sukcesem poszukiwanie przez oskarżonego pracy, które skutkowało podjęciem z dniem 20.01.2014 r. pracy na okres próbny w charakterze pracownika budowlanego z wynagrodzeniem 1680 złotych brutto. Ta ostatnia okoliczność jest na tyle istotna, że oskarżony posiada z poprzedniego związku syna w wieku 9 lat, na którego zobowiązany jest płacić alimenty w wysokości 450 złotych miesięcznie, i z którego to obowiązku wywiązywał się w nikłym stopniu, przez co ciężar utrzymania jego syna obciążał całe społeczeństwo. Podejmując zatrudnienie, oskarżony jest w stanie podołać swojemu obowiązkowi alimentacyjnemu, przez co wymierzanie mu w niniejszej sprawie bezwzględnej kary pozbawienia wolności byłoby rażąco niecelowe, gdyż z powrotem przerzuciłoby na całe społeczeństwo ciężar alimentacyjny obowiązku alimentacyjnego oskarżonego, z którego obecnie ma możliwość się wywiązywać

Na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności, w wypadku zarządzenia jej wykonania, na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył Sąd oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 21.02.2013 r. do dnia 18.04.2013r., uznając jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności. Chociaż tymczasowe aresztowanie wobec oskarżonego trwało w sumie do dnia 14.08.2013 r. (por. k. 299), to jednak od dnia 18.04.2013 r. oskarżony rozpoczął odbywanie kar pozbawienia wolności orzeczonych w innych sprawach (por. informacje z k.146-147, 283 o wykonywaniu do innych spraw kar pozbawienia wolności) , w związku z czym okres od dnia 18.04.2013 r. nie podlegał zaliczeniu na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej w niniejszej sprawie.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd zarządził przepadek na rzecz Skarbu Państwa zabezpieczonych do sprawy, w wyniku przeszukania u S. G. (1), jako dowody rzeczowe, pozostałych po badaniach laboratoryjnych suszu konopi indyjskich i soli amfetaminy, zarządzając jednocześnie zniszczenie tych dowodów rzeczowych, gdyż orzeczenie przepadku tych środków jest obligatoryjne w przypadku skazania za przestępstwo nielegalnego posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych.

Na podstawie natomiast art. 230 § 2 kpk zarządził Sąd zwrot oskarżonemu zbędnych dla postępowania karnego dowodów rzeczowych w postaci 393 foliowych woreczków strunowych oraz wagi elektronicznej koloru srebrnego.

Z całą mocą należy w tym miejscu podkreślić, że oskarżonemu przypisano przestępstwo posiadania środków narkotycznych, nie przypisano mu zaś czynu udzielania jakiejkolwiek osobie środków narkotycznych, a tylko przy tym drugim czynie można by rzeczywiście uznać, że waga posłużyła do popełnienia przestępstwa poprzez posłużenie się nią do odważenia dawek mających zostać sprzedanych innym osobom . W związku z tym trudno uznać, iż waga elektroniczna służyła oskarżonemu w rozumieniu art. 44 § 2 kk do popełnienia przypisanego mu przestępstwa, gdyż oskarżony tylko zważył jednorazowo na niej na własne potrzeby posiadane środki narkotyczne, których to posiadanie było zupełnie niezależne od tego, czy oskarżony zważyłby sobie te środki, czy też nie. Sama waga służyć może do ważenia różnych substancji, także legalnych, oskarżony konsekwentnie twierdził, że środki narkotyczne zakupił tylko i wyłącznie na własne potrzeby, i nikomu tych środków nie udzielał.

Podobne uwagi dotyczą zabezpieczonych u oskarżonego woreczków strunowych. Oskarżony konsekwentnie utrzymywał, że znalezione u niego woreczki strunowe kupił dłuższy już okres czasu przed przeszukaniem na rozmaite graty, przede wszystkim na śrubki, umieszczone były w kartoniku i tak zostały znalezione w toku przeszukania, w żadnym zaś razie zakupionych przez siebie woreczków strunowych nie używał do przechowywania jakichkolwiek środków narkotycznych. Zauważyć należy, że żadne przeprowadzone w toku postępowania dowody wersji tej nie podważyły. Co prawda, odpis protokołu przeszukania z k. 6 wskazuje, że susz roślinny zabezpieczono w woreczku strunowym, a także jeden z woreczków z białym proszkiem zapinany był strunowo, od tego jest jednak bardzo daleka droga do wykazania, że to oskarżony przełożył zakupione środki narkotyczne do posiadanych już wcześniej przez siebie woreczków strunowych, a nie np. zakupił środki narkotyczne, które już umieszczone zostały w woreczkach strunowych przez sprzedającego. Uwypuklić w tym względzie należy złożone na rozprawie zeznania przeprowadzającego przeszukanie funkcjonariusza policji R. P. (k.297), który wskazał m.in., że : takie woreczki strunowe można kupić w każdym celu, że oskarżony miał w mieszkaniu dużą ilość sklejanych samolotów oraz skrzynie z jakimiś metalowymi narzędziami, oraz że nie potrafi powiedzieć, czy oskarżony w tych woreczkach przechowywał jakieś elementy (modeli, czy też narzędzi) mniejszych rozmiarów.

Uznając to za celowe ze względów wychowawczych, na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd zasądził od oskarżonego nawiązkę w kwocie 500 złotych na rzecz Krajowego Stowarzyszenia (...) w W. przy ulicy (...), z przeznaczeniem na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii, albowiem w przypadku skazania za przestępstwo określone w art. 53-63 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, sąd może orzec nawiązkę w wysokości do 50 000 złotych na te cele.

Równocześnie, na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził Sąd od oskarżonego S. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1313,65 złotych (por. wydatki z 111, 138, 150, 168 i 331, koszt danych o karalności, oraz ryczałty za koszty korespondencji i przechowywanie dowodów rzeczowych) , w tym opłatę w kwocie 300 złotych. Oskarżony bowiem podjął pracę, wobec czego, zdaniem Sądu, jest w stanie ponieść te koszty, biorąc pod uwagę także możliwość rozłożenia płatności należności sądowych na raty.

W konsekwencji powyższych rozważań orzeczono, jak w sentencji niniejszego wyroku.

sędzia