Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Aneta Żołnowska

Protokolant – stażysta A. O.

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2014r., sprawy

A. B.

c. H. i J. z domu K.

ur. (...) w P.

obwinionej o to, że:

w okresie od dnia 05.10.2013r. do dnia 12.06.2014r. będąc właścicielem samochodu marki O. o nr rej. (...) wbrew obowiązkowi nie udzieliła Straży Miejskiej w O., uprawnionej z mocy ustawy wiadomości co do tożsamości użytkownika w/w pojazdu, który kierując w dniu 04.08.2013r. o godz. 14:20 w miejscowości O. ul. (...) (...)gmina (...), przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 22km/h poruszając się z prędkością 75 km/h (dopuszczalna prędkość w miejscu kontroli: 50 km/h).

- tj. za wykroczenie z art. 96§3 kw.

ORZEKA

I.  obwinioną A. B. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art. 96§3 kw skazuje ją na karę grzywny w wymiarze 300 (trzysta) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych.

UZASADNIENIE

A. B. jest właścicielem pojazdu marki O. o nr rej. (...). W dniu 4 sierpnia 2013r. o godz. 18.14 kierujący tym pojazdem w miejscowości O. na ul. (...) przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 22 km/h. Wykroczenie to zostało zarejestrowane przyrządem do pomiaru prędkości obsługiwanym przez Straż Miejską w O..

Pismem z dnia 16 września 2013r. A. B. została wezwana przez Straż Miejską w O. do wskazania w terminie 14 dni, kto w dniu 7.08.2013r. kierował należącym do niej pojazdem w O. na ul. (...). Korespondencja została odebrała w dniu 19.09.2013r. Wymieniona pismem z dnia 30.09 2013r. nie udzieliła żądnej informacji, żądając przesłania na jej adres dodatkowych informacji. Wezwana ponownie, w dniu 26.04.2014r. stwierdziła, iż nie jest wstanie udzielić informacji co do tożsamości kierującego jej pojazdem.

(dowody: wyjaśnienia obwinionej k. 36, raport k. 9, wezwania SM k. 5-6, odpowiedzi obwinionej k. 7,8, dowody doręczeń k. 10,11)

Obwiniona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Odmówiła składania wyjaśnień, na pytanie Sądu stwierdziła, iż nie udzieliła informacji bowiem nie jest w stanie podać danych osoby kierującej.

Zgodnie z przepisem art. 78 Prawa o ruchu drogowym właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec (ust. 4). Realizacja tego obowiązku ma ułatwić ustalenie kierującego pojazdem w razie popełnienia przestępstwa lub popełnienia wykroczenia z udziałem tego pojazdu. Osoby te nie mogą odmówić właściwemu organowi odpowiedzi na pytanie, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania, powołując się na art. 183 § 1 k.p.k. w zw. z art. 41 § 1 k.p.w. Zasadnie Sąd Najwyższy przyjął, że "Odpowiednie stosowanie - z mocy art. 41 § 1 k.p.w. - w postępowaniu w sprawach o wykroczenia przepisu art. 183 § 1 k.p.k., w jego brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 17, poz. 155), nie oznacza, aby osoba przesłuchiwana w charakterze świadka (składająca oświadczenie dowodowe w tym charakterze) w sprawie o wykroczenie mogła uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli jej udzielenie mogłoby narazić osobę dla niej najbliższą na odpowiedzialność za wykroczenie" (uch. SN z dnia 30 listopada 2004 r., I KZP 26/04, OSNKW 2004, nr 11-12, poz. 102 z aprobującymi uwagami R.A. S., Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2004 r., (...) 2005, nr 2, s. 114-117).

Właściciel pojazdu wykona ten obowiązek, gdy wskaże osobę, której oddał pojazd do kierowania; wówczas obowiązek ten przechodzi na tę osobę. Osoby te zwolnione są z tego obowiązku w razie wykazania, że użycie pojazdu nastąpiło bez ich zgody, np. w razie kradzieży lub samowolnego użycia pojazdu. Wykonaniem obowiązku będzie wskazanie alternatywnie osoby, która mogła kierować pojazdem w oznaczonym czasie, co może mieć miejsce wówczas, gdy kilku domowników korzysta z pojazdu, a klucze do niego znajdują się w miejscu dostępnym dla nich wszystkich.

Znamieniem warunkującym odpowiedzialność z art. 96 § 3 kw jest nie wskazanie na żądanie uprawnionego organu wbrew obowiązkowi, komu został powierzony pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.

Nie wskazanie polega na odmowie udzielenia informacji odnośnie osoby, której pojazd został przekazany. Za nie wskazanie uznać należy zarówno odpowiedź negatywną jak i zupełne zaniechanie odpowiedzi.

Żądanie wskazania pochodzić winno od uprawnionego organu. Zgodnie ze znowelizowanym w 2010 r. art. 17 § 3 kpw i art. 129 ustawy Prawo o ruchu drogowym straże miejskie posiadają uprawnienia oskarżyciela publicznego w sprawach dot. art. 96 § 3 kw, mogą zatem żądać od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzyli pojazd do kierowania lub używania w określonym czasie. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego straży miejskiej przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenie z art. 96 § 3 kw jeśli w zakresie swojego działania, w tym w trakcie prowadzonych czynności wyjaśniających ujawniły to wykroczenie i wystąpiły z wnioskiem o ukaranie (por. post. SN z dnia 02.04.2014 r. sygn. akt V KK 378/13).

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sądu, wina obwinionej jest ewidentna i została jej udowodniona. A. B., będąc zobowiązana na mocy ustawy, nie udzieliła Straży Miejskiej w okresie e od 5.10.2013r. do 12.06.2014r. informacji co do tożsamości kierującego w określonym czasie i miejscu samochodem m - ki O. nr rej. (...), którego jest właścicielką. Jest to wykroczenie z art. 96§3kw i z mocy tego przepisu została ukarana karą grzywny w kwocie 300 zł.

W ocenie Sądu kara ta jest adekwatna do stopnia zawinienia obwinionej i społecznej szkodliwości jej czynu. Tak ukształtowana spełni swe zadania w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej.

Ze względu na skazanie obwiniona została obciążona kosztami postępowania i opłatą.