Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Krystyna Dereń-Szydłowska

S ę d z i o w i e: SSO Bożenna Kaczorowska (ref.)

SSO Anna Nowińska

Protokolant : Małgorzata Miodońska

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2013 r. we Wrocławiu - na rozprawie

sprawy z powództwa Z. Z.

przeciwko Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 października 2012 r. sygn. akt IV P 245/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo oddala,

II.  nie obciąża powoda kosztami zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 16.10.2012r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie powództwa Z. Z. przeciwko stronie pozwanej Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych we W. o zapłatę zasądził na rzecz powoda od strony pozwanej kwotę 2028, 36 zł ( pkt I) nadał wyrokowi w pkt I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 1317 zł i nie obciążył strony pozwanej opłatą od pozwu od której powód był zwolniony ( pkt III).

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd I instancji wydał w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny :

Powód był zatrudniony w (...) sp. z o.o. w organizacji od13.09.2010 r. do 31.12. 2010r. na podstawie umowy o pracę na czas określony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku zbrojarza.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej VI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 16.08.2010 r. wydał zarządzenie o zwrocie Spółce (...) sp. z o.o. w organizacji we W. wniosku o wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym, z uwagi na brak formularza RG-1 oraz brak formularza NIP-2 , a następnie zwrócił fizycznie ww. wniosek.

W dniu 13.09. 2010 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej VI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego ponownie wydał zarządzenie o zwrocie Spółce (...) sp. z o.o. w organizacji we W. wniosku o wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym, tym razem z uwagi na brak uiszczenia przez tę Spółkę opłaty sądowej w kwocie 1000,00 zł .

Po uprawomocnieniu się ww. zarządzenia z dnia 13.09. 2010 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej VI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego zwrócił fizycznie Spółce (...) sp. z o.o. w organizacji we W. wniosek o wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym.

ES - (...) spółka z o.o. we W. w organizacji nie jest wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS.

Pozwem z dnia 26.01.2011 r. złożonym do Sadu Rejonowego w Będzinie powód domagał się od strony pozwanej (...). z o.o. we W.w organizacji kwoty 2028,36 zł brutto wraz z odsetkami od dnia 11.10. 2010 r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia zasadniczego za wrzesień 2010 r. oraz wynagrodzenia za przepracowane przez niego w tym miesiącu godziny nadliczbowe.

Wyrokiem zaocznym z dnia 15.04. 2011 r.Sąd Rejonowy w Będzinie Wydział IV Pracy zasądził od (...) sp. z o.o. we W.na rzecz powoda Z. Z.kwotę 2 028, 36 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11.10. 2010 r. do dnia zapłaty.

Postanowieniem z dnia 17.05. 2011 r. Sąd Rejonowy w Będzinie Wydział IV Pracy nadał klauzulę wykonalności ww. wyrokowi z dnia 15.04.2011 r.

Postanowieniem z dnia 14.12. 2011 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Krzyków po rozpoznaniu w dniu 14.12. 2011 r. sprawy z wniosku powoda przeciwko (...) (...) sp. z o.o.umorzył postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

W dniu09 stycznia 2012 r . powód złożył wniosek do Marszałka Województwa (...) o wypłatę świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu niezaspokojonych roszczeń pracowniczych w wysokości 2028, 36 zł.

Strona pozwana odmówiła powodowi dokonania wypłaty roszczeń zgłoszonych przez niego we wniosku indywidualnym o wypłatę świadczeń niezaspokojonych przez pracodawcę (...) sp. z o.o. w organizacji

Uzasadniając odmowę, strona pozwana wskazała, iż (...) sp. z o.o. w organizacji nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13.07. 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy ( Dz.U. z 2006 r. Nr 158, poz. 1121. z późn. zm. ) bowiem Spółka ta nie została wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS, a co za tym idzie nie uzyskała osobowości prawnej.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd I instancji podkreślił, że materialnoprawną podstawą roszczenia powoda były przepis art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13.07. 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy ( Dz.U. Nr 158, poz. 1121 ).

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami w razie niewypłacalności pracodawcy niezaspokojone roszczeni pracownicze podlegają zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Cechą spółek kapitałowych w organizacji, w tym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jest to, że poza zdolnością prawną maja inne atrybuty: zdolność do czynności prawnych ( możliwość nabywania praw i zaciągania zobowiązań), zdolność sadową ( mogą pozywać i być pozywane ), działają pod własną ( spółki ) firmą. Są one wyodrębnione organizacyjnie i majątkowo. Mają zdolność układową i upadłościową i odpowiadają w stosunku do osób trzecich za swoje zobowiązania ( art. 13 k.s.h. z pewnymi wyjątkami )

Spółka w organizacji ma wyraźnie przyznaną przez prawo zdolność do zajmowana pozycji podmiotu postępowania cywilnego. Spółka taka może być w pełni aktywnym podmiotem prawa. Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 02.07. 2004 r. ( Dz.U. Nr 173, poz. 1807 ) może ona podjąć działalność gospodarczą przed uzyskaniem wpisu do rejestru przedsiębiorców. Przepis ten stanowi wyjątek od generalnej zasady, że przedsiębiorca może rozpocząć działalność dopiero po wpisie do rejestru przedsiębiorców ( ewidencji działalności gospodarczej, jeśli chodzi o osoby fizyczne ).

Niewątpliwie zatem spółka z o.o. w organizacji jest jednostką nie mającą osobowości prawnej, której przedmiot działania obejmuje prowadzenie działalności gospodarcze. Były pracodawca powoda prowadził działalność gospodarczą we własnym imieniu o czym świadczy choćby sam fakt, iż zatrudnił powoda na stanowisku zbrojarza.

Sąd Rejonowy uznał natomiast, iż ww. spółka w organizacji była w spornym okresie jednostką organizacyjną nie będącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą, a więc przedsiębiorca w rozumieniu ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy z dnia z dnia 13 lipca 2006 r.

Spełnione zostały w ocenie Sądu Rejonowego pozostałe przesłanki do wypłaty, przedmiotowego świadczenia.

Stosownie do przepisu art. 8a ust.1 ww. ustawy niewypłacalność pracodawcy, o której mowa w art. 2 ust.1 zachodzi również w razie niezaspokojenia roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych w przypadku faktycznego zaprzestania działalności przez pracodawcę, trwającego dłużej niż 2 miesiące.

Za początkową datę faktycznego zaprzestania prowadzenia działalności przez pracodawcę powoda należy przyjąć datę wydania przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej Wydział VI Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego zarządzenia z dnia 13.09. 2010 r., a zatem dwumiesięczny okres, o którym mowa w art. 8a ust. 1 ww. ustawy minął w dniu 14.11. 2010 r.

Zgodnie natomiast z 12 ust 3 ww. przywołanej wyżej ustawy roszczenia z tytułu wynagrodzenia za pracę podlegają zaspokojeniu za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo za okres nie dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające ustanie stosunku pracy, jeżeli ustanie stosunku pracy przypada w czasie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.

Od powyższego wyroku apelację wniosła strona pozwana opierając ją na zarzutach naruszenia materialnego opisanych w apelacji i wnosząc o zmianę wyroku i oddalenie powództwa .

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zarzuty i argumentacja apelacji są zasadne .

Sądowi Rejonowemu umknęło ,że Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych jest funduszem celowym, który wypłaca świadczenia pracownicze w oparciu o ustawę o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy z 13.07.2006r. przy zachowaniu okresów referencyjnych wymaganych do wypłaty wnioskowanych świadczeń.

Jest to fundusz celowy, którego obowiązuje ustawa o finansach publicznych i dyscyplina budżetowa zatem nie może dowolnie interpretować przepisów w/w ustawy i przytaczać odpowiednie przepisy kodeksu spółek handlowych oraz przepisy o działalności gospodarczej, a także określać początkową datę zaprzestania prowadzenia działalności przez przedsiębiorcę w taki sposób, aby dopasować datę do wymogów określonych w art. 12 ust 3 cytowanej ustawy, który określa okresy referencyjne wypłaty świadczeń pracowniczych.

Słusznie podkreśla strona pozwana w apelacji, iż zgodnie z art. 2 ust 1 cytowanej ustawy przepisy tej ustawy mają zastosowanie wobec niewypłacalnego pracodawcy będącego przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 4 ust 1 ustawy z 02.07.2004r. o swobodzie gospodarczej ( Dz. U. Nr 173, poz. 1807 z póź. zm.).W myśl tego przepisu przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna nie będąca osoba prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Spółka z o.o. w organizacji uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru przedsiębiorców zgodnie z treścią art. 12 kodeksu spółek handlowych.

Pracodawca powoda nie został wpisany do rejestru przedsiębiorców, a zatem nie był przedsiębiorcą w rozumieniu art. 2 ust 1 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

Strona pozwana zatem zasadnie odmówiła powodowi dokonania wypłaty roszczeń zgłoszonych przez niego we wniosku indywidualnym.

Mając powyższe na uwadze należało na podstawie art. 386 k.p.c. uwzględnić apelację i zmienić zaskarżony wyrok w ten sposób , że powództwo oddalić.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 kpc.