Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: stażysta Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniu 26 maja, 11 lipca i 22 sierpnia 2014 r. sprawy

H. C.

syna S. i W. z domu C.

ur. (...) w R.

obwinionego o to, że:

w dniu 08 marca 2014 r., o godz. 10 ¹⁰ w O. na skrzyżowaniu ul. (...) kierując samochodem m-ki F. (...) o nr rej. (...) jadąc pod prąd drogą jednokierunkową zmusił kierującą pojazdem m-ki V. (...) o nr rej. (...) do gwałtownego hamowania celem uniknięcia zderzenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym a ponadto prowadził pojazd bez wymaganych przepisami świateł

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw i art. 88 kw w zw. z art. 3 ust. 1 w zw. art. 51 ust 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego H. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 86 § 1 kw i art. 88 kw w zw. z art. 3 ust. 1 w zw. art. 51 ust 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw skazuje go na karę 500,- (pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 86 § 3 kw i art. 29 § 3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 12 (dwunastu) miesięcy i zobowiązuje go do zwrotu dokumentu prawa jazdy;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 08 marca 2014 r., ok. godz. 10 ^{( 10)} pokrzywdzona M. Ż. (1) kierowała należącym do niej pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) jadąc ulicą (...) - (...) w kierunku ul. (...). Po dojechaniu do skrzyżowania tych ulic skręciła w lewo w jednokierunkową ul. (...) i w tym momencie zorientowała się, że z przeciwka, pod prąd, jedzie środkiem ulicy, bez włączonych świateł samochód osobowy. Aby uniknąć czołowego zderzenia z tym pojazdem kierująca V. (...) gwałtownie zahamowała i w tym momencie jadący za nią, w tym samym kierunku, kierujący pojazdem m-ki A. nie zdołał na czas zareagować i zahamować i w konsekwencji najechał na tył samochodu V.. W momencie kiedy pojazdy V. i A. stały unieruchomione po zderzeniu, ominął je, jadąc nadal pod prąd i częściowo po chodniku kierujący samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), który skręcił w prawo w ul. (...) i pojechał w kierunku ul. (...) – (...). Wezwani przez pokrzywdzoną na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Policji dokonali oględzin miejsca zdarzenia i pojazdów uczestniczących w nim. Ustalili na podstawie zapamiętanego i przekazanego przez pokrzywdzonych numeru rejestracyjnego pojazdu F., że właścicielem tego pojazdu jest obwiniony H. C., Udali się do jego miejsca zamieszkania i ujawnili zaparkowany przed blokiem pojazd, rozmawiali również z obwinionym, który stwierdził, że jest jedynym użytkownikiem pojazdu i kategorycznie zaprzeczył aby tego dnia tym pojazdem gdzieś jeździł.

(Dowód: zeznania świadków – R. W. – k. 32v, J. S. – k. 32v, W. M. – k. 32v, M. Ż. – k. 8, 54 -54v, A. B. – k. 54v; notatki urzędowe – k. 7,14; wydruk z bazy (...) k. 19 – 21, kserokopie notatników służbowych – k. 37-44)

Obwiniony, w wyjaśnieniach złożonych na rozprawie, nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu zdarzenia nie ruszał się należącym do niego pojazdem z miejsca zamieszkania. Podkreślił, że kiedy w jego mieszkaniu pojawili się funkcjonariusze on właśnie przygotowywał się do tego żeby uruchomić samochód. Zaznaczył, że jest jedynym użytkownikiem tego pojazdu i nikt inny nie mógł bez jego wiedzy z tego pojazdu korzystać.

(wyjaśnienia obwinionego – k. 32)

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego nie zasługują na wiarę. W ocenie Sądu stanowią one wyłącznie przejaw przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności. Są przy tym w oczywisty sposób sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Wprawdzie w niniejszym postępowaniu pokrzywdzona M. Ż. nie była w stanie jednoznacznie wskazać, że to obwiniony był kierowcą samochodu, który jadąc ulicą (...) pod prąd zmusił ją do gwałtownego hamowania, jednak potwierdziła, że był to starszy mężczyzna o siwych włosach. Zapamiętała przy tym numery rejestracyjne pojazdu sprawcy, o których zapisanie poprosiła innego świadka tego zdarzenia i które następnie przekazała interweniującym funkcjonariuszom. Z relacją tej pokrzywdzonej korespondują i uzupełniają ją zeznania pozostałych naocznych świadków zdarzenia, zarówno sprzedawczyni pobliskiego sklepu, W. M., jak i kierowcy samochodu jadącego bezpośrednio za pojazdem M. Ż. – A. B.. To szczególnie ten ostatni świadek wyrażał najsilniejsze przekonanie, że to właśnie obwiniony był kierowcą pojazdu, który spowodował tak poważne zagrożenie ruchu drogowego na ul. (...), doprowadzając pośrednio do zderzenia samochodów V. i A..

Zdaniem Sądu zarówno zeznania wskazanych powyżej świadków jak i dwóch pozostałych - funkcjonariuszy Policji, którzy byli na miejscu zdarzenia i dokonywali oględzin pojazdów a następnie udali się do miejsca zamieszkania obwinionego w pełni zasługują na wiarę. Wszyscy ci świadkowie to osoby zupełnie obce dla obwinionego, a w ich relacjach Sąd nie dopatrzył się nawet śladowych cech subiektywizmu. Ich zeznania są logiczne i z pozostałym materiałem dowodowym tworzą spójną całość.

Powiązanie wszystkich tych dowodów jest na tyle logiczne, iż pozwala, w ocenie Sądu, na przyjęcie, że to właśnie obwiniony był sprawcą zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycje przepisów art. 86§1 i 88 kw.

Wymierzając karę obwinionemu Sąd uznał jako okoliczności obciążające znaczny stopień szkodliwości społecznej przejawiający się w naruszeniu jednej z podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jego zachowanie po popełnieniu czynu – ucieczkę z miejsca zdarzenia, dotychczasową karalność oraz naruszenie jednym zachowaniem norm dwóch przepisów Kodeksu wykroczeń.

Jeśli weźmie się dodatkowo pod uwagę, że w ocenie Sądu, nie zachodzą wobec obwinionego żadne istotne okoliczności łagodzące wymierzona mu kara grzywny nie może być postrzegana jako rażąco surowa. Ukarany wykazał się rażącym lekceważeniem dla podstawowych norm prawnych, prowadził pojazd drogą jednokierunkową pod prąd i bez włączonych świateł a osobisty kontakt z nim podczas rozprawy sprawił, że Sąd powziął wątpliwość czy jego właściwości psychofizyczne z uwagi na wiek i stan zdrowia pozwalają mu na dalsze kierowanie pojazdami. Również stan bardzo poważnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym jakie stworzył swoim nierozważnym zachowaniem przemawiał za koniecznością wyeliminowania go czasowego z grona kierujących pojazdami mechanicznymi. Jego zachowanie, jazda pod prąd ruchliwą ulicą, doprowadzenie do kolizji i następnie ucieczka z miejsca zdarzenia świadczą bezspornie o tym, że tylko czasowe odsunięcie go od kierowania samochodem może wpłynąć na niego i skłonić do przemyśleń nad własnym zachowaniem oraz wyeliminować go jako potencjalne zagrożenie z ruchu drogowego.

Sąd zdecydował się zwolnić obwinionego od obowiązku uiszczenia kosztów postępowania i opłaty w oparciu o przytoczone przepisy uznając, iż byłoby one nadmiernym ciężarem.